Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #825  
Παλιά 10-11-14, 12:30
Pholarchos Ο χρήστης Pholarchos δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 07-09-2004
Μηνύματα: 1.882
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από rados Εμφάνιση μηνυμάτων
...17 και τώρα, θανατώστε από τα παιδιά όλα τα αρσενικά, θανατώστε ακόμα και όλες τις γυναίκες, όσες γνώρισαν άνδρα, που κοιμήθηκαν μαζί του·
18 όλα, όμως, τα μικρά κορίτσια, όσα δεν γνώρισαν κοίτη άνδρα, φυλάξτε τα για τον εαυτό σας ζωντανά·
.....
Διαφέρουν αυτά από εκείνα που έκαναν οι Έλληνες στην Τροία; Αν σκεφτείς ότι χρονικά τα Τρωϊκά με την Εξοδο ανήκουν στον ίδιο ιστορικό χώρο τίποτα δεν ξενίζει. Δεν μπορείς κρίνεις με σημερινή λοιπόν κάτι που έκανε ο Μωυσής - αλλά και ο Αγαμέμνων, ο Οδυσσέας, ο Μενέλας "και τ'άλλα 'παιδιά'"!

Για την "τύχη των γυναικών της Τροίας, αφού η πόλη τους είχε λεηλατηθεί, οι άντρες τους είχαν σκοτωθεί και οι οικογένειές τους που απέμειναν πρόκειται να παρθούν ως σκλάβες" δες http://www.livepedia.gr/index.php/%C...AF%CE%B5%CF%82

http://www.dian.gr/publications/book...B4%CE%B5%CF%82

Και μόνο που προσπαθείς να βρεις "επιχειρήματα" με τόση φτωχή αντίληψη για την κατάσταση τότε - και να τα μεταφέρεις σήμερα (λες και κάτι αποδεικνύει) δείχνει απόγνωση...

Παράθεση:
Η Τροία χάνεται. Παραδίδεται στις φλόγες. Λαός και βασιλιάδες αιμορραγούν κάτω από την σκληρότητα των κατακτητών. Η τραγική όψη του πολέμου αναδεικνύεται μέσα στα τείχη του Ιλίου. Κι όπως σε όλες τις εκπεσούσες πόλεις του αρχαίου και του σύγχρονου κόσμου, σκορπίζεται παντού η φρίκη, η βία και ο αποτροπιασμός.

Οικουμενικής σημασίας η ευριπίδεια αυτή τραγωδία , περιγράφει με γλαφυρότητα τα δεινά μιας ανελέητης λεηλασίας τόπων και ζωών, της κατασπάραξης κάθε προσωπικής ελευθερίας, καθώς και της συνεχόμενης δίψας για εξουσία που αφανίζει ακόμα και τις πιο αθώες υπάρξεις.

... Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο συγγραφέας επηρεάστηκε από την σύνθλιψη της Μήλου από τους Αθηναίους, της σφαγής των κατοίκων της, καθώς και των γυναικών που πουλήθηκαν ως σκλάβες σε διάφορους αφέντες. Πρόκειται για έργο που ξεχειλίζει οργή και απέχθεια για τα επακόλουθα ενός ανηλεούς πολέμου και επηρέασε αρκετούς πνευματικούς ανθρώπους, όπως για παράδειγμα ο Σατρ, που συνέδεσε το μήνυμά του με την ευρωπαϊκή επιβολή στην Ασία.

Το σκηνικό προβάλλει την ανθρώπινη μοίρα σε όλο της το δραματικό φάσμα. Η αρνητική ένταση του κειμένου κλιμακώνεται συνεχώς, η καταστροφή και η πικρία δεν διακόπτονται από κάποιο απροσδόκητο γεγονός, παρά οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην σπαρακτική κορύφωση.

