Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 01-02-12, 07:19
Το avatar του χρήστη Παλαιστής
Παλαιστής Ο χρήστης Παλαιστής δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 23-08-2011
Περιοχή: Αθήνα, Ελλάδα
Μηνύματα: 40
Προεπιλογή Περίεργα Ματιάσματα, Περίεργες Κινήσεις...

Είναι γνωστό πλέον το μάτιασμα σε σημείο που αρχίζει και γίνετε κάτι το "φυσικό". Ένας στους πέντε, με βάση δικές μου εκτιμήσεις, ματιάζονται. Άλλοι πολλοί, άλλοι λιγότερο.
Το θέμα είναι τι γίνετε όταν το μάτι αρχίζει και ξεφεύγει από τα όρια και γίνετε εφιάλτης ;!

Τον τελευταίο καιρό μου έχει γίνει εφιάλτης το "μάτιασμα", σε σημείο να αρχίζω να πιστεύω πως δεν είναι μάτι όλο αυτό. Το πρόβλημα με το συγκεκριμένο μάτιασμα είναι ότι, δεν συμπεριφέρομαι σαν ματιασμένος και αναπτύσω αλλόκοτες συμπεριφορές και ένα μεγάλο πρόβλημα στην μνήμη σε σημείο τρέλας. Καθώς είμαι ματιασμένος η συμπεριφορά αλλάζει ανάλογα σε ποιό χώρο βρίσκομαι. Λόγω ότι αυτές τις μέρες δεν μετακινήθηκα ιδιαίτερα έχει περιοριστεί σε δύο χώρους.

1ο Συμβάν Στα ιδιαίτερα: Κάνω ιδιαίτερα, για να δώσω πανελλήνιες, μακριά από την περιοχή μου και σε σχετικά νέο χώρο. Την τελευταία φορά που κάναμε μάθημα, καθώς έλυνα ασκήσεις, άρχιζα και πάσχιζα να συντονιστώ με την άσκηση. Ενώ όλη την άσκηση την έλυνα με ευκολία, εκείνη την ώρα άρχιζα και έχανα τον έλεγχο των σκέψεών μου και της συγκέντρωσής μου και άρχιζα να γράφω αριθμούς που ούτε καν είχε η άσκηση. Σταμάτησα γιατί άρχιζαν και θόλωναν και τα μάτια μου, και πήρα ένα τηλέφωνο σε μιά γυναίκα (οικογενειακή φίλη) να με ξεματιάσει. Η γυναίκα αυτή μου είπε πως ήμουν φούλ ματιασμένος.
Άρχιζα να ηρεμώ κάπως αλλά ακόμα δεν ηρεμούσα, και βγήκα έξω στο μπαλκόνι να ηρεμήσω όπου άρχισα να βλέπω μεγάλους ξύλινους σταυρούς να κρέμονται στις γύρω πολυκατοικίες. Πήρα τηλέφωνο την ίδια γυναίκα και.. Πάλι ήμουν φούλ ματιασμένος. Τουλάχιστον εκείνη την ώρα έφυγε. (Το πρόβλημα είναι ότι δεν με έχει πάρει η καθηγήτρια ξανά τηλέφωνο για μάθημα).
Η γυναίκα που με ξεμάτιασε είναι γνωστή ότι ξεματιάζει τέλεια. Για ξεμάτιασμα όλοι εκείνη παίρνουμε τηλέφωνο :Ρ

