Κάποιος χαμογελάει...

[agaliarep]

Για ένα καλύτερο site ή forum μάλλον forum, πολλά έγιναν τον τελευταίο καιρό και όπως ξαναείπα πρέπει όλοι να κοιτάξουμε τους λόγους.
Όλη αυτή η κατάσταση μου έδειξε ένα πράγμα, ότι η φύση έχει κάποιους κανόνες και στην ζωή υπάρχουν γεγονότα που δεν αποφεύγονται.
Όλα σαν μια αλυσιδωτή αντίδραση και όλα σαν ένα από τα παιχνίδια που έπαιζα μικρός, δεν ξέρω πόσοι από εσάς το πρόλαβαν γιατί με τα χρόνια έχασε την αίγλη του, το ντόμινο.
Η μπίλια ήταν η αφορμή και το τουβλάκι που έπεσε πάνω η μπίλια το πρώτο λάθος και το τουβλάκι έπεσε και έφερε έναν πανικό, ένα σωρό από λάθη που όταν τελικά έπεσαν όλα σχηματίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο.
Αναρωτιέμαι ποιανού…
Αλλά υπάρχει και γεωμετρία στην ιστορία κύκλοι που επαναλαμβάνονται σαν τα θέματα τα οποία χάνουν για λίγο το ενδιαφέρον τους και μετά ξανά από την αρχή. Έτσι και μένα γυρνάει το μυαλό μου στο παρελθόν, σε όλα όσα είχαν γίνει, ποιος χαμογέλαγε τότε άραγε;
Ο εκνευρισμός είναι διάχυτος τον τελευταίο καιρό σε όλο το .gr σε όλο τον χώρο υπάρχει μια έντονη μυρωδιά ότι η αδρεναλίνη είναι σε υψηλότατα σημεία.
Ένας χαμός στο μεταφυσικό και όπως είπε ο Solon θα δούμε εάν βγήκε ποιο δυνατό, αλλά αλήθεια κοιτώντας πιο καλά, ποιος χαμογελάει;
Κάτι μου έρχεται στο μυαλό και δεν εννοώ τον ακατονόμαστο με τα μανιτάρια…
Ποιο είναι άραγε το μήλο της Έριδος σε όλη αυτή την κατάσταση και ποιο το χρυσόμαλλο δέρας;

Είπα στον εαυτό μου να θυμηθεί για ποιο λόγο μπήκα στο μεταφυσικό. Σίγουρα δεν ήταν να μιλάω για τα μέλη, να κρίνω και κάνω τον ντέντεκτιβ συνωμοσιών. Και κάποιος μπορεί να με κατηγορήσει ότι δεν φοράω παντελόνια επειδή δεν κρατάω αυτά που λέω.

Αρχική Δημοσίευση από agaliarep

Επειδή ο εκνευρισμός μου τον τελευταίο καιρό είναι χαρακτηριστικός με όλα όσα συμβαίνουν, θα σιωπήσω για ένα διάστημα. Εξάλλου τον τελευταίο καιρό έχω καταλήξει περισσότερο να ασχολούμαι με κανονισμούς και μέλη παρά με την ουσία..

Πρέπει να επισημάνω ότι ο καθένας κρίνεται για ότι γράφει αλλά και όπως πολλοί επισήμαναν όλοι έχουν το δικαίωμα αλλαγής απόψεων.

Παρόλα αυτά η Κατίνα ξύπνησε μέσα μου… Και η Κατίνα που είναι μια πολύ φιλική μου γειτόνισσα, συνταξιούχος δασκάλα με αξιαγάπητο σκυλάκι ονόματι Κανέλλα, δεν θα άφηνε τίποτα να περάσει απαρατήρητο και ασχολίαστο. Ούτε το ντόμινο, ούτε την αντίδραση αλλά ούτε και ποιος θα χαιρόταν εξαιρετικά από όλα αυτά.
Μήπως οι σκύλοι;
Πρέπει να πληροφορήσω ότι τα πρόβατα μαθαίνουν καράτε και θα έρθει η ώρα της κρίσης με βία και αίμα θα σκάσει από ψηλά σαν γουρούνια στον άνεμο.

Ποιος θα χαιρόταν με όλα αυτά, αλλά και γενικά ποιος έχει να κερδίσει και ποιος να χάσει;
Ο χώρος της αναζήτησης είναι πολύ μεγάλος και πολύ προσωπικός και πολύ πολύπλοκος και με πολύ πίστη. Δεν νομίζω ότι κανείς πιστεύει ότι μπορεί η αναζήτηση να χτυπηθεί και αν το πιστεύει κάποιος πλανιέται οικτρά. Η αναζήτηση είναι ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο είναι ένα με την ψυχή του όπως όλα άλλωστε. Είναι ένα γιατί αφορά την ψυχή του. Είναι μια αναζήτηση για ένα κομμάτι της ψυχής του που ξεχάστηκε και κρύφτηκε πίσω από τις λέξεις, όχι φίλες μου δεν κρύβεται ο Αλέξης αλλά ένα κομμάτι χαμένο. Και ο μόνος τρόπος για να βγάλεις την αναζήτηση μέσα από κάποιον είναι να του βγάλεις την ψυχή.
Οπότε εάν δεν είναι στόχος η αναζήτηση τι μπορεί να είναι;
Ένας αποπροσανατολισμός; Ένα χτύπημα σε άλλα συμφέροντα; Και καλά ποια είναι τα συμφέροντα στον χώρο της αναζήτησης;

Η Κατίνα ξύπνησε και θυμήθηκε ένα κομμάτι που είχε ξεχάσει. Ένα κομμάτι που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια ανάμνηση από το παρελθόν της. Έβγαλε την πανοπλία της από την ντουλάπα και ακόνισε το σπαθί της. Τώρα πια είναι έτοιμη για τον πόλεμο, αλλά ποιος την καλεί;

Κάποιος στο βάθος μέσα στο σκοτάδι χαμογελάει. Δεν έχει σημασία εάν το σχέδιο πέτυχε ή απλά ήταν ένα δώρο της μοίρας. Πάντως έχει κάθε λόγω να χαμογελά. Σαν τον μεγάλο αδελφό στις αφίσες, μόνο που οι λόγοι είναι πιο απλοί και είναι αιώνιοι και καθορίζουν το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον.
Ένας κύκλος που άλλοι κερδίζουν, άλλοι χάνουν και άλλοι (οι πιο πολλοί) δίνουν τις μάχες και τις ζωές τους για κάτι που ούτε καν φαντάζονται. Κάποιος χαμογελάει και δεν είμαι εγώ.

