Το πληγωμένο ελαφάκι

[fantasy]

Κεφάλαιο 32: Τριαντάφυλλο στον μανδύα

Ο Μάρκος έβλεπε ότι το ζευγάρι ένοιωθε την ανάγκη να είναι μαζί και η Μαρκέλλα ήθελε πολύ να σπάσει ο μανδύας που την εμποδίζει να φιληθούν. Όμως κάτι τον εμπόδιζε να το κάνει. Κάτι δεν τον άφηνε να τους απαλλάξει από τον μανδύα. Ο Μάρκος συμπάθησε την Μαρκέλλα, την πόνεσε σαν άνθρωπο η ψυχή του, γιατί ήξερε από ανθρώπινο πόνο.
Τα χαράματα της άλλης μέρας πήγε στο δωμάτιο της ύπαρξης γι’ αυτό το σκοπό. Ο Μάρκος γέλασε:
- Πέσαμε έξω τελικά. Λέγαμε ότι θα ήσουν δύσκολη στην αρχή, αλλά βλέπω ότι εσύ είσαι χειρότερη απ’ αυτόν. Αυτός και μόνο που σε κοιτάζει νιώθει ωραία και ικανοποιείται. Εσύ είσαι αυτή που τα ζητάς…
- Πόσο ντρέπομαι Μάρκο. Ώρες- ώρες δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου.
- Άκουσε. Επειδή δεν θέλω με τίποτα να αποτύχετε θα μείνει ο μανδύας ακόμη δυο νύχτες. Σε τέσσερις μέρες φεύγετε στη Ρόδο. Μάθε να είσαι εγκρατής. Καλή σου νύχτα.
- Μας υποχρέωσες! Είπε εκείνη κι έφυγε τάχα πειραγμένη. Και εκείνος έμεινε μόνος να γελά με την καρδιά του.
Βρήκε τον Ανδρέα ξαπλωμένο να την περιμένει. Του έφερε φρούτα να φάνε. - Συγνώμη που δεν σου αφήνω τα χείλη μου, αλλά όπως καταλαβαίνεις έχω πικραθεί από τον ακατονόμαστο και …
- Δεν σου ζήτησα τέτοιο πράγμα. Αυτό θα γίνει άμα θέλουμε κι οι δύο εντάξει; Ηρέμησε λοιπόν.
- Ευχαριστώ.
- Δεν γνωριζόμαστε πολύ και καταλαβαίνω τι πέρασες. Στην πορεία θα καταλάβεις ότι είμαι διαφορετικός. Θα νιώσεις ωραία μαζί μου. Φυσικό είναι να φοβάσαι. Το περίμενα αυτό. Γι’ αυτό το λόγο δεν σου ζήτησα τίποτα τόσο νωρίς.
-- Είναι τέλειος. Μακάρι να ήταν όλοι οι άνδρες σαν κι αυτόν!
Η στιγμή που κοιμήθηκαν έφτασε. Εκείνος την κοίταζε και της έριξε ένα λουλούδι, ένα τριαντάφυλλο. Τότε παρατήρησε ότι το λουλούδι δεν βρήκε το στόχο του. Έμεινε σαν να έπιασε αόρατο τείχος σε ένα σημείο και επέστρεψε πάνω του σαν μπούμερανγκ. Αυτό που έγινε τον προβλημάτισε. Φοβήθηκε να το επαναλάβει. Αλήθεια, ποια ήταν; Μήπως ήταν μάγισσα; Τον τρόμαξε αυτή η σκέψη. Κοιμήθηκε χωρίς να δώσει συνέχεια. Αύριο θα ξαναδοκίμαζε και θα την ρωτούσε σχετικά. Έπρεπε να μάθει την αλήθεια, τι μυστήριο κρύβει η προσωπικότητά αυτής της κοπέλας. Όχι, δεν θα ρωτούσε την ίδια, αλλά το Μάρκο. Φυσικά, δεν έκανε καμιά άλλη κίνηση, με αποτέλεσμα το πρωί ο μανδύας να πάρει το σχήμα του τριαντάφυλλου.
Ευτυχώς, ξύπνησε πριν απ’ αυτόν και είδε το τριαντάφυλλο να σχηματίζεται στον μανδύα. Κατάλαβε τι είχε γίνει. Τώρα, φοβήθηκε ότι θα τα έχει καταλάβει όλα.
-- Πρέπει και επιβάλλεται ο Μάρκος να με απαλλάξει απ’ αυτό σήμερα, γιατί ο Ανδρέας θα νομίσει ότι είμαι μάγισσα και με το δίκιο του. Ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει άμεσα. Σίγουρα μου έριξε ένα τριαντάφυλλο, σχηματίστηκε πάνω στο μανδύα και έστρεψε πίσω. Ναι, είναι αυτό που βρίσκεται πάνω στο κομοδίνο του.
Πραγματικά, πήγε στον Μάρκο άμεσα πριν ξυπνήσει ο Ανδρέας και του έδειξε τον μανδύα και του εξήγησε τι είχε συμβεί. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα η μοναδική λύση ήταν να την απαλλάξει διαπαντός από το αόρατο μανδύα. Χωρίς να της πει τίποτα το έκανε πράξη και την έστειλε να κοιμηθεί το γρηγορότερο πριν ξυπνήσει ο Ανδρέας και τα καταλάβει όλα.
Πραγματικά, μια ώρα αργότερα ο Ανδρέας ξύπνησε. Ήθελε να ξαναδοκιμάσει το κόλπο με το τριαντάφυλλο πριν πάει στο Μάρκο και γελοιοποιηθεί. Στάθηκε απέναντί της και το τριαντάφυλλο κάθισε στα μαλλιά της κανονικά. Βρήκε το στόχο του αυτή τη φορά. Δεν επέστρεψε σαν μπούμερανγκ σ’ αυτόν πάλι .
-- Το ήξερα ότι ονειρευόμουν τελικά χθες. Είναι φυσιολογική. Ευτυχώς Θεέ μου, δεν ισχύει αυτό που φοβόμουν. Πω ! πω! Τι πήγα να κάνω ο ηλίθιος! Θα γελούσε μαζί μου ο Μάρκος, το ίδιο και η κοπέλα;. Αν γινόταν το ίδιο τώρα, θα ζητούσα εξηγήσεις. Τι όνειρα βλέπει κανείς! Άραγε τι να ονειρεύεται εκείνη; Αναρωτιόταν!
- Ποιος με ξυπνά; Είπε εκείνη τάχα απορημένη και ενοχλημένη με ναζιάρικο ύφος.
- Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω, αλλά ήθελα να βλέπω ανοικτά τα μάτια σου.
- Σου αρέσει να τα βλέπεις;
- Και να τα βλέπω και να τα φιλώ.
- Δεν ξέρεις ότι όταν φιλάς τα μάτια είναι χωρισμός;
- Δεν το γνώριζα αυτό.
- Μάθε το λοιπόν. Όλα τα μέρη του σώματος επιτρέπεται να τα φιλήσει κάποιος, εκτός από τα μάτια. Τα μάτια τα κοιτάζεις, τα χαϊδεύεις, αλλά ποτέ δεν τα φιλάς. Είναι αποχωρισμός.
- Μπορώ να τα χαϊδέψω, μου επιτρέπεις;
- Θα αρκεστείς μόνο σ’ αυτό; Του είπε χαριτωμένα και ναζιάρικα.
- Δεν ξέρω. Εσύ θα με σταματήσεις.
Ήταν αδύνατον να γίνει αυτό. Απέμειναν ξαπλωμένοι για ώρα να φιλιούνται. Πρώτη φορά ήταν ευτυχισμένη και κοντά σ’ αυτόν τον άνδρα σίγουρα ήταν. Για λίγο επανήλθαν στην πραγματικότητα. Έπρεπε να πάνε για πρωινό. Σε λίγο θα έβλεπαν και τις υπόλοιπες αίθουσες Είχε σειρά η 71.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 33: Οι προτελευταίες αίθουσες.

Μετά το πρωινό γεύμα πήγαν στην αίθουσα 71 που ήταν η σειρά της. Διάβασαν τον τίτλο «Σκισμένες φωτογραφίες» Η Μαρκέλλα είδε τη φωτογραφία που έσκισε και ξέρουμε καλά όλοι ποιον εικόνιζε. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται λοιπόν. Την συγκεκριμένη φωτογραφία την έσκισε, την πέταξε και τράβηξε το καζανάκι. Το θυμάται καλά. Πώς βρέθηκε εδώ κολλημένη να φαίνονται τα σημάδια της; Είναι φυσικό. Βρίσκεται στην ανυπαρξία. Είδε και ο Ανδρέας την φωτογραφία με την πρώην του σκισμένη και κοκκίνισε ολόκληρος.
- Πως βρέθηκε αυτή εδώ;
- Όπως και η δική μου.
- Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον του είπε η Παυλίνα και γέλασαν όλοι.
Η 72 αίθουσα έγραφε τον τίτλο: «Υλικά και ξόρκια από μαγείες που δεν έχουν καμία δύναμη ή ερωτικά φίλτρα που δεν απέδωσαν τα προσδοκόμενα αποτελέσματα». Πω! Πω! Τι σκέφτεται ο ανθρώπινος νους. Όλα αυτά είναι κατεστραμμένα και δεν υπάρχουν πουθενά. Μόνο εδώ. Πόσοι θα δηλητηριάστηκαν παίρνοντας τα δηλητήρια που θα τους οδηγούσαν σε μια συγκεκριμένη αγκαλιά, αλλά μάλλον σε μια αγκαλιά τους οδήγησαν, αυτή του θανάτου. Τα μάγια δεν είναι καλό να τα πράττει κανείς για να κερδίσει ένα άτομο, γιατί δεν γνωρίζει το αύριο και τι του επιφυλάσσει. Μπορεί να κερδίσεις με ύπουλα μέσα αυτόν που αγαπάς, αλλά όταν έρθει η πραγματική αγάπη θα έχεις δίπλα σου ένα εμπόδιο και θα ψάχνεις τρόπους να απαλλαγείς. Δεν είναι καλύτερα να τον αφήσουμε να φύγει για να βρει το δικό του δρόμο και να βρούμε κι εμείς το δικό μας;
Η 73 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Χαμένες ώρες από επιπλέον ύπνο» Είναι η κατάσταση τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος αν δεν κοιμόταν παραπάνω ώρες από το κανονικό. Αυτή η κατάσταση είναι υποθετική, γιατί κανείς δεν έκανε αυτά τα πράγματα εφόσον κοιμήθηκε. Επίσης δείχνει άτομα να ονειρεύονται που στον υπαρκτό κόσμο δεν βλέπουν όνειρα, ή δεν τα θυμούνται.
