Ποιος σου εβγαλε το ματι ο αδερφος γι αυτο ειναι και βαθυ...

[5οος Αγγελος]

Καλημέρα σε όλους

Δεν ξερώ αν έχει ξανασυζητηθεί το θέμα που έχω επιλέξει αν ναι οι συντονιστές ας το τοποθετήσουν εκεί που πρέπει.

Είμαι μοναχοπαίδι ο πατέρας μου πέθανε πριν 2 χρονιά ξαφνικά...Πως μπορεί να αλλάξει η ζωή σου από μια στιγμή στην άλλη μέσα σε 1 λεπτό άλλαξε η ζωή μου η όψη και η ιδέα για την ζωή και το θάνατο.

Μένω σε μια πολυκατοικία με τους συγγενείς (όλοι αδέρφια του πατερά μου 3 στο σύνολο) και με την μητέρα μου. Παντα υπήρχε μια έριδα μεταξύ μας αλλά λόγω του πατερά μου οι σχέσεις μας ήταν ας πούμε από τυπικές έως λίαν καλώς.
Όταν πέθανε ο πολυ αγαπημενος αδερφός τους άρχισε η αντιστροφή μέτρηση:
10.Στην κηδεία του κανονίζουν τα πάντα χωρίς να ρωτήσουν ποσό υψηλό θα είναι το ποσό και αν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να το καλύψουμε.
9.Η κηδεία πάει 4500€ και αναγκάζομαι να δανειστώ από φίλους και να πάρω δάνειο για να καλύψω τα έξοδα κι εκείνοι ούτε κουβέντα.
8.Τα μόνα έσοδα που είχαμε ήταν ο μισθός μου και μια μικρή σύνταξη της μητέρας μου και κανείς δεν νοιάστηκε αν έχουμε να ανταπεξέλθουμε στα τεραστία έξοδα που είχαμε ( 30000€ χρέος εκτός της κηδείας)
7.Ποτε κανείς δεν χτύπησε την πόρτα να μας πει το πιο απλό, είστε καλά?
6.Οταν ποτέ χτύπαγε η πόρτα το μονό που άκουγε η μητέρα μου ήταν ότι οι τράπεζες θα μας πάρουν το σπίτι από τα χρέη που έχουμε
5.Τα πρώτα μας Χριστούγεννα τα περάσαμε μονοί μας με την μητέρα μου κανείς δεν ορθέ να μας καλέσει για παρέα όπως και τα δευτέρα
4.Το πρώτο μας Πάσχα φύγανε όλοι για διακοπές (ποτέ δεν το είχαν κάνει) και μας έδωσαν και εντολή να τους προσέχουμε το σπίτι όπως και φέτος
3.Ηρθαν σπίτι μου και κατηγόρησαν τη μητέρα μου ότι επειδή έκανε ατασθαλίες ο πατέρας μου εκείνη έφταιγε και γιατί? γιατί ήταν άρρωστη γι' αυτό έφταιγε το ότι ο πατέρας μου ήταν ανάπηρος και τον παντρεύτηκε δεν το αναγνωρίσαν...
2.Εχω το αυτοκίνητο του πατερά μου το οποίο έχει αναπηρικές πινακίδες και θέλω να το πουλήσω αλλά επειδή χρειάζεται διαδικασία την οποία δεν την έχω κάνει το έχω παρκαρισμένο έξω από την πολυκατοικία στην θέση που πάντα το έβαζε αλλά επειδή τους "εμποδίζει" θέλουν να το διώξω, έχω πει ότι θα το δώσω στον ένα από τους θειους μου μόνο που τώρα δεν θα το κάνω μιας και σήμερα μου φέρανε την αστυνομία, η αιτιολογία της αστυνομίας είναι ότι το αυτοκίνητο πρέπει να πουληθεί αλλιώς θα το πάρει ο δήμος(το αυτοκίνητο είναι σε καλή κατάσταση δεν εμποδίζει κανέναν γείτονα είναι στην δική μου μεριά είναι σκεπασμένο και ποτέ μα ποτέ δεν έχω ακούσει παραπονά από γείτονες αλλά και ποτέ δεν έχω δει την αστυνομία δημοτική και μη να περνάει από την γειτονιά μου).Αποφάσισα ότι θα το δώσω δωρεά σε κάποιον ανάπηρο ο οποίος ούτε την οικονομική δυνατότητα έχει για αμάξι αλλά ούτε και την ευχέρεια να κινηθεί.
1.Ηρθε ο ένας από τους αδερφούς του πατερά μου και ζήτησε το λόγω από την μητέρα μου γιατί δεν πάει στο νεκροταφείο γιατί δεν του ανάβει το καντήλι συν ότι το σπίτι στο οποίο μένουμε μας κάνουν χάρη ότι είναι του αδερφού τους και είμαστε και υποχρεωμένοι για αυτό...υποχρεωμένοι και χάρη κάνουμε σε ποιον ?σε αυτούς...

