Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Θρησκειολογία –Μυθολογίες

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #21  
Παλιά 12-04-07, 20:57
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Και να δώσουμε και μια εξήγηση του μύθου των Συμπληγάδων .

Υπάρχουν δύο μικρά νησάκια , το ένα απέναντι απ το άλλο , στην έξοδο του Βοσπόρου
προς τον Εύξεινο Πόντο , τα νησάκια τα λένε Κυανέες. (έψαξα σε χάρτη αλλά δεν τα εντόπισα ρε παιδιά )
Από μακριά , παρά το γεγονός ότι τα χώριζε ένας μικρός πορθμός ,τα νησάκια αυτά
φαίνονται ότι , όσο πλησιάζει κανείς κοντά σε αυτά , τόσο απομακρύνονται το ένα απ το άλλο.

Η πλοήγηση δεν ήταν ιδιαίτερα εξελιγμένη , κανείς δεν τολμούσε να περάσει ανάμεσα
από τις Συμπληγάδες και να διακινδυνέψει την ακεραιότητά του στην άγνωστη θάλασσα
του Εύξεινου Πόντου.
Η εξέλιξη της ναυσιπλοΐας και η εξοικείωση με τον άγνωστο κίνδυνο χάρη στην αυτοπεποίθηση
των αρχαίων που τους προσέφερε ένα καλύτερο σκάφος εκφράζεται απ τον μύθο των Συμπληγάδων.

Έστειλαν λοιπόν οι Αργοναύτες μια βάρκα για να αναγνωρίσει την παραέξω θάλασσα (το περιστέρι)
και μετά με την βοήθεια των θεών πέρασαν το κρίσιμο σημείο. Οι Θεοί και συγκεκριμένα
η Ήρα συμβολίζει τον ούριο άνεμο και τον αίθριο καιρό.

Έτσι λένε οι γραμματιζούμενοι .
Απάντηση με παράθεση
  #22  
Παλιά 15-04-07, 20:56
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Πριν συνεχίσουμε με την διήγηση της Αργοναυτικής θα κάνουμε μια παρουσίαση της Μήδειας, των άριστων γνώσεων
περί μαγικών "φίλτρων" που έχει που παίζει βασικό ρόλο στην όλη εξέλιξη της ιστορίας.

Η Μήδεια ήταν κόρη του βασιλιά της Κολχίδος Αιήτη και της Εκάτης και ανιψιά της Κίρκης.
(Κατά μια εκδοχή ΚΑΙ η Καλυψώ ήταν κόρη της Εκάτης , δηλαδή αδελφή της Μήδειας και Κίρκης ) (Μαλάλας Ιωάννης)
Παρότι τα ονοματάκια τους είναι χαριτωμένα η οικογένεια παιδιά είναι αυτό που λέμε "ο θεός να σε φυλάει" , "έξω από δω και μακριά".

Για οικογενειακό σπορ όλες οι γυναίκες είχανε την κατασκευή δηλητηρίων ναρκωτικών και λοιπών παραισθησιογόνων .
Σε τυλίγανε σε ναρκώνανε και σε πουλάγανε σε χρόνο d->t που λένε . Είχαν μεγάλη εμπειρία και αίσθηση δοσολογίας.

Μάνα κόρη θεία συννυφάδα και δε ξέρω και γω ποια άλλη , τα μαγικά και τα δηλητήρια τα παίζανε στα δάκτυλα.
Σύμφωνα με τον Διονύσιο Σκυτοβραχίων που παραθέτω απόσπασμα από το TLG η Εκάτη είχε βρει θανάσιμες ρίζες φυτών
και με δηλητήριο που παρασκεύασε δολοφόνησε τον πατέρα της και νυμφεύθηκε τον θείο της Αιήτη .
(Και η ενδογαμία ας παρατηρήσουμε ήταν χαρακτηριστικό των μάγων )

Γενικά έχουν αναπτύξει σε πρωτοφανή ύψη όλες τις γνωστές και άγνωστες μορφές γοητείας δελεασμού και παραπλάνησης
(αυτό είναι που λέμε "μαγεία") . Θυμηθείτε π.χ. τι έκαναν στον Οδυσσέα και στους συντρόφους του η Καλυψώ και η Κίρκη.
Στην Οδύσσεια υπάρχουν άκρως ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές λεπτομέρειες δηλητηριογνωσίας των δύο αυτών μαγισσών.
(ραψωδία Κ 236 , 276, 287, Η 255 ,αλλά και Στην Ιλιάδα Δ 148-218 & Λ 829-846) .
Κοτζάμ Οδυσσέας (και ο σούπερ πανούργος και πανέξυπνος παρακαλώ) , είκοσι χρόνια έκανε να επιστρέψει στην Ιθάκη ,
τα δέκα τα "έφαγε" στο νησί Ωγυγία , ανίκανος να αντισταθεί στην μαγγανεία της Καλυψώ .
Και η Μήδεια λοιπόν , κάπου εκεί κινείται . Το μήλο πέφτει κάτω απ την μηλιά . Διαθέτει ένα μεγάλο οπλοστάσιο
από παγίδες συνταγές και φάρμακα. Αλλά έχει και αδυναμίες που κανένα βότανο δεν μπορεί να θεραπεύσει .
Αγαπάει και ερωτεύεται σφόδρα.

Αξίζει να επισημάνουμε και κάτι άλλο. Μάγοι μαγεία και μαγγανεία στην Ανατολή εθεωρούντο ιερατικές αρετές που τις κατείχαν
μόνον οι ιερείς και οι βασιλικοί κύκλοι (Η Κίρκη είναι "αφιερωμένη" σε ναό, η Εκάτη είναι βασίλισσα και θεά κουλουπου κουλουπού)
ενώ γενικά ο αξιοπρεπείς ελληνικός πολιτισμός στερείται τέτοιων γνώσεων περί δηλητηριωδών και μαζικών εκκαθαρίσεων
και επιβάλλει την απομάκρυνσή τους . Στον γίγαντα ελληνικό η λεβεντιά είναι η αξεπέραστη αρετή και από τα απεχθή δηλητήρια
απέμεινε μόνο η ιαματική σταδιακή αραίωσή τους που τα μετέβαλε σιγά σιγά σε παυσίπονα και θεραπευτικά ιαματικά φάρμακα (φαρμάκια)

Η Εκάτη τώρα ,(η μαμά) ήταν θεά της σελήνης , των νεκρών των φαντασμάτων και της μαγείας . Θα μιλήσουμε εκτενέστερα σε άλλο
κεφάλαιο που θα την περάσουμε αυτήν και την Άρτεμη από την τρύπα της βελόνας . (Γιατί έχει πολύ σχέση η Εκάτη με την Άρτεμη )
Είχε ανακαλύψει το ακόνιτον, σίγουρα κανείς σας δεν ξέρει τι είναι αυτό γιατί δεν έχετε σχέση με δηλητήρια αλλά άμα σας
έλεγα για κανένα ποτό "μπόμπα" από αυτά που κυκλοφορούν στα μπαρ , όλοι θα σηκώνατε το χέρι. Ακόνιτο λοιπόν είναι
δηλητηριώδες φυτό που με αυτό δηλητηρίαζαν τα βέλη και το παραμικρό γδαρσιματάκι από δηλητηριασμένο βέλος ήταν αρκετό
ακόμη και ο πιο λεβέντης φαντάρος να δει τα ραδίκια ανάποδα. Φόβος και τρόμος το "ακόνιτο" που ήταν το ισχυρό βιολογικό όπλο της εποχής