Και για να είμαι στο πνεύμα των ημερών και να το παίξω λίγο Lux Lux, (το όνομα είναι διπλό επίτηδες κάτι σαν την καρέτα καρέτα) όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Κακαβιά όχι, κακαβιά όχι.

.

[Drymonia]

Υπάρχουν 2 τρόποι να χαμογελάς. Ο ένας είναι με το στόμα κλειστό κι ο άλλος με το στόμα ανοιχτό. Ο πρώτος είναι ύπουλος/σαρκαστικός/σαρδόνιος κι ο δεύτερος αγνός, καλοπροαίρετος και πηγαίος/αυθόρμητος. Δεν χρειάζεται να δηλώσω ποιό προτιμώ και για ποιόν αδιαφορώ.

Αν μια μπίλια έχει τη δύναμη να παρασύρει ένα ολόκληρο ντόμινο, τότε αυτή έχει μεγάλη δύναμη ή είναι έτσι τοποθετημένα τα τουβλάκια που θα πέσουν..

Η μπίλια έχει ελευθερία κινήσεων, τα τουβλάκια είναι εξαρτημένα το ένα από το άλλο.

Και κάποιος μπορεί να με κατηγορήσει ότι δεν φοράω παντελόνια επειδή δεν κρατάω αυτά που λέω.

Κι αν συνειδητοποιήσουμε κάποια στιγμή ότι αυτά που λέγαμε πλέον δεν μας εκφράζουν, μήπως θα ταν χειρότερα να εμμέναμε στο τότε; Μήπως σε αυτήν την περίπτωση δεν "θα φορούσαμε παντελόνια";

και όπως πολλοί επισήμαναν όλοι έχουν το δικαίωμα αλλαγής απόψεων.

Για μένα δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την αλλαγή άποψης. Δηλώνει ελευθερία πνεύματος, απεγκλωβισμό από προκαταλήψεις/συμφέροντα/ομάδες, έντονη αναζήτηση, προσαρμοστικότητα και εξέλιξη, φιλο-σοφία, διαρκή κίνηση άρα και ζωή!

Δεν νομίζω ότι κανείς πιστεύει ότι μπορεί η αναζήτηση να χτυπηθεί και αν το πιστεύει κάποιος πλανιέται οικτρά.

Η ελεύθερη αναζήτηση της αλήθειας όχι, η καθοδηγούμενη από συμφέροντα αναζήτηση - υποδούλωση στην ουσία - ναι.

Let's save the endangered species!!!

[excellent]

Ρε agaliarep, τώρα πέφτεις ξανά στο ίδιο "αμάρτημα"... Πάλι ασχολείσαι με τα θέματα που όλους μας πίεσαν τόσον καιρό. Αρκετά πιεστήκαμε ας χαμογελάσει και κάποιος...
---
Πάλι ασχολείσαι με το πως θα κάνουμε το φόρουμ καλύτερο και δημιούργησες το παρόν θέμα στην κατηγορία: εσωτερική αναζήτηση-Φιλοσοφία-Επιστήμες... Σε τι από τα τρία ταιριάζει και το έβαλες εδώ;;;
---
Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με, αλλά νομίζω ότι προσπαθείς να ξαναφέρεις πολύπλοκα θέματα στο προσκήνιο. α)Θέμα LuX β)Θέμα "για ένα καλύτερο site"-->τραγική κατάλληξη της συζήτησης κλπ...
---
Μην το κάνεις αυτό. Άσε τα πράγματα να κυλήσουν όπως κυλούν ομαλά σήμερα...
---
Όταν θα ξεχαστούν αυτά τα θέματα και κάνουμε καλύτερο τον εαυτό μας τότε θα ασχοληθούμε και για ένα καλύτερο φόρουμ.
---
Η αλλαγή απόψεων δεν είναι πάντα το καλύτερο, όταν υπάρχουν άνθρωποι που δογματίζουν.
---
Ελπίζω, agaliarep, να κάνω ακόμη μία φορά λάθος και να θέλεις να θίξεις άλλο θέμα από ό,τι κατάλαβα εγώ.
---
Φιλικά, Κ. Ν. Νικόλαος.

[the_black_planet]

Φιλε μου excellent,θα ελεγα οτι εσυ πεφτεις σε ενα σοβαρο αμαρτημα,στην αποφυγη της αυτοκριτικης.Οι προβληματισμοι του αγκαλιαρεπ ειναι πολυ ενδιαφεροντες κατα την αποψη μου,ειλικρινα με εντυπωσιασε η σκεψη του και προτεινω ολοι να συμμετεχουμε σ'αυτο το θεμα,γιατι προσπαθει να εντοπισει καποιους ασταθμιτους παραγοντες που μας επιρεαζουν και μας καθοδηγουν στη σκεψη και στις αποφασεις μας,εκ των οποιων καποιοι ειναι αμεσα συνειφασμενοι με τη φυση μας αλλα υπαρχουν και καποιες δυναμεις,νομοι θα ελεγα που μας επιρεαζουν και ειναι πολυ δυσκολο να εντοπισουμε και πολλες φορες ειμαστε ανημπορες μαριονετες στα χερια τους.

