Σκεπτομορφές και Νεκρονομικό του Σίμωνα:υπάρχει σχέση μεταξύ τους?

[Melhisedek]

Γεια σας.Τι είναι σκεπτομορφή?Πόσο παλιά χάνεται η έννοια της στο χρόνο?Σε τι ωφελεί?Ti σχέση έχει αυτό με το Νεκρονομικόν του Σίμωνα?Λέγεται ότι το νεκρονομικόν του Σίμωνα είναι δημιουργία ενός Θεολόγου(το αναφέρει στο φορουμ esoterica.gr στο θέμα σολομωνική).Και όμως τονίζεται ότι οι σκεπτομορφές που δημιουργήθηκαν έχουν μεγαλύτερη δύναμη και από τα 72 πνεύματα της Goetia.Περιμένω απαντήσεις.

[Υδροχοος]

Γεια σου Μελχισεδεκ, το θεμα σκεπτομορφης εχει αναπτυχθει εδω
http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=1601
τι σχεση εχει με το Νεκρονομικον του Σιμωνα δεν γνωριζω...ας σε διαφωτισουν οσοι γνωριζουν..

[Melhisedek]

Ναι Υδροχόε σε ευχαριστώ για το τόπικ,λέει αρκετά για τις σκεπτομορφές.Τις περισσότερες όμως φορές το να υλοποιείς σκεπτομορφή μπορεί να έχει τραγικά αποτελέσματα,Εδώ όμως αναφέρομαι στο Νεκρονομικό του Σίμωνα,το οποίο πολλοί πιστεύουν πως είναι ψευδεπίγραφο.Επομένως οι οντότητες που περιγράφει δεν υπάρχουν,όμως σύμφωνα με το φορουμ εσοτέρικα τα τελετουργικά που υπαγόρευε (με τις 50 απαγορευμένες σφραγίδες) είχαν αποτέλεσμα.Σύμφωνα με αυτά που διάβασα στο φόρουμ,αφού δεν είναι αληθινές οι οντότητες,ίσως είναι σκεπτομορφές που δημιουργούνται από τις σκέψεις του ατόμου και ενεργοποιείται.Ακόμη,επείδη χρησιμοποιούνται από πολλά άτομα αυτηές οι σκεπτομορφές μπορούν να έχουν τέτοια υψηλά επίπεδα ενέργειας και να έχουν και κάποιο είδος νόησης,ακόμη πως μπορούν να ξεπεράσουν σε δύναμη και τους δαίμονες της Γοέτια.

[Melhisedek]

1)The Necronomicon is a fictional book from the stories of horror writer H.P. Lovecraft. It was first mentioned in Lovecraft's 1924 short story "The Hound", written in 1922, though its purported author, the "Mad Arab" Abdul Alhazred, had been quoted a year earlier in Lovecraft's "The Nameless City". [1] Among other things, the work contains an account of the Old Ones, their history, and the means for summoning them.

Other authors such as August Derleth and Clark Ashton Smith also cited it in their works; Lovecraft approved, believing such common allusions built up "a background of evil verisimilitude." Many readers have believed it to be a real work, with booksellers and librarians receiving many requests for it;
2)How Lovecraft conceived the name "Necronomicon" is not clear — Lovecraft himself claimed that the title came to him in a dream.
3)Lovecraft was often asked about the veracity of the Necronomicon, and always answered that it was completely his invention. In a letter to Willis Conover, Lovecraft elaborated upon his typical answer:

Now about the "terrible and forbidden books"—I am forced to say that most of them are purely imaginary. There never was any Abdul Alhazred or Necronomicon, for I invented these names myself. Robert Bloch devised the idea of Ludvig Prinn and his De Vermis Mysteriis, while the Book of Eibon is an invention of Clark Ashton Smith's. The late Robert E. Howard is responsible for Friedrich von Junzt and his Unaussprechlichen Kulten.... As for seriously-written books on dark, occult, and supernatural themes—in all truth they don’t amount to much. That is why it’s more fun to invent mythical works like the Necronomicon and Book of Eibon.[3]
για περισσότερες πληροφορίες http://en.wikipedia.org/wiki/Necronomicon

[Arrakis]