Ο Αιήτης (ο μπαμπάς) , ήταν σε άλλη φάση . Την έβρισκε με ανθρωποθυσίες και επειδή κανένας δικός του υπήκοος
δεν καθόταν να θυσιαστεί ο Αιήτης περίμενε πως και πως κανένα τουρίστα περαστικό ή περίεργο για να του "ξηγηθεί".
Γενικά αυτό που παιζόταν στην Ταυρική χερσόνησο ,σύμφωνα και με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ήταν μια
ασυνήθιστη βαρβαρότητα . Εκεί λοιπόν εμφανίζονται οι Αργοναύτες με τον Ιάσονα και το παίζαν "μάγκες" αγνοώντας
σε τι κίνδυνο έχουν υποπέσει ζητώντας με αφέλεια και τα ρέστα από πάνω , δηλαδή το χρυσόμαλλο δέρας .
Απάντηση με παράθεση
  #23  
Παλιά 15-04-07, 20:57
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Απάντηση με παράθεση
  #24  
Παλιά 15-04-07, 20:59
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ



Φτάνει που λέτε η Αργώ στις όχθες του ποταμού Φάση , δηλαδή στην Κολχίδα , κάνανε τις μανούβρες τους
μέσα στο λιμάνι οι Αργοναύτες, χωρίς πιλότο όλα αυτά , δέσανε στο μουράγιο , περιμένανε για το πράτιγο και για κανένα αστίατρο ,
κανένα του λιμενικού . . . τίποτα . Μόνο κάτι παστρικές μπουκάρανε στο σκάφος και "ξηγηθήκανε".
(Αυτές είναι πάντα εκεί, βρέξει χιονίσει) Βγαίνει ο Ιάσονας έξω , πιάνει έναν περαστικό , τον ρωτάει
- Ρε φιλαράκι , Τελωνειακές αρχές δεν έχετε εδώ ; Έλεγχο διαβατηρίων και τέτοια πράγματα ;
- Όχι , τίποτα . Όλα ελεύθερα .
- Μωρέ μπράβο σας , τι ωραίο μέρος είναι αυτό !
- Ούτε εφορίες ούτε ΣΔΟΕ ούτε αστυνομίες κύριος , μόνο κάτι "μυστικούς" .
- Τζάμπα τα λαθραία δηλαδή που κουβαλάγαμε τόσα μίλια και κρύβαμε . Και τι θα τα κάνουμε τώρα ;
(Οι Έλληνες και τα λαθραία πάνε πάντα μαζί , σαν να λέμε δάκτυλο και νύχι .Αφού τώρα με την Ε.Ε. και τα ανοικτά
σύνορα πολλοί έλληνες έχουν "ξενερώσει" και δε ξέρουν με τι σπορ να ασχοληθούν.)

Ντύνεται ο Ιάσονας, βάζει τα καλά του και παίρνει μαζί του τον Τελαμώνα και πήγε να βρει τον βασιλιά Αιήτη.
- Καλημέρα σας Μεγαλειότατε
- Ρε παπάρα , ξέρεις τι ώρα είναι που μου λες και καλημέρα ;;
- Όχι , τι ώρα είναι δηλαδή ;
- Περασμένες τρεις , καλημέρα λένε στο χωριό σου ακόμα ;;
- Ξέρετε , να . . . , πώς να σας το πω , τώρα ξυπνήσαμε και . . . έχουμε και τζετλαγκ . . .καταλάβατε;
- Από πού μας κουβαληθήκατε εδώ;
- Από Ελλάδα
- Αμάννννν , φίνα θα την περάσουμε πάλι!
Χαμογελάει ο Ιάσονας. Παραπίσω, στον τοίχο όμως,από μια τρυπίτσα,(σαν αυτά που είχαν στα παλιά αρχοντικά για να "παίρνουν μάτι"
οι νύφες και οι πεθερές τους υποψήφιους γαμπρούς των προξενιών) ένα γυναικείο μάτι λοιπόν (η Μήδεια) κόβει κίνηση και βλέπει
τον ομορφάντρα τον Ιάσων και παθαίνει ντελίριο.
- Μαμά μαμά τρέχα . . . (φωνάζει τη μαμά της την Εκάτη)
- Έλα μωρή Μήδεια, τι σε έπιασε πάλι ;
- Τον θέλω.
- Ποιόν ;
- Αυτόν, εκεί, μ’ αρέσει, τον θέλω πολύ, πάρα πολύ
- Για να δω !
- Να, εκεί . . .
- Μωρή αυτός; πας καλά ; αυτός είναι γεννημένος θύμα, δεν τα βλέπεις τα μάτια του ;
- Τι; τι έχουνε τα μάτια του ;
- Όλο γελάει χωρίς λόγο ,χαζοχαρούμενος είναι, θα τον κάνει μια σούπερ ανθρωποθυσία ο πατέρας σου αύριο.
- Αχ όχι, ανθρωποθυσία ο κούκλος αυτός. Τον θέλω πάρα πολύ.
- Άσε που είναι και Έλληνας ,
- Ε , και ;
- Σίγουρα χρωστάει σε τράπεζες και το "παίζει" ψύχραιμος ,είναι μπουνταλάς τζογαδόρος και διαρκώς το παριστάνει τον σπουδαίο
- Θα τον "στρώσω" καλέ μαμά εγώ ,
- Βρε δε στρώνουν οι Έλληνες σου λέω , θα χαντακωθείς . . . Κάθε μέρα καινούργια κουσούρια. θα σου βγάζει.
- . . .
- Άσε το άλλο
- Τι ;
- Τρώνε, και με γεμάτο στόμα ταυτόχρονα φιλοσοφούν μιλάνε και γελάνε, και το χειρότερο, δεν πνίγονται .Τόσο καλά έχουν εξασκηθεί .
Το κοριτσάκι έπαθε ότι παθαίνουν συνήθως τα κοριτσάκια ,άμα ακούνε κακά λόγια για κάποιον.
Καταλήφθηκε από σφοδρό έρωτα , και μέγα πάθος που άναψε μέσα της , και μόνο ο Ιάσων μπορούσε να το κάνει "ζάφτι" .
Στην αίθουσα του βασιλιά ο διάλογος Αιήτη Ιάσων συνεχίζεται .
- Και πως από δω λεβέντη μου (ρωτάει ο Αιήτης )
- Ξέρετε , ήρθαμε για καλό σκοπό , να πάρουμε το χρυσόμαλλο και να την κάνουμε σιγά σιγά γιατί έχουμε και δουλειές.
- Το χρυσόμαλλο θες πουλάκι μου, ε ;
- Ναι , και μη μας παρεξηγάτε , είναι μιανού απ το χωριό μας , μεγάλη ιστορία. Που να σας τα λέω
- Το άλλο με την χοντρή το ξέρεις ρε ;
- . . .
- Βρε τι μινάρες είναι τούτοι, που τους πετύχαμε (για την λέξη "μινάρα" ρωτήστε ένα Πατρινό να σας πει τι σημαίνει)
- Πρέπει κυρ Αιήτη να το πάω πίσω , θεϊκές εντολές είναι αυτές βλέπετε
- Ακούστε μάγκες , το χρυσόμαλλο δικό σας αλλά υπάρχουν διάφοραι δυσκολίαι
- Δηλαδή ;
- Να . Ο Ήφαιστος μου χάρισε δύο ταύρους με ατσάλινα ποδάρια και πετάνε απ το στόμα φωτιές
- Συγνώμη , δεν άκουσα καλά , ταύρους είπατε ή γκαζάκια ;
- Ταύρους ρε λέμε , του Ήφαιστου δώρα . Τα γκαζάκια δεν βγήκαν ακόμα .
- Μάστα , και το λοιπόν ;
- Μου χάρισε επίσης ο Ήφαιστος ένα μονοκόμματο άροτρο , όλο από ατσάλι
- Συγνώμη για το αδιάκριτο , να σας ρωτήξω κάτι .
- Ε , τι ;
- Να , με τον Ήφαιστο ! , τι παίζει με τον Ήφαιστο ;
- Τι να παίζει ;
- Τι σχέσεις έχετε κυρ Αιήτη ; Πολλά "πίτσι πίτσι" βλέπω . Κάτι σούπερ του ξηγηθήκατε. (και του κλείνει πονηρά το μάτι)
- Να μη σε νοιάζει ρε κωλόπαιδο, να κοιτάς τη δουλειά σου εσύ .
- μάστα . . .
- Λοιπόν , θα ζέψεις το άροτρο στους ταύρους , θα σπείρεις τα δόντια ενός δράκου που θα σου δώσω , σκοτώνεις
τους δράκους που θα βγουν απ την σπορά , δεν είναι τίποτα αυτό και το χρυσόμαλλο δικό σου μετά. Το κατάλαβες ; ή να το ξαναπώ ;
- Όχι, νταξ μωρέ. Τίποτα άλλο ; Μόνο αυτό ; μας καταϋποχρέωσες πάντως ρε μεγάλε .

