[Antonia]

Το επόμενο πρωί η δανάη ξύπνησε το δημήτρη έντρομη. "Ξύπνα!! Κάποιος μπήκε στο δωμάτιο! Δεν έχω προλάβει να δω αν λείπει κάτι." Ο Δημήτρης πετάχτηκε πάνω και αντίκρισε μια ακαταστασία στα πράγματά τους. Αμέσως έτρεξε στην τσάντα του να δει αν το βιβλίο ήταν εκεί και με απογοήτευση διαπίστωσε πως είχε εξαφανιστεί. "Δανάη, ψάξε να δεις αν σου λείπει κάτι. Εγώ έχασα το βιβλίο που βρήκα στο διαμέρισμα της μητέρας σου. Αν δε σου λείπουν λεφτά, μάλλον αυτό ήταν η αιτία του κακού." Η Δανάη άνοιξε το πορτοφόλι της και όλα της τα χρήματα ήταν μέσα. "Δημήτρη, δε μου έκλεψαν τίποτα. Δηλαδή, ήθελαν το βιβλίο; Και ποιος μπορεί να ήξερε ότι εμείς το είχαμε; Δεν καταλαβένω... Και στην τελική, τι ακριβώς ήταν αυτό το βιβλίο; Τόσο σημαντικό ήταν που διέρρηξαν το δωμάτιό μας;" "Δεν το διέρρηξαν! Τα κλειδιά της πόρτας είναι στη θέση τους και η πόρτα κλειδωμένη!" Ο Δημήτρης άνοιξε την πόρτα και εκείνη τη στιγμή περνούσε η καμαριέρα του ξενοδοχείου. "Συγγνώμη, αλλά κάποιος μπήκε στο δωμάτιό μας το βράδυ και μας πήρε κάτι πολύτιμο. Μήπως αντιληφθήκατε κάτι;" Η γυναίκα ήταν αλλοδαπή και δεν καταλάβαινε τι ακριβώς της έλεγε ο Δημήτρης. Του είπε μόνο ότι αυτή τώρα έπιασε δουλειά και να ρωτούσαν στη ρεσεψιόν ό,τι ήθελαν. Ο Δημήτρης επέστρεψε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. "Δανάη, πώς γίνεται να μπήκε κάποιος μέσα, να πήρε το βιβλίο, αλλά η πόρτα να είναι ανέπαφη;... Ωχ... Οι φωτογραφίες!" "Τις κράτησες;!" "Φυσικά, αλλά δεν μπορώ να τις βρω ούτε αυτές. Γαμώτο... Είναι σα να μη βρήκαμε τίποτα όλη μέρα χθες. Σήκω. Ξέρω πού πρέπει να πάμε."

Ο Δημήτρης έφυγε άρον-άρον με τη Δανάη απ' το ξενοδοχείο χωρίς να πουν τίποτα στη ρεσεψιόν για το περιστατικό. "Μα πού πάμε;" ρώτησε η Δανάη. "Πάμε πάλι στο διαμέρισμα. Κάτι μου λέει ότι ο "επισκέπτης" συνάντησε και την κυρία που μας άνοιξε χτες."

Πράγματι, όταν έφτασαν στην πολυκατοικία και χτύπησαν το κουδούνι κανείς δεν απαντούσε. "Κάτι κακό της έχει συμβεί. Είμαι σίγουρος!" Ο Δημήτρης ήταν αρκετά αγχωμένος και η Δανάη είχε αρχίσει να τρομάζει πολύ και να ανησυχεί γι' αυτον. Πού τον είχε μπλέξει άθελά της; Αλλά αν δεν ήταν αυτός ποιος ξέρει τι μπορεί να είχε συμβεί και στην ίδια. Απ' την άλλη, δε θα είχε καταφέρει τίποτα μόνη της και τώρα ίσως να ήταν χαμένη, όπως η γριούλα της πολυκατοικίας. "Παιδιά, την κ. Βλαχάκη ψάχνετε;" ακούστηκε μια φωνή από πίσω. Ήταν μια κυρία, η καθαρίστρια προφανώς της διπλανής πολυκατοικίας, με παλιά ρούχα και σκούπα στο χέρι. "Ναι! Ξέρετε πού μπορεί να είναι;" είπε ο Δημήτρης. "Χθες βράδυ την επισκέφτηκε η κόρη της και τη βρήκε νεκρή στο πάτωμα. Κρίμα, ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Η ηλικία όμως..." Τα δυο παιδιά έσκυψαν το κεφάλι και αφού τη χαιρέτισαν κατηφόρισαν για το λιμάνι της πόλης.