Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Κλειστό Θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #11  
Παλιά 13-12-05, 11:09
Το avatar του χρήστη tsilof
tsilof Ο χρήστης tsilof δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 23-09-2005
Περιοχή: Κάτω από το βουνό των Θεών
Μηνύματα: 730
Προεπιλογή

Ο Παύλος σάστισε .Δε μπορούσε να πιστέψει αυτό που του συνέβαινε. Δεν ήξερε πια τι να πιστέψει και τι όχι .Απ’ τη μια η γυναίκα που αγάπησε περισσότερο στη ζωή του και από την άλλη ο άνθρωπος που τόσα χρόνια ήταν τόσο κοντά του ως ο πολύτιμος και αδερφικός του φίλος. Δεν είχε καν το κουράγιο να του απαντήσει κάτι περισσότερο. Για μια ακόμη φορά έπρεπε να φύγει ΄ και αυτό έκανε χωρίς καν να ανταλλάξει έστω μια ματιά με το Μανώλη.

Οι επόμενες ώρες τον βρήκαν να περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης σα χαμένος. Το δίλλημα που του έθεσε ο φίλος του , θόλωναν όλο και περισσότερο τη νηφαλιότητα της σκέψης και της κρίσης του, στοιχεία που τον χαρακτήριζαν ανέκαθεν.
Απ’ τη μια ήθελε τόσο να πιστέψει την Χρυσή αλλά κάτι μέσα του του έλεγε πως έπρεπε να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του Μανώλη. Θυμόταν και την παραμικρή λέξη του… «πήγαινε στο γιατρό του Χαράλαμπου.Θα σου πει ίσως πολλά που δεν θα σου αρέσουν καθόλου και τότε …»

Χωρίς καν να καταλάβει το πώς και χωρίς να γνωρίζει την ακριβή οδό του ιατρείου, σα κάτι να τον οδήγησε εκεί, βρέθηκε μπροστά στην επιβλητική πόρτα. Για λίγα δευτερόλεπτα παρέμεινε απ’ έξω σα να είχε δισταγμούς για την επόμενη κίνησή του. Έπρεπε όμως να κάνει το επόμενο βήμα. Την επόμενη στιγμή ήταν ήδη στο χώρο υποδοχής!
__________________
Quid tibi opus est, ut sis bonus? Velle!


blog:
mantri


blog:
adioristos


radio station
dRadio


Τα καλύτερα έρχονται ! ! !
  #12  
Παλιά 13-12-05, 13:04
Το avatar του χρήστη Antonia
Antonia Ο χρήστης Antonia δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 17-09-2004
Μηνύματα: 928
Προεπιλογή

Μια ευγενική κυρία, προχωρημένης ηλικίας τoν υποδέχτηκε. Τον ρώτησε αν έχει κλείσει ραντεβού και του πρόσφερε ζεστό καφέ. Ο Παύλος ανήσυχος καθώς ήταν, της απάντησε πως έπρεπε να δει το γιατρό επειγόντως. Της εξήγησε πως δεν είχε επισκεφτεί ξανά το ιατρείο και δεν ήξερε καλά το γιατρό, όμως μετά από προτροπή ενός φίλου, βρέθηκε στην πόρτα. Η γυναίκα, που απόρησε μαζί του, χτύπησε την πόρτα του γιατρού και τον ενημέρωσε για τον παράξενο επισκέπτη. Ο γιατρός, ήταν αρκετά απασχολημένος με έναν ασθενή και αρνήθηκε να δει τον Παύλο, όμως ο τελευταίος δεν ήξερε αν θα μπορούσε να βρει ξανά το κουράγιο να έρθει, και εν πάση περιπτώσει, έπρεπε να δει το γιατρό για να λυθούν οι όποιος απορίες του. Έτσι, σηκώθηκε και πέρασε την πόρτα που χώριζε τα δυο γραφεία. "Κύριε, δεν με ξέρετε, ούτε κι εγώ εσάς, αλλά είναι απαραίτητο να σας μιλήσω... Πρόκειται για το θέμα του... Χαράλαμπου!" του είπε. Στο άκουσμα του ονόματος αυτού, ο γιατρός σηκώθηκε πάνω και αφού ευχαρίστησε τον ασθενή του, τον έδιωξε βιαστηκά, λέγοντάς του πως θα συνέχιζαν αύριο. Η γραμματέας συνόδευσε έξω τον ασθενή και έκλεισε την πόρτα πίσω της.

"Λοιπόν, φίλε μου, πες μου το όνομά σου καταρχήν."
"Παύλος. Ε, θα ήθελα να σας ζητήσω συγγνώμη για τον τρόπο μου, αλλά τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν πράγματα στη ζωή μου, που δεν τα περίμενα και ούτε ήθελα ποτέ να τα ζήσω. Η κοπέλα μου πρόσφατα είχε ένα ατύχημα και από τότε άλλαξε. Μιλά για τον παλιό ασθενή σας, ενώ δεν τον είχε γνωρίσει όσο ήταν ακόμα στη ζωή."
"Πώς;! Ο Χαράλαμπος δεν έχει πεθάνει, φίλε Παύλο. Μήπως κάνεις κάποιο λάθος;"
"Μιλάμε για το ίδιο άτομο;"
"Εγώ έναν ασθενή είχα με το όνομα αυτό."
"Τότε ίσως έκανα εγώ λάθος που ήρθα..."
"Περίμενε... Πες μου και την υπόλοιπη ιστορία σου. Με ενδιαφέρει πολύ..."

