Harry Potter

[Antonia]

Πριν μερικές μέρες πήγα να δω στο cinema την πέμπτη κατά σειρά μεταφορά βιβλίου της J.K. Rowling με ήρωα τον Harry Potter.

Ανοίγω αυτό το θέμα -φαινομενικά αργοπορημένα- γιατί θα ήθελα να σχολιάσουμε ολόκληρη τη σειρά Harry Potter (7 συνολικά ταινίες θα κυκλοφορήσουν) και όχι κάποια μεμονωμένη ταινία.

Θα ήθελα να αναφερθώ στο συνεχώς επεκτινόμενο αλλά πάντα επιτυχημένο cast, με μεγάλα ονόματα όπως αυτά των Gary Oldman, Ralph Feinnes, Helena Bonham Carter και Maggie Smith να παρελάβνουν μπροστά από την κάμερα και να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας! Φυσικά οι άλλοτε μικροί ήρωες Daniel Radcliffe, Emma Watson και Rupert Grint χρόνο με το χρόνο ωριμάζουν όχι μόνο σωματικά αλλά και σαν ηθοποιοί.

Προσωπικά από την πρώτη στιγμή λάτρεψα τις ταινίες και έσπευδα ανέκαθεν στους κινηματογράφους της πρωτεύουσας να απολαύσω τις περιπέτειες των νεαρών μάγων. Δυστυχώς τα βιβλία ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω για το αυθεντικό κείμενο που είναι η πραγματική πηγή γι' αυτό που βλέπουμε στις αίθουσες. Ωστόσο, θαυμάζω το έργο της συγγραφέως, αφού κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύγχρονο θρύλο, ένα παιδικό πρότυπο, από την κυκλοφορία του πρώτου κιόλας μυθιστορήματος. Κατάφερε να εμπλουτίσει τον μαγικό κόσμο όλων μας, να κάνει τη φαντασία μας να καλπάσει και έδωσε εξαιρετική τροφή (υλικό) στους διάφορους σκηνοθέτες που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους ώστε να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο μεγάλο παραμύθι.

Δεν ξέρω ποια είναι η άποψή σας για τις ταινίες, όμως θα ήθελα εδώ να καταθέσετε τα κριτήρια και τα συμπεράσματά σας μετά από την παρακολούθηση οποιασδήποτε ταινίας.

Θα επανέλθω...

Fan του Χάρι Πότερ σεν υπήρξα ποτέ μου ωστόσο πρέπει να παραδεχθώ πως η Ρόουλινγκ το μόνο που δεν κατάφερε ήταν να δημιουργήσει μια νέα νεομυθολογία γύρω απο τη σειρά της...όλα τα άλλα τα κατάφερε.

Να αποκτήσει φανατικό κοινό που περιμένει δύο μέρες έξω απο το βιβλιοπωλείο Γουότερστουνς στο λονδίνο (Είχα πάει εκεί φέτος το καλοκαίρι αλλά πρίν εκδοθεί το έβδομο βιβλίο...) δύο μέρες πρίν το γεγονός της έκδοσης του Νέου Βιβλίου το κατάφερε.

Να ξεσηκώσει αντιδράσεις γονέων και κληρικών που πιστεύουν οτι προσπαθεί να αποτραβήξει απο το Χριστιανισμό τα παιδιά τα κατάφερε.

Κατάφερε αρκετά.

Όμως πάνω απ' όλα κατλαφερε να μας δώσει μια πολύ καλή σειρά βιβλίων και ταινιών αργότερα βασισμένων σε αυτά.

Μπορώ προσωπικά να πώ γιατί όλη αυτή η επιτυχία.

