Αλήθειες από έναν Εβραίο...

[Τάκης Παπαδόπουλος]

Το παρακάτω άρθρο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό διότι έχει γραφεί από τον ραβίνο Marcus Eli Ravage, επίσημο αποδεκτό βιογράφο των Rothschilds (των εβραίων τραπεζιτών).

Δημοσιεύτηκε στο THE CENTURY MAGAZINE,
τον Ιανουάριο του 1928.

Παρατίθενται αποσπάσματα.

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

από τον ραββίνο Marcus Eli Ravage


"Φυσικά και μας απεχθάνεστε. Δεν υπάρχει λόγος να το αμφισβητείτε αυτό. Γι' αυτό ας μη χάνουμε τον καιρό μας με αμφισβητήσεις και δικαιολογίες. Ξέρετε πολύ καλά ότι έτσι είναι, και εγώ το γνωρίζω αυτό και εμείς καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Σίγουρα, κάποιοι από τους καλύτερους φίλους σας είναι Εβραίοι και όλα τα σχετικά. Το έχω ξανακούσει αυτό και πάνω από μια φορά, τουλάχιστον έτσι νομίζω...

...Δεν είναι ότι είστε ερασιτέχνες: ασχολείστε με αυτό πάνω από δεκαπέντε αιώνες. Όμως παρακολουθώντας και ακούγοντας τα παιδικά σας προσχήματα, σχηματίζει κανείς την εντύπωση ότι εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε για πιο πράγμα πρόκειται. Μας σιχαίνεστε, αλλά δεν μπορείτε ξεκάθαρα να πείτε το γιατί. Σκέφτεστε μια νέα δικαιολογία -αιτία την ονομάζετε- κάθε μέρα. Έχετε συσσωρεύσει δικαιολογίες για τον εαυτό σας αυτά τα εκατοντάδες χρόνια και κάθε νέο σας εύρημα είναι περισσότερο γελοίο από το προηγούμενο και κάθε καινούρια δικαιολογία αντιφάσκει και εξουδετερώνει την προηγούμενη...

...Δίχως αμφιβολία, η ιστορία δεν έχει να επιδείξει άλλο παράδειγμα, σαν εμάς, για την προσαρμοστικότητα!

Και ναι! Παρ' ολίγο να ξεχάσω την αιτία όλων των αιτιών. Εμείς είμαστε οι ξεροκέφαλοι άνθρωποι που ποτέ δεν δέχθηκαν τον χριστιανισμό, και εμείς είμαστε οι εγκληματίες που σταύρωσαν τον ιδρυτή του.

Όμως μπορώ να σας πω ότι αυτόαπατάστε. Σας λείπει είτε η αυτογνωσία είτε το θάρρος να αντιμετωπίσετε με αντικειμενικότητα τα γεγονότα και να σταθείτε μπρος στην αλήθεια. Απεχθάνεστε τον Εβραίο όχι επειδή, όπως ίσως κάποιοι από σας να νομίζουν, αυτός σταύρωσε τον Ιησού αλλά γιατί αυτός τον γέννησε. Η πραγματική αντιμαχία σας με μας δεν είναι γιατί εμείς απορρίψαμε τον Χριστιανισμό, αλλά γιατί σας τον επιβάλλαμε!

Οι χλιαρές, αντικρουόμενες κατηγορίες σας εναντίον μας δεν είναι ένα μπάλωμα στην μαυρίλα της αποδεδειγμένης ιστορικής μας επιθετικότητας. Μας κατηγορείτε για την ανακίνηση της επανάστασης στη Μόσχα. Ας υποθέσουμε ότι αποδεχόμαστε την κατηγορία. Και λοιπόν; Συγκρινόμενο με το τι κατάφερε ο Παύλος, ο Εβραίος της Ταρσού, στη Ρώμη, ο ρωσικός ξεσηκωμός δεν αποτελεί παρά ένα καβγά του δρόμου.

Δημιουργείτε πολύ θόρυβο και εκφράζετε μεγάλη οργή για την ανάρμοστη Εβραϊκή επιρροή στα θέατρα και στους κινηματογράφους σας. Πολύ καλά. Δεκτό, το παράπονό σας, είναι βάσιμο. Αλλά τι είναι αυτό συγκρινόμενο με την συγκλονιστική μας επιρροή στις εκκλησίες σας, στα σχολεία σας, στους νόμους σας και στις κυβερνήσεις σας, και ακόμα και στις ίδιες τις σκέψεις σας που κάνετε κάθε μέρα;

Ένας αδέξιος Ρώσος παραχαράζει ορισμένα έγγραφα και τα δημοσιεύει σε ένα βιβλίο με το όνομα Τα Πρωτόκολλα των Γερόντων της Σιών, που δείχνουν ότι εμείς συνωμοτήσαμε για να επιφέρουμε τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εσείς πιστεύετε αυτό το βιβλίο. Εντάξει. Για χάρη της συζήτησης εμείς υπογράφουμε την κάθε λέξη του. Είναι γνήσιο και αυθεντικό. Αλλά τι είναι αυτό πέρα από την αναμφισβήτητη ιστορική συνωμοσία που έχουμε πραγματοποιήσει, που δεν έχουμε ποτέ αρνηθεί γιατί εσείς δεν είχατε ποτέ το θάρρος να μας κατηγορήσατε γι' αυτό, και του οποίου η πλήρης καταγραφή υπάρχει για τον οποιοδήποτε να διαβάσει;

Αν πράγματι εννοείτε αυτά που λέτε όταν μιλάτε για Εβραϊκά σχέδια, να μην σας στρέψω την προσοχή σε ένα που αξίζει να αναφερθεί; Σε τι ωφελεί να χάνετε τα λόγια σας για τον ισχυριζόμενο έλεγχο της δημόσιας γνώμης από Εβραίους χρηματοδότες, ιδιοκτήτες εφημερίδων και κινηματογραφικούς μεγιστάνες, όταν μπορείτε πολύ απλά δίκαια να μας κατηγορήσετε για τον αποδεδειγμένο έλεγχο ολόκληρου του πολιτισμού σας από τα Εβραϊκά Ευαγγέλια;

Δεν έχετε ακόμα ξεκινήσει να εκτιμάτε το πραγματικό βάθος της ενοχής μας. Εμείς είμαστε παρείσακτοι. Εμείς είμαστε ταραξίες. Εμείς είμαστε υπονομευτές. Έχουμε πάρει τον φυσικό σας κόσμο, τα ιδανικά σας, τον προορισμό σας και έχουμε προκαλέσει τον όλεθρο. Εμείς βρισκόμαστε πίσω όχι μόνο από τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο αλλά πίσω σχεδόν από όλους σας τους πολέμους , πίσω όχι μόνο από τη Ρωσική αλλά και από κάθε μεγάλη επανάσταση της ιστορίας σας. Εμείς έχουμε επιφέρει τη διχόνοια και τη σύγχυση και την αγανάκτηση στην ιδιωτική και στην δημόσιά σας ζωή.