Ο Παύλος περιέγραψε τα γεγονότα που τον έκαναν να βρεθεί σ' αυτό το δίλλημα και ζήτησε από τον γιατρό να τον βοηθήσει. "Γιατρέ, πείτε μου, τι είναι αυτό που δε γνωρίζω; Ποιος ήταν τελικά αυτός ο Χαράλαμπος;" "Είναι φίλε μου, είναι..." είπε χαμογελώντας ο γιατρός.
__________________
Εις το επανιδείν...
  #13  
Παλιά 13-12-05, 19:14
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

" Είναι, αλλά μην περιμένεις να σου αποκαλύψω πράγματα για εκείνον, με δεσμεύει το ιατρικό απόρρητο, βλέπεις" είπε ο ηλικιωμένος γιατρός και αναστέναξε. " Δεν ξέρεις ότι υπάρχουν πράγματα με τα οποία δεν πρέπει να παίζει κανείς; Είσαι σίγουρος πως ακόμα και αν σου έλεγα, θα καταλάβαινες την ιστορία εκείνων που φέρουν τις Κηλίδες επάνω τους; Δεν πρέπει να τρέφεις τέτοιες αυταπάτες, φίλε μου. Ο εγκέφαλός σου δεν μπορεί να χωρέσει αυτό το Magnum Mysterium, αυτό το μεγαλείο που κρύβει μέσα του καθένας από εκείνους."
Ο Παύλος ένιωσε να ζαλίζεται καθώς άκουγε το γιατρό να μιλάει. " Γιατρέ, είδα στις ειδήσεις πως αυτός ο μανιακός πέθανε, το πτώμα του ήταν παραμορφωμένο, αν και κανείς, λες και ήταν όλοι μιλημένοι, δεν έδωσε συνέχεια στο θέμα."
Ο γιατρός χαμογέλασε. " Αν έτσι εννοείς το θάνατο, ότι έχεις ένα πτώμα δηλαδή, τότε, ναι, ο Χαράλαμπος πέθανε. Να ξέρεις όμως πως Εκείνοι δεν το θεωρούν θάνατο αυτό και κάτω από αυτό το πρίσμα ο νεαρός οδοκαθαριστής μας για αυτούς δεν είναι καθόλου μα καθόλου νεκρός, ενώ για σένα φυσικά και είναι."
Ο Παύλος θύμωσε γιατί ένιωθε πως ο γέρος τον κορόιδευε και σηκώθηκε όρθιος. " Ήρθα εδώ για να πάρω απαντήσεις και συμβουλές για το τι πρέπει να κάνω ώστε να σώσω δύο άτομα που αγαπάω με διαφορετικό τρόπο. Αντί για αυτό, εισπράττω κοροϊδία εκ μέρους σας. Κρίμα" είπε και έκανε να φύγει όμως ο γεράκος στάθηκε μπροστά του και του έφραξε το δρόμο.
" Αν θέλεις να κάνεις κάτι, κάντο για σένα και όχι για εκείνους. Σώσε τον εαυτό σου πριν γίνεις σωτήρας άλλων. Ποτέ μην μπαίνεις ανάμεσα στη σφαίρα και στο πιστόλι, το μόνο σίγουρο είναι πως θα τραυματιστείς εσύ. Αλλά επειδή δεν σε κόβω πρόθυμο να ακολουθήσεις τη συμβουλή μου, πάρε τη φίλη σου και κάνε της κάθε δυνατή εξέταση. Υπάρχουν αιματώματα που εκδηλώνονται με ψυχιατρικά συμπτώματα αρκετό καιρό μετά το χτύπημα. Απέκλεισε τουλάχιστον την πιθανότητα ενός υπορογόνιου ή υποβλενογόνιου αιματώματος και μετά καταπιάσου με το υπερφυσικό μέρος."
" Ευχαριστώ" ψέλλισε ο Παύλος τρέμοντας από συγκίνηση στη σκέψη πως όλα αυτά μπορεί να είχαν μια εντελώς συμβατική εξήγηση και σαν βρεγμένη γάτα έφυγε από το ιατρείο. Ο ηλικιωμένος γιατρός έπεσε βαρύς πάνω στην πολυθρόνα του και έβγαλε έναν αναστεναγμό. " Γιατί του έκρυψες την αλήθεια;" ρώτησε τον εαυτό του. "Γιατί, αφού εσύ ξέρεις πολύ καλά αν και ευχαρίστως θα αρνιόσουν μια τέτοια γνώση, αν ήταν στο χέρι σου να διαλέξεις;"
  #14  
Παλιά 14-12-05, 11:55
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

