Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #17  
Παλιά 04-02-07, 12:50
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Για να κατανοήσουμε την Ιστορία του Αλεξάνδρου του Γ του Μέγα
πρέπει να συνδέσουμε με λίγα λόγια την εποχή που έζησε με τους
προηγούμενους αιώνες και να κατανοήσουμε τον γεωπολιτικό
ανταγωνισμό Ασίας και Ελλάδας του Αιγαίου, κατ επέκταση της
Ανατολικής Μεσογείου.

Στο Ελληνικό έθνος, η δομή πόλη κράτος ύστερα από μια λαμπρή
διαδρομή είχε πλέον χάσει την ευελιξία της. Η αρχή του τέλους της
χρυσής εποχής πόλης κράτος θα το τοποθετήσω στο 463 π.χ. όταν οι
Θάσιοι είδαν τον συμμαχικό στόλο που συντηρούσαν για πολλά
χρόνια με τις χρηματικές συνεισφορές να χρησιμοποιείται τώρα
εναντίον τους για πολιορκία από τους δημοκράτες Αθηναίους.

Ο περσικός κίνδυνος είχε απομακρυνθεί και οι σύμμαχοι
δυσφορούσαν όταν έπρεπε να συνεχίσουν να καταβάλλουν
βαρύτατο "φόρο" προστασίας στους Αθηναίους ενώ για τους
Αθηναίους η συνέχιση της εισροής κεφαλαίων από φόρους ήταν
πηγή πλουτισμού που δεν ήθελαν με τίποτα να χάσουν. Αυτοί οι νέοι
οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί άλλαξαν ομαδικά τον χαρακτήρα
και την συμπεριφορά των ελλήνων και ένας εμφύλιος πόλεμος
(ο Πελοποννησιακός) ήταν αναπόφευκτος για να ξεκαθαρισθούν οι
διαφορές.

Οι Πέρσες που ποτέ δεν παραιτήθηκαν από τον "μεγαλοϊδεατισμό",
ότι δεν πέτυχαν με τις απειράριθμες δυνάμεις είδαν πλέον να τους το
προσφέρουν οι ίδιοι οι έλληνες στο πιάτο. Οι Πέρσες ενίσχυαν την
Σπάρτη οικονομικά, οι Σπαρτιάτες που υστερούσαν στη θάλασσα
πέτυχαν να συγκροτήσουν ένα ισχυρό στόλο και με ναύαρχο τον
Λύσανδρο σύντριψαν τους Αθηναίους στους Αιγούς ποταμούς το
405. Ο Λύσανδρος μάλιστα επέστρεψε στους Πέρσες το αδιάθετο
των περσικών χρημάτων για να μην τον κατηγορήσουν για
κακοδιαχείριση.

Η περσική αυτοκρατορία όμως, παρά την μεγάλη της έκταση,
περνούσε μια κρίση διοικητική κοινωνική και στρατιωτική.
Υπήρχαν και εκεί οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους Σατράπες
που προκαλούσαν αναποτελεσματικότητα και αξεπέραστες
αδυναμίες στο στράτευμα. Παράδειγμα η κάθοδος των Μυρίων,
όπου 10000 μισθοφόροι αξιόμαχοι έλληνες, το 401, επέστρεψαν
"σχεδόν ανώδυνα" από τα Κούναξα στην Ελλάδα αφού το περσικό
κράτος δεν κατόρθωσε να τους εξολοθρεύσει.

Η Σπάρτη σαν νικητής του Πελοποννησιακού πολέμου όφειλε να
αναλάβει υποχρεώσεις απέναντι στην νέα ωμή επεκτατική πολιτική
των Περσών και συγκεκριμένα του Σατράπη Τισσαφέρνη, στις
ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. Οι Σπαρτιάτες έρχονται σε
ρήξη με τους Πέρσες. Μερικά άγνωστα κεφάλαια στην ιστορία είναι
η εκστρατεία του σπαρτιάτη στρατηγού Θίμβρωνα που εκστρατεύει
στην Μικρά Ασία και με λίγες σχετικά δυνάμεις κατορθώνει να
νικήσει εν μέρη τους Πέρσες.

