ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ για μεγάλους

[agaliarep]

Πανάρχαια προσευχή-επίκληση που υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο ελληνικό Αλφάβητο, από καταβολής του. Οπωσδήποτε θα διαπιστώσετε την ανάμειξη αρκετών ετερόκλητων στοιχείων - δωρικούς τύπους, νεώτερες προσθήκες κλπ - αλλά το όλο θέμα είναι όντως εντυπωσιακό:

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κ.λ.π.), δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης. Σύμφωνα μ' αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμμα)
ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ -ΗΤΑ-ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ -ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ- ΨΙ- ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:


"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η)
ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ,
ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ
ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ
ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!"


Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός (όπου πηγή φωτός, ο Ήλιος, ο Απόλλων, ο Ρα κτλ.):

«ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ! ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ. ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ)
ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ,
ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ (ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ
(ΕΣΤΊ), ΠΥΡΟΣ (ΔΕ)
ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ) »


«"Αλ φά, βη τά Γά! Άμα δέ "Ελ, τά εψ ίλών. Στή ίγμα
(ίνα) ζή τα,
ή τα, θή τα Ίώτα κατά παλλάν Δά. (Ινα) μή νύξ ή, ό
μικρόν (έστί)
πυρός δε ιγμα ταφή εψ ιλων, φύ (οι) Ψυχή. ό μέγα
(εστί)!»


Η επίκληση αυτή είναι καταγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων

"Αλ = Ο νοητός ήλιος
Φά-ος = το φως
Βή = προστακτική του ρήματος βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).
Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την
Γά= Γή (δωρικός τύπος)
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
"Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Έψ = ρήμα έψομαι, εψ-ημένος - ψημένος.
Ίλών = ιλύς (ουσιαστικό) = λάσπη, πηλός.
Στή = προστακτική ρήματος ίστημι.
"Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζή = προστακτική ρήματος ζω.
Ή = προστακτική ρήματος ειμί, είμαι.
Θή = προστακτική ρήματος θέτω. Ίώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ.
Παλάν = Ρήμα πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο
παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (παράβαλε: Παλλάς Αθηνά).
Δα = άλλος τύπος της Γα, Γης (παράβαλε: Δα- μήτηρ >
Δημήτηρ >Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα.
"Ο = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ (οι) = ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).



Απόδοση

Αλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γη!
Κι εσύ Ελ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά) για να μπορέσουν
τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν
πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί) το
καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή,
που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!

Ο όποιος συντονιστής ας το βάλει σε όποια θεματολογία κρίνει ότι πρέπει...
Εγώ αδυνατώ...

Ευχαριστώ πολύ αγάπη μου.

[Epoptes]

Ο αρχαίος δίφθογγος όμως ΑΥ (στο ταυ) δεν προφερόταν ΤΑΦ ούτε άλλωστε το αρχαίο σύμφωνο Φ προφερόταν ως f αλλά ως ph δηλαδή Π με δασεία εκπνοή. Άρα δεν μπορούμε να πάμε από το ΤΑΥ ΥΨΙΛΟΝ στο ΤΑΦΗ.

[elf]

Even the Greek Alphabet, i.e., the names of the letters, form a poem in Maya language, which reads as follows: —

FREE TRANSLATION

ALPHA. Heavily break — the — waters
BETA. extending — over the — plains
GAMMA. They — cover — the — land
DELTA. in low places where
EPZILON. there are — obstructions, shores form, and whirlpools —
ZETA. strike — the — earth
ETA. with water.
THETA. The water spreads
IOTA. on — all that lives and moves —
KAPPA. sediments give way.
LAMBDA. Submerged is — the — land
MU. of — Mu
Nl. the peaks — only
XI. appear above — the water.
OMIKRON. Whirlwinds blow round
Pl. by little and little,
RHO. until comes
ZIGMA. cold air. Before
TAU. where — existed — valleys,
UPZILON. now, abysses, frozen tanks — In circular places-
PHI. clay — is — formed.
CHI. A mouth
PSl. opens; vapours
OMEGA. then — come forth — and — volcanic sediments.
____
πηγή: www.theosophical.ca/TheMayasADLP.html


Φιλικούς Χαιρετισμούς

[Ain Soph Aur]

Παρακάτω παραθέτω ένα αρχείο που έφτασε πρόσφατα στα χέρια μου απο ένα φίλο. Για την εγκυρότητα του δεν μπορώ να ξέρω, όμως μπορώ να παραδεχτώ ότι είναι τουλάχιστο εντυπωσιακό

"Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνηση τους δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μία πλήρης γραμματική, συντακτική
και νοηματική συνέχεια, ανωτέρας συλλήψεως. Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμμα) ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-
ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ-
ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ-ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που
παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής
προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ,
ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ)
ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ:

Αλ=Ο νοητός ήλιος
Φα-ος=Το φως
Βη=προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
Τα=Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την
Γα=Γη (δωρικός τύπος)
Αμα=(επιρρ.) συγχρόνως
Έλ= ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος
Έψ=ρήμα έψομαι, εψ-ημένος, ψημένος.
Ιλών=Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη, πηλός
Στή=προστακτική ρήματος ίστημι.
Ίγμα=καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζή=προστακτική ρήματος ζω.
Η=υποτακτική ρήματος ειμί, είμαι
Θη=προστακτική ρήματος θέτω.
Ιώτα=τα ίωγα, τα Εγώ.
Παλάν=Ρήμα πάλλω (δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο
παλλάς-πάλλουσι,περιστρεφόμενη (πρβλ: Παλλας Αθηνά).
Δά=άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ: Δαμήτηρ, Δημήτηρ,
Δήμητρα=Μητέρα γη).
Νύξ=νύκτα.
Ο=το οποί! ο, που
Φυ(οι)=ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).
Κ.Ο.Κ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...(

ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ
ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ
ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού). ΑΣ ΓΙΝΕΙ
ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (μία ξηρά) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ
ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ. ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ
ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΗ (να σβήση, να χαθεί) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ ΤΟΥ
ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ
ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!"