Δεν έχω αδέρφια αλλά έχω συγγενείς...Τους φίλους μπορούμε να τους διαλέξουμε τους συγγενείς δυστυχώς όχι...

Ποιος σου έβγαλε το μάτι ο αδερφός γι αυτό είναι και βαθύ

[labros]

Είναι πραγματικά τραγικό αυτό που αναφέρεις, πραγματικά.
Εκεί που θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο....
Φαίνεται ότι ο πατέρας σου κράταγε τις ισορροπίες (όπως ανέφερες αρχικά) και τη στιγμή που έφυγε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Είναι πραγματικά άσχημο να εμπλέκουν αστυνομίες για εκφοβισμούς ακόμα και λόγια στους γείτονες μπορούν να βάλουν

Μια ερώτηση μόνο, ξαδέλφια έχεις; Αν ναι πως συμπεριφέρονται σ’ εσένα και στην μητέρα σου; Έχει αλλάξει η συμπεριφορά τους; Αν είναι σχετικά μικρά σε ηλικία μπορούν να γίνουν πιόνια των γονιών τους εύκολα.

Καλή συνέχεια και να παίρνει δύναμη ο ένας από τον άλλο.

[mata xari]

Καλησπέρα σας.
Κατ'αρχάς, 5ε άγγελε εύχομαι να'χεις υπομονή (ή μάλλον νεύρα από ατσάλι) και να λήξει όσο το δυνατόν πιο σύντομα και ωφέλιμα για σας αυτή η κατάσταση. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, τους συγγενείς δεν τους διαλέγουμε -αν και πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο που καταρρίπτει αυτή τη θεωρία (ουδέν σχόλιο). Αυτό που απασχολεί εμένα σχετικά είναι γιατί, όταν ερχόμαστε σε ρήξη μαζί τους, δεν τους αντιμετωπίζουμε όπως θα αντιμετωπίζαμε κάθε άλλον.
Μήπως φταίει το ότι από μικρά παιδιά μας διδάσκουν πως η οικογένεια -και αυτό συμπεριλαμβάνει όλους τους βαθμούς συγγένειας- είναι υπεράνω όλων; Ξέρω πως έχω ξεφύγει λιγάκι από το θέμα, αλλά το έχω παρατηρήσει πολλές φορές και ήθελα να το σχολιάσω.

[sotirisbe]

Καλησπέρα σας, λυπούμε που οι συγγενοίς δεν βοηθούν τα ορφανά. Θυμούμε που σκότωσαν τον πατέρα μου το 1948 στον εμφήλιο πόλεμο, και μήναμε ορφανά 3 αδέρφια από τη μάνα μου, και μια αδερφή από τη μητριά μου, αλλά αυτή είχε τουλάχιστο τη μάνα της. Οι συγγενοίς μας δεν μας βοήθησαν, αλλά προσπαθούσαν με κάθε τρόπω να μας εκμεταλευτούν και μερικές φορές τα κατάφεραν. Αυτό μου θυμήζει τα λόγια που έλεγε κάποιος στην προσευχή του: Θεέ μου φύλαγε με από τους φίλους μου, διότι τους εχθρούς μου τους γνωρίζω. Κουράγιο φίλε άγγελε με τον καιρό όλα περνούν, ο χρόνος που περνάει μας βοηθή να τα ξεχάσωμε όλα και να ξαναβρούμε τη χαρά μας.

