[Litsa]

Αρχική Δημοσίευση από akirav
Και δυστυχως, τις φοβιες μου και τις αναστολες μου μου πηρε πολυ καιρο να τις καταπολεμησω
γιατι πιστευα οτι υπερασπιζομενος τις θεσεις της χωρας μου, γινομαι ακραιος...
Καλα κανεις παντως και υπερασπιζεσαι τα δικαια της δικιας σου χωρας.
Εγω για αρκετο καιρο ντρεπομουν.

Δημοσίευση από Litsa
Θα ήθελα σε ένα off topic να δώσω μια άλλη διάσταση στην ηθική που υπάρχει πίσω από
αυτού του είδους τα επιχειρήματα, τα οποία τα συναντώ πολύ συχνά ως θέσφατα, ότι δηλαδή
εφόσον υποστηρίζω τα συμφέροντα και τις θέσεις της χώρας μου δεν υπάρχει κανένα "ηθικό κενό"
και όλα είναι εντάξει.

Ο συλλογισμός αυτός όμως είναι τόσο βάσιμος όσο το επιχείρημα του κλέφτη που λέει ότι εφόσον
το επάγγελμά μου είναι να είμαι κλέφτης και να μπαίνω τις νύχτες στα σπίτια και να κλέβω τις
τηλεοράσεις τα βίντεα και ότι λεφτά βρω, τότε δεν υπάρχει ηθικό ζήτημα διότι αυτό είναι το
συμφέρον μου και το επάγγελμα που εξασκώ για να ζήσω.

Έτσι λοιπόν κάποιοι αυτοεπαινούνται επειδή, αδιαφορώντας για την ηθική ακεραιότητα όσων λένε,
φροντίζουν μόνο να είναι εναρμονισμένοι και να υποστηρίζουν τις θέσεις και τα συμφέροντα της
χώρας τους και μοιράζουν σε τρίτους συγχαρητήρια που και αυτοί υπερασπίζονται τα δίκαια της
δικής τους χώρας επομένως αξίζουν συγχαρητήρια και στους αμερικανούς μιλιταριστές που
βομβαρδίζουν αθώους επειδή και αυτοί έχουν συμφέροντα στις χώρες της μέσης ανατολής, μπράβο
και στους Τούρκους επειδή και αυτοί έχουν συμφέροντα στο αιγαίο και θράκη και τα διεκδικούν με
παραβιάσεις και με εμπρηστικές δηλώσεις.

Στην πραγματικότητα η δομή παρόμοιων επιχειρημάτων, εντυπωσιάζει τον αναγνώστη όμως είναι
σφόδρα ανήθικη και άκρως ελαττωματική. Ανήθικη διότι καταλύει κάθε έννοια δικαιοσύνης, ελαττωματική
διότι, εφόσον ρε φίλε μας δηλώνεις πως υπερασπίζεσαι τις θέσεις της χώρας σου, δηλαδή παίζεις με το
νόημα του όρου "δικό μου" αδιαφορώντας για το "δίκαιο" τότε, ποιος ο λόγος να διαρρηγνύεις τα ιμάτιά
σου για την ιστορική αδικία που θέλουν να ασκήσουν οι άλλοι σε βάρος σου;

Δημοσίευση από akirav
Το παραπανω εχει περισσοτερα λογικα αλματα κι απο την προπαγανδα των Σκοπιανων.
Αν πιστευεις οτι πρεπει να το σχολιασω, πες τι ακριβως θελεις να σχολιασω.

Υπάρχει λοιπόν ένα debate μεταξύ του A και του B.
o A ισχυρίζεται πως :
Α1, το ιστορικό δίκαιο για μια σειρά από ζητήματα ανήκει αποκλειστικά στην χώρα του.
Α2, είναι καλό πράγμα να υποστηρίζει ένας πολίτης τις θέσεις της χώρας του.
Α3, είναι καλό και αποδεκτό γεγονός επίσης να υποστηρίζουν και οι πολίτες των άλλων χωρών
τα δικά τους δίκαια και τους αξίζουν εύσημα όταν το κάνουν αυτό.