Δεύτερη εκστρατεία σπαρτιάτη στρατηγού έχουμε αυτήν του
Δερκυλίδα. Σκοπός της εκστρατείας να κατανικήσει τον Τισσαφέρνη
όπου ο Θίμβρωνας αν και νίκησε σε περιφερειακές μάχες δεν
κατόρθωσε να τον εξουδετερώσει.
Από αυτές τις δύο εκστρατείες γίνεται φανερή η
αναποτελεσματικότητα των Περσικών δυνάμεων.

Τρίτη εκστρατεία Σπαρτιατών υπό τον βασιλιά Αγησίλαο, με πολλές
προοπτικές και δυνατότητες για μια λαμπρή έκβαση της
εκστρατείας.Ο Αγησίλαος ήθελε να προσδώσει πανελλήνιο
χαρακτήρα στην εκστρατεία αυτή και θα μπορούσε αν είχε προσέξει
κάποιες λεπτομέρειες να κλέψει την δόξα από τον Αλέξανδρο που
πέτυχε μερικές δεκαετίες αργότερα όσα δεν πέτυχε ο Αγησίλαος.

Ο Αγησίλαος κατανίκησε τον Τισσαφέρνη και τον περιόρισε στις
Σάρδεις.Ο Αρταξέρξης όταν πληροφορήθηκε την αποτυχία του
Τισσαφέρνη τον αντικατέστησε και διέταξε τον αποκεφαλισμό του.
Όμως οι Πέρσες έθεσαν πάλι σε εφαρμογή το γνωστό τους σχέδιο
και έστειλαν άφθονο προδοτικό χρήμα στην Ελλάδα . Έτσι
συνασπίστηκαν οι τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις της η Θήβα , η
Αθήνα , η Κόρινθος και το Άργος, εναντίον της Σπάρτης στην πιο
ετερόκλητη συμμαχία, αφού πριν από λίγα χρόνια η Θήβα και η
Κόρινθος ήταν άσπονδοι εχθροί της Αθήνας και οι πιο ισχυροί
σύμμαχοι της Σπάρτης κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού
πολέμου. Απεσταλμένοι από τη Σπάρτη, στον Αγησίλαο, του
παραδίδουν επιστολή, με την οποία τον καλούσε η πατρίδα του να
γυρίσει πίσω, γιατί κινδύνευε από την ετερόκλητη συμμαχία των
ελληνικών πόλεων. Με πραγματικό πόνο ψυχής ο Αγησίλαος ,
αφήνοντας λαμπρό πεδίο δόξας , εγκαταλείπει τη Μ. Ασία και σε
ένα μήνα επιστρέφει στην Ελλάδα και αντιμετωπίζει τις
συνασπισμένες ελληνικές δυνάμεις στην Κορώνεια της Βοιωτίας
όπου τις κατανικά, το 394. Όμως στην Κνίδο ο Αθηναίος ναύαρχος
Κόνωνας ,με τη βοήθεια του περσικού στόλου , κατανικά το ναυτικό
των Σπαρτιατών και έτσι η Σπάρτη χάνει τον έλεγχο στις ελληνικές
πόλεις με τις δεκαρχίες και τις τριακονταρχίες της. Το 392 π.Χ.
δέχεται και δυνατό χτύπημα στη στεριά, στο Λέχαιο της Κορινθίας,
και η κατάστασή της χειροτερεύει.

Το περσικό χρήμα είχε πετύχει την αποστολή του και η επικίνδυνη
για την περσική αυλή Σπάρτη είχε εξουδετερωθεί . Αδίστακτος ο
Σπαρτιάτης στρατηγός Ανταλκίδας καταφεύγει τώρα αυτός
στην Περσία και στο βωμό της πρωτοκαθεδρίας της πατρίδος του
στην Ελλάδα υπογράφει με τους Πέρσες την επαίσχυντη
Ανταλκίδεια ειρήνη , με την οποία ουσιαστικά παραχωρείται
ολόκληρη η Μ. Ασία στον Πέρση βασιλιά, η Κύπρος και τα νησιά
εκτός από την Λήμνο , την Ίμβρο και τη Σκύρο ,που «κατά το
πάτριον» ανήκαν στους Αθηναίους . Η συμπεριφορά ,στη συνέχεια,
της Σπάρτης απέναντι των ελληνικών πόλεων για να επιβάλει τους
όρους της συνθήκης μείωσαν στον έσχατο βαθμό το κύρος της, ιδίως
όταν με το στρατηγό τους Φοιβίδα κατέλαβαν και την Καδμεία στη
Θήβα , το 382 π.Χ.

