Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Εσωτερική Αναζήτηση – Φιλοσοφία – Επιστήμες

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #61  
Παλιά 22-02-07, 17:21
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

Αφού, λοιπόν, κατά προτροπές χρηστών οφείλουν να μιλούν μόνο όσοι έχουν πραγματικά υπόψην τους τι εστί αυτοκτονία, θα μου επιτρέψετε να μιλήσω κι εγώ και θα καταλάβετε στη συνέχεια γιατί θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό. Είναι απλό. Υπήρξα (και είμαι) καταθλιπτικός, ευτυχώς πολύ καλύτερα τώρα πιά. Κάποτε, όμως, δεν ήμουν. Ήμουν τόσο χάλια, που η αυτοκτονία (έστω οι απόπειρές της), ήρθαν στο νου πάρα πολλές φορές και 2 - 3 από αυτές, επιχειρήθηκε να γίνουν και πράξη. Η λογική μου, τουλάχιστον όπως την έβλεπα τότε, μου υποδείκνυε ότι ήταν το πλέον σωστό και αξιοπρεπές πράγμα που μου είχε απομείνει να κάνω.
Ξέρετε ή αν δεν ξέρετε μάθετέ το, ότι ο καταθλιπτικός αισθάνεται ξένο σώμα στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στους φίλους του, στην ίδια την κοινωνία και τον πλανήτη που ζει, σαν να έπεσε από κάπου αλλού στη Γη που δεν την καταλαβαίνει και δεν του ταιριάζει. Τα φάρμακα που παίρνει είναι πολλά και το πώς τον κάνουν να είναι, να νιώθει, δεν μπορεί να περιγραφεί. Φαίνεται πως ότι και αν κάνει, καταλήγει σε αδιέξοδο, σαν να τρέχει στους δρόμους ενός λαβυρίνθου, από τον οποίο με τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει. Η δική μου εικόνα, που μου ερχόταν διαρκώς στο νου, ήταν ότι είχα πέσει σε ένα πηγάδι, από το οποίο δεν μπορούσα με τίποτα να βγω και περίμενα μια φορά την ημέρα να περάσει για λίγα λεπτά ο ήλιος από πάνω μου για να με ζεστάνει. Και όταν περνούσε, εκείνα τα ελάχιστα λεπτά, κουλουριαζόμουν σε μια γωνιά, εκεί που έπεφταν οι ακτίνες και αυτό μου έδινε κουράγιο για όλο το επόμενο 24ωρο.
Κάποτε, ο ήλιος σταμάτησε να φωτίζει και σκέφτηκα πως ο μόνος τρόπος για να βγω από εκείνο το πηγάδι, θα ήταν μέσω της αυτοκτονίας. ΚΑΚΗ ΣΚΕΨΗ. Επιχείρησα 3 φορές και δνε τα κατάφερα και κάθε φορά η αίσθηση της αποτυχίας ήταν μεγαλύτερη από την οδύνη της κατάθλιψης. Υπήρχαν όλες αυτές οι σκέψεις που κι εσείς αναφέρατε, η δειλία, ο φόβος της μετά θάνατο τιμωρίας, το ότι δεν θα μπορούσα να δημιουργήσω τίποτε ξανά στη ζωή μου, ότι προφανώς θα στενοχωρούσα τους οικείους μου και χίλια δυο άλλα.
Έκτοτε, η συγκεκριμένη σκέψη ποτέ δεν μου ξαναπέρασε από το μυαλό αλλά από τότε κατανοώ όλες τις αντίθετες απόψεις. Το ίδιο εκείνες που λένε πως η αυτοκτονία είναι δειλία, όσο κι εκείνες που ισχυρίζονται πως είναι αμαρτία ή πως συμβαίνει σε εκείνους που βαριούνται. Μετά από χρόνια κατάθλιψης και ύστερα από τις απόπειρες, το μόνο που με νοιάζει είναι κανείς μα κανείς να μη βρίσκεται σε παρόμοια θέση και ας είναι ο λόγος του το ότι τη θεωρεί δειλία ή αμαρτία ή οτιδήποτε. Δεν με ενδιαφέρει για ποιό λόγο αποφασίζει να μην αυτοκτονήσει αλλά το να μην αυτοκτονήσει.
Μπορεί η Εκκλησία να αποτελεί "κράτημα" για τον αυτοκτονούντα και έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους, μπορεί το οτιδήποτε να είναι κράτημα. Λίγο με ενδιαφέρει, αρκεί να μην αυτοκτονήσει. Και όλα περνάνε, όλα διορθώνονται, όλα συγχωρούνται...
Απάντηση με παράθεση
  #62  
Παλιά 22-02-07, 18:43
Το avatar του χρήστη the_black_planet
the_black_planet Ο χρήστης the_black_planet δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 24-06-2005
Περιοχή: Καλαματα
Μηνύματα: 1.066
Προεπιλογή

