Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1284  
Παλιά 12-07-16, 13:39
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από cHrIsToS8 Εμφάνιση μηνυμάτων
Συγκριτικη θεολογία;
Η φιλοσοφία δεν ήταν το ζητούμενο;
Στρίβειν δια του αρραβώνος; Η ασέβεια που υπάρχει στα γραπτά σου για την Θεότητα δυσκολέυει την συζήτηση περί θελογίας σε οποιαδήποτε μορφή γι αυτό καλύτερα να παραμείνουμε στην φιλοσοφία.
Εχεις ένα δίκιο σε αυτό που λες, μεγάλο δίκιο θα έλεγα.
Χρησιμοποιώ μια γλώσσα που ακούγεται κάπως "ασεβής" αν χρησιμοποιηθεί σε live διάλογο μεταξύ δύο ατόμων.
Θα ήταν επίσης εντελώς αγένεια να έβρισκα μια ανυποψίαστη πιστή γυναίκα και στα καλά καθούμενα να της έλεγα ο πίξης ο δίξης που πιστεύεις κλπ.

Σε ένα φόρουμ είναι διαφορετικά.
Υπάρχει ένας διάλογος και η κάθε πλευρά θα πρέπει να είναι έτοιμη να διαβάσει την άποψη του άλλου.
Δεν μιλάμε για προσωπικές επιθέσεις και κακές λέξεις, εκεί πρέπει το admin να τα σβήσει και να διαγράψει, ban στο μέλος.

Εδώ λοιπόν εκφράζω με κάποιοα ομότητα θα έλεγα την άποψή μου.

Ιστορική και τεκμηριωμένη από σύγκριση του τι έχει γίνει και του τι γνωρίζουμε από άλλες θρησκείες.

Όλες οι θρησκείες στηρίζονται στη πίστη των ανθρώπων.
Χωρίς πίστη, τέρμα και η θρησκεία.
Η πίστη χρειάζεται κάποιο καύσιμο.
Το καύσιμ είναι το "θαύμα".
Διψας, χτυπάει ο άλλος δυο πέτρες και αρχίζει να τρέχει νερό, θαύμα, σου λέει μετά, ο θεός.
Μάλιστα.
Πεινάς ? μπαμ να το άλλο φακίρικο, εμφανίζεται φαί, τρως κατι τις, θαύμα ο θεός και ο ιερέας είναι ο ενδιάμεσος.
Ο ιερέας συνήθως κάνει τα θαύματα, εντυπωσιάζει τους πιστούς, τους "φουλάρει" με πίστη και το θέμα προχωράει.
Χωρίς θαύματα λοιπόν οι πρωτόγονοι ΔΕΝ θα πίστευαν και πολύ.

Τα θαύματα άρχισαν να παίρνουν μια πιο "επιστημονική" όψη και οι διάφοροι θαυματοποιοί αντάλλασαν πληροφορίες
για το τι και πως το κάνουν. Μετέτρεπαν το νερό σε κρασί, γέμιζαν τραπέζια με φαί, άναβαν φωτιές στα καλά καθούμενα κοκ.

Τα θαύματα μετατράπηκαν από απλό εντυπωσιαζμό σε πιο "σκληρά".
Εβαζαν τον λαό σε μια σκληρή δοκιμασία απ την οποία μονο οι ιερείς μπορούσαν να τον βγάλουν.
Περπάτημα σε έρημο, νταλα ο ήλιος ας πούμε και πριν πεθάνουν από δίψα, τσουπ να το νερό. Θαύμα.

Το τελευταίο στάδιο ήταν να κάνουν θαύματα στο ίδιο τους τον εαυτό, οι ιερείς, και με την βοήθεια του θεού να αυτοθεραπεύονται.
Σιγά σιγά σκέφτηκαν πως το πιο τέλειο θαύμα θα ήταν να πεθαίνουν και μετά ανάσταση. Το πιο καταπληκτικό, το ανώτερο όλων.

Στην Αύγυπτο υπήρχε "φάρμακο" που έδιναν στον πρωταγωνιστή, αυτός εμφάνιζε νεκροφάνεια και μετά από κάποιες ώρες
επανερχόταν με άλλο φάρμακο. Αυτό δεν έγινε μια φορά αλλά πολλές φορές σε διάφορους "ήρωες".
Ήταν πολύ εντυπωσιακό και η πίστη των πιστών φουλάριζε με βενζίνη σούπερ.