Φεύγει λοιπόν ο Ιάσονας μπαϊλντισμένος και πηγαίνει για το καΐκι ,στο δρόμο όπως πήγαινε ακούει ένα σφύριγμα
γυρίζει το παιδί δεξιά γυρίζει αριστερά , τίποτα, συνεχίζει , δεύτερο σφύριγμα «βρε γαμώ το ξεσταύρι μου , έπαθα ίλιγγους»
- Όχι καλέ , εγώ είμαι , εδώ !
Γυρίζει ο Ιάσων και βλέπει μια γκομενίτσα ,(την Μήδεια) ότι έπρεπε για την περίσταση, μέτριο ανάστημα, μακρύ ατίθασο μαλλί,
έντονο μάτι, σαρκώδη χείλη, κραγιόν "σάπιο μήλο", το αχνό φως του σούρουπου διαπερνούσε το λεπτό αραχνοΰφαντο φόρεμά της,
λούζοντας τη φιγούρα της και αφήνοντας να φαίνονται αχνά κάποιες ελκυστικές και αποκαλυπτικές λεπτομέρειες από το
καλοσχηματισμένο και καλογυμνασμένο κορμί της και τα ελάχιστα εσώρουχα που το "συγκρατούσαν". Ο Ιάσων κοιτούσε
αναστατωμένος ,με ανοιχτό το στόμα , κι αναρωτήθηκε τι σκοπό να έχει αυτή και αν θα έπρεπε να της "τα ρίξει" με το
παραδοσιακό στρέιτ τρόπο και να την γκαστρώσει τάκα τάκα ή να ακολουθήσει καμιά άλλη πιο "πολιτισμένη" οδό.
Μετά από μερικά λεπτά απόλυτης σιγής απαντά ..
- Εσείς ; Ποια είσθε δηλαδή εσείς ;
- Η Μήδεια καλέ !
- Μύδεια ; με ύψιλον ;
- Όχι ρε ανορθόγραφε, η Μήδεια με ήτα, η κόρη του βασιλιά, και σε γουστάρω τρελά.
- Χμ , δεν είσθε και η μόνη να ξέρετε, στην Ιωλκό πολλές ακόμα με γουστάρουν και με περιμένουν !
(Χμμ , σα να έχει και λίγο δίκιο η μάνα μου, ψιλοκαβαλημένος μου φαίνεται, σκέφτηκε η Μήδεια)
- Και γω σε γουστάρω ρε, κόβω φλέβες λέμε . Δε ξέρω τι έχω πάθει
- Μα είμαι και πολύ νόστιμος ,αυτό έχεις πάθει.
- (Α ρε μάνα Εκάβη, χίλια δίκια έχεις, ξανασκέφτηκε η Μήδεια )
- Τελαμώνα , που είσαι ρε Τελαμώνα ; Φώναξε ο Ιάσωνας
- Μαστα καπετάνιε !
- Άιντε να δεις λεβέντη’μ , αν κουνάει η Αργώ ! (διώχνει τον Τελαμώνα για να μείνει μόνος)
- Μπορώ να σας φανώ πολύ χρήσιμη ξέρετε . . .
- Καλά, πάμε σε ένα παρκάκι βρε κορίτσι μου, να κάτσουμε σε ένα παγκάκι να γνωριστούμε καλύτερα
- Δε μπορείς γνωριμία στο όρθιο ε ;
- Γνωριμία είπαμε , όχι κατούρημα . (Καλή είναι αυτή για όσο κάτσουμε Κολχίδα, λέει από μέσα του ο Ιάσων)
Στο παρκάκι, υπό το φως της σελήνης, πιασμένοι χέρι χέρι, έχουν επιδοθεί σε εκατέρωθεν υποσχέσεις.
- θα . . .
- ναι , και γω θα . . .(μετά το "θα" μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε , ελεύθερα . Η διήγηση είναι interactive που λένε)
- εσύ και γω . . .
- εγώ και συ . . .
- Jason and Mideia = love for ever
- ένα σπιτάκι στο ελλάντα ,
- Ελλάδα μωρή , "στην Ελλάδα"
- Καλά , με ένα δυο παιντάκια
- "Παιδάκια", μη με ξενερώνεις έτσι στεγνά γαμότη μου
Τον φιλά , την φιλά , τον ξαναφιλά , φουντώνει ο Ιάσων , δεν ήθελε και πολύ , ξεκουμπώνεται , έψαχνε για durex , πουθενά τα durex.
- Που σε ρε Τελαμώνα ,τρέχα φέρε μου κανένα condom και θα κολλήσω πάλι κάνα αφροδίσιο και δε την αντέχω τη φαγούρα .
Πουθενά ο Τελαμώνας.
- Που είσαι ρε Τέλη αστροπελέκι, σου πα να φύγεις και συ το πίστεψες και έφυγες . . .
Πουθενά ο Τελαμώνας
- Ξέρεις Τζάσο μου ;
- Έλα μωρό μου !
- Υπάρχει ένα προβληματάκι . . .
- Προβληματάκι; τι καλέ ; για λέγε !
- Να μωρέ , είμαι λίγο παρθένα . . .
- Μπα σε καλό σου, αυτό ήταν ; με κοψωχόλιασες πάλι νυχτιάτικα
- Ήθελα να στο πω αγάπη μου . . .
- Ε , σιγά το πρόβλημα , τι τα χω τα γαλόνια . . . Θα στο λύσω εγώ το πρόβλημα και δε θα καταλάβει κανείς τίποτα. Θα είσαι όπως και πριν.
Αρχίζουν εντατικότερες εκδηλώσεις με πολύ πάθος στο πάρκο και εδώ σταματάει η διήγηση περί του πονηρού.
Μυθολογία γράφουμε, όχι περιγραφή ανήθικων σκηνών. Μη φρικάρουμε κιόλας. (Διαβάζουν και παππούδες.)
Μετά από κάμποση ώρα απαντάει ο Τελαμώνας
- Που σε καπετάνιε ; ; Με φώναξες ;
- Άσε ρε Τέλη , γύρνα πάλι πίσω στην Αργώ, τώρα πάει, ότι έγινε έγινε . . .

