Tραγούδια με μυστηριακή ατμόσφαιρα και "παράξενους" στίχους

[Wizen]

Within Temptation – The Truth beneath the Rose


Give me strength to face the truth, the doubt within my soul
No longer I can justify the bloodshed in his name
Is it a sin to seek the truth, the truth beneath the rose?
Pray with me so I will find the gate to Heaven’s door
I believed it would justify the means
It had a hold over me
Blinded to see the cruelty of the beast
It is the darker side of me
The veil of my dreams deceived all I have seen
Forgive me for what I have been
Forgive me my sins
Pray for me cause I have lost my faith in holy wars
Is paradise denied to me cause I can’t take no more
Has darkness taken over me, consumed my mortal soul
All my virtues sacrificed, can Heaven be so cruel?
I believed it would justify the means
It had a hold over me
Blinded to see the cruelty of the beast
It is the darker side of me
The veil of my dreams deceived all I have seen
Forgive me for what I have been
Forgive me my sins
I’m hoping, I’m praying
I won’t get lost between two worlds
For all I have seen the truth lies in between
Give me the strength to face the wrong that I have done
Now that I know the darkest side of me
How can blood be our salvation
And justify the pain that we have caused throughout the times
Will I learn what’s truly sacred?
Will I redeem my soul, will truth set me free?
Blinded to see the cruelty of the beast
It is the darker side of me
The veil of my dreams deceived all I have seen
Forgive me for what I have been
Forgive me my sins

http://www.mp3tube.net/musics/Within...e-Rose/112146/

[Belthazor]

Απο οτι φαινεται σου αρεσουν οι Within Temptation.. εγω προσωπικα προτυμο το Jilian, εχει πιο.. πως να το πω.. ''ανατριχιαστικη'' μουσικη..

I've been dreaming for so long,
To find a meaning to understand.
The secret of life,
Why am I here to try again?

Will I always, will you always
See the truth when it stares you in the face?
Will I ever, will I never free myself
By breaking these chains?

I'd give my heart, I'd give my soul.
I'd turn it back, it's my fault.
Your destiny is forlorn,
Have to live till it's undone.
I'd give my heart, I'd give my soul.
I'd turn it back and then at last I'll be on my way.

I've been living for so long,
Many seasons have passed me by.
I've seen kingdoms trough ages
Rise and fall, I've seen it all.

I've seen the horror, I've seen the wonders
Happening just in front of my eyes.
Will I ever, will I never free myself by making it right?


I'd give my heart, I'd give my soul.
I'd turn it back, it's my fault.
Your destiny is forlorn,
Have to live till it's undone.
I'd give my heart, I'd give my soul.
I'd turn it back and then at last I'll be on my way.

Jillian our dream ended long ago.
All our stories and all our glory I held so dear.
We won't be together
For ever and ever, no more tears.
I'll always be here until the end.
Jillian, no more tears...
Jillian, no more tears...


I'd give my heart, I'd give my soul.
I'd turn it back, it's my fault.
Your destiny is forlorn,
Have to live till it's undone.
I'd give my heart, I'd give my soul.
I'd turn it back and then at last I'll be on my way.

http://www.youtube.com/watch?v=F8gfloMvim4

[Ophelia]

The Song of the Sibyl

( English translation of original Catalan version )

On the day of judgement
The good will go to heaven for their service

An eternal king will come
Dressed in our mortal flesh:
He will come from heaven certainly
To pass judgement on the century.

Before judgement is passed
A great sign will show itself:
The sun will lose its shine
The earth will tremble with fear.

After will come mighty thunder
A sign of great wrath:
In an infernal confusion
Lightning and cries will resound.

A great fire will come down from heaven
In a stink of sulphur
And the earth will burn furiously
And great terror will afflict people.

After will come the terrible signal
Of a great earthquake
As rocks shatter
And mountains collapse.

Then no-one will have pieces of gold
Silver or riches,
And everyone will await
The sentence.

Death will leave them without a penny,
And will crush them all:
There will remain only men in tears,
And sadness will cover the world.

