O Ελληνικός Ανθελληνισμός

[violinist]

Ο ελληνικός ανθελληνισμός
Του ΚΩΝ/ΝΟΥ Π. ΡΩΜΑΝΟΥ Πανεπιστήμιο Αιγαίου


Από την αρχή ο ανθελληνισμός ήταν η άλλη πλευρά του νομίσματος του φιλελληνισμού. Ο φιλελληνισμός ήταν έρωτας του ιδανιστικού Ελληνισμού, έρωτας του ελληνικού πολιτισμού όπως αυτό εκφραζόταν στη γλυπτική, την αρχιτεκτονική, την επιστήμη, τα έργα των προγόνων.
Ανθελληνισμός ήταν η στάση απογοήτευσης του φιλέλληνα που προέκυπτε από την επαφή του τελευταίου με τους συγχρόνους του υπαρκτούς Έλληνες, δηλαδή τους ανθρώπους της καθημερινότητας, τους ανθρώπους όπως εσύ κι εγώ, με όλα τα πάθη και τις μικρότητες. Η ανώμαλη προσγείωση από το ιδανικό στο πραγματικό είναι μια κίνηση που στην πολιτική ψυχολογία εξηγεί την έκπτωση του έρωτα σε μίσος, του φιλελληνισμού σε ανθελληνισμό!
Ήδη οι Ρωμαίοι ήταν ταυτόχρονα εραστές της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και εχθροί των Ελλήνων της εποχής τους, για τους οποίους επεφύλασσαν τις κατηγορίες του γραικυλισμού, της διπροσωπίας, της υποκριτικής δουλικότητας κ.λπ. Τον ίδιο διχασμό παρατηρούμε καθ' όλον τον μεσαίωνα στη στάση τόσο των Φράγκων όσο και των Αράβων απέναντι στον Έλληνα. Κατά την ένδοξη ελληνική επανάσταση του 1821 οι φιλέλληνες Ευρωπαίοι που πολέμησαν κατά των Τούρκων δεν παρέλειψαν να δώσουν δείγματα της απογοήτευσής τους από τους έλληνες συμπολεμιστές τους, οι οποίοι όχι μόνο δεν φορούσαν πλέον χιτώνες αλλά διακρίνονταν από φθόνο, εριστικότητα, φιλαυτία, άγνοια και τόσες άλλες «ανθρώπινες, υπερβολικά ανθρώπινες!» (Νίτσε) κακίες.
Συνοπτικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι το δίπολο φιλελληνισμός - ανθελληνισμός ισούται με έρωτα για τους απελθόντες και μίσος για τους ζώντες Έλληνες!
Οι Βαυαροί που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τον θάνατο του Καποδίστρια ήσαν αναμφισβήτητα μεγάλοι εραστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ως εξ αυτού οργάνωσαν την ελληνική σχολική παιδεία κατά τα πρότυπα της γερμανικής φιλελληνικής παιδείας. Όμως έτσι, για πρώτη φορά στην ιστορία Έλληνες το γένος έλαβαν φιλελληνική παιδεία ως βάση της ιδίας εθνικής ταυτότητας! Οι Έλληνες έγιναν εφεξής «φιλέλληνες». Εμβολιάστηκαν δηλαδή με τη σχιζοειδή στάση της απόλυτης καταξίωσης, με την ταυτόχρονη απόλυτη απαξίωση του εαυτού του. Μια εγγενής αστάθεια του χαρακτήρα, μια ανεδαφική, κυκλοθυμική εκτίμηση των πραγμάτων έγινε εφεξής κεντρικό συστατικό της ελληνικής ψυχής.
Σε συλλογικό επίπεδο οι ιστορικές συγκυρίες προκαλούν την ανάδυση του ενός ή του άλλου πόλου στο προσκήνιο. Οι επιτυχίες γρήγορα επιφέρουν ναρκισσισμό, ενώ οι αποτυχίες καταθλιπτική αυτοαπαξίωση έως αυτομαστίγωση. Η ελληνική ψυχή φαίνεται να έχει χάσει κάθε μέτρο.
Δεν είναι μετά από αυτά απορίας άξιον ότι μετά τη ντροπή των Υμίων και το όνειδος της παράδοσης του ικέτη Οτσαλάν (και τα δύο έργα όχι βεβαίως του λαού, αλλά της σημιτικής ηγεσίας) η ελληνική αυτοεκτίμηση έκανε, με τη γνωστή απολυτότητα, βουτιά στο κενό. Όμως εκεί την περίμεναν αυτήν τη φορά -αλίμονο (!)- εχθροί αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν στο έπακρον την αδυναμία της, ώστε να μην μπορέσει πλέον (αυτή είναι η επιδίωξή τους) να ανακάμψει.
