Και μετά από μια μικρή παύση-και για να κλείσω το θέμα, παραθέτω το υποσχεθέν:
Το 1965, οι φυσικοί Penzias και Wilson απέδειξαν ότι πριν 15 δις χρόνια έγινε μια μεγάλη έκρηξη (big bang-BB), η οποία ήταν και η απαρχή του σύμπαντος.
Ουσιαστικά επιβεβαίωσαν μια σειρά υποθέσεων, οι οποίες στηρίζονταν σε παρατηρησιακά δεδομένα.
Μια από τις συνέπειες του ΒΒ, είναι πως και ο χωροχρόνος (μέρος του οποίου είμαστε και εμείς) δημιουργήθηκε με το ΒΒ.
Άρα, η αντιληπτικότητά μας (η οποία αντλεί από τις αισθήσεις μας, δηλαδή από τον κόσμο γύρω μας) έχει χωροχρονικό όριο.
Ο εγκέφαλός μας, μαζί με όλες τις λειτουργίες της νόησης, χρησιμοποιούν την ύλη του σύμπαντος. Επομένως υπόκειται στους περιορισμούς και τους νόμους που τη διέπουν. Και τα όρια στην αντίληψή μας υπάρχουν εν-γένει, επειδή υπάρχουν όρια στο χωροχρόνο.
Το γεγονός του χρονικού ορίου των 15 δις ετών συνεπάγεται πως το παρελθόν πέρα των 15+ δις ετών είναι εκτός των ορίων της αντιληπτικότητάς μας.
Δηλαδή υπάρχουν περιοχές νοητικά υπερβατικές.
Και οι περιοχές αυτές έχουν και χρονικό (πέρα των 15 δις ετών), αλλά και χωρικό (ακτίνας πέρα των 15 δις ετών φωτός ) χαρακτήρα.
Άρα, το υπερβατικό έχει οντολογικό περιεχόμενο.
Δεν πρόκειται δηλαδή για κάτι το οποίο ναι μεν δε γνωρίζουμε αλλά στο μέλλον ελπίζουμε να μάθουμε.
Δε θα το μάθουμε ποτέ.
Αυτό σημαίνει ότι έχει οντολογικό περιεχόμενο-η γνώση του είναι απαγορευτική.
Το υπερβατικό δεν είναι μία έννοια που απλώς ανακαλύψαμε μέσα από τον φιλοσοφικό στοχασμό.
Είναι η πέρα των ορίων μας ύπαρξη.
Δηλαδή, είναι τόσο πραγματικό, όσο και η δική μας ύπαρξη.
|