The plains and peaks will be all the same,
Good and evil will reach them both,
Kings, dukes, counts and barons
Will have to account for their actions.

And then will come impressively
The Son of God omnipotent,
He will judge the dead and the living,
The good will go to Heaven.

Children not yet born
Will cry from their mother's wombs,
And with the crying say:
"Help us, God, omnipotent".

Mother of God, pray for us,
You, the Mother of sinners,
May the sentence be merciful,
May Paradise be open to us.

You, who listen to everything,
Pray God with all devotion,
With all your heart and fervour,
That we should be saved.

[Wizen]

Melanie Thornton - No Tears


No tears to cry,
No sad good-byes
Im spreading my wings and Im ready to fly
No tears to cry,
No sad good-byes
Im spreading my wings and Im ready to fly
So long Ive waited, patiently did what
I was told was best for me Blindly Id follow,
Trustingly and never question why
Unaware of the power inside of me
It was a gift of love that was meant
To be Something shared with the world, faithfully
It was my only dream
Chorus:
No tears to cry,
No sad good-byes
Im spreading my wings and Im ready to fly
No tears to shed,
Only happiness ahead this millennium will be
My time to be free
Through it all I have grown, no regrets
I can say Ive learned my lesson well
The struggle and pain I wont forget
Its made a mark on me
But with all of the strength I possess
Ive gotta go for the chance of a life so
Sweet no doubt in my mind, I am blessed
Im gonna live my dream
2 x Chorus
No, no, no tears...
Oooh I wanted it so bad I could cry
No, no, no tears...
But when I got it, it wasnt right
No, no, no tears...
It was somebody elses vision of me
No, no, no tears...
And now Im gonna live mine


http://www.mp3tube.net/musics/Melani...-tears/111824/





Wizen

[the_black_planet]

Αντεργκράουντ με στρας - Παύλος Σιδηρόπουλος

Το ξέρω ο κάποτε εραστής σου
στου σαλονιού σου το πικ-απ
θα ακούγομαι όπως η φωνή σου
ένα ου κι ένα αα
λογικού φωνακλά
να χαϊδεύει το αυτί σου απαλά

Δεν θα 'μαι τότε πια η πηγή σου
σαν Δον Κιχώτης γραφικός
θα είμαι η ξεκούρασή σου
καφές πρωινός
λιγουλάκι πικρός
μα τόσο ανώδυνα ωραίος τρελός

Μα η μάνα σου κρατάει τη νύχτα
τσίγκινα λεφτά
κι ο τύπος που την έχει δίπλα
ξέρει μόνο να πουλά
Αλλοθι και χαιρετούρα στο μπαμπά
και λίγη ερωτομουρμούρα στη μαμά

Στα κλαμπ τις νύχτες ματσωμένη
με μαύρη κούρσα και με στρας
το παίζεις δήθεν οργισμένη
κι αντεργκράουντ πουλάς
σ' αγαπώ μ' αγαπάς
και για ντρόγκα μεγάλη μιλάς

Μα θα 'ρθει κάποτε η ώρα
το παραμύθι να μας πεις
με τόσα φράγκα και με ρόδα
θα σε φάει ζωντανή
ο άγνωστος γνωστός σου "Χ"
που ξέρει αλλιώς το σαβουάρ και το βιβρ

Που η πείνα του τραβάει τη μοίρα
κάπου πιο βαθειά
το μάτι του απ' την αγρύπνια
είναι πέτρινη γροθιά
αν ψάχνεις για άλλοθι προχώρα
φύγε στρίψε στη γωνιά
ο τύπος που κοιτάς δεν είναι
ροκ εν ρολ σταρ


Voodoo child

Δεν ξέρεις πότε δεν ξέρεις πως
μας λες πως ίσως να 'ναι τότε μα και αλλιώς
περνάν οι μέρες και το μόνο που σου μένει απ' αυτό
είναι μόνο αυτό

Εψαχνες πάθος και ηδονή
μα η Αριάδνη σου ένα λάθος χωρίς κλωστή
τώρα το πάθος σου αλλάζει σ' ένστικτο
και σε ανάγκη αλλάζει ηδονή