Οι εχθροί αυτοί, οι οποίοι γνωρίζουν καλά την ελληνική κυκλοθυμία, αλλά και το ελληνικό πείσμα απέναντι σε κάθε εξωτερική παρέμβαση, επόμενο ήταν να ζητήσουν και να βρουν ερείσματα για την υπονομευτική δράση τους στο εσωτερικό του απογοητευμένου έθνους. Τέτοια ερείσματα όντως βρήκαν: στα φιλόδοξα, άκρως ανταγωνιστικά καπετανάτα των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, στη μεταπραττική ακαδημαϊκή διανόηση των πανεπιστημίων, στο πειρατικό κεφάλαιο των νεόκοπων εκατομμυριούχων των τηλεπικοινωνιών, των ΜΜΕ και των τραπεζών. Με αυτούς τους πολιορκητικούς κριούς εκπόρθησαν στο τέλος το ίδιο το κράτος, το οποίο, από εντεταλμένος προστάτης του έθνους ανεπαισθήτως μεταλλάχθηκε σε συνειδητό πλέον πολέμιο του έθνους και κατ' επίτασιν του ιδίου του γένους των Ελλήνων. Οι ενορχηστρωμένες αυτές δράσεις των εχθρών του Ελληνισμού στο εσωτερικό του επί του παρόντος βιώνονταν ως μια ιδιαίτερα σφοδρή μορφή του κατά τα άλλα εγγενούς ανθελληνισμού των Ελλήνων, ως μία αρρώστια της βούλησης και του θυμικού, την οποία η συλλογική ψυχή αδυνατεί τόσο να κατανοήσει, όσο και να ανακάμψει από αυτήν.
Έτσι θα μπορούσε κανείς να πλησιάσει ένα πλήθος ακατανόητων κατ' αρχήν φαινομένων του εξωκοινοβουλευτικού πολιτικού γίγνεσθαι, όπως την πλήρη απαξίωση του Ελληνισμού ως ουσίας και ως ονόματος στη συνείδηση των εμπνευστών γκραφίτι των Εξαρχείων του τύπου: «Κρεμάλα στους ελληνόψυχους!». Ή «Έλληνας είσαι και φαίνεσαι!». Ή (μέσα στο Πολυτεχνείο) «Σκοτώστε τους Έλληνες - τους Έλληνες που γεννάνε Έλληνες - τους Έλληνες!». Μπροστά στο ανθελληνικό μίσος των χιλίων και μίας αριστερίστικων ομάδων του «χώρου», η σκοπιανή αφίσα στην πρόσφατη διαδήλωση υπέρ της Μακεδονίας α λα Σκόπια «Fuck Greece», που είδαμε όλοι στην οθόνη της ΕΤ3, φαντάζει μάλλον συγκρατημένη.
Ή πάρτε τις περυσινές αφίσες του «χώρου» στην Πατησίων κατά της 28ης Οκτωβρίου: «Σταματήστε τις παρελάσεις διότι ενισχύουν τον πατριωτισμό!». Εδώ η λέξη «πατριωτισμός» είναι περίπου συνώνυμη του «φασισμός». Συγγενής εκδοχή είναι και η φράση «ξεφτίλες πατριώτες» στον τοίχο του Πολυτεχνείου. Την αποστροφή προς την έννοια πατρίδα εκφράζουν γκραφίτι του τύπου «καμία πατρίδα!», ενώ φράσεις του τύπου «πατρίδα μας είναι η Γη!» προσφέρουν τον πλανήτη ως -οικολογικής εμπνεύσεως- υποκατάστατο της απορριπτέας ελληνικής πατρίδας. Η δυσανεκτικότητα των αριστεριστών προς την ελληνική πατρίδα και την ίδια τη λέξη Έλληνας δεν επεκτείνεται παρά ταύτα σε άλλους λαούς και πατρίδες, εφόσον δεν αμφισβητούν ούτε τους Αλβανούς ούτε τους Κούρδους, τους Τούρκους, τους Ινδιάνους, τους Ιρακινούς, τους «Μακεδόνες» και το δικαίωμα όλων αυτών σε μία πατρίδα, γι' αυτό και αγωνίζονται π.χ. υπέρ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (όπως άλλωστε και ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου»). Μόνο στους Έλληνες που παραδόξως επιμένουν να αγαπούν την Ελλάδα επιφυλάσσει το φαντασιακό του τεχνηέντως ενισχυμένου ντόπιου ανθελληνισμού την κατηγορία του «ελληναρά» και «εθνικιστή».