Ο Νιτσε στο μνημειωδες εργο του "Περα απο το καλο και το κακο"(το οποιο δυστυχως εχω αφησει στη μεση και λυπαμαι πολυ γι'αυτο,αλλα προκειτε για ενα βιβλιο που δεν μπορεις να το κατανοησεις σε κατασταση συμβατικης συνειδησης),καταδυεται στα σκοτεινα νερα της ανθρωπινης ψυχολογιας και μας πληροφορει οτι ελευθερη βουληση δεν υπαρχει,τουλαχιστον ειναι πολυ δυσκολο να απελευθερωθει ο ανθρωπος απο καποια αορατα δεσμα.

Θα μπορουσα να πω οτι ο ανθρωπος που στερειτε αυτογνωσιας,ειναι σαν υπνωτισμενος που ο υπνωτιστης του τον καθοδηγει πληρως,και ενω μεσω της ψευδοσυνειδησης του θεωρει οτι κανει κατι για το καλο του,στην ουσια εξυπηρετει αλλοτρια συμφεροντα.Και φτανουμε σ'αυτο που λεει η Δρυμονια,να χαμογελαει καποιος σαρδονια στο μισοσκοταδο...

Αυτα ισως σε καποιους να φαινονται χριστιανικα,ισως καποιοι αλλοι να τα συνδιασουν με την θεωρια περι εγωστικου γονιδιου του Ντωουκινς,ή με συνωμοσιολογικα σεναρια,το μονο που εχω να πω ειναι οτι οι παραπανω θεωριες ειναι πολυ απλοικες σε σχεση με την αληθεια.

Βεβαια ο φιλος μου αγκαλιαρεπ το παει πολυ βαθεια,αυτο που δεν καταλαβα ειναι αν προσπαθει να προσωποποιησει αυτους τους μηχανισμους,μαλλον να τους αποδωσει σε καποιο νοημον ον ή χρησιμοποιει αυτο το παραδειγμα ποιητικα,δεν αποκλειω να ισχυει και το 1ο,εγω απλα δηλωνω την αγνοια μου.

Αυτο ομως που μπορω να σας πω με σιγουρια,ειναι οτι ο δρομος προς την ουσια,την αρετη και την ελευθερια ισως καποτε να ηταν ανοιχτος για καθε ανθρωπο,σημερα αυτη η εξοδος του σπηλαιου του Πλατωνα εχει καλυφθει με σκουπιδια.

Ο Νιτσε υποστηριζε οτι καποια απο τα ανθρωπινα ενστικτα ηταν καποτε αρρηκτα συνδεδεμενα με το αγαθο και την αληθεια και ο δρομος προς την αρετη και την ελευθερια ηταν ανοιχτος.Απο εκει και περα ομως,λογω της κακιας καποιων ανθρωπων και της προσπαθειας τους να διαστρευλωσουν την αληθεια,παρεισφρυσαν καποιες πλασματικες εικονες στο ανθρωπινο ασυνειδητο και ετσι,σιγα σιγα αυτα τα ενστικτα αλλοιωθηκαν και αποπροσανατολιστηκαν,ετσι αποπροσανατολιστηκαμε και εμεις και καταληξαμε να οριζουμε σαν αληθινο το εφημερο ή να επιζητουμε κατι το ολοτελα ανυπαρκτο.

Αυτο το φαινομενο ο Νιτσε το ονομασε ντεκαντανς και προκειτε για μια φυλακη της ψυχης,για μια προσπαθεια καποιων να υποβαλουν τους ανθρωπους,εμφυτευοντας τους στην ουσια πλαστα οραματα.Βεβαια ειναι ενα αλλο πολυ μεγαλο θεμα αυτο της φυσης των ενστικτων,εγω παντως εχω φτασει στο σημειο να πιστευω οτι εχουν αμεση σχεση με εικονες απο το ασυνειδητο.

Βεβαια με ολα αυτα δεν θελω να σας απογοητευσω αλλα να σας πεισμωσω,αλλωστε οσο και αν εχουν προσπαθησει καποιοι να κρυψουν τον δρομο αυτο,ο χαρτης βρισκεται αποτυπωμενος στη μνημη μας,αρκει να ψαξουμε πολυ βαθεια.Βεβαια υπαρχουν και καποιοι απαισιοδοξοι,για παραδειγμα ακομα και ο μεγιστος Καντ,υποστηριζει φυσικα την υπαρξη της αληθειας αλλα θεωρει οτι ο ανθρωπος ειναι αδυναμος απο τη φυση του για να αναδυθει σ'αυτο το φως.Ε και;Δεν εχουμε παρα να νικησουμε αυτες τις αδυναμιες μας,αφου βεβαια προηγουμενως τις εντοπισουμε.Ακομα και τη φυση μας μπορουμε να ξεπερασουμε μεχρι να φτασουμε σε αυτο που οριζει ο Αριστοτελης στο "περι ψυχης" ως τελος-ενδελεχεια.Εγω εχω προσωπικη πειρα οτι η αντιληψη ειναι κατι που χτιζεται και αναπτυσεται συνεχως,αρα δεν μπορουμε να θεωρουμε τπτ αδυνατο!

Αυτα τα λιγα απο εμενα,προσπαθησα να σας περιγραψω καποιους απο τους μηχανισμους που εχω εντοπισει προσωπικα που εγκλωβιζουν τον ανθρωπο,οι οποιοι κατα κανονα εχουν σαν αιτιο τον παραγοντα ανθρωπο,απο εκει και περα ομως ισως υπαρχουν και αλλοι παραγοντες,οπως τα αστρα θα μπορουσε να πει καποιος ή δεν ξερω εγω τι αλλο.Ελπιζω παντως φιλε μου αγκαλιαρεπ να επιασα το κρυφο μυνημα σου(εσυ θα μου πεις) και ελπιζω να μας αναπτυξεις και αλλες σκεψεις σου πανω σ'αυτο το θεμα.

