Θάνατος η κάτι άλλο;

[Veronik]

Ακολουθεί μια προσωπική μου εμπειρία που με τάραξε και με σόκαρε αφάνταστα...
Ίσως και να μην μπορέσω ποτέ μου να το ξεπεράσω... Θα ήθελα μόνο να μου πείτε τι νομίζετε ότι μου συνέβηκε, γιατί κανένας γιατρός που επισκέφτηκα δεν με πίστεψε με αποτέλεσμα να μου λένε ότι έπαθα κατάθλιψη, υπερκόπωση κτλ. Εγώ ξέρω όμως ότι δεν ήτανε κάτι τέτοιο...


‘Ήταν Σάββατο βράδυ, κατά τις δώδεκα.(ξημερώματα Κυριακής 12/4/09) Καθόμουνα με τον άντρα μου στον καναπέ και κουβεντιάζαμε, λέγαμε αστεία και γελούσαμε. Ξαφνικά ένιωσα το σώμα μου να μουδιάζει, να γίνετε πολύ βαρύ και εγώ κατά κάποιο τρόπο να εγκλωβίζομαι μέσα του.. Μόνο έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω... ‘Ήθελα να φωνάζω, να κουνηθώ αλλά δεν μπορούσα... ‘Έβλεπα τις γραμμές του σώματος μου σαν ένα σκίτσο, και δεν μπορούσα να βγω έξω....
Μετά από 3-4 λεπτά έπαθα το πρώτο επεισόδιο. Με έβλεπα να βγαίνω έξω από το σώμα μου... έβλεπα ένα μαύρο περιβάλλον να με τραβάει, και εγώ έβαινα... Αμέσως ένιωσα ότι πέθαινα και φώναζα σαν τρελή στον άντρα μου να με κρατάει να μην φύγω... Αυτός τρομοκρατήθηκε και με κρατούσε από την μέση και με χτυπούσε στην πλάτη. ‘Ένιωθα ένα απίστευτο πόνο και χρειάσθηκε πολύ δύναμη και προσπάθεια από εμένα να κρατηθώ....Ένιωθα ότι ήμουνα μισή ζωντανή και μισή νεκρή. Πήγα στην βρύση και έριξα νερό πάνω μου, βγήκα έξω να αναπνεύσω καθαρό αέρα... Δεν μπορούσα να αναπνεύσω...Φώναζα στον άντρα μου να με πάρει γιατρό, ότι δεν θα προλάβαινα, ότι πέθαινα... Ταυτόχρονα, ξύπνησε και ο γιος μου από της φωνές μου και έκλαιγε... Ούτε καν θυμόμουνα ότι είχα παιδιά εκείνη την στιγμή. Μου τον έφερε στην αγκαλιά μου ο άντρας μου και ηρέμησα λίγο.. ένιωσα πιο καλά... Μετά από πέντε λεπτά έπαθα και δεύτερη κρίση, χειρότερη από την πρώτη... Χτυπούσε η καρδιά μου σαν τρελή από τον φόβο μου, δεν ήθελα να πεθάνω αλλά το ήξερα ότι αν το άφηνα θα με έπαιρνε μαζί του... Με έπιασε πανικός, φώναζα, και προσπαθούσα να κρατηθώ μέσα στο σώμα μου... Ένιωθα να φεύγω από το κεφάλι μου από τα χέρια μου... μόνο σημείο που με κρατούσε εδώ ήταν που με κρατούσε ο άντρας μου από την μέση μου...έβλεπα ένα μαύρο χάος που τραβούσε να φύγω... Εκείνη την ώρα ήμουνα μόνη μου και ένιωθα ότι έδινα εκείνη την μάχη να κρατηθώ στην ζωή μόνη μου…’Ήξερα ότι αν τα παρατούσα θα πέθαινα, και από τον πανικό μου με έπιασε ταχυπαλμία...
Με πήρε ο άντρας μου νοσοκομείο, ο σφυγμός μου ήτανε πολύ ψηλός, μου έκαναν αμέσως καρδιογράφημα, ακτινογραφίες και ένα σωρό άλλα πράγματα... Οργανικά ήμουν καλά.
Πήγα σπίτι και φοβόμουνα να κοιμηθώ, αν και είχα εξαντληθεί από την υπερπροσπάθεια μου να μείνω εδώ. Την επόμενη μέρα κοιμόμουνα συνεχώς, σε φάση ημιλιποθυμιάς.
Χτες πήγα και έκανα όλες τις εξετάσεις. ‘Όλα δείχνουν μια χαρά, με αποτέλεσμα να μου πουν ότι μάλλον έπαθα υπερκόπωση η κατάθλιψη. Αλλά εγώ ξέρω πως δεν ήτανε κάτι τέτοιο. Σήμερα είμαι μια χαρά, κανένα σύμπτωμα, αν και όταν θυμάμαι τι πέρασα με πιάνει εκείνο το συναίσθημα της ελαφριάς ζάλης...
Τι ήταν άραγε αυτό του έπαθα; ‘Ήταν αυτό που λέμε κοινός έβγαινε η ψυχή μου; Γιατί;
Δεν μπορώ να δώσω μια εξήγηση για το ότι μου συνέβη, και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Μήπως κάποιος από εσάς είχε μια παρόμοια εμπειρία; Σημειώστε ότι ήταν ξημερώματα της Κυριακής του Λαζάρου...