[nERaiDoULa]

Εγώ το μόνο που θέλω να σου πώ είναι , καλή δύναμη κι εύχομαι γρήγορα να σταματήσουν να σε ενοχλούν και να ''ασχολούνται'' γενικώς μαζί σου και με την μητέρα σου. Ξέρω πως είναι ότι χειρότερο να σε πληγώνουν και να σε ''κυνηγούν'' οι δικοί σου άνθρωποι , αν όμως για εκείνους δεν είσαι συγγενής, τότε καλά θα κάνεις κι εσύ να αγνοήσεις τη συγγένεια που σας συνδέει και να κοιτάξεις τη ζωή σου και φυσικά το πώς θα στηρίξεις την μητέρα σου και να της δώσεις κουράγιο . Εύχομαι να πάνε όλα καλά .

[Μιχάλης]

Αγαπητέ 5ε Άγγελε,

λένε ότι οι καλοί φίλοι, συγγενείς κλπ φαίνονται στα δύσκολα. Οι δικοί σου προφανώς δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Αυτοί σου έτυχαν όμως, δεν μπορείς να αλλάξεις τους δεσμούς συγγένειας. Μπορείς όμως να τους αγνοήσεις και πρέπει να το κάνεις, γιατί έχεις σημαντικότερα θέματα να ασχοληθείς. Το πρώτο και κυριότερο είναι να σταθείς εσύ στα πόδια σου και έπειτα να μπορέσεις να συμπαρασταθείς στη μητέρα σου. Έχετε ο ένας τον άλλο και αυτό είναι πολύ σημαντικό, δεν χρειάζεστε κανέναν άλλο. Αφήστε τους να λένε ότι θέλουν και κοιτάξτε τα δικά σας, πολύ σημαντικότερα ζητήματα.
Γνώμη μου είναι πως το αμάξι καλό θα ήταν να το πουλήσεις, ώστε να πάρεις κάποια χρήματα που έχετε ανάγκη για να καλύψετε τα προς το ζην και μέρος από το χρέος. Η επιθυμία σου να το δωρίσεις σε κάποιον άλλο ανάπηρο είναι ένδειξη ευγενικής ψυχής, όμως σκέψου πως πρώτα από όλα θα είστε εσείς καλά. Άλλωστε έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου ώστε να κάνεις τις αγαθοεργίες που θέλεις. Τώρα επείγουν τα δικά σας θέματα, όμως.
Δεν είναι στην πρόθεσή μου να σε προσυλητίσω σε κάτι, όμως δέξου ότι εκεί ψηλά κάπου, κάποιος υπάρχει. Τώρα, αν τον λένε Θεό, Γιαχβέ, Δία ή Θεία Δίκη, δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι βλέπει και μακροπρόθεσμα δίνει λύσεις. Μίλα του, πέστου "άντε ντε, τι κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια; Βλέπεις ότι έχω ανάγκη, κάνε κάτι κι εσύ". Και να είσαι σίγουρος πως κάτι θα γίνει.
Τώρα που λείπει ο πατέρας σου, είσαι εσύ ο άρχοντας του σπιτιού και κανείς δεν μπορεί να κάνει στο σπίτι σου κουμάντο, εκτός από σένα. Πάντοτε όμως να ζητάς τη γνώμη της μάνας σου και να σέβεσαι την άποψή της.
Εάν το χάρισμα που έχω, η διαίσθηση, δνε με έχει εγκαταλείψει, τότε διακρίνω ότι πίσω από τη δικαιολογημένη θλίψη και ακόμα πιο δικαιολογημένη οργή που σε διακατέχει, έχεις μέσα σου πολλή δύναμη και είσαι εντελώς ικανός να τα βγάλεις πέρα. Η ευτυχία δεν θα αργήσει να έρθει και από όλη αυτή τη φοβερά δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεσαι σύντομα θα βρεθείς στην άλλη πλευρά.
Διάβασε την ανακοίνωση που έχουμε για τη συνάντηση το Σάββατο και αν καταφέρεις να έρθεις, τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι θα χαρούμε να σε γνωρίσουμε από κοντά...