Φίλε μου Μιχάλη,δεν έχω παρά να σε ευχαριστήσω που μοιράζεσαι μια τόσο σημαντική και προσωπική εμπειρία μαζί μας.Μας τιμά όλους και εμένα προσωπικά φυσικά αυτό.

Τώρα όσον αφορά τον φίλο Κυκλώνα,ειλικρινά φίλε μου λυπάμαι για τις ατυχίες σου,πιθανότατα έχει δίκιο η φίλη burburidou ότι ίσως προσπαθείς να στρέφεις αλλού το βλέμμα σου ή να έχεις υψώσει ένα τείχος γύρω σου.Αλλά εγώ θα επιμείνω σε αυτά που σου είπα,άλλωστε σου επαναλαμβάνω ότι δεν τα είπα για στην πω αλλά πρώτον από αγάπη και δεύτερον για τη μνήμη των "αδερφών που χαθήκανε νωρίς".

Εσύ φίλε μου έχεις την ελπίδα που σου δώσανε αυτοί οι άνθρωποι και χαίρομαι ειλικρινά γι'αυτό!Ίσως να θέλεις να πιστεύεις σ'αυτό και ας μην είναι αλήθεια αλλά δε με ενδιαφέρει αυτό.Διάβασε όμως λίγο αυτά που σου λέει ο Μιχάλης,δε σε κοροϊδεύει πίστεψε με...

Αυτός που έχει κατάθλιψη νιώθει όντως ξένο σώμα από τον υπόλοιπο κόσμο.Δεν έχει καμία επικοινωνία με αυτόν,είναι αιχμάλωτος των δαιμόνων του.Εγώ φίλε μου πλέον πιστεύω στην ελπίδα,αλλά δεν ισχύει για όλους αυτό,όπως δεν ίσχυε και για μένα κάποτε.Όπως παρομοιάζει και ο Μιχάλης πολύ όμορφα,η ελπίδα είναι σαν τον ήλιο.Πώς είναι όμως όταν το μόνο που έχεις δει στη ζωή σου είναι σκοτάδι,όταν τον σκεπάζουν σύννεφα από την μέρα που γεννήθηκες και έχεις ακούσει μόνο θρύλους γι'αυτον αλλά δεν τον έχεις δει ποτέ;Άκου τι λέει και ο Αγγελάκας...

"Ποια νήματα σε ενώνουν με μιαν άλλη θηλειά,
ποιά κύμματα σε διώχνουν από αυτό το λιμάνι,
ποιά μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά,
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι,
ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά,
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη,
ποιό ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά,
πες μου ποιό φόβο αγάπησες πάλι,
ποιές λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν,
ποιά ελπίδα σε οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη,
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού,
πες μου ποιός φόβος σε νίκησε πάλι!"
__________________
Chaos is my life - Exploited
Απάντηση με παράθεση
  #63  
Παλιά 22-02-07, 18:59
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Φίλε Μιχάλη και φίλε Κυκλώνα , να καταθέσω την αμέριστη
συμπάθειά μου απέναντί σας.