Η Χρυσή συμμορφώθηκε πλήρως στην κατηγορηματική απαίτηση του Παύλου να υποβληθεί σε νέες, εξονυχιστικές εξετάσεις, κατόπιν της παρότρυνσης του γέροντα γιατρού και όταν ολοκληρώθηκαν έστεκε αμήχανη μπροστά στις δεκάδες απεικονήσεις του εγκεφάλου της, που έδειχναν οι μαγνητικές τομογραφίες. Οι Ακτινοδιαγνώστες της είχαν πει σε πρώτη φάση ότι δεν έβλεπαν τίποτε το παθολογικό, όμως το τελικό συμπέρασμα θα το έβγαζε ο Νευροχειρουργός που λίγο αργότερα μπήκε στο ιατρείο χαμογελώντας και έριξε μια ματιά στις τομές του εγκεφάλου της. Εκείνη χαμογέλασε πονηρά και ξύνοντας διαρκώς τον αυχένα της κάθισε υπομονετικά δίπλα από τον Παύλο.
Ο γιατρός κάθισε στο γραφείο του. "Λοιπόν, είναι σαφέστατη εικόνα αιματώματος είπε" προς έκπληξη του Παύλου που είχε καθησυχαστεί από την πρώτη γνώμη των Ακτινοδιαγνωστών. " Το ευχάριστο είναι πως δεν κινδυνεύει καθόλου η υγεία σου" είπε γυρίζοντας στη Χρυσή που σταμάτησε να ξύνει το σβέρκο της.
" Γιατρέ, οι άλλοι γιατροί μας είπαν ότι δνε βλέπουν κάτι" είπε ο Παύλος αμήχανα.
" Η δουλειά των άλλων γιατρών είναι απλά να καταγράφουν ότι βλέπουν και η δική μου είναι να τα αξιολογώ, κύριε Παύλο. Υπάρχει αιμάτωμα, η ζωή της δεν κινδυνεύει" είπε κατηγορηματικά.
" Και όλα αυτά που θυμάται είναι σίγουρα αληθινές μνήμες;" ρώτησε ο Παύλος χωρίς όμως να έχει περιγράψει τις αναμνήσεις της στο γιατρό.
" Πιο αληθινές δεν γίνεται. Αιμάτωμα έχει, όχι παραφροσύνη. Μην ανησυχείτε, όμως, θα απορροφηθεί από μόνο του" είπε ετοιμάζοντας την απόδειξη πληρωμής του. Βγαίνοντας έξω η Χρυσή, με ύφος μισοπληγωμένο, μισοειρωνικό είπε στον Παύλο. "Λοιπόν, με πιστεύεις τώρα;"
  #15  
Παλιά 16-12-05, 11:24
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

Μετά από όλα αυτά θα έπρεπε να την πιστέψει αλλά κάτι μέσα του τον έκανε ακόμα να αμφιβάλει. Παρόλα αυτά, οι επόμενες ημέρες κύλησαν μέσα στην ευτυχία αφού η Χρυσή ήταν περισσότερο τρυφερή και γλυκιά από ποτέ, ενώ ο Μανώλης δεν έδωσε κανένα απολύτως δείγμα της παρουσίας του. Ο Παύλος όμως δεν πολυασχολήθηκε μαζί του γιατί τον απασχολούσε κάτι άλλο. Σκεφτόταν να ζητήσει από τη Χρυσή να γίνει γυναίκα του, αφού όλα έδειχναν ότι ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο. Θεώρησε καλύτερο να περιμένει λίγο καιρό ακόμα, μέχρι να απορροφηθεί το αιμάτωμα, πριν προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα και περνούσε το χρόνο του κάνοντας όνειρα για το μέλλον.
Η Χρυσή, από την άλλη, έπλεε σε πελάγη ευτυχίας, παρά τον ανήσυχο ύπνο που έκανε τα βράδια και κρατούσε τον Παύλο ξύπνιο. Μουρμούριζε και φώναζε στον ύπνο της ακατάληπτες φράσεις, ξύνοντας τον αυχένα και το υπόλοιπο κορμί της με μανία και ο Παύλος συνήθως δεν κοιμόταν, κρατώντας την αγκαλιά.
Ούτε ο Μανώλης, όμως, κοιμόταν. Περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του διαβάζοντας παράξενα βιβλία και ψάχνοντας στο διαδίκτυο περίεργες ιστοσελίδες σχετικές με μαγεία, φαντάσματα και ένα σωρό άλλα φαινόμενα.
Ο γηραιός καθηγητής τις νύχτες άκουγε και ξανακουγε τις ηχογραφημένες συνεδρίες του με τα άτομα που είχαν έρθει σε επαφή με το Χαράλαμπο και συχνά αναστέναζε βαθιά. Κανείς τους δεν κοιμόταν τα βράδια, σαν να περίμεναν μια εξέλιξη απροσδόκητη που έπρεπε να τους βρει όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένους όταν θα ξεσπούσε. Ποιός θα ήταν ο πρώτος που θα έδινε την αφορμή για να ξεκινήσει αυτό που από πάρα πολύ παλιά συνέβαινε;
  #16  
Παλιά 16-12-05, 13:00
Το avatar του χρήστη tsilof
tsilof Ο χρήστης tsilof δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 23-09-2005
Περιοχή: Κάτω από το βουνό των Θεών
Μηνύματα: 730
Προεπιλογή