Εξακολουθούμε να το κάνουμε. Κανείς δεν μπορεί να πει για πόσο καιρό θα εξακολουθούμε να το κάνουμε.

Ανατρέξετε λίγο πίσω και αναλογιστείτε τι έχει συμβεί:

Δεκαεννέα αιώνες πριν, ήσαστε μια αθώα, ανέμελη, παγανιστική φυλή. Λατρεύατε αναρίθμητους θεούς και θεές, τα πνεύματα του αέρα, των τρεχούμενων νερών και του δάσους. Νιώθατε αδιάντροπη περηφάνια στη ομορφιά των γυμνών σας κορμιών. Χαράζατε μορφές των θεών σας καθώς και του προκλητικού ανθρωπίνου σώματος. Γοητευόσαστε με τις μάχες στις πεδιάδες, στις αρένες και στα πολεμικά εδάφη. Πόλεμος και σκλαβιά αποτελούσαν καθιερωμένους θεσμούς στα κοινωνικά σας συστήματα.

Διασκεδάζοντας στις βουνοπλαγιές και στις πεδιάδες της εξοχής, ασχοληθήκατε με τη θεώρηση του θαύματος και του μυστηρίου της ζωής και θέσατε τα θεμέλια της φυσικής επιστήμης και φιλοσοφίας. Είχατε μια ευγενική, αισθησιακή κουλτούρα, ανεπηρέαστη από τις όποιες ενοχλήσεις μιας κοινωνικής συνειδήσεως ή από οποιεσδήποτε συναισθηματικές αμφισβητήσεις περί ανθρώπινης ισότητας.

Ποιος ξέρει ποιο μεγάλο και δοξασμένο πεπρωμένο θα ήταν δικό σας αν σας αφήναμε ήσυχους.

Αλλά δεν σας αφήσαμε ήσυχους.

Σας πήραμε από το χέρι και γκρεμίσαμε το όμορφο και ευγενικό οικοδόμημα που είχατε εγείρει, και αλλάξαμε ολόκληρη την πορεία της ιστορίας σας. Σας κατακτήσαμε όπως ποτέ καμιά δικιά σας αυτοκρατορία δεν υπέταξε την Αφρική ή την Ασία. Και το καταφέραμε αυτό δίχως στρατούς, δίχως σφαίρες, δίχως αίμα και αναταραχές, δίχως κανένα είδους εξαναγκασμού. Το καταφέραμε αποκλειστικά και μόνο με την ακαταμάχητη δύναμη του πνεύματός μας, των ιδεών μας, της προπαγάνδας μας.

Σας κάναμε τους πρόθυμους και ασυνείδητους φορείς της αποστολής μας σε ολόκληρο τον κόσμο, στις βαρβαρικές φυλές της γης, στις αναρίθμητες αγέννητες γενιές. Χωρίς να καταλάβετε πλήρως το τι σας κάναμε, γίνατε οι ενεργοί πράκτορες της φυλετικής μας παράδοσης, μεταφέροντας το ευαγγέλιο μας στις ανεξερεύνητες γωνιές του κόσμου.

Τα έθιμα της φυλής μας έχουν γίνει ο πυρήνας του ηθικού σας κώδικα.

Οι νόμοι της φυλής μας έχουν μορφοποιήσει τη βάση όλων των συνταγμάτων σας και των νομικών σας συστημάτων.

Οι θρύλοι μας και τα λαϊκά μας παραμύθια αποτελούν την ιερή, (απόρρητη) από γενεά σε γενεά γνώση, την οποία σιγοτραγουδάτε στα νήπιά σας.

Οι ποιητές μας έχουν γεμίσει τα υμνολόγιά σας και τα προσευχητάριά σας.

Η εθνική μας ιστορία έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος των παστόρων σας και των ιερέων σας και των μελετητών σας.

Οι βασιλιάδες μας, οι πολιτικοί μας, οι προφήτες μας, οι πολεμιστές μας αποτελούν τους ήρωές σας.

Η μικρή αρχαία μας χώρα είναι ο Ιερός σας Τόπος.

Η εθνική μας λογοτεχνία είναι το Ιερό σας Βιβλίο (Βίβλος).

Αυτά που σκέφτηκε και δίδαξε ο λαός μας έχουν ανεξίτηλα ενσωματωθεί τόσο στην ίδια σας την ομιλία όσο και στην παράδοσή σας, ώστε κανείς από σας δεν μπορεί να αποκαλείται μορφωμένος αν δεν γνωρίζει την εθνική μας κληρονομιά.

Εβραίοι τεχνίτες και Εβραίοι ψαράδες αποτελούν τους δασκάλους και τους αγίους σας, με αμέτρητα αγάλματα λαξευμένα με την μορφή τους και αναρίθμητες εκκλησίες αναγερμένες στην μνήμη τους.

Μια Εβραία παρθένα ενσαρκώνει το ιδανικό σας για την γυναίκα.

Ένας εβραίος επαναστάτης-προφήτης είναι η κεντρική μορφή της θρησκευτικής σας λατρείας.

Έχουμε γκρεμίσει τα είδωλά σας, έχουμε παραμερίσει την εθνική σας κληρονομιά, και τα έχουμε αντικαταστήσει με το δικό μας Θεό και τις δικές μας παραδόσεις.

Καμία κατάκτηση στην ιστορία μπορεί έστω αμυδρά να συγκριθεί με αυτήν την απόλυτη κατάκτησή μας πάνω σε σας.

Πώς το καταφέραμε; Σχεδόν κατά λάθος.

(Συνεχίζεται...)

[Τάκης Παπαδόπουλος]

( Συνέχεια από το προηγούμενο )

Περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν, στην μακρινή Παλαιστίνη, η θρησκεία μας είχε παραπέσει στην παρακμή και στον υλισμό. Έμποροι-χρηματιστές είχαν στην κατοχή τους τον ναό. Διεφθαρμένοι, εγωιστές ιερείς επέβαλλαν πρόστιμα στον λαό μας και πάχαιναν.

Τότε ένας νεαρός ιδεαλιστής-πατριώτης ήρθε στην επιφάνεια και περιόδευσε τη χώρα καλώντας για μια αναγέννηση της πίστεως.

Δεν είχε καμία πρόθεση να ιδρύσει κάποια νέα εκκλησία.

Όπως όλοι οι προφήτες πριν από αυτόν, ο μόνος του στόχος ήταν να εξαγνίσει και να αναζωογονήσει την παλιά θρησκεία. Επιτέθηκε στους ιερείς και απομάκρυνε τους εμπόρους-χρηματιστές από τον ναό. Αυτό τον έφερε σε σύγκρουση με την καθιερωμένη τάξη και τα στηρίγματά της.

Οι Ρωμαϊκές αρχές, που είχαν υπό την κατοχή τους τη χώρα, φοβούμενες την επιθετική του επαναστατικότητα και εκλαμβάνοντάς την ως μια πολιτική προσπάθεια απομακρύνσεώς τους, τον συνέλαβαν, τον πέρασαν από δίκη και τον καταδίκασαν σε θάνατο δια της σταυρώσεως, έναν συνηθισμένο τρόπο εκτέλεσης της εποχής εκείνης.