Το θέμα που έθεσες Μελχισεδέκ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Στην αγορά αυτή την στιγμή υπάρχουν αρκετές διαφορετικές εκδοχές του φανταστικού γριμορίου του Λάβκραφτ, κανένα όμως δεν έχει κερδίσει την προσοχή σοβαρών μαγικών κύκλων, τόσο όσο αυτό του Σίμωνα.
Κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο του Σίμωνα (ο οποίος πιθανότατα να έχει πλέον πεθάνει ή απλά έχει προσφέρει το ψευδώνυμο του σε κάποιον νεότερο συγγραφέα), σύμφωνα όμως με την ιστορία έτσι όπως μας την εξιστορεί ο ίδιος στο Necronomicon Spellbook (1981), το αυθεντικό χειρόγραφο του Necronomicon έφτασε στα χέρια του όταν δυο μοναχοί από τη Σλαβική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής, του εμπιστεύτηκαν (καθώς είναι και ο ίδιος ιερέας) κάποιο ελληνικό χειρόγραφο του 9ου αιώνα, ένα από τα πολλά παλιά βιβλία που είχαν κλέψει από διάφορες βιβλιοθήκες της χώρας.
Όπως αποδείχτηκε αργότερα κατά τη μετάφραση, το χειρόγραφο ήταν μαγικό βιβλίο γραμμένο από κάποιον Τρελό Άραβα που αν και δεν αποκαλούσε τον εαυτό του Αμπντούλ Αλχαζρέντ, οι αναφορές στους Μεγάλους Παλαιούς αλλά και σε ονόματα παρόμοια με τη Μυθολογία Κθούλου, έπεισαν τον νέο ιδιοκτήτη του χειρογράφου πως πρόκειται για το αυθεντικό Necronomicon.
Αντίθετα λοιπόν με διαφορετικές εκδοτικές προσπάθειες –όπως του Robert C. Culp (1976) και του Collin Wilson (1978)– που θέλησαν να δημοσιεύσουν το «αληθινό» Necronomicon που υποτίθεται πως είχε στην κατοχή του ο Λάβκραφτ, ο Σίμωνας, μαζί με την ομάδα από το Magickal Childe (το διασημότερο βιβλιοπωλείο αποκρυφισμού της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 70), παρουσίασαν στο κοινό ένα αρχαίο γριμόριο, γραμμένο με βάση τις δοξασίες και τη μυθολογία της Μεσοποταμίας, από κάποιο συγγραφέα που αν και θυμίζει τόσο πολύ τα σκοτεινά κείμενα του Λάβκραφτ, εντούτοις δεν είχε άμεση σχέση.
Το Necronomicon κυκλοφόρησε τελικά το 1977 σε 666 αντίτυπα, τα οποία πουλήθηκαν στο λεπτό! Ακολουθεί νέα έκδοση 1275 αντιτύπων, μια τρίτη που αποτελούνταν από 3333 αντίτυπα, ενώ το 1980 ο εκδοτικός οίκος Avon (οι ίδιες εκδόσεις που δημοσίευσαν τα βιβλία του Anton Szandor LaVey) κυκλοφορεί μεγαλύτερο τιράζ με επαναλαμβανόμενες επανεκδόσεις έως σήμερα!
Εν ολίγοις, το Necronomicon του Σίμωνα και αργότερα το Necronomicon Spellbook (μια απλοποιημένη έκδοση του αρχικού βιβλίου) έγινε πολύ σύντομα ένας ζωντανός αστικός θρύλος. Η ιστορία με τους κλέφτες-μοναχούς αποδείχτηκε αληθινή (αν και επίσημα, τα βιβλία που εκλάπησαν το 1973, ήταν έργα του 16ου αιώνα, κανένα στην ελληνική), ενώ τα ξόρκια και τα τυπικά που υποδείκνυε το βιβλίο είχαν επιτυχία!
Σήμερα, έπειτα από τριάντα χρόνια σιωπής, ο Σίμωνας κυκλοφορεί στις αρχές του 2006 το Dead Names: The Dark History of the Necronomicon, επαναλαμβάνοντας τους ισχυρισμούς του για τη γνησιότητα του χειρογράφου που έχει στην κατοχή του, δημοσιεύοντας μάλιστα περισσότερα στοιχεία για το εκδοτικό παρελθόν του βιβλίου.
Στην πραγματικότητα, το τελευταίο έργο εκδόθηκε για να αναταράξει τα νερά, προετοιμάζοντας τους αναγνώστες για την πολυαναμενόμενη έκδοση του The Gates of the Necronomicon στα τέλη του 2006, αλλά και ως απάντηση στους επικριτές Daniel Harms και John W. Gonce.
Οι εν λόγω συγγραφείς με τη μελέτη τους The Necronomicon Files: The Truth Behind the Legend (1998) υποστηρίζουν –και προσωπικά συμφωνώ μαζί τους– πως το γριμόριο του Σίμωνα είναι πλαστό! Αποτελεί μια ιδιόμορφη σύνθεση αληθινών βαβυλωνιακών τυπικών, με ψευδοορολογίες Κθούλου, μαγικές σφραγίδες εμπνευσμένες από κλασικά γριμόρια σαν το Grand Grimoire (18ος αιώνας και έντονα βαρύγδουπο, ρεαλιστικό τρόπο γραφής που θυμίζει κάπως τις παλιές καλές ιστορίες τρόμου του Λάβκραφτ.
Όσον αφορά την επιτυχία από τις μαγικές επικλήσεις που τόσο συχνά ο Σίμωνας επαναλαμβάνει, αυτό θα πρέπει να οφείλεται αποκλειστικά στην υποκειμενική δύναμη της θέλησης. Άλλωστε, μαγεία δεν υπάρχει αλλά μάγοι, άνθρωποι δηλαδή που αν πράξουν σωστά μέσα από συμβολικές κινήσεις, εικόνες και λέξεις, μπορούν να ενεργοποιήσουν λανθάνουσες δυνάμεις υλοποιώντας έτσι τη θέλησή τους! Η εκδήλωση αυτή μπορεί να γίνει μέσω παραφυσικών φαινομένων, ή ακόμη και σκεπτομορφών, που είναι αστρικές μορφές συγκεντρωμένης ενέργειας.
Φιλικά
Γιώργος Ιωαννίδης
Ψυχολόγος – Αρχισυντάκτης περ. mystery