Και εγω φιλε μου ειμαι μαζι σου που παιρνεις τη μορφη της συνειδησης και μας βοηθας στο δυσκολο εργο της αυτογνωσιας,που θελω να πιστευω οτι ειναι βασικος σκοπος των περισσοτερων μελων του φορουμ.Φυσικα και συμφωνω με την Δρυμονια οτι ειναι καλο και υγειες να αλλαζεις αποψη,αρκει να βαδιζεις στο σωστο δρομο,κατι που πιστευω οτι κανεις.Γιατι οποιος στην ηλικια μας υποστηριζει οτι εχει πληρη αντιληψη της πραγματικοτητας νομιζω οτι στα δικα μας ματια μαλλον αφελης φαινεται...

[agaliarep]

Από ένα λάθος μάλλον στο copy paste δεν υπάρχει ένα σημείο του κειμένου μου που απαντούσα σε όσους κακός θα θεωρούσαν ότι έγραψα λάθος σε αυτό το τοπικ το θέμα. Θεωρούσα δεδομένο ότι θα υπήρχαν κάποιοι που θα έλεγαν ότι το άνοιξα λάθος και είπα να τους προλάβω, αλλά δυστυχώς είμαι αναγκασμένος να απαντήσω τώρα ξανά.
Το ένα καλύτερο forum που γράφω στην αρχή είναι απλά το θέμα το οποίο με ενέπνευσε για να ανοίξω το θέμα όπως και πολλά άλλα που με επηρεάσανε για να το ανοίξω και τα οποία δεν γράφω. Πάντα όταν γράφω δεν ξέρω από πριν τι θα γράψω αλλά σουρεαλιστικά όπως έχω πει στο παρελθόν βγάζω τις σκέψεις μου σε θέματα και απαντήσεις χωρίς να κάνω λογοκρισία κτλ.
Αυτό δημιουργεί πρόβλημα γιατί γράφω πράγματα τα οποία δεν είναι απαραίτητα σχετικά με το θέμα. Είναι μονόλογοι μια και ποτέ δεν περιμένω απάντηση και μια και δεν υπάρχει απάντηση, παρα μόνο προβληματισμός. Δεν υπάρχει όμως σε καμία περίπτωση να αλλάξω εγώ στυλ, αυτά που γράφω, το πώς τα γράφω και σίγουρα για τους λόγους που τα γράφω. Σε όποιον αρέσει λοιπόν. Αυτά για αρχή για όποιον θεωρεί διάφορα χωρίς να ρωτά και δεν εννοώ ούτε τον Μηνά, αλλά ούτε και τον Εξελεντ αλλά για όλους τους υπόλοιπους που είμαι σίγουρος θα σκέφτηκαν διάφορα και θα τα συζήτησαν μεταξύ τους ή και χώρια.

Άνοιξα το θέμα εδώ γιατί έχει να κάνει με την εσωτερική αναζήτηση αλλά και την φιλοσοφία γιατί δεν έχει να κάνει τόσο με τα γεγονότα αλλά τους λόγους αυτών και φυσικά για το πώς σκεφτόμαστε πως βρίσκουμε, που δεν βρίσκουμε, αυτούς τους λόγους. Ήταν ένας μονόλογος για το ποιος (προσωποποιημένος ή μη) μπορεί να χαμογελάει από πίσω. Θα μπορούσα να βάλω το θέμα και την Συνωμοσιολογία αλλά δεν υπήρχε λόγος μια και όλα όσα σκέφτομαι δεν έχουν να κάνουν με σας. Αντίθετα εσείς είναι που πρέπει να σκεφτείτε όλους αυτούς τους λόγους. Δεν είναι απαραίτητο ότι έχω δίκαιο για όσα σκέφτομαι έτσι κι αλλιώς, αλλά το θέμα που άνοιξα δεν είναι οι δικοί μου πιστευτοί ή όχι λόγοι. Αλλά ο τρόπος που σκεφτόμαστε για τα γεγονότα που συμβαίνουν και φυσικά για τις αιτίες, αν μπορούμε και αν είμαστε πρόθυμοι να τις βρούμε. Προσπαθώ να βρω … καποιους ασταθμιτους παραγοντες που μας επιρεαζουν και μας καθοδηγουν στη σκεψη και στις αποφασεις μας,εκ των οποιων καποιοι ειναι αμεσα συνειφασμενοι με τη φυση μας αλλα υπαρχουν και καποιες δυναμεις,νομοι θα ελεγα που μας επιρεαζουν και ειναι πολυ δυσκολο να εντοπισουμε και πολλες φορες ειμαστε ανημπορες μαριονετες στα χερια τους.
Αυτοί οι παράγοντες είναι για μένα και συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι απλά νοήμονα όντα σε αυτή την περίπτωση, που όμως δεν έχει καμία σχέση με την εσωτερική αναζήτηση οπότε θα ήταν λάθος να μιλήσω για αυτά αλλά και καταστάσεις και γεγονότα και θλίψη και ψυχή και νόηση που δεν προσωποποιούνται και έχουν να κάνουν με μια εσωτερική διεργασία. αν γίνει αυτή θα φτάσετε μόνοι σας στο ποιός, προσωποποιημένος με μάτια με ζωή με δουλειά είναι αυτός, αυτή/οί και τα μυστήρια...χωρίς βέβαια να είναι ο ίδιος με τον δικό μου.

Αυτά ως μια γρήγορη απάντηση σε όλους. Για περισσότερες πληροφορίες κοιτάξτε λίγο ποιό πάνω την απάντηση του Black.

[Drymonia]

Διαβάζοντας προσεκτικά αυτό το πολύ ωραίο θέμα διαπίστωσα ότι έχει δύο παραμέτρους .
Μία μπιγκ- μπραδερίστικη για κάποιον που απρόσκλητος μας παρακολουθεί και μας επιβουλεύεται , αλλά και μία σημειολογική για κάποιον που με το χαμόγελο του προσπαθεί να μας μεταφέρει ένα μήνυμα .

Άρα εννοείς ότι και στις 2 περιπτώσεις υπάρχει κάτι από πίσω, κάτι που κρύβεται, που δεν παρουσιάζεται στο φως.