Οι ακόλουθοι του Τζόσουα, κυρίως σκλάβοι και φτωχές γυναίκες, μέσα στο πένθος και την απογοήτευσή τους, στράφηκαν μακριά από τον κόσμο και μετασχηματίστηκαν σε μια αδελφότητα αποτελούμενη από ειρηνιστές μη-αντιδρώντες, μοιράζοντας την μνήμη του εσταυρωμένου ηγέτη τους και διαβιώνοντας μαζί κατά τρόπο κομμουνιστικό. Δεν ήταν παρά μια νέα αίρεση στην Ιουδαία, δίχως δύναμη και σημασία, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία.

Μόνο μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, η νέα αυτή πίστη απέκτησε σημασία. Τότε, ένας πατριώτης Εβραίος ονομαζόμενος Παύλος ή Σαούλ συνέλαβε την ιδέα να ταπεινώσει την Ρωμαϊκή ισχύ καταστρέφοντας το ηθικό των στρατιωτών της με δόγματα αγάπης και μη-αντίστασης, κηρυγμένα από την μικρή αίρεση των Εβραίων Χριστιανών.

Έγινε ο Απόστολος των Εθνικών, αυτός που μέχρι τότε ήταν από τους πλέον δραστήριους διώκτες αυτής της ομάδας. Και τόσο καλά εκτέλεσε ο Παύλος την αποστολή του ώστε μέσα σε τέσσερις αιώνες η μεγάλη αυτοκρατορία που είχε κυριέψει την Παλαιστίνη μαζί με τον μισό κόσμο, μετατράπηκε σε σωρό από ερείπια.

Και ο νόμος που βγήκε από τη Σιών έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρώμης.

Αυτή ήταν η αρχή της κυριαρχίας μας στον κόσμο σας.

Μα ήταν μόνο μια αρχή.

Από αυτό το σημείο και μετά, η ιστορία σας δεν παρά μια διαμάχη για κυριαρχία μεταξύ της παλαιάς παγανιστική σας ψυχής και της δικής μας Εβραϊκής ψυχής.

Οι μισοί σας πόλεμοι, μεγάλοι και μικροί, είναι θρησκευτικοί πόλεμοι, που έχουν πραγματοποιηθεί βασιζόμενοι στην ερμηνεία ενός ή άλλου εδαφίου της διδασκαλίας μας.

Δεν προλάβατε καλά καλά να απελευθερωθείτε από την πρωτόγονη θρησκευτική σας απλοϊκότητα και να επιχειρήσετε την εξάσκηση της παγανιστικής Ρωμαϊκής διδασκαλίας όταν ο Λούθηρος, οπλισμένος με τα δικά μας ευαγγέλια, σηκώθηκε να σας ρίξει κάτω και να ενθρονίσει την δική μας κληρονομιά.

Πάρτε τις τρεις κύριες επαναστάσεις των σύγχρονων καιρών - την Γαλλική, την Αμερικάνικη και την Ρωσική. Τι αποτελούν παρά τον θρίαμβο της Εβραϊκής ιδέας για κοινωνική, πολιτική και οικονομική δικαιοσύνη.

Και το τέλος είναι ακόμα πολύ μακριά.

Εξακολουθούμε να κυριαρχούμε πάνω σας.

Αυτήν ακριβώς τη στιγμή οι εκκλησίες σας είναι τεμαχισμένες από τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Φανατικών και Μοντερνιστών, ή με άλλα λόγια μεταξύ αυτών που κρέμονται κατά γράμμα στις διδασκαλίες μας και στις παραδόσεις μας και αυτών που προσπαθούν με αργά βήματα να μας αποβάλλουν.

Στην Daytona, Tennessee, μια κοινωνία μεγαλωμένη με την Βίβλο, απαγορεύει την διδασκαλία της επιστήμης σας γιατί έρχεται σε αντίθεση με την δική μας Εβραϊκή εκδοχή για την προέλευση της ζωής.

Και ο Mr.Bryan, ο αρχηγός του αντί-Εβραϊκού Ku Klux Klan στο Εθνικό Δημοκρατικό Συνέδριο, δίνει την υπέρτατη μάχη της ζωής του για δικό μας λογαριασμό, χωρίς να αντιληφθεί την αντίφαση. Ξανά και ξανά η Πουριτανική κληρονομιά της Ιουδαίας ξεσπά κατά κύματα στην λογοκρισία των θεαμάτων, σε Κυριακάτικους ηθικούς νόμους και σε εθνικά απαγορευμένες πράξεις. Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, εσείς σαχλαμαρίζετε με την Εβραϊκή επιρροή στις ταινίες!

Είναι να απορεί κανείς γιατί μας απεχθάνεστε;

Έχουμε βάλει εμπόδιο στην πρόοδό σας.

Σας έχουμε επιβάλλει ένα ξένο βιβλίο και μια ξένη πίστη που δεν μπορείτε να χωνέψετε, που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την γηγενή σας ψυχή, που σας έχει μόνιμα σε μια κατάσταση ασθενείας και που δεν έχετε τη δύναμη ούτε να απορρίψετε ούτε όμως και πλήρως να αποδεχτείτε.

Στην ουσία, βέβαια, ποτέ δεν δεχτήκατε τα Χριστιανικά μας διδάγματα,

Στην καρδιά σας παραμένετε παγανιστές. Εξακολουθείτε να αγαπάτε τον πόλεμο, τις χαραγμένες μορφές και τον ανταγωνισμό. Εξακολουθείτε να περηφανεύεστε για το γυμνό ανθρώπινο σώμα. Η εθνική σας συνείδηση, παρ' όλη την δημοκρατία και τις κοινωνικές επαναστάσεις, παραμένει ένα αξιολύπητο ατελές αντικείμενο.

Εμείς απλά έχουμε διαιρέσει την ψυχή σας, έχουμε προκαλέσει σύγχυση στις ορμές σας, έχουμε παραλύσει τις επιθυμίες σας. Στη μέση της μάχης είστε υποχρεωμένοι να γονατίζετε κάτω σε αυτόν που σας πρόσταξε να γυρίσετε το άλλο μάγουλο, που είπε να μην Αντισταθείτε σε κανένα κακό και Ευλογημένοι είναι οι ειρηνοποιοί. Μέσα στον πόθο σας για απόκτηση, ενοχλείστε ξαφνικά από κάποια ανάμνηση από τις ημέρες του κατηχητικού περί καμίας έγνοιας για την επόμενη μέρα. Στις βιομηχανικές σας μάχες, όταν θα τσακίζατε μια απεργία δίχως τύψεις, ξαφνικά θυμόσαστε ότι οι φτωχοί είναι ευλογημένοι και ότι οι άνδρες είναι αδέλφια στην Πατρότητα του Κυρίου.