Η 74 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Χαμένες ώρες ύπνου» Ήταν το αντίθετο απ’ την προηγούμενη. Αφορά πολυάσχολους ανθρώπους που δουλεύουν πολύ και δεν κοιμούνται πολύ, εδώ μέσα όλοι αυτοί οι άνθρωποι κοιμούνται σε κρεβάτια κι ονειρεύονται.
Η 75 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Υπνωτισμός- Υπνοβασία» Δείχνει ανθρώπους που δεν έκαναν ποτέ, ούτε υποβλήθηκαν τις δύο πιο πάνω καταστάσεις στον υπαρκτό κόσμο, να τα υποβάλλονται και να τα ζουν εδώ.
Η 76 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Δηλητηρίαση» Εδώ πεθαίνουν τα άτομα που στην γη σώθηκαν την τελευταία στιγμή από δηλητηρίαση με πλύση στομάχου.
Η 77 αίθουσα είχε τον τίτλο: «αλλαγή διάθεσης». Είναι γραμμένοι οι άνθρωποι που άλλαξαν διάθεση, με την παλιά τους διάθεση. Επειδή αυτή η αίθουσα κάθε στιγμή ανανεώνεται και το κάθε άτομο συνέχεια αλλάζει διάθεση, κάθε ώρα και κάθε στιγμή γίνεται διαφορετικός, έβλεπαν τα χαρτιά να μεταφέρονται από το 77 στο 30 και από το 30 στο 77 αυτόματα με συνοδεία μουσικής. Έπαιζε ένα κομμάτι μουσικής, δημιουργούταν μια σκάλα με επτά χρώματα, που κάθε χρώμα αντιστοιχούσε σε μια νότα και όσο κρατούσε το τραγούδι, γινόταν αυτόματα αυτή η μεταφορά από τη μια αίθουσα στην άλλη. Μείνανε σ’ αυτή την αίθουσα αρκετή ώρα, με μοναδικό σκοπό να ακούσουν τα μουσικά κομμάτια που έπαιζαν και τους συνέπαιρναν.
Η 78 αίθουσα έχει τον τίτλο: «Δολοφονικά όπλα» Εδώ είδαν σαν μουσείο όλα τα δολοφονικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν και δεν υπάρχουν πια ή δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτό ενδιέφερε τους άνδρες και κάθισαν λίγο παραπάνω. Μάλιστα, είδαν τις ατομικές βόμβες που έπεσαν στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα και τα όπλα που σκοτώθηκαν όλοι στους πολέμους και όχι μόνο, ανά τους αιώνες, σε όλη τη γη.
Η 79 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Σημαίες κρατών που δεν υπάρχουν πια αφού έχουν αλλάξει ή μελλοντικών κρατών που πρόκειται να δημιουργηθούν» Εδώ κάθισαν λίγο και έριξαν απλά μια ματιά.
Η 80 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Άνθρωποι που αγνοούνται» Εδώ είδαν τις φωτογραφίες τους πολύ θαμπές, ενώ των άλλων ήταν καθαρές. Κατάλαβαν τον λόγο. Θα υπάρχουν παράλληλα και στην αίθουσα 30 πάλι θαμποί, επειδή βρίσκονται μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας. Είδαν πολλά άτομα που χάθηκαν, παιδιά, μεγάλους, γέρους κ.λ.π.
Η 81 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Στάχτη» Εδώ είδαν ανθρώπους που έχουν αποτεφρωθεί, σπίτια, καταστήματα και οτιδήποτε έχει καεί εκτός από δάση. Τα δάση είναι στην κατηγορία των φυτών. Εκεί θα τα βρει κάποιος.
Η 82 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Λησμονημένοι» Εδώ υπήρχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη με ονόματα ανθρώπων ηθοποιών, τραγουδιστών, ηρώων, ποδοσφαιριστών, μεγάλων επιφανών ανδρών ή γυναικών που δεν βρίσκονται σήμερα σε ενεργή δράση. Εδώ είναι γραμμένη όλη η παλιά τους δόξα.
Η 83 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Χαμένοι σε καιρό πολέμου» Ήξεραν τι πρόκειται να βρουν εδώ και έκαναν μια βόλτα απλά. Είδαν καταλόγους ανθρώπων που αναζητούνται από τον ερυθρό σταυρό. Ανθρώπων που χάθηκαν στην δίνη του πολέμου. Οικογένειες από τη Σμύρνη που χωρίστηκαν κ.λ.π.
Η 84 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Βραβεία» Είναι όσοι αρνήθηκαν τα βραβεία τους, όσοι τα πέταξαν, όσοι τα έχασαν, όσοι τα πούλησαν κ.λ.π. Εδώ είδαν σε γυάλινα ντουλαπάκια τοποθετημένο το κάθε βραβείο και από κάτω υπήρχε το όνομα αυτού που ανήκε ή αυτού που το απέρριψε ή δεν ήρθε ποτέ να το πάρει κι έμεινε στα αζήτητα κ.λ.π. Έφυγαν αμέσως.
Η 85 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Διαλυμένες οικογένειες» Εδώ είναι διαλυμένες οι οικογένειες που στον υπαρκτό κόσμο ενώ φαίνονταν ότι θα ήταν διαλυμένες κάτι άλλαξε και ενώθηκαν. Στην αίθουσα 30 οι συγκεκριμένες οικογένειες είναι ενωμένες.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 33 συνέχεια

Η 86 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Αφανείς ήρωες» Εδώ κρύβονται όσοι άνθρωποι κρατούσαν την ανωνυμία τους και στην αίθουσα 30 έχουν γίνει διάσημοι. Η παλιά τους ιδιότητα πριν γίνουν διάσημοι, κρύβεται εδώ.
Η 87 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Εικονική πραγματικότητα» Δείχνει όλους τους αντικαπνιστές του υπαρκτού κόσμου να καπνίζουν. Κάπου, σε κάποιο σημείο αυτής της σάλας βρίσκομαι κι εγώ. Με είδατε; Πού βλέπετε; Από εδώ. Με "είδατε τώρα; Κάθομαι σε μια γωνιά, σε μια απόμερη πολυθρόνα και καπνίζω όλα τα είδη, που στην υπαρκτή μου ζωή δεν έκανα ποτέ. Άλλο παράδειγμα. Δείχνει όλους τους μη οδηγούς του υπαρκτού κόσμου να οδηγούν. Εδώ είμαι πάλι κρατώ το αυτοκίνητό μου και πορεύομαι. Δεν ξέρω πού πάω, αλλά κάποτε θα σταματήσει αυτό, αν μάθω κάποτε στην πραγματικότητα να οδηγώ. Όλες τις προηγούμενες αίθουσες τις είδαν φευγαλέα. Εδώ είδαν τι θα γινόταν αν η Μαρκέλλα ήταν ακόμη με τον Ισίδωρο. Ναι, δεν άντεχε να το βλέπει αυτό και ζήτησε την παύση του. Μπαίνανε επίσης σε έναν θάλαμο και πληκτρολογούσαν τι θα γινόταν αν . Είδαν ότι ο Θεός ήξερε τι έκανε. Έτσι για πρώτη φορά εκτίμησαν τη ζωή που ζουν και το αληθινό τους πεπρωμένο. Εδώ είδαν την Αθήνα με καθαρό αέρα. Το νερό της ήταν καθαρό και δεν περιείχε χλώριο.
Πιο πέρα είδαν το βιασμό της Παυλίνας και της είπαν να γυρίσει από την άλλη πλευρά το μάγουλό της, γιατί ήταν κάτι που δεν έπρεπε να δει. Δεν αντέδρασε και έκανε ό,τι της ζητήθηκε να κάνει. Πιο πέρα είδαν τι θα γινόταν αν ο Πύργος που Άιφελ βρισκόταν στο Λονδίνο ή Το Μπιγκ Μπεν στο Παρίσι. Δηλαδή το άτοπο. Πιο πέρα είδαν σιδηροδρομικό σταθμό στη Ρόδο, ή τη Ρόδο να έχει μείον 8 βαθμούς Κελσίου και να διαθέτει χιονοδρομικό κέντρο. Με λίγα λόγια η γη μπερδεύτηκε εδώ. Έδειχνε οτιδήποτε δεν ισχύει. Αυτό που ισχύει βρίσκεται στην αίθουσα 30. Μάλιστα, είδαν ζέστη αφόρητη στους πόλους. Έφυγαν από εδώ και κατάλαβαν ότι στην έρημο θα έχει χιόνια και κρύο. Στην εικονική πραγματικότητα λοιπόν εικονίζεται ό,τι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Αν κάποτε αλλάξει η κατάσταση μεταφέρονται αυτόματα στην αίθουσα 30. Πιο πέρα είδαν τα ζώδιά τους να έχουν άλλες ημερομηνίες. Π.χ. ο Σκορπιός ήταν στην ημερομηνία του ταύρου και ο ταύρος του σκορπιού. Είχαν ανταλλάξει όλα τα αντίθετα ζώδια. Πιο πέρα είδαν τους αγαπημένους τους με άλλες και πραγματικά το χάρηκαν για πρώτη φορά, γιατί κατάλαβαν ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ στη δική τους, την υπαρκτή πραγματικότητα. Ποτέ όμως δεν ξέρεις! Τον Ισίδωρο τον είδαν με την Μαρκέλλα και εκείνη ήθελε να φύγει από εδώ το γρηγορότερο, γιατί αρκετά είδαν. Την άκουσαν και πήγαν στην επόμενη αίθουσα, αν και κάθισαν 3 ώρες σ’ αυτή, γιατί την βρήκαν ενδιαφέρουσα.
Η 88 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Άγνωστες θεωρίες, μελλοντικά επιτεύγματα»
Εδώ μπήκανε και δεν μπορούσαν να δουν τίποτα. Όλα ήταν θαμπά σαν να είχαν πρεσβυωπία. Έβλεπαν τα γράμματα, αλλά δεν μπόρεσαν να διαβάσουν τίποτα.
Η 89 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Αγαθοεργίες- έρανοι- δωρεές» Ναι, είναι όσοι άνθρωποι κάποτε ασχολήθηκαν μ’ αυτά και στην υπαρκτή ζωή έπαψαν πλέον.
Η 90 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Ρούχα που δεν μας κάνουν πια» Εκεί είδαν όλα τα παιδικά τους ρούχα και συγκινήθηκαν. Δεν είδαν όμως όσα κράτησαν, αλλά όσα σκίστηκαν ή πετάχτηκαν. Όσα κρατούν σαν ενθύμιο βρίσκονται στην αίθουσα της ύπαρξης.
Η 91 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Γραπτός λόγος καθαρεύουσα» Κάποτε έτσι εκφράζονταν οι άνθρωποι. Είδαν χειρόγραφα εκείνης της εποχής. Μάλιστα είδαν τα πνεύματα και τους τόνους που στην μονοτονική γραφή έχουν καταργηθεί
Η 92 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Ξενομανία» Είναι όλες οι παλαιότερες τάσεις στην μόδα που έπαψαν πια να ισχύουν. Η νέα μόδα απαιτεί πιο συντηρητικό στυλ.