Κατά την ίσως ασήμαντη αλλά ανορθοδόξως αναπτυσσόμενη γνώμη μου, όλο το παιχνίδι επικεντρώνεται στο κλείσιμο του ματιού . Το κλείσιμο του ματιού μας δείχνει ότι το ανοικτό μάτι κοιτάει εμάς , αλλά το κλειστό κοιτάει μέσα στον παρατηρητή . Είναι μια βουτιά στα άδυτα της ψυχοσύνθεσης του. Εκεί πρέπει να κτυπήσουμε τον απρόσκλητο παρατηρητή μας .
Εκεί ,ώστε την επόμενη φορά που θα τολμήσει να χαμογελάσει αλλά θα κάνει συνάμα το λάθος να μας κλείσει και το μάτι, θα αντικρίσει μέσα του μια σφιχτή γροθιά και ένα βραδύκαυστο αναμμένο φυτίλι που ταυτοχρόνως θα απομακρύνει και το χαμόγελο από τα χείλη του.

Άρα το λάθος είναι δικό μας, εμείς επιτρέπουμε στον παρατηρητή να μπεί μέσα μας. Εκείνος κάνει τη δουλειά του..
Άραγε τί είναι καλύτερο να είμαστε εκούσια ή ακούσια πρόβατα?? Τουλάχιστον στην πρώτη περίπτωση έχεις αντίληψη της κατάστασής σου..

Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι όταν έχουμε εις γνώση μας ότι κάποιος μας παρακολουθεί, γινόμαστε καλύτεροι αφού προσέχουμε το πως λειτουργούμε .
Άλλους όμως μπορεί να τους εκνευρίσει μια τέτοια γνώση και να τους κάνει να λειτουργούν σπασμωδικά και παρακινδυνευμένα .

Μάλλον η διαφορά έγκειται στο πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε - όσο μπορούμε - για όσα πιστεύουμε ή εκφράζουμε. Όση μεγαλύτερη είναι η σιγουριά αυτή τόσο λιγότερο λειτουργούμε σπασμωδικά και παρακινδυνευμένα όπως λες.

Τελικά δε ξέρω τι είναι το καλύτερο για τον καθένα μας.
Θα έλεγα ότι με ενδιαφέρει περισσότερο η δεύτερη περίπτωση ,αυτή δηλαδή της «πάσας» του μηνύματος .
Εκείνο που προσωπικά μου αρέσει είναι να παρακολουθώ το συνομιλητή μου στα μάτια και να κοιτάζω μέσα του , να στέλνω την ματιά μου να περιπλανηθεί στα ενδότερα ,ακολουθώντας τα οπτικά νεύρα πίσω από τα μάτια του και να στροβιλίζομαι καθοδικά μέχρι να βρω τη ψυχή του .
Εκεί υπάρχει αυτό που ψάχνω.
Εκεί μπορεί να καταλάβω τι είναι ψέμα και τι αλήθεια.
Εκεί νομίζω ότι εδράζεται το «φυσικό» σκέλος του μεταφυσικού .
Προτιμώ να συνδέω τη ματιά μου με τον μέσα χώρο παρά με τον έξω .
Από πολύ μικρή ηλικία από τότε που δεν ήξερα καλά καλά το τι είναι ο κόσμος μας , η αίσθηση της ύπαρξης αόρατων πραγμάτων αποσπούσε τη προσοχή μου περισσότερο από την ύλη γύρω μου.
Το σχολείο και η κοινωνία γύρω μου σιγά σιγά ,έπνιξαν αυτή μου την αίσθηση.
Μέχρι που μεγάλωσα και τη ξαναθυμήθηκα .

Σωστά τα λες.. σημασία τόση δεν έχει το μήνυμα αλλά οι προθέσεις αυτών που το στέλνουν στους παραλήπτες. Και γι'αυτό πρέπει να προσέχουμε τον αποστολέα, εμβαθύνοντας μέσα του, περισσότερο απ'ότι το μήνυμα.
Αυτό στην ενήλικη φάση μας και με τον τρόπο ζωής που μεγαλώσαμε θέλει δουλειά και προσπάθεια από εμάς, να απαγκιστρωθούμε από την ύλη για να μπορέσουμε να δούμε το πνεύμα, να απαγκιστρωθούμε από τα αποτελέσματα και να δούμε τα αίτια, να απαγκιστρωθούμε από τις πράξεις για να δούμε τις προθέσεις..

Έξω από το σώμα όλα όσα βλέπουν τα μάτια είναι σχετικά ,τεχνηέντως κατασκευασμένα , δόλια προσαρμοσμένα στις ανάγκες του καθενός .
Το εξωτερικό σύμπαν είναι κοινό για όλους μας ενώ το εσωτερικό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος κινείτε βάση του εσωτερικού σύμπαντος στα μονοπάτια του συνεχώς αναπτυσσόμενου εξωτερικού σύμπαντος .
Η επικοινωνία όλων μας με το εξωτερικό σύμπαν είναι δεδομένη .
Αυτό που πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι είναι η εκ των ένδον επικοινωνία .
Ψυχή με Ψυχή , νου με νου , λέξη με λέξη .

Να βρούμε λοιπόν έναν κοινό κώδικα, ή έναν αποκωδικοποιητή του εσωτερικού μας μοναδικού σύμπαντος προς το συλλογικό εξωτερικό. Αλλά πρέπει να υπάρχει και υπόβαθρο..

Όταν αυτό δεν είναι εφικτό επειδή βρισκόμαστε σε απόσταση είναι καλό να γράφουμε λέξεις ,λόγια, γνώμες και ιδέες αποτυπωμένες στα τετράγωνα κουμπάκια που αποτελούν τα keyboards των υπολογιστών μας .
Λόγια και λέξεις που θα αναγκάσουν τις ψυχές να αναδυθούν και να επικοινωνήσουν.
Χωρίς ορατό κέρδος , χωρίς έπαθλο , χωρίς αντάλλαγμα αλλά μόνο και μόνο ως μοναδικά μέρη ενός κοσμικού πάζλ που θα θυμίσει στον καθένα μας τον λόγο ύπαρξης και το ταξίδι της επιστροφής μας.