Η ζωή τους είχε επιστρέψει στους καθημερινούς της ρυθμούς.Το μόνο που συνέχιζε να θυμίζει τις περασμένες δύσκολες καταστάσεις του ζευγαριού ήταν ο ανήσυχος ύπνος της Χρυσής.Κάτι που πλέον δεν ενοχλούσε τον Παύλο, μιας και θεωρούσε την όλη κατάσταση απόρροια του αιματώματος που ακόμη δεν είχε υποχωρήσει ολοκληρωτικά.Ήδη η μέρα τους περνούσε με την ευχάριστη αναμονή για τις προετοιμασίες του γάμου.Έμενε μονάχα να γίνει από τη μεριά του Παύλου και η επίσημη πρόταση!
Το χε αποφασίσει πως η κατάλληλη ημερομηνία θα ταν η μέρα των γενεθλίων της Χρυσής, σε δύο μονάχα μέρες.
"Στα γενέθλιά σου" τις έλεγε, "Θα σου κάνω το πιο ξεχωριστό δώρο".
Η Χρυσή κατάλαβε τις προθέσεις του αλλά έκανε την ανήξερη και συναμα περίεργη...Η "έκπληξη" αυτή σήμαινε τόσα πολλά για τον αγαπημένο της...
Η νύχτα για μια ακόμη φορά βρήκε τη Χρυσή να παραμιλά και τον Παύλο να ναι κει, δίπλα της.Ήτανε όμως μια ξεχωριστή νύχτα η σημερινή.Λίγες μονάχα ώρες πριν ξημερώσει και επισκεφτεί το κοσμηματοπωλείο για να αγοράσει το δαχτυλίδι που θα σφραγίσει την αγάπη τους.
Με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου ο Παύλος ετοιμάστηκε στα γρήγορα, αποχαιρέτησε την βυθισμένη, και επιτέλους γαλήνια Χρυσή, μ'ενα γρήγορο φιλί και έσπευσε για την αγορά της πόλης.
Το μυαλό του ταξίδευε σε όμορφα πράγματα και δεν τον ενοχλούσε η πολύβουη και αγχωτική πόλη, όπως συνήθως.
Ούτε καν πρόσεξε κάποιον που τον ακολουθούσε διακριτικά από την πρώτη στιγμη. Είχε στο μυαλό μονάχα το σχήμα του δαχτυλιδιού.Ολόχρυσο με χαραγμένα τα αρχικά τους.Κάτι δηλαδή μοναδικό.
Ο μυστηριώδης άντρας κάνει συνεχώς την παρουσία του όλο και πιο αισθητή, αλλά καμία σημασία δεν είχε δώσει ακόμη ο Παύλος.Έβλεπε πλέον το κοσμηματοπωλείο!
Λίγο πριν περάσει την είσοδο του καταστήματος νιώθει ένα χέρι να τον χτυπά φιλικά στον ώμο.Γυρίζοντας να δει ποιος είναι, μένει άναυδος!Ξαφνικά με μιας η έκφραση του προσώπου του άλλαξε.Την ευτυχία και την ανεμελιά διαδέχθηκε μία απορία, μία παγωμάρα...Ήταν ο Μανώλης!

"Σε παρακαλώ, πρέπει να σου μιλήσω" του πε επιτακτικά.Ο Παύλος σάστισε.Ο πάλαι ποτέ αδερφικός του φίλος, με τη φινέτσα που χαρακτήριζε την εμφάνισή του ανέκαθεν, τώρα είναι ατημέλητος.Κάτι είχε αλλάξει.
"Σε παρακαλώ, είναι σημαντικό."
"Τι έχουμε να πούμε εμείς οι δυο;Πάλι θα μου πεις τις αννοησίες για τη Χρυσή;Αφησέ με, το ξερα ότι είχες άδικο.Όλα είναι καλά τώρα.."
"Εστω για λίγο, να σου πω κάτι και έπειτα σου υπόσχομαι ότι δε θα με ξαναδείς.Κάντο για τη φιλία μας που ταν τόσο ξεχωριστή."
Ο Παύλος έμεινε σκεπτικός για λίγο.."Τέλος πάντων" σκέφτηκε, "τι θα μπορούσε να συμβεί";;
Η επόμενη στιγμή βρήκε τους δύο άντρες στο απέναντι cafe.
__________________
Quid tibi opus est, ut sis bonus? Velle!


blog:
mantri


blog:
adioristos


radio station
dRadio


Τα καλύτερα έρχονται ! ! !
  #17  
Παλιά 16-12-05, 14:52
Το avatar του χρήστη Antonia
Antonia Ο χρήστης Antonia δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 17-09-2004
Μηνύματα: 928
Προεπιλογή