Η 93 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Παράδοση- ήθη και έθιμα- λαογραφία» Εδώ υλοποιούνται όσα ήθη έθιμα έχουν καταργηθεί λόγω πολιτισμού.
Η 94 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Άγνωστοι συγγραφείς» Εδώ κρύβονται όσοι έγραψαν κάποια βιβλία πριν γίνουν γνωστοί, αλλά για την αίθουσα 30 έχουν αναγνωριστεί.
Η 95 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Αφίσες υποψηφίων βουλευτών, καρτούλες τους, ψηφοδέλτια» Σ’ αυτή δεν θέλανε να μπουν, αλλά ο Βασίλης τους είπε ότι ήθελαν να δουν τη μέθοδο που γίνονταν τα παλαιότερα χρόνια οι εκλογές, και έτσι πείστηκαν. Ναι, μπήκανε και είδανε όλα τα συστήματα εκτός από το σημερινό σύστημα με το σταυρουδάκι Είδαν λοιπόν από το όστρακο, μέχρι τον υπολογιστή, χωρίς το σταυρουδάκι. Αυτό βρίσκεται στην αίθουσα της ύπαρξης. Μελλοντικά εικάζεται ότι οι εκλογές θα γίνονται με υπολογιστή, ότι θα καταργηθεί εντελώς ο σταυρός. Δηλαδή θα πατάς το κόμμα που θέλεις.
- Αυτό είναι πιο δίκαιο, διότι δεν γίνονται κλεψιές, και δεν συμφέρει τους πολιτικούς μας να εφαρμοστεί, διότι ξέρουν ότι έτσι χάνουν ψήφους, αφού σε όλους τους ηλικιωμένους, που είναι ανίδεοι, οι νεότεροι βάζουν ψηφοδέλτιο έτοιμο στην τσέπη με τους υποψηφίους που θέλουν εκείνοι να ψηφίσουν και γίνεται ο κλέψας, τους κλέψαντος εκεί μέσα.
- Πράγματι, ο ηλικιωμένος δεν έχει βούληση ή του λένε ψέματα ότι είναι το κόμμα που προτίμησε και καθησυχάζεται. Όλοι το γνωρίζουν αυτό, αλλά κλείνουν τα μάτια. Μόνο ο ηλικιωμένος το αγνοεί.
- Πράγματι, έχετε δίκιο. Μόνο αυτό αμαυρώνει τις εκλογές. Αν όμως η ψηφοφορία γινόταν με το κομπιούτερ, κλεψιές δεν θα υπήρχαν.
- Μ’ αυτό τον τρόπο καταργούνται οι κάλπες και οι εφορευτικές επιτροπές. Το αποτέλεσμα βγαίνει άμεσα. Δεν τρως χρόνο να μετράς σταυρούς που είναι ψυχοφθόρο και χρονοβόρο, και δεν δίνεις χαρτάκια με κόμματα που είναι δαπανηρό για το κράτος και βρομίζουν τον τόπο όταν δεν χρησιμοποιούνται πια. Θα υπάρχει ένας απλά να επιβλέπει το μηχάνημα και τον ψηφοφόρο να μην πατάει δύο φορές το κόμμα και παράλληλα να βοηθάει τον αγράμματο ψηφοφόρο να ψηφίσει, ή κάθε ψηφοφόρος να έχει κάποιο κωδικό που θα τον προσθέτει, για να φαίνεται ότι ψήφισε μόνο μια φορά. Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος έξω από το παραβάν για να ελέγχει τα στοιχεία του. Ο τρόπος που ψηφίζουμε είναι παλαιομοδίτικος. Μπορεί στο μέλλον να εφαρμοστεί αυτό. Είναι πιο λογικό για την εποχή μας πιστεύω.
- Συμφωνώ.
Η 96 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Σχολικές αναμνήσεις» Εδώ είδαν διάφορες βιντεοκασέτες, κασέτες, dvd, μαθητριών που αφηγούνται τα όσα πέρασαν ή δεν πέρασαν στο σχολείο. Δεν τα ηχογράφησαν όμως ποτέ. Γράφτηκαν με ένα μαγικό τρόπο.
Η 97 αίθουσα είχε τίτλο: «Σήματα εταιρειών» Εδώ είναι τα παλιά σήματα των εταιρειών, των καναλιών, τα παλιά σλόγκαν, τα παλιά εμβλήματα, οι μασκότ που δεν υπάρχουν πια κ.λ.π. Τα νέα υπάρχουν στην αίθουσα 30.
Η 98 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Πλούσιοι που έγιναν φτωχοί» Είναι η περίπτωση ανθρώπων πλούσιων στον υπαρκτό κόσμο να είναι φτωχοί εδώ και σε κάποιο άλλο σημείο είναι τα αντικείμενα που θα αγόραζαν άνθρωποι που στον υπαρκτό κόσμο έχουν στερήσεις.
Η 99 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Ο άλλος μου εαυτός» Τι θα έκανα αν ήμουν κάποιος άλλος. Ήταν ένα μηχάνημα, έγραφες ποιος ήθελες να είσαι και σου έδινε υποθετικές απαντήσεις. Ο Ανδρέας δοκίμασε με το Χίτλερ και η απάντηση που του έδωσαν ήταν αστεία. Ένιωσε ηλίθιος, ότι γελοιοποιήθηκε. Όλοι έσκασαν να γελούν. Ο μόνος που δεν γέλασε ήταν ο Ανδρέας. Δεν του άρεσε καθόλου αυτό το αστείο και ζήτησε να φύγουν από εκεί το γρηγορότερο.
Η 100 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Χιλιόμετρα που διανύθηκαν» Μπήκαν μέσα και είδαν αυτοκίνητα που έκαναν μικρές διαδρομές στην υπαρκτή ζωή, εδώ υπήρχαν κάποια νούμερα υποθετικά δίπλα τους σαν να έχουν γυρίσει όλο τον κόσμο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 34: Δύσκολη νύχτα

Ο Ανδρέας απόψε νύσταζε και πήγε να κοιμηθεί. Έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Ζήτησε απόψε να μείνει μόνος και παρακάλεσε την παρέα του να σεβαστεί αυτή την επιθυμία. Τα δάκρυά του έτρεχαν ασταμάτητα. Δεν ήθελε να ακούσει κανέναν, ακόμα και την αγαπημένη του που ήθελε να τον παρηγορήσει.
- Σε παρακαλώ Μαρκέλλα, θέλω να μείνω λίγο μόνος. Αν μ’ αγαπάς!
- Ωραία, να μείνεις, αφού το θες είπε εκείνη και άρχισε πάλι να κλαίει.
Εκείνος ένιωσε χάλια. Πονούσε το κεφάλι του. Ένιωσε πραγματικά χάλια.
Η Μαρκέλλα τον ακούμπησε και είχε πυρετό. Δεν είχε όρεξη. Κατάλαβαν ότι δεν τον πείραξαν τα όσα είπαν, αλλά ο οργανισμός του δεν δέχτηκε αυτή τη διατροφή. Είχε πρόβλημα. Κόνευε να πάθει αφυδάτωση.
Η Μαρκέλλα έτρεξε και είπε τα καθέκαστα στον Μάρκο. Ο Μάρκος κατάλαβε ότι κάποιο λάθος έγινε με τους νεόφερτους και μέχρι να επιστρέψει τα ίδια συμπτώματα είχαν και οι άλλοι δύο. Ο Μάρκος δεν ήξερε τι να κάνει. Πρέπει να τροφοδοτήσει το μυαλό τους, αλλιώς θα πεθάνουν. Έπρεπε να βρει πραγματική τροφή να φάνε. Αν πάνε στα τρόφιμα της ύπαρξης θα τα στερηθεί η γη.
- Αχ! Πετάχτηκε ιδρωμένος ο Ανδρέας. Τι εφιάλτης είναι αυτός!
- Τι ονειρευόσουν;
- Ότι δεν άντεχα αυτή τη διατροφή και είχα πυρετό.
- Όνειρο ήταν και πάει. Κοιμήσου.
- Όχι, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είμαι διαλυμένος. Παρηγόρησε με.
- Χάλια άρχισες να ήσουν με εκείνο που έγινε στην αίθουσα. Την απάντηση που έλαβες. Καημένε μου, αυτόν βρήκες να βάλεις; Δεν είχε κανέναν καλύτερο;
- Α, ναι το έχω ξεχάσει αυτό. Είναι χιουμοριστικό. Μετά το σκέφτηκα.
- Για να δω, έχεις στ’ αλήθεια πυρετό;
- Όχι, δροσερός είμαι.
- Να σου πω ένα νανούρισμα να κοιμηθείς;
- Όχι, θέλω να με πάρεις αγκαλιά. Αν δεν πάρω φιλιά δεν πρόκειται να κοιμηθώ απόψε.
- Εκβιαστή! Είπε και γέλασαν κι οι δύο

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 35: Οι τελευταίες αίθουσες

Ο Ανδρέας κοιμήθηκε λίγο, αλλά τον πόνεσε το κεφάλι του. Πήρε πρωινό και ένιωσε καλύτερα. Μάλιστα πήραν και το μεσημεριανό μαζί τους γιατί σήμερα θα έβλεπαν τις τελευταίες αίθουσες.
Η 101 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Ώρες αναμονής» Είδαν τι θα έκαναν αν δεν περνούσαν κάποιες ώρες αναμονής σε αεροπλάνα, πλοία, νοσοκομεία, ραντεβού κ.λ.π. Τους φάνηκε ενδιαφέρουσα και κάθισαν αρκετά.
Η 102 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Υλικά και αναλώσιμα που χρησιμοποιήθηκαν ή δεν χρησιμοποιήθηκαν ακόμη». Είχαν ταξινομημένα όλα τα παραπάνω σε μια απέραντη αίθουσα. Δεν τους ενδιέφερε και προχωρήσανε στην επόμενη.
Η 103 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Λέξεις που άλλαξαν ορθογραφία- Πολυτονικό σύστημα» Εδώ κάθισαν αρκετά.
Είδαν ότι το 1969 το κοιτάζω γραφόταν κυττάζω
Στα μετέπειτα χρόνια το σιντριβάνι γραφόταν συντριβάνι.
Είδαν πολλά τέτοια παραδείγματα.