Διάλειμμα για διαφημίσεις και τσιγαράκι όσοι καπνίζουν , εγώ θα φτιάξω ένα διπλό ελληνικό.
Απάντηση με παράθεση
  #25  
Παλιά 15-04-07, 21:03
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ -

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

- Τζάσο μου , κινδυνεύεις πολύ και δε το έχεις καταλάβει ,και μόνο γω μπορώ να σε βοηθήσω .
- Κινδυνεύω ; Από τι ; Βοηθήσεις ; Πώς ; ; Και τι ζητάς για αντάλλαγμα ;
- Τι να ζητάω βρε αγόρι μου , να με πάρεις μαζί σου ζητάω . . . στο Ελλάντα
- Ελλάδα είπαμε . Δια το πονηρό ;
- Εμ ; γιατί άλλο ; Για να σου πλένω τα σώβρακα ; Και ότι άλλο μου ζητήξεις .
- Ξέρεις να μαγειρεύεις τίποτα βρε κοπέλα μου ; ή όλη μέρα "κοκό" θα μου ζητάς ;
- Ναι αμέ , μανιτάρια αλά κρεμ , πίτσα διπλό μανιτάρι , μανιταρόσουπες , ψητά μανιτάρια , μακαρόνια με μανιτάρια, μανιτάρια ογκραντέν.
- Καλά ρε Μήδεια , τίποτ’ άλλο εκτός από μανιτάρι ;
- Σαλάτα μανδραγόρα , spogia somnifera και άλλα πολλά
- Αυγά τηγανιτά "μάτι" ξέρεις να κάνεις κορίτσι μου ; ; Τέτοια απλά δε σε έμαθε η μανά σου ;
- Τηγανιτά ; μάτι ; τι είναι αυτό ;
- Μάστα , κατάλαβα , το θες το δουλικό προσωπικό , και έναν ευνουχισμένο αρχιθαλαμηπόλο , τεσπα , και πως μπορείς να με βοηθήσεις ;
- Έχω ένα φίλτρο ,με αυτό θα πάρουμε το χρυσόμαλλο ρε .
- Φίλτρο ; ; Τι φίλτρο είναι αυτό ;
- Απ το συκώτι του Προμηθέα , περίπτωση σου λέω . Όταν το μάζευα έγινε και ένας 8αρης σεισμός
- Θα έλαχε ρε Μήδεια ο σεισμός , μη τρελαθούμε κιόλας , όλο σεισμούς έχει εδώ .
- Θα πασαλειφθείς με αυτό , θα κάνεις και μια θυσία , θα πιεις απ αυτό , δε θα φοβάσαι τίποτα μετά ,
- Τι μου λες ρε παιδάκι μου ;;; σοβαρά μιλάς ;
- Ούτε φωτιά θα σε πιάνει ,ούτε σίδερο δε θα σε τρυπάει ούτε θα σε βλέπει ο εχθρός . . .
- Ρε , είσαι σίγουρη ; ; Μη πάω "τζάμπα" , σα σκυλί στ’ αμπέλι .
- Σίγουρη , χίλια τα εκατό σου λέω , δοκιμασμένο .
- Ρε ,μήπως θες να με ξεφορτωθείς ; λέγε
- Αφού σ’ αγαπάω . . . με αυτό θα σκοτώσεις τους ταύρους , θα νικήσεις τους δράκους , το χρυσόμαλλο δικό σου και φύγαμε . . .
Παίρνει το φίλτρο ο Ιάσων και γίνανε όπως τα είχε πει η Μήδεια . Και οι ταύροι σφάχτηκαν , και οι δράκοι φαγώθηκαν και
ο Αιήτης τα πήρε στη κράνα . Σου λέει , εκεί που πήγαινα για καλαμπούρι , πάνε τα δώρα του Ήφαιστου .
- Ρε κωλόπαιδο , του λέει , το χρυσόμαλλο θέλεις ;;
- Ε , τι λέμε τόσες μέρες ; ; Τι παιδευόμαστε ;
- Εκεί είναι , άντε πάρ’ το τσογλάνι . . . Για να σε δούμε τώρα
Το «άντε πάρ’ το» μια κουβέντα ήτανε , ο δράκαρος το φύλαγε κάτω απ το δέντρο και δεν έκλεινε μάτι
και περαστικούς σαν τον Ιάσων τους έτρωγε για μεζεδάκι . Η Μήδεια καθησυχάζει τον Ιάσων
- Don’t worry, θα τον τακτοποιήσω εγώ τον Δράκο
- Εσύ ; ; Πως ; ;
- Με άλλο φίλτρο ,
- Αντε ρε ; Θα λωλαθώ σήμερα .
- Θα δεις ! έχω ένα φίλτρο από μια ματωμένη στάλα από τα γεννητικά όργανα του Ουρανού όταν του τα έκοψε ο Κρόνος.
- Μωρή , μιλάς σοβαρά ; Θα με τρελάνεις λέμε .
- Έχε μου εμπιστοσύνη λέμε
- Που πας και τα βρίσκεις αυτά ; ;
- Απόρρητο επαγγελματικό μυστικό , να μη ρωτάς .
- Καλά
- Εσύ πιες αυτό το φίλτρο και στο Δράκο δώσε από το άλλο φίλτρο. Α ,και που σαι , μη τα μπερδέψεις τα φίλτρα γιατί . . .
- Γιατί ;
- Γιατί σε βλέπω στις πλατείες τα βράδια τραβεστί να κάνεις πιάτσα και το χρυσόμαλλο θα το φοράς για προκλητικό εσώρουχο.
Πάει που λέτε , δίνει το "δόλωμα" στο Δράκο , σαράντα χρόνια είχε να κλείσει μάτι ο Δράκος , εκείνη την ώρα κοιμήθηκε του καλού καιρού.
Μαγκώνει ο Ιάσων το χρυσόμαλλο απ το ένα χέρι , την Μήδεια απ το άλλο και βουρ για το καΐκι.
- Αργοναύτες , σαλπάρουμε , βίρα τα πανιά ,
- Φύγαμε καπετάνιε . . .
- Θα πάρουμε μαζί μας και αυτό το καλό κορίτσι αλλά , προσοχή , ότι και να σας κερνάει , μη τυχόν και δοκιμάσετε ,καήκατε φουκαράδες μου.

Τους παίρνει στο κυνήγι ο Αιήτης αλλά που να τους φτάσει. Γίνανε οι Αργοναύτες "καπνός".
- Μαδαφακερς , φώναζε ο Αιήτης από μακριά
- Σαναβεμπιτς , απάνταγε ο Ιάσων
Πιάνει ο Κάστωρ με τον αδελφό του τον Πολυδεύκη το χρυσόμαλλο και το σηκώνουν με τα χέρια ψηλά και φωνάζουν του Αιήτη
- Τι είναι αυτό ρε Αιήτη ; ; Πως το λένε ; ;
- Ρε κωλόπαιδα , θα στείλω δικό μου άνθρωπο στην Ελλάδα να σας πηδήξει τις αδελφούλες , την Κλυταιμνήστρα
και κείνη την ομορφούλα την Ελένη , θα σας κάνω ρεζίλι σε όλο τον κόσμο . Τσογλάνια του κερατά.
(Είπαμε .Κάστωρ ,Πολυδεύκης, Ωραία Ελένη, Κλυταιμνήστρα, ήταν αδέλφια , για να κάνουμε και λίγο το εκπαιδευτικό κομμάτι)

Αποδράσανε που λέτε οι Αργοναύτες και εδώ λίγο η Μυθολογία μας τα μασάει διότι απ τη Μαύρη Θάλασσα βρεθήκανε
ξαφνικά στον Βόρειο Ωκεανό (δια μέσου κάποιου ποταμού Τανάϊ) και κατηφορίσανε σα κάτω σα κάτω ,και μόλις είδανε το
Γιβραλτάρ το κόψανε όλο αριστερά και ξανά βρεθήκανε στην Μεσόγειο .
Α ! ξέχασα να σας πω πως το καράβι Αργώ μιλούσε κιόλας , ναι , βέβαια . Είπε λοιπόν στους Αργοναύτες πως έπρεπε
να ξηγηθούν μια κάθαρση στο νησί της Κίρκης που ήταν θεία (ή αδελφή) της Μήδειας και είχε στο νησάκι της οργανωμένο
καθαρτήριο. Ποιος ξέρει τι βρώμα και απλυσιά έδερνε τους Αργοναύτες που η Αργό δεν άντεξε άλλο και τους το είπε ευγενικά
πως ένα ντουζάκι καλό θα τους έκανε στην τελική . Κάνανε την κάθαρση οι Αργοναύτες και συνέχισαν.