Έτσι λοιπόν, διαβάζουμε στην ΚΔ μερικές περιγραφές που μας θυμίζουν παρόμοιες δραστηριότητες.
Πρώτα ο ήρωας πρέπει να κάνει τεστ να δει αν τον "πιάνει" το φάρμακο, ναι τον πιάνει. (ο αλαβαστρος που του έσπασαν στο κεφάλι, σαν ταινία κωμωδία μοιάζει)
Μετά πρέπει να πεθάνει δημόσια, πεθαίνει σε σταυρό. Μάλιστα. Για να εμφανίζει νεκροφάνεια πρέπει να του δώσουν απ το φάρμακο στο στόμα
(Του δίνει ο Ιωάννης) . Μετά, δεν πρέπει να μείνει πολύ ώρα και ούτε να του σπάσουν τα πόσια.
Η μόνη μέρα που οι σταυρωμένοι δεν μένουν πολύ ώρα στο σταυρό είναι το Πάσχα, μια χαρά τα λέει η ΚΔ.
Κοτζαμ θεός και βρήκε να πάει στο σταυρό την μοναδική πιο εύκολη μέρα του χρόνου. Τυχαίο ? Ας πούμε τυχαίο, το περνάμε για οικονομία λόγου αλλά είναι βασικό στοιχείο του θεύματος.
Δεν του σπάνε τα πόδια και καλά επειδή είχε ήδη πεθάνει, και αφού πεθαίνει , οι ίδιοι οι φαρισαίοι τον συνοδεύουν
σε τάφο και ο νικόδημος πάλι βαστάει ουσίες με τις οποίες τον επαναφέρει και όλα καλά.

Οι πιο "άσπονδοι εχθροί", οι φαρισαίοι, είναι οι παρασκηνιακοί βοηθοί της όλης ιστορίας.


Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από cHrIsToS8 Εμφάνιση μηνυμάτων
Και στην λογική.
Δύο ερωτήματα λοιπόν, το ένα εκεί που λές ότι ο συγγραφέας θα έπρεπε να σβήσει το εδάφιο-περιστατικό με τον Πιλάτο... η λογική λέει ότι για να σβήσεις κάτι ...
Πρόσεξε, ένα απ τα τελειότερα ιστορικά διηγήματα, η ιστορία του Θουκυδίδη, περιγράφει με πάρα πολύ αξιόλογο τρόπο τα γεγονότα.
Είμαστε σίγουροι ότι όταν γράφει τους διαλόγους των Αθηναίων ή των Σπαρτιατών ή των Δηλείων ή των Μηλίων, δεν έχει κασετόφωνο να τα ξέρει ακριβώς επακριβώς
ποια ήταν η στιχομυθία, αντιλαμβανόμαστε όμως ότι "χτίζει" τον διάλογο με τέτοιο τρόπ ώστε, ούτε να απομακρύνεται απ την πραγματικότητα και το νόημα, ούτε
να τον αφήνει ξερό και κουραστικό. Ο Θουκυδίδης, κάνει και συγγραφικό έργο και μας αφήνει ένα καταπληκτικό σύγγραμα.
Κάτι ανάλογο θα περιμέναμε απ τους συγγραφείς των Ευαγγελίων αλλά , μάταια. Οι άνθρωποι απλά μισοξέρουν ελληνικά και αυτά όχι καλά.
Από κάπου "αντιγράφουν" και απλά αλλάζουν τις λέξεις γι ανα μην γίνεται αντιληπτό.
Περνάνε από φιλοσοφικά ζητήματα τσαλαβουτώντας όπως θα τσαλαβούταγε ένα άγριο ζώο στα καθαρά νερά μιας πηγής.

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από cHrIsToS8 Εμφάνιση μηνυμάτων
Το δεύτερο ερώτημα είναι ποίοι είσαστε εσείς;
Νταξ μωρε, ρητορικό ήταν το "εμείς".
Εγώ για να καταλάβεις, δηλώνω Χριστιανή.
Για μένα ο Ιησούς, στο διάβα των αιώνων, έγινε μια νήπια θεότητα που γεννιέται φτωχικά, μεγαλώνει, πεθαίνει ανασταίνεται και αυτό
γίνεται σε ένα "θεατρικό" μοτίβο και επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο έτσι έχουμε μια εικόνα της εναλλαγήςτων εποχών, των εορτών και
όταν έχουμε δουλειά, πάμε και σε εκκλησίες να βαφτίσουμε να παντρευτούμε, να ζήσουμε το κλίμα της Ανάστασης και του Πάσχα.


Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Bernie Rico Jr Εμφάνιση μηνυμάτων
α.μπορείς να το κάνεις χωρίς να προσβάλεις τη θρησκεία και τα πιστεύω του άλλου.
β. αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι πως δεν υπάρχει μόνο η δική σου οπτική.
Αν ενοχλώ , ζητώ ταπεινά συγνώμη αλλά , έλα στη θέση μου, σκέψου ο καθένας να ισχυρίζεται πως αυτή ή εκείνη η έκφραση με προσβάλει.
Στο τέλος δεν θα γινόταν καμία κουβέντα, μόνο καταθέσεις του τι με προσβάλει και τι όχι.

Παρε παράδειγμε τι έγραψες εχτες
ότι βρηκε κάποιον να παντρευτεί, δεν βρίσκεις "κάποιον" οποιον ναναι, βρίσκεις τον άνθρωπό σου και κάνεις οικογένεια κλπ.
Αυτό ακούστηκε προσβλητικό, δεν σου είπα όμως τίποτα. Το αναφέρω εδώ επειδή το έφερε η κουβέντα για να δεις πως, όταν γράφουμε,
και όταν διαβάζουμε, πρέπει να δείχνουμε μια ανοχή .

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Litsa : 12-07-16 στις 13:57
Απάντηση με παράθεση