- Μέχρι σήμερα η Ελληνική γραμματική έχει απλουστευθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις, καταστραφεί. Οι παλαιότεροι φαίνονται ανορθόγραφοι υιοθετώντας στα γραπτά τους την ορθογραφία της εποχής τους και πρέπει συνεχώς να ενημερώνονται για τις νέες αλλαγές που γίνονται, αν θέλουν να είναι σωστοί. Τα τελευταία χρόνια ο Μανώλης γράφεται Μανόλης. Αυτό ζήτησε ο Τριανταφυλλίδης να γίνεται και μάλιστα όρισε το όνομά του να γράφεται έτσι. Εγώ κάποτε στο σχολείο έγραψα τη λέξη τρένο με ε και πήρα 9 με άριστα το 10 στην ορθογραφία. Ενώ με τα σημερινά δεδομένα είναι σωστή. Τότε γραφόταν τραίνο. Ο καθρέπτης έγινε καθρέφτης. Το αυγό- έγινε αβγό. Το αυτί έγινε αφτί. Ο καινούργιος έγινε καινούριος κ.ο.κ. Είπε η Ευανθία με παράπονο!
- Όλα αλλάζουν καλή μου, γιατί η ορθογραφία να μείνει πίσω; Της είπε ο Σωτήρης. Πάμε στην επόμενη αίθουσα;
Πήρε το λόγο ξανά η Ευανθία μη ακούγοντας την ερώτηση που έθεσε ο Σωτήρης.
- Τότε λοιπόν οι άπαντες ανορθόγραφοι σήμερα δεν πρέπει να παραπονιούνται. Αύριο μπορεί με τις νέες αλλαγές που θα γίνουν να είμαστε εμείς οι ανορθόγραφοι κι αυτοί σωστοί. Γέλασαν όλοι. Πραγματικά, τους άρεσε αυτό που είπε η Ευανθία.
Δεν απάντησε κανένας. Προχώρησαν στην 104 αίθουσα που είχε τον τίτλο: «ναρκωτικά» Εδώ είδαν τα άτομα που στην υπαρκτή ζωή έχουν πάψει να παίρνουν ναρκωτικά κι έχουν κάνει αποτοξίνωση, εδώ συνεχίζουν να δηλητηριάζονται μ’ αυτά.
Η 105 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Λόγια επιφανών ανδρών που δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ» Είναι όσα έχουν πει οι γνωστοί άνδρες της ιστορίας μας και δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Αυτά τα είδαν σε βιβλιοθήκες απέραντες ταξινομημένα.
Η 106 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Μυστικά» Εδώ υπάρχουν όσα μυστικά στην υπαρκτή ζωή φανερώθηκαν και δεν είναι πια μυστικά.
Η 107 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Ανορεξία- βουλιμία» Εδώ υπάρχουν όσα άτομα είχαν νευρική ανορεξία ή βουλιμία και επανήλθε η όρεξή τους στην υπαρκτή ζωή.
Η 108 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Μυστικές σχέσεις» Όσες μυστικές σχέσεις έπαψαν να είναι μυστικές είναι καταχωρημένες εδώ.
Η 109 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Κρυφά νοσήματα» Εδώ υπάρχουν όλα τα κρυφά νοσήματα που φανερώθηκαν, δεν είναι πια κρυφά στην υπαρκτή ζωή.
Η 110 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Κρυφός γάμος» Εδώ υπάρχουν όλοι οι γάμοι που τελέστηκαν κρυφά και δεν είναι πια μυστικοί στην υπαρκτή ζωή.
Η 111 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Λαθρεπιβάτης» Εδώ υπάρχουν όλοι οι λαθρεπιβάτες που στην υπαρκτή ζωή έχουν πιαστεί.
Η 112 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Κρυφή ζωή» Εδώ υπάρχουν καταχωρημένοι όλοι οι άνθρωποι που έχουν κρυφή ζωή. Στην υπαρκτή ζωή έχουν όλα αποκαλυφθεί.
Η 113 αίθουσα είχε τον τίτλο: « Βία» Όσοι ασκούσαν βία και στην υπαρκτή ζωή έχουν αλλάξει χαρακτήρα. Σε άλλο σημείο του δωματίου είδαν τρυφερούς τους άνδρες που στην υπαρκτή ζωή είναι βίαιοι και μη συμβιώσιμοι, κτητικοί και αφόρητοι.
Η 114 αίθουσα είχε τον τίτλο: «ανεξιχνίαστες υποθέσεις και εγκλήματα» Εδώ είδαν αποτέλεσμα όλες τις ανεξιχνίαστες υποθέσεις και εγκλήματα που παραμένουν άλυτα στον υπαρκτό κόσμο. Είδαν λύσεις υποθέσεων και την πραγματική αιτία θανάτου ανθρώπων που έχουν πεθάνει με ανεξήγητο τρόπο Εγκλήματα που δεν βρέθηκε ο τρόπος που έγιναν ή ο δολοφόνος τους στον υπαρκτό κόσμο. Επίσης είδαν ότι πολλές υποθέσεις που στον υπαρκτό κόσμο χαρακτηρίστηκαν αυτοκτονίες, τελικά δεν ήταν.
Η 115 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Τοπία που ποτέ δεν φωτογραφήθηκαν» Αυτή τους φάνηκε ενδιαφέρουσα. Είδαν φωτογραφίες τοπίων ή μνημείων που κανένας φωτογράφος ή ερασιτέχνης δεν μπόρεσε να απαθανατίσει με τη μηχανή του. Τους φάνηκε ενδιαφέρον και το είδαν αρκετή ώρα Σ’ αυτήν πραγματικά κόλλησαν. Τους άρεσε πολύ.
Η 116 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Άγνωστη γη» Εδώ είδαν όσα δεν γνωρίζουν για τη γη. Μέρη που δεν έχουν αποκαλυφθεί, αλλά στην υπαρκτή ζωή είναι γνωστά πια . Εδώ είναι πριν τα μάθει, ή τα διαβεί ο άνθρωπος.
Η 117 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Ό,τι απαγορεύεται εδώ επιτρέπεται- καταχρήσεις » Ο τίτλος καταλαβαίνετε τι περιέχει. Εδώ καταργείται και το άβατο του αγίου όρους. Ένα παράδειγμα στα πολλά που περιέχει.
Η 118 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Έργα και τεχνοτροπίες που καταστράφηκαν» Εδώ είδανε πραγματικά αριστουργήματα που διαβρώθηκαν, καταστράφηκαν εξαιτίας του χρόνου, των σεισμών, των πολέμων κ.λ.π. Εδώ υπάρχουν ακέραια, αλλά στον υπαρκτό κόσμο δεν υπάρχουν.
Η 119 αίθουσα έγραφε: «Μαγεμένοι» Εδώ κρύβονται όλοι οι ερωτευμένοι, όλοι όσοι έχουν υποβληθεί σε μάγια. Στον υπαρκτό κόσμο έπαψαν.
Η 120 αίθουσα έγραφε: « Οι καταραμένοι» Εδώ βρίσκονται καταχωρημένοι σε ντοσιέ όλοι όσοι καταράστηκαν κάποιους, ή το αντίθετο, αλλά στον υπαρκτό κόσμο πήραν πίσω τις κατάρες τους.
Η 121 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Λαθρεμπόριο» Εδώ κρύβονται όλοι οι λαθρέμποροι, αλλά στον υπαρκτό κόσμο έχουν τιμωρηθεί από την αστυνομία.
Η 122 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Αλλαγή απόδοσης» Εδώ υπάρχουν όλοι όσοι ήταν άριστοι μαθητές και στην υπαρκτή ζωή έχουν πάρει τον κακό δρόμο
Η 123 αίθουσα είχε τον τίτλο : «Μετάνοια» Εδώ υπάρχουν όσοι έχουν μετανιώσει για όσα κάνουν, αλλά στον υπαρκτό κόσμο είναι αμετανόητοι.
Η 124 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Συνδυασμοί, κωδικοί» Είναι διάφοροι κωδικοί θυρίδων, χρηματοκιβωτίων που δεν χρησιμοποιούνται πια.
Η 125 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Σβησμένα χρέη» Εδώ όσοι χρωστούν και στην υπαρκτή ζωή, έχουν σβησμένα τα χρέη τους.
Η 126 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Θανατική ποινή»
- Η θανατική ποινή, όπως όλοι γνωρίζουμε, έχει καταργηθεί. Στην αίθουσα όμως αυτή υπάρχουν καταχωρημένα τα ονόματα αυτών που άξιζε να πεθάνουν, αλλά δυστυχώς ζουν. Είπε στεναχωρημένη η Παυλίνα.
- Όμως η θεία δίκη έχει τιμωρήσει κάποιους και έχουν αυτοκτονήσει στη φυλακή. Εκείνος που βίαζε τα παιδιά του απαγχονίστηκε μόνος του. Είπε ο Ανδρέας
- Δίκαια πιστεύω, αλλά πολλές φορές άτομα που έπεσαν σε δικαστική πλάνη αξίζει να πεθάνουν; Όχι, βέβαια, αλλά πώς να το ξέρεις αυτό;
- Πέστε μου στο θεό που πιστεύετε εκείνος που τεμάχισε τη γυναίκα του και την έβαλε σε σακούλες σκουπιδιών πρέπει να ζει; Νομίζω, τον λέγανε Φραζή Είπε ο Βασίλης.
- Νόμοι είναι αυτοί, μπορούμε να τους αλλάξουμε; Είπε η Μαρκέλλα.
- Αν είχαν το φόβο της δικαιοσύνης θα ήταν διαφορετική η ζωή μας. Αλλά τώρα τι να φοβηθούν; Είπε η Ευανθία.
Η 127 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Πειρασμός» Εδώ πειρασμός είναι ό,τι για την υπαρκτή ζωή είναι αδιάφορο. Π.χ. για τον κόσμο τον υπαρκτό πειρασμός είναι τα υλικά αγαθά, το χρήμα, η σοκολάτα, ένα χλιδάτο σπίτι, ένας ωραίος άνδρας, μια ωραία γυναίκα. Εδώ πειρασμός είναι τα αντίθετα. Γέλασαν όταν είδαν όλα τα αδιάφορα για τον κόσμο μας να παρουσιάζονται εδώ για πειρασμοί. Μάλιστα το χρήμα εδώ ποδοπατείται. Εδώ πειρασμός είναι ένας άνδρας 180 κιλών.
Η 128 αίθουσα είχε τον τίτλο: «Προσανατολισμός» Εδώ είναι όσοι στη ζωή έχουν βρει τη σωστή πορεία και έχουν φτάσει στην Ιθάκη τους. Εδώ παραδέρνονται ακόμα στο πέλαγο της ζωής. Πιο πέρα είδαν το αντίθετο.
Και τέλος η 129 αίθουσα είχε τον τίτλο «Πρόστιμα» Εδώ είναι καταχωρημένοι όσοι στην υπαρκτή ζωή έχουν σβηστεί τα χρέη τους και εδώ χρωστούν.
