Ψυχικά Βαμπίρ

[thea]

[QUOTE=galadriel]αγαπητή thea,

να είμαι βαμπίρ και να μην το ξέρω;θα το σκεφτώ..και θα απαντήσω!για την ώρα,σου απαντάω για τους πενθούντες ...όχι,δεν έχω μπερδέψει όλές όσες έχουν πένθος με βαμπίρ..εξάλλου βρέθηκα κι εγώ σε αυτή τη θέση(του να έχω πένθος)..μιλάω για κάποιες συγκεκριμμένες περιπτώσεις γυναικών,διαφόρων ηλικιών που θυμάμαι,κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως το..βαρυγκόμησμά τους εκτός από τον θάνατο του στενού τους συγγενή το δικαιολογούσαν και με συνεχείς συμφορές..ήταν οι άνθρωποι που πάθαινε βλάβη το αυτοκίνητό τους στο βουνό,που το παιδί τους πάθαινε προβλήματα στη δουλειά,που έκαναν παρέα με άλλα άτομα που είχαν προβλήματα υγείας ανίατα κλπ..κλπ.. και που όλες όταν γνώριζαν έναν νέο άνθρωπο(άντρα,γυναίκα)έδειχναν εξαιρετική προθυμία να τον εξυπηρετήσουν σε ό,τι μπορούσαν....το συναίσθημα που περιέγραψα το είχα με όλες..να μην μπορώ να αναπνεύσω...να ασφυκτιώ...αν σας λέει κάτι....επιμένω πώς δεν ήταν το πένθος που έβγαζε αυτό το feeling..απλά με αυτό δικαιολογούσαν την παρουσία του.