[Melhisedek]

Αρχική Δημοσίευση από Arrakis

Το Necronomicon κυκλοφόρησε τελικά το 1977 σε 666 αντίτυπα, τα οποία πουλήθηκαν στο λεπτό! Ακολουθεί νέα έκδοση 1275 αντιτύπων, μια τρίτη που αποτελούνταν από 3333 αντίτυπα, ενώ το 1980 ο εκδοτικός οίκος Avon (οι ίδιες εκδόσεις που δημοσίευσαν τα βιβλία του Anton Szandor LaVey) κυκλοφορεί μεγαλύτερο τιράζ με επαναλαμβανόμενες επανεκδόσεις έως σήμερα!
Εν ολίγοις, το Necronomicon του Σίμωνα και αργότερα το Necronomicon Spellbook (μια απλοποιημένη έκδοση του αρχικού βιβλίου) έγινε πολύ σύντομα ένας ζωντανός αστικός θρύλος. Η ιστορία με τους κλέφτες-μοναχούς αποδείχτηκε αληθινή (αν και επίσημα, τα βιβλία που εκλάπησαν το 1973, ήταν έργα του 16ου αιώνα, κανένα στην ελληνική), ενώ τα ξόρκια και τα τυπικά που υποδείκνυε το βιβλίο είχαν επιτυχία!
Σήμερα, έπειτα από τριάντα χρόνια σιωπής, ο Σίμωνας κυκλοφορεί στις αρχές του 2006 το Dead Names: The Dark History of the Necronomicon, επαναλαμβάνοντας τους ισχυρισμούς του για τη γνησιότητα του χειρογράφου που έχει στην κατοχή του, δημοσιεύοντας μάλιστα περισσότερα στοιχεία για το εκδοτικό παρελθόν του βιβλίου.
Στην πραγματικότητα, το τελευταίο έργο εκδόθηκε για να αναταράξει τα νερά, προετοιμάζοντας τους αναγνώστες για την πολυαναμενόμενη έκδοση του The Gates of the Necronomicon στα τέλη του 2006, αλλά και ως απάντηση στους επικριτές Daniel Harms και John W. Gonce.
Οι εν λόγω συγγραφείς με τη μελέτη τους The Necronomicon Files: The Truth Behind the Legend (1998) υποστηρίζουν –και προσωπικά συμφωνώ μαζί τους– πως το γριμόριο του Σίμωνα είναι πλαστό! Αποτελεί μια ιδιόμορφη σύνθεση αληθινών βαβυλωνιακών τυπικών, με ψευδοορολογίες Κθούλου, μαγικές σφραγίδες εμπνευσμένες από κλασικά γριμόρια σαν το Grand Grimoire (18ος αιώνας και έντονα βαρύγδουπο, ρεαλιστικό τρόπο γραφής που θυμίζει κάπως τις παλιές καλές ιστορίες τρόμου του Λάβκραφτ.
Όσον αφορά την επιτυχία από τις μαγικές επικλήσεις που τόσο συχνά ο Σίμωνας επαναλαμβάνει, αυτό θα πρέπει να οφείλεται αποκλειστικά στην υποκειμενική δύναμη της θέλησης. Άλλωστε, μαγεία δεν υπάρχει αλλά μάγοι, άνθρωποι δηλαδή που αν πράξουν σωστά μέσα από συμβολικές κινήσεις, εικόνες και λέξεις, μπορούν να ενεργοποιήσουν λανθάνουσες δυνάμεις υλοποιώντας έτσι τη θέλησή τους! Η εκδήλωση αυτή μπορεί να γίνει μέσω παραφυσικών φαινομένων, ή ακόμη και σκεπτομορφών, που είναι αστρικές μορφές συγκεντρωμένης ενέργειας.
Φιλικά
Γιώργος Ιωαννίδης
Ψυχολόγος – Αρχισυντάκτης περ. mystery