Είδαν ότι πήγε 3 το πρωί. Η αναζήτηση των αιθουσών τελείωσε. Αποφάσισαν τις δύο μέρες που απομένουν για να φύγουν να τις περάσουν σε κάποιες αίθουσες που ξεχώρισαν στα μάτια τους. Θα μπορούσαν να δουν και κάποια υπαρκτά είδη με τη διαφορά ότι εδώ τα τρόφιμα μυρίζουν αλλοίωση και σαπίλα, τα σκουπίδια πρέπει να φορέσεις μάσκα οξυγόνου για να αντέξεις τη μυρωδιά, τα άγρια ζώα είναι σε κλουβιά κλεισμένα, αφού δαγκώνουν κ.λ.π. Είδαν μια πόρτα την 130 με θέμα: «Επιστροφή» Ήταν η απαγορευμένη πόρτα. Είχε κόκκινο χρώμα. Ο Τρύφωνας επέμενε να την ανοίξουν. Τι έπαθε ο Αδάμ που έφαγε το μήλο;
- Όχι, δεν σε ακούμε σατανά. Σταμάτα! Μην κάνετε καμιά βλακεία. Θα μείνουμε για πάντα εδώ. Δέσμιοι σε δύο κόσμους όπως ο Μάρκος. Είναι φυσιολογικός άνθρωπος κι αυτός και η Έλβα του και περιπλανιούνται στον χρόνο και την ανυπαρξία. Είναι άδικο αυτό που γίνεται. Μας ζήτησαν να τους γλιτώσουμε για να γλιτώσουμε κι εμείς.
- . Συγνώμη, δεν ξέρω τι έπαθα. Παρασύρθηκα.
Οι επόμενες αίθουσες είχαν κόκκινες πόρτες και είχαν τον τίτλο: «Όσα δεν μπορεί να καταλάβει, να συλλάβει και να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους- Τέλος της γης κ. λ. π. »
- Εδώ μέσα κρύβεται όλη η αλήθεια και δεν μας αφήνουν να τη δούμε.
- Πάψε Σωτήρη. Το ίδιο δεν γίνεται και στη ζωή; Προσέξτε καλά. Μην τα χαλάσετε στο τέλος.
- Ηρέμησε Βασίλη, είναι όλα κλειδωμένα. Και να θες να ανοίξεις δεν μπορείς.
- Πού το ξέρεις; Δοκίμασες; Είπε ο Μάνος και γέλασαν όλοι.
Όλο αυτό τον καιρό ή την έξι αίθουσα επισκέπτονταν ή την δεκατέσσερα. Επίσης είδαν ξανά μερικές ενδιαφέρουσες με περισσότερη σχολαστικότητα. Όσες βρήκαν βαρετές δεν τις πλησίαζαν διόλου. Πολλές αίθουσες τις είδαν ανά φύλο, ανά ζευγάρι, ατομικά, ομαδικά. Ανάλογα την αίθουσα και πόσο ενδιέφερε τον καθένα. Και οι 12 δεν σκέφτηκαν πια να ανοίξουν τις πόρτες. Η κάψα τους κράτησε μόνο τη στιγμή που τις αντίκρισαν μπροστά τους. Ας μη ρισκάρουν κάτι που είναι σοβαρό για το μέλλον τους. Αν θέλουν να πετύχουν πρέπει να προσέξουν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 36: Το τελευταίο βράδυ στο σπίτι. Οι τελευταίες οδηγίες για αύριο

Το τελευταίο βράδυ έφτασε πολύ γρήγορα. Όλα τα ζευγάρια αποφάσισαν να κοιμηθούν αρκετά απόψε. Αύριο τους περιμένει μια δύσκολη μέρα. Θα πάνε ταξίδι στην Ρόδο. Ο ύπνος αυτή τη φορά ήταν ήρεμος. Μόνο η Μαρκέλλα δεν είχε ύπνο. Έβλεπε δίπλα της τον Ανδρέα να κοιμάται και ήθελε τόσο πολύ να κοιμηθεί κι αυτή. Το είχε ανάγκη. Έπρεπε να γεμίσει τις μπαταρίες της, γιατί αύριο δεν ξέρει τι την περίμενε. Μετά από μια ώρα κατάφερε να κοιμηθεί
Στις 6 το πρωί είχαν εγερτήριο. Πρώτη φορά άκουσαν συναγερμό να τους ξυπνάει και να τους καλούν επειγόντως στο 30 δωμάτιο, που ήθελε ο Μάρκος να τους μιλήσει εξάπαντος. Ένιωσαν σαν φαντάροι σε άσκηση. Μάλιστα, θυμήθηκαν την ταινία «Δύο χιλιάδες ναύτες κι ένα κορίτσι» που ο Σταυρίδης φώναζε την ατάκα «Συναγερμός!» Αυτή η σκηνή είναι η πιο χαρακτηριστική αυτής της ταινίας. Βρε τι θυμήθηκαν πρωί- πρωί.
Όλοι μαζεύτηκαν με 10 λεπτά καθυστέρηση στο δωμάτιο ύπαρξης και επικοινωνίας. Ο Μάρκος είδε όλα τα καθίσματα γεμάτα και ευχαριστήθηκε που ανταποκρίθηκαν όλοι στο κάλεσμά του.
- Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα. Λοιπόν εδώ έχω 6 τσαντάκια. Θα έχετε όλα τα σύνεργά σας μέσα. Θα χωριστείτε σε έξι ομάδες των δύο ατόμων. Θα πάτε σε ζώνες και θα δουλέψετε εκεί. Είναι 6 οι περιοχές που πρέπει να δουλέψετε. Κάθε περιοχή περιλαμβάνει 4 περιοχές ή αξιοθέατα που πρέπει να επισκεφτείτε.
1) Μαρκέλλα και Ανδρέα θα πάτε στην Λίνδο, στο Πρασονήσι, Καταβιά και Λαχανιά.
2) Σωτήρη και Ευανθία, εσείς θα πάτε Κρεμαστή, Ιαλυσό, Μαριτσά και Ψίνθο
3) Τρύφωνα και Παυλίνα Εσείς θα πάτε στις Πεταλούδες στο δάσος του αγίου Σύλλα ή αγίου Σουλά όπως το λένε οι κάτοικοι του νησιού. Επίσης, θα πάτε στην Σορωνή και στο Παραδείσι, που βρίσκεται το αεροδρόμιο. Προσέξτε να μην πέσετε πάνω στο Σωτήρη και στην Ευανθία που είναι πολύ κοντά σας.
4) Μάνο και Πολυξένη εσείς θα πάτε στο πάρκο του Ροδινιού και στο παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου στην Παλιά πόλη, στο ενυδρείο και στο Μανδράκι . Οι αποστάσεις είναι κοντινές.
5) Κατερίνα και Βασίλη θα πάτε στο όρος Αττάβυρος στα Σιάννα , στον Άγιο Ισίδωρο και Έμπωνα.
6) Νικολέτα και Στάθη θα πάτε Αρχάγελλο και στην Παναγιά Τσαμπίκα την ψηλή πάνω στο βουνό ή την ομώνυμη εκκλησία που βρίσκεται κάτω. Επίσης μπορείτε να πάτε στα Κολύμπια και Αρχίπολη. Θα περάσετε όμως από το δρόμο των Κολυμπίων για να πάτε εκεί, αν πάτε από την άλλη πλευρά θα φάτε πολύ χρόνο άσκοπα.
Τι θα κάνετε! Η μητέρα μου ζει σε κάποιο μέρος της Ρόδου. Συγκεκριμένα δεν ξέρω σε ποιο. Θα πρέπει να την εντοπίσετε με τους ανιχνευτές που υπάρχουν μέσα στην τσάντα. Θα ανάψει ένα πράσινο φωτάκι σε κάποιον από σας. Αν π.χ. πέσει στην Παυλίνα και είναι π.χ. στη Δαματριά που βρίσκεται κοντά σας, στη ζώνη σας μπορείτε να πάτε. Αν όμως έχει αυτό το χωριό άλλος στο πρόγραμμά του και βρεθείτε δυο μαζί να αναζητάτε το ίδιο πράγμα δεν κάνουμε τίποτα. Μπορείτε να βρεθείτε δύο στο ένα μέρος σε μεγάλη ανάγκη, αλλά προηγουμένως θα πρέπει να συνεννοηθείτε ποιος θα έχει ανοικτό και ποιος κλειστό τον ανιχνευτή του, γιατί αν βρεθούν δύο ανιχνευτές αναμμένοι στο ίδιο σημείο πέφτει το σύστημα. Κατανοητό; Έτσι λοιπόν έχουμε κινητά ειδικά που θα συνεννοείστε να μην κάνετε τις ίδιες διαδρομές, ή να μην έχετε δύο ανιχνευτές παράλληλα αναμμένους. Αυτά τα κινητά δουλεύουν με κωδικούς. Κωδικός 1 είναι η Μαρκέλλα και ο Ανδρέας. Κωδικός 2 Σωτήρης και Ευανθία. .. κ.λ.π. Οι κωδικοί βρίσκονται μέσα σε ένα χαρτάκι γραμμένοι. Αυτοκίνητα υπάρχουν, διαθέτουμε 7 τζιπάκια. Ξέρω ότι όλοι ξέρετε να οδηγείτε. Καθένα ζευγάρι από σας λοιπόν θα καθίσει στο τζιπ που απ’ έξω φαίνεται ο κωδικός του. Εγώ έχω τον κωδικό 7, όποιος θέλει να συνεννοηθεί μαζί μου θα καλεί το 7. Εγώ θα δουλεύω μόνος. Είμαι στις Καλυθιές και στο Φαληράκι. Και φυσικά στη ζώνη μου υπάρχουν τα νερά της Καλλιθέας, οι γνωστές ιαματικές πηγές και τα Κοσκινού.
- Αν δεν καλύψαμε όλες τις πλευρές και δεν χτυπήσει σε κανέναν από τους έξι; Είπε ο Ανδρέας.
- Θα αλλάξουμε πόστα κατόπιν συνεννόησης. Θα πάμε σε κοντινά μέρη που δεν έχουμε επισκεφτεί π.χ. το φράγμα της Απολλακιάς. Μπορείτε να απλωθείτε και πέρα από τις καθορισμένες θέσεις. Δεν υπάρχουν όρια. Φτάνει, η κάθε ομάδα να μην συναντηθεί με την άλλη όταν και οι δύο ανιχνευτές είναι ανοικτοί.
- Αφού εντοπίσουμε που βρίσκεται τι κάνουμε;
- Θα την πλησιάσετε και θα της δώσετε ένα κίτρινο κουτάκι, ερμητικά κλειστό. Θα της πείτε ότι είναι μαγικό βοτάνι, απλό φασκόμηλο είναι. Θα χαρεί και θα σας καλέσει σπίτι της. Θα το πάρει. Εσείς θα πάρετε το άσπρο κουτάκι που είναι μισάνοικτο. Είναι υπνωτικό. Εσείς θα προσπαθήσετε να την κοιμίσετε μ’ αυτό ρίχνοντας στο ποτό της λίγο. Ένα δισκίο είναι αρκετό, όχι παραπάνω. Να την κοιμίσετε θέλω. Δεν θέλω να πεθάνει. Μόνο να γιατρευτεί. Τη θέλω ζωντανή τ’ ακούτε! Προσοχή λοιπόν μη γίνει λάθος εδώ.
