Το Εκκρεμές του Φουκώ του Έκο και ο Νταν Μπράουν

[melian]

Μέσα στις γιορτές έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, Το Εκκρεμές του Φουκώ. Έχοντας διαβάσει παλαιότερα Το Όνομα του Ρόδου ήμουν κάπως προετοιμασμένη τι περίπου μπορεί να συναντούσα, συνομωσίες, μυστήρια, σκοτεινή ατμόσφαιρα κλπ. Με εξέπληξε το γεγονός, αν και ακόμα δεν το έχω διαβάσει ολόκληρο, ότι ασχολείται με τους Ναϊτες ιππότες, το ιερό Γκρααλ και όλα αυτά τα συνωμοσιολογικά σενάρια τα οποία επανέφερε στο φως ο Νταν Μπράουν. Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα όσα αναφέρει ο Έκο ανταποκρίνονται στην αλήθεια, μιας και δεν έχω γνώση του θέματος. Αυτό που μου κάνει κατάπληξη είναι το γεγονός ότι αρκετά χρόνια πριν τον Κώδικα Ντα Βίντσι ένα παρόμοιου είδους μυθιστόρημα ασχολήθηκε με αυτό το θέμα και μάλιστα με την παράθεση πιο αληθοφανών, ας μου επιτραπεί αυτή η λέξη, αποσπασμάτων. Δεν γνωρίζω αν τότε που πρωτοβγήκε το βιβλίο η κοινή γνώμη ασχολήθηκε με τους Ναϊτες και τις διάφορες ομάδες με τις οποίες ειπώθηκε ότι μπορεί να συνδέονται. Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα για την εντύπωση που προκάλεσε όταν βγήκε θα τον παρακαλούσα να τα μοιραστεί με όσους ακόμη μπορεί να ενδιαφέρονται. Το όλο θέμα του βιβλίου μου κίνησε αρκετά την περιέργεια. Επαναλαμβάνω ότι όχι τόσο ως προς τον βαθμό αλήθειας που μπορεί να περιέχει, προσωπικά το εκλαμβάνω ως μυθιστόρημα, αλλά ως προς τις αντιδράσεις των αναγνωστών. Δεδομένου ότι ο Κώδικας Ντα Βίντσι ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και αναμένεται να κυκλοφορήσει ως ταινία άραγε γιατί δεν συνέβη το ίδιο και στο βιβλίο του Έκο, που στο κάτω κάτω ήταν ήδη πολύ γνωστός και έχαιρε παγκόσμιας εκτίμησης; Υπάρχει μήπως κάποια σκοπιμότητα πίσω από την προώθηση του βιβλίου του Μπράουν την τωρινή χρονική στιγμή;

[Voel]

Αυτό που μου κάνει κατάπληξη είναι το γεγονός ότι αρκετά χρόνια πριν τον Κώδικα Ντα Βίντσι ένα παρόμοιου είδους μυθιστόρημα ασχολήθηκε με αυτό το θέμα και μάλιστα με την παράθεση πιο αληθοφανών, ας μου επιτραπεί αυτή η λέξη, αποσπασμάτων.

Το θεμα που εθιξε ο Κωδικας Ντα Βιντσι δεν ειναι κατι νεο.....ο\πολυ πρινβ απο αυτον ειχαν ασχοληθει και αλλοι οπως ο Εκο, και ο δικος μας ο Καζαντζακης στον "Τελευταιο Πειρασμο" Σε καθε περιπτωση υπηρχαν ανιδρασεις, ειτε στην εμφανιση του βιβλιου, ειτε στην μεταφορα του στην οθονη. Οι παλιοτεροι νομιζω θυμουνται τα αισχη καποιων "χριστιανων" οταν ανεβηκε στις οθονες η ταινια του Σκορτσεζε.

Αν σε ενδιαφερει μια πιο ερευνιτικη προσεγγιση στο θεμα, προτεινω το βιβλιο Holy blood, holy Grail

[melian]

Σ΄ευχαριστώ Voel για την πληροφορία. Τώρα που το λες θυμάμαι ότι είχα ακούσει για τον Καζαντζάκη και Τον Τελευταίο Πειρασμό αν και ακόμα δεν αξιώθηκα να διαβάσω το βιβλίο. Σίγουρα όλα τα θέματα που διαπραγματεύεται ο Μπράουν δεν είναι καινούρια. Αυτό που ψάχνω δεν έχει να κάνει τόσο με την θεματολογία αυτών των βιβλίων, λίγο η πολυ μου είναι γνωστή. Θα ήθελα να μάθω την εποχή που κυκλοφόρησε Το Εκκρεμές του Φουκώ στην Ιταλία αν ξεσήκωσε αντιδράσεις από την πλευρά της Καθολικής Εκκλησίας, ανάλογες με αυτές που ξεσήκωσε ο Νταν Μπράουν και ο Καζαντζάκης. Διαβάζοντας το βιβλίο μου γεννήθηκε αυτή η απορία κ είπα να την μοιραστώ μαζί σας μήπως υπάρχει κάποιος που γνωρίζει κάτι παραπάνω.

[durden_alie]

Θα 'θελα απλά ένα σχόλιο να κάνω πάνω στα λόγια του αγαπητού melian...

