#21
|
|||
|
|||
Συγκλονιστικά όνειρα, πραγματικά, είστε τυχεροί όσοι επικοινωνείτε με τους αγαπημένους σας νεκρούς... Είδα κι εγώ ένα χτες το βράδυ:
Ήμουν με τον πρώην εργοδότη μου, τον κ. Μιχάλη (συμβολισμός: Μιχαήλ, ταξιάρχες ίσως?). Τον έβλεπα ως πατρική φιγούρα με λευκά μαλλιά, καλωσυνάτο, να μου μιλάει και να μου χαϊδεύει την πλάτη. Μου έδειχνε μια φωτογραφία που υποτίθεται ότι θα έβαζα σ' ένα ταξιδιωτικό βιβλίο (είμαι σελιδοποιός). Η φωτό αυτή ήταν ανοιχτή, σαλόνι (έπιανε και τις δυο σελίδες) στο βιβλίο που κρατούσαμε στα χέρια μας. Έδειχνε ένα μέρος σαν δάσος, με βλάστηση σκούρα, και στ' αριστερά μια σιδερένια, βαμμένη σκούρα πράσινη πόρτα καταπακτής, μεγάλη σαν πόρτα σπιτιού, στο έδαφος, πάνω στο χώμα. Σε κάποιο σημείο, η φωτό είχε νερά, μάλλον λίμνη. Αυτή τη φωτογραφία, μου έλεγε, μπορείς να τη βάλεις και έτσι (οριζόντια, με την καταπακτή να οδηγεί στη γη) και έτσι (σε γωνία 90 μοιρών, όπου η καταπακτή τώρα γινόταν πόρτα στον ουρανό και με έναν παράξενο τρόπο η βλάστηση φαινόταν επίσης φυσιολογική). Σαν να μου έλεγε, μην τα βλέπεις με έναν μόνο τρόπο, μονοδιάστατα δηλαδή, υπάρχει κι άλλη διάσταση... |
#22
|
||||
|
||||
Ακομη μια εμπειρια, οχι μεταφυσικη, ομως.........κατι θελει να μας πει.
Ενας θειος μου, οταν εγω ημουν ακομη πολυ μικρη, προσεβληθη απο καρκινο. Στην αρχη στα νεφρα, στο ενα συγκεκριμμενα, του το αφαιρεσαν ομως σε 5 χρονια εγινε μετασταση στους πνευμονες και στα οστα. Ηταν τοσο τραγικη η κατασταση του που σκεφτειτε πως ηταν δυνατον εαν ακουμπουσε το χερι του στο τραπεζι για να προσπαθησει να σηκωθει απο την καρεκλα, ηταν 99% σιγουρο το χερι του να σπασει λογω του καρκινου που ειχε διαβρωσει τα οστα. Ετσι εισηχθη τελικα στο νοσοκομειο, μια εισαγωγη χωρις εξοδο, τουλαχιστον ζωντανος. Εκεινη την ημερα στο νοσοκομειο τον συνοδευαν η γυναικα του (πρωτη ξαδελφη της μητερας μου), και η μητερα μου. Ξαφνικα εκεινος ετσι, χωρις λογο αρπαξε το χερι της μητερας μου, το εσφιξε και της ειπε : "Φωτεινη, δεν θα την ξαναδω την Κηφισια". Εκει κατοικουσαμε ολοι μας. Περασαν καποιες μερες, η κατασταση του χειροτερεψε και τελικα επεσε σε κωμα. Ο, τι θα γραψω απο εδω και κατω, ειναι τα λογια της μητερας μου της συγχωρεμενης, η οποια ηταν στο πλευρο του μεχρι τον θανατο του. "Καθομουν διπλα του, εκεινος βυθισμενος σε κωμα, η ανασα του ισα που εβγαινε, μονο μια φλεβα στο λαιμο του παλλοταν, ενδειξη πως ζουσε ακομη. Ξαφνικα ανοιξε τα ματια του, κοιταξε το κενο και ψελλισε: "Ερχομαι μανα μου, ερχομαι", και μετα ξαναβυθιστηκε στον ληθαργο του. Την επομενη μερα το απογευμα πεθανε. Ο θειος μου αυτος, πεθανε σε ηλικια 59 ετων και η μητερα του ειχε πεθανει απο καρδια αρκετα χρονια πριν. Μια ημερα πριν τον θανατο του ειδε προφανως την μητερα του, μεσα σε οραμα, στον υπνο του ισως, που ετοιμαζοταν να τον καλωσορισει. Το 2002, οταν η δικη μου μητερα πεθανε, 2-3 ημερες πριν "φυγει", συχνα μου ελεγε ενω ηταν ξυπνια και συζητουσαμε, πως ακουγε την συγχωρεμενη την γιαγια μου και μητερα της να την φωναζει απο το διπλα δωματιο. Την ακουγε ομως δεν την εβλεπε.
