#21
|
||||
|
||||
Ναι, σε όλο το μήκος. Πρέπει να υπάρχει, γιατί αυτό απαντάει στην πρόθεση "να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας". Αν ο εαυτός μας είναι η τριήρης του Θησέα, τότε δεν υπάρχει λόγος να ανακαλύψουμε κάτι. Κάθε φορά ξέρουμε τι είναι, αποτελείται πάντα από τη διαμορφωμένη προσωπικότητα.
|
#22
|
|||
|
|||
Τι εννοείς ανακάλυψη του εαυτού; Νόμιζα ότι ορίζαμε τον εαυτό ως το μέρος της ύπαρξής μας που συνειδητοποιούμε. Εξ ορισμού ο εαυτός είναι ανακεκαλυμένος.
Αν ο εαυτός είναι το αναλλοίωτο, και το αναλλοίωτο είναι απαραίτητο γιατί επιτρέπει να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, πρόκειται για κυκλικό συλλογισμό. Τι μου διαφεύγει εδώ; Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη nikodhmos : 23-12-16 στις 19:58 |
#23
|
||||
|
||||
Οχι ντε, δεν το συνειδητοποιούμε. Πολλά κομμάτια του εαυτού μας δεν συνειδητοποιούμε. Πρώτα απ' όλα ταυτιζόμαστε με απόψεις που έχουν οι άλλοι για εμάς. Για παράδειγμα, "είσαι έξυπνος" σου έλεγαν οι καθηγητές σου στο λύκειο. Κι εσύ το πίστεψες, πλακώθηκες στο διάβασμα και πέρασες Νομική. Ή πολυτεχνείο. Κάπου τοπ, τέλος πάντων. "Καλό παιδί αλλά δεν δουλεύει και πολύ" έλεγαν για τον άλλον. Και τότε εκείνος έμπαινε σε αυτή τη κυκλικότητα που αναφέρεις. Αφού λένε πως δεν δουλεύω και πολύ, τότε δεν θα δουλέψω και πολύ. Πιθανόν να μην είμαι και τόσο έξυπνος (δεύτερη σκέψη). Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι το υλικό που υπάρχει από κάτω είναι λίγο ή πολύ το ίδιο. Και αυτό που μας διαφοροποιεί είναι η πρόθεση να γίνουμε κάτι, κάποιος. Γιατί να διαβάσω; (σκέφτεται ο δεύτερος). Να βρω μια δουλειά και να περνάω ψιλο-καλά, αυτό μου αρκεί. Και βρίσκει μια δουλειά, που αποδεικνύεται ενδιαφέρουσα, και περνάει πολύ καλύτερα από τον πρώτο, που έλιωσε να τελειώσει τη νομική, και έγινε ένας δικηγοράκος, δέκα στον παρά που λένε. Καταλαβαίνεις τώρα που χρειάζεται η αυτογνωσία; Να μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήσουν έξυπνος ή χαζός που δεν διάβαζες πολύ, αλλά είχες κάνει επιλογή, έστω και υποσυνείδητη. Αυτό που χρειάζονταν μόνο είναι να ήσουν συνειδητοποιημένος: Θέλω αυτό. Άλλη μια όψη του εαυτού.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Robespierre : 23-12-16 στις 20:22 |
#24
|
||||
|
||||
Νομίζω πως το "πρόβλημα" ξεκινά με την συνειδητοποίηση της ύπαρξης. Έχω την αίσθηση ότι η ύπαρξη μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρείται αυτονόητη, σαν να υπάρχει από πάντα. Ξεκινώντας να κάνουμε ερωτήσεις στον εαυτό μας σχετικά με τον εαυτό μας..., και στην προσπάθειά μας να περιγράψουμε - να εξηγήσουμε τι είναι ύπαρξη - τι είναι να είμαι, δημιουργείται το εγώ. Γίνεται διαχωρισμός της ύπαρξης σε εαυτό και εγώ.
