[chaoticblue]

Λοιπόν ναι. Αυτό που λέει ο black_planet. Σκεφτόμουν. Ειμαστε σαν ενα ματσο τυφλοί αυτή την στιγμή που ψιλαφούμε μια τεραστια επιφάνεια ψαχνοντας να δουμε τι υφή εχει αλλα μας διαφευγει το βασικότερο, το σχήμα της. Γενικα οντως μαλλον το Συμπαν με την εννοια αυτην που το βλεπουμε εδω (οχι την αστρονομικη) μαλλον δεν θα το κατανοήσουμε ποτε. Οχι με τα μυαλά που μας εμαθε να κουβαλάμε η κοινωνία τουλάχιστον.
Οσων αφορα το ερώτημα με τις θρησκείες. Καμία. Ολες ειναι μασημένες τροφές. Για τον ιδιο λογο που θεωρω λαθος τις περισσότερες γνώσεις που μας περνανε τα σχολεια-Πανεπιστήμια, για τον ιδιο λογο θεωρώ κι αυτες. Δεν λεω εδω οτι μια θρησκεία δεν χρειάζεται. Απλα. Καλο ειναι ο καθενας να πει: "Πιστεύω σε εναν-πολλους θεους" (αναλογα τι τον εκφραζει ή και σε κανέναν εννοείται απλα εδω εξετάζουμε την αναγκη για θρησκεία) και "πως ειναι, τι ιδιότητες εχει, ποια η σχέση του με εμένα, τι περιμένει απο εμένα". Ετσι θα γεννηθεί το πρότυπο ενος θεού. Αξιος να τον σεβαστεί το ατομο που τον σκεφτηκε. Θα μου πείτε. Αυτα ειναι ενα τίποτα, αυτός δεν είναι θεός-θεοί αλλα η φαντασία του ατόμου. Ρωτάω. Είναι? Είναι αν πιστεύεις στην ρεαλιστηκή και μόνο οψη του νομίσματος που λεγεται Συμπαν. Ομως η ουσία αν δεν το βλέπει ετσι κανείς το πράγμα είναι η εξης. Αυτή η λειτουργία του εγκεφάλου που ονομαζουμε φαντασία είναι "πύλη". Πύλη προς το ιδιο το Συμπαν ΑΝ την αφήσουμε ελεύθερη και χωρίς τα ορια που εχει βαλει η κοινωνία. Ενας θεός λοιπόν που προέκυψε ετσι είναι κατα βάση ενας θεός που "φυλάει" την ιδια την ψυχή του ατομου αυτού γιατί απλα προέκυψε απο την ψυχη του καθως αυτη "ανοιγε τα χέρια της" ζητώντας ουσιαστικά μία κετεύθυνση γνώσης απο το Συμπαν. Αρα λοιπόν γιατί να μην υπάρχει ο θεός/α/οι ουτος/η/οι? Ετσι το βλέπω εγω. Αν φυσικα καποιος πιστεύει οτι δεν υπάρχει καμια ανώτερη δυναμη αυτο ειναι αλλη υπόθεση και μία τελείως διαφορετική κοσμοθεώρηση.
Οσων αφορα ποιος ο σκοπός των οσων περνάμε. Πιστεύω οτι υπάρχουν καποια μέλη στο φόρουμ που το εχουν ψαξει πολύ το θέμα και ετσι και παρουν είδηση το thread αυτο και θελήσουν να απαντήσουν θα δώσουν καποιες ωραίες ιδέες. Αποψη μου είναι οτι απλα δεν έχουμε παρει την ζωή με σωστό τρόπο. Εξαιρώντας οτι μας το επιβάλουν επιμέλως τον λανθασμένο αυτό τρόπο αιώνες τώρα, ισχύει και το οτι την παιρνουμε πολύ στα σοβαρά. Παρα πολυ στα σοβαρα. Ενα απλο παιχνίδι αν το παρεις πολυ σοβαρά σε φανατίζει. Ποσο μάλλον η ίδια η ζωή. Μας ανησυχουν ΠΑΡΑ πολυ θεματα ανούσια και τις περισσότερες φορές ματαιόδοξα και ολα αυτα πηγαζουν επειδή μας απασχολεί ΥΠΕΡ του δέοντως ο θανατος. Λες κι αν μας απασχολει δεν θα πεθάνουμε. Πολύ συνοπτικά αυτό πιστεύω οτι είναι το προβλημα μας.