Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #12  
Παλιά 16-03-12, 10:32
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 15: Οι πρώτες έξι αίθουσες.

Το μεσημέρι της άλλης μέρας ξύπνησαν κατά τις 1 και κάθισαν να φάνε. Έφαγαν, όπως εχθές, και πραγματικά δεν σώθηκε τίποτα. Όσο έτρωγαν, τόσο αυτά που έτρωγαν αναπληρώνονταν. Το ίδιο πρόσεξαν ότι έγινε και στο νερό και στο φαγητό, ακόμα και στις μπύρες. Αυτές οι μπύρες όμως δεν μεθούσαν. Μόνο το νερό τους ξεδιψούσε, και το φαί τους χόρταινε. Τώρα ήταν έτοιμοι να δουν τις αίθουσες.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο ένα με τίτλο: «Τα χαμένα βιβλία και χειρόγραφα» και είδαν ότι υπήρχε μια βιβλιοθήκη με όσα βιβλία έχουν χαθεί. Είδαν π.χ. ότι ο Αριστοφάνης δεν είχε μόνο 11 κωμωδίες. Πραγματικά. οτιδήποτε δεν σώζεται σήμερα βρισκόταν σ’ αυτή την απέραντη βιβλιοθήκη. Βιβλία μαγισσών που έχουν καεί, αιρετικά, αντιαιρετικά, ό,τι έχει γραφτεί και έχει χαθεί, πεταχτεί, σβηστεί ανά τους αιώνες σε όλο τον κόσμο.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο δύο και είδαν ότι υπήρχε μια απέραντη βιβλιοθήκη που έγραφε απ’ έξω: «Χαμένα Ακασικά αρχεία», εδώ είδαν σε οθόνες όλα τα χαμένα όνειρα, τις σβησμένες ελπίδες, ευχές και επιθυμίες επιφανειακές που δεν πραγματοποιήθηκαν, χαμένους όρκους κ.λ.π.» . Αυτά ακριβώς, όλα τα χαμένα όνειρα, τις σβησμένες ελπίδες τις είδαν και γραμμένες σε ντοσιέ και ταξινομημένες με αλφαβητική σειρά. Κάθε χώρα είχε ένα χρώμα. Τα αρχεία των Ελλήνων ήταν με μπλε σκούρο χρώμα. Μιλάμε όμως για απέραντες αίθουσες που καταλάμβαναν πολύ χώρο. Χιλιόμετρα.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο τρία και είδαν ότι απ’ έξω έγραφε: «Προσευχές που δεν έχουν υλοποιηθεί» Όταν μπήκαν μέσα είδαν ότι υπήρχε ένας υπολογιστής όπου ο κόσμος έστελνε την προσευχή του. Μάλιστα, αυτό τους έκανε να πιστέψουν ότι ο Μάρκος ήταν ένας άγγελος κι αυτό είναι το σπίτι του Θεού. Όλα είναι συμβολικά. Αλλά τι θα γινόταν; Θα έβλεπαν τον ίδιο το θεό; Θεέ μου, βρίσκονται μεταξύ ζωής και θανάτου; Σίγουρα κάτι γίνεται εδώ. Αλλά τι; Δεν μπόρεσε το φτωχό τους μυαλό να σκεφτεί κάτι.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο τέσσερα, με τίτλο: «Ταξίδι των αναμνήσεων στο δρόμο της Λήθης». Είδαν πάλι βιβλία και φακέλους. Εδώ κρύβονταν όλες οι κακές αναμνήσεις των ανθρώπων που επεξεργαζόταν ο εγκέφαλος και τις αφαιρούσε για να πάνε ταξίδι με προορισμό τη λήθη. Αυτές οι αναμνήσεις που χάθηκαν ταξινομούνται εδώ. Δεν υπάρχουν πια στη σκέψη τους. Είδαν ένα κόκκινο βελάκι το ακούμπησαν και η αίθουσα αναπτύχθηκε. Τότε είδαν ανθρώπους να κοιμούνται και τα όνειρά τους να φαίνονται σε απέραντες οθόνες και μόλις τελείωνε το όνειρο βρισκόταν σε θέση delete και οι αναμνήσεις έπεφταν σε έναν κάδο.
Στην αίθουσα νούμερο πέντε με τίτλο: «Αλλαξοπιστία» ήταν ταξινομημένοι σε ντοσιέ οι άνθρωποι που αλλαξοπίστησαν, ανάλογα με το παλιό τους θρήσκευμα. Αλλού ήταν οι Χριστιανοί, αλλού οι βουδιστές, αλλού οι μουσουλμάνοι που σήμερα έχουν άλλο θρήσκευμα. κ.ο.κ.
Η αίθουσα νούμερο έξι δεν είχε κάτι θεϊκό. Ήταν μια αίθουσα απέραντη με τίτλο: «Ψυχαγωγία» Είχε θέατρο, σινεμά, μπιλιάρδο κ.α. Ό,τι ψυχαγωγεί τον άνθρωπο. Υπήρχαν αμέτρητα είδη ψυχαγωγίας και ήταν η μεγαλύτερη αίθουσα απ’ όλες. Καταλάμβανε τον μεγαλύτερο χώρο. Έτσι τους φάνηκε. Εδώ σταμάτησαν και κάθισαν μέχρι τα μεσάνυχτα και αποφάσισαν αύριο να δουν την αίθουσα επτά και τι μυστήριο κρύβει. Ευτυχώς, είχαν πάρει μαζί τους φαγητό και δεν χρειάστηκε να διακόψουν για να πάνε να φάνε. Διέκοπταν όμως όποτε ήθελαν να πάνε τουαλέτα και έβρισκαν τους φίλους τους εκεί. Ήθελαν πολύ να δουν την αίθουσα 7. Προηγουμένως όμως έπρεπε να μάθουν τι μυστήριο κρύβει αυτό το σπίτι. Τους είπε κάποια πράγματα, αλλά δεν είναι αρκετά για να το καταλάβουν εις βάθος. Ήθελαν περισσότερες διευκρινήσεις.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.