«κάπου εκεί θα είναι και η Νεφέλη» είπε και την είδε χόρευε με κάποιον τον αναγνώρισε εύκολα ήταν ό Πήτερ το πορτοκαλί μαλλί του τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους, ήταν πολύ κοντά σχεδόν κολλημένοι ο Λούκας ζήλεψε πολύ πήγε να φύγει αλλά δεν το έκανε ήθελε εξηγήσεις και πήγε να τις πάρει
-Νεφέλη έρχεσαι λίγο, της είπε εκείνη απομακρύνθηκε και πήγε ξαφνιασμένη
-μωρό μου τι κάνεις εδώ? Πότε ήρθες?
-τώρα πριν λίγο, τηλεμεταφέρθηκα αλλά εγώ κάνω ερωτήσεις τώρα
-ε?
-τι ε?! γι αυτό ήρθες εδώ επειδή ήξερες ότι είναι και ο Πήτερ?
-τι λες καν δεν το ξέραμε ούτε εγώ ούτε ο Ματίας τυχαίο ήταν
-ναι και πώς δεν το ήξερε ο Ματίας δεν του το είπε η κοπέλα του?
-όχι δεν μιλάνε πια δεν βλέπεις ότι χορεύει με άλλη
-και πάλι γιατί χορεύατε τόσο κοντά?
-έτσι είναι ο χορός ρε μωρό μου δεν φταίω εγώ αυτός ήρθε εγώ ούτε να τον βλέπω θέλω
-ναι Νεφέλη ούτε εσύ το πιστεύεις αυτό που λες σε έβλεπα ήσουν πολύ χαρούμενη πάνω του
-κοίτα Λούκας εγώ είμαι μαζί σου αν δεν με εμπιστεύεσαι ας τα αφήσουμε εδώ.
-σε εμπιστεύομαι αλλά σας βλέπω έτσι μαζί και εσύ τόσο όμορφη ζήλεψα
-δεν χρειάζεται εγώ μαζί σου είμαι δεν μ αρέσει ο Πήτερ
-σίγουρα?
-ναι Λούκας. Και γιατί είσαι έτσι ντυμένος?
-θα πάω σε μια δεξίωση με την μαμά μου καλός είμαι?
-πολύ καλός και γέλασε και τον φίλησε και συνέχισε θα σου έλεγα να κάτσεις αλλά πήγαινε μην περιμένει η μαμά σου.
-ναι καλά λες και κάτι άλλο
-τι?
-είσαι μια θεά σήμερα με σκοτώνει να σ αφήσω με τόσα αγόρια
-εγώ έχω τον πιο όμορφο και καλό δεν κοιτάω άλλους και τον χαιρέτησε, εκείνος πήγε στην τουαλέτα και πήγε και πάλι στην μαμά του και κατέβηκε μαζί της. η Νεφέλη έκατσε λίγο ακόμα και έπινε πολύ όταν είδε ότι είχε ξεφύγει πήρε την τσάντα της και πήγε να πάει στο δωμάτιο της και ο Πήτερ την ακολούθησε. Εν τω μεταξύ ο Ματίας με την Μαρίσσα συζητούσαν κάτω η Μαρίσσα του έκανε παράπονα, εκείνος την παράτησε σύξυλη και εκείνη νευρίασε πάρα πολύ. Ο Ματίας ανέβηκε και αυτός πάνω πήρε κάτι απ το συρτάρι του φίλησε την Νεφέλη έβαλε άρωμα και έφυγε.
-που πάς Ματίας?
-δεν θα έρθω σήμερα
-πάρε μπουφάν κάνει κρύο
-σε δωμάτιο θα μείνω μην ανησυχείς!
-μην το κάνεις αυτό αν δεν τελειώσεις εντελώς με την Μαρίσσα καμία δεν τα αξίζει
-μην ανησυχείς ξέρω τι κάνω και κατέβαινε τα σκαλιά βιαστικά
-την πόρτα κλείσε και σηκώθηκε να την κλείσει μπήκε μέσα ο Πήτερ και πήρε το κλειδί έκλεισε την πόρτα και της είπε
-τώρα θα μιλήσουμε ήσυχα
-χάχα να μιλήσουμε άρχισε να γελάει η Νεφέλη και αυτό εκνεύριζε τον Πήτερ
-έχεις πιει? Την ρώτησε
-ναι έχω πιεί γι αυτό πήγαινε δεν θέλω να κάτσεις εδώ σε άντε
-γιατί ?
-γιατί με πλήγωσες και πονάω να σε βλέπω και δεν καταλαβαίνω τι θες
-να με μαζί σου θέλω
-μα γιατί το κέρδισες το στοίχημα, βάλατε κάνα καινούργιο πάλι? Και γέλασε πάλι
-τι στοίχημα? Τι είναι αυτά που λες?