Η απολυτότητα του μίσους για την ελληνικότητα (με όλες τις παραδόσεις, την ιστορία και τους θεσμούς που την εκφράζουν) πάει χέρι χέρι με την απεριόριστη λατρεία του «χώρου» για τους μετανάστες. «Είμαστε όλοι μετανάστες!» και «είμαστε όλοι Αλβανοί!» διηγούνται εδώ οι τοίχοι, τα φυλλάδια, τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ. «Νομιμοποιήστε τους όλους!». «Όχι διακρίσεις ανάμεσα σε νόμιμους και παράνομους!». «Κάτω τα σύνορα, κάτω το έθνος, είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου!» ουρλιάζουν με ένα στόμα οι τηλεκατευθυνόμενοι επαρχιώτες, «είμαστε παιδιά της φύσης!» επισημαίνουν οι νεοχίπηδες του ελληνικού 21ου αιώνα... Εθνικά προβλήματα δεν υπάρχουν, είναι αποκυήματα της φαντασίας των Ελληναράδων, δεν υπάρχει Τσαμουριά, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, οι καλοί αυτοί άνθρωποι ζουν αλλού, σ' ένα αερόπλοιο που αιωρείται ελεύθερα κάπου μεταξύ Καλιφόρνιας και Σαμπάλα. Δεν υπάρχουν γέροι έλληνες συνταξιούχοι που φυτοζωούν, σχολεία «διαπολιτισμικής» αμάθειας και εγκληματικότητας, ελληνικό προλεταριάτο που αντικαθίσταται από Ασιάτες με μηδενική ταξική συνείδηση, μαφίες ξένων εγκληματιών που τρομοκρατούν τις λαϊκές αστικές περιοχές. Δεν υπάρχουν ούτε ευρωπαϊκά κράτη τα οποία διακηρύσσουν τους κινδύνους του «πολυπολιτισμού» (Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Αυστρία κ.λπ.), όχι, υπάρχει μόνο η θεσπέσια ελληνική -δηλαδή ανθελληνική- αποθρασυμένη από την αφειδώς παρεχόμενη ενθάρρυνση νεολαιίστικη πρωτοπορία.
Διότι περί νεολαίας πρόκειται, νεολαίας πληγωμένης από τις εθνικές ντροπές που συστηματικά απεργάζονται οι πράκτορες στα ανώτερα κλιμάκια του κράτους, νεολαίας πληγωμένης από μια πατρίδα για την οποία δεν μπορούν να είναι περήφανοι. Ούτε σε ό,τι αφορά στην κοινωνική δικαιοσύνη και στον πολιτισμό! Όμως αυτή η νεολαία περνάει πλειοψηφικά από το πανεπιστήμιο κι εκεί την περιμένουν αριβίστες διανοούμενοι της λάιτ Αριστεράς οι οποίοι ήδη επί Κλίντον στρατολογήθηκαν διεθνώς ως προπαγανδιστές της Νέας Εποχής της Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της αχαλίνωτης κίνησης κεφαλαίων, προϊόντων και σκλάβων ανά τον πλανήτη. Εδώ λοιπόν, στο μεταλλαγμένο πρώην ελληνικό πανεπιστήμιο οι νεολαίοι μας μαθαίνουν τη σεχταριστική θεωρία της ιστορίας για την οποία το ελληνικό έθνος είναι «μύθος», οι αγωνιστές του ένδοξου '21 είναι κήρυκες του επάρατου πατριωτισμού, η αρχαία Ελλάδα ασήμαντος, ετερόφωτος πολιτισμός, η συνέχεια του ελληνικού γένους ανύπαρκτη, η απελευθέρωση του λίκνου του Ελληνισμού από τον Τούρκο αιμοσταγής κατάκτηση και πάει λέγοντας. Μαθαίνουν επίσης ότι η δημοκρατία δεν είναι κατάκτηση του επαναστατημένου έθνους, αλλά υπόσχεση του μελλοντικού «πολιτικού πολυπολιτισμού», δηλαδή των υπεράριθμων εποίκων - λαθρομεταναστών στους οποίους θα αποδοθούν (ανεξαρτήτως αριθμών και προελεύσεως) από το ανθελληνικό κράτος πολιτικά δικαιώματα, προκειμένου να εκπαραθυρώσουν το εναπομείναν γένος των Ελλήνων από το ιστορικό του λίκνο. Τέλος, μαθαίνουν ότι όποιος αρνείται τις επιστημονικές αυτές αλήθειες που οι ανελλήνιστοι αυτόκλητοι διαφωτιστές των πανεπιστημίων εισήγαγαν στην Ελλάδα από την αγγλοσαξωνική Εσπερία, δεν μπορεί να είναι άλλο από πρωτόγονος εθνικιστής και ρατσιστής.