Μετά λέει περάσανε από το νησί των Σειρήνων. Αρχίσανε τις κορώνες και τα τσιφτετέλια για να φέρουνε κοντά
τους ναύτες αλλά εδώ καθάρισε ο Ορφέας ο οποίος ετοίμαζε και καινούργιο cd , άρχισε με τις κιθάρες τους και οι
Αργοναύτες δεν ακούγανε τις σειρήνες αλλά τον Ορφέα , ένας μόνο αργοναύτης βούτηξε , ο Βούτης .
Μερικά πράγματα στη μυθολογία ρε παιδάκι μου, τα καταλαβαίνεις και μόνο απ το όνομα.
Κανονικά ο Ιάσωνας θα έπρεπε να τον είχε καταλάβει τον Βούτη απ το όνομα και να τον δέσει στο κατάρτι – όπως δέθηκε
και ο Οδυσσέας αργότερα.. Και τον Γανυμήδη , που είδαμε σε άλλο πόστ , μόνο απ το όνομα φτάνει για να καταλάβει
ο υποψιασμένος αναγνώστης , βγάλε το "νυ" απ το Γανυμήδης και να ο μύθος , ξεδιπλώθηκε.
Τέλος πάντων , και ο Βούτης μη φανταστείτε πως του κακόπεσε η βουτιά , τον έσωσε η Αφροδίτη λένε από βέβαιο πνιγμό
και μετά τον πήρε η θεά για δική της χρήση και αρχίσανε τα "σούξου μούξου" και τεκνοποίησε παρακαλώ η Αφροδίτη
ένα παιδάκι που το έλεγαν Έρυκα.
Να μη σας τα πολυλογώ , επόμενος σταθμός ήταν το πέρασμα από την Σκύλα και Χάρυβδη (τα στενά της Μεσσήνης Σικελίας )
Μετά πήγανε στην Κέρκυρα όπου εκεί συναντήθηκαν μυστηριωδώς με τον στόλο του βασιλιά Αιήτη που ακόμα αναζητούσαν
τον Ιάσων την Μήδεια και το χρυσόμαλλο .
- Βρε βρε μικρός που είναι ο κόσμος (τους είπε η Μήδεια μόλις συναντήθηκαν στο λιμάνι)
- Αστα τα τσαλιμάκια , ή έρχεσαι μαζί μας με το καλό ή θα γίνει εδώ της "επί χρήμασι διδομένης γυναικός"
- Κοίτατε πατριωτάκια , εδώ είναι Κέρκυρα , ουδέτερο έδαφος , ας μη γίνουμε ρεζίλι .
Πήγανε οι Κολχιείς στο βασιλιά της Κέρκυρας αλλά το πράγμα δε μπορούσε να αλλάξει . Ο Ιάσονας έσπευσε να την
στεφανωθεί , με παπά και κουμπάρο τη Μήδεια, για να είναι και επίσημος γάμος οπότε το καλοσκεφτήκανε
οι Κολχιείς , ήπιανε και ένα καφεδάκι που τους έψησε η Μήδεια , ζητήσανε πολιτικό άσυλο του βασιλιά
της Κέρκυρας και το πήραν και κατοίκησαν μόνιμα στο νησί . Για αυτό οι Κερκυραίοι σήμερα είναι ολίγον τρελοί ,
γιατί βαστάνε και από Κολχίδα λίγο.

Συνεχίζει η Αργώ , την πιάνουνε κάτι μποφώρια , βγήκανε Λιβύη , μουρλάθηκε ο Ιάσων , βλέπεις δεν είχανε
μαζί τους κανένα Καλύμνιο να μαζέψει κανένα σφουγγάρι , φεύγουν ανατολικά , εκεί τους την έπεσε κάποιος θεός
ονόματι Οσίρις, Πρώτη φορά τον ακούσανε , πρώτη φορά τον είδανε , φόραγε και μια μάσκα λες και ήταν αποκριές τριώδιο.
- Μάγκες, να μου κάνετε την χάρη και να φύγετε από δω, στα τσακίδια τώρα, είσαστε σε λάθος Μυθολογία.
- Συγνώμη κύριος, κατά λάθος, μας χάλασε η πυξίδα είχαμε και κακούς καιρούς, ηρεμήστε.
- Σας καταλαβαίνω, από δω και πέρα όμως είναι Αιγυπτιακή μυθολογία, και εσείς ήσαστε Έλληνες, ΟΥΣΤ λοιπόν από δω. . .
να φύγετε πάραυτα μη γίνει καμιά χοντρή παρεξήγηση. Πηγαίνετε βόρεια αλλά όχι κατά δώθε.
- Μάστα κυρ Οσίρι μας

Επόμενος σταθμός η Κρήτη . Εκεί όμως ήταν ένας κακός γίγαντας, ο Τάλως ,ο οποίος φύλαγε το νησί και έκανε τρεις φορές
την μέρα την βόλτα του νησιού. Μόλις βλέπει την Αργώ αρχίζει να πετάει πέτρες . Αυτόν τον ανέλαβε αποκλειστικά η Μήδεια.
- Αράχτε μάγκες , αυτόν θα τον συγυρίσω εγώ
- Τι θα κάνεις πάλι μωρή Μήδεια ; ; Κανένα φίλτρο ; ;
- Ναι , κάτι έχω και επειδή θα λήξει όπου να ναι , έλεγα να το χρησιμοποιήσω .
Και ξηγήθηκε και του Τάλω
- Αφήστε μας να περάσουμε κύριε Τάλω ! Είμαστε καλά παιδιά
- Εν το κουνώ απ επαέ λέγω σου
- Τότε ,να σας προσφέρω ένα ωραίον ποτόν κύριε Τάλω μου, μια τσικουδιά απ την Κολχίδα, να δείτε πως το φκιάχνουμε εμείς .;
Πίνει ο Τάλως, ίσα που πρόλαβε να πει και μια μαντινάδα ,

"Εσύ είσαι όμορφη και γω 'μαι άσχημος
εσύ μικρή και γω μεγάλος
και σα να μη μου φτάναν όλα αυτά
στη μέση υπάρχει κι άλλος"

και πάρ’ τον κάτω ξερός και ο Τάλως .

Επόμενος σταθμός η Αίγινα και τέλος φτάνουν στον Παγασητικό . Μόλις φτάνουν , δένουν στο μόλο την Αργώ .
Τρέχει ο Ιάσων σπίτι του να βρει τους δικούς του
- Μπαμπά ! Ήρθαμε , σου έφερα και νύφη , αλλά μήτε καφέ μη πιεις απ τα χέρια της μήτε νερό μήτε τίποτις. Υπάρχει λόγος .