Φίλε μου, κακά τα ψέμματα, ο Umberto Eco και συγκεκριμένα αυτό το βιβλίο του, δεν είναι και ό,τι πιο "εύπεπτο"...Και, εκτός απ' αυτό, καταπιάνεται με πάρα πολλά θέματα, σε αντίθεση με τον "Κώδικα ΝταΒίντσι" που, κατά την άποψή μου, είναι απλά ένα καλό και καλά δουλεμένο μυθιστόρημα "αστυνομικής φύσεως"...Η πορεία του άλλωστε, σχεδόν προδιαγεγραμμένη : Πιάνουμε ένα "πιασάρικο" θέμα, δημιουργείται όλος ο απαραίτητος "ντόρος" με τις Εκκλησίες να το αφορίζουν, γυρίζεται ταινία από το Hollywood--άλλωστε, και ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένο, εκεί παραπέμπει...σε σενάριο! Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν δούμε σε λίγο καιρό και κάποιο...sequel...

Όσο για αντιδράσεις που πιθανώς να ξεσήκωσε το "Εκκρεμές του Φουκώ", προσωπικά δεν γνωρίζω κάτι, αλλά δε νομίζω ότι έγινε κάτι τέτοιο γιατί αφενός μεν ο Eco στο βιβλίο του δεν έκανε καμιά επίθεση εναντίον της Εκκλησίας--όχι ότι έκανε ο Dan Brown, αλλά ασχολήθηκε ειδικότερα με μια "εναλλακτική" ιστορία της ζωής του Ιησού Χριστού--αφετέρου δε γιατί το "Εκκρεμές του Φουκώ" δεν τράβηξε επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας στον ίδιο βαθμό που τα τράβηξε ο "Κώδικας ΝταΒίντσι", ο οποίος, εξακολουθώ να είμαι της άποψης ότι είχε εξ αρχής αυτόν το σκοπό.

[melian]

Χωρίς παρεξήγηση είμαι κοπέλα. Καθόλου εύπεπτο και έχοντας διαβάσει και τον Κώδικα Ντα Βίντσι ομολογώ ότι δεν μπορούν να συγκριθούν. Το βιβλιο του Έκο είναι ένα πραγματικό αριστούργημα ενώ του Νταν Μπράουν καλογραμμένο χολιγουντιανό σενάριο. Έχεις απόλυτο δίκιο για όσα λες durden alie. Προφανώς εκεί οφείλεται και η έκταση που πήρε το όλο θέμα. Συν το ότι η δύναμη της διαφήμισης έκανε παλι το θαύμα της.

Ακόμα δεν το έχω διαβάσει όλο και ήδη έχω παρατηρήσει ότι είναι πολυέπίπεδο και ασχολείται με πάρα πολλά πράγματα... που δύσκολα αναλύονται όταν κάποιος δεν τα γνωρίζει.

[Cap-10]

Το Εκκρεμές του Φουκώ είναι ένα αριστούργημα όπως και το Όνομα του Ρόδου.
Ο Ουμπέρτο Έκο που για μένα είναι ο πατέρας της Σημειολογίας σε όλα του τα βιβλία αναλύει ένα θέμα σε βάθος, δίνει άφθονες ιστορικές πληροφορίες και ο αναγνώστης στο τέλος του έργου χωρίς να το αντιληφθεί έχει εισχωρήσει σε βαθιά νερά.
Όταν διάβασα για πρώτη φορά το Εκκρεμές του Φουκώ ήταν πριν από πολλά χρόνια. Μέχρι τότε είχα διαβάσει άλλα έργα του συγκεκριμένου συγγραφέα. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου μιας και τα ονόματα, τα τάγματα κ.α. μου ήταν άγνωστα αποφάσισα να αγοράσω άλλα βιβλία έτσι ώστε να είμαι σε θέση να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για όσα έλεγε. Τελικά το βιβλίο το τελείωσα μετά από ένα χρόνο περίπου μαζί με άλλα 8,9 βιβλία που μίλαγαν για Ναϊτες, Μυστικά Τάγματα, Αλχημιστές, επιστημονικά κλπ.
Για μένα το έργο το Εκκρεμές του Φουκώ είναι ένα ευαγγέλιο. Κοσμεί τη βιβλιοθήκη μου και πολλές φορές το ξαναπιάνω στα χέρια μου ως βιβλίο αναφοράς και ανατρέχω στις σελίδες του για πληροφορίες.
Είναι ένα έργο δύσκολο, με πολλά νοήματα και συνάμα πάντα σύγχρονο για όλους όσους ασχολούνται με την έρευνα.
Για τα έργα του Dan Brown το μόνο που μπορώ να πω πως είναι ένα όμορφο αστυνομικό θρίλερ με ιστορικά στοιχεία που δεν είναι όλα αξιόπιστα. Είναι επίσης ένα επικίνδυνο έργο που σε έναν χαμηλού επιπέδου μόρφωση ή με αδύναμα τα κριτήρια αξιολόγησης αναγνώστη μπορεί να τον οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Με εντυπωσίασε η πλοκή και η ροή του έργου που δεν κουράζει και μαζί με τα στοιχεία που θέτει τσιγκλάει τον παρθένο ερευνητή να ξεκινήσει τη δικιά του έρευνα σχετικά με τη συνωμοσιολογία και τα θρησκευτικά θέματα.

Cap-10