Πολύ σημαντική παρατήρηση. Όλοι αποτελούμε μέρος του όλου κι ο καθένας από εμάς είναι χρήσιμος κάπου. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, οι έριδες και οι διαφωνίες/εκνευρισμοί έρχονται σε δεύτερη μοίρα και προέχει ο κοινός αγαθός στόχος για τον οποίο και βρισκόμαστε ίσως εδώ.

Όταν βάζουμε στη μέση του παιχνιδιού το όφελος η το κέρδος χάνουμε το ίδιο το παιχνίδι που γίνεται τελικά μια άτυπη εμπορική συναλλαγή η μια προσωπική και ανούσια επίδειξη .
Έτσι για να μη σας κουράσω άλλο ,
όταν κοιτάω ένα άλλο πρόσωπο στα μάτια ,θέλω δε θέλω χαμογελάω .
Χαμογελάω ακόμη και όταν το «κοιτάζω» από απόσταση μέσα από τον υπολογιστή μου η ένα γράμμα η ακόμη και από ένα βιβλίο η ένα τραγούδι .
Και έτσι όταν δω η αισθανθώ ότι χαμογελάει και η απέναντι μεριά ασυναίσθητα της κλείνω πονηρά το μάτι .
Αφού κλείνοντας το μάτι μας το αναγκάζουμε, να κοιτάξει μέσα μας βαθιά και παρόλο που ίσως δεν έχουμε την απαιτούμενη όρεξη για να ψάξουμε τα «μέσα» μας , ΕΚΕΙΝΟ βλέπει και μεταφέρει κατευθείαν το μήνυμα στο νου μας .

Γι'αυτό χρειάζεται ταπείνωση και ενδοσκόπηση.. κι όταν είναι δύσκολα αυτά γι'εμάς, ας αφήνουμε τους φίλους μας να μας τα επισημάνουν, γνωρίζοντας ότι το κάνουν από αγάπη κι ότι κι εκείνοι παλεύουν..


Απο beetlejuice: Τα "τσιμπουρια" εμφανιζουν εξαρση το καλοκαιρι Δρυμονια Ο παραπανω λογαριασμος εχει διαγραφει (μαζι και τα μηνυματα του) για 6η περιπου φορα τις τελευταιες ημερες. Σκεφτηκα να αντικαταταστησω με τελιτσες τα quote που παρεθεσες (μεταξυ σοβαρου και αστειου αυτο )

[agaliarep]

Κάθε δράση έχει και μια αντίδραση και κάθε χαμόγελο έχει από πίσω του ένα λόγο.
Είναι πολλές οι αντιδράσεις μόνο και μόνο σε μια αντίδραση και είναι πάνω από ένα τα χαμόγελα.
Δυστυχώς για κάθε ενέργεια μας δεν μπορούμε να ξέρουμε ποια θα είναι η αντίδραση και ούτε το ντόμινο που θα εξελιχθεί ξέρουμε ποιο τούβλο θα χτυπήσει στο τέλος. Πάντα κρύβεται μια κρυμμένη εικόνα στο ντόμινο που πρέπει να πέσουν όλα τα τούβλα για να φανεί αλλά ακόμα και τότε μπορεί η εικόνα από κάτω να φέρει διάφορες ερμηνείες.
Αλλά πίσω από κάθε χαμόγελο υπάρχει ένας λόγος. Γιατί όμως είναι σημαντικό να ξέρουμε τους λόγους πίσω από το χαμογελο;
Γιατί πολύ απλά ακόμα και λάθος να κάναμε με αποτέλεσμα όλα τα τουβλάκια να έχουν πέσει το γιατί είναι αυτό που μας κάνει σοφότερους και λιγότερο ευάλωτους για το επόμενο ντόμινο…
Κάθε κίνηση μας έχει ως αποτέλεσμα ένα ντόμινο είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποφύγουμε όμως μπορούμε να καθορίσουμε ποια στοίβα θα ρίξουμε ώστε η εικόνα που θα αποκαλυφθεί να είναι αυτή που θέλουμε εμείς και όχι αυτή που μας «επιβάλλεται».
Κάθε πράξη μας δημιουργεί ένα ντόμινο. Εάν η δράση είναι σωστή τότε η εικόνα από κάτω πλησιάζει σε αυτό που θέλαμε. Εάν είναι λάθος τότε είναι λάθος και η εικόνα.
Ένα χαμόγελο είναι περίεργο. Μπορεί να είναι ένα χαμόγελο χαράς ή ειρωνείας, ένα χαμόγελο πίκρας ή περιφρόνησης, η δράση έχει πια γίνει, τα τουβλάκια έχουν επιλεχτεί και έχουν πέσει. Αυτό το χαμόγελο άραγε τι είναι;
Είναι των εχθρών μας; Είναι τον φίλων μας; Είναι ανακούφισης; Και αν είναι ανακούφισης, τι είναι; Ανακούφιση για κάτι που έγινε υπέρ μας και είναι χαράς; Ή κατά μας και είναι κακίας;
Όλα είναι σχετικά με ένα χαμόγελο.
Ο Χίτσκοκ έκανε ένα περίφημο «πείραμα» για να δείξει την δύναμη της εικόνας αλλά πολύ περισσότερο για μένα του χαμόγελου. Έβαλε μια φωτογραφία του, μια φωτογραφία ενός χοντρούλη με καράφλα μ ένα μικρό χαμόγελο… και έπειτα μια φώτο ενός μωρού.
Η πρώτη αντίδραση που έρχεται στο μυαλό είναι τι καλός παππούς…
Μετά έβαλε την ίδια φώτο του και αμέσως μετά την φώτο μια γυναίκας νεαρής με μαγιό.
Αμέσως αυτό το ίδιο χαμόγελο έγινε πρόστυχο και η σκέψη που θα έκανε κάποιος λίγο πιο πουριτανός θα ήταν … τον πορνόγερο…
Άρα η εικόνα του χαμόγελου δεν λέει και τίποτα εάν δεν βρούμε τον λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε.
Εάν ο λόγος ήταν η αθωότητα ενός μωρού, το χαμόγελο μεταφράζεται αλλιώς… εάν ήταν μια γυμνής.. τότε είναι η ηδονή του ηδονοβλεψία… όχι ότι πρόκειται να ρίξω άδικο ή κατηγορίες στους ηδονοβλεψίες. Αλλά όταν κάποιος σου χαμογελάει νιώθω την ανάγκη να ξέρω το γιατί.
Άλλωστε τι είναι μεγαλύτερο ερώτημα ποιος μας δημιούργησε ή γιατί;
Έχω μια ανάγκη μέσα εσωτερική να βρω ποιος είναι πίσω από το χαμόγελο αλλά και γιατί χαμογελάει. Είναι ο ίδιος ο θεός που χαμογελάει από καλοσύνη ή ο διάβολος που χαμογελάει από κακία; Ή μήπως είναι το αντίθετο; Ποιο είναι ποιο σημαντικό; Το ποιος ή το γιατί;

