Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από annastasia1900
Μετα απο αυτο το περιστατικο καθως ειχα ενα πολυ περιεργο και ασχημο συναισθημα που δεν μου αρεζε προσπαθουσα να μην το πολυσκεφτομαι και μου εφυγε . Παρ ολα αυτα για καποιο λογο μου αρεσει να βλεπω και να διαβαζω για τις νεραιδες και τα ξοτικα, μου προκαλουν μια παραξενη και μυστηριοδη αισθηση που μου αρεσει και οχι εκεινη την ασχημη που ειχα νοιωσει. Και κατι ακομα. Τις τελευταιες μερες νοιωθω λιγο ντροπιασμενη και απογοητευμενη για τον κοσμο που ζουμε και πολλες φορες ( ισως ακουστει παιδικο και χαζο)
Σκεφτηκα μακαρι να μπορουσα και φυγω απο εδω και να παω να ζησω μακρια απο ολους και απο ολα, να παω να ζησω μαζι τους, στον μαγικο τους κοσμο. Να σοθω. Νοιωθω οτι μπορω να σωθω....
|
Η εμπειρία σου είναι αρκετά "τυπική" για το είδος της - ίσως το βρεις παρηγορητικό αλλά δεν είσαι η μόνη με τέτοιες εμπειρίες. Από την άλλη παρά το ότι είναι πλήθος ανθρώπων που είχαν παρόμοιες εμπειρίες δεν έχει βγει κάτι ουσιαστικό από αυτές (ως σύνολο) -
Ορισμένες παρατηρήσεις πάντως δείχνουν πως η αίσθηση που περιγράφεις ως "μακαρι να μπορουσα και φυγω απο εδω και να παω να ζησω μακρια απο ολους και απο ολα, να παω να ζησω μαζι τους, στον μαγικο τους κοσμο" είναι επίσης συνηθισμένη αλλά μια άλλη παρατήρηση είναι πως τελικά δεν είναι και τόσο καλή ιδέα (όσο ελκυστική κι αν μοιάζει).