και για να τιμήσουμε και τους δικούς μας καλλιτέχνες:
Από τη γη στην Ανδρομέδα
¶ϊντε
μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άϊντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άϊντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άϊντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.
¶ϊντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άϊντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άϊντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άϊντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
¶ϊντε εκεί ψηλά
στην άκαρπη Μελούνα
άϊντε φύτρωσε, φυτρωσε μια παπαρούνα
άϊντε που
'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άϊντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
¶ϊντε εκει βαθιά,
βαθιά στα σωθικά μου
άϊντε κάτι γίνεται κυρά μου
άϊντε χίλια άλογα τρελά γυρίζουν
άϊντε έξοδο ζητάν και μ' αρμενίζουν.
¶ϊντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άϊντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άϊντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άϊντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
και..
ΑΣΤΡΟ του Πρωινού
¶στρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε
άστρο του πρωινού
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού
¶στρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι
το φως δυναμώνεις
άστρο του πρωινού
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις
αστέρι που, πριν έρθεις καν
άστρο που φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού
¶στρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπάμε
άστρο του πρωινού
Αφιερωμένο σε όσους ατενίζουν το άστρο που δείχνει ο Ωρίωνας καθώς κυνηγά τις Πλειάδες..
και σε όσους δεν φοβούνται το ΦΩΣ του.