[agaliarep]

Και οι δύο λόγοι είναι σημαντικοί. Το ποιος είναι για να μπορέσεις να προσδιορίσεις το γιατί. Το γιατί είναι πολύ πιο σημαντικό και πολύπλοκο.
Οι λόγοι είναι πολλαπλοί.
Γνωρίζοντας τον λόγο πίσω από ένα χαμόγελο προσδιορίζεις τα γεγονότα, αναπροσδιορίζεις την δράση (ακόμα και αν είναι δική σου) δεν είσαι έρμαιο των νημάτων που προσπαθούν όλοι (ακόμα και οι δικοί σου άνθρωποι) να κινήσουν στην ζωή σου και σαν μια μαριονέτα να σε κάνουν ότι θέλουν. Αν καταλάβεις το χαμόγελο καταλαβαίνεις εάν ο δρόμος τελικά είναι ο δικός σου ή ο δρόμος που σου χαράζει κάποιος άλλος και συ σαν τυφλός ακολουθείς. Παράδειγμα… μου αρέσουν πολύ τα παραδείγματα…
Γίνεται μια κίνηση, πχ στον χώρο του μεταφυσικού που είναι άμεσα συνδεδεμένος με μας. Η κίνηση αυτή γίνεται από κάποιους ανθρώπους και προβάλλεται δέοντος. Κανείς δεν σου λέει να πάρεις μέρος, κανείς δεν σε «προσηλυτίζει»… Παίρνεις μέρος, γίνεσαι ένα με την ομάδα, δίνεις όλες τις δυνάμεις. Έχουμε λοιπόν την δράση…
Μετά υπάρχει η αντίδραση… εξελίσσονται τα γεγονότα, το ντόμινο έχει αρχίσει. Κερδίζεις πράγματα, χάνεις άλλα. Έχεις κάποια αποτελέσματα. Δεν έχει σημασία αν είναι αυτά που ήθελες.
Και κάποιος στο βάθος παρατηρείς ότι χαμογελάει. Γιατί; Γιατί έγινε αυτό που ήθελε; Τι ήταν αυτό; Ήταν η ίδια επίτευξη του στόχου που είχες και εσύ ή κάτι άλλο; Αν κάποιος προσπαθεί και κάνει κινήσεις που έχουν να κάνουν με το μεταφυσικό, με την αρχαία Ελλάδα, με τα υψηλά ιδεώδη κτλ. και εσύ τον σιγοντάρεις, τον βοηθάς του δίνεις ότι μπορείς και τελικά στο τέλος βγάλει ένα χαμόγελο περίεργο;
Πόσες φορές έχουμε εξαπατηθεί από διάφορους αλλά και διάφορες ιδέες; Κάθε μέρα…
Κάθε μέρα… στην πολιτική, κοινωνική, προσωπική μας ζωή.
Μια κίνηση μπορεί να φαίνεται πολύ όμορφη μπορεί να κρύβει πολλά από πίσω.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Και τελικά αν αυτός ή αυτοί προσπαθούν απλά να καπηλευτούν την δύναμη το μεταφυσικού; Αν προσπαθούν να καπηλευτούν την δύναμη όλων αυτών που προσπαθούν να βοηθήσουν στην υποτιθέμενη κίνηση;
Τότε τι είμαστε όλοι εμείς; Απλά μαριονέτες. Αρκούδες που μας έχουν περάσει το χαλινάρι και χτυπούν το ντέφι περιμένοντας απλά να χορέψουμε. Και θα μου πείτε εάν είναι να βγει κάτι καλό από αυτό δεν με νοιάζει, οι προθέσεις. Αλλά δεν είναι έτσι… Γιατί θα ισχύει κάτι τέτοιο όσο τα συμφέροντα θα είναι συμβατά με το πρόσχημα. Μόλις τα συμφέροντα αλλάξουν το σχέδιο θα αλλάξει και δυστυχώς δεν νομίζω ότι θα είναι κανείς ικανός να δει την αλλαγή. Τότε θα αρχίσουν τα «…ποιος αυτός; Αποκλείεται…» κτλ. Πίσω από τις πιο καλές προθέσεις κρύβονται τα πιο μεγάλα εγκλήματα αλλά και πίσω από τις πιο καλές πράξεις οι πιο σκοτεινές προθέσεις…
Είναι όμορφο να ακούμε από κάποιον ότι θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά είναι αυτό, αυτό που θέλει;
Αλήθεια πως μπορούμε να δούμε τι σημαίνει το χαμόγελο; Και είναι πολύ αργά όταν πια το βλέπουμε;
Υπάρχει μια παράμετρος που κάνει το όλο εγχείρημα ποιο δύσκολο…
Αυτό έχει να κάνει με την Μεταμόρφωση… Όπως πάντα…
Είναι τότε που οι προθέσεις αλλά και οι κινήσεις συμβαδίζουν και ξαφνικά μέσα στην ηδονή της δύναμης όλα αλλάζουν… Ενώ αρχικά οι καλύτερες προθέσεις ήταν πίσω από την μπίλια που έφυγε για να ξεκινήσει το ντόμινο, η έξαρση και η ηδονή του παιχνιδιού μεταμορφώνει τις ίδιες τις προθέσεις… Άντε βρε, μια και θα κάνουμε αυτό, δεν βγάζουμε και κάτι; Δεν βαριέσαι εγώ (εμείς) έχουμε κάνει τόσα να μην κερδίσουμε και κάτι; Αυτό είναι πιο επικίνδυνο γιατί πολύ απλά ακόμα και κάποιος που έχει αρχικά καταφέρει να διακρίνει τις προθέσεις του άλλου ξαφνικά χάνει την μπάλα λόγο μεταστροφής… Αυτό είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο και υπάρχουν και πολλά παραδείγματα, ειδικά στην πολιτική. Κάποιος που αγωνίζεται για το καλό των άλλων και στην πορεία όταν αποκτά δύναμη γίνεται ακριβώς αυτό ή και χειρότερο από αυτό που πολεμούσε…
Στο μεταφυσικό επίπεδο μπορεί να μεταφραστεί σε κάποιον που ήταν υπέρμαχος του μεταφυσικού και αγνός ερευνητής… αλλά η μάσα ήταν μεγάλη και η συνέχεια τον οδήγησε να γίνει εκδότης… και επειδή οι εκδώσεις, είναι επιχείρηση, οι επιχειρήσεις θέλουν χρήματα… και ο αγνός ερευνητής γίνεται εκδότης, συγγραφέας, έχει οπαδούς… κάνει συγκεντρώσεις… κτλ. οργανώνει και άλλες εκδηλώσεις για την ομοψυχία του κόσμου… Και δίνει σε συναντήσεις που κάνει, απλόχερα τις γνώσεις του, ενώ στην έξοδο πωλείται το βιβλίο… κάπως έτσι… Και εκεί που η αγνότητα γίνεται επιχειρηματικότητα, γίνονται και τα βιβλία από 10 σε 3000… και το χρήμα ρέει άφθονο… και επειδή με κάτι πρέπει να γεμίσουν αυτές οι σελίδες γράφουμε ότι βλακεία μας κατεβεί και στην τελική φτιάχνουμε και ένα δικό μας θέμα από το μηδέν, φαντασία έχουμε… Απλά μετά δεν έχουμε μεταφυσικό έχουμε φανταστικό και μιλάμε όχι για έρευνα αλλά για μυθιστόρημα…
Μετά έχουμε όλη την δύναμη που χρειαζόμαστε για να πάρουμε τις επιχορηγήσεις, τα δάνεια και να συνεχίσουμε να κάνουμε ταξιδάκια σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό…
Πάντα υπάρχει ένα χαμόγελο στο τέλος…μερικές φορές και δύο…
Ένα του θύτη… ευτυχίας…
Και ένα του θύματος… απελπισίας…
Είναι φιλοσοφικό το θέμα του χαμόγελου… γιατί δείχνει πολλά… την ψυχολογική μας κατάσταση, την διανοητική μας κατάσταση… Δείχνει τις προθέσεις αλλά και τις συνέπειες…
Πίσω από κάθε πρόσωπο μπορεί να υπάρχει μια ιδέα… π.χ. της παγκοσμιοποίησης…Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα, δεν έχει σημασία ποιος γελάει, γιατί αυτοί αλλάζουν στην καθημερινότητα μας… αλλά γιατί γελάει και το πόσο θα του επιτρέπουμε ακόμα να γελάει εις βάρος μας…
Βλέπετε το γέλιο δίνει ζωή…
Ή την παίρνει…
Το ντόμινο έχει ήδη ξεκινήσει για το μεταφυσικό εδώ και χρόνια… όπως και στις ζωές μας, κάποιοι θέλουν να καπηλευτούν την δύναμη των προβάτων και να κάνουν μαριονέτες όλα τα όνειρα μας…
Είναι φιλοσοφικό το θέμα, γιατί δεν περιμένω απαντήσεις και ερωτήματα…
Απλά φιλοσοφώ για το χαμόγελο και τις προθέσεις των γύρω μου…
Ακόμα και ένα κείμενο σαν το δικό μου ή ακόμα ένα κείμενο που εκθειάζει μια εκδήλωση ή ένα γεγονός ή μια μαρτυρία ή ένα φαινόμενο κρύβει πίσω του ένα χαμόγελο…
Αναρωτιέμαι ποιανού και πάνω από όλα γιατί…

