Η Μετάβαση - Θοδωρής Κεφαλόπουλος

[melian]

"Ήμουν μόνος μου, σε ένα δωμάτιο όπου έπλεε η απόλυτη ησυχία, μακριά από τα φώτα και τους θορύβους της πόλης και η πρώτη αίσθηση απομόνωσης ήταν ήδη παρούσα. Ήταν μια ασυνήθιστα ήρεμη νύχτα κι ο ουρανός ήταν γεμάτος από λαμπερά άστρα και με σκέπαζε σαν ένας βελούδινος θόλος... "

Απόσπασμα από το καινούριο ιδιαίτερο διήγημα του Θοδωρή Κεφαλόπουλου (aka Trithemius) με τίτλο "Η Μετάβαση" που μόλις ανέβηκε στη σελίδα της Fantasy Gate. Μπορείτε να το διαβάσετε ακολουθώντας το παρακάτω link:

http://fantasia-portal.blogspot.com/...g-post_25.html

[Συνοδινός]

Γεια σου φίλε μου...
Διάβασα την "Μετάβαση" και μπορώ να πω ότι δεν με έπεισες. Θεωρώ ότι έκανες ότι μπορούσες για να μην καταλάβουμε και να μην αισθανθούμε αυτήν την μετάβαση. Έχω την εντύπωση ότι προσπάθησες περισσότερο να εντυπωσιάσεις και λιγότερο να βάλεις συναισθηματικά τον αναγνώστη σου στην ατμόσφαιρα αυτής της μετάβασης.
Μοιάζει να είναι τελείως φανταστική και τεχνητή.
Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ, είναι ότι απουσιάζει η προσωπική εμπειρία, με την οποία θα έδινες πιο απλά και κατανοητά την εικόνα αυτής της μετάβασης.
Κι ακριβώς αυτό το τελευταίο ήθελα να σε ρωτήσω...

[Trithemius]

Εχμ... δεν εκπλήσσομαι που δεν σε έπεισα αλλά να θυμάσαι ότι μερικές φορές, τέτοια κείμενα δεν έχουν σκοπό να πείσουν κάποιον για οτιδήποτε. Σκέφτηκες ποτέ μήπως όσα γράφει κάποιος είναι μία αντανάκλαση εικόνων που έχει μέσα του; Σκέφτηκες ποτέ μήπως ένα κείμενο τέτοιου ύφους απλά δεν έρχεται για να "πουλήσει" ή να πείσει αλλά υπάρχει μόνον ως ένα νοητικό αποτύπωμα μερικών λεπτών; (η εμπειρία δεν είναι πάντα έκδηλη...)

Η λογοτεχνία φαντασίας είναι μία ειδική κατηγορία και προσωπικά, χωρίς να διεκδικώ συγγραφικές δάφνες ή να προσδοκώ οικονομικές απολαβές μέσα από όλα αυτά (έχω δουλειά, ευχαριστώ), θεωρώ πως είναι δύσκολο να μπει κάποιος τρίτος στο νόημα τέτοιων διηγημάτων. Ή το συλλαμβάνεις ή όχι αλλά και οι δύο εκδοχές είναι καλοδεχούμενες.

Όταν ο Λάβκραφτ έγραφε τους μύκητες από τον Γιογγώθ, μία ανθολογία τόσο εκτός του ύφους που τον έχουμε συνηθίσει, θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για άλλο συγγραφέα... Άλλο λοιπόν τα θέλω μας, αυτά που προσδοκούμε να διαβάσουμε και άλλο το τι αποτυπώνει κάποιος σε ένα κείμενο.

Απλά το προσπερνάς

[Συνοδινός]

Εχμ... δεν εκπλήσσομαι που δεν σε έπεισα αλλά να θυμάσαι ότι μερικές φορές, τέτοια κείμενα δεν έχουν σκοπό να πείσουν κάποιον για οτιδήποτε. Σκέφτηκες ποτέ μήπως ένα κείμενο τέτοιου ύφους απλά δεν έρχεται για να "πουλήσει" ή να πείσει...

Αχμ... ούτε εγώ εκπλήσσομαι που δεν εκπλήσσεσαι. Όταν όμως ένα κείμενο δημοσιεύεται κάπου, αυτό γίνεται υποτίθεται, για να το μοιραστεί ο συγγραφέας του με τον υπόλοιπο κόσμο. Για να δουν οι αναγνώστες «κάτι» με τα μάτια και την αντίληψη του συγγραφέα.
Εάν κάποιος δεν μπορεί να δει κάτι, διαβάζοντας ένα κείμενο, μπορεί βέβαια γι αυτό να φταίει ο αναγνώστης –όπως υποστηρίζεις εσύ- μπορεί όμως να φταίει και ο συγγραφέας- όπως υποστηρίζω εγώ.
Εάν λοιπόν ο συγγραφέας πείθει ή όχι, είναι κι αυτό βασικό κριτήριο για να αξιολογηθεί ένα κείμενο. Εγώ αυτό που διάβασα -και θα μου επιτρέψεις- ήρθε για να «πουλήσει».