Συνεχίζεται. . .
Απάντηση με παράθεση
  #26  
Παλιά 15-04-07, 21:05
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Είπαμε σε άλλο ποστ ότι ο Ζευς ήταν πολύ γκομενιάρης, μπερμπάντης, μουρντάρης και γενικότερα
επιρρεπής σε ανηθικότητες σεξουαλικού περιεχομένου.
Έτρωγε και τις χυλόπιτές του όμως που και που. Όλοι οι αρσενικοί τις τρώνε και μετά το παίζουν ψύχραιμοι
και τα ρίχνουν τα φταιξίματα στην κακούργα κενωνία και ότι τα θηλυκά κοιτάνε τα πορτοφόλια και κάτι τέτοια.
(Δικαιολογίες για χυλόπιτες , όσες θες. . . )

Πέρναγε μια μέρα ,που λέτε ,ο Δίας απ την Θήβα, (για καθαρά σεξουαλικούς λόγους από ότι δείχνουν τα γεγονότα)
Φτάνει έξω από το σπίτι του Αμφιτρύωνα , και πέφτει πάνω στην γυναίκα του την Αλκμήνη που άπλωνε
τη μπουγάδα της η κοπέλα . Ομορφούλα όπως ήταν, δεν πέρναγε ποτές απαρατήρητη, την κάνει ο Δίας lock
με το σκόπευτρό του.
- Πως σε λένε μωρό μου
- Εμένα μιλάτε ?
- Βλέπεις κανένα άλλο μωρό εδώ τριγύρω ?
- Ρε μπάρμπα . . .
- Παρντόν ?
- Ρε α’ πάγαινε από δω πρωινιάτικα . . . και έχουμε και δουλείες .
- Ξέρεις ποιος είμαι εγώ μωρή ?
- Oχι ρε, δε ξέρω !
- ο Δίας !
- Και γω είμαι ο Πάπας της Ρώμης , ρε αι πάγαινε σου λέω, γεροξεκούτη,
τράβα στα ‘γγονάκια σου να τους δώσεις καμιά σοκολάτα που θέλεις και περιπέτειες.

Στραβοκαταπίνει ο Δίας, πήγε παραπέρα σε ένα καφενέ, ρώτησε, έμαθε, του είπαν ,το και το ,ήταν η Αλκμήνη,
η κόρη του Ηλεκτρίωνα από το Άργος, νιόπαντρη και ερωτευμένη τρελά με τον άντρα της τον Αμφιτρύωνα.
Και ο Δίας που δεν ανεχόταν να τρώει χυλόπιτες την έκανε τη βρομοδουλειά του.

Σα θεός που ήτανε , μπήκε στο μυαλό του Αμφιτρύωνα και τον έστειλε για ψάρεμα.
Μετά μεταμορφώθηκε ο ίδιος σαν Αμφιτρύωνας και μπούκαρε παρακαλώ στο σπίτι
σαν κύριος Αμφιτρύωνας. Για να το φχαριστηθεί ξηγήθηκε και του Ήλιου μια πολύ σπέσιαλ εντολή .
- Ρε , μη βγεις για κάνα δυο τρεις μέρες
- Μα , Δία μου , ξέρεις τι μου ζητάς ?
- Ρε μη βγεις σου λέω , θέλω μια πολύ μεγάλη νύχτα.
- Ξέρετε κάτι όμως . . .
- Ρε ακούς που σου λέω
- Συνυπολογίστε όμως πως θα υπάρξει σχετικό πρόβλημα με την χλωροφύλλη και την φωτόλυση στα φυτά ?.
- Ρε δε πα να γίνουν όλα πετρέλαιο, εγώ θέλω να το φχαριστηθώ με την μαντάμ και θα το φχαριστηθώ.

Και μπαίνει που λέτε στο σπίτι , γλυκοκοίταξε την Αλκμήνη που σιδέρωνε, γλυκοκοίταξε και αυτή,
της λέει ο Δίας
- Είσαι για έναν αστακόν ? (ο "αστακός" είναι αλληγορικό, το δανείστηκα από άλλο τοπίκιο )
- Πονηρούτσικο , θες και αστακό τώρα , ε ?
- Εμ, δε θέλω ? Είσαι ?
- Άμα δεν είμαι για ένα αστακό με τον άντρα μου με ποιόν θα είμαι ? με τον γείτονα ?
- Αυτό να μου πεις , προχώρα στη κρεβατοκάμαρα λοιπόν

Εβδομήντα δύο ώρες περικαλώ σεξ, άμα ήταν αστακός θα είχε βρομίσει , η Αλκμήνη τα έφτυσε η γυναίκα
και ο Αμφιτρύωνας ο αληθινός περίμενε σε μια βραχονησίδα να ξημερώσει να μαζέψει τα δίχτυα.
- Σίδερο έχεις βάλει ρε κίναιδε στη μέση σου ? είπε η Αλκμήνη
- Σκασμός μωρό μου !
- Μιλάς κάπως αλλιώτικα σήμερα, πιο μπάσα η φωνή σου, μου θυμίζεις ένα τσιτσιφιόγγο το πρωί
που με πείραζε και έλεγε πως είναι ο Δίας.
- Τσιστιφιόγγος ε ? . . Πάρτα τώρα μωρή άρρωστη να μάθεις .

Το φχαριστήθηκε ο Θεός , με το πέρας των 72 ωρών ,σηκώθηκε, ντύθηκε, έφυγε και γυρίζει καπάκι σπίτι
ο αληθινός Αμφιτρύωνας, μπαίνει μέσα και σαν καλός σύζυγος ρίχνει ένα φιλάκι στην σύζυγο, την βρήκε
όμως κάπως χλωμή, λαχανιασμένη, κουρασμένη, ημίγυμνη και ξεμαλλιασμένη, δεν έδωσε σημασία,
της κλείνει πονηρά το μάτι και λέει
- Είσαι για ένα αστακό μωρό μου ?
- Παααλι ?
- Τι πάλι ?
- Κάτσε να ξεκουραστείς και λίγο βρε παιδάκι μου! αυτός ο Τειρεσίας πάλι βασιλικό πολτό σε τάισε ?.
- Να ξεκουραστώ ? από τι καλή μου Άλκη ? Τι έπαθες ?
- Τι να έπαθα ?? εσύ ρε δε κουράστηκες ?
- Γιατί ?
- Εμένα τρέμουν τα πόδια μου λέμε.!
- Μα γιατί ? βρε κοριτσάκι μου , εγώ ψάρευα ! εσύ κουράστηκες ?
- Βρε Αμφι μου . . .
- Ναι
- Εσύ . . .
- Ναι
- Και εγώ
- Ε ! τι ?
- Πριν λίγο ,
- Πριν λίγο ? πριν λίγο , τι ?
- δεεε. . .
- Δε σε καταλαβαίνω μωρό μου σήμερα . . .
Η Αλκμήνη όμως κάτι κατάλαβε. Κάτι δε πήγε καλά, έκατσε, ξαναέφαγε τον αστακό της και ας μη πείναγε.
Όλα τα θηλυκά μπορούν να αντέξουν και δυο και τρεις και παραπάνω αστακούς χωρίς πολλά λόγια .
Στους αρσενικούς κόβεται η όρεξη μετά το δεύτερο πιάτο.
Ο Αμφιτρύωνας σα κάτι να ψυλλιάστηκε και αυτός και ρώτηξε τον φίλο του τον Τειρεσία και αυτός του τα είπε όλα
- Ο Δίας στην έκανε τη βρομοδουλειά ρε c
- Τον παλιοκερατά . . .
- Δυστυχώς Αμφι μου,
- Και η Αλκμήνη μου ?
- Αυτή δε φταίει σε τίποτα, δεν ήξερε ,νόμιζε ότι ήσουν εσύ, μετά σα κάτι να κατάλαβε.
- Βρε τον τρισάθλιο το Δια τι μου έκανε , άντε νάρθει ο Χριστιανισμός να ησυχάσουμε από δαύτον.
Ησύχασε ο Αμφιτρύων , ο ποιο ευτυχισμένος κερατάς της αρχαίας Ελλάδας.
- Να σε ρωτήξω και κάτι άλλο ρε Τειρεσία μου
- Έλα
- Εγώ ποιος είμαι τώρανε ? Ο Αμφιτρύων ή κάνας άλλος ?
- Έλα ρε, ηρέμησε , ο Αμφιτρύωνας είσαι
- Σίγουρα ?
- Όπως σε βλέπω και με βλέπεις
Μαύρο φίδι στον κόρφο του Αμφιτρύωνα αφού ο Τειρεσίας, ως γνωστόν, ήταν θεόστραβος ,τεσπα..