Εν ολίγοις, η αντιπαλότητα της ελληνικής "πόλης κράτος"
καθιστούσε την προβληματική περσική αυτοκρατορία ρυθμιστή και
"προστάτη" των ελληνικών πεπραγμένων εις βάρος των ελλήνων. Ο
Αγησίλαος απλά δεν είχε ουσιαστικά εξασφαλίσει τα νότα του και
τον πανελλήνιο χαρακτήρα της εκστρατείας του και για αυτό
απέτυχε.

Ο Φίλιππος εμφανίζεται την κρίσιμη στιγμή να σώσει τον ελληνισμό
από σίγουρη περσική κυριαρχία. Αυτό που δεν ήθελαν οι ελληνικές
πόλεις δηλαδή να ενωθούν ειρηνικά, το πετυχαίνει ο Φίλιππος με το
σπαθί του. Η μάχη της Χαιρώνειας είναι ένας αποφασιστικός
ιστορικός σταθμός. Στο συνέδριο της Κορίνθου που ακολουθεί, και
συγκάλεσε ο Φίλιππος, πήρε την έγκριση των ελλήνων για
πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών. Ο πρόωρος θάνατος
του Φίλιππου (δολοφονήθηκε πιθανότατα από όργανα των Περσών
όταν είδαν ότι στο πρόσωπό του θα ενωθούν οι έλληνες) έφερε στο
προσκήνιο τον Αλέξανδρο με τις γνωστές σε όλους μας διοικητικές
στρατιωτικές και διπλωματικές αρετές του μπόρεσε να φέρει την
αποστολή αυτή σε αίσιο πέρας.

Γνωρίζοντας ότι η προσπάθειά του δεν θα καρποφορήσει αν δεν
εξασφαλίσει τα νώτα του και την στήριξη των ελληνικών πόλεων
δεν δίσταξε να καταστρέψει την Θήβα όταν αυτή επαναστάτησε.

Τα υπόλοιπα τα γνωρίζουμε . Με λίγες επιγραμματικές λέξεις:

Γρανικός
Ισσός
Τύρος
Γάζα
Αίγυπτος
Γαυγάμηλα
Ο Αλέξανδρος βασιλιάς της Ασίας
Σούσα
Περσέπολη
Εκβάτανα
Ο Δαρείος τρέχει να γλιτώσει εγκαταλείποντας την οικογένειά του
Υκρανεία
Αρεία
Δραγγίνη
Προσπέλαση του Ινδικού Καυκάσου
Βακτρία
Ινδός
Υφάσι
Τάξιλα
Υδάσπης
Ακεσίνη
Υδραώτη
Σάγγαλα
Ελληνιστική εποχή
Ελληνιστικά κράτη

Επίλογος
Αν απεμπλακούμε από τους συναισθηματισμούς του τύπου
"ήταν σφαγέας, ήταν κατακτητής, ήταν έτσι ήταν αλλιώς. . . "
τότε θα δούμε επιγραμματικά τα εξής.

Υπάρχει γεωπολιτική αντιπαλότητα μεταξύ ελληνισμού και Ασίας.
Η λειτουργία της περίφημης "πόλη κράτος" είναι πλέον αναποτελεσματική.
Η περσική αυτοκρατορία είναι σε παρακμή και υπό διάλυση.
Με επιλεκτική κάθε φορά χρηματοδότηση κατορθώνει να προκαλεί
εμφυλίους ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις στοχεύοντας την κατάκτησή τους
η οποία αργά ή γρήγορα θα έλθει.
Ο Αγησίλαος είναι ένας πρώιμος Μέγα Αλέξανδρος που απέτυχε επειδή
δεν εκτίμησε ορθά τα εσωτερικά θέματα και την ανταρσία ελληνικών πόλεων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος "τακτοποιώντας" τα εσωτερικά ζητήματα δια της βίας,
αυτό είναι αλήθεια αλλά και αναπόφευκτο, κατορθώνει να καταλύσει την Περσική
αυτοκρατορία

Με πολλά φιλιά σε όσους αντέξουν να διαβάσουν την εργασία μου
Λίτσα .

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Litsa : 04-02-07 στις 12:56
Απάντηση με παράθεση