__________________
Ο κοσμος δεν ειναι μονο οσα ξερουμε. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Mirella_S : 19-05-09 στις 08:36 |
#23
|
|||
|
|||
Kάτι πρέπει να υπάρχει μετά θάνατον, δεν εξηγείται αλλιώς. Πώς εξηγείται, να εκλιπαρείς για ένα μήνυμα, και να έρχεται μια πανέμορφη, μεγάλη πεταλούδα να κάθεται δίπλα σου, κολλητά στο σώμα σου, να πηγαίνεις να την αγγίξεις και αυτή να μη φεύγει? Πόσο συνηθισμένο είναι αυτό, πόσο συχνά συμβαίνει?
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Eisheth : 12-06-09 στις 10:14 |
#24
|
||||
|
||||
Αυτο που υπαρχει μετα και που σιγουρα καποια μερα θα ανακαλυψουμε, ειναι κατι που με τις τωρινες μας δυνατοτητες δεν μπορουμε να το αντιληφθουμε.
Δεν ξερω ποσοι εχουν σκεφθει βλεποντας ταινιες του 1930-'40 ή '50, ταινιες στις οποιες απεικονιζεται ο κοσμος, τα τοπια, η Ελλαδα αν θελετε, με ολους εμας ή τους περισσοτερους τουλαχιστον αποντες απο τον κοσμο αυτο, να αναρωτιουνται: " Που ημουν πνευματικα τοτε?????"
__________________
Ο κοσμος δεν ειναι μονο οσα ξερουμε. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Mirella_S : 15-06-09 στις 15:30 |
#25
|
|||
|
|||
Παράθεση:
|
#26
|
|||
|
|||
Παράθεση:
|
#27
|
|||
|
|||
Παράθεση:
|
#28
|
||||
|
||||
Ασφαλως και πιστευω πως εχουμε ζησει και αλλες ζωες.
Και το συγκλονιστικο ξερετε ποιο ειναι????????? Σε καποια μερη, αγνωστα σε εμας, υπαρχουν οι ταφοι των προηγουμενων υλικων μας σωματων.
__________________
Ο κοσμος δεν ειναι μονο οσα ξερουμε. |
#29
|
||||
|
||||
Παράθεση:
__________________
Το μονο που θελω ειναι να βρω το νησι μου.... Εκει θα κανω τις στιγμες ευτυχιας καθημερινοτητα,εκει θα διωξω τα ''θελω'',εκει θα βρω καθε μου ναι και οχι,εκει θα ''ζησω'' καθε μου θανατο,εκει θα αφησω εμενα ελευθερο.Το μονο που θελω ειναι να με βρω.....Το μονο που θελω ρε, ειναι να ζησω καθε μου στιγμη και να μην καταληξω δυο ημερομηνιες με μια παυλα αναμεσα........ Ζηταω πολλα? |
#30
|
||||
|
||||
Katarxin, sugnwmi pou grafw sta agglika. Einai thema ypologisti.
Yparxei ena aggliko rito pou leei oti otan kapoios perasei apo ena meros kai tin idia stigmi anatrixiasei einai to meros opou exei thaftei stin proigoumeni zwi tou..Kata poso alitheiei, dika sas ta simberasmata..
__________________
'' What though that light, thro` storm and night, So trembled from afar- What could there be more purely bright In Truth`s day-star? '' |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|