[Mirella_S]

Μου συνεβη κατι παρομοιο, αλλα με διαφορετικο εντελως τροπο.
Ημουν μικρη,γυρω στα 14, περπατουσα στον δρομο με την μητερα μου και τον πατερα μου, πηγαιναμε σε καποια επισκεψη.
Ξαφνικα ενοιωσα μια ζαλη, κατι σαν σκοτοδινη, και αυτο που μου συνεβη και που κρατησε για μια με δυο ωρες θα το περιγραψω οσο πιο απλα μπορω για να γινω κατανοητη.
Ενοιωσα σαν να ημουν η μιση μεσα στο σωμα μου και η μιση εξω απο αυτο.
Το θετω ακομη πιο απλα. Αγγιζα το χερι μου, ηξερα πως ηταν το δικο μου χερι, ομως, ενω το χερι που αγγιζε το αλλο ενοιωθε την αφη, το χερι που δεχοταν το αγγιγμα ΔΕΝ το αισθανοταν.
Ηταν σαν να περπατουσε η μιση ψυχη μου εξω απο το σωμα μου, διπλα σε αυτο.
Σαν να ειχε αποχωριστει κατα το ημισυ η ψυχη απο το σωμα μην δυναμενη να νοιωσει τα ερεθισματα των υλικων οργανων του σωματος, π.χ. τα ερεθισματα που δεχεται ο εγκεφαλος.
Θυμαμαι που ειπα στην μητερα μου, με αφελεια σχεδον, "Μαμα εγω ειμαι εγω, αλλα συγχρονως δεν ειμαι"!
Η μητερα μου ουτε που εδωσε σημασια και το θεμα εληξε εκει, επαναλειφθηκε ομως και σε αλλες χρονικες στιγμες αλλα με πολυ μικροτερη ενταση μεχρι που επαψε εντελως να συμβαινει.
Ομολογω ομως, οτι οποτε μου συνεβη η αισθηση ηταν μαλλον ευχαριστη.
Η ιατρικη επιστημη εικαζει πως κατα την διαρκεια της ζωης μας, συχνα, ειναι δυνατον να παθουμε μινι εγκεφαλικα επεισοδεια.
Αυτο ομως δεν θα ειχε ανιχνευθει στις οποιες ιατρικες εξετασεις, ή εστω σε αξονικες τομογραφιες εγκεφαλου?

[thebest20]

Με βάση αυτά που συζητάτε εγώ έχω νιώσει σαν να υπάρχω και να μην υπάρχω,μπορώ να κινήσω τα μέλη του σώματος,νιώθω όμως ότι δεν είναι δικά μου!!!Αυτό κυρίως τις λίγες φορές που έχει τύχει να ξυπνήσω μετά από μεσημεριανό ύπνο (1-2 φορές το χρόνο κοιμάμαι μεσημέρι...)