Voodoo child σ' έναν κόσμο εσαεί
Voodoo child ναι η αγάπη μπορεί

Τυφλά σημάδια, τυφλό σκοπό
σαν αρουραίοι στα σκοτάδια πως να σε δω
και το κυνήγι του θανάτου μοιάζει να 'ναι γλυκό
μα τούτο Θε μου, φέρνει πανικό

Γεμάτος ήλιος, γεμάτη γη
περνάν οι μέρες χωρίς ζωή
πριν η αγάπη προσπεράσει φύγει και χαθεί
σε περιμένει, κάποιος να σου πει

Voodoo child σ' έναν κόσμο εσαεί
Voodoo child ναι η αγάπη μπορεί

[leo morpheus]

Εφτα Νανοι στο s/s Cyrenia-Νικος Καββαδιας



Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μη το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπι τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάν ως τη γαλέτα.
-Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατίρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιος θε να την πιει σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του Νότου αστέρι
σωρός να πέσει, να σκορπίσει στα σπιράγια
και πες του κάτω από 'να δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το 'να χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο τ' απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρουθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ, το κατάστρωμα σαρώνει.
-Μ' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είν' ένα κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
-Γιε μου, που πας; -Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με το καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσας, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ' έναν αυλό με νανουρίζει.

Τελειο...

[teoilio]

Δεν είναι τραγούδι αλλά ένα εκπληκτικό ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη που περιγράφει με πολύ δυνατό τρόπο την αμαρτία της προδοσίας και ταυτόχρονα συνδυάζει θρύλους και παραδόσεις. Το ποίημα αναφέρεται στο Θανάση Βάγια που πρόδοσε στον Αλή Πασά ένα μυστικό πέρασμα για να υποδουλώσει το ηρωϊκό Γαρδίκι.

Η Φτωχή

-"Ελεημοσύνη Χριστιανοί, κάμετ' ελεημοσύνη,
έτσι ο Θεός παρηγοριά κι αγάπη να σας δίνει.
Ελεημοσύνη κάμετε στην έρημη τη χήρα"!

Φτωχή γυναίκα φώναζε σ' άλλης φτωχής τη θύρα.

-"Η νύχτα, τ' αστραπόβροντα, το χιόνι δε μ' αφήνει
να πάγω μπρος. Χριστιανοί, κάμετ' ελεημοσύνη!
Ανοίξετέ μου... πέθανα... κι εγώ Θεό λατρεύω...
Ανοίξετέ μου, Χριστιανοί, έμαθα να νηστεύω
και το ψωμί σας δε ζητώ, δε θέλω να το πάρω.
Φτωχός φτωχόνε συμπονεί, γλυτώστε μ' απ' το Χάρο.
Με φτάνουνε δυο κάρβουνα, με φτάνει το φυτίλι
που κάθε βράδυ ανάφτετε, που καίτε στο καντήλι,
εμπρός στη Μάνα του Θεού, εμπρός εις τη Παρθένο...
Ελεημοσύνη, λίγο φώς... προφτάστε με... πεθαίνω..."

Β'

-"Μάνα μου ξύπνα, δεν ακούς; Τη θύρα μας χτυπάνε".
-"Αγέρας δέρνει τα κλαριά του λόγγου και βογγάνε".
-"Σκιάζομαι μάνα, σα πουλί φεύγει, πετά η καρδιά μου".
-"Είναι σκυλιά που ρυάζονται. Πέσε στην αγκαλιά μου".
-"'Ακουσα κλάψες και φωνές".
-"Θα τα δες στ' όνειρό σου.
Κοιμήσου, γύρισ' από 'δω και κάμε το σταυρό σου".

Γ'
-"Ακούω στη θύρα μας σα βογγητό,
σα ψυχομάχημα. Θα πά' να δω".