Και καθώς είστε έτοιμοι να υποκύψετε στον πειρασμό, η Εβραϊκή σας εξάσκηση ακουμπά ένα αποτρεπτικό χέρι στον ώμο σας και εκσφενδονίζει το υπερχειλισμένο ποτήρι μακριά από τα χείλη σας.

Εσείς οι Χριστιανοί δεν έχετε ποτέ εκχριστιανιστεί. Σε αυτό το σημείο έχουμε αποτύχει.

Αλλά όμως έχουμε καταστρέψει για πάντα τη χαρά του παγανισμού για σας.

Έτσι λοιπόν γιατί να μην μας απεχθάνεστε;

Αν βρισκόμαστε εμείς στη δική σας θέση κατά πάσα πιθανότητα θα απεχθανόμαστε εσάς πιο έντονα απ' ότι εσείς εμάς. Όμως εμείς δεν θα είχαμε πρόβλημα να σας πούμε το γιατί. Δεν θα ανατρέχαμε σε υπεκφυγές και σε διάφανα προσχήματα. Με εκατομμύρια αξιοσέβαστους Εβραίους καταστηματάρχες γύρω μας δεν θα προσβάλλαμε την νοημοσύνη σας και την δική μας εντιμότητα ισχυριζόμενοι ότι ο κομμουνισμός είναι μια Εβραϊκή φιλοσοφία. Και με εκατομμύρια σκληρά εργαζόμενους και αδέκαρους Εβραίους μικροπωλητές και εργάτες δεν θα

Όχι, θα πηγαίναμε κατευθείαν στο θέμα. Θα ατενίζαμε σκεπτικά αυτήν την μπερδεμένη, αναποτελεσματική αταξία που ονομάζουμε πολιτισμό, αυτό μισό-Χριστιανικό μισό-παγανιστικό συνονθύλευμα, και - με τις θέσεις μας αντεστραμμένες - θα σας λέγαμε στα ίσα:

Για αυτό τα χάλι, ευχαριστούμε εσάς, τους προφήτες σας και την Βίβλο σας."

Τέλος

[gogos888]

Κύριε Τάκη, οι Εβραίοι όπως και όλοι οι σημιτικοί λαοί είχαν την Κρόνια λατρεία σε αντίθεση με τους Ελληνες που είχαμε την λατρεία του Ζεύ-Διός από τον καιρό του προ του κατακλυσμού παγκόσμιου Ελληνικού πολιτισμού. Αυτό νομίζω φαίνεται ξεκάθαρα από την διαφορά Παλαιάς και Κενής διαθήκης και ο θεός της πρώτης σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτός της δεύτερης. Κατά συνέπεια το μίσος τους κατά του Ελληνισμού είναι πανάρχαιο. Εγώ αναρωτιέμαι, ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε δεν έχει όνομα; Τα πάντα έχουν κάποιο όνομα. Μήπως πίσω από αυτήν την ανωνυμία του Θεού προσπαθούν να κρύψουν το αληθινό του όνομα. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό τους βολεύει. Για να μας δείξουν ότι από αυτούς εκπορεύονται όλα. Το όνομα όμως του θεού, μπορεί στην γλώσσα μας να μην διασώζεται, μπορούμε όμως να το δούμε σε κάποιες Ευρωπαϊκές γλώσσες. Είμαστε παιδιά του Ζηνός (Διός) ενώ αυτοί (όπως και οι μουσουλμάνοι) συνεχίζουν την λατρεία του Κρόνου, του Αλλάχ (ελλοχείμ) και των δαιμόνων τους. Οι Έλληνες ποτέ τους δεν είχαν "ιερά" βιβλία, δεν έκαναν προσηλιτισμό, ούτε και "ιερούς" πολέμους. Με λύπη διαπιστώνω ότι είναι οι κυβερνήτες του κόσμου. Η Κρόνια λογική του ψεύδους, της εκμετάλευσης, του σκοταδισμού, επανέρχονται και κυριαρχούν.

[Τάκης Παπαδόπουλος]

Αρχική Δημοσίευση από gogos888

... Το όνομα όμως του θεού, μπορεί στην γλώσσα μας να μην διασώζεται, μπορούμε όμως να το δούμε σε κάποιες Ευρωπαϊκές γλώσσες. ...

Όχι, φίλε μου, η Πανσυμπαντική Υπερδιάνοια, η Αρχή, δεν έχει όνομα, ούτε κρυφό, ούτε φανερό.

Όνομα έχουν τα κτίσματα μόνο και όχι ο κτίστης.

Η έννοια του Θείου, του Θεού - όπως παρουσιάζεται σε όλες τις θρησκείες, έχει δογματικές θέσεις, σε άλλες θρησκείες χαλαρές και ανθρώπινες, όπως στο Ελληνικό Δωδεκάθεο και σε άλλες στριφνές και απόλυτες, όπως στις τρεις εβραιογενείς θρησκείες.

Εγώ αναφέρομαι στην Γενεσιουργό Δύναμη που δεν έχει σχέση με οποιαδήποτε θρησκεία.

Η συζήτηση όμως που κάνεις δεν ανήκει στο παρόν νήμα, ούτε και αποτελεί την φιλοσοφία του δημοσιεύματός μου, που εστιάζεται στο πέρασμα μιάς εβραιογενούς θρησκείας στους Ευρωπαϊκούς λαούς, με απώτερο σκοπό και πρωταρχικό σχέδιο την επιβολή διά πλαγίων μέσων της Εβραϊκής κοσμοθέασης και της πολιτικής επιβολής, διά του εμμέσου ελέγχου - όπως αυτός διαφαίνεται μέσα από τις πιό πάνω γραμμές - του πολιτικού γίγνεσθαι των Ευρωπαϊκών κρατών, υπό το πρίσμα Εβραϊκών επιρροών.

[skeptic]

Κύριε Τάκη, οι Εβραίοι όπως και όλοι οι σημιτικοί λαοί είχαν την Κρόνια λατρεία

Από εποχής αβραάμ (γενάρχη των εβραίων) ήταν προσυλωμένοι στη λατρεία του Γιαχβέ (του θεού του βουνού).. ενώ κατά καιρούς παρασύρονταν από διάφορες άλλες παγανιστικές λατρείες ανθρωποθυσιών του βααλ ή του μολώχ.. (ακόμα και σήμερα οι απογονοί τους επικυρίαρχοι του πλανήτη τους θυσιάζουν "τις έγνοιες του για τον κόσμο" στο μολώχ..)
Αυτό περί Κρόνιας λατρείας από που το συμπαίρανες;; Αν ισχύει δεν νομίζω να αφορά όλες τις φυλές τους σε όλο το φάσμα της ιστορίας τους.

