Ο άρχοντας των δακτυλιδιών - Η αλληγορία πίσω απο την μυθολογία της μέσης γης

[The End]

Είναι σίγουρο ότι ο Τόλκιν δεν είχε καμιά πρόθεση εμπλοκής της πραγματικότητας με το έργο του σε κανένα επίπεδο. (κάτι που άλλωστε είχε δηλώσει επανειλημμένα).
Δεν χρησιμοποίησε τόσο την κελτική μυθολογία (πέρα από κάποιες τοπωνυμίες) όσο την Σκανδιναβική, καθώς ακόμα και η γλώσσα των ξωτικών στηρίζεται σε Λαπωνικούς φωνητικούς χαρακτήρες.
Ο ίδιος απεχθανόταν την μεταφυσική του 19ου Αιώνα και δεν είχε καταβάλει καμιά προσπάθεια να το κρύψει.
όπως και αν έχει ομως, θα πρότεινα την ανάγνωση της τριλογίας για πηγή συμπερασμάτων και σίγουρα όχι τις ταινίες.

[elrond]

Ο Σμέαγκολ ή Γκόλουμ παίζει σημαντικό ρόλο στον πόλεμο του δαχτυλιδιού, έιναι σίγουρο ότι εάν δεν ήταν αυτό δεν θα καταστρεφόταν το δαχτυλίδι, όχι μόνο γιατί στο τέλος ήταν αυτό που το πέταξε στο βουνό του Χαμού αλλά και γιατι σε όλη την διαδρομή απο τα απο τους καταράκτες του Ράουρος ως την Μόρντορ μαζί με τον Φρόντο και τον Σάμ, ο Φρόντο έβλεπε μέσα απο το Γκόλουμ (που λειτουργούσε σαν καθρέπτης) τι θα γινόταν ο ίδιος αν λιποψυχούσε και κράταγε το δαχτυλίδι για τον εαυτό του, ο οίκτος είναι εκείνο το συναίσθημα που παίζει τον σημαντίκότερο ρόλο στους δύο τελευταίους δαχτυλοκουβαλητές (Μπίλμπο - Φρόντο), και εκεί κρίθηκε οι μοίρα των πάντων.

Ο Τόλκιν στην Εισαγωγή του στο Σιλμαρίλλιον λέει ότι απεχθανόταν τις αλλήγορίες και εμένα αυτο μου αρκεί. Είναι πολλή δύσκολο και επικύνδινο (συμπερασματικά) για κάποιον να αξιολογήσει το έργο του.

Υ.Γ. Συμφωνό σε όλα με τον agaliarep