"Δεν ξέρω πώς πέρασαν οι μέρες σου από τη στιγμή που ήρθες στο σπίτι μου, αλλά για μένα δεν ήταν καθόλου ευχάριστες" είπε ο Μανώλης με σκυμμένο το κεφάλι. "Δε μου άρεσε καθόλου αυτό που έγινε. Σου μίλησα απότομα, μίλησα άσχημα για τη Χρυσή και προκάλεσα τη διάλυση της φιλίας μας..." "Δε διαλύθηκε η φιλία μας, Μανώλη. Σε ξέρω τόσα χρόνια και σ' έχω σαν αδερφό μου. Δε θα μπορούσε τίποτα να με κάνει να σε ξεγράψω." "Χαίρομαι που τ' ακούω. Όμως πρέπει να σου εξηγήσω κάποια πράγματα, για να μπορέσεις και συ να δεις τα πράγματα απ' τη μεριά μου και μετά να κρίνεις. Δε θα σου μιλήσω καθόλου για τη Χρυσή, για να αποφύγω τυχόν παρεξήγηση..." "Ναι, ίσως να είναι καλύτερα έτσι... Λοιπόν, τι ακριβώς σου συνέβει και έχεις αλλάξει τόσο;" Ο Παύλος κοίταξε επίμονα το φίλο του στα μάτια και περίμενε μια λογική απάντηση, που θα τα ξεκαθάριζε όλα.
"Πριν ένα χρόνο περίπου, λίγο πριν με ειδοποιήσεις για τη σχέση σου, θα θυμάσαι που σου είπα ότι θα έκανα ένα ταξίδι στο εξωτερικό για δουλειά. Πήρα λοιπόν, ένα αεροπλάνο με προορισμό τη Φρανκούρτη της Γερμανίας και αργά το απόγευμα έφτασα στο αεροδρόμιο. Λόγο καθηστέρησης της πτήσης, ο ταξιτζής που θα με περίμενε, πληρωμένος από την ξένη εταιρεία, έφυγε. Για κακή μου τύχη, βρέθηκα στο ταξί ενός άλλου, ο οποίος ανέλαβε να με πάει στο ξενοδοχείο Atlantis, όπου μου είχαν κλείσει δωμάτιο. Δυστυχώς, μη γνωρίζοντας καθόλου από την πόλη, βρέθηκα χαμένος σε ένα τοπίο πολύ διαφορετικό από το συνηθισμένο μιας μεγαλούπολης. Ο ταξιτζής μου είπε ότι έχασε το δρόμο και επειδή δεν ήθελε να με μπερδέψει χειρότερα, μου ζήτησε να κατέβω. Στη μέση του πουθενά... Φυσικά αρνήθηκα, αλλά αυτός αγρίεψε και βγάζοντας ένα γυαλιστερό μαχαίρι, με απείλησε για τη ζωή μου." "Καλά, γιατί δε μου είπες τίποτα γι' αυτό το συμβάν όταν γύρισες;!" ρώτησε ο Παύλος ενοχλημένος... "Αυτά τα πράγματα δε λέγονται απ' το τηλέφωνο φίλε μου... Άκουσε πρώτα όλη την ιστορία... Στεκόμουν λοιπόν, μόνος μου σε ένα μεγάλο επαρχιακό δρόμο, που έμοιαζε ατελείωτος. Όσο έβλεπε το μάτι μου δεν υπήρχε τίποτα, μια ευθεία μόνο, που σίγουρα κάπου θα οδηγούσε καλύτερα από 'κει. Ξεκίνησα να περπατώ στο σκοτάδι, βλαστημώντας την ώρα και τη στιγμή που δέχτηκα να κάνω εγώ αυτό το ταξίδι, αντί για τον προϊστάμενο., όταν θυμήθηκα ότι ο άνθρωπος έχει εφεύρει το μαγικό πράγματάκι που λέγεται κινητό! Τι κατάρα ήταν αυτή που με είχε βρει;... Το κινητό θα μου έπεσε στο ταξί, όταν κατέβαινα άρον-άρον. Μόνο τα κλάμματα δεν έβαλα απ' τα νεύρα μου." "Μα πώς είναι δυνατόν να σε άφησε εκεί στη μέση του δρόμου και να μην πέρασε ούτε ένα άλλο αμάξι;" ρώτησε ο Παύλος γεμάτος απορία. "Την ίδια απορία είχα κι εγώ ώσπου από μακριά είδα τα φώτα κάποιου κινούμενου οχήματος να έρχεται προς το μέρος μου. Πέταξα το σακβουαγιάζ στην άσφαλτο και άρχισα σαν τον τρελό να χοροπηδάω κουνώντας τα χέρια για να με δει ο οδηγός. Λίγα μέτρα πριν με πλησιάσει άρχισα να καταλαβαίνω ότι το όχημα που ερχόταν έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα και δε φαινόταν πρόθυμο να σταματήσει... Για την ακρίβεια, κατευθυνόταν πάνω μου. Άρχισα να τρέχω προς τα χωράφια έξω απ' το δρόμο, αλλά ήταν μοιραίο να συμβεί..." "Σε χτύπησε;!" "Θα σου πω μόνο ότι θυμάμαι... Ξύπνησα σε ένα δωμάτιο λευκό σαν χειρουργίου, με μια λάμπα πάνω απ' τα μάτια μου να με στραβώνει. Τα χέρια μου για κάποιο λόγο ήταν αδύνατο να τα κουνήσω. Δεν είχα φωνή... Μόνο τα μάτια είχα να βλέπω - όσα μπορούσα να δω δηλαδή - και τη μύτη μου να μην μπορεί να αντέξει την απαίσια μυρωδιά σα θειάφι που υπήρχε στον αέρα..."

Ο Παύλος είχε μείνει έντρομος με τα μάτια γουρλωμένα να κοιτάζει το Μανώλη, που του περιέγραφε τα γεγονότα ψύχραιμα, χωρίς κανένα μορφασμό έκφρασης.