Η λογοτεχνία φαντασίας είναι μία ειδική κατηγορία... (η εμπειρία δεν είναι πάντα έκδηλη...)
Άλλο λοιπόν τα θέλω μας, αυτά που προσδοκούμε να διαβάσουμε και άλλο το τι αποτυπώνει κάποιος σε ένα κείμενο.

Εμένα το κείμενό σου μου θύμισε ποιητική ανθολογία. Τα παραμύθια γράφονται σε τρίτο πρόσωπο και τα ημερολόγια (αληθινές εμπειρίες) σε πρώτο. Κι αφού εσύ έγραψες σε πρώτο πρόσωπο, εκ των πραγμάτων, η φαντασία θα ακροβατούσε σε ένα πολύ λεπτό σχοινί. Καθώς, θα έπρεπε συγχρόνως να πείθει, ότι είναι μια αληθινή εμπειρία. Έτσι, στο κείμενό σου η φαντασία καταρρέει με αφηρημένες εκφράσεις και ακατανόητες εικόνες, μέσα σε μια εξίσου θολή πραγματικότητα.
Αλλά από την στιγμή που εσύ, ως ο συγγραφέας του κειμένου, το βαπτίζεις: «μία αντανάκλαση εικόνων», «νοητικό αποτύπωμα μερικών λεπτών», «που δεν έρχεται για να πουλήσει ή να πείσει», «που είναι δύσκολο να μπει κάποιος τρίτος στο νόημα» και τελικά, «...ή το συλλαμβάνεις ή όχι και το προσπερνάς...», δεν αφήνεις κανένα περιθώριο για κριτική σε τρίτους. Δεν βλέπω τον λόγο να υπάρχει από κάτω γραμμένο το «σχολιάστε το κείμενο». Θα έπρεπε να το κλειδώσεις.

Όταν ο Λάβκραφτ έγραφε τους μύκητες από τον Γιογγώθ... ...προσωπικά, χωρίς να διεκδικώ συγγραφικές δάφνες ή να προσδοκώ οικονομικές απολαβές μέσα από όλα αυτά (έχω δουλειά, ευχαριστώ)

Εγώ δεν θυμάμαι να σου πρότεινα να εκδώσουμε βιβλίο, ούτε να έκανα σύγκριση με τον Λάβκραφτ, ούτε και είχα κάποιον άλλον υπόψη μου. Σχολίασα, μόνο, ότι διάβασα. Και τέλος, όλοι οι συγγραφείς έχουν γράψει και καλά έργα και λιγότερο καλά. Έχουν γράψει και πράγματα για τα οποία έχουν μετανιώσει. Και θέλω να πω μ΄αυτό, ότι εγώ δεν μπήκα για να σχολιάσω το συγγραφικό σου ταλέντο –σαφώς μπορείς να γράψεις- παρά μόνο το παρόν διήγημα.

[c.r]

Αρχική Δημοσίευση από Συνοδινός

Εγώ αυτό που διάβασα -και θα μου επιτρέψεις- ήρθε για να «πουλήσει».

Αυτό το σχόλιο από πού προκύπτει;

[Trithemius]

Παιδιά χαλαρώστε λίγο. Ο χώρος της Fantasy Gate δεν είναι prive, ούτε γράφεις εξετάσεις για να συμμετάσχεις. Όλοι μπορούν να καταθέσουν κείμενα και το μόνο που χρειάζεται είναι φαντασία και καλή προαίρεση. Αν σου λείπει ένα ή και τα δύο, δεν μπορείς ούτε να συμμετάσχεις, ούτε να κατανοήσεις όσα γράφονται εκεί. Για κάθε κείμενο που αναρτάται, κριτικές υπάρχουν πολλές και εντυπώσεις άλλες τόσες και αν ένα κείμενο δεν προσβάλλει κάτι συγκεκριμένο (πχ μια ιδέα, θρησκεία κλπ) με την αισθητική ή τη γραφή του, μπορεί να αναρτηθεί.

Άλλοι γράφουν καλύτερα, άλλοι χειρότερα. Άλλοι αποσκοπούν σε συγγραφική καριέρα και άλλοι όχι. Σε αυτόν τον χώρο, κάνουμε το κέφι μας είτε διαβάζοντας, είτε γράφοντας, είτε κάπως αλλιώς αλλά το να ασχολούμαστε τόσο διεξοδικά με μία κριτική που δεν αποσκοπεί πουθενά και να διυλίζουμε τον κώνωπα με τέτοιες κριτικές (θετικές ή αρνητικές) μου φέρνει στο μυαλό τη φράση "not much that comes from anything, equals pretty much nothing"...