[5οος Αγγελος]

Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια συμπαράστασης και δύναμης που μου δίνεται το ίδιο εύχομαι και όλο εκείνο τον κόσμο ο οποίος περνάει παρόμοιες καταστάσεις με μένα.

Έχω ξαδέρφια συνομήλικα τα οποία μένουν στην πολυκατοικία και τα οποία τα 2 από τα 4 είναι και παντρεμένα. Δυστυχώς ίσως να φανώ υπερβολικός αλλά δεν μας πολυσυμπαθούνε. Με μένα μιλάνε και θέλουν να έχουμε επαφές αλλά με τη μητέρα μου όχι. Πως λοιπόν εγώ να κάνω παρέα με αυτά τα άτομα πως να γελάω με αυτά τα άτομα όταν από την οικογένεια μου αποδέχονται εμένα, το ίδιο και οι θειοι θείες ναι εμένα όχι την μητέρα μού τότε καλυτέρα να είμαι μονός μου εγώ και η μητέρα μου. Δεν μου αρέσει ούτε να μου μιλάνε όμορφα και από πίσω να με κατηγορούνε ούτε να μου χαμογελάνε και από πίσω μου να με βρίζουν και να με γλωσσοτρώνε (βγαίνει από την λέξη γλωσσοφαγιά = κακά σχόλια γεμάτα ζήλεια φθόνο το ξερώ από την μάνα μου και την γιαγιά μου που συνήθιζε να λέει καλυτέρα να σε δαγκώσει μαύρο φίδι παρά να σε πιάσει κακία γλωσσά στο στόμα την) .

Θα μου πείτε τι κάνω για όλα αυτά υπάρχουν 4 πολύ γνωστές λύσεις :
1.να μην ασχολούμαι καθόλου κοινώς τους γραφώ
2.να τους αρχίσω στα μπινελίκια
3.να πάρω την καραμπίνα και...μπα θα πάω φυλακή και είμαι νέος
4.να σηκωθώ να φύγω και να πάω να μείνω αλλού

Πάντως όσον αφορά τους δεσμούς οικογένειας αυτά δεν υπάρχουν κάποτε ίσως τώρα πλέον όλα έχουν καταργηθεί

Πάντως αν έμενα σε μια πολυκατοικία με ξένους πιο πολύ σημασία θα μου έδιναν παρά τώρα με τους συγγενείς, και τι συγγενείς, αδέρφια του πατερά μου

[Μιχάλης]

Αρχική Δημοσίευση από 5οος Αγγελος

Θα μου πείτε τι κάνω για όλα αυτά υπάρχουν 4 πολύ γνωστές λύσεις :
1.να μην ασχολούμαι καθόλου κοινώς τους γραφώ
2.να τους αρχίσω στα μπινελίκια
3.να πάρω την καραμπίνα και...μπα θα πάω φυλακή και είμαι νέος
4.να σηκωθώ να φύγω και να πάω να μείνω αλλού

Καλά, ας απορρίψουμε τις επιλογές 2 και 3. Το 4 δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό. Εάν είναι, ίσως και θα έπρεπε να το κάνεις. Το 1 είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Δεν ξεκινάς, λοιπόν από αυτό και μετά βλέπεις κατά πόσο είναι δυνατό να περάσεις και στην 4η επιλογή;

[5οος Αγγελος]

