Αγαπητέ Συλβέστερ, δεν είναι θέμα χαζομάρας η επιλογή του αριθμού των θεών που θα επιλέξει ένας λαός να πιστεύει. Οι αρχαίοι έλληνες πίστευαν μεν στο Δωδεκάθεο σε πρώτο επίπεδο, αναγνώριζαν και παραδέχονταν όμως την εξουσία και τη "μοναδικότητα" του Δία σε βαθύτερα επίπεδα κατανόησης του θείου, σε επίπεδα ιερέων και μυστών, δηλαδή. Δεν είμαι σίγουρος πως ο απλός λαός κατανοούσε αυτό το μυστικό ή αυτή τη γνώση. Οι δώδεκα θεοί, λοιπόν, δεν ήταν τίποτα άλλο από εκφάνσεις του ενός θεού.
Από εκεί και πέρα, οι αρχαίοι δεν είχαν λιγότερη φαντασία από εμάς και δεν καταλαβαίνω γιατί λες κάτι τέτοιο. Είχαν έναν εξίσου αναπτυγμένο (και ίσως και περισσότερο από εμάς) εγκέφαλο, τον οποίο φαίνεται πως εξασκούσαν πιο πολύ από εμάς, για αυτό και διέπρεψαν σε διανοητικό επίπεδο.
Ο κάθε λαός δίνει ορισμένα εξανθρωποποιημένα χαρακτηριστικά στο θεό του, τα οποία επηρεάζονται από τη φιλοσοφία και στάση ζωής του λαού αλλά και από πολλές άλλες παραμέτρους. Για παράδειγμα, λαοί που είναι ορεσίβιοι τιμούν ορεινές θεότητες, οι παραθαλάσσιοι θαλάσσιες και ου το κάθε εξής. Στην Ελλάδα, με το πλούσιο τοπίο, λατρεύονταν πολλές τέτοιες κατηγορίες θεοτήτων, φαίνεται όμως κοινό μοτίβο σε πολλούς λαούς πως οι θεοί κατοικούν κάπου ψηλά, ψηλότερα από τα βουνά, στον ουρανό, ο οποίος ως απέραντος και μη προσβάσιμος από τους ανθρώπους, αποτελούσε ιδανική τοποθεσία κατοικίας των θεών..
|