[Lazaros]

Φίλε agaliarep Νομίζω ότι το παρατράβηξες το θέμα .
Έγινες πιο σκοτεινός και από τον Ηράκλειτο
Που να σε καταλάβουμε τι εννοείς ….

Βασικά από ότι έχω ακούσει το χαμόγελο προσθέτει ζωή .
Το πιο αινιγματικό και πασίγνωστο χαμόγελο όμως είναι αυτό της Μόνας Λίζας που μπορείτε να απολαύσετε στο κάτωθι link …

http://www.mic.gr/%5CdbImages%5C25875_1.jpg

Οποίος κοιτάει αυτόν τον πίνακα χαμογελάει ασυναίσθητα , σχεδόν μυστικά .
Ένας ακατονόμαστος «πρώην» εξαποδώ όμως , θα χαμογελούσε με το ακατονόμαστο φυτό, που σχηματίζεται από το κούτελο και τη μύτη της Τζοκόντας ...

[excellent]

Αρχική Δημοσίευση από Lazaros

Ένας ακατονόμαστος «πρώην» εξαποδώ

Όταν ακούω λάζαρος, το μυαλό μου πάει στο "Δεύρω έξω"............ Ποιόν εννοείς με τα παραπάνω;
---
Πάντως, όντως agaliarep δεν κατάλαβα τίποτα...