[snoopy]

"gogos888:
Κύριε Τάκη, οι Εβραίοι όπως και όλοι οι σημιτικοί λαοί είχαν την Κρόνια λατρεία σε αντίθεση με τους Ελληνες που είχαμε την λατρεία του Ζεύ-Διός από τον καιρό του προ του κατακλυσμού παγκόσμιου Ελληνικού πολιτισμού. Αυτό νομίζω φαίνεται ξεκάθαρα από την διαφορά Παλαιάς και Κενής διαθήκης και ο θεός της πρώτης σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτός της δεύτερης. Κατά συνέπεια το μίσος τους κατά του Ελληνισμού είναι πανάρχαιο. Εγώ αναρωτιέμαι, ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε δεν έχει όνομα; Τα πάντα έχουν κάποιο όνομα. Μήπως πίσω από αυτήν την ανωνυμία του Θεού προσπαθούν να κρύψουν το αληθινό του όνομα. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό τους βολεύει. Για να μας δείξουν ότι από αυτούς εκπορεύονται όλα. Το όνομα όμως του θεού, μπορεί στην γλώσσα μας να μην διασώζεται, μπορούμε όμως να το δούμε σε κάποιες Ευρωπαϊκές γλώσσες. Είμαστε παιδιά του Ζηνός (Διός) ενώ αυτοί (όπως και οι μουσουλμάνοι) συνεχίζουν την λατρεία του Κρόνου, του Αλλάχ (ελλοχείμ) και των δαιμόνων τους. Οι Έλληνες ποτέ τους δεν είχαν "ιερά" βιβλία, δεν έκαναν προσηλιτισμό, ούτε και "ιερούς" πολέμους. Με λύπη διαπιστώνω ότι είναι οι κυβερνήτες του κόσμου. Η Κρόνια λογική του ψεύδους, της εκμετάλευσης, του σκοταδισμού, επανέρχονται και κυριαρχούν."

Οι Κρόνιες θεότητες δέν έχουν καμιά σχέση με τον θεσμό της βίβλου.
Οι Κρόνιες θεότητες με κύριο χαρακτηριστικό τις ανθρωποθυσίες λατρεύονταν απο τους Χαναναίους (π.χ. Βαάλ) ενώ τις καταπολεμούσε ο θεός της βίβλου. Ο θεός της βίβλου δέν είναι απαραίτητα θεός των εβραίων ... υποτίθεται οτι τους επέλεξε για το θέλημα του πήγαιναν συνέχεια εναντίον του σε βαθμό που στο τέλος τους αποκήρυξε απο εκλεκτό λαό. Ο Ιησούς Χριστός διάλεξε τους Έλληνες, την Ελληνική γλώσσα προκειμένου να περάσει τον λόγο του απο την μητρική του Αραμαική που ήταν διεθνής γλώσσα στην περιοχή του για χιλιετίες

Στην Ελλάδα αντίστοιχα λατρεύαμε τον Δία ο οποίος έγινε ύπατος θεός μετά απο την διαμάχη του με την κακή θεότητα, τον πατέρα του Κρόνο. Ο Έλληνας Κρόνος με την σειρά του κρύβεται πίσω απο παρόμοιες ανθρωποθυσίες στον Ελληνικό χώρο σε προιστορικές περιόδους. Ο Δίας ανατρέποντας τον πατέρα του τις κατήργησε απο τότε οι ανθρωποθυσίες στην Ελλάδα σταμάτησαν.
Λίγο - πολύ δηλαδή ο Δίας με τον θεό της βίβλου, όπωγς και ο Έλληνας Κρόνος με τις Κρόνιες θεότητες των Χαναναίων είναι ίδιοι θεοί σε διαφορετική έκδοση.

[gogos888]

Ο Μίνωας λοιπόν ήταν ένας ηγέτης που άνηκε στο στρατόπεδο των Διογενών, όπως μαρτυρεί και ο Ομηρος στον στίχο 179 της ραψωδίας «τ» της Οδύσσειας: «Πόλη μεγάλη είναι η Κνωσός της Κρήτης, όπου ο Μίνωας, του Δία συνομιλητής, βασίλευε εννιά χρόνια».

Οπως ομολογεί στον «Τίμαιο» του Πλάτωνος ο Αιγύπτιος Ιερέας Σόγχιτος απευθυνόμενος στον Σόλωνα οι Κρόνιοι δεν παρέδωσαν τα όπλα. Προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το χάος που επικράτησε εξαιτίας του κατακλυσμού, ώστε να επιβάλουν δια της πλαγίας οδού (Θρησκείας) την τυραννία τους στους ανθρώπους.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό της Κρόνιας λατρείας ήταν οι ανθρωποθυσίες, και αυτή είναι μία πληροφορία που την αντλούμε από τον Πλούταρχο. Τα Ιερατεία του Διός δεν έμειναν αδρανή. Οι τιμωρίες για τους οπαδούς του Κρόνου ήταν υποδειγματικές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του Λυκάονα βασιλιά της Αρκαδίας. Ο Παυσανίας στα «Αρκαδικά» του καταγράφει το περιστατικό: «Κατά την γνώμη μου ο Λυκάων ήταν σύγχρονος με τον βασιλιά των Αθηναίων Κέκροπα, όμως οι δύο τους δεν υπήρξαν εξ ίσου συνετοί στην αναζήτηση του καλύτερου τρόπου λατρείας: ο Κέκροψ ονόμασε πρώτος τον Δία Ύπατο «ύψιστο θεό και έκρινε, πως δεν είναι σωστό να θυσιάσει ζωντανή ύπαρξη και πρόσφερε στο θεό γλυκίσματα του τόπου, που τα ονομάζουν πελάνους ακόμα και τώρα οι Αθηναίοι.

Ο Λυκάων όμως έφερε πάνω στο βωμό του λύκαιου Δία ανθρώπινο βρέφος και θυσίασε το βρέφος, για να βρέξει το βωμό με αίμα (Παυσανίας -Ελλάδος Περιήγησις», «Αρκαδικά», VIII, 2, 3-3, 1).

Μετά την βεβήλωση του βωμού του ο Ζευς τιμώρησε τον Λυκάονα και τον μεταμόρφωσε σε λύκο.

Ο Παυσανίας, όπως φαίνεται και από το κείμενο, επιδοκιμάζει τον Διογενή Κέκροπα, τον οποίο αποκαλεί συνετό στην αναζήτηση του σωστότερου τρόπου λατρείας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι η αντιπαράθεση Κρονίων και Διογενών συνεχίστηκε με την μορφή σύγκρουσης ιερατείων, που πρέσβευαν την μία ή την άλλη κοσμοθεωρία.

Η άνοδος του Μίνωα στο θρόνο της Κρήτης σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για τους οπαδούς του Κρόνου, οι οποίοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον Σαρπηδόνα, αδελφό του Μίνωα, ο οποίος έκανε πολλές ανταρσίες με στόχο να πάρει την εξουσία από τον Μίνωα, χωρίς βέβαια να το κατορθώσει.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει:
Οταν τα παιδιά της Ευρώπης, ο Σαρπηδών και ο Μίνως, μάλωσαν για τη βασιλεία και επικράτησε ο Μίνως, ο Σαρπηδών, έφυγε μαζί με τους συντρόφους του. Οι εξόριστοι έφθασαν στην Μιλυάδα της Ασίας, όπου σήμερα κατοικούν οι Λύκιοι. Τότε λεγόταν Μιλυάδα και οι Μιλύες λέγονταν Σόλυμοι. Βασιλιάς ήταν ο Σαρπηδών... («Κλειώ», 173).