- Κι αν βρίσκεται στο δικό σου μέρος, εσύ πως θα τα κάνεις όλα αυτά;
- Θα καλέσω κάποιον από σας, αυτόν που βρίσκεται πιο κοντά μου, και θα αναλάβει αυτός τον εντοπισμό της. Εγώ βοηθάω. Θα κλείσω τότε τον ανιχνευτή μου κι εσείς θα βγάλετε σε πέρας την υπόθεση. Λοιπόν αφού κοιμηθεί θα ψάξετε να δείτε πού έχει βάλει το βιβλίο με τα ξόρκια και το μαγικό της ραβδί. Μετά θα πάρετε αυτά τα αντικείμενα και θα εντοπίσετε με τον ίδιο τρόπο που βρίσκεται η Έλβα. Θα πάρετε αυτά τα αντικείμενα σ’ αυτόν που θα βρει την Έλβα, προσέχοντας να κλείσετε τον ανιχνευτή. Θα της δώσετε πίσω τη μορφή της με το ραβδί και το βιβλίο. Αν κάνετε κάποιο λάθος θα καθυστερήσετε. Μόλις μου φέρετε ζωντανή την Έλβα με τη μορφή της, εκείνη θα μου δώσει ένα φιλί και θα γίνω κανονικός άνθρωπος. Όπως καταλαβαίνετε, έπειτα θα σας στείλουμε πίσω στην εποχή σας με το βιβλίο και το ραβδί και έπειτα, όταν μείνουμε μόνοι, θα πάμε στην πραγματική Ρόδο του 2012 και θα πάρουμε μαζί μας την μητέρα μου. Φυσικά, μόλις γίνει αυτό, θα καταστρέψουμε το ραβδί και το βιβλίο με τα ξόρκια κρυφά της. . Αυτό είναι όλο το σχέδιο με λίγα λόγια. Κατανοητό;
- Μάλιστα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 37: Η αίθουσα 130 άνοιξε

Δεν καθυστερήσανε καθόλου να πάνε στην αίθουσα 130. Ήταν πια πράσινη. Την άνοιξαν και μπήκαν μέσα. Είδαν ότι ήταν ένα κανονικό δωμάτιο και είχε την πόρτα ανοικτή. Φαινόταν ο κήπος. Όταν βγήκαν στον κήπο, είδαν ότι το σπίτι αυτό ήταν πολύ μικρό. Είχε μόνο ένα παράθυρο. Από το ανοικτό παράθυρο της αίθουσας 30 που φαινόταν από τον κήπο είδαν να πετάει ένα άσπρο περιστέρι και να αράζει στην γέφυρα. Όλοι μαζί πήγαν εκεί και είδαν το περιστέρι να αλλάζει μορφή και να παίρνει τη μορφή του Μάρκου που ήξεραν.
- Λοιπόν είστε έτοιμοι να προχωρήσετε στη γέφυρα;
- Μια ερώτηση πριν γίνει αυτό. Τι θα τρώμε εκεί;
- Καλή ερώτηση Νικολέτα. Μέσα στο μπροστινό τσεπάκι κάθε τσάντας υπάρχουν χρήματα για να φάτε πραγματικό φαγητό αυτή τη φορά. Τα χρήματα είναι αρκετά για να συντηρηθείτε όλοι. Προσέξτε να μην τα σπαταλήσετε ή τα χάσετε, γιατί δεν υπάρχουν άλλα. Καμιά άλλη απορία;
- Αν δεν βρούμε ζωντανή την Έλβα, αν κάποιος κυνηγός τη σκοτώσει, τι θα γίνει;
- Θα επιστρέψουμε στο σπίτι και θα μείνετε μόνιμοι κάτοικοι αυτού. Θα μπείτε σε όλα τα δωμάτια αλλά και στα απαγορευμένα εκτός από το 150 και φυσικά την αίθουσα 30. Εγώ θα μείνω για πάντα περιπλανώμενος. Καλό θα ήταν να τη μεταμορφώσετε σε πεταλούδα μέχρι να μου τη φέρετε για προστασία και μετά μπροστά μου να της δώσετε τη μορφή της.
- Κι αν δεν βρούμε τη μητέρα σου;
- Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Ξέρω ότι βρίσκεται στη Ρόδο. Αυτό είναι σίγουρο. Την περιοχή αγνοώ. Κάποτε ζούσαμε μαζί, αλλά πούλησε το σπίτι της και αγόρασε αλλού κατοικία, αλλά δεν μου κοινοποίησε το μέρος.
- Μάλλον για να μην την ενοχλείς
- Αυτό πιστεύω κι εγώ. Μόνο που εγώ δεν την ενοχλώ, αντίθετα, εκείνη με ενοχλεί. .
- Αν η μητέρα σου και η Έλβα βρίσκονται στο ίδιο μέρος και τις εντοπίσουμε ταυτόχρονα;
- Δεν γίνεται αυτό. Αισθάνεται η μια την παρουσία της άλλης και πάνε μακριά.
- Αν γίνει όμως αυτό ταυτόχρονα την ίδια στιγμή;
- Θα πάτε πρώτα στη μητέρα μου και μετά θα αναζητήσετε την Έλβα Λοιπόν εντάξει.
- Εντάξει boss είπε ο Τρύφωνας και γέλασαν όλοι.
- Βλέπω ότι το χιούμορ και η αισιοδοξία δεν λείπει. Πιστεύω να πάνε όλα καλά. Πιάστε ο ένας το χέρι του άλλου, γιατί μπορεί να τιναχτούμε. Δεν ξέρουμε πού θα προσγειωθούμε και πώς θα γίνει αυτό. Λοιπόν πατήστε όλοι στο γεφύρι Ήρθε η ώρα να το διασχίσουμε.
Τα κτίρια τώρα φαίνονταν κανονικά. Ήξεραν ότι θα πήγαιναν στη Ρόδο του 2012, αλλά θα ήταν καλοκαίρι εκεί. Στην εποχή μας, αλλά λίγο πιο πέρα. Στη Ρόδο, σε ένα άλλο σύμπαν. Εκεί η Ελλάδα δεν έχει ταραχές και είναι πιο ήρεμα τα πράγματα. Αν πηγαίνανε στη πραγματική Ρόδο, θα πέφτανε πάνω στις ταραχές που έγιναν την μέρα της παρέλασης και ίσως να τους συλλαμβάνανε ανάμεσα στους 150 που χάλασαν αυτή τη μέρα, επειδή στράφηκαν εναντίον των επισήμων που κάθισαν στην εξέδρα. 7.000 κόσμο είχε η παρέλαση, 150 χαλάσανε τον κόσμο με τις αντιδράσεις τους και αμαύρωσαν την επέτειο της ενσωμάτωσης. Πού να πάνε; Τρελοί είναι να κάνουν δουλειά σε μια τέτοια κατάσταση; Όμως ο Μάρκος δεν θα άφηνε να γίνει αυτό. Κάτι θα έκανε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 38: Στη Ρόδο

Έκαναν αυτό που έπρεπε. Βάδισαν όλοι μαζί στο γεφύρι. Η προσγείωσή τους έγινε ομαλά, εκεί ακριβώς που ήταν παρκαρισμένα τα αυτοκίνητα. Μέσα στο τελωνείο της Ρόδου. Το πιο τυχερό ζευγάρι ήταν ο Μάνος και η Πολυξένη. Η δική τους ζώνη δεν χρειάζεται αυτοκίνητο για τα τρία μέρη. Μόνο για το πάρκο Ροδινιού θα το χρειαστούν, αλλά κι αυτό δεν είναι πολύ μακριά. Τα άλλα είναι τόσο κοντά που μπορούν να πάνε με τα πόδια. Βέβαια, θα έπαιρναν τα χρήματα και το βαλιτσάκι τους μαζί.
- Είσαι πολύ τυχερή. Το βράδυ θα σε πάω στο πλωτό εστιατόριο που βρίσκεται στη ζώνη μας, στο Μανδράκι. Θα συνδυάσουμε χαρά και εργασία. Επιτρέπεται αφεντικό; Είπε ο Μάνος.
- Μάνο δεν θα δουλεύετε όλες τις ώρες. Εννοείται ότι μετά τη δύση του ηλίου θα διασκεδάσετε εκεί που θα πάτε. Προσέξτε μόνο μην κάνετε περιττά έξοδα και δεν σας φτάσουν τα λεφτά για να ζήσετε. Βέβαια, μπορεί κάποιοι που έκαναν οικονομία να σας δώσουν τα δικά τους. αν τους περισσεύουν. Το πλωτό εστιατόριο είναι χλιδάτο εστιατόριο και αν πάτε θα πρέπει να το σκεφτείτε καλά. Λοιπόν θα δώσω σε όλους σας περισσότερα χρήματα για να πάτε μόνο σε μια τέτοια διασκέδαση, αλλά προσοχή μόνο μια φορά. Μην το κάνετε κάθε μέρα. Δεν είμαι Ωνάσης. Νομίζω, εκεί πρέπει να φοράς ρούχα επίσημα. Μ’ αυτά τα ρούχα δεν ξέρω αν θα μπορείτε να σταθείτε εκεί. Γι’ αυτό το λόγο σας έχω μια βαλιτσούλα με ρούχα για να μην φοράτε τα ίδια κάθε μέρα. Θα τη βρείτε στο πορτ μπαγκάζ του τζιπ σας. Έχει τουαλέτες για τις κυρίες και φράκο για τους κυρίους.
- Όχι άλλο φράκο. Μπούχτισα το 1852 να το φορώ. Και ήταν και στενό. Έλεος! Δεν αντέχω άλλη φουστανέλα και φράκο!
- Μπερδεύτηκα. Κουστούμι ήθελα να πω Τρύφωνα, είπε ο Μάρκος και γέλασαν όλοι.
-…
- Ξέχασα να σας πω ότι όσοι είναι στο Μανδράκι δεν έχουν δικαίωμα να πάνε σε άλλη ζώνη. Αν δεν βρουν εκεί τη μητέρα μου θα προχωράνε πολύ κοντά. Ας πούμε στο πλωτό εστιατόριο τα άλλα ζευγάρια δεν μπορούν να πάνε. Μόνο ο Μάνος και η Πολυξένη που είναι η έδρα τους.
- Αδικία!
- Εσείς που έχετε τον Έμπωνα μπορείτε να πάτε σε τοπική ταβέρνα και να φάτε ντόπια κρέατα και να πιείτε άφθονο Εμπωνιάτικο κρασί. Εκεί υπάρχουν αμπέλια.
- Καλό ακούγεται.