Πάνω από τα διαλυμένα παλάτια και τα οχυρά των Τρώων, ο Ποσειδώνας και η Αθηνά συμφιλιώνονται μετά από μακρά αψιμαχία και συμφωνούν μυστικά την τιμωρία των ασεβών Ελλήνων, που προκάλεσαν ύβρη καταστρέφοντας τους ναούς της θεάς και έσπειραν τον όλεθρο στη μακρινή γη της Τροίας. Την ίδια ώρα, οι τραυματισμένες ψυχικά Τρωαδίτισσες θρηνούν για όσα χάθηκαν κατά τη διάρκεια των αιματηρών μαχών που μόλις έληξαν. Αγαπημένα πρόσωπα σκοτώθηκαν, σπίτια κάηκαν, περιουσίες εξαφανίστηκαν και η πατρίδα τους κατάντησε ολότελα ρημαδιό. Ανάμεσά τους, ξεχωρίζει η συγκλονισμένη φιγούρα της Εκάβης, γυναίκας του Πριάμου, που απελπισμένη μνημονεύει τους νεκρούς γιους της, αλλά και τα βάσανα που περιμένουν τις γυναίκες, τώρα που οι κατακτητές ετοιμάζονται να τις πάρουν για σκλάβες στην Ελλάδα. Ο ιστός της δράσης και των αποφάσεων πλέκεται από το αφανές, στο έργο, συμβούλιο των Αχαιών, των οποίων οι επιταγές γίνονται γνωστές μέσω του εντολοδόχου τους Ταλθύβιου και ενός στρατιώτη. Η Κασσάνδρα μία από τις κόρες της Εκάβης και εκλεκτή ιέρεια του Απόλλωνα, αφού βιαστεί από τον Αίαντα, θα καταλήξει συνοδεία του Αγαμέμνονα, ο οποίος θέλησε να την κάνει ερωμένη του. Ως μάντισσα θα αποκαλύψει σε κάποια έκσταση το ζοφερό μέλλον των Αχαιών, αλλά δεν της δίνει κανείς σημασία. Απαρνείται τις χάρες του θεού και επιβιβάζεται μηχανικά στα καράβια των Ελλήνων. Η Ανδρομάχη, πιστή σύζυγος του σπουδαίου βασιλιά Έκτορα, κρατώντας στα χέρια το μικρό γιο τους και μέλλοντα βασιλιά, κληρώνεται να ακολουθήσει το Νεοπτόλεμο, όμως τα κακά δε σταματούν εκεί. Για να ξεπεράσουν οι νικητές κάθε αμφιβολία για την διαχρονικότητα της νίκης τους, διατάζουν να ριχτεί το μωρό από τα ψηλά τείχη, ώστε να μην μπορέσει ποτέ μεγαλώνοντας να ζητήσει εκδίκηση ή να ξαναφτιάξει την Τροία. Η Πολυξένη, άλλη μια κόρη της Εκάβης, καταλήγει εξιλαστήρια θυσία στον τάφο του Αχιλλέα. Μέσα σε όλη αυτή τη δυστυχία, η Εκάβη θα καταλήξει δούλα του Οδυσσέα, του χειρότερου εχθρού της πατρίδας της και θα πενθήσει βαθιά για το πεπρωμένο του άλλοτε πανίσχυρου λαού τους. Παράλληλα η Ελένη, μία από τις μεγάλες αφορμές της συμφοράς, παρουσιάζεται αλαζονική και εγωπαθής, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις πράξεις της στο μαινόμενο σύζυγο που ζητά εκδίκηση για την προδοσία. Αλλά μάταια. Η απόφαση για αυτήν έχει ήδη παρθεί τόσο από τους Αχαιούς, όσο και από τους Τρώες. Εν τέλει οι επιζήσασες γυναίκες ακολουθούν ως δούλες τους σκληρούς κατακτητές και εγκαταλείπεται η καμένη τρωική γη, της οποίας τα ερείπια θα σταθούν για πολλούς αιώνες ακόμη εκεί. http://www.culturenow.gr/29088/theat...idhs-periodeia
Απάντηση με παράθεση