Οπως λέει ο Ηρόδοτος, η εξέγερση των Κρονίων με ηγέτη τον Σαρπηδόνα απέτυχε. Ο Μίνως τους εξόρυσσε στην Μέση Ανατολή, όπου και πήραν το όνομα Σόλυμοι, ίδρυσαν την πόλη Σόλυμα (τα σημερινά Ιεροσόλυμα) και ανακήρυξαν τον Σαρπηδόνα βασιλιά τους.

Οτι οι Σόλυμοι, ο λαός του Σαρπηδόνα, ήταν λάτρεις του Κρόνου, μας το λέει ο Πλούταρχος:
«Πράγματι, οι Σόλυμοι, οι γείτονες των Λυκίων, τιμούσαν ιδιαιτέρως τον Κρόνο... » (Πλούταρχος, «Ηθικά», «Περί των Εκλελοιπότων Χρηστηρίων», 42-D).

Οτι ίδρυσαν εκείνοι την πόλη Σόλυμα το πληροφορούμαστε από τον Ιουδαίο ιστορικό και ραβίνο Ιώσηπο: «... επειδή επί της εποχής του Αβραάμ, του προγόνου μας, η πόλη λεγόταν Σόλυμα. Πολλοί λένε, ότι και ο Ομηρος την αποκαλεί Σόλυμα. Την δε προσωνυμία «Ιερο-» οι Εβραίοι έβαλαν αργότερα. Ήταν κατά την εποχή που με τη στρατιά του Ιησού (του Ναυή - άλλος προχριστιανικός Ιησούς αυτός) κατά των Χαναναίων και του πολέμου, κατά τον οποίο οι Χαναναίοι κράτησαν την πόλη, που ο Ιησούς κατένειμε στους Εβραίους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να διώξουν τους Χαναναίους από τα Ιεροσόλυμα, μέχρι που την πολιόρκησε ο Δαυίδ. (Ιώσηπος. «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία». Ζ. 3, Ιθ-25).

Οι Κρόνιοι με ηγέτη τον Σαρπηδόνα δεν έχασαν ποτέ το μίσος τους για τους Διογενείς. Σύντομα απώλεσαν και κάθε στοιχείο Ελληνικής εθνικής συνείδησης. Η επόμενή τους κίνηση ήταν, να αναζητήσουν συμμάχους ομοϊδεάτες μέσα στα βαρβαρικά φύλα που τους περιτριγύριζαν.

Αυτοί βρέθηκαν στο σημιτικό βασίλειo των Ακαδίων, στην Μεσοποταμία, που είχε δημιουργηθεί πάνω στα ερείπια της μινωικής Σουμερίας. Οι Ακάδιοι είχαν δύο κυρίαρχους αρσενικούς Θεούς: τον «Ενκυ» και τον «Ενλίλ». Αμφότεροι ανήκαν στο πάνθεον των Αννουνάκι. Ο « Ενκυ» είναι ο Θεός που οι Εβραίοι ονόμαζαν «Αδον» ή «Κύριο», δηλαδή «Ο Καλός Θεός». Ο «Ενλίλ» ήταν ο Θεός Τυφών, που κατέστρεψε τις ελληνικές πολιτείες των Σοδόμων και Γομόρρων και τον γνωρίζουμε ως «Γιαχβέ», δηλαδή «Ο Κακός Θεός». Το Γιαχβέ βγαίνει από το Γαιοφάγος, αυτός δηλαδή που τρώει τη γη και ταυτίζεται με τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του. Ο Ενλίλ-Γιαχβέ, ταυτιζόταν ακόμη με τον «Σέθ» ή «Σέτ» των Αιγυπτίων δηλαδή τόν Τιτάνα Τυφώνα των Ελλήνων.

Σύμφωνα με τα «Διονυσιακά» του Νόννου, όταν ο Κρόνος και οι Τιτάνες νικήθηκαν από τους Ολύμπιους, ο Τυφών αντεπαναστάτησε κατά του Διός. Ο πόλεμος Θεών και Τιτάνων επαναλήφθηκε σε δεύτερο γύρο. Τελικά οι Ελληνες Ολύμπιοι στέφθηκαν ξανά νικητές. Ο Τυφών-Ενλίλ-Γιαχβέ-Σέθ όπως αντιλαμβανόμαστε, ήταν ο διάδοχος του Κρόνου στην ηγεσία των Τιτάνων.

Οι Χαλδαίοι-Ακάδιοι πρέπει να καλοείδαν την συμμαχία με τους Σολυμίτες. Είναι η εποχή, που ο μάγος Αβραάμ από την πόλη Ούρ της Μεσοποταμίας περιφέρεται στην περιοχή της Φιλισταίας (Παλαιστίνης) κατασκοπεύοντας τις μινωικές αποικίες, ενώ η δράση του φθάνει και μέχρι την Αίγυπτο, όπου υπήρχε κρυφό μεν αλλά ισχυρό ιερατείο του Τυφώνος. Ο Αβραάμ και οι δικοί του ονομάσθηκαν Εβραίοι, λέξη πού σημαίνει «περιπλανώμενοι». Πράγματι σκοπός της ομάδας αυτής δεν ήταν να στεριώσει κάπου, αλλά να αναγνωρίσει το έδαφος για την εισβολή που θα ακολουθούσε, και γι αυτό τον λόγο έπρεπε να βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η Κρόνια παράταξη προετοιμαζόταν πυρετωδώς για την αντεπίθεσή της. Σκοπός ήταν να καταληφθεί πρώτα η Αίγυπτος και μετά ή Παλαιστίνη -Φιλισταία.
Παράλληλα η επιμειξία Κρόνιων Ελλήνων και σημιτικών φυλών δημιούργησε τον πειρατικό λαό των Φοινίκων, οι όποίοι σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Περί Δεισιδαιμονίας» 171Β) ήταν Κρόνιοι. Η ναυτική ικανότητα του λαού αυτού επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για την εισβολή στην κυρίως Ελλάδα, πράγμα που το είδαμε να γίνεται πράξη αιώνες μετά, κατά την διάρκεια των Μηδικών Πολέμων.

Η Αίγυπτος λοιπόν δεν ήταν εύκολος στόχος. Η χώρα αυτή την εποχή εκείνη ήταν ιδιαίτερα ισχυρή και σύμμαχος της Μινωικής Ομοσπονδίας. Αποφασίστηκε λοιπόν να άλωθεί από μέσα. Η εβραϊκή Βίβλος με γλαφυρές περιγραφές αναφέρει, ότι οι Αιγύπτιοι, είχαν αιχμαλωτίσει τους Εβραίους που ζούσαν εντός της επικράτειάς τους, επειδή τους φοβούνταν.