Σε ευχαριστώ πολύ και είναι τιμή μου που έγραψες στο θέμα που άνοιξα.Έβαλα κάποιες πληροφορίες από το άρθρο σου,στο τεύχος 22,Mystery,καθώς το θεώρησα από το πιο αντιπροσωπευτικό στο ελληνικό χώρο για το συγκεκριμένο θέμα και κυρίως σε αυτό το άρθρο θα βασιστώ για να συνδυάσω Necronomicon και σκεπτομορφές.Σε ευχαριστώ και πάλι.

[Melhisedek]

Απόδειξη πως το Νεκρονομικόν είναι ψεύτικο.
Πηγή:Περιοδικό Mystery,τεύχος 22
Παραπάνω είχα παραθέσει στα αγγλικά πληροφορίες για την πλαστότητα του Νεκρονομικού και βρήκα ένα άρθρο στο τεύχος Mystery,που αναφέρεται στη πλαστότητα του Νεκρονομικού.
Η πραγματική αλήθεια για το νεκρονομικό (necronomicon) ή αλλιώς βιβλίο των νεκρών(Dead Names ) είναι πως είναι ψεύτικο,όχι όμως η μαγεία του,τα αποτελέσματα που επιφέρει,αν χρησιμοποιήσεις τα τελετουργικά που προτείνει.
Ο ίδιος Χ.Φ.Λαβκραφτ είχε δηλώσει πως είχε φρικτή άγνοια του αποκρυφισμού.Ο ακραίος ρεαλισμός,που χαρακτηρίζει τις ιστορίες του,έκανε αρκετούς να πιστέψουν στην ύπαρξή του και να πιστεύουν πως αυτο το πανάρχαιο γριμμόριο των 900 σελίδων βρίσκεται σε ιδιωτικές βιβλιοθήκες του δυτικού κόσμου.Μάλιστα,σε μια επιστολή του προς ένα αγαπημένο φίλο του και συνάδελφο,τον Κλαρκ Α. Σμιθ (27 Απριλίου 1927),ο Λάβκραφτ θα περιγράψει τη μακρά ιστορική πορεία του βιβλίου των νεκρών ονομάτων,με τέτοιο τρόπο σαν να ήταν αληθινό.
Αρκετά χρόνια μετά σε μια διαφορετική επιστολή προς τη Μ. Σιλβέστερ(13 Ιανουαρίου 1934) αναφέρει πως σχετικά με το νεκρονομικόν ότι είναι καθαρό αποκύημα της φαντασίας του.Ας μη ξεχνάμε πως η δημιουργία τέτοιου είδους φρικτών βιβλίων είναι μια από τις αγαπημένες εμπειρίες των ανθρώπων που αφοσιώνονται στο άγνωστο.Αποτελεί για τους συγγραφείς αυτού του είδους ψυχαγωγία να χρησιμοποιούν στα βιβλία τους,βιβλία και δαίμονες φανταστικά άλλων συγγραφέων.Έτσι και ο Κλαρκ Άστον Σμιθ μιλά συχνά για Necronomicon,ενώ ο Λάβκραφτ κάνει αναφορά στο δικό του βιβλίο το Elbon.
Αυτή η συνεργασία των υλικών τείνει να δημιουργήσει ένα ψευτό-πειστικό υπόστρωμα σκοτεινής μυθολογίας,θρύλων και μυθολογίας,αν και κάνένας συγγραφέας αυτού του είδους δεν είχε την παραμικρή επιθυμία να παραπλανήσει τους αναγνώστες.Αρκετοί αγνούν το παραπανω σχόλιο και συγκρίνοντας τα με τους παραπλανητικους ισχυρισμούς του Έντγκαρ Α. Πόε το 'εργο του,η φιλοσοφία της Συνθήκης(ι846), για το μαθηματικό και ΄΄στεγνό΄΄ τρόπο σκέψης ενός δημιουργού,επιμένουν πως ο λάβκραφτ γνώριζε πολλά περισσότερα από όσα εξομολογούνταν.Κι όμως τα λόγια τουαφοπλίζουν.