[Lestat7]

Καλησπερα αδεφια.
ισως ο φοβος να μην παιθανεις το εκανε παρα πολυ εντονο.Αν πραγματικα ειχε ερθει η ωρα να φυγεις οσο και αν κρατιοσουν θα σου εδινε μια μικρη παραταση (κατα την αποψη μου).Το στρες μπορει να προκαλεσει κατι τετοια αλλα οχι τοσο εντονα πιστευω.Εγκεφαλικο επεισοδιο μπορει να ηταν αλλα λογικα θα φαινονταν....Ευχομαι περαστικα και πραγματικα την επομενη φορα εαν σου συμβει που δεν στο ευχομαι να εισαι πιο χαλαρη (οσο γινετε) γιατι μπορει να παθεις ζημια.....Πανω κατω ολοι μας εχουμε νιωσει αυτο το μισο ζωντανος και μισος εξω απο το σωμα προσωπικα το πετυχαινω χωρις να προσπαθω ιδιαιτερα αλλα μου ειναι ευχαριστο,ελπιζω να σου πανε ολα καλα......
Δεν υπαρχει λογος να φοβασε τιποτα,απλα μεσα απο αυτο κοιτα να μαθεις καποια πραγματικα που δεν ξερεις,παντα τα βιωματα ειναι αυτα που μας κανουν γνωστες......

[Veronik]

Γεια σας και πάλι,

Παράλειψα να αναφέρω ότι ένιωθα ένα έντονο μούδιασμα σε όλο μου το σώμα...Ξεκινούσε απο το κεφάλι μου και απλονώταν παντού. Δυστυχώς χτες βράδυ σαν ήμουν και σωματικά και ψυχολογικά μια χαρά το έπαθα ξανά. Περπατούσα στον διάδρομο του σπιτιού μου και ένιωσα να φεύγω πρώτα απο το κεφάλι μου... Αμέσως με έπιασε ταχυπαλμία..Ακολούθως εκείνο το περίεργο μούδιασμα... 'Ημουν κάπως πιο ψύχραιμη αυτή την φορά, ξάπλωσα, ηρέμισα και σήμερα είμαι κάπως καλύτερα... Αλλά νιώθω ένα βάρος στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου...Δέν ξέρω ρε παιδία αλλά και αυτή την φορά ένιωσα πως θα πέθαινα...Δεν ξέρω.... τι να πω...;;

[Lestat7]

Καλο θα ηταν να ξαναμιλησεις με εναν γιατρο κατα την αποψη μου.....ειναι πολυ πολυ επικυνδινα αυτα,δεν θελω να σε τρομαξω αλλα μιλησε με εναν νευρολογο...

[Νηρηιδα]

Να πω την αληθεια ολο αυτο μοιαζει με κριση πανικου.(Αν συμβει πολλες φορες μεσα σε καποιο χρονικο διαστημα ονομαζεται διαταραχη πανικου.)
Συνη8ως εχει συμπτωματα οπως ανεφερες, νιω8εις οτι πε8αινεις, οτι δεν ελεγχεις το σωμα σου, πως μπορει να τρελα8εις,ταχυπαλμιες, μουδιασματα κλπ.
Επειδη δεν ειναι κατι σωματικο στην πραγματικοτητα, στο νοσοκομειο φυσικα και δεν βρισκουν τιποτα.
Οταν ακομη δεν ειχαν αναγνωρισει αυτο το προβλημα ο κοσμος το απεδιδε σε μαγεια ή δαιμονισμο ή τρελα.
Σε καποιους συμβαινει μονο μια-δυο φορες αλλα αλλοι ταλαιπωρουνται ολοκληρα χρονια και συνη8ως "χτυπαει" γυναικες.
Στην ουσια προκειται για"βραχυκυκλωμα" των νευρικων κυκλωματων στην αμυγδαλη του εγκεφαλου που ελεγχει τον πανικο.Οταν λοιπον ειναι αναιτιος οδηγει σε τετοιες καταστασεις.
Το καλυτερο ειναι να μιλησεις με εναν ειδικο και μην το παρεις στραβα!Γιατι πολλοι αρνουνται βοηθεια με το σκεπτικο οτι αυτο σημαινει οτι ειναι τρελοι.Αλλα καμια σχεση, οπως 8α πηγαινες σε ειδικο αν ειχες πνευμονια ετσι και σε αυτη την περιπτωση.