[violinist]

(συνέχεια)
Οι νεολαίοι μας αυτοί λοιπόν εξέρχονται μαζικά από τα πανεπιστήμια με τα πληθωριστικά δωρεάν πτυχία και τον «επιστημονικό» ανθελληνισμό στην τσέπη. Άπαξ και είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, έχουν τον χρόνο, και βεβαίως τον ενθουσιασμό, να δοκιμάσουν τις νεοαποκτηθείσες ιδέες τους στην πράξη. Οργανώνονται λοιπόν πολιτικά σε ομάδες έτοιμες να τα βάλουν με την εξουσία, με το εθνικιστικό κράτος που αποδιώχνει τους μετανάστες και τη βίαιη αστυνομία του που ειδικεύεται στη σφαγή αθώων αναρχικών. Εξ ου και η εξάσκηση στη ρυθμική απαγγελία της ρίμας «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι!»
Όμως εδώ αρχίζουν οι απογοητεύσεις:
Ξαφνικά ένας κεντρικός εκπρόσωπος της κρατικής εξουσίας, ο υπουργός Εσωτερικών, ακούγεται να λέει προς τους μετανάστες «ευχαριστούμε που ήλθατε» και στη συνέχεια «θα τους νομιμοποιήσουμε όλους!». Πιο πριν ακούστηκε και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να λέει κι αυτός στους λαθρομετανάστες «ευχαριστούμε που επιλέξατε την Ελλάδα», τονίζοντας σε άλλη ευκαιρία ότι δεν μπορούμε να στηριχθούμε στο έθνος και την ιστορία του, γιατί αυτό «δημιουργεί καθεστώτα αυταρχικά». Μαζί μ' αυτά οι νεολαίοι μας βλέπουν το υπουργείο νέας γενιάς να τυπώνει φυλλάδια κατά των ρατσιστών (του ελληνικού λαού), βλέπουν τα ΜΜΕ να τιτλοφορούν την Ελλάδα του 2007 «χώρα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας», ακούν τον υφυπουργό Εσωτερικών να λέει μέσα στη Βουλή ότι η Ελλάδα θα γίνει πολυπολιτισμικό κράτος, ανακαλύπτουν ότι το υπουργείο Παιδείας λανσάρει στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση εκατοντάδες νέα ανθελληνικά και ταυτόχρονα αντιρατσιστικά βιβλία, βλέπουν την αστυνομία να παρακολουθεί -άπρακτη- τους κουκουλοφόρους να καίνε την ελληνική σημαία, την ελληνική σημαία να βεβηλώνεται και αντ' αυτής την αλβανική να υψώνεται στο λεηλατημένο λύκειο Παγκρατίου. Βλέπουν λοιπόν οι νεολαίοι και ακούν το κράτος και καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι ίσως ο εχθρός που φαντάζονταν, ότι ο εχθρός είναι αλλού, ότι ο εχθρός είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, ότι το Κολωνάκι είναι προοδευτικό, ενώ ο λαός είναι αντιδραστικός.
Στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία των νεωτέρων χρόνων η προδοσία του ανθελληνισμού ξεπέρασε την πολιτική και έλαβε επιπροσθέτως πολιτιστική υπόσταση, η οποία μαζί με τη δημογραφική αλλαγή απειλούν τον ίδιο τον πυρήνα του έθνους και του γένους. Στις απειλές αυτές, έξωθεν ενορχηστρωμένες, δεν υπάρχει άλλη αντίσταση από το πνεύμα της ελευθερίας των Ελλήνων, το πνεύμα του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου και του ένδοξου '21!












Λοιπόν, ξέρω ότι υπάρχουν πολλά μέλη με άποψη επί του θέματος σχετικά με τη κεντρική ιδέα του άρθρου και ειδικότερα σε σημεία που θίγονται στο παραπάνω άρθρο και αφορούν τον εθνικισμό, τον ελληνισμό σήμερα και άλλα παρόμοια και συνδεδεμένα ταυτόχρονα θέματα.
Είμαι μπερδεμένος σχετικά με το τι είναι έθνος, τι είναι Έλληνας στην ιστορία, αλλά πως πρέπει αυτά να τα προσεγγίσω και να τα αντιμετωπίσω. Ως τώρα όμως δεν έχω ακούσει από καμία πλευρά, είτε αυτή που αντιστέκεται στον (υπερβολικό ίσως) εθνικισμό είτε αυτή που τον ενθαρρύνει τι πρέπει εγώ να κάνω, τι πρέπει να πιστέψω και να ακολουθήσω. Δεν μου έχει προβάλει καμία πλευρά με συγκεντρωμένα επιχειρήματα τι είναι αυτό που δεν της αρέσει στην άλλη και τι αυτό που θέλει να προσφέρει η ίδια στον κόσμο. Έχω διαβάσει κάποια βιβλία ιστορίας και άλλα που σχετίζονται έμμεσα με το τι είναι έθνος, βεβαίως όμως δεν έχω ειδικές γνώσεις, και έχω ακούσει τη γνώμη πολλών ανθρώπων και των δύο "πλευρών" αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι ως τώρα μου προκαλούν τέτοια σύγχυση που δεν μπορώ καν να προχωρήσω με καθαρή σκέψη και καταλήγω σε ένα υβρίδιο αυτών των δυο "πλευρών", κάπου στη μέση όμως με καθαρή σύγχυση των εννοιών.