Σκώνετ' η δύστυχη και πα να δει.
Στο χώμα κοίτεται ένα κορμί.
Αχνό το πρόσωπο και τα μαλλιά
ξήπλεγα σέρνονταν στη τραχηλιά,
τα χέρια κρούσταλλο, σιδερωμένα
μέσα στο κόρφο της τα χει χωμένα.

-"Παιδί μου, πρόφτασε, δος μου βοήθεια,
εκείνα π' άκουσες ήταν αλήθεια".

Στα χέρια γλήγορα τη ξένη παίρνουν
και στο κρεβάτι τους τη συνεφέρνουν.

-"Σύρτε παιδάκια μου ν' αναπαυτείτε.
Είναι μεσάνυχτα, να κοιμηθείτε".

-"Καλό ξημέρωμα, καλή αυγή,
κοιμήσου ήσυχη, μαύρη φτωχή"!

Αντάμα πέσανε μάνα, παιδί,
τα μάτια κλείσανε σ' ύπνο βαθύ.
Η ξένη, δύστυχη, δε κλει το μάτι.
Τι να την ηύρηκε μες στο κρεβάτι;

Δ'
Ο Βρυκόλακας

-"Πες μου τι στέκεσαι Θανάση, ορθός,
βουβός σα λείψανο, στα μάτια μπρος;
Γιατί Θανάση μου, βγαίνεις το βράδυ;
Ύπνος για σένανε δεν είν' στον 'Αδη;

Τώρα περάσανε χρόνοι πολλοί...
Βαθιά σε ρίξανε μέσα στη γη...
Φεύγα, σπλαχνίσου με. Θα κοιμηθώ.
'Ασε με ήσυχη ν' αναπαυθώ.

Το κρίμα που 'καμες με συνεπήρε.
Βλέπεις πως έγινα; Θανάση σύρε.
Όλοι με φεύγουνε, κανείς δε δίνει,
στην έρμη χήρα σου, ελεημοσύνη.

Στάσου μακρύτερα... Γιατί με σκιάζεις;
Θανάση τι έκαμα και με τρομάζεις;
Πως είσαι πράσινος; Μυρίζεις χώμα...
Πες μου... δεν έλυωσες, Θανάση, ακόμα;

Λίγο συμάζωξε το σάβανό σου...
Σκουλήκια βόσκουνε στο πρόσωπό σου.
Θεοκατάρατε, για δες... πετάνε
κι έρχονται πάνω μου για να με φάνε.

Πες μου πουθ' έρχεσαι με τέτοια αντάρα;
Ακούς τι γίνεται; Είναι λαχτάρα.
Μες απ' το μνήμα σου γιατί να βγεις;
Πες μου πουθ' έρχεσαι; Τι 'λθες να δεις";

Ε'
-"Μέσα στου τάφου μου τη σκοτεινιά
κλεισμένος ήμουνα, τέτοια νυχτιά
κι εκεί οπού 'στεκα σαβανωμένος,
βαθιά στο μνήμα μου συμαζωμένος,

έξαφνα πάνω μου, μια κουκουβάγια
ακούω που φώναξε: -Θ α ν ά σ η Β ά γ ι α
σήκω και πλάκωσαν χίλιοι νεκροί
και θα σε πάρουνε να πάτε κει-.

Τα λόγια τ' άκουσα και τ' όνομά μου.
Σκάνε και τρίβονται τα κόκαλά μου.
Κρύβομαι, χώνομαι όσο μπορώ
βαθιά στο λάκο μου, να μη τους δω.

-Έβγα και πρόβαλε Θανάση Βάγια,
έλα να τρέξωμε πέρα στα πλάγια.
Έβγα μη σκιάζεσαι, δεν είναι λύκοι.
Το δρόμο δείξε μας για το Γαρδίκι-.

Έτσι φωνάζοντας σα λυσσασμένοι
πέφτουν επάνω μου οι πεθαμένοι.
Και με τα νύχια τους και με το στόμα
πετάνε, σκάφτουνε το μαύρο χώμα.

Και σα με βρήκανε όλοι με μια
έξω απ' του τάφου μου την ερημιά,
γελώντας, σκούζοντας, άγρια με σέρνουν
κι εκεί που είπανε με συνεπαίρνουν.

