[Voel]

Ο Κωδικας Ντα Βιντσι

Με αφορμη την γενικοτερη αναταραχη που προκαλεσε το εν λογω βιβλιο και την αναταραχη που προκειται να προκαλεσει η επικειμενη του μεταφορα στην μεγαλη οθονη, θα ηθελα να παραθεσω μερικες σκεψεις μου σχετικα με το βιβλιο.

Η ολη κατασταση, με την δαιμονοποιηση ενος βιβλιο/ταινιας θυμιζει εντονα, τουλαχιστον σε εμας τους καπως παλαιοτερους την αναταραχη που προκαλεσε πριν απο χρονια η μεταφορα στην μεγαλη οθονη του βιβλιου του καζαντζακη «Ο τελευταιος πειρασμος» απο τον Μαρτιν Σκορτσεζε. Στους ακομα πιο παλιους, θα θυμιζει την αναταραχη που προκαλεσαν τα βιβλια του Καζαντζακη κατα την εκδοση τους, με τους αφορισμους της εκκλησιας, οταν χρειαστηκε η παρεμβαση του ιδιου του παλατιου προκειμενου τελικα να εκδοθουν.

Πριν ξεκινησουμε να ασχολουμαστε με το εαν το βιβλιο ειναι οντως προκλητικο, και εαν η αναταραχη ειναι δικαιολογημενη, θα προτεινα στον καθε αναγνωστη, φιλικα η εχθρικα διακειμενο προς το εν λογω βιβλιο να το διαβασει πρωτα και μετα να εκφερει την γνωμη του. Επισης θα πρεπει να γινει μια διακριση αναμεσα στο βιβλιο του Μπραουν και την ολη θεωρια πανω στην οποια στηριζεται.

Το Βιβλιο

Το βιβλιο του Μπραουν ειναι ενα μυθιστορημα. Δεν αποτελει μελετη, ουτε αποτελεσμα ερευνας, ουτε διατεινεται οτι κατεχει καποια «χαμενη» αληθεια. Τα προσωπα και τα περιστατικα στο βιβλιο σε μεγαλο βαθμο ειναι φανταστικα. Ο ιδιος ο Νταν Μπραουν, μαλιστα, ξεκαθαριζει το θεμα αυτο στις πρωτες σελιδες του βιβλιου, διαχωριζοντας τα ιστορικα γεγονοτα απο τα προιοντα της φαντασιας του.

Ο κωδικας Ντα Βιντσι ουσιαστικα ειναι μια σχετικα καλογραμμενη, φανταστικη ομως, ιστορια με υποβαθρο μια θεωρια ιστορικου-συνωμοσιολογικου-θρησκευτικου περιεχομενου, η οποια δεν ειναι ουτε καινουρια, ουτε τοσο πρωτοτυπη. Ως τετοια ιστορια, λοιπον, ο κωδικας Ντα Βιντσι, συνδιαζει καποια ιστορικα στοιχεια, καποια ιστορικα γεγονοτα, και καποιες θεωριες για να δημιουργησει ενα πλαισιο μεσα στο οποιο κινουνται οι ηρωες του Νταν Μπραουν. Κατα την γνωμη του γραφοντως, ο Κωδικας Ντα Βιντσι, ειναι μια ενδιαφερουσα ιστορια, η οποια προκειται να διασκεδασει τον αναγνωστη, να τον συνεπαρει με την πλοκη και τις ανατροπες της, και ισως να αποτελεσει εναυσμα για μια περαιτερω σκεψη και ερευνα πανω σε πραγματα τα οποια μεχρι τωρα θεωρουσαν οι περισσοτεροι δεδομενα.

Στα πλαισια αυτης της φανταστικης ιστοριας το βιβλιο ασκει εντονη κριτικη σε καποιους εκκλησιαστικους κυκλους, καθως και σε τακτικες που ακολουθησε η εκκλησια κατα τους πρωτους αιωνες της υπαρξης της, και που συνεχισε να ακολουθει μεχρι και σχετικα προσφατα. Αυτη η κριτικη, καθως και η θεωρια μεσα στην οποια υφαινεται η ολη ιστορια δυναται να εξοργισει καποιους φανατικους χριστιανους προσηλωμενους στο επισημο δογμα. Ο γραφων ελαχιστο σεβασμο τρεφει προς τους φανατισμενους αυτους ανθρωπους και στα πιστευω τους, και ελαχιστα ενδιαφερεται εαν θα προσβληθουν η οχι.

Ο σκεπτομενος αναγνωστης -Χριστιανος η μη- περα απο το οποιο ενδιαφερον της ιστοριας καθεαυτης θα βρει ενα εναυσμα να κανει την δικη του ερευνα, για να προσεγγισει την αληθεια σχετικα με την φυση του Ιησου, του Αγιου Δισκοποτηρου, και της Μαγδαληνης. Καπου εκει τελειωνει και ο ρολος του βιβλιου, να διασκεδασει τον αναγνωστη, και να του εγειρει καποια ερωτηματα.