[alet]

Αγαπητέ Marduk,

Εξακολουθώ και δεν μπορώ να αντιληφθώ τα "γιατί" της επιθετικής σου συμπεριφοράς καθώς και την πηγή της ξεκάθαρης (τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ) αλαζονείας σου.

Anyway όμως που λεν κι οι Αγγλοσάξωνες, αδιάφορο αυτό για το θέμα που συζητάμε.

Ζητάς απόδειξη στα πλαίσια του αυστηρού ορθολογισμού για την αρχή του Θείου και την ύπαρξη και αθανασία της ψυχής, με ένα σύστημα που όπως έλεγε κι ο ίδιος ο θεμελιωτής του:"… παραδέχεται το λογικό σαν μοναδική πηγή της αληθινής γνώσης, αντίθετα με τον εμπειρισμό, που θεωρεί σαν μοναδική πηγή γνώσης της αλήθειας την αίσθηση…"

Και κάπου αναφέρεις:

Αρχική Δημοσίευση από Marduk

Αυτό και μόνον που εξετάζουμε αυτήν την στιγμή, είναι αν ο τεκτονισμός εμπεριέχει κάποια δόγματα ή υποστηρίζει ή θέτει ως προαπαιτούμενο εισδοχής, να αποδέχονται οι νεόφυτοι απόψεις οι οποίες δεν έχουν εξεταστεί και τεκμηριωθεί με τον ορθό λόγο.

Η τεκτονική μέθοδος όμως, από την δική μου οπτική γωνία φυσικά, δεν είναι επιστημονική μέθοδος, που στηρίζεται μόνο σε αποδείξεις.

Η τεκτονική μέθοδος (από την δική μου οπτική γωνία επαναλαμβάνω), είναι μια εσωτερική μέθοδος που εξετάζει κάθε θέμα και από τις δύο πλευρές, τόσο με τη λογική όσο και με το συναίσθημα.

Κι εσύ ο ίδιος μάλιστα σ’ ένα post γράφεις:

Αρχική Δημοσίευση από Marduk

Προσωπικά οφείλω να τονίσω ότι δέχομαι δύο πηγές προσέγγισης της αλήθειας. Και την έσω αναπόδεικτη υποκειμενική εμπειρία και την επιστημονική που στηρίζεται στην απόδειξη.

Με το μόνο το οποίο διαφωνώ είναι το "αναπόδεικτη", μια και ως υπαρκτή και καταγεγραμμένη εσωτερικά εμπειρία δεν είναι αναπόδεικτη στο υποκείμενο που την βίωσε, αλλά μόνο σε κάποιον άλλο.
Το γεγονός πως δεν είναι δυνατόν να τεκμηριωθεί με τον ορθό λόγο, όπως τον αντιλαμβάνονται κάποιοι θιασώτες του ορθολογισμού, δεν μειώνει στο ελάχιστο ούτε την αξία της εμπειρίας, ούτε την επίδραση της σε αυτόν που την βιώνει.

Αρχική Δημοσίευση από Marduk

Αυτό δεν είναι τεκτονισμός, είναι η σκιά του, η κατάντια του, από την στιγμή που πρόδωσε τον σκοπό του να αποστασιοποιείται από δόγματα και τα πάντα να τίθενται κάτω από την αναλυτική εξέταση του ορθού λόγου.

Αντιλαμβάνομαι πως δόγματα εννοείς πάλι την παραδοχή ύπαρξης Υπέρτατου Όντος και Αθανασίας της Ψυχής, μιλώντας όμως για τον θεωρητικό τεκτονισμό κι όχι για τους χειρώνακτες πότε δεν υπήρχαν αυτά τα προαπαιτούμενα ;
Από πού προκύπτει πως τα πάντα πρέπει (για έναν τέκτονα) να τίθενται κάτω από την αναλυτική εξέταση του ορθού λόγου ;