. Όταν έγραφα την παραπάνω απάντηση σε αυτά που μου είχατε γράψει δεν είχα διαβάσει την άποψη του Μιχαλη. Σε ευχαριστώ πολύ για την άποψη σου.
Η διαίσθηση σου δεν έχει πέσει και πολύ έξω, από την μέρα που πέθανε ο πατέρας μου και για ένα περίπου χρόνο οι συγγενείς μου δεν με υποστήριξαν ούτε ψυχολογικέ(το όποιο είμαι το παν για εμένα) άλλα γούτε και αυλικά (δεν ομιλάω για τρήματα κείμαι πόλη εγωτιστής και περήφανος για να ζητήσω χρήματα απλά ένα πιάτο φαγητό ρε αδερφέ). Επί ένα χρόνο όπως προ είπα ζούσαμε με την σύνταξη της μητέρας μου 450€ και το μισθό μου 800€ και είχα να αντιμετωπίσω τράπεζες και τα έξοδα του σπιτιού, (ευτυχώς δεν μένω στο ενοίκιο) η μονή μου ελπίδα ήταν ο Θεός Μιχάλη παρακαλούσα να έχει δυνατή την μητέρα μου (είναι πολύ ευαίσθητη και πολύ βασανισμένη με τα ψυχολογικά της) και όσο εκείνη ήταν δυνατή εγώ θα πολεμούσα. Όταν πέρασε ο χρόνος όλα αρχίσανε να ξαλλάζουν άπω τον πάτο που ήμουνα(οι τράπεζες κάθε 15 να μου τηλεφωνούν και να ζητάνε λεφτά, να μην έχω για βενζίνη αλλά ούτε για τσιγάρα, έφτανε μέρα που δεν είχα ούτε 1 ευρώ στην τσέπη αλλά στην μάνα μου τίποτα όλα καλά όλα ανθηρά περπάταγα στο δρόμο και παραμίλαγα έπεφτα για ύπνο και στριφογύρναγα ) ξαφνικά πήρα τα πάνω μου βρήκε μια καλή σύνταξη του πατερά μου (δόξα το Θεό και ας συγχωρεθεί η ψυχή του )πήρα αναδρομικά από την σύνταξη του και εφάπαξ και ξελάσπωσα, όλα απήγανε στα χρέη. Αλλά αντί να χαρούνε τα αδέρφια του έρχονται και λένε στην μητέρα μου ότι χάρη της κάνουν και μένει στο σπίτι του πατερά μου λες και ήταν καμιά γκόμενα .

Είχα σκοπό να δώσω το αυτοκίνητο στο θειο αλλά θα βρω και θα το κάνω δωρεά σε ανάπηρο που δεν έχει την οικονομική άνεση ούτε την δυνατότητα της μετακινησης. Το κάνω από πικρά και για μια συγχώρεση στην ψυχή του πατερά μου (δεν θα σωθώ αν πάρω 1500 ή το πολύ 2000€ όχι ότι είμαι κανένας πλούσιος και ότι μου περισσεύουν αλλά έμαθα κάτι πολύ σημαντικό κανένας δεν πάει χαμένος κάνε ένα καλό και αυτό θα σου επιστραφεί 10πλασιο άλλωστε πλέον έχω το μισθό μου έχει τις συντάξεις της η μητέρα μου και είμαστε μια χαρά άλλωστε είμαστε 2 άτομα και κάτι μένει και στην άκρη...

Όσο για την πρόσκληση ευχαριστώ πολύ αλλά θα νιώθω άβολα ανάμεσα σε τόσα άτομα που δεν ξερώ και δεν έχω μιλήσει παρά πολύ ελάχιστες φορές εδώ μέσα.

[5οος Αγγελος]

Μιχάλη έχω μάθει από την μητέρα μου και την γιαγιάς μου ότι η καλύτερη απάντηση σε τέτοιους ανθρώπους είναι να μην ασχολεισαι μαζί τους να τους περιφρονεί είναι 1000 φορές χειρότερο γι αυτούς να τους περιφρονεί παρά να τους δίνεις σημασία .

Κοινώς να τους αγνοείς και να είσαι και λίγο αναίσθητος σε όσα σου εκτοξεύουν. Αλλά δεν μπορώ ρε Μιχάλη δεν δίνω σημασία μια δεν δίνω δυο δεν δίνω τρεις αλλά εκείνοι πάντα κάτι λένε για νου σπάσουν τα νεύρα και της μάνας μου. Δεν τους ενοχλώ δεν τους πειράζω αλλά εκεί αυτοί κάτι θα κάνουν για να με νευριάσουν αλλά εγώ λέω δεν πειράζει.

Κάνω υπομονή γιατί έχω μάθει και έχω δει ότι ολα εδω πληρώνονται ότι κάνουμε θα το πληρωθούμε στο δεκαπλάσιο...