Αυτό που θέλω λοιπόν είναι να ανοίξω ένα νήμα, που να συζητούνται όλα αυτά που θίγονται στο άρθρο, το οποίο βέβαια θίγει πολλά ζητήματα και χρειάζεται γνώσεις κοινωνιολογίας, ιστορίας και ίσως και (κοινωνικής?) ψυχολογίας ακόμα. Άρα αν αρχίσει ο καθένας να θίγει ένα κομμάτι που του προκαλεί πιο έντονα συναισθήματα δεν θα καταφέρουμε τίποτα απολύτως και δεν θα μάθω τίποτα.

Για αυτό λοιπόν θα επιθυμούσα όσα μέλη ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν σχολιάζοντας γενικά το άρθρο, αυτό που θέλει να περάσει, την κεντρική ιδέα του, όχι ειδικά σημεία του άρθρου. Ας ξεκινήσουμε από τη βάση και μετά θα προχωρήσουμε.

Ακόμα θα ήθελα δια καώς να μου προτείνουν τα μέλη που έχουν σχετική άποψη βιβλία οποιουδήποτε περιεχομένου που θα μπορέσουν να με βοηθήσουν στο σύγχυση που μου προκλήθηκε. Αλλά πάντα σύμφωνα με τη ροή του νήματος.

Ακόμη θα παρακαλούσα πάρα πολύ θερμά να μην οξυνθούν οι τόνοι και να τηρηθούν οι κανόνες του forum με τους οποίους όλοι συμφωνήσαμε όταν γίναμε μέλη. Δεν θέλω να δω το νήμα να κανιβαλίζεται για οποιοδήποτε θέμα και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις μπορούν να κρατηθούν εκτός του νήματος. Αν δεν πάει καλά η κατάσταση θα εισηγηθώ εγώ προσωπικά να κλειδωθεί.
Ευχαριστώ.

[akirav]

Ωραιο θεμα.
Ελπιζω να μην καταληξει "στα σκουπιδια".

My two bits:

Γνωστοι ερευνητες ηταν για καιρο στη θεση οτι οι Ελληνες ειναι σχετικα απο τους πιο ηπιους λαους σε θεματα ρατσισμου.
Μεχρι που τα περιοδικα που αρθρογραφουσαν αγοραστηκαν απο "καποιους" (δε γνωριζω απο ποιους).
Και ξαφνικα οι ηπιοι Ελληνες γιναν Ελληναραδες κι ενα βημα πιο κατω απο τους ρατσισταραδες.
Γραφτηκαν βιβλια για το ρατσισμο των Ελληνων και για την ανικανοτητα των Ελληνων να γευτουν τη ζωη, ριχνοντας τα παντα στους "αλλους".
Στο ενα βιβλιο μαλιστα, ο συγγραφεας ζητουσε συγνωμη γιατι δεν ειχε καταλαβει οτι ειναι ρατσιστης.

[thecube]

... τι πρέπει εγώ να κάνω, τι πρέπει να πιστέψω και να ακολουθήσω

Διάβασε ιστορία, ενημερώσου, αναρωτήσου, σκέψου... Κανείς μα κανείς δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να σου πει τι να κάνεις αλλά και σε κανέναν δεν πρέπει εσύ να το επιτρέψεις. Αυτό είναι δική σου δουλειά.

Κι όσο για τον κύριο που υπογράφει το παραπάνω, όταν σημειώνει ότι

Οι Βαυαροί που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τον θάνατο του Καποδίστρια ήσαν αναμφισβήτητα μεγάλοι εραστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Ε τότε είναι ή βαθιά ανιστόρητος ή μας κοροϊδεύει...
Οι πραγματικοί "εραστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού" σκοτωνόντουσαν στα βουνά μαζί με τους κλέφτες κόντρα στην επίσημη γραμμή (αρχικά) της χώρας τους, δεν ήρθαν εδώ να κυβερνήσουν με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα. Κι όσο για τα παιδιά "ανθέλληνες" ας είναι καλά τα σχολεία μας και οι δάσκαλοί τους (καλή ώρα) που ακούγαμε αρχαία & ιστορία και μας έπιανε αηδία... Αλλά δεν συνεχίζω άλλο, και γιατί είναι περασμένη η ώρα και γιατί παρακάλεσες για χαμηλούς τόνους.

