Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #128  
Παλιά 14-11-06, 13:00
Το avatar του χρήστη Antonia
Antonia Ο χρήστης Antonia δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 17-09-2004
Μηνύματα: 928
Wink Αφιερωμένα......

Αν και ήδη έχω δημοσιεύσει 2 τραγούδια από τα αγαπημένα Ξύλινα Σπαθιά, που τώρα πια έχουν διαλυθεί, θα ήθελα να προσθέσω μερικούς στίχους ακόμη από τον καταπληκτικό Παύλο Παυλίδη, που αν μη τι άλλο είναι ΠΟΙΗΤΗΣ!!

Παραμυθένιες εικόνες, κρυμμένα μηνύματα, διφορούμενες έννοιες... Αυτά τα τραγούδια δεν είναι κοινά ερωτικά... Αφουγκραστείτε......


ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ (2000)

Αυτοί που ξέρουν να πετάνε ψηλά
κάποιος μου είπε πως τρεκλίζουν στη γη
Αν η αγάπη δίνει φτερά
πες μου πώς βρέθηκα σ'αυτό το κλουβί

Έχω χιλιάδες κλειδιά που ανοίγουν καρδιές
μα δεν ταιριάζουν στην πόρτα της δικιάς μου φυλακής
Κάποιος πρέπει να με βγάλει πριν να 'ναι αργά
πρέπει να έρθεις , μόνο εσύ μπορείς....

Αυτοί που φύγαν από καιρό στα βαθιά
απ' όσο ξέρω δε μιλούν πολύ
Έχουν κάτι παλιά, σκοτεινά φυλαχτά
που όλο τα στρέφουν στην ανατολή

Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές
στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής
Όλες αυτές οι στιγμές , σταγόνες μικρές
σταγόνες μιας μεγάλης βροχής ....

Αν έρθεις απόψε τη νύχτα, όλα τα αστέρια θα πέφτουν για μας .....

Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές
στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής
Πρέπει να έρθεις πριν να 'ναι αργά
πρέπει να έρθεις ...ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ.....


ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ (1999)

Μια ανατολή σ' ένα κόσμο που δεν έχει πάψει ποτέ να γυρίζει στην ίδια τροχιά
όμως στην άλλη άκρη της γης κάποιος βλέπει τον ήλιο να πέφτει ξανά
όμως ξανά ανάβει ο φάρος του κόσμου χτυπάει ξαφνικά τα φτερά του
το φως απ' τη χώρα των πάγων βουτάει στην καρδιά σου κι υψώνεται πάνω απ' τη Γη του Πυρός.

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα
ώσπου ν' αρχίσω πια να σ' εμπιστεύομαι
ώσπου να πάψω να φοβάμαι...
μου είχες πει πως θά 'ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρύζω θα το ερωτεύομαι
τώρα αρχίζω και θυμάμαι

Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό
σ' αγαπώ κι ας μην ξέρω ούτε καν τ' όνομά σου ετοιμάσου σε λίγο θα πεις σε μισώ
είμαι το ένα μισό της σελήνης μην κλείνεις σε λίγο γεμίζει το άλλο μισό
η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια ρωτάει ποιος διψάει ψυθιρίζεις "εγώ..."


ΣΙΩΠΗ (1993)

Παλιά φωτογραφία στην άδεια παραλία. Σιωπή
κοιτάζω απ'το μπαλκόνι το δρόμο που θολώνει η βροχή.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε ξαφνικά.

Η πόλη σαν καράβι τα φώτα της ανάβει. Γιορτή.
Θυμάμαι που γελούσες να μείνω μου ζητούσες παιδί.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε στον αφρό.


ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΞΕΧΑΣΤΗΚΑ (2004)

Αφού λοιπόν ξεχάστηκα και τ' όμορφο καράβι
καιρό πια ταξιδεύει μακριά χωρίς εμένα,
εσύ που πίνεις χρόνια από του χρόνου το πηγάδι
πιές ενά ποτήρι και για μένα...
Aφού λοιπόν ξεχάστηκα στην όμορφή σας πόλη
που πλέει μέσ' στη νύχτα με τα φώτα αναμένα,
θα βγώ να περπατήσω, θα βρω που πήγαν όλοι
όσοι ξεχάστηκαν απόψε σαν εμένα...
Αφού λοιπόν ξεχάστηκα και πρέπει να τα σβήσω
τα φώτα του θεάτρου που αφήσατε αναμμένα,
θα πάω στην τελευταία σειρά και θα καθίσω
στη θέση που κρατήσατε για μένα...
Και τότε ίσως μπορέσω να θυμηθώ τα λόγια,
που ακόμη κιτρινίζουν σε συρτάρια κλειδωμένα...
Πείτε μου επιτέλους τι δείχνουν τα ρολόγια,
πείτε το επιτέλους και σε μένα...
Αφού λοιπόν ξεχάστηκα και πέρασε σαν τρένο
η ζωή από μπροστά μου με τα βλέφαρα κλεισμένα,
θα κάτσω λίγο ακόμα εδώ να περιμένω
απόψε ίσως δε λείψω σε κανέναν...
__________________
Εις το επανιδείν...
Απάντηση με παράθεση