Πολλοί αντιμετωπίζουν προβλήματα που θα τους έκαναν να
χάσουν την ψυχραιμία τους. Πάρτε παράδειγμα την Νατέλα
απ την Βέροια που ακόμα ψάχνει τον μικρό Άλεξ. Την άλλη
τραγωδία στον Αλμυρό Βόλου και τόσες άλλες . . .

Είναι απίστευτο το πόσο δύσκολες καταστάσεις μπορεί να
αντιμετωπίσει κάποιος.

Τα βλέπεις και μετά γελάς με τα ανούσια καθημερινά προβλήματα
που αντιμετωπίζεις
Απάντηση με παράθεση
  #64  
Παλιά 22-02-07, 21:52
Το avatar του χρήστη Miltos01
Miltos01 Ο χρήστης Miltos01 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 19-12-2006
Μηνύματα: 291
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από kiklonas
...δεν απελπίστικα ποτέ γιατί μου μάθαν εκεί που με μεγάλωσαν πως "Ανέστη Χριστός και μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, μηδείς θρηνείτω πενίαν, μηδείς φοβηθείτω θάνατον, συγγνώμη και ελπίδα εκ του τάφου ανέτειλε". Αν μπορέσεις να το κατανοήσεις αυτό το απλό μήνυμα τότε θα καταλάβεις γιατί δεν μπορώ ποτέ να απελπιστώ.
Μα γι' αυτό σε κάποιο άλλο νήμα έγραψα ότι ο Χριστός είναι το σύμβολο της ανθρώπινης ελπίδας, η προσδοκία και η ΕΞΟΔΟΣ...
Τότε δέχτηκα την κριτική κάποιων ότι "ακούγομαι" σαν ιεροκύρηκας!!! Ας προσέξουν λοιπόν τι γράφουν, και τι λένε όλοι αυτοί, μην κλείνουμε την πόρτα στην ΕΛΠΙΔΑ, κάποιοι-αρκετοί την έχουν ΑΝΑΓΚΗ...
Απάντηση με παράθεση
  #65  
Παλιά 22-02-07, 22:33
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Miltos01
Μα γι' αυτό σε κάποιο άλλο νήμα έγραψα ότι ο Χριστός είναι το σύμβολο της ανθρώπινης ελπίδας, η προσδοκία και η ΕΞΟΔΟΣ.....
Είναι, αλλά όχι για όλους. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε, αν και ξεφεύγουμε από το θέμα μας για λίγο. Τα λόγια αυτά και ο συμβολισμός του Χριστού δεν αποτελούν λύση για όλους τους καταθλιπτικούς, παρά μόνο για όσους έχουν μια αντίστοιχη θρησκευτική κατεύθυνση.
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο καταθλιπτικός άνθρωπος σκέπτεται με διαφορετικό τρόπο. Η επιστήμη λέει πως παίζει ρόλο η διαταραχή σε ορισμένους νευροδιαβιβαστές και φυσικά η επίδραση του περιβάλλοντος. Διαφωνώ. Δεν είναι οι νευροδιαβιβαστές η εξήγηση των πάντων. Δοκιμάστε να πείτε στην αγαπημένη ή στον αγαπημένο σας ότι η αγάπη σας είναι αποτέλεσμα της έκκρισης κάποιων ορμονών. Θα του/της αρέσει; Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε την εξήγηση συνέχεια μέσα στις ορμόνες και στα υγρά. Δεν έχει και τόση σημασία να σας εκθέσω την άποψή μου για αυτή τη σοβαρή κατάσταση, όμως θα πρέπει κανείς να ψάξει σε τι είδους ανθρώπους εκδηλώνεται η κατάθλιψη.
Μην προσπαθούμε να μιλάμε περί δειλίας ή θάρρους της αυτοκτονίας, αφενός γιατί είναι άτοπο ως ερώτημα, αφετέρου γιατί ο καταθλιπτικός δεν τη βλέπει απαραίτητα έτσι.


Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Miltos01
Ας προσέξουν λοιπόν τι γράφουν, και τι λένε όλοι αυτοί, μην κλείνουμε την πόρτα στην ΕΛΠΙΔΑ, κάποιοι-αρκετοί την έχουν ΑΝΑΓΚΗ...
Κρατάω αυτή τη σημαντική φράση για το τέλος. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, στη μανία τους για απομυθοποίηση (δήθεν) ορισμένων πραγμάτων, προβαίνουν σε αυτό το ατόπημα. Σκοπός τους είναι η καταστροφή και όχι το χτίσιμο. Άντε και αποδείξαμε κάτι ότι δεν ισχύει, κάτι που αποτελεί ελπίδα και παρηγοριά για πολύ κόσμο. Πάρα πολύ ωραία. Με τι θα το αντικαταστήσουμε;
Απάντηση με παράθεση
  #66  
Παλιά 22-02-07, 23:08
Το avatar του χρήστη burburidou
burburidou Ο χρήστης burburidou δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 18-02-2007
Περιοχή: καλαματα
Μηνύματα: 19
Προεπιλογή

Παράθεση:
kiklonas Eπειδή αγαπητέ black planet μάλλον νομίζεις οτι εγώ είμαι κάποιος που ζεί στην χλιδή και την πολυτέλεια να σου πω απλά οτι έμεινα ορφανός και από τους 2 γονείς μου σε ηλικία 7 ετών από δυστύχημα και έζησα στα ιδρύματα της εκκλησίας μέχρι τα 18 μου χρόνια, χωρίς οικογένεια. Και σήμερα ζώ με 500 ευρώ το μήνα, αυτά για να μην μας κάνετε κήρυγμα όλοι εσείς που φιλοσοφείτε περί θανάτου και μάχης επιβίωσης, αν μπορείς να καταλάβεις την δυσχερή θέση που βρέθηκα εγώ στα 7 μου χρόνια ολομόναχος στον κόσμο τότε όλα τα υπόλοιπα που λέτε εσείς για έρωτοχτυπημένους και απελπισμένους μου φαίνονται τουλάχιστον αστεία. Και ναι παρόλο που μου συνέβησαν όλα αυτά στην τρυφερότερη ηλικία δεν απελπίστικα ποτέ γιατί μου μάθαν εκεί που με μεγάλωσαν πως "Ανέστη Χριστός και μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, μηδείς θρηνείτω πενίαν, μηδείς φοβηθείτω θάνατον, συγγνώμη και ελπίδα εκ του τάφου ανέτειλε". Αν μπορέσεις να το κατανοήσεις αυτό το απλό μήνυμα τότε θα καταλάβεις γιατί δεν μπορώ ποτέ να απελπιστώ.
Aγαπητε kiklona με ολο το σεβασμο, θα ηθελα να σε ρωτησω κατι που ειλικρινα με προβληματισε οταν διαβασα τα παραπανω λογια σου.
εχοντας μια τετοια τραγικη εμπειρια και σε μια τοσο τρυφερη και ευαισθητη ηλικια οταν αρχισες να μεγαλωνεις, να σκεφτεσαι, να προβληματιζεσαι, να αναρωτιεσαι, να εχεις αντιληψη ολων οσων σου συμβαινουν, ενιωσες ποτε μισος, οργη, αγανακτηση, αδικια? οταν μεσα στα ιδρυματα της εκκλησιας που μεγαλωσες ολοι σου ελεγαν μην στενοχωριεσαι και οτι ο μπαμπας και η μαμα ειναι τωρα μαζι με το θεο και οτι τους πηρε μαζι του γιατι ηταν καλοι ανθρωποι και γιατι τους αγαπουσε, θυμωσες? αναρωτηθηκες ποτε τι βλακειες μου λενε? πως ειναι δυνατον οι γονεις μου να σκοτωθηκαν γιατι ο θεος τους ηθελε παρεα? κατηγορησες? εβρισες ποτε το θεο για το τραγικο γεγονος που σου συνεβει?
__________________
πριν αν τελευτήσει επισχείν μηδε καλέειν κω όλβιον 'Ηροδοτος'
Απάντηση με παράθεση
  #67  
Παλιά 23-02-07, 21:27
Το avatar του χρήστη Jissard
Jissard Ο χρήστης Jissard δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 07-04-2006
Περιοχή: Λάρισα
Μηνύματα: 154
Thumbs up

