Η εξύψωση της ηθικής και του πνεύματος κλπ που έχουν αναφερθεί (εφόσον ισχύουν) μάλλον σταματάει στην πόρτα της στοάς κατά τη γνώμη μου. Μετά μπορείς, αν είσαι καθηγητής πανεπιστημίου για παράδειγμα, να κανονίζεις να πέρνεις κονδύλια για έρευνα (...), να τρέχεις τους διδακτορικούς σου για τις δικές σου δουλειές και έχοντας εκτελέσει καλώς τα θελήματα, να τους απονείμεις και ένα διδακτορικό της πλακώς ή επίσης ακόμη και αν δεν τα κάνεις όλα αυτά μπορείς να μην μιλάς για όλα αυτά. Μπορείς επίσης αν είσαι δικαστής και έχεις μεγάλες τσέπες, πιο μεγάλες από την ηθική σου, αυτές να χρειάζονται να γεμίζουν no matter what. Το αυτό, εαν είσαι μέλος επιτροπής που δίνει παράνομα ένα έργο πχ. έναν δρόμο στον ά... (σε μια τυχαία εταιρεία) και είτε συνενείς είτε δεν μιλάς και παραμένεις στη θέση σου χωρίς να ξέρεις και ο ίδιος τι είναι χειρότερο από τα δύο.
Αυτή είναι η γνώμη μου βέβαια η οποία μπορεί και να μην έχει καμία αξία και εννοείται πως δεν βάζω στο ίδιο καλάθι τους πάντες.
|