Με συγχωρείτε για την "μινι" έκρηξη...

Υ.Γ. Ενας λαός που είναι και νιώθει υπερήφανος για την πολιτιστική του κληρονομιά, όχι επειδή έτσι του είπαν αλλά επειδή την έχει κάνει κτήμα του, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

[t.ASSOS]

Αρχική Δημοσίευση από violinist

Είμαι μπερδεμένος σχετικά με το τι είναι έθνος, τι είναι Έλληνας στην ιστορία, αλλά πως πρέπει αυτά να τα προσεγγίσω και να τα αντιμετωπίσω. Ως τώρα όμως δεν έχω ακούσει από καμία πλευρά, είτε αυτή που αντιστέκεται στον (υπερβολικό ίσως) εθνικισμό είτε αυτή που τον ενθαρρύνει τι πρέπει εγώ να κάνω, τι πρέπει να πιστέψω και να ακολουθήσω.

Αρχικά θα πρέπει να δεχτείς και να αγαπήσεις αυτό που είσαι.
Να πιστέψεις ότι είσαι Έλληνας.
Δεν είναι απαραίτητο να «ταχθείς» υπέρ ή κατά κάποιου στρατοπέδου ιδεών, φανατικών εθνικιστών ή μη. Δεξιών ή αριστερών. Χριστιανών, ή παγανιστών. Νοσταλγών άλλων εποχών.
Οι παραπάνω ομάδες είναι υποσύνολα που έχουν όμως κάτι κοινό.
Στο σύνολό τους θα αντιμετωπισθούν εχθρικά από έναν άλλο λαό σε μια ενδεχόμενη εμπλοκή της χώρας μας.
Εκεί είναι το κλειδί.
Τα κριτήρια με τα οποία ο «εχθρός» σε κατατάσσει στην αντίπαλη πλευρά είναι κατά βάση και αυτά που σε καθιστούν Έλληνα.

[skeptic]

Σε εποχές επιβαλόμενης από πανίσχυρα κέντρα παγκοσμιοποίησης και αποδόμησης της εθνικής κυριαρχίας, ο εθνικισμός αποτελεί επαναστατική πράξη.

[skeptic]

Όσοι πολεμούν τον εθνικισμό με το πρόσχημα ότι δήθεν επιδιώκουν την παγκόσμια ειρήνη ξεχνούν ή κάνουν ότι ξεχνούν το γεγονός ότι τα ισχυρά αυτά καρτελ που πρωωθούν σήμερα την παγκοσμιοποίηση χρηματοδότησαν και προβοκάρισαν και τις δυο πλευρές σχεδόν σε κάθε μεγάλη σύραξη της ανθρωπότητας τα τελευταία διακόσια χρόνια.

[Αλεξης15]

Φίλε violinist έθεσες ένα τρομερό θέμα που και εγώ ελπίζω να μην γίνει πεδίο άκαρπων αντιπαραθέσεων όπως έχει γίνει η κοινωνία μας σήμερα.

