Νεράιδα δίχως παραμύθι
Σε είδα χαμένη να γυρνάς
στους δρόμους και να ψάχνεις για τη λήθη
Τσιγάρο το φεγγάρι να κερνάς
Μικρή νεράιδα δίχως παραμύθι
Κι αν είν’ η αλήθεια μας μισή
Μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
Βάλε με στα στήθη σου, να ‘μαι το παραμύθι σου
Βάλε με στα στήθη σου, να ‘μαι το παραμύ-θι σου
Μάγισσες καίνε τα ραβδιά χορεύοντας στη μέση του χειμώνα
Κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες σε τούτο το παράξενο αιώνα
Κι αν είν’ η αλήθεια μας μισή...
Δίνεις παράσταση λοιπόν
Με όλους που ονειρεύτηκες να ζήσεις
Μετράς μες του καθρέφτη το παρών
Σημάδια που δεν πρόλαβες να κρύψεις
Κι ας μείνει η αλήθεια μας μισή
Μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
Βάλε με στα στήθη σου να με το παραμύθι σου
Βάλε με στα στήθη σου να με το παραμύθι σου
Μιλτιάδης Πασχαλίδης
__________________
Δεν έδωσα σε άλλον τα κλειδιά ούτε του σπιτιού μου ούτε της καρδιάς μου.
Αρνήθηκες να τα πάρεις φοβήθηκες μήπως σου ξεκλειδώσω τη δική σου καρδιά.
"Ελπίζω κάποτε ν' ακουστώ μέσα στο φαλημέντο του κόσμου..."
Νικόλας Άσιμος
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Νίκος Καββαδίας (Εφτά Νάνοι)
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Ω, σαν αερικό θα ζήσω...
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
|