1)κάθε παιδί διαμέσω των βιβλίων βιώνει αυτό που τα περισσότερα παιδιά σήμερα δεν βιώνουν. Την διαφυγή απο την φρικτή πραγματικότητα. Πολλά παιδιά μένουν κλεισμένα σπίτι τους και διαβάζουν φυλακισμένα. Άλλα δέχονται κακομεταχείρηση και γενικά ζούν μία ζωή που δεν τη θέλουν. Έτσι, ο Χάρι στο βιβλίο είναι η "εναλλακτική" μορφή ενός παιδιού που ζεί με τους θετούς γονείς, τους θείους του (Χιλιοχρησιμοποιημένο σενάριο που δουλεύει ακόμα. Ο Μπάτμαν -Μπρούς Γουέιν- χάνει τους γονείς του σε μικρή ηλικία και τον μεγαλώνει ο Άλφρεντ, ο μπάτλερ της οικογένειας. Ο Πήτερ Πάρκερ, ή Σπάιντερμαν , χάνει μικρός τους γονείς του και τον μεγαλώνει ο θείος Μπέν και η θεία Μαίυ...Ένα σωρό παραδείγματα. Ακόμα και η Σταχτοπούτα είναι ένα απο αυτά.)τον Βέρνον και την Πετούνια και...τον κακομαθημένο ξαδερφό του τον Ντάντλι. Ενώ λοιπόν ζεί μια άσχημη ζωή, σκάει μύτη η "καλή νεράιδα", ή το Ιππικό. Με μεγαλύτερη ακρίβεια, σκάει μύτη ο γίγαντας Χάνγκριντ που τον παίρνει και του λέει "Μικρέ, ξέρεις κάτι;...Είσαι μάγος!" και αυτή είναι μία σκήνή που τα περισσότερα παιδιά σήμερα θα ήθελαν να τη ζήσουν...

2) Το ύφος της ταινίας σίγουρα κερδίζει κάθε θεατή...Άλλωτε σκοτεινό και άλλωτε φωτεινό. Με την ακρίβεια όμως της αλήθειας. Έχουμε φυσικά και ένα αξιόλογο σκηνικό: Μία παρέα εφήβων μάγων που αντί να τρέχουν σε φροντιστήρια και αντί να κλείνονται στα σπίτια τους και να τρώνε τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους κάνοντας πράγματα που μισούν, κυνηγάνε τέρατα και σημεία. Αυτό και ποιός δεν θα ήθελε να το κάνει, ή καλύτερα πιό σημερινό παιδί δεν θα ήθελε; Έχουμε εφηβικές ανυσηχίες, έρωτες και γκάφες σε ένα εξωπραγματικό σχολείο.

3) Υπάρχει και ο Λόρδος Βόλντεμορτ που αντιπροσωπεύει τον προσωπικό δέμονα του ήρωα αλλά και κάθε δικό μας δέμονα, γιατί όλοι έχουμε μέσα μας κάτι που απο μικρούς μας φόβιζε. Στην περίπτωση του Χάρι ,αυτός σκότωσε τους γονείς του. Στην περίπτωση του Μπάτμαν, το ίδιο πάλι, Στην περίπτωση του Ιντιάνα Τζόουνς, αυτός του έδωσε το καπέλο του και πάει λέγοντας. Πρόκειται φυσικά για άλλο ένα χιλιοχρησιμοποιημένο σενάριο που ίσως πάντα να έχει πέραση όσο και το άλλο.

Καλά όλα αυτά και αξίζει να τα προβάλει κανείς ώς επιχείρημα για να πεί πως η ταινείες με τον Χάρι Πότερ είναι εξαιρετικές. Και όντως είναι.

Μόνο που , φυσικά, όλα τα παραπάνω θα τα λάβουν υπ 'όψιν τους όσα παιδιά αποφεύγουν το μιμητισμό και εκτιμούν τη ανώτερη και πνευματική οπτική μιας ταινίας ή ενός βιβλίου...Αλλιώς μπορεί κάλλιστα να τη δούν στο σινεμά και μετά να πούν ξερά "Εντάξει ρε, ας πάμε για κανένα σουβλάκι τώρα..."

Τέλος πάντων, Η ταινία είναι ωραία και όποιος την βλέπει ,βλέπει παράλληλα και το παιδί που έχει μέσα του. Κάθε φόβος του, κάθε νεανική ανυσηχία του, κάθε επιθυμία του βρίσκεται σε αυτή την ταινία (ή βιβλίο καλύτερα.).