"...Τα επόμενα δευτερόλεπτα ξεχώρισα τη μορφή ενός ατόμου να γέρνει από πάνω μου και να κοιτάζει. Το φως από τη λάμπα ήταν πολύ δυνατό για να μου επιτρέψει να δω χαρακτηριστικά, όμως κατάλαβα ότι πρόκειται για άντρα. Δεν μπορούσα να φωνάξω... Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ένιωσα μόνο κάτι να με τρυπάει. Μετά σκοτάδι..." "Πώς; Και δεν ξέρεις που βρισκόσουν; Ποιος ήταν αυτός; Κάποιος γιατρός ίσως; Μήπως ήσουν σε κάποιο νοσοκομείο;" ο Παύλος άρχισε να βομβαρδίζει το φίλο του με ερωτήσεις. "Παύλο, δεν ξέρω τις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου. Κι εγώ ακόμα έχω τόσες αναπάντητες... Το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να πέρασαν κάποιος μέρες μέχρι να ξυπνήσω σε ένα κάθισμα του αεροδομίου στο χώρο υποδοχής ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Φόρουσα τα ίδια ρούχα με την ημέρα που ταξίδεψα και ήταν καθαρά. Είχα το σακβουαγιάζ στα πόδια μου και το κινητό μου στο χέρι!! Κοίταξα την ώρα. Μισή ώρα απ' την ώρα προσγείωσης..." "Ε;! Κάτσε γιατί εσύ θα με τρελάνεις..." "Λίγο έλειψε να τρελαθώ κι εγώ, μη φοβάσαι." "Και τελικά τι έγινε; Βρε Μανώλη, μήπως σε πήρε ο ύπνος στο αεροδρόμιο περιμένωντας τον ταξιτζή και τα ονειρεύτηκες όλα αυτά;" ρώτησε ο Παύλος χαριτωλογώντας και προσπαθώντας να δώσει μια απλή εξήγηση. "Και αυτό εδώ πώς το εξηγείς;!" ο Μανώλης τέντωσε το αριστερό του χέρι και σηκώνοντας το μανίκι απ' το λεπτό μπλουζάκι που φορούσε, του έδειξε το "περίεργο" σημάδι. "Τι είναι αυτό; Πότε το έπαθες;" "Δεν ξέρω, πάντως πριν το ταξίδι δεν το είχα. Είναι απαίσιο δε νομίζεις; Άσε που με τρώει συνέχεια. Δεν το αντέχω άλλο. Δε λέει να φύγει με τίποτα! Πήγα σε τόσους δερματολόγους. Κανείς δεν ξέρει από τι προκλείθηκε. Και κανένα φάρμακο ή αλοιφή έκανε τίποτα. Ίσα-ίσα που μου φαίνεται πως μεγαλώνει μέρα παρά μέρα..." "Μην αγχώνεσαι... Κάποια αλλεργία θα είναι..." "Δεν νομίζω..." "Στο αεροδρόμιο τελικά τι έγινε;" "Μετά από λίγα λεπτά ήρθε ένας κύριος με ρώτησε αν το όνομά μου είναι Μανώλης Αλεξίου και συστήθηκε ως ο ταξιτζής που πλήρωσε η εταιρεία. Με πήγε στο ξενοδοχείο και όλα καλά. Την άλλη μέρα έκανα κανονικά όλες τις δουλειές μου, σα να μη συνέβει τίποτα. Δεν ξέρω τι έγινε πραγματικά το προηγούμενο βράδυ... Γύρισα στην Αθήνα και προσπάθησα να ξεχάσω ότι συνέβει... Ίσως τελικά να τα φαντάστηκα όλα. Έτσι έλεγα στο εαυτό μου, ώσπου..."
__________________
Εις το επανιδείν...
  #18  
Παλιά 17-12-05, 00:09
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

...ώσπου ο ύπνος μου άρχισε να γίνεται εφιαλτικός. 'Ονειρα περίεργα, τρομακτικά, που ήταν τόσο μα τόσο ζωντανά μου στοίχειωναν και τη νύχτα και τη μέρα και το φως του ήλιου δεν μπορούσε να τα διώξει. Και αυτή η κηλίδα, άλλοτε να με καίει, άλλοτε να με παγώνει και, προσπάθησε να κρατηθείς, άλλοτε να αλλάζει θέση, ταξιδεύοντας πάνω στο κορμί μου σαν να είναι κάτι ζωντανό.
Οι αισθήσεις μου οξύνθηκαν και μπορούσα να ακούω ανυπόφορα καλά. Και τώρα, εδώ που καθόμαστε, ακούω τον ήχο από τις βαλβίδες της καρδιάς σου να μου τρυπάει τον εγκέφαλο" είπε και έπιασε με τα δυο του τα χέρια το κεφάλι, σαν να ήθελε να το εμποδίσει να σπάσει. Γρήγορα όμως βρήκε την αυτοκυριαρχία του και συνέχισε.
" Πήγα σε δερματολόγους, πήρα φάρμακα και αλοιφές αλλά η κηλίδα δεν έφυγε. Ως και βιοψία έκανα αλλά μου είπαν ότι δεν έβρισκαν τίποτα το περίεργο - αν είναι δυνατόν! και, αυτό το πράγμα...μου μιλάει" είπε διστακτικά, "...μου μιλάει μέσα στο μυαλό μου σε μια γλώσσα που δεν ξέρω αλλά την καταλαβαίνω...και μου λέει απίστευτα πράγματα...κακά πράγματα..." είπε και άρχισε με μανία να ξύνει το σβέρκο του.
"Μπορώ να τη δω;" ρώτησε ο Παύλος και ο Μανώλης του την έδειξε τραβώντας λίγο παρακάτω το γιακά του πουκαμίσου του. Ήταν ένα πρήξιμο, ροζ χρώματος, κρύο στην αφή, που δεν σου γέμιζε το μάτι ακόμα και αν το παρατηρούσες προσεκτικά.
"Έχει μείνει σε αυτή τη θέση εδώ και λίγο καιρό, φαίνεται σαν να της αρέσει" πρόσθεσε ο Μανώλης και ο Παύλος σηκώθηκε όρθιος.
" Ίσως είναι κάποια μόλυνση, κανένας ιός που επηρεάζει το μυαλό σου. Σήκω, θα σε πάω σε ένα γνωστό μου Ψυχίατρο, να μας πει αν η θεωρία μου ισχύει και τέλοσπάντων να μας κατευθύνει σχετικά με το τι μπορούμε να κάνουμε".
Έτσι ο Παύλος ξαναπήγε στο γέροντα Ψυχίατρο, που εξέτασε την κηλίδα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. "Τώρα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ότι είναι να γίνει θα γίνει" είπε ο γιατρός. " Δεν έχει αποκτήσει ακόμα το οριστικό της χρώμα, πάντως, ανάλογα με την επιλογή σου, θα είναι είτε κόκκινη είτε λευκή. Γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με μια αρρώστια, όπως ίσως νομίζετε, αλλά με κάτι βαθύτερο και πιο σκοτεινό. Οι έρευνές μου ξεκίνησαν από τα γεγονότα με το μανιακό δολοφόνο που έτυχε να είναι και ασθενής μου και, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου, λίγα μόνο μπόρεσα να μάθω. Αλλά θα σας πω ό,τι γνωρίζω, χωρίς να έχω τη δύναμη να σας συμβουλέψω το παραμικρό. Καπνίστε λοιπόν ελεύθερα και αφήστε στην άκρη την κοινή σας λογική γιατί θα δοκιμαστεί σκληρά με όσα έχω να πω και δεν θα σας χρησιμέψει καθόλου..."
  #19  
Παλιά 17-12-05, 10:56
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