Όπως όλοι μας ή έστω οι περισσότεροι φαντάζομαι, έχουμε φίλους ή γνωστούς που εκφράζουν και τη ανθελληνικότητα την εσωτερική και τον φιλεελληνισμό τον εσωτερικό, αυτό που μου έκανε πάντα εντύπωση είναι ο φανατισμός που διέκρινε και τις δύο πλευρές.
Εγώ θέλω να ορίζω τον εαυτό μου πατριώτη και πολλές φορές έχω βρεθεί σε συζητήσεις αριστερών με ακραίες τάσεις με τους οποίους όμως συμφωνώ σε πολλά πράγματα, επίσης το ίδιο έχει συμβεί και σε αντίστοιχες συζητήσεις με ακροδεξιούς. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι όλοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, βλέπουν τα θέματα από διαφορετική οπτική γωνία και φτάνουν να έχουν διαφορετική άποψη, μέχρι εδώ όλα καλά. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν γίνονται οι απόψεις συνθηματολογία και παίρνουν έναν οπαδικό χαρακτήρα, όταν δηλαδή φτάνουμε στο σημείο που έχεις βρεθεί και εσύ, ποιόν να ακολουθήσω?
Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως αν χωρίσουμε τον λαό στον απλό λαό που δεν επηρεάζει τις καταστάσεις και σε αυτούς που έχουν τη δύναμη να ακουστεί η φωνή τους μέσω των ΜΜΕ, γιατί μην κοροϊδευόμαστε η πολιτική ασκείται μέσω των ΜΜΕ και ειδικά της τηλεόρασης και όχι εκεί που θα έπρεπε μέσα στην κοινωνία και κοντά στον απλό λαό, οι δεύτεροι προωθούν τον οπαδικό χαρακτήρα αντιπαράθεσης. Μέσω όμως της οπαδικής αντιπαράθεσης δεν μπορούμε να έχουμε σύνθεση και δημιουργία για αυτό και έχουμε φτάσει σε ένα τέλμα. Θα προσπαθήσω να φέρω μερικά παραδείγματα.
Αναρχικοί ακροαστεροί που δρούν ουσιαστικά μαζί, πόσοι από αυτούς είναι παιδιά πολιτικών και πλουσίων που δεν έχουν τι να κάνουν και κατεβαίνουν και τα σπάνε, πόσους από αυτούς ξέρει η αστυνομία και τους καλύπτει ουσιαστικά, εδώ φτάσαμε πρόσφατα να χαρακτηριστεί ληστεία τράπεζας από γιό βουλευτή που ήταν αναρχικός ως πολιτικό έγκλημα, ποιά είναι η ιδεολογία τους? αυτή η συνθηματολογία που αναγράφεται στο άρθρο που έχεις παραθέσει, με την οποία τραβάνε μαζί τους παιδάκια που έχουν διάφορα προβλήματα και συνεργάζονται και με τις μαφίες των αλλοδαπών.
Το αντίπαλο δέος είναι οι Χρυσαυγίτες ακροδεξιοί, ότι έχω αναφέρει επάνω ισχύει και για αυτούς αλλάζει η συνθηματολογία και το ότι συνεργάζονται πιο άμεσα με τα ματ μόνο όμως κατά τη διάρκεια του ξύλου γιατί η αστυνομία ούτως η άλλως δε συλλαμβάνει κανέναν.
Συνδικαλιστές, το ίδιο χούλιγκανς με τους από πάνω, οργανώνουν μεμονωμένες απεργίες στις οποίες συνήθως διαφορετικοί κλάδοι πλακώνονται μεταξύ τους γιατί ο ένας εμποδίζει τη δουλειά του άλλου, φυσικά οι ίδιοι οι συνδικαλιστές κάθονται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων με την εξουσία όπου το μόνο που συζητιέται είναι το πως θα εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα, ενώ συνήθως δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους.
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι είναι οι οργανωτές της κερκίδας αυτοί είναι που στηρίζουν αυτόν τον χουλιγκανισμό μετατρέποντας συζητήσεις σε ριάλιτι σόου. Και παέι λέγοντας, τα ίδια ισχύουν και μέσα στα πανεπιστήμια και παντού.
Τελικά όλοι είναι ανθέλληνες ή και είμαστε ανθέλληνες με τον τρόπο μας, αλλά είμαστε πρώτα από ανθέλληνες παρτάκηδες και το μεγάλο μας πρόβλημα είναι η ομαδοποίηση θέλουμε κάπου να ανήκουμε απλώς για να ανήκουμε να μην είμαστε μόνοι μας. Αυτό δεν είναι φαινόμενο μόνο των Ελλήνων φυσικά είναι όλων άλλων περισσότερο, άλλων λίγότερο, ανάλογα με τις συνθήκες ζωής και την παιδεία κάθε λαού, εμείς συγκριτικά με τον λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο είμαστε πολύ πίσω και στα δύο αλλά κυρίως στο δεύτερο. Η αλήθεια είναι πως αυτοί που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη είναι αυτοί που έχουν τη δύναμη αλλά και εμείς οι υπόλοιποι ο απλός λαός φέρουμε ευθύνη.

[Αλεξης15]