Όλοι όσοι μοιράστηκαν τις εμπειρίες του με εμάς με τιμούν και εμένα όπως και όλους τους άλλους φαντάζομαι. Και εγώ παρότι νέος σε ηλικία υπήρξα καταθλιπτικός και καναδυό φορές έφερα την αυτοκτονία στο μυαλό μου, αλλά σαν τρελή πιθανότητα και όχι σαν κάτι που θα έκανα. Τώρα πια είμαι στην ευχάριστη θέση να πω, πως διανύω την πιο ευτιχισμένη ίσος περίοδο της ζωής μου ως τώρα και πως όλα έχουν λυθεί. Βρήκα τι θέλω ,έθεσα στόχους, ασχολούμαι με τον αθλητισμό και τώρα έχω και κορίτσι.(πήρα και 19 ). Θέλω και γω να πω πως το σημαντικό είναι η ελπίδα και ότι δεν έχει σημασία με ποιον τρόπο δίνεται. Το σημαντικό είναι να υπάρχει και ότι η Εκκλησία παρά όλες τις κατά τα άλλα εντελώς ανθρώπινες αδυναμίες της έχει έντονο κοινωνικό έργο και σε αυτόν τον τομέα. Όλοι έχετε απόψεις σωστές και τεκμηριωμένες λογικά, αλλά το θέμα είναι υποκειμενικό και άρα δύσκολο να πει κανείς το ποια είναι πιο σωστή. Για αυτό το λόγο πρέπει κανείς να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο απόλυτος στη συζήτηση για αυτό το θέμα συνολικά. Υπάρχουν πολλές μεμονωμένες περιπτώσεις που θα συμφωνούσαμε όλοι με τον κυκλώνα για την ανοησία των ατόμων που αυτοκτόνησαν, όπως και πάρα πολλές(αρκετά περισσότερες μάλιστα), που θα συμφωνούσα με τους άλλους, πως είχαν ένα πολύ καλό λόγο να το κάνουν. Το θέμα όμως είναι υποκειμενικό και η κρίση μας υπόκειται σε περιορισμούς.

Bourbouridou το προηγούμενο έπρεπε να το στείλεις με pm! Φιλικά το λέω.
__________________
είμαι εγώ βιονικός
άντρας άγριος, σωστός
σα ταυρί μπροστά ορμάω
και τους πάντες διαλάω

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Jissard : 23-02-07 στις 21:28
Απάντηση με παράθεση
  #68  
Παλιά 23-02-07, 22:09
kiklonas Ο χρήστης kiklonas δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 15-09-2006
Μηνύματα: 206
Προεπιλογή