" Η φύση των κηλίδων παραμένει μυστηριώδης. Έκανα και εγώ την προσεκτική μου μελέτη στην κηλίδα που είχε ο Χαράλαμπος και διαπίστωσα ότι πρόκειται για μικροοργανισμούς άγνωστους στη Γη, που η δομή τους δεν έχει καμία σχέση με αυτά που μας διδάσκει η Βιολογία, αλλά είναι κάτι άλλο που ποτέ δεν έχουμε βρει πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Οπότε θα μπορούσα να πω ότι έχεις πάνω σου έναν παρασιτικό οργανισμό αλλά και αυτό δεν είναι αρκετό για να περιγράψει τη φύση του. Φαίνεται πως κάποιοι άνθρωποι, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή της ζωής τους, σε ένα μεταβατικό στάδιο, καλούνται από κάπου να απαντήσουν σε ένα ζωτικής σημασίας για εκείνους ερώτημα, που έχει να κάνει με τη ζωή τους. Από που έρχεται αυτό το ερώτημα, από τον εσώτερο ψυχισμό τους ή από κάπου έξω, δεν το ξέρω, πάντως εξαρτάται από την απάντηση που θα δώσουν το χρώμα που θα αποκτήσει η κηλίδα. Μόλις πάρει ένα από τα δύο χρώματα, περνάει μια περίοδος στην οποία οι αισθήσεις του ατόμου αλλάζουν και αποκτά νέες δυνάμεις, ποτέ όμως δεν τις ολοκληρώνει αν δεν πραγματοποιήσει μια επιθυμία, ας το πω έτσι, της κηλίδας που φέρουν. Αν το θέλημά της εκπληρωθεί, το χρώμα της κηλίδας γίνεται μόνιμο και ο άνθρωπος αλλάζει τόσο στην εμφάνιση όσο και στις δυνατότητές του."
Οι δυο φίλοι άκουγαν αποσβολωμένοι, αδυνατώντας να πιστέψουν στα αφτιά τους, όμως παρέμειναν ήσυχοι και δεν διέκοψαν τον καθηγητή.
" Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ανάμεσά μας που φέρουν αυτές τις κηλίδες και όχι μόνο τώρα αλλά από πολύ παλιά στην ανθρώπινη ιστορία, όμως εκείνοι που γράφουν τις ιστορίες και τα παραμύθια, φρόντισαν να κρύψουν την ταυτότητά τους πίσω από συμβολισμούς και έτσι η ιστορία των κηλίδων έμεινε κρυμμένη για τον πολύ κόσμο, που δεν έχει πρόσβαση στα σύμβολα. Περισσότερες αριθμητικά είναι οι ερυθρές κηλίδες και λιγότερες οι λευκές αλλά ποιά από τις δύο έχει τις μεγαλύτερες δυνάμεις δεν το ξέρουμε, μπορούμε όμως να το μαντέψουμε αν κρίνουμε την πορεία του κόσμου. Ίσως όμως αυτό να είναι ένα βιαστικό συμπέρασμα. Στη δική σου περίπτωση, φίλε μου, η κηλίδα είναι ελαφρά ροζ, σημάδι ότι ακόμα δεν σου έχει ζητήσει να εκπληρώσεις την επιθυμία της, αλλά θα το κάνει σύντομα και είναι η απάντησή σου που θα κρίνει την πορεία σου, γιατί επιλογές άλλες δεν έχεις. Επιλέχτηκες να πάρεις μέρος και δεν υπάρχει πισογυρισμός".
Ο Μανώλης απάντησε με τόση ψυχραιμία που έκανε εντύπωση στον Παύλο. " Και αν διαλέξω να μην κάνω αυτό που θα ζητήσει, τότε τι θα συμβεί; Θα αποκτήσω μια λευκή κηλίδα;"
" Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η κηλίδα είναι ροζ και μόνο κόκκινη μπορεί να γίνει. Η απόφαση έχει παρθεί πριν σου ζητηθεί η γνώμη. Με λίγα λόγια είτε θα τη βοηθήσεις να γίνει κόκκινη είτε...δεν την ξέρω τη συνέχεια. Όσοι είναι να αποκτήσουν λευκή κηλίδα την αποκτούν χωρίς να τους ζητηθεί κάτι αλλά είναι μεγάλο φορτίο και ψυχικός πόνος να τη φέρουν πάνω τους. Οι ερυθρές κηλίδες είναι περισσότερο δελεαστικές γιατί προσφέρουν δύναμη, στην αρχή τουλάχιστον. Μετά δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει, αν όμως θυμηθείς την ιστορία του Χαράλαμπου, μπορείς να φανταστείς πάνω κάτω ποιά θα είναι η εξέλιξη".
" Ούτε λίγο ούτε πολύ μου λέτε ότι η μοίρα μου έχει σχεδόν προαποφασιστεί".
" Ναι, αυτό σου λέω. Και σκέψου ότι ούτε οι Θεοί δεν μπορούν να αποφύγουν τη μοίρα τους".
" Αυτοκτονώντας θα λυτρωθώ;" ρώτησε με την ίδια ψυχραιμία.
" Δεν ξέρω, δεν μπορώ να σε συμβουλέψω να κάνεις κάτι τέτοιο και ως γιατρός το αποδοκιμάζω απόλυτα. Βρες δύναμη και στήριγμα και πολέμησε όπως εσύ νομίζεις. Γιατί το ερώτημα που θα σου θέσει θα είναι αμείληκτο και μόνο εσύ μπορείς να δώσεις απάντηση".
  #20  
Παλιά 17-12-05, 19:49
Το avatar του χρήστη tsilof
tsilof Ο χρήστης tsilof δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 23-09-2005
Περιοχή: Κάτω από το βουνό των Θεών
Μηνύματα: 730
Προεπιλογή