Πετάμε, τρέχομε, φυσομανάει,
το πέρασμά μας κόσμο χαλάει.
Το μαύρο σύγνεφο, όθε διαβεί,
οι βράχοι τρέμουνε, ανάφτ' η γη.

Φουσκώνει ο άνεμος τα σάβανά μας
σα ν' αρμενίζουμε με τα πανιά μας.
Πέφτουν στο δρόμο μας και ξεκολάνε
τα κούφια κόκαλα, στη γη σκορπάνε.

Εμπρός μας έσερνε η κουκουβάγια
πάντα φωνάζοντας: -Θ α ν ά σ η Β ά γ ι α-.
Έτσι εφτάσαμε σ' εκειά τα μέρη,
που τόσους έσφαξα μ' αυτό το χέρι.

Ω τι μαρτύρια! Ω τι τρομάρες!
Πόσες μου ρίξανε σκληρές κατάρες!
Μου 'δωκαν κι έπια αίμα πηγμένο.
Για δες το στόμα μου, το 'χω βαμένο.

Κι ενώ με σέρνουνε και με πατούνε
κάποιος εφώναξε... στέκουν κι ακούνε.
-Καλώς σε βρήκαμε Βιζίρη Αλή-.
Εδώθε μπαίνουνε μες την αυλή.

Πέφτουν επάνω του οι πεθαμένοι.
Με παρατήσανε... Κανείς δε μένει.
Κρυφά τους έφυγα και τρέχω 'δω,
με σε γυναίκα μου να κοιμηθώ".

ΣΤ'
-"Θανάση σ' άκουσα, τραβήξου τώρα.
Μέσα στο μνήμα σου να πας είν' ώρα".

-"Μέσα στο μνήμα μου για συντροφιά,
θέλω απ' το στόμα σου τρία φιλιά".

-"Όταν σου ρίξανε λάδι και χώμα
ήλθα, σε φίλησα κρυφά στο στόμα".

-"Τώρα περάσανε χρόνοι πολλοί...
Μου πήρ' η κόλαση κειό το φιλί".

-"Φέυγα και σκιάζομαι τ' άγρια σου μάτια.
Το σάπιο κρέας σου, πέφτει κομάτια.
Τραβήξου, κρύψε τα, κείνα τα χέρια.
Απ την αχάμνια τους λες κι είν' μαχαίρια".

-"Έλα γυναίκα μου, δεν είμαι 'γω
κείνος π' αγάπησες, ένα καιρό;
Μη με σιχαίνεσαι, είμ' ο Θανάσης".
-"Φεύγ' απ' τα μάτια μου, θα με κολάσεις".

Ρίχνεται πάνω της και τήνε πιάνει,
μέσα στο στόμα της τα χείλη βάνει.
Στα έρμα στήθια της τα ρούχ' αρχίζει,
που τη σκεπάζουνε, να τα ξεσχίζει.

Τήνε ξεγύμνωσε... το χέρι απλώνει...
Μέσα στο κόρφο της άγρια το χώνει...

Μένει σα μάρμαρο. Κρύος σα φίδι
τρίζει απ' το φόβο του, στο κατακλείδι.
Σα λύκος ρυάζεται, τρέμει σα φύλλο...
Στα δάχτυλα έπιασε το Τίμιο Ξύλο.

Τη μαύρη γλύτωσε, το φυλαχτό της,
καπνός, εσβήστηκεν απ' το πλευρό της.
Τότε ακούστηκε κι η κουκουβάγια
έξω, που φώναζε: -Θ α ν ά σ η Β ά γ ι α-!

Ζ'

-"Ξύπνα παιδί μου κι η αυγή απ' το βουνό προβαίνει,
ξύπνα ν' ανάψωμε φωτιά κι η ξένη μας προσμένει".