Αγαπητή burburidou, οχι δεν έχω βρίσει ποτέ τον Θεό απεναντίας "ψαλλώ τον θεό μου έως υπάρχω".Η μητέρα μου ήταν πολύ πιστή από οτι θυμάμαι και περίπου 6 μήνες πριν το τραγικό συμβάν λες και προφήτευε μου είχε πει "αν ποτέ χρειαστείς βοήθεια και δεν είμαι εγώ κοντά σου στην εκκλησία θα την βρείς, η εκκλησία είναι πάντα κοντά στις χήρες και στα ορφανά". Την είχα ρωτήσει τι είναι τα ορφανά καθότι ήμουν 6,5 χρονών τότε και μου εξήγησε, έτσι όταν οι κοινωνικοί λειτουργοί ήρθαν και μου είπαν οτι θα φιλοξενηθώ σε ένα χώρο με άλλα παιδάκια τους είχα δώσει την εξής απάντηση "είμαι ορφανό;" από οτι θυμάμαι τους είχα αφήσει κάγκελο τελικά μου απάντησαν πως ναι ήμουν ορφανό, και η επόμενη λέξη μου ήταν "θέλω να πάω στην εκκλησία, γιατί η μαμα μου, μου είχε πει οτι η εκκλησία είναι κοντά στα ορφανά". Είναι μια από τις εικόνες που θυμάμαι πολύ έντονα τόσα χρόνια μετά πως εκείνη η κοινωνική λειτουργός έκλαιγε καθότι δεν μπορούσε να πιστέψει πως από ένα παιδί 7 χρονών πήρε συνηδειτοποιημένη απάντηση (αυτό το κατάλαβα εκ των υστέρων).

Βασικά δεν μου έλειψε η πατρική στοργή καθότι ένας πεφωτισμένος ιερέας, που ήταν υπεύθυνος στο ίδρυμα, έγινε πατέρας μου ουσιαστικά γιατί θυμάμαι πως με είχε ρωτήσει τι συνήθως έκανα με τον φυσικό μου πατέρα και προσπαθούσε να τον υποκαταστήσει επάξια, μου διάβαζε παραμύθια, παίζαμε ποδόσφαιρο, και μου έμαθε αρχαία ελληνικά παίζοντας Scrabble.

Αυτό που μου είχε λείψει είναι η μητρική στοργή καθότι το περιβάλλον ήταν αντροκρατούμενο, αλλά και πάλι από κάποιο σημείο και μετά ταύτισα την μαμά μου με την Παναγιά που ακόμη και σήμερα την αποκαλώ μαμά.

Υπήρχαν στιγμές που λυπόμουνα θα έλεγα και ιδίως όταν έβλεπα άλλα παιδιά με τους γονείς τους κυρίως το καλοκαίρι στην θάλασσα αλλά την λύπη μου, ο ιερέας εκείνος την μετέτρεπε σε ανακούφιση καθότι μου έλεγε " όλα αυτά τα παιδάκια που βλέπεις με τους γονείς τους, μπορούν ανα πάσα στιγμή να μείνουν χωρίς γονείς όπως εσύ γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί και πεθαίνουν, εσύ μου έλεγε δεν μπορείς να μείνεις πλέον ορφανός γιατί η εκκλησία είναι η μάνα που δεν θα σε αφήσει ποτέ, και οτι η αγκαλιά της εκκλησίας είναι η μοναδική αγκαλιά που την ζεστασιά της θα την αισθάνεσαι για πάντα.

Αν με ρωτήσεις σήμερα τι πιστεύω, θα σου έλεγα πως δεν θεωρώ οτι με κοροιδεύσανε από την εκκλησία, δεν μου είπανε ποτέ οτι τους πήρε τους δικούς μου στον παράδεισο ο θεός απλά οτι η ζωή έχει δοκιμασίες και πρέπει να δίνουμε μάχη, μου δώσαν σφαιρική γνώση, με έμαθαν να μελετώ αρχαίους έλληνες συγγραφείς, την αγία γραφή, μου δώσαν το αξιακό σύστημα και το ελληνικό και το ορθόδοξο και το μεγάλο εφόδιο που πήρα για την ζωή μου και που όσοι με γνωρίζουν το επισημαίνουν είναι οτι μου μετέδωσαν μια πραότητα, μια μακαριότητα που όποιος με γνωρίζει για πρώτη φορά το βλέπει έντονα. Ολοι οι φίλοι μου μου λένε πως όταν τσαντιζόμαστε με τις οικογένειες μας, ή με τους συνεργάτες μας ή γενικά με τους συνανθρώπους μας σκεφτόμαστε εσένα να λες με ήρεμο τόνο "μακάριοι οι πραείς, οτι αυτοί κληρονομήσουσιν τη γη" και αμέσως μας περνάει η τσαντίλα
Απάντηση με παράθεση
  #69  
Παλιά 24-02-07, 01:33
Το avatar του χρήστη burburidou
burburidou Ο χρήστης burburidou δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 18-02-2007
Περιοχή: καλαματα
Μηνύματα: 19
Προεπιλογή