[lifo]

Μόνο την πρώτη ταινία είδα. Δεν χρειάστηκε να δω άλλες γιατί απλώς μου την έδιναν στα νεύρα. Από την φρικτή πραγματικότητα όπως λέγετε παραπάνω γίνονται χαζά και ονειροπαρμένα. Τα βλέπεις να τρέχουν στους δρόμους με τις στολές του <<μικρού μάγου>>. Βέβαια δεν στηρίζει την κριτική της εκκλησίας στο έργο το μύνημα αυτό. Η Rowling έχει ακουστεί πως πήρε και κάτι παγανιστικά. Δεν είναι κακό αυτό. Μόνο που με τα έργα αυτά εξεφτιλίζεται ο αποκρυφισμός. Και άλλοι φτιάξαν μυθολογίες και μάλιστα με πολύ καλούς συμβολισμούς(Tolkien, Lovecraft) αλλά ok. Και είχαν και κάτι πιο σοβαρό να πουν. Εδώ είναι η πόρωση των παιδιών. Και μετά μιλάμε για την κοινωνία... Ευχαριστώ

[Antonia]

Αρχική Δημοσίευση από lifo

Από την φρικτή πραγματικότητα όπως λέγετε παραπάνω γίνονται χαζά και ονειροπαρμένα. Τα βλέπεις να τρέχουν στους δρόμους με τις στολές του <<μικρού μάγου>>...... Εδώ είναι η πόρωση των παιδιών. Και μετά μιλάμε για την κοινωνία...

Αλήθεια ποιο το κακό με το να ασχολείται κάποιος συγγραφέας με το θαυμαστό κόσμο των παιδιών; Από πότε η μαγεία και τα ξόρκια είναι ιδιοκτησία των μεγάλων; Άσε που προσωπικά διαφωνώ με το ότι τα βιβλία του Harry Potter είναι για παιδιά (και μόνο). Καλύτερα να τριγυρνά το παιδί μου με ένα σκουπόξυλο στις αποκριές παρά με το όπλο του Jack Noris... Καλύτερα να ονειρεύεται πως μπορεί να πετάξει παρά πως μπορεί με μια μπουνιά να σωριάσει νεκρό τον ασιάτη εχθρό του... Καλύτερα να διαβάζει για κένταυρους, αετούς, φοίνικες, μανδραγόρες, παρά να βλέπει το μυρμήγκι που κουβαλάει το φαγητό του το καλοκαίρι και να το πατάει όλο μίσος...

Εντάξει, ξέρω πως δεν είναι όλα έτσι, όμως αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στη φαντασία και την "πραγματικότητα", νομίζω πως προτιμώ το παιδί μου να είναι ονειροπόλο... και να σχεδιάζει εναλλακτικούς κόσμους στο κεφάλι του.

Αρχική Δημοσίευση από lifo

Η Rowling έχει ακουστεί πως πήρε και κάτι παγανιστικά. Δεν είναι κακό αυτό. Μόνο που με τα έργα αυτά εξεφτιλίζεται ο αποκρυφισμός. Και άλλοι φτιάξαν μυθολογίες και μάλιστα με πολύ καλούς συμβολισμούς (Tolkien, Lovecraft).αλλά ok. Και είχαν και κάτι πιο σοβαρό να πουν.

Στο περί ποιότητας Tolkien και Lovecraft δεν θα διαφωνήσω, αλλά ως προς τη διαχείρηση διάφορων παγανιστικών στοιχείων κ.ά. έχω να πω πως η Rowling έκανε αξιοπρεπέστατη δουλειά, μελάτησε καλά τα βιβλία της, έψαξε καλά τους συμβολισμούς, διατήρησε υψηλά τα στάνταρ του αποκρυφισμού. Χειρίστηκε με μαεστρία κάθε στοιχείο που είχε στη διάθεσή της και -όχι μόνο εγώ αλλά- εκατομμύρια αναγνώστες και θεατές στον κόσμο είναι ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα.