Αν ο εαυτός είναι ένας άνθρωπος και το εγώ το είδωλό του στον καθρέφτη, ποιός παρατηρεί ποιόν; Δεν ξέρω αν με λαμβάνετε .
__________________
Just give me a sign and I' ll show you my plan. Tell me why you look so sad, time slips by, like grains of sand. Just put your future, in my hands. " Moonchild - Rory Gallagher" |
#25
|
|||
|
|||
Πρέπει να ξαναβρώ λίγο τη σελίδα στη συζήτηση. Αναφέρθηκα κάποια μυνήματα παραπάνω σε έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε αυτά που συνειδητοποιούμε/πιστεύουμε/ξέρουμε ότι είμαστε, και σε αυτά που πραγματικά/αντικειμενικά είμαστε, συνειδητοποιόντας το ή μη. Αυτά τα δύο σύνολα γενικά τέμνονται, πολύ ακραία η περίπτωση να είναι ανεξάρτητα.
Καταρχήν αναγνωρίζετε αυτόν τον διαχωρισμό με αυτή τη διατύπωση; Αν όχι τι θα αλλάζατε; Αν ναι μπορείτε να προτείνετε μια ετικέτα για το κάθε σύνολο ως λειτουργικό ορισμό χάριν της συζήτησης; Υποψιάζομαι τι θα απαντήσει ο καθένας σας (αν φυσικά δεν έχετε ένσταση ως προς τη διατύπωση) αλλά δεν θέλω να μιλήσω αντί για εσάς. Μετά από αυτήν την παρένθεση θα δοκιμάσω να ξαναεννοήσω το αναλλοίωτο και να απαντήσω πιο εμπεριστατωμένα. |
#26
|
||||
|
||||
Παράθεση:
|
#27
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Το πρώτο ως εγώ και το δεύτερο ως εαυτό, απλά το δεύτερο δεν είμαι σε θέση να το περιγράψω πέρα απ' το είμαι-υπάρχω.
__________________
Just give me a sign and I' ll show you my plan. Tell me why you look so sad, time slips by, like grains of sand. Just put your future, in my hands. " Moonchild - Rory Gallagher" |
#28
|
||||
|
||||
Ετσι ακριβώς είναι, το αίσθημα ύπαρξης είναι το βασικό χαρακτηριστικό του εαυτού.
|
#29
|
|||
|
|||
Ευχαριστώ. Ωραία, με τους ορισμούς της Λ.Λ., ποιο θα μπορούσε να είναι το αναλλοίωτο μέρος του εαυτού; Τα βιώματα πληθαίνουν, τα κύτταρα ανανεώνονται. Και αν υπήρχε αναλλοίωτο, γιατί να έχει την αποκλειστικότητα στην ανακαλυψιμότητα; Και στους άλλους τομείς της ζωής γίνονται ανακαλύψεις που δεν είναι και μόνιμες, αφού τα δεδομένα και οι καταστάσεις είναι κι αυτά ρευστά. Και πώς να ανακαλύψω άπαξ το αναλλοίωτο του εαυτού μου, αφού η ίδια η ανακάλυψη είναι αρκετά σημαντική για να με αλλάξει ριζικά;
|
#30
|
||||
|
||||
Αυτό επίσης είναι ένα άλλο θέμα. Το ότι δεν εκπαιδευόμαστε από μικροί να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Παρά φτάνουμε σε μια μεγάλη ηλικία και κινούμαστε μετά από αδιέξοδα, περίπου σε απόγνωση. Παρομοιάζω τη κατάσταση με κάποιον άνθρωπο που βρέθηκε σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο, νιώθει ότι ασφυκτιά και κινείται στα τυφλά, προσπαθώντας να ανακαλύψει την πόρτα ή έστω κάποιο παράθυρο. Και ο διακόπτης να ανάψει το φως βρίσκεται κάπου που αγνοεί. Αυτή είναι η πορεία προς την αυτογνωσία, όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις. Έρευνα στο σκοτάδι.
|
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|