Αγαπητε kiklona γεια σου και παλι! καταρχην σ'ευχαριστω που ανανταποκριθηκες στην ερωτηση μου, και θα ηθελα να σου πω οτι σεβομαι απολυτα τις αποψεις σου, τα βιωματα σου και αυτα που νιωθεις απλα σιγουρα μου κανουν τρομερη εντυπωση ισως γιατι δεν τα εχω νιωσει ποτε! ο χαρακτηρας, η προσωπικοτητα, και οι αποψεις του καθε ανθρωπου διαμορφωνονται μεσα απο το περιβαλλον το οποιο μεγαλωνει, τα βιωματα που εχει και τους ανθρωπους απο τους οποιους περιβαλλεται, χωρις βεβαια να ειναι απολυτο αυτο. ετσι θα ελεγα οτι απο τοτε που αρχισα να σκεφτομαι και να εχω αντιληψη δεν ενιωσα ποτε την αναγκη να πιστεψω σε καποιο θεο. ποσο μαλλον να αποδεχτω την εκκλησια και αυτα που διδασκει! παντα ειχα την αισθηση οτι η εκκλησια ειναι ενα απο τα πιο βρωμικα, και υπουλα, κατασκευασματα του ανθρωπου! δεν νομιζω οτι εκκλησια και θεος εχουν ουδεμια σχεση μεταξυ τους. αν υπαρχει θεος η οτι αλλο τελοςπαντων που δεν γνωριζω το ονομα του, ειλικρινα δεν θα μπορουσα να πιστεψω οτι εχει το προσωπο που μας παρουσιαζουν! παρόλα ταυτα ομως σιγουρα ο περισσοτερος κοσμος την εχει αυτη την αναγκη να πιστεψει και να νιωσει οτι υπαρχει καποιος η κατι περα απο αυτον που εχει την δυναμη να κανει τα παντα και να στηριχτει πανω του! οποτε καποιες φορες ισως η δυναμη της πιστης μπορει και να κανει θαυματα εστω και αν αυτη η πιστη στην ουσια δεν βασιζεται πουθενα και το θαυμα εχει γινει απο τον ιδιο τον ανθρωπο!
__________________
πριν αν τελευτήσει επισχείν μηδε καλέειν κω όλβιον 'Ηροδοτος'
Απάντηση με παράθεση
  #70  
Παλιά 24-02-07, 02:39
kiklonas Ο χρήστης kiklonas δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 15-09-2006
Μηνύματα: 206
Προεπιλογή

Αγαπητή αν πιστεύεις στην αγάπη πιστεύεις και στον θεό. Γιατί "θεός αγάπη εστί". Εγώ πιστεύω και στα δύο.

Η εκκλησία δεν είναι αυτό που παρουσιάζεται από τα Μ.Μ.Ε. Οι ιερείς και οι ναοί δεν είναι η εκκλησία. Εκκλησία είναι το σώμα Χριστού.

Σου εύχομαι να μην πιστέψεις ποτέ στον θεό, γιατί αν πιστέψει κάποιος άθεος στον θεό σημαίνει οτι του συνέβη κάτι τόσο τραγικό και σημαντικό που βρέθηκε στην ανάγκη να πιστέψει γιατί οι ανθρώπινες δυνάμεις του δεν αρκούν. Ετσι καλύτερα να μην πιστέψεις.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 13:31.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.