[lifo]

Δεν είναι τα ξόρκια μόνο για μεγάλους ούτε το βιβλίο μόνο για μικρούς. Πήρε και τις ιστορίες που τις έλεγε η μάνα της νομίζω και τις συνέθεσε. Μιλήσαμε για το τί γίνετε και όχι για το αν θα ονειρεύεται. Αλλά ακόμα και εκεί το παιδί χάνει κομμάτια της κοινωνίας. Αυτά τα λίγα. Ευχαριστώ

[melian]

Χμ αργήσαμε να ασχοληθούμε με τον Harry Potter. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι μεγάλη παράλειψη αφού πρόκειται για ένα λογοτεχνικό φαινόμενο. Προσωπικά δηλώνω fan των βιβλίων της Rowling. Και οι ταινίες δε λέω ήταν καλές, κάποιες περισσότερο άλλες λιγότερο αλλά τα βιβλία και ο τρόπος γραφής της ήταν υπέροχος.

Δε καταλαβαίνω γιατί ο Harry Potter και η μυθολογία την οποία έπλασε η Rowling να πρέπει να θεωρηθεί χαμηλότερου επιπέδου άπο άλλες μυθολογίες. Ήταν μια μυθοπλασία με πολλές μυθολογικές και λοιπές αναφορές που απευθυνόταν σε παιδιά και όχι μόνο. Στη τέχνη εξάλλου δεν υπάρχει παρθενογένεση. Τα θέματα είναι κοινά. Η επιτυχία όμως έρχεται όταν κάποιος έχει τον ιδιαίτερο τρόπο να χειριστεί αυτά τα κοινά θέματα και να κερδίσει την υποστήριξη του κόσμου. Και αυτό η Rowling το πέτυχε.

Τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από τον Harry Potter ούτε και θα πάθουν τίποτα από την ανάγνωσή του ή αν παρακολουθήσουν τις ταινίες του. Γνωρίζουν ότι εκείνα δεν είναι μάγοι και ότι όλα είναι φανταστικά όπως ξέρουν ότι ο Superman είναι φανταστικός ήρωας. Άλλωστε αν αναλύσουμε τους υποσύνειδητους συμβολισμούς πολλών 'αθώων' παραμυθιών με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, πχ Κοκκινοσκουφίτσα θα μείνουμε άφωνοι με τα όσα κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Παρόλα αυτά κανένα παιδάκι όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει πάθει τίποτα. Τα παραμύθια είναι παραμύθια και τα χρειαζόμαστε.

Ένα ακόμα συν είναι ότι πολλά παιδιά αγάπησαν το διάβασμα ξεκινώντας να διαβάζουν το Harry Potter. Αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε.

Ας πω και λίγα λόγια για τις ταινίες και γιατί τις θεωρώ κατώτερες των βιβλίων. Αν και το cast των ηθοποιών είναι το καλύτερο δυνατό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αυτό που με ξένισε είναι ότι δεν υπάρχει ένας σταθερός σκηνοθέτης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες διαφορές από ταινία σε ταινία. Αυτό επηρεάζει την ατμόσφαιρα γιατί εκει που έχουμε μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μας αυτή στην επόμενη ταινία αλλάζει. Αυτό προσωπικά δε μου άρεσε καθόλου και νομίζω ότι πάει πίσω τη μυθολογία.

Από την άλλη οι ταινίες συμπιέζουν κάποιες φορές τόσο πολύ τα γεγονότα των βιβλίων ώστε όταν παρακολουθούμε τη ταινία να βλέπουμε ότι λείπουν πάρα πολλά κομμάτια και κάποιες φορές να δημιουργούνται και πολλές παρερμηνείες. Ο κινηματογραφικός χρόνος είναι βέβαια περιορισμένος αλλά και από την άλλη χάνεται όλη η 'μαγεία' του βιβλίου. Για την ακρίβεια αυτή την αίσθηση είχα παρακολουθώντας τη τελευταία ταινία. Μετά από το τέλος της ταινίας επί μια ώρα συζητούσαμε τι κόπηκε αντί να συζητάμε για όσα είδαμε. Αυτό νομίζω τα λέει όλα...

[Marsia]

8 για τις ταινίες(ωραία εφέ), 10 για τα βιβλία(αξέχαστες εφηβικές αναμνήσεις!)

[SherlockHolmes]

Ολες οι ταινιες ηταν αρκετα καλες αλλα τα βιβλια ηταν καλυτερα!