Η εξέγερση του ιερέα Οσαρσήφ, δηλαδή του Μωυσή (σύμφωνα με τα «Αιγυπτιακά» του Μανέθωνα), είχε ως σκοπό την επιβολή της Κρόνιας (Τυφών-Σέτ) λατρείας στην Αίγυπτο. Οι ταραχές ξέσπασαν, μόλις αποκαλύφθηκε ότι ο Οσαρσήφ ήταν ένας «μεμιαμμένος» ιερέας (με την λέξη αυτή να σημαίνει, ότι ο Μωυσής είχε τελέσει ανθρωποθυσία εντός του ναού. Η ανθρωποθυσία έχει ήδη αναφερθεί ότι ήταν χαρακτηριστικό της Κρόνιας λατρείας. Ο φόνος αυτός επιβεβαιώνεται και στο B κεφάλαιο της «Εξόδου», στα χωρία ια-ιε, όπου διαβάζουμε; «Αμέσως εφόνευσε (ο Μωυσής) αυτόν (τον Αιγύπτιο) και τον έχωσε εις την άμμον».

Τα γεγονότα από εδώ και μετά είναι λίγο πολύ γνωστά. Οι Αιγύπτιοι οπαδοί του Οσαρσήφ-Μωυσή έχασαν τον πόλεμο και εξορίστηκαν από την Αίγυπτο. Πέρασαν στην χερσόνησο του Σινά και ονομάστηκαν Ισραήλ, δηλαδή «Ο Λαός του Θεού». Όχι όμως οποιουδήποτε Θεού, αλλά του Κρόνου, εφ όσον ξέρουμε, ότι; «Κρόνον τοίνυν οι Φοίνικες Ηλ προσαγορεύουσιν... » (Ερέννιου Φίλωνος, «Φοινικική Ιστορία», απόσπασμα καταχωρισμένο στο Δ βιβλίο, κεφάλαιο Ζ, του έργου «Ευαγγελική Προπαρασκευή » του Ευσέβιου Καισαρείας).

[gogos888]

Συνέχεια από το προηγούμενο...

Η αποτυχία στην Αίγυπτο δεν πτόησε το Κρόνιο Ιερατείο. Οι εξόριστοι Ισραηλίτες συμμάχησαν με τους Ελληνες Σόλυμους (Ιουδαίους) και υπό το γενικό όνομα Εβραίοι (έτσι τους ήξεραν οι Ελληνες Κρήτες της Φιλισταίας) ξεκίνησαν το «Θεάρεστο» έργο της γενοκτονίας των Διογενών Ελλήνων; «Δια τούτο τάδε λέγει ο Κύριος. Ιδού εγώ εκτείνω την χείρα μου επi τους αλλοφύλους και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους τους κατοικούντας την Παραλίαν» (Ιεζεκιήλ, ΚΕ στ).

Ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς ήταν αρχιερεύς του Απόλλωνα στους Δελφούς. Από την θέση του αυτή συχνά καταφέρθηκε κατά της δεισιδαιμονίας και των υπολοίπων της Κρόνιας λατρείας. Ο ίδιος θεωρούσε την Κρόνια λατρεία βάρβαρη, ανθελληνική και επικίνδυνη για την ανθρωπότητα. Από τον Πλούταρχο γνωρίζουμε, ότι οι Φοίνικες λάτρευαν τον Κρόνο και του προσέφεραν ανθρωποθυσίες: «Πέρασε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στην Καρχηδόνα, επειδή ο Κρόνος δέχεται μεγάλες τιμές... » (Πλούταρχος, «ΗΘικά», «Περί του εμφαινομένου Προσώπου τω Κύκλω της Σελήνης», 942C).
«Δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο για τους Καρχηδόνιους να πάρουν εξ αρχής ως νομοθέτη τον Κριτία ή τον Διαγόρα και να, μην πιστεύουν στην ύπαρξη κανενός Θείου πνεύματος ή Θεού, από το να κάνουν θυσίες σαν κι αυτές που προσέφεραν στον Κρόνο; Ηταν αυτά, όπως τα αναφέρει ο Εμπεδοκλής, μιλώντας για εκείνους που θυσίαζαν ζωντανά πλάσματα: «Σηκώνει ο Πατέρας τον αγαπητό του γιο, που έχει αλλάζει στη μορφή, και κάνοντας Προσευχή τον σφάζει, ο ανόητος, αλλά με γνώση και συνείδηση προσέφερον οι ίδιοι θυσία τα παιδιά τους, ενώ άτεκνοι αγόραζαν από τους φτωχούς παιδιά και τα έσφαζαν σαν αρνιά ή σαν μικρά πουλιά, ενώ η μητέρα στέκονταν πλάι αυστηρή και χωρίς να θρηνεί. Αν όμως στέναζε ή δάκρυζε, στερούνταν την τιμή, αλλά και το παιδί της δεν γλίτωνε τη θυσία. Μπροστά μάλιστα από το άγαλμα όλη η περιοχή γέμιζε από θορύβους, καθώς άρχιζαν να παίζουν τους αυλούς και να χτυπούν τα τύμπανα, για να μην ακούγεται η βοή των θρήνων. Αν ωστόσο γίνονταν άρχοντές μας οι Τυφώνες ή οι Γίγαντες, διώχνοντας τούς θεούς, με ποιες άραγε θυσίες θα ευχαριστιόνταν ή ποίες άλλες ιεροτελεστίες θα απαιτούσαν;» (Πλούταρχος, «Ηθικά», «Περί Δεισιδαιμονίας», Ι, 71 Β - D).

Η περιγραφή της ανθρωποθυσίας των Φοινίκων προς τιμή του Κρόνου, που μας δίνει ο Πλούταρχος, είναι κάτι παραπάνω από ανατριχιαστική. Σημαντικό όμως στοιχείο είναι, ότι στην τελευταία πρόταση του αρχαίου αποσπάσματος ο Πλούταρχος ταυτίζει την λατρεία του Κρόνου με εκείνη του Τυφώνος. Μάλιστα στο «Περί Ίσιδος και Οσίριδος » ο ίδιος θεωρεί τον Τυφώνα υιό του Κρόνου; «Είναι δε τέκνα (...) ο Τυφών και η Νέφθυς του Κρόνου» (Πλούταρχος, «ΗΘικά», «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 356 A).

Ο Τυφών κατά τον Πλούταρχο είναι ο γενάρχης των Ιουδαίων: «Ορισμένοι πάλι, που λένε ότι εφτά μέρες κράτησε η ψυχή του Τυφώνος πάνω σε γάιδαρο μετά τη μάχη και, όταν αυτός σώθηκε, γέννησε τον ιεροσόλυμο και τον Ιουδαίο, είναι ολοφάνερο με βάση αυτό, ότι ανάμειξαν στον μύθο Ιουδαϊκά στοιχεία» (Πλούταρχος, «Ηθικά», «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 363C).