Στην Ελλάδα έχουμε μπερδέψει τις λέξεις και τις πραγματικές έννοιες τους.΄
Είναι ρατσισμός όταν μια χώρα 10000000 έχει 2000000 μετανάστες και λέει κάποιος ότι είναι αδύνατο να συντηρηθούν όλοι αυτοί?
Είναι πατριωτικό να λές ότι όλοι αυτοί μας παίρνουν τις δουλειές όταν δουλεύουν σε δουλείες που κανένας μας δε θέλει να κάνει?
Είναι φιλάνθρωποι όλοι αυτοί που προτιμούν να είναι οι μετανάστες εδώ για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά ανασφάλιστοι και κάτω από άθλιες συνθήκες αποτρέποντας όποιον Έλληνα θέλει να δουλέψει σύμφωνα με το νόμο?
Είναι φιλάνθρωποι όλοι αυτοί που τάσσονται υπέρ των μεταναστών στις τηλεοράσεις αλλά όταν γίνεται κάποιο έγκλημα το ρίχνουν στους Αλβανούς ή δεν ξέρω κι εγώ σε ποιούς?
Είναι ρατσιστές αυτοί που καταγγέλουν τις μαφίες που οργανώνουν οι μετανάστες?
Είναι δημοκρτία όταν κάποιος έχει μόνο τη νοθευμένη κατά πάσα πιθανότητα δύναμη της ψήφου του ή όταν τα κόμματα προβάλονται ανάλογα με το κατά πόσο εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα?
Είναι τα προβλήματα μιας χώρας περισσότερο και λιγότερο σημαντικά δηλαδή μια κυβλερνηση μπορεί να ασχολείται μόνο με τα εθνικά θέματα ή μόνο με τα εσωτερικά? Μήπως πρέπει να κάτσουν να δουλέψουν όλοι σοβαρά επιτέλους πάνω σε όλα τα θέματα, τόσοι τεμπέληδες υπουργοί και παραυπουργοί?
Μήπως την αδιαφάνεια και τις πελατειακές σχέσεις τις προωθούμε και όλοι εμείς για ίδιον όφελος?
Μήπως ο απλός λαός πρέπει να ασχοληθεί και με το ότι η ζωή μας είναι πανάκριβη αλλά και με τα εθνικά θέματα και με το κατά πόσον παιδευόμαστε πραγματικά και με το κατά πόσον έχουμε πραγματικό στρατό και αστυνομία?
Πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με το life style και μόνο αν θα περάσουμε καλά ή αν θα βρούμε μια κουτσοδουλειά ή πρέπει να απαιτήσουμε πράγματα και να γίνουμε ενεργοί πολίτες? Αν δηλαδή θυμάται ακόμα κανείς τι σημαίνει αυτό?
Πρέπει να είμαστε σαν τους χουλιγκάνους πρόβατα που σφάζονται μεταξύ τους ή πρέπει να αποκτήσει ο καθένας μας μόνος του, αφού η κεντρική εξουσία δεν του το παρέχει, συνείδηση για το τι γίνεται γύρω του?
Οι περισσότεροι είμαστε υπέρ και κατά σε κάτι χωρίς να ξέρουμε γιατί ουσιαστικά απλά γιατί πρέπει να είμαστε, ειλικρινά πιστεύω αυτοί που αργούν να ομαδοποιηθούν ή δεν ομαδοποιούνται ποτέ είναι η μόνη ελπίδα, προσοχή όχι οι αναποφάσιστοι ή αυτοί δεν ξέρω δεν απαντώ, αλλά οι προβληματισμένοι, κοινωνικοποιημένοι και πολιτικοποιημένοι αλλά οι μη ομαδοποιημένοι.

[Knight_Of_Creation]

Φίλε Violinist... Πραγματικά ενδιαφέρον το άρθρο σου και αξιόλογο ως προς την δομή της σκέψης σου .

Εάν θέλεις να μελετήσεις τον Εθνικισμό σε σύνχρονη βάση αλλά και ως κοσμοθεωρία και βιοθεωρία μόνο ο Ίωνας Δραγούμης και τα βιβλία του θα μπορούσαν να σε κάνουν να κατανοήσεις τις αρχές και τα ιδανικά του ως ιδέας. Ξέχωρα απο πολιτεύματα, ιστορικές εφαρμογές, άοσμες προσπάθειες ο Εθνικισμός είναι ιδέα και κοσμοθεωρία. Δεν είναι σε καμμία περίπτωση οι ανοησίες και οι γελοιότητες που το σχολείο (η σύνχρονη πολυπολιτισμική παιδεία μας) και τα Μέσα μαζικής Αποχαύνωσης λανσάρουν. Εαν στον αντίποδα θέλεις να μελετήσεις την άλλη όψη του Νομίσματος (Διεθνισμό - αναρχισμό) θα σου πρότεινα να μελετήσεις τον Μιχαήλ Μπακούνιν. Για μένα είναι απο τους καλύτερους αντιπροσωπευτές αυτών των 2 ιδεολογιών στην σύνχρονη ιστορία. Σαφώς μπορώ να προτείνω και πάρα πολλούς άλλους και των Πολιτευτικών αντίπαλων παρατάξεων (Εθνικοσοσιαλισμού-Εθνοκοινωνισμού και Κομμουνισμού) αλλά στα βιβλία αυτών των 2 θα βρείς την ουσία...Και νομίζω πως αυτό κυνηγάς να βρείς. Ξέχωρα απο πολιτεύματα είναι οι καλύτεροι της εκάστοτε ιδέας....