Αρχική Δημοσίευση από Marduk

Για τον φίλο t.ASSOS, που αναφέρει ότι οι όποιες αλλαγές είναι δικαιολογημένες στον Τεκτονισμό, να επισημάνω ότι στα λίγα προηγούμενα γραφόμενά μου, υποστηρίζω αυτήν την άποψη. Οι σημερινοί υποτίθεται κανονικοί τέκτονες, είναι που αρνούνται μετά βδελυγμίας κάθε περαιτέρω αλλαγή και εξέλιξη στο σύστημα. Προσωπικά τόνισα ότι είναι νόμος ζωής και ύπαρξης στην Φύση το αέναο των αλλαγών, καθότι η αγκύλωση και η παγιοποίηση σε μία αμετάβλητη κατάσταση, ακόμα και όταν παρατηρείται σε θεσμούς και σε συστήματα, επιφέρει τον θάνατο.

Ο t.ASSOS βέβαια είχε ξεκαθαρίσει (όπως το βλέπω) και συμφωνώ μαζί του:

Αρχική Δημοσίευση από t.ASSOS

Σαν εξέλιξη όμως δεν πρέπει να βλέπεις τον πολλαπλασιασμό των βαθμών ή των ειδικοτήτων, αλλά τον συνεχή εμπλουτισμό της γνώσης

Αρχική Δημοσίευση από Marduk

Στις προηγούμενες σελίδες τονίστηκε ιδιαίτερα ότι ασχολείται με την φιλοσοφική αναζήτηση. Αυτή είναι τελικά η ουσία της "φιλοσοφικής αναζήτησης;" Το να παραδεχόμαστε -σύμφωνα με την τεκτονική αυθεντία ΤΑΚΗΣ, χωρίς να έχουμε εξετάσει, κρίνει, διακρίνει, αναλύσει, για το ορθό μιας άποψης;

Δεν νομίζω πως κανένας έχει απαιτήσει να παραδεχθεί κάποιος άλλος κάτι "χωρίς να έχει εξετάσει, κρίνει, διακρίνει, αναλύσει, για το ορθό μιας άποψης"

Από κανέναν δεν απαιτείται, ούτε κανείς εντέλλεται να προσέλθει στην θύρα μιας στοάς.
Αυτό γίνεται "οικεία και ελευθέρα βουλήσει".
Πράγμα που, λογικά εξετάζοντας το, σημαίνει πως ο κρούων την θύρα, έχει γνώση περί του θεσμού και έχει "εξετάσει, κρίνει, διακρίνει και αναλύσει" σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια, την δική του λογική και τις δικές του εμπειρίες, τις όποιες προϋποθέσεις εισδοχής.

Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί κάποιος να σφάλλει, έχοντας μια διαφορετική άποψη περί του θεσμού ή ακόμα και διαφορετικά κίνητρα και να διαπιστώσει πως "δεν του κάνει".
Σε αυτές, κανείς δεν πρόκειται να εμποδίσει κάποιον που αποφασίζει να αποχωρήσει.
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Όλα αυτά τα ομοιάζοντα με τεκτονικά ή τα παρατεκτονικά κλπ. σώματα, από τέτοιους ανθρώπους έχουν δημιουργηθεί.

Ο τεκτονισμός είναι ένα υπαρκτό σύστημα, που λειτουργεί μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Οι τέκτονες για να βρίσκονται εντός του συστήματος έχουν κάνει –όχι απαραίτητα εξ’ αυτού του λόγου- ορισμένες παραδοχές, εξετάζοντας τις είτε στα πλαίσια του ορθολογισμού, είτε του εμπειρισμού, είτε και των δύο.

Αν δεν τις έχουν κάνει, αλλά προσποιήθηκαν έχοντας άλλα κίνητρα και σκοπούς (όχι κατ’ ανάγκη κακούς) μπορούν κάλλιστα να αποχωρήσουν, να φτιάξουν το δικό τους σύστημα με ή χωρίς τον επιθετικό προσδιορισμό "τεκτονικός", να γίνουν μέλη άλλου συστήματος που τους εκφράζει περισσότερο ή να κάτσουν και σπίτι τους.
Στο κάτω-κάτω αυτοσκοπός δεν είναι η σωτηρία του τεκτονισμού.