Ο Τυφών είχε ως σύμβολό του τον γάιδαρο: «Νομίζουν επίσης, ότι ο γάιδαρος, όπως είπαμε, είναι όμοιος (με τον Τυφώνα)... » (Πλούταρχος, «Ηθικά», «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 363C).

Γνωρίζουμε απο τον Απίωνα, ότι μέσα στα «Αγια των Αγίων» του Ναού του Σολομώντος υπήρχε ένα ομοίωμα γαϊδάρου, στο οποίο οι Ιερείς του Ισραήλ προσέφεραν θυσίες. Φυσικά ο γάιδαρος αυτός ήταν ο ΣέΘ ή Σέτ (Τυφών). Ο Ιουδαίος Ιστορικός Ιώσηπος προσπάθησε να διαψεύσει τις καταγγελίες του Απίωνος: «Μέσα στόν ναό αυτόν ο Απίων έχει το θράσος να υποστηρίζει, ότι οι Ιουδαίοι διατηρούν το κεφάλι ενός γαιδάρου, ότι λατρεύουν αυτό το ζώο και υποκλίνονται μπροστά του με μεγάλο σεβασμό. Το γεγονός που αναφέρει έχει σχέση με τη λεηλασία του ναού από τον Αντίοχο τον Επιφανή, όταν ανακαλύφθηκε ένα κεφάλι φτιαγμένο από χρυσό μεγάλης αξίας. Για το θέμα αυτό θα ήθελα πρώτα απ' όλα να πω, ότι, ακόμη κι αν είχαμε ένα τέτοιο λατρευτικό αντικείμενο, ένας Αιγύπτιος είναι ο τελευταίος που θα μπορούσε να, μας κατηγορήση. Γιατί ό γάιδαρος δεν είναι χειρότερος από τις γάτες, τα τραγιά και τα υπόλοιπα πλάσματα, που στη χώρα του περνιούνται για θεοί», (Ιώσηπος, «Κατ' Απίωνος», λόγος Β, 8Θ-82). Επίσης στο ίδιο έργο ο Ιώσηπος απαντά στις κατηγορίες του Απίωνα, ότι οι Ιουδαίοι θυσίαζαν Ελληνες και μετά τους έτρωγαν, ορκιζόμενοι αιώνιο μίσος προς τον Ελληνισμό.

Στα «Συμποσιακά» του Πλούταρχου γίνεται δια στόματος Λαμπρία αναφορά σε τιμές που αποδίδουν οι Ιουδαίοι στον γάιδαρο; «Όχι βέβαια, είπε ο Λαμπρίας παίρνοντας τον λόγο, αλλά κρατιούνται (οι Ιoυδαίοι) μακριά από τον λαγό λόγω της ομοιότητάς του με το ζώο που τιμούν περισσότερο απ' όλα... Πράγματι ο λαγός μοιάζει με γάιδαρο... » (Πλούταρχος, «Συμποσιακά», βιβλίο τέταρτο, πρόβλημα Ε, 670Ε).

Αλλά και η μέρα λατρείας του Γιαχβέ, το Σάββατο, ήταν η μέρα η αφιερωμένη στόν Κρόνο. Οι μέρες έπαιρναν το όνομα τους από το όνομα του πλανήτη της πρώτης ώρας τους σύμφωνα με τάξη αντίστροφη αυτής των πλανητών. Για παράδειγμα, αν η πρώτη ώρα μιας μέρας ήταν η ώρα του Ήλιου, η πρώτη ώρα της δεύτερης μέρας σύμφωνα με τον χωρισμό σε δώδεκα ώρες θα ήταν η ώρα της Σελήνης κ.ο.κ. Στις λατινογενείς ονομασίες ακολουθείται η αρχή αυτή. Έτσι η Κυριακή είναι η «Sun-day» μέρα του Ήλιου. Η δική μας Δευτέρα είναι η μέρα της Σελήνης (Luna), Ludi, Lunedi και στα Αγγλικά «Mo(o)n-day».

Ετσι φθάνουμε στο Σάββατο, την έβδομη μέρα, που είναι αφιερωμένη στον Κρόνο (Saturnus): στα Αγγλικά «Satur-day». Ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο είναι το πρώτο συνθετικό «Σατ-» στην λατινική ονομασία του Κρόνου, το οποίο είναι πολύ κοντά στην αιγυπτιακή ονομασία του Τυφώνος, δηλ. του «Σέτ».

Τέλος και στις σύγχρονες Σατ-ανιστικές τελετές, όπου η μαγεία ασκείται και μέσω της «Σολομωνικής», η ανθρωποθυσία αποτελεί κεντρικό στοιχείο της τελετής.

Ο Πλάτων στον Τίμαιο» αναφέρει, ότι οι κάτοικοι της Σάιδος για τους Αθηναίους... ισχυρίζονται, πως είναι κατά κάποιον τρόπο συγγενείς.. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης σημειώνει ότι: «Κατά τον ίδιον τρόπον και οι Αθηναίοι. Οίτινες έκτισαν την Σάιδα εις την Αίγυπτον, εδοκίμαζον την αυτήν άγνοιαν εξ αιτίας του κατακλυσμού (Βιβλιοθήκη Ιστορική» A, 57,5).
Στην ίδια παράγραφο ο Διόδωρος μας πληροφορεί, ότι η Ηλιούπολις της Αιγύπτου ήταν προκατακλυσμιαία αποικία των κατοίκων της Ρόδου.

[skeptic]

Ποια η πηγή για τα παραπάνω...;;;;

[gogos888]

Λέει ο Πλάτων στην «Πολιτεία», 8,5 6 5d και «Μίνως» σ. 315κε), «Για μας οι ανθρωποθυσίες όχι μόνον δεν είναι Νόμος αλλά και ασέβεια. Για τους Καρχηδόνιους αντίθετα, είναι μια ιερά συνήθεια και σ' αυτούς, όπως αναμφίβολα ήδη σου ανεφέρθη, μερικές φορές κάποιος πατέρας θυσιάζει τα παιδιά του στον Κρόνο»

Ανάλογα γράφει και ο Θεόφραστος, όπως προκύπτει από το χωρίον του Πορφυρίου, Νεοπλατωνικού φιλοσόφου εκ Τύρου, του 3ου αιώνα μ.Χ. στο έργο του «Περί Αποχής των εμψύχων», «Αφ' ου μέχρι του νυν ουκ εν Αρκαδία μόνον τοις Λυκαίοις, ούδ' εν Καρχηδόνι τω Κρονω, κοινή πάντες ανθρωποθυτούσι, αλλά κατά περίοδον της του νομιμου χάριν μνήμης εμφύλιον αεί αίμα φαίνουσιν προς τους βωμούς, καίπερ τοις παρ' αυτοίς οσίας εξειγούσης των Ιερών, τοις περιρραντηρίοις κηρύγματι, ει τις αίματος ανθρωπείου μεταίτιος».

Πηγή: Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια & περιοδικό "Δαυλός" για τα προηγούμενα μηνύματα