- Όλοι κάτι θα βρείτε. Μην ανησυχείτε. Όλα αυτά θα γίνουν το βράδυ. Το πρωί το μεσημέρι και το απόγευμα μέχρι τη δύση του ήλιου θέλω να εργαστείτε. Λοιπόν Αύγουστος μήνας είναι εδώ Αυτοί που είστε στη ζώνη της Κρεμαστής μπορείτε να δείτε αν θέλετε την έκθεση χειροτεχνίας και το πανηγύρι της Παναγιάς Επίσης μπορείτε να δείτε τα Ιαλύσια που διοργανώνει η Ιαλυσός αυτή την εποχή αντίστοιχα.
- Έχει μια αφίσα ότι στη Λίνδο κάτω από το φεγγάρι στην αμμουδιά έχει συναυλία αύριο το βράδυ, εμείς θα πάμε εκεί.
- Έτσι, μπράβο. Ο καθένας σας είπα θα διαλέξει πού θα πάει και θα κανονίσει τα χρήματά του, ώστε να τον φτάσουν μέχρι το τέλος.
- Εμείς στο Παραδείσι κάτι θα βρούμε.
- Εμείς στον Αρχάγγελο δεν θα πάμε πουθενά. Θα χαρούμε βραδινό μπανάκι κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι στην παραλία της Παναγιάς Τσαμπίκας.
- Αααα! Είπαν όλοι.
- Το πιο ωραίο και ανέξοδο διαλέξατε εσείς.
- Λοιπόν τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε. Μπείτε τώρα όλοι στα τζιπ σας. Όλοι είμαστε έτοιμοι. Εκτός από τη βαλιτσούλα θα βρείτε και χάρτη πλοήγησης μέσα στο τζιπ. Θα του βάλετε τις περιοχές που θέλετε να πάτε και θα σας δείχνει ποιο δρόμο να πάρετε. Είναι μεγάλο νησί. Το 4ο σε έκταση και θέλει χρόνο να το δεις. Έτσι όμως όπως τα μοιράσαμε σε ζώνες θα τα καταφέρουμε να βρω τη μανούλα μου. Ήταν μια χαρά πριν ασχοληθεί με τη μαγεία. Της σάλεψε ο νους. Πιστεύω να γίνει καλά. Αφού μάγεψε το ίδιο το σπλάχνο της να περιπλανιέται στο χρόνο, φανταστείτε από τι πάσχει.
- Μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά.
- Μακάρι!
- Κάτι τελευταίο πριν φύγουμε. Πού θα κοιμόμαστε;
- Θα κατεβάζετε τις καρέκλες και θα γίνονται κρεβάτι. Δεν βρήκα άδειο δωμάτιο στα ξενοδοχεία. Είναι γεμάτα τέτοια εποχή. Και αυτά τα τζιπ που τα βρήκα, θαύμα ήταν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 39: Τι είδαν στα μέρη που επισκέφτηκαν

Όσο οδηγούσαν κρατούσαν κλειστούς τους ανιχνευτές να μην τους προσπεράσει κάποιος που ήταν σε κολλητά μέρη απ’ αυτούς.
Πρώτοι ξεκίνησαν το ζευγάρι Μάνος και Πολυξένη που πήγαν στην παλιά πόλη αρχικά με τα πόδια. Πήραν το δρόμο του τελωνείου και μπήκαν από την πύλη της αγίας Αικατερίνης. Εκεί είδαν την Παναγιά του Μπούργκου, μια εκκλησία Ρωμαιοκαθολική που μετά από σεισμό κόπηκε στα δύο και σώζεται μόνο το πίσω μέρος. Αν έπαιρναν τον δρόμο ευθεία θα κατέληγαν στο θέατρο της τάφρου, μια περιοχή πίσω από τα κάστρα που παίζονται αρχαίες τραγωδίες, συναυλίες, θέατρα το καλοκαίρι. Αυτό σήμερα είναι αφιερωμένο στη Μ. Μερκούρη και έχει πάρει το όνομά της μεταθανάτια. Δεν πήραν όμως αυτό το δρόμο, ούτε τον δρόμο που καταλήγει στην εκκλησία του αγίου Παντελεήμονα. Πήραν το δρόμο που οδηγεί στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων, εκεί υπάρχει ένα μικρό σιντριβάνι που έχει πάνω του ιππόκαμπους και αν προχωρήσεις ευθεία, υπάρχει ένα μεγαλύτερο. Τώρα ανοίγονται δύο δρόμοι μπροστά μας. Αν πάνε ευθεία βγαίνουν στη οδό Σωκράτους που δεξιά κι αριστερά υπάρχουν μαγαζιά, ενώ τελειώνει στο σημείο που ορθώνεται μπροστά τους ένα μεγάλο Τζαμί. Αυτοί όμως πήραν τον δεξιό δρόμο που τους οδηγεί στην οδό Ερμού. Προχώρησαν και κάποια στιγμή βγήκαν μπροστά από το Μουσείο, που στα χρόνια των Ιπποτών λειτουργούσε σαν νοσοκομείο. Έστρεψαν ένα στενό χαλικόστρωτο δρόμο και προχωρούσαν όλη την οδό Ιπποτών. Και στο τέρμα της οδού Ιπποτών δεξιά βρίσκεται το παλάτι του μεγάλου μαγίστρου, μετά αρχίζει ένα δρομάκι που καταλήγει στο τζαμί που προείπα της οδού Σωκράτους. Αυτοί όταν έφυγαν από το παλάτι προχώρησαν τον άλλο δρόμο που καταλήγει στην πινακοθήκη και η πινακοθήκη βρίσκεται στην πλατεία Σύμης. Μόλις βγεις από την πλατεία Σύμης αρχίζει η νέα περιοχή, το Μανδράκι. Αριστερά υπάρχει ο κήπος του Καστέλου, όπου φαίνεται σημείο αυτού. Εκεί μέσα τα καλοκαίρια παίζεται μια παράσταση που φωτίζεται το κάστρο και ακούγονται ιπποτικές ιστορίες. Είναι το λεγόμενο Ήχος και Φως. Υπάρχει μια ειδική είσοδος σε άλλη πλευρά του κήπου, για να μπεις σε εκείνο το σημείο που πραγματοποιείται η παράσταση. Ευθεία από την πύλη της πλατείας Σύμης βλέπουμε το νεώριο και δίπλα του ακριβώς το πλωτό εστιατόριο. Στο βάθος φαίνονται τρεις μύλοι και αν προχωρήσεις ακόμα περισσότερο ευθεία θα δεις το φάρο του αγίου Νικολάου. Μπροστά του υπάρχουν δύο κολώνες. Η μία έχει στην κορυφή της ένα θηλυκό ελάφι μπρούτζινο και η άλλη ένα αρσενικό ελάφι από το ίδιο υλικό κατασκευασμένα. Εικάζεται ότι εκεί ήταν τα δύο πόδια του Θεόρατου αγάλματος Κολοσσού, που υπήρξε ένα από τα 7 θαύματα της αρχαιότητας, το οποίο σήμερα δεν σώζεται δυστυχώς. Λέγανε ότι κάτω από τα πόδια του περνούσαν τα πλοία εκείνης της εποχής. Λέω εικάζεται, γιατί ένας ιστορικός της περιοχής μας αμφισβητεί αυτή τη θεωρία και επιμένει ότι αυτό είναι μύθος και ότι κάποιος εμπνεύστηκε αυτό το μύθο, αφού ο πραγματικός κολοσσός ήταν μέσα στα τείχη της παλαιάς πόλης και δεν ήταν τόσο μεγάλος. Ποιος έχει δίκιο; Κανείς δεν ξέρει.
Απέναντι από το Νεώριο, μετά την πιάτσα των ταξί, αρχίζουν τα κτίρια. Υπάρχει ένα θεόρατο κτίριο με καμάρες σε σχήμα οκταγώνου κι εκεί υπάρχει η ψαραγορά. Γύρω- γύρω υπάρχουν καταστήματα, καφετέριες και στον πάνω όροφο γραφεία. Μετά την ψαραγορά συναντάμε την τράπεζα Ελλάδος. Δίπλα της είναι η ιστορική καφετέρια ΑΚΤΑΙΟΝ που φιλοξένησε μεγάλες προσωπικότητες στο παρελθόν. Μάλιστα εκεί φιλοτεχνήθηκε το άγαλμα του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου βέβαια. Δίπλα στο Ακταίον είναι το δικαστικό μέγαρο απέναντι από το δικαστικό μέγαρο είναι μια ιστορική πηγή σαν σιντριβάνι και δίπλα από το δικαστικό μέγαρο υπάρχει το λιμεναρχείο. Έπεται το ταχυδρομείο και πίσω από το ταχυδρομείο το Κτηματολόγιο. Μετά είναι η τροχαία και άλλα κτίρια, έπεται το δημαρχείο και δίπλα από το δημαρχείο το Εθνικό θέατρο. Απέναντι από το ταχυδρομείο δεσπόζει ο μητροπολιτικός ναός του Ευαγγελισμού, δίπλα κολλητά είναι τα γραφεία της Μητρόπολης και έπεται ένα σημείο που θυμίζει Βενετία. Είναι η πρώην νομαρχία μας. Ακριβώς απέναντι είναι ο Ναυτικός όμιλος, το τούρκικο νεκροταφείο και όταν πάρεις το δρόμο που βρίσκεις μπροστά σου σε οδηγεί στο δεξί σου χέρι στο ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΡΟΔΟΝ που ήταν το πιο πολυτελές ξενοδοχείο του νησιού κατά την ιταλοκρατία και όχι μόνο. Όταν λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο έμειναν εξέχουσες προσωπικότητες σ’ αυτό. Σήμερα λειτουργεί εκεί το ΚΑΖΙΝΟ της Ρόδου. Και πίσω ακριβώς από αυτό βρίσκεται το ενυδρείο της. Όλα αυτά τα είδαν η Πολυξένη και ο Μάνος πιασμένοι χέρι- χέρι και συνδύασαν τουρισμό και εργασία. Είναι αυτό που λένε χαρά και εργασία.
Επέστρεψαν έπειτα όλο αυτό το δρόμο για να πάνε πίσω στο τζιπ τους και να πάρουν το αυτοκίνητο από το τελωνείο για να πάνε στο πάρκο του Ροδινιού. Τελικά κουράστηκαν πολύ να περπατούν και τους φάνηκε μικρή διαδρομή αρχικά, αλλά δεν ήταν όπως αρχικά νόμιζαν. Πολλοί ξεγελιούνται απ’ αυτό.