Να σημειώσω πως εδώ ΔΕΝ μας ενδιαφέρει το όποιο περιεχόμενο των "ιστορικών δίκαιων"
(π.χ. αν ο τάδε Βασιλιάς ήταν ή όχι τάδε εθνικότητας).
Μας ενδιαφέρει η αντίφαση που προκύπτει απ το πως αντιλαμβάνεται ο Α την έννοια "δίκαιο"
την έννοια συμφέρον και την έννοια ελευθερία της άποψης.

Αναλύοντας αυτήν την αντίφαση μπορούμε να φτάσουμε με ασφάλεια σε κάποιες αποφάνσεις σχετικά με το
πόσο ευσταθούν τέτοιοι συνειρμοί ή αν δεν ευσταθούν, τι κρύβεται από πίσω τους και που οδηγούν.

Έχουμε λοιπόν,

Ερώτημα 1, αν οι θέσεις της χώρας του Α αλλάξουν επειδή εν τω μεταξύ επιβλήθηκε μια δικτατορία
φασιστική ή κομμουνιστική, ή μια νέα εκλεγμένη κυβέρνηση αλλάζει εντελώς θέσεις, ο Α τότε θα συνεχίσει
να υποστηρίζει τις νέες θέσεις; Ή θα επιμείνει στις προηγούμενες; Θα το κάνει με ντροπές; ή θα μεταπηδήσει
σε μια νύχτα απ τον μια άποψη στην άλλη χωρίς αναστολές;

Ερώτημα 2, ο Α αφήνει να εννοηθεί πως αυτό που κυριαρχεί στις επιλογές του είναι το Α2 (συμφέρον και θέση
της χώρας του) και το υποδεέστερο το Α1 (δηλαδή το δίκαιο) συμπερασματικά μια τέτοια σχέση προκαλεί
ερωτηματικά κατά πόσο ο Α πιστεύει και επιθυμεί το δίκαιο ή όταν κάνει έκκληση σε αυτό ή το κάνει
προσποιούμενος μόνο και μόνο επειδή αυτό ακριβώς του υπαγορεύει το συμφέρον της χώρας του.

Ερώτημα 3, μήπως πρέπει να αποκλείσουμε εντελώς το ενδεχόμενο να ισχύει και το Α1 και το Α2 κατά την άποψη του Α;
Αν ίσχυε αυτό τότε ΔΕΝ θα δικαιολογούσε τον οποιοδήποτε Β επειδή θα ήταν ενάντια στην λογική του
δικαίου αλλά θα τον επέπληττε. Όπως θα έπρεπε να επιπλήξει και έναν συμπολίτη του αν αξιώνει παράλογα και
άδικα πράγματα ή ακόμα θα έπρεπε να διαφωνεί με τις θέσεις της χώρας του αν τις έβρισκε παράλογες και άδικες.

Ως ένα δείγμα αυτής της χρήσης αυτής της διαλεκτικής του στυλ «υποστηρίζω ανεπιφύλακτα τις θέσεις της χώρας
μου όποιες και να είναι αυτές» θα επιλέξω το πρόβλημα της ελευθερίας της σκέψης και της ανεξαρτησίας της επιστήμης
και των κριτηρίων της αντικειμενικής αλήθειας. Προκύπτει λοιπόν από αυτήν την θέση πως η ελεύθερη σκέψη
η δικαιοσύνη και οι επιστήμες πρέπει να έχουν αποκλειστικό σκοπό να εξυπηρετούν το Κράτος και υπό αυτό το καθεστώς
ουσιαστικά υπονομεύονται αφού δεν μπορεί να νοηθεί στρατευμένη αντικειμενικότητα.

Τέτοιες θέσεις κρύβουν τελικά διάφορες ολοκληρωτικές προεκτάσεις και δεν είναι τόσο αθώες όσο φαίνονται.


υγ
Ακιραβ, αν θες μπορείς να σχολιάσεις απαντώντας στην πρώτη ερώτηση. Ας πούμε ότι αύριο γίνεται εδώ αλλαγή κυβέρνησης
και αλλάζουν 180 μοίρες οι θέσεις της Ελλάδος και αποφασίζει η κυβέρνηση πως πρέπει το fyrom να ονομαστεί Μακεδονία,
εσύ τότε θα συνεχίσεις να υπερασπίζεσαι τις (νέες) θέσεις της χώρας σου ή θα γίνεις αντικαθεστωτικός;