-μου τα είπε όλα ο Γκάμπριελ. Όλα
-ποια όλα ρε Νεφέλη εγώ με τον Γκάμπριελ δεν μιλάμε πια πήγα και του είπα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου και ότι λυπάμαι γι αυτόν αλλά δεν θα σ αφήσω
-πλάκα μου κάνεις τώρα? Και του είπε αυτά που της είχε πει ο Γκάμπριελ
-στο ορκίζομαι στην μαμά μου ότι δεν έγινε τίποτα απ όλα αυτά που σου είπε εγώ σ αγαπάω Νεφέλη γιατί να στο κάνω αυτό?
-δεν ξέρω τι να πιστέψω Πήτερ είμαι πολύ μπερδεμένη και το κεφάλι μου πάει να σπάσει δεν αντέχω άλλο.
-κλείσε τα μάτια σου και σκέψου λίγο εγώ που έσωσα την ζωή γιατί να στο κάνω αυτό? σε φιλούσα κα το ένιωθες πόσο σ αγαπάω ήμιουν πάντα εκεί για σένα
-το ξέρω έχεις δίκιο συγγνώμη Πήτερ συγγνώμη δεν ξέρω γιατί το πίστεψα αυτό δεν ξέρω
-δεν ξέρω Νεφέλη γιατί αλλά με πλήγωσες περισσότερο απ ότι εγώ εσένα ειδικά όταν μου είπες ότι με σιχαίνεσαι. Αλήθεια είναι?
-όχι για να σε πληγώσω το έκανε εμένα με τρελαίνει κάθε άγγιγμα σου και πήγε στην αγκαλιά του και έκατσε εκεί, γιατί μας το κάνουν αυτό?!
-δεν ξέρω αλλά έτσι μας κάνουν να καταλάβουμε ότι ποτέ δεν θα μπορούΣάμε να είμαστε μαζί
- γιατί δεν μ αγαπάς πια?
-όχι Νεφέλη όχι δεν είναι αυτό απλά δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ μας και δεν έχει που να στηριχτεί η σχέση μας.
-δεν μ αγαπάς αυτό είναι φώναζε η Νεφέλη ζαλισμένη
-κοιμήσου κοριτσάκι μου κοιμήσου θα τα πούμε αύριο
-καλά είπε η Νεφέλη και πήρε το μπουκάλι και άρχισε να το κατεβάζει
-μα καλά τι κάνεις εκεί άστο κάτω σε παρακαλώ
-θέλω να πιώ αυτό κάνω φύγε
-δεν μπορώ να σ αφήσω σε τέτοια κατάσταση θα μείνω μαζί σου
-γιατί με λυπάσαι δεν θέλω δεν μη με λυπάσαι!
-δεν σε λυπάμαι θέλω να σε βοηθήσω
-να με βοηθήσεις εσύ αχαχούχα δεν νομίζω από την στιγμή που σε γνώρισα την ζωή μου κόλαση μου έκανες... και έτρεξε στην τουαλέτα και έκανε εμετό παρόλο το μεθύσι σκεφτόταν «μα τι κάνω?» μετά άρχισε να κλαίει και να πέφτει κάτω, ο Πήτερ πήγε και την σήκωσε γιατί κάνεις έτσι κοριτσάκι μου?
-δεν είμαι κοριτσάκι σου Πήτερ, δεν είμαι δεν ξέρω τι να κάνω δεν ξέρω πονάω, δεν είναι πόνος σαν αυτούς που θεραπεύεις, είναι πόνος καρδιάς …με κυνηγάνε να με σκοτώσουν, οι γονείς μου δεν είναι εδώ και θυσιάστηκαν για μένα και δεν είναι πλέον κοντά μου, ο κολλητός μου με πρόδωσε τα έχω με κάποιον που με το ζόρι τον φιλάω και δεν κοιμάμαι μαζί του και τον πληγώνω ενώ μ αγαπάει τόσο μα τόσο πολύ και εσένα που αγαπώ περισσότερο από καθετί δεν σ έχω και φταίω εγώ ναι εγώ φταίω γι αυτό κάνω έτσι δεν είμαι ικανή για τίποτα που είναι η Νεφέλη η δυναμική?! Στο διάολο…
-μην μιλάς έτσι σε παρακαλώ και την αγκάλιασε δεν μπορώ να σε βλέπω κλαις έλα τώρα.