-"Καλή σου μέρα μάνα μας, ησύχασες κομμάτι";
-"Λίγο κοιμώμαι η δύστυχη, δεν έκλεισα το μάτι.
Έχετε γεια, έχετε γεια, πρέπει να σας αφήσω.
Είναι μακρύς ο δρόμος μου και πότε θα κινήσω";

-"Γιατί δε μας εξύπνησες κι έμεινες μοναχή σου;
Σύρε μανούλα στο καλό και δος μας την ευχή σου".

-"Για το καλό που κάματε, για την ελεημοσύνη,
ύπνο γλυκό ο Κύριος κι ήσυχο να σας δίνει.
'Αλλο καλό να σας 'φχηθώ στο κόσμο μας δε ξέρω,
νύχτα και μέρα το ζητώ και δε μπορώ να εύρω".

-"Μάνα, η φτώχεια είναι κακή γιατί έχει καταφρόνια".
-"Τα πλούτη τα δοκίμασα, περάσαν με τα χρόνια".

-"Μέσα στο λόγγο οι δύστυχοι ζούμε κι εμείς σα λύκοι,
απ' το καιρό που χάλασε το έρμο το Γαρδίκι".

Ω δυστυχιά μου! Ω δυστυχιά! Ο κόσμος θα χαλάσει!
Και ποιόνε μελετήσανε; Το Β ά γ ι α το Θ α ν ά σ η!

-"Κι εγώ είμ' η γυναίκα του. Κάμετε το σταυρό σας,
πάρτε λιβάνι, κάψετε, να διώξτε τον εχτρό σας.
Εψές τη νύχτα μπήκε 'δω, εστάθηκε σιμά μου...
Σχωρέστε τόνε, Χριστιανοί, κλάψτε τη συμφορά μου..."

Παίρνει το λόγγο. Το παιδί κι η μάνα ανατριχιάζουν
και το σταυρό τους κάνοντας, τρέμουν που τη κοιτάζουν.

[MAGY]

Η μπαλάντα του Oύρι

Ουρανέ, όχι δε θα πω το "ναι"
Ουρανέ, φίλε μακρινέ
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
Πώς να δεχτώ, μάνα μου είν’ η γη
Πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
Αχ, ουρανέ, πόνε μακρινέ...

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανό
κι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινή, να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή, μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά, στου ήλιου τα σκαλιά
Ουρανέ, όχι δεν θα πω το "ναι"...
Κάθε δειλινό κοιτώ τ ον ουρανό, τον γαλανό και μια φωνή τρελή, σαν χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί μου τάζει ωκεανούς, κομήτες φωτεινούς και ό,τι βάζει ο νους

Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι...

[LOBO1453]

Γεια σας παιδες. Εμενα παλι μαρεσουν οσο αναφορα την μυστηριακη ατμοσφαιρα τα τραγουδια του king diamond ειδικα το lp spiders lullaby ειναι πολυ ατμοσφαιρικο. Οι στιχοι δεν ειναι παραξενοι πιο πολυ kreepy θα ελεγα.

[esthir]

Βαρέθηκα

Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας

Βαρέθηκα την μίζερη μου φύση
Κανένας πια δεν λέει να ξεκουνήσει
Κανένας πια δεν λέει να ξεκουνήσει, αναμφιβόλως
Δεν με χωράει ο τόπος ρε παιδία

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια
Τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια
Τα λόγια μονάχα μας απόμειναν, κι οι θεωρίες
Στην πράξη μας αλλάζουν οι θεσμοί

Βαρέθηκα να λεω πως θ αλλάξει
Το σύστημα μας έχει επιτάξει
Απόκληρα απομείναμε πουλάκια
Με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά δις

Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι
Ακόμα και σαν βρω κάνα κομμάτι
Πως είναι δυνατόν να μαστουριάζεις, εξήγησε μου
Άμα σου περίφραξαν την καρδιά
Για πες μου πως μπορείς και μαστουριάζεις
Άμα σου περίφραξαν την καρδιά

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω
Δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω
Πως γίνεται στον ένα παλαβιάρη, εξήγησε μου
Κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.
Πως γίνεται στον κάθε παλαβιάρη κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.