Σε επιστολητου προς τον Σμιθ πάλι (9 Οκτωβρίου 1925)θα ομολογήσει ότι δεν έχει διαβάσει ποτέ το ιδίωμα του επίσημου αποκρυφιστή ,γιατί πίστευε πως η γραφή για το΄΄αλλόκοτο΄΄ είναι πιο αποτελεσματική,αν αποφεύγει εύκολες προλήψεις και τις δημοφιλείς αποκρυφιστικές φόρμουλες.Ακόμη,ως προς τις πεποιθήσεις του είναι πραγματικά απόλυτος υλιστής,χωρίς ούτε ψιχία πίστης σε οποιεσδήποτε ιδέες-θρησκεία,σπιριτουαλισμό,υπερβατισμό,μετεμψύχωση ή αθανασία.Ωστόσο σπέρματα κάποιων καλών ιδεών έβρισκε στις ΄΄τρέχουσες φλυαρίες των τρελών΄΄,που ασχολούνται με τέτοια πράγματα,όπως έλεγε.Είχε και σκέψεις να αγοράσει μερικά από τα ΄΄σκουπίδια΄΄ που πουλιούνται σε κάποια βιβλιοπωλεία,είχε όμως δηλώσει πως δε βρισκόταν και στην καλύτερη ΄οικονομική θέση.
Πως λοιπόν ένας συγγραφέας,που αγνοεί βασικά πράγματα και ιδέες στον αποκρυφισμό να αναφέρεται στο πιο μυστηριώδες βιβλίο στον κόσμο?Η πρώτη φορά πάντως που αναφέρεται κάτι περί του Necronomikon είναι στο βιβλίο του Κυνηγόσκυλο(1922),ο ίδιος πάντως παραδεχόταν πως είχε παντελώς άγνοια του αποκρυφισμού.
Η έμνευση για το βιβλίο,όπως είπε ο ίδιος στο φίλο του ,Χάρι Ο.Φίσερ,ήρθε από κάποιο όνειρο(1937).
Υ.Γ:Στο άλλο ποστ θα παραθέσω το έπομενο μέρος της συνέχειας,καθώς και σχόλια.

[Arrakis]

Το Necronomicon του Λάβκραφτ είναι ψεύτικο, οκ, όχι όμως και το ίδιο το μοτίβο. Κατά μια έννοια είναι ένα αρχέτυπο, το ίδιο «αρχέτυπο» που έκανε και τους παλαιούς συγγραφείς να συντάξουν τα πρώτα γρίμορια, τους μαγικούς παπύρους και τις ιερές γραφές. Επειδή λοιπόν η προέλευση του Necronomicon είναι αρχετυπική, μπορεί και ασκεί σήμερα τόση μεγάλη έλξη στην συνείδηση μας. Παρατήρησε τις δοξασίες της σύγχρονης Μαγείας του Χάους (Chaos Magic, και πιο συγκεκριμένα το Liber Kaos του P. Carroll), στηρίζεται ακριβώς σ’ αυτή την αρχή: αν πιστεύεις σε κάτι αληθινά, τότε αυτό μπορεί να αφυπνίσει τις έμφυτες παραφυσικές σου δυνάμεις και αυτές έπειτα να ασκήσουν επίδραση στο αιθέρα (ή όπως αλλιώς θέλεις να το πεις: βιοενέργεια, τσι, πράνα, μετενέργεια κ.ο.κ.).
Το Necronomicon δεν υπάρχει, υπάρχει όμως η μαγεία του!
Γιώργος Ιωαννίδης