Πέρασαν εννιά μήνες και η Αλκμήνη έκανε δίδυμα. Τον Ηρακλή και τον Ιφικλή .
Ο Ηρακλής, λένε, ήταν γιος του Δία και ο Ιφικλής γιος του Αμφιτρύωνα. (λένε)

Λένε επίσης, κάτι σκανδαλοθηρικές γλώσσες της εποχής, ότι τα παραπάνω είναι δικαιολογίες γιατί
ο Αμφιτρύωνας είχε πάει στο πόλεμο, έλειπε 4 χρόνια πολεμώντας τους Ταφίους και στο τέταρτο χρόνο
πήρε τηλεγράφημα από την Αλκμήνη που έλεγε «ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΟΠ».
Αμέσως σύναψε εσπευσμένη ειρήνη με τους Ταφίους, με πολύ δυσμενείς όρους για αυτόν,
και αναχώρησε χωρίς πολλές κουβέντες για Θήβα.

Η Ήρα που ήτουνε πολύ ζηλιάρα είχε συνήθειο να καταδιώκει (εκ των υστέρων πάντα) τις γεγαμημένες.
Δεν ήξερε κι αυτή να κρατήσει λίγο τα χαλινάρια του άντρα της από πριν αλλά τον αμόλαγε και όπου
πήγαινε και "ξεφόρτωνε" ο Δίας πήγαινε μετά και η Ήρα και έκανε σκηνές.
Πιάνει που λέτε η Ήρα την θεά των τοκετών που την λέγαν "Ειλείθυια" και τις δίνει εντολές να
δυσκολέψει και καθυστερήσει την γέννα της Αλκμήνης. Εννιά μέρες κράτησε ο τοκετός και πρόλαβε
και γεννήθηκε πρώτος ο εφταμηνίτικος Ευρυσθέας που έγινε βασιλιάς αντί του Ηρακλή και μετά τον
έστελνε σε θελήματα .

Παρένθεση .
Αρχικά η "Ειλείθυια" έγραφε το όνομά της με λιγότερα "ι" και συγκεκριμένα με ήτα-γιώτα-γιώτα
αλλά επενέβησαν πολύ αργότερα οι Αλεξανδρινοί φιλόλογοι και του άλλαξαν τα φώτα στα "ει" & "υ"
για να μην κάνουν "ηλίθιους" συνειρμούς οι νεότεροι.
Κλείνει η παρένθεση.

Όλη τη δύναμη απ τα δίδυμα την πήρε ο Ηρακλής και είχε ταράξει τον Ιφικλή στις καρπαζιές και ο
φουκαράς δε μίλαγε γιατί θα έτρωγε κι άλλες.

. . . ΦΛΑΑΑΑΠ μια καρπαζιά
- Τι βαράς ρε ?
. . . ΦΛΑΑΑΑΠ ΦΛΑΑΑΠ δεύτερη διπλή καρπαζιά
- Μαμαααα (φώναζε ο Ιφικλής)
- Σκασμός ρε , έτσι και μιλήσεις την έβαψες .
- Τι θα μου κάνεις ρε ?
- Θα σε βάλω με το ζόρι να ακούσεις ΟΛΑ τα τραγούδια του Φεστιβάλ Αθηνών και Θεσσαλονίκης, no joke.
- Ωχ ,αμάν , όχι . . , μα καλά, πόσο διεστραμμένο μυαλό έχεις επιτέλους ?!
- Τι είναι Ιφικλή μου ? Τι έχεις και φωνάζεις (απαντάει η μαμά Αλκμήνη)
- Τίποτα μαμά , άκυρο , όλα καλά εδώ . . .

Η Ήρα δεν ησύχαζε από τη ζήλια της και έστειλε δυο φίδια για να δαγκώσει τα παιδάκια καθώς και τον
Ραδάμανθυ για να ξελογιάζεται η Αλκμήνη (Κρητικό κοπέλι ο Ραδάμανθυς, σε στυλ " Μαρτάκη",
χαζοβιόλης, γιος του Δία και Ευρώπης από άλλο επεισόδιο, η Ευρώπη, με τον ιπτάμενο ταύρο)
Βλέπει τα φίδια ο Ιφικλής , βάζει τα κλάματα,
-Τι κλαις ρε μάπα, τρέχα στη κουζίνα να μου φτιάξεις ένα φραπέ μέτριο με γάλα και έχει γίνει
το στόμα μου σα γαλότσα και καθαρίζω εγώ με τα φίδια.
Πάνε τα φίδια και από τότε καταλάβανε ότι ο Ηρακλής δεν είναι τυχαίος αλλά θα κάνει «άθλους» .

Συνεχίζεται
Απάντηση με παράθεση
  #27  
Παλιά 22-04-07, 17:05
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

ΤΑΝΤΑΛΟΣ

Πάνω από τα μάγουλα του Ταντάλου ήτουνε πολλά γένια και φαβορίτες και
μουστάκια και ανάμεσα στα μουστάκια του κάπου κάπου έβλεπες ένα στόμα
να ανοιγοκλείνει άμα μάσαγε. Κάτω απ τα μούσια είχε ένα σκληρόπετσο δέρμα
και κάτου απ το δέρμα φλέβες με καυτό αίμα και το αίμα κύλαγε και πήγαινε στο
μυαλό του και σκεφτότανε όλο ατιμίες και ανωμαλίες και πώς να κονομήσει και
πώς να σε ξεγελάσει και πώς να τα έχει καλά με τον Δία. Και μαχαίρι είχε και
σπαθί είχε και απ’ όλα είχε αλλά ήταν σκάρτος άντρας. Τσογλαναράς μεγάλος

Έξυσε που λέτε την γενειάδα του ο Τάνταλος, έριξε μια περίεργη ματιά στους
μεζέδες στο τραπέζι, και στα ποτά απάνου στον Όλυμπο που τον είχανε καλεσμένο
στο συμπόσιο. Μετά κοίταξε πονηρά τους υπόλοιπους θεούς και ημίθεους γύρω γύρω
απ το τραπέζι, που άλλοι κρασοπίνανε, άλλοι γελάγανε, ο Άρης, ο θεός του πολέμου,
έστελνε φιλάκια με πολύ πάθος και έκλεινε το μάτι στην Αφροδίτη, στην θεά του έρωτα
και του κρεβατιού, η Αφροδίτη πάλι απέναντι βάσταγε το χέρι του Ήφαιστου και
ντρεπότανε και δε μίλαγε, ο Ήφαιστος, ο θεός της δουλειάς και της προκοπής όλο
κοίταγε υποψιασμένος, ο Ερμής, ο θεός της κλεψιάς και του εμπορίου, έπαιζε με το
κηρύκειό του, η Ήρα η θεά της κρεβατομουρμούρας, σκυλοβαριότανε και ήθελε να
πάει για ύπνο και όλο έβριζε από μέσα της «τον κακό χρόνο νάχουνε ούλοι τους»,
ο Ποσειδώνας έκανε τα γούστα του με την τρίαινα και έλεγε ιστορίες για αγριεμένες
θάλασσες με κύματα υψωμένα σαν βουνά και πιβάτες στα παλιοπάπορα που κάναν’
εμετό και αυτός τους έκανε χάζι και γέλαγε. Ο Απόλλωνας, ο θεός της μουσικής και
του μυστηρίου, έπαιζε με την λύρα του ένα πυρρίχιο και ο Δίας "κάρφωνε" με τα μάτια
και ζαχάρωνε την κυρία Ιξίωνος και λογάριαζε πότε να την απαφτώσει . . .
και πολύς άλλος κόσμος ήτουνε, υψηλή κοινωνία λέμε ανακατεμένοι με θεούς και
ημίθεους και άλλα τέτοια πολλά και το παλάτι σε αναγεννησιακό ρυθμό και οι τουαλέτες
με χρυσές χέστρες μέσα και κρεμαστοί κήποι και σιντριβάνια και να το νέκταρ να ο
καμπανίτης να τα χαβιάρια να τα ξωτικά φρούτα να τα σούσια και χορός , πολύ χορός.
Και απόξω απ το παλάτι, κάτω στους πρόποδες του Ολύμπου, ο κοσμάκης. . . έτρεχε
και πολεμούσε να επιβιώσει και βλαστήμαγε την τύχη του. Άλλοι στα χωράφια να
σκάβουν, άλλοι στις κοδομές να χτίζουν και να κουβαλάνε πέτρες, άλλοι ψαράδες να
θαλασσοπνίγονται, τα δάση γεμάτα τσοπαναραίους, οι φουρναραίοι κλαίγανε για τα
απούλητα ψωμιά . . . που και που κανένας σοβαρός κουστουμάτος με γραβάτα και με
το βαλιτσάκι του ανά χείρας.
Επάγγελμα ; Συνήθως απροσδιόριστο. Άμα δε καταλάβεις ρε παιδάκι μου με την πρώτη
τι δουλειά κάνει ο άλλος, άστα και βράστα. Κανένας διανοούμενος θα είναι που γράφει
έργατα στον ελεύθερο χρόνο του (ολημερίς και ολονυχτίς) και στο βαλιτσάκι το πιθανότερο
να έχει τσαλακωμένα τα θεατρικά έργατά του που δε συγκινούν τους σκηνοθέτες ούτε
παραγωγούς και ούτε την πρώτη σελίδα δεν αντέχουνε να διαβάσουνε και τον διαολοστέλνουνε
και δεν του τα παίρνει κανείς. . . και άλλα τέτοια.