[Veronik]

Αγαπητή Νηρηίδα,

Δεν το πέρνω στραβά Έχώ ήδη πάει σε νευρολόγο, μου έκανε εγκεφαλογράφιμα, και μου σύστησε να πέρνω κατι ηρεμιστικά χάπια κάθε φορά που νιώθω ότι πρόκειτε να το πάθω... Ελπίζω μόνο να μην με ξαναχτυπήσει γιατι είναι πραγματικά το χειρότερο συναίσθημα...δεν έχω ξαναζήσει ή ξανανιώσει κάτι παρόμοιο....
Αυτό ίσως είναι σχετικό με πολύ άγχος και υπερκόπωση όπως μου διαγνώστικε;
Εάν γνωρίζετε μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη μια τέτοια κρίση;

[ELPINIKI]

Να πω την αληθεια ολο αυτο μοιαζει με κριση πανικου.(Αν συμβει πολλες φορες μεσα σε καποιο χρονικο διαστημα ονομαζεται διαταραχη πανικου.)

Συμφωνώ τα συμπτώματα που περιγράφει η φίλη μας παραπάνω μας δείχνουν μια ωραιότατη κρίση πανικού. Τη στιγμή που συμβαίνει το άτομο προσπαθεί να εξηγήσει τι ακριβώς "του γίνεται" και συνήθως καταφεύγει σε εξηγήσεις όπως πεθαίνω, δέχομαι επίθεση απο κάποια οντότητα, αρνητική ενέργεια κοκ. Η κρίση πανικού μπορεί να διαρκεί λίγο αλλά είναι πολύ έντονη με συμπτώματα πολλές φορές άγνωστα για το άτομο.
Εγώ θα έλεγα στη φιλη μας να δει έναν καλό ψυχολόγο αφού υπάρχει και αυτού του είδους η επιλογή στις μέρες μας...

[Νηρηιδα]

Φιλη Veronik μπορω να σε καταλαβω πολυ καλα για το πως νιω8εις, πρεπει καποιος να εχει πα8ει κριση πανικου για να καταλαβει τι του λεει ο αλλος και ας πουμε ειμαι απο τους "τυχερους".
Πραγματι το αγχος σχετιζεται πολυ!
"μονιμη βλαβη" μπορει να προκαλεσει ως εξης:Αν παθαινει καποιος συνεχεια κρισεις πανικου αρχιζει να φοβαται να κυκλοφορησει μην το πα8ει σε δημοσιο χωρο,απομονωνεται, οποτε αρχιζει η αγοραφοβια και τελικα η κατα8λιψη.
Αλλα μην τρομαζεις!Πολλοι εχουν πα8ει κριση πανικου χωρις αυτο να συνεχιστει για χρονια!Αλλα η ELPINIKI εχει δικιο, συνεδριες με εναν καλο ψυχολογο(καλος ειναι μονο αν νιω8εις εσυ ανετα μαζι του δε παει να εχει και 200 πτυχια αμα δε σου κανει μην κατσεις!!!) βοηθανε.Δεν ειμαι κατα των φαρμακων, απλα ειναι βοη8ητικα.Δηλ. βοηθανε να αντιμετωπιζεις πιο ηρεμα την κατασταση αλλα δεν την εξαφανιζουν!
Αλλα αν αυτο εσενα δε σε ξαναπιασει δεν εχεις να ανησυχεις για τιποτα.Λενε σε ολους αναλογουν μια δυο κρισεις πανικου σε ολοι τους τη ζωη.Ε, καλα οχι και σε οοοολους αλλα στους πιο ευαισ8ητους.Αρα μπορει να ειναι κατι περαστικο!Πραγμα που στο ευχομαι ολοψυχα!!!