[Mordiel]

Είναι εύκολο να παίρνεις συλλαβές και να τις ανακατεύεις βγάζοντας λέξεις και μυνήματα όπως σου αρέσει (και επιπλέον σε κάποιες περιπτώσεις, ανακατεύοντας μαζί αρχαία ελληνικά με νέα για να βγάλεις πιο εύκολα προτάσεις και νοήματα) και μερικοί αυτά αρχίζουνε να μας τα πλασσάρουνε σαν αποδείξεις ότι κάτι τρέχει πια.
Κάτι τέτοια παραδείγματα που 'αποδεικνύουν' υποτίθεται το μεγαλείο και το τεράστιο εύρος και 'ισχή' της ελληνικής γλώσσας, τα μυστικά που κρύβονται εκεί μέσα... και γενικότερα του ελληνικού στοιχείου, συναντάμε αρκετά συχνά με τον καιρό και έχει παραγίνει. Μερικοί όμως που καταφέρνουνε να διατηρούνε μια αντικειμενικότητα και εξετάζουν το κάθε τι με μια όσο γίνεται καθαρή κρίση, δεν τα μασάνε τόσο εύκολα σε αντίθεση με τους περισσότερους οι οποίοι άλλο που δεν θέλουνε προκειμένου να τονώνεται ακόμη περισσότερο το γόητρό τους (μιας και την έχουν ψωνισμένη για τα καλά οι έλληνες σαν λαός για το πόσο ανώτεροι είναι έναντι ολόκληρης της υπόλοιπης υφηλίου).

Δεν θέλω να καταδικάσω ολοκληρωτικά κάποια στοιχεία σαν το παραπάνω που παρέθεσες Ain Soph Aur, γιατί άλλωστε κι εσύ είπες με ειλικρίνεια πως δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για την εγκυρότητά του. Όμως εκφράζω την δυσπιστία μου για τον λόγο που περιέγραψα εν συντομία στις παραπάνω σειρές.
Κάποιος που έχει εντρυφύσει πραγματικά στην αρχαία ελληνική γραμματεία θα μπορούσε ίσως να ρίξει λίγο φως.

[DespaiR]

Το ποίημα είναι πολύ εντυπωσιακό και βγάζει πράγματι νόημα. Ομως απ’ oτι ξερω τα αρχαία ελληνικά γράμματα που δεν χρησιμοποιούνται σήμερα είναι τέσσερα.

Το σαμπί το οποιο ονομάσθηκε έτσι επειδή έμοιαζε σαν πι

Το γιοτ που μοιάζει με το j

To δίγαμμα που ήταν σαν το σημερινό αγγλικό F

Και το κόππα.

Το στίγμα που αναφέρει ο agaliarep νομίζω πως ήταν το στ που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ως αριθμητικό. Οπότε αν και το ποίημα βγάζει νόημα κανονικά θα πρέπει να είναι fake λαμβάνοντας υπόψη και τα άλλα αρχαία ελληνικά γράμματα.

[Melhisedek]

Συγχαρητήρια για το θέμα,δεν έχω κάτι να προσθέσω.

[dragoness_crysta]

Mordiel αυτη η προσευχη που λεει που προερχεται απο τα γραματα της αλφαβητου υπαρχει, πραγματι και μο την εχουν πει και εμενα. Ο θειος μου που ειναι φιλολογος και εχει εντριφισει το θεμα αρχαια Ελλαδα, μου το επιβεβαιωσε και ο ιδιος.
Ειναι πραγματι εντυπωσιακο, το γεγονος οτι ουσιαστικα το αλφαβητο αποτελει μαλλον εναν υμνο, η μια παρακληση

[excellent]

Dragoness_crysta, μιας και είναι φιλόλογος ο θείος σου μπορείς να το ρωτήσεις για την απορία που εξέφρασε ο DespaiR και είχα εκφράσει και εγώ όταν είχα πρωτοακούσει το θέμα από έναν, εδώ και καιρό;


Είναι ενδιαφέρον κατά την γνώμη μου θέμα.

Επίσης να πω -θέτοντας μία ακόμη αμφιβολία- ότι το αλφάβητο το πήραμε από τους Φοίνικες οι οποίοι το Άλφα το έλεγαν Άλεφ κλπ Πού θέλω να καταλήξω; Έχουμε πολλές ομοιότητες στην προφορά των γραμμάτων -και από ό,τι ξέρω τα είχαμε και στην ίδια σειρά-, συνεπώς το αλφάβητο υπάρχει έτσι τυχαία... Ελπίζω να καταλαβαίνετε τον συλλογισμό μου...

[Polideukis]

Για τη συγκεκριμένη ερμηνεία του αλφαβήτου έχω κι εγώ αμφιβολίες. Προσθέτω την εξής παρατήρηση: σε κάποιο σημείο αλλάζει η σειρά των γραμμάτων, αλλιώς δεν βγαίνει νόημα (είναι δηλαδή υ,φ,χ,ψ,ω και γίνεται υ,φ,ψ,χ,ω για να σχηματιστεί η λέξη ψυχή). Για την προέλευση όμως του ελληνικού αλφαβήτου από το φοινικικό θα διαφωνήσω, ή πάντως δεν νομίζω ότι αποδεικνύεται αδιάσειστα.