Και ξαναγυρίζουμε στην δεξίωση στον Όλυμπο

Έβγαλε λοιπόν που λέτε ο Τάνταλος και ένα πούρο από τη τσέπη του και είπε στο Δία
- Μπορώ να σας προσφέρω ένα ;
- Μερσί, αλλά θέλω να το κόψω
- Μα είναι τα καλύτερα πούρα Δία μου, Αβάνας .
- Όχι σου λέω. . . να πιω θέλω. . . βάλε μια φωνή του Γανυμήδη ρε c.
- Γανυμήδηηηηη (φωνάζει ο Τάνταλος με μια πονηρή ματιά)
- Έφτασεεεεεε (τρέχει ο Γανυμήδης με ένα παράξενο χαμόγελο. . . )
- Φέρε μια ρετσίνα ρε c να φύγει η αλμύρα απ τη ρέγκα . . . και σβέλτα
- Μάστα, τρέχω . . . (και τραγούδαγε κιόλας το παιδί "η πιο καλή γκαρσόνα είμαι γωωωω" και τέτοια)

Ο Τάνταλος ήταν και πολύ μεγάλος τσογλαναράς και σκάρτος άντρας και διαρκώς χωμένος στα
διαπλεκόμενα. Είχε δύο παιδιά, τον Πέλοπα που μιλήσαμε σε προηγούμενο ποστ και την Νιόβη
αλλά ήταν και ο νούμερο1 μαϊντανός στον Όλυμπο. Όλο έβρισκε αφορμές και πήγαινε στα τραπέζια
και στα γλέντια καλεσμένος ακάλεστος και όλο το έπαιζε φίρμα και αλαζονεία και σπουδαίος στον
κοσμάκη απ όξω. «Εγώ ; Με τον Δία ; Καρπαζιές παίζουμε όλη μέρα» έλεγε όλη την ώρα
και ο κόσμος τον είχε για σπουδαίονε και από κοντά για κανένα ρουσφέτι αλλά
και ο Δίας πάλι τον είχε σε εύνοια για να του κανονίζει βρομοδουλειές.
Όλοι οι μεγάλοι τονε θέλουνε έναν άνθρωπο της μπιστοσύνης τους από κοντά.
- Βάζεις ένα χεράκι να τον απαγάγω ; Έχω νταλκά σου λέω απόψε
- Ποιόν Δία μου;
- Τον Γανυμήδη ντε . . . .
- Ντροπή . . . τι θα λέει ο κόσμος
- Έλα μωρέ τώρα, ο κόσμος. . . Την Ήρα μόνο να προσέχουμε
Αυτά με τις ντροπές είναι μόνο για δικαιολογίες, τονε βοήθησε λέμε και μετά ο Δίας τονε είχε
τον Τάνταλο πιο πολύ στα ώπα ώπα κι πολλοί τηνέ ζηλεύανε τη θέση του αλλά και ο Τάνταλος μετά
άρχισε τις μπαγαποντιές. Έκλεβε, πήγαινε στα συμπόσια στον Όλυμπο, βούταγε μεζέδες νεκτάρια
αμβροσίες, τα έβαζε στη τσέπη και με αυτά "λάδωνε " τους απόξω. Βουτάει μια μέρα μια μερίδα
κεφτέδες και βγαίνει όξω στους πολλούς. Βλέπει ένα φιλόσοφο με το περιποιημένο μουσάκι του.
Ονόματα δε λέμε . . .Δε μπορούσες πάντως τότες να είσαι σοφός άμα δεν είχε μούσι,
αλλά και τώρα έτσι είναι ακόμα. Του λέει ο Τάνταλος:
- Ρε c , έχεις φάει καθόλου αυτές τις μέρες ;
- Όχι , διότι . . . εγώ, . . . εμένα που με βλέπεις δηλαδής . . .
- Καλά, άστο, κατάλαβα, . . .
- . . .
- Πάρε μια μερίδα κιοφτέδες και σε θέλω δικόνε μου
- Φχαριστώ Τάνταλέ μου,
- Λοιπόν, να πας να πεις στους ανθρώπους ότι ο Ήλιος δεν είναι θεός αλλά διάπυρη μάζα
- Σώπα ρε c, σοβαρά μιλάς ;
- Ναι, ψέματα μας λέγαν οι θεοί και τέτοια.
Τα άκουγε ο Δίας αυτά, τα μάθαινε και την έλεγε στον Τάνταλο
- Ρε , άει στο διάτανο κάτσε καλά και μη λες τα μυστικά θα βρεις μπελά
Αλλά ο Τάνταλος είχε πάρει το μυαλό του πολύ αέρα και μύτη ψηλά και ύφος πολύ.
Αντί να βάλει μυαλό έμπλεξε και με κλεπταποδοχή. Ένας κύριος Πανδάρεως το όνομα
μπήκε περικαλώ στο ναό του Δία και μια ωραία πρωία για να προσκυνήσει και εκεί που
προσκύναγε είδε ένα χρυσό σκυλί, δεν τον έβλεπε κανείς, σου λέει δε το παίρνω δικό μου
να το κάνω λίρες ; Το πήρε, που να το κρύψει ; Του Τάνταλου ξηγήθηκε.
- Μου το φυλάς ρε c ;
- Φέρτο
- Πάρτο και τα κέρδη μισά μισά
Ο Ερμής όμως έψαξε και ρώτηξε και έμαθε και τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι στον μπαμπά του
και μετά έτρεξε να πάρει το σκύλο πίσω.
- Δώσε πίσω τον κυών
- Τον ποιόν ;
- Τον κυών ρε, τον σκύλο . . .
- Α, δεν τον έχω
- Φέρτο που σου λέω, θα μπλέξεις, τα ξέρουμε όλα.
Και αρχίζει ο Τάνταλος τους όρκους, τα "ορκίζομαι " και "δεν έχω τίποτα"
και "στα κόκαλα του πατέρα μου" και "στα κόκαλα της μάνας μου" και "να πέσει φωτιά να με κάψει"
και "να μη ξαναπιώ νερό ποτές μου" Μεγάλη αμαρτία να δίνεις όρκους στα ψέματα. Τέλος πάντων
Τον σκύλο δε