Στην συνέχεια αρχίζει το τρομερό πρόβλημα στο σπίτι μου.
1η Μέρα: Κρύωνα απίστευτα, έτρεμα, ζαλιζόμουν, δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ένιωθα σφύξιμο στον λαιμό, άρχιζα να βλέπω θολά, τα χέρια μου ήταν σχεδόν αδύναμα, και τα πόδια μου δεν μπορούσα να τα σταθεροποιήσω και να κρατηθώ όρθιος με σιγουριά. Η κοπέλα μου πήρε τηλέφωνο την γυναίκα που προ ανέφερα, και άρχιζε να ξεματιάζει. Η ίδια άρχιζε και δεν ένιωθε καλά και το "μάτι" επήρεαζε τώρα και τους δύο μας το ίδιο. Λόγω προηγούμενης ίσας και όμοιας εμπειρίας, ζήτησα από την κοπέλα μου να ανοίξει το πατζούρι και την μπαλκονόπορτα... Και όπως περίμενα, αρχίσαμε και οι δύο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να νιώθουμε καλύτερα έως ότου νιώθαμε τέλεια. Το "μάτι" έφυγε. Δεν ήμασταν πλεόν ματιασμένοι.
2η Μέρα: Όλα καλά όλα ήρεμα. Κατά τις 9 παρά κάτι όμως τα πράγματα άλλαξαν. Δεν είχα όλα τα προβλήματα τα προηγούμενα, αλλά είχαν αρχίσει τα μάτια μου να κάνουν "πουλάκια"... Άρχισα να νιώθω ότι μικρά ζουζούνια περπάταγαν πάνω μου και πετούσαν γύρω μου κάτι σαν μυγάκια. Στο σπίτι άρχιζα να βλέπω σκιές, όπου κινούνταν γρήγορα από το δωμάτιό μου στο σαλόνι. Από παντού γύρω μου περνούσαν σκιές. Σκιές και στους τοίχους και στα πατώματα. Η κοπέλα μου σε αντίθεση με μένα δεν πολύ-πιστεύει σε αυτά, δεν έβλεπε, όμως άκουγε βήματα και θορύβους, όπου εγώ δεν άκουγα τέτοια. Η κοπέλα μου άκουγε τα βήματα από το δωμάτιο προς το σαλόνι. Αυτή η κατάσταση συνέβαινε για παραπάνω από 5 λεπτά έως ότου αποφάσισα να καλέσω εκείνη την γυναίκα για να με ξεματιάσει. Και ναι... Ήμουν πάλι φουλ ματιασμένος. Το πρόβλημα ήταν ότι η κοπέλα μου δεν ήταν ματιασμένη.
3η Μέρα (Και φαρμακερή): Μία από τις αξέχαστες μέρες... Φταίει η αξέχαστη εμπειρία. 11 και τέταρτο περίπου το βράδυ. Άρχισα και ένιωθα παράξενα. Τα μάτια μου έκαναν άσχημα πουλάκια. Έβλεπα αλλοιωμένες εικόνες. Θυμάστε το σκηνικό στο μάτριξ με το κουτάλι ; Έτσι γίνονταν όλα τα πράγματα γύρω μου. Αλλοιώνονταν και έπερναν ακανόνιστα σχήματα. Ένιωθα πολύ παράξενα και είχα αγριέψει πολύ. Ακόμα και οι ματιές που έριχνα γύρω μου ήταν περίεργες. Δεν ξέρω πως να τα εκφράσω τα συναισθήματα που βίωνα. Ένιωθα ότι έβλεπα κάτι και ήταν πολύ βαθύ. Και εγώ είχα αρχίζει να βλέπω από βαθιά. Κάθε στιγμή που πέρναγε έβλεπα από πιο βαθιά. Ένιωθα κάτι παγωμένο να στέκετε δίπλα μου. Πήρα την γυναίκα και ήμουν φούλ ματιασμένος... Το μάτι έφυγε.... Από την μία ένιωθα ανακουφισμένος από την άλλη δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε.
Βάλαμε με την κοπέλα μου να δούμε ταινία. Να ηρεμήσουμε κιόλας. Πριν καλά καλά φτάσουμε στο μισάωρο η κοπέλα μου ένιωθε πολύ κουρασμένη, άρχισε να νυστάζει και έπεσε και κοιμήθηκε. Η ώρα ήταν μίαμιση. Ένα πρόβλημα ξαφνικό στα ηχεία με καθυστερούσε από το να συνεχίσω να βλέπω την ταινία. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν έπαιζαν όλα τα ηχεία και άκουγα μόνο μουσική αλλά όχι λόγια. Προσπάθησα να λύσω το πρόβλημα και τελικά λύθηκε γρήγορα. Η ταινία δεν είχε πέξει ούτε 10'. Ξύπνησε η κοπέλα μου εκείνη την ώρα τρομαγμένη. Ξαπλώνω δίπλα της την παίρνω αγκαλιά και ακολουθεί ο διάλογος:

Π: Γιατί ξύπνησες έτσι ; τι έπαθες ;
Μ: Έβλεπα ένα κακό όνειρο.
(τρομαγμένη)
Π: Τι όνειρο ;
Μ: Δεν θυμάμαι. Ήταν πολύ κακό. Έβλεπα ότι σε κάποιον κάτι έγινε. Ήταν πολύ περίεργο αλλά δεν μπορώ να το θυμηθώ.
(Προσπαθούσε να θυμηθεί και ήταν ορατό ότι πάσχιζε να θυμηθεί)
Π: Ηρέμησε. Ένα όνειρο ήταν.
Μ: Εσύ όταν κοιμόμουν τι μου έλεγες ;
(Συνεχίζοντας τις προσπάθειες να θυμηθεί)
Π: Τίποτα. Δεν σε ξύπνησα και ούτε έχω μιλήσει όση ώρα κοιμόσουν.
Μ: Θυμάμαι ότι μου μίλαγες. Μάλλον θα το είδα στον ύπνο μου. Νιώθω πολύ κουρασμένη. Περισσότερο από πριν. Πέφτω να κοιμηθώ.
Π: Προφανώς θα το είδες. Πέσε κοιμήσου και μην φοβάσαι.
Μ: Τι ώρα θα κοιμηθείς...
Π: Ακόμα δεν κοιμήθηκες εσύ και περιμένεις να κοιμηθώ εγώ ;
Μ: Έχει πάει τέσσερις παρά πέντε. Πότε θα κοιμηθείς ;

Ξανά κοιμάσαι μετά το βράδυ ; Για αυτό σας γράφω τέτοια ώρα... :/
Να δώσω μερικές πληροφορίες.
Όταν βλέπω το σχετικό με τα έντομα στον ξύπνιο μου, κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο βρίσκετε σε μεγάλο κίνδυνο. Την συγκεκριμένη μέρα ο αδερφός μου βρισκόταν στο χωριό σε απόμερο μέρος με το αμάξι του, και τον είχαν πάρει στο κυνήγι δυό αμάξια... Δόξα τον θεό δεν έγινε τίποτα.
Μια φορά πήρα ένα βιβλίο που μιλούσε για την μαύρη μαγεία από μία κοπέλα. Δεν μιλούσε για ξόρκια και τέτοια. Φημιζόταν ότι ήταν κακιά αλλά η φήμη δεν είχε φτάσει στα αυτιά μου. Όταν έπεσα να κοιμηθώ έβλεπα στον ύπνο μου Τον Χριστό σταυρωμένο στο σπίτι μου, αλλά δεν έβλεπα πρόσωπο. Ωστόσο έβλεπα το ταλαιπωρημένο σώμα Του, και τα χέρια Του με τις τρύπες από τα καρφιά. Έτσι τους σταυρούς τους συνδέω με το ότι έχω φέρει/κρατήσει κάτι κακό δίπλα μου. Άνθρωπο η αντικείμενο. Γιατί πάντα έτσι συνέβαινε.

Το πρόβλημα είναι, τι μάτι είναι αυτό και πως συνδέετε με τα υπόλοιπα γεγονότα, τι έπαθα την πρώτη μέρα, τι πραγματικά συνέβαινε με τα βήματα και τις σκιές, τι έβλεπα την τρίτη μέρα και τι συνέβαινε, γιατί κάθε φορά ήμουν "ματιασμένος".
Και ένα μεγάλο πρόβλημα...
Τι όνειρο έβλεπε η μικρή και τι έχει γίνει από τις 1μιση έως τις 4 παρά πέντε ;

Πριν ένα χρόνο είχα φτάσει στα όρια της τρέλας προσπαθώντας να με πείσω για προβλήματα στο μυαλό. Έκανα όταν ήταν απαραίτητο να αποδείξω στον εαυτό μου ότι έχω πρόβλημα.
Ο ψυχίατρος είπε πως είμαι μια χαρά. (Είναι ιδιαίτερα γνωστός ο ψυχίατρος)
Η μαγνητική δεν έδειξε τίποτα. Ήταν πεντακάθαρη.
Οι εξετάσεις είναι κάτι παραπάνω από πολύ καλές.
Δεν διαγνώστηκε ούτε κατάθληψη, ούτε παραισθήσεις κλπ.
Χρήση ναρκωτικών, αλκοόλ και φαρμάκων δεν κάνω πέρα το χάπι του θυροειδή που αναγκαστικά θα το παίρνω για πάντα.

Αν δεν έχω κανένα πρόβλημα, τι φταίει ; Όλα αυτά συμβαίνουν αλήθεια ;
Τι είναι όλα αυτά που τώρα τελευταία εξελίσονται σε εφιάλτη ;
__________________
Η Άποψη Μου Αποτελεί Μόνο Άποψη Και Δεν Εκπροσωπεί Τίποτα Πέρα Του Αποτελέσματος Των Σκέψεών Μου
Απάντηση με παράθεση