Για να πάνε στο Ροδίνι χρειάστηκε να πάνε στην πλατεία Κόβα εκεί πήραν το δρόμο που οδηγεί στο Στάδιο του Διαγόρα και μετά κατευθύνθηκαν στο Σαν Φραγκίσκο, μια καθολική εκκλησία αφιερωμένη στον ομώνυμο καθολικό άγιο. Από εκεί πήρε η περιοχή το όνομα αυτό Έστριψαν στο πρώτο στενό που βρήκαν μπροστά τους, πήραν αυτό το δρόμο όλο ευθεία και στο τέλος κάποτε στα δεξιά τους φάνηκε το πάρκο του Ροδινιού. Εκεί έχει πολύ πράσινο, μικροί καταρράκτες πέφτουν και δείχνουν ωραίο το τοπίο. Πιο πέρα έχει μια αίθουσα για διάφορες εκδηλώσεις και στην αυλή έχει πέτρινα λιοντάρια. Πιο πέρα έχει κούνιες για τα παιδιά. Είναι μια όμορφη περιοχή γιατί μπορείς να αναπνεύσεις καθαρό αέρα. Κάθισαν σε ένα παγκάκι και άναψαν ξανά τους ανιχνευτές. Ήταν σίγουροι ότι στη δική τους ζώνη δεν ήταν το σπίτι της μάγισσας. Έτσι, σκέφτηκαν να κάνουν κοπάνα για λίγο και να πάνε για μπάνιο σε μια παραλία. Πήγαν πάλι στην πλατεία Κόβα και αντί να στρίψουν στο στάδιο Διαγόρα, πήραν τον δρόμο ευθεία τους, κατέληξαν στη ΔΟΥ και προχώρησαν λίγο, μέχρι που εντόπισαν αυτή την παραλία και έκαναν το μπάνιο τους, αφού στη βαλιτσούλα βρήκαν μαγιό. Ήταν καλός ο καιρός, είναι ευκαιρία για κοπάνα. Αυτό βέβαια έγινε μετά το τηλεφώνημα του Στάθη και της Νικολέτας ότι η μητέρα του Μάρκου εντοπίστηκε στη δική τους ζώνη. Ναι, αυτό έγινε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 39 συνέχεια

Ο Σωτήρης και Ευανθία, προχώρησαν εκεί που είναι το ενυδρείο ευθεία και κάποτε έφτασαν σε ένα ύψωμα που από κάτω είναι η θάλασσα και λέγεται κάτω πέτρες. Η επόμενη περιοχή που είδαν είναι τα Κρητικά, μια περιοχή γεμάτη μικρά σπιτάκια και ένα Τζαμί, ενώ απέναντι υπάρχει και ένα μικρό σχολείο. Παλιά υπήρχαν Κρητικοί κάτοικοι που λόγω της θρησκείας τους εκδιώχθηκαν από την Κρήτη και έμειναν εξόριστοι εκεί. Σήμερα εκεί δεν μένει κανείς απ’ αυτούς. Τα σπιτάκια υπάρχουν, αλλά κάποια απ’ αυτά είναι ακατοίκητα ή ενοικιασμένα. Εκεί εδρεύει η Ευαγγελική Εκκλησία και ένα κέντρο διασκέδασης, ενώ το σχολείο απέναντι δεν λειτουργεί. Ούτε λόγος για το τζαμί, που η ημισέληνος έχει αφαιρεθεί εντελώς και υπάρχει μια τρύπα στη θέση της που κάνουν φωλιά τα πουλιά. Δεξιά υπάρχει θάλασσα, αριστερά βουνά και ξενοδοχεία. Μάλιστα, στο δρόμο μας συναντάμε το ξενοδοχείο που μοιάζει με ανοικτό βιβλίο και έπειτα το παλάτι της Ρόδου, Το ξενοδοχείο που έχει 20 περίπου ορόφους και θεωρείται είναι από τα μεγαλύτερα σε χλιδή ξενοδοχεία του τόπου. Κάποτε πια φτάνουμε στην Ιαλυσό ή Τριάντα όπως το λένε οι Ροδίτες αλλιώς. . Μετά την Ιαλυσό έπεται η Κρεμαστή. Εκεί θα δούμε μια μεγάλη εκκλησία της Παναγίας. Εδώ ανοίγονται δύο δρόμοι αν πάμε ευθεία βγαίνουμε στην Κρεμαστή, αν πάρουμε τον αριστερό δρόμο καταλήγουμε στην Παστίδα ή στα Μαριτσά, κι αν στρίψουμε έναν δρόμο από τα Μαριτσά κάποια στιγμή καταλήγουμε στην Ψίνθο.
Αν όμως πάρουμε το δρόμο ευθεία από την εκκλησία μπαίνουμε μέσα στην Κρεμαστή και το επόμενο που συναντούμε είναι το Παραδείσι. Στα σύνορα Κρεμαστής Παραδεισίου υπάρχει το Αεροδρόμιο της Ρόδου, αλλά το διεκδικεί το Παραδείσι, γιατί η πίστα βρίσκεται στην Κρεμαστή και το κτίριο του αεροδρομίου στο Παραδείσι. Μετά το Παραδείσι κάποτε συναντάμε την Κοιλάδα των Πεταλούδων. Εκεί είναι ένας καταπράσινος βιότοπος, γεμάτος νερά, μονοπάτια, ξύλινες γεφυρούλες και κορμοί γεμάτοι πεταλούδες. Μόνο που χρόνο με το χρόνο χάνονται. Λιγοστεύουν και σ’ αυτό φταίνε οι τουρίστες που τις τρομάζουν, φεύγουν και δεν επιστρέφουν. Αυτές που χάνονται αν είχαν γεννήσει θα ήταν ένα καλό για το βιότοπο. Όμως με τη φυγή τους φέρνουν το μαρασμό στην κοιλάδα, όμως ακόμα υπάρχει. Αν δεν στρίψουμε για να πάμε στις πεταλούδες και πάρουμε το δρόμο ευθεία μετά το Παραδείσι βρίσκουμε μπροστά μας ο Θεολόγος ή Θολός όπως το ονόμασαν για συντομία οι κάτοικοι και του έμεινε. Μετά απ’ αυτό , βρίσκεται η Σορωνή, όπου εκεί βρίσκεται το εργοστάσιο ηλεκτρισμού που φωταγωγεί την Ρόδο.
Ο Άγιος Σουλάς είναι μετά το χωριό Σορωνή, αν στρίψουμε αριστερά. Εκεί βρίσκεται ένα πευκόφυτο δάσος που έχει την εκκλησία του Αγίου Σύλλα, διαθέτει ένα στάδιο, που στο πανηγύρι του 29/7 γίνονται και ιππικοί αγώνες. Είναι ένα από τα λίγα δάση που έχουν απομείνει μετά τις θερινές πυρκαγιές, που υπέστη το νησί και το προσέχουν. Αυτό το δρόμο πήραν ο Τρύφωνας και η Παυλίνα.
Η Κατερίνα και ο Βασίλης προχώρησαν πιο πέρα από τη Σορωνή, πέρασαν τι Φάνες, τα Καλαβάρδα, την Κρητηνία και μετά την Κρητηνία, χωρίς να μπουν μέσα στο χωριό βρίσκονται ο Έμπωνας, ο Άγιος Ισίδωρος, Τα Σιάννα. Το ένα δίπλα στο άλλο. Ο Αττάβυρος φαίνεται από τον Έμπωνα.
Τα μέρη που πήγαν η Νικολέτα και ο Στάθης είναι από την άλλη πλευρά. Πρέπει να πάρουν το δρόμο Ρόδου – Λίνδου. Ο Αρχάγγελος είναι ένα χωριό που το βουνό του είναι σαν σχήμα φτερούγας αγγέλου, αν το παρατηρήσει κανείς και μοιάζει να περιβάλλει τους χωριανούς του με αγάπη. Σαν να τους προστατεύει. Αυτή την εντύπωση σου δίδει αυτή η θέα άμα την κοιτάξεις. . Νομίζω ότι απ’ αυτό το βουνό θα πρέπει να πήρε αυτή την ονομασία, χωρίς να παίρνω και όρκο.
Η Παναγιά Τσαμπίκα υπάρχει σε δύο εκκλησίες. Η μία είναι η κυρά που βρίσκεται στο βουνό και η άλλη είναι κάτω στον δρόμο δεξιά. Η απόσταση της μιας από την άλλη είναι μικρή. Το πανηγύρι της όμως βρίσκεται στην κάτω εκκλησία και όλες οι λειτουργίες γίνονται εκεί, γιατί είναι δύσκολη η άνοδος στην κυρά. Όμως υπάρχει ένα έθιμο. Την Τρίτη Κυριακή των νηστειών, της Σταυροπροσκύνησης, όσοι Ροδίτες και όχι μόνο μπορούν κάνουν τάξιμο να την ανεβαίνουν με τα πόδια. Εκείνη τη μέρα είναι ανοικτή για όλους και γίνεται η λειτουργία εκεί. .
Το μέρος που εντοπίστηκε η μάγισσα, η Αρχίπολη, στην περιοχή της Κρυονέρι, έχει την εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου και ένα δέντρο με μια μεγάλη κουφάλα που χωράει άνθρωπο. Τόσο μεγάλη είναι. Εκεί βρίσκεται η περιοχή κρυονέρι, που έχει δροσερό και γάργαρο νερό από την πηγή. Για να πας Αρχίπολη πρέπει να στρίψεις από το δρόμο των Κολυμπίων. Τα Κολύμπια έχει γηροκομείο και από την άλλη πλευρά αν στρίψεις αριστερά καταλήγεις στη θάλασσα.
Αν προχωρήσεις ακόμα περισσότερο θα πας στην Πυλώνα, στην παραλία των Βληχών και έπεται η Λίνδος Φαντάζει απέναντι σαν καρτ ποστάλ ο Βράχος με την ακρόπολη, από κάτω τα σπιτάκια και δεξιά το λιμανάκι του Αποστόλου Παύλου. Η Λαχανιά είναι από τα τελευταία χωριά, έπεται η Καταβιά και τελειώνει με το Πρασονήσι. Το Πρασονήσι είναι μια περιοχή που ανάλογα με την κίνηση του φεγγαριού γίνεται άμπωτη ή πλημμυρίδα. Δηλαδή το μέρος γίνεται μια ή δυο θάλασσες ανάλογα μ’ αυτή την κίνηση. Τα νερά όμως είναι πολύ ρηχά.
Τα νερά της Καλλιθέας, που πήγε ο Μάρκος, έχουν κτιστεί από την εποχή της ιταλοκρατίας και πολλά χρόνια έχουν μείνει ανεκμετάλλευτα. Τον τελευταίο καιρό αυτό το κτίριο ξαναδημιουργήθηκε με έξοδα της τότε Νομαρχίας κι έγινε όπως παλιά.
Το Φαληράκι είναι μια παραλία με έντονη τουριστική ζωή. Το χειμώνα τα μαγαζιά του μένουν κλειστά, ενώ το καλοκαίρι είναι ζωντανό. Μουσική παίζει στη διαπασών, ξενύχτι κι όλα πάνε καλά. Το ίδιο ισχύει και στη Λίνδο και γενικά σε όλα τα τουριστικά σημεία του νησιού. Κοντά στο Φαληράκι είναι τα Κοσκινού και οι Καλυθιές.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