-μα δεν κλαίω και έπεσε και πάλι κάτω ο Πήτερ την σήκωσε την έβαλε στο κρεβάτι, αποκοιμήθηκε ο Πήτερ έμεινε ξύπνιος όλο το βράδυ δίπλα της και την κοίταζε αναρωτιόταν πως κόλλησε τόσο άσχημα μαζί της παλιά είχε όποια ήθελε και της έβλεπε όλες ίδιες μόνο για ένα λόγο της ήθελε μα με την Νεφέλη ένιωθε διαφορετικά ήθελε να την προσέχει να την φροντίζει την αγαπούσε. Ξημέρωσε ο Πήτερ το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ευτυχισμένη η Νεφέλη και ύστερα από τα χθεσινά που του είπε νόμιζε ότι της κατέστρεφε την ζωή και ήταν το μόνο που δεν ήθελε πήρε ένα χαρτί έγραψε κάτι έφυγε. όταν ξύπνησε η Νεφέλη το πρωί, δεν είδε τον Πήτερ εκεί, σκέφτηκε ότι ίσως του είπε τίποτα και έφυγε θυμωμένος αλλά παρότι ήταν μεθυσμένη τα θυμόταν όλα, για πρώτη φορά όμως ένιωθε μια δύναμη μια αποφασιστικότητα μια γαλήνη που δεν ήξερε που οφειλόταν κανονικά έπρεπε να πονάει το κεφάλι της αλλά ένιωθε τόσο ωραία το μάτι της όμως πήγε στο γράμμα δίπλα στο κομοδίνο που είχε γράψει ο Πήτερ
‘Νεφέλη μην με ξαναπάρεις ποτέ τηλέφωνο, ήμουν ένα λάθος στην ζωή σου!’ , ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά της πήρε μια κουβέρτα τυλίχτηκε κρύωνε πολύ της ήρθε να κλάψει αλλά δεν της βγήκε ούτε ένα δάκρυ. Πήρε το τηλέφωνο και έστειλε ένα μήνυμα στον Πήτερ «θέλω να συναντηθούμε για τελευταία φορά, θέλω να σου δώσω κάτι δικό σου.», ο Πήτερ πήρε το μήνυμα το σκέφτηκε λίγο αν θα έπρεπε να τα ανοίξει και τελικά το άνοιξε και απάντησε «σε δέκα λεπτά στην καφετέρια δίπλα», ντύθηκε γρήγορα και σε λίγο ήταν εκεί έκατσε σε ένα ακριανό τραπέζι που το στόλιζαν ένα βαζάκι λουλουδάκια και παρήγγειλε ένα καφέ ούτε που το έβαλε στο στόμα της, της ερχόταν να κάνει εμετό και περίμενε σε λιγάκι έφτασε και ο Πήτερ
-γεια σου Πήτερ είπε η Νεφέλη με το κεφάλι κάτω ο Πήτερ δεν μίλησε
-σε παρακαλώ κοίτα με λίγο θέλω να σου μιλήσω ο Πήτερ γύρισε και την κοίταξε έντονα σε σημείο που τράβηξε το βλέμμα της
-γιατί ήπιες έτσι χθες Νεφέλη? Γιατί τα έλεγες όλα αυτά? Δεν σε αναγνωρίζω πια η Νεφέλη ήταν ακόμα ατάραχη και δεν την ένοιαζε αν ήθελε ο Πήτερ να φύγει ήθελε να του εξηγήσει οπωσδήποτε αλλά δεν βγήκε ούτε λέξη από το στόμα της, ο Πήτερ σηκώθηκε να φύγει
-το άρχισα στην γιορτή και δεν το κατάλαβα, και όταν ξέφυγα ανέβηκα πάνω για να μην γίνω χειρότερα έχω πολλά προβλήματα δεν ξέρω γιατί ήπια απλά ήθελα να ξεχάσω, δεν μπορείς να μου λες ήσουν ένα λάθος στην ζωή μου αυτό άστο να το ξέρω εγώ καλύτερα απ όλους και για το ότι μέθυσα και έκανα έτσι να ξέρεις ότι πρώτα απ όλους πλήγωσα εμένα, το ξέρω σε στεναχώρησα γιατί κάποιον που αγαπάς δεν θες να τον βλέπεις έτσι και για αυτό σου ζητάω συγγνώμη που σε έκανα να υποστείς αυτή την κατάσταση, δεν ήθελα να με δεις έτσι, το μετάνιωσα αλλά τι να κάνω τώρα λυπάμαι αλλά δεν έχεις να με κατηγορήσεις για τίποτα Πήτερ αν θες να φύγεις φύγε, εγώ ζήτησα ειλικρινά συγγνώμη
-πόνεσα που σε είδα έτσι πάρα πολύ στεναχωρήθηκα
Η Νεφέλη έβαλε το κεφάλι της πάνω στον ώμο του έτσι όπως ήταν ακόμα λίγο ζαλισμένη από το ποτό και εκείνος την πήρε αγκαλιά και εκείνη ένιωσε τόσο ηρεμία όσο ποτέ.
-υποσχέσου μου ότι δεν θα ξανά πιείς?
-στο ορκίζομαι Πήτερ, πάρε αυτό είναι δικό σου και του έδωσε το κολιέ που είχε πάνω τα αρχικά Π-Ν
-κράτα το για σένα το είχα πάρει
-αλήθεια?
-ναι για ποια άλλη νομίζεις?!
-σ ευχαριστώ πολύ Πήτερ και η Νεφέλη το φόρεσε ο Πήτερ σκέφτηκε ότι ήταν τόσο ωραίο πάνω της. και την χάζευε για λίγο
-πρέπει να φύγω Πήτερ γυρίζω πλάιταουν
-μα είναι αρχή ακόμα του καλοκαιριού 27 Ιουλίου είναι ακόμα
-πρέπει να γυρίσω
-θα έρθω και εγώ μαζί σου
-να έρθεις αν βαριέσαι εδώ
-δεν θέλω αν είμαι μακριά σου γι αυτό.η Νεφέλη γέλασε με μια στεναχώρια γιατί ήξερε πόσα τους περίμενα
|