"Και αν αυτό που μου ζητήσει θα ναι να κάνω τρομερά πράγματα όπως ο Χαράλαμπος; Ποια θα ναι η κατάληξη; Πως είναι δυνατό να περιμένω, για να κάνω τόσο ειδεχθή εγκλήματα;"
"Πρόσεξε" ,τον διακόπτει με λιγάκι ανεβασμένο τον τόνο της φωνής του ο σεβάσμιος γέροντας."Δεν είναι απαραίτητο να γίνει μ'αυτό τον τρόπο, μη στέκεσαι μονάχα στην χειρότερη και πιο επώδυνη εξέλιξη. Έτσι προδιαγράφεις το ότι θα υποκύψεις αβίαστα στα θελήματά της, ενώ αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να την πολεμήσεις με κάθε τρόπο. Πρέπει να βρεις τη δύναμη...Πρέπει".

Ακολούθησε μία ολιγόλεπτη στιγμή αμηχανίας από τους τρεις άντρες. Μια αμηχανία που συνοδεύοταν μονάχα από σκέψεις..Τόσες σκέψεις και τόσο διαφορετικές για τον καθένα!
Τη σιγή διέκοψε η καλοσυνάτη ηλικιωμένη κυρία, η γραμματέας του γιατρού."Γιατρέ εδώ και λίγη ώρα ήρθε το επόμενο ραντεβού σας.Να της πω να περάσει;"
Ο γιατρός έγνεψε καταφατικά και έσπευσε να χαιρετήσει το Μανώλη και τον Παύλο ,οι οποίοι ήδη είχαν σηκωθεί από τις επιβλητικές πολυθρόνες που βρισκόταν στο γραφείο του.
"Όποια ώρα και στιγμή θελήσεις να μιλήσουμε, θα μαι διαθέσιμος, μη διστάσεις να μου τηλεφωνήσεις, η περίπτωση των κοιλίδων μ'ενδιαφέρει περισσότερο από καθε τι".
"Μείνετε ήσυχος" απαντά ο Μανώλης, "κάτι μου λέει πως θα τα πούμε πολύ σύντομα".

Με όλη αυτή την εξέλιξη έπειτα από την απροσδόκητη συνάντηση με το Μανώλη, ο Παύλος είχε λησμονήσει εντελώς το λόγο για τον οποίο αυτή η μέρα έμελλε να ναι τόσο ξεχωριστή 'την επίσκεψή του στο κοσμηματοπωλείο για την αγορά του δαχτυλιδιού με το οποίο θα κανε την επίσημη πρόταση στην αγαπημένη του.Όμως έπειτα απ΄όλα αυτά μία σκέψη μονωπολούσε το το μυαλό του...Τι σχέση είχε με με την όλη κατάσταση η Χρυσή;Οι ,πλέον,τόσες πολλές συμπτώσεις σημαίνουν κάτι παραπάνω;

Ο Μανώλης παρατηρώντας τον Παύλο, μιας και περπατούσαν αμίλητοι από την έξοδό τους από το ιατρείο, κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται και έσπευσε να τον βγάλει απ' τη δύσκολη κατάσταση.
"Σου υποσχέθηκα ότι δε θ'αναφερθώ καθόλου στην Χρυσή, ούτε θα το κάνω τώρα.Να προσπαθήσω εκ νέου να σε πείσω να με πιστέψεις, θα ταν ανώφελο.Ξέρω πόσο την αγάπας. Εγώ απλά ήθελα να σου κάνω γνωστή την κατάσταση που βιώνω τον τελευταίο καιρό και πιστεύω πως η Χρυσή δεν είναι καθόλου άσχετη με το όλο θέμα.Θέλει το κακό μου".
"Είδες που πάλι κάνεις το ίδιο πράγμα για το οποίο μαλώσαμε προ καιρού;Μ'αρέσει που είπες πως δε θα την κατηγορήσεις. Είμαι πολύ μπερδεμένος και γω Μανώλη ,αλλά έτσι δε με βοηθάς καθόλου.."
"Εντάξει λοιπόν, από εδώ και πέρα σου ορκίζομαι πως δε θα σε ξαναενοχλήσω. Η αλήθεια σου προσφέρεται μονάχα αν την αναζητήσεις νηφάλια και κριτικά..Γεια σου Παύλο", είπε επιταχύνοντας το βηματισμό του...
__________________
Quid tibi opus est, ut sis bonus? Velle!


blog:
mantri


blog:
adioristos


radio station
dRadio


Τα καλύτερα έρχονται ! ! !

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη tsilof : 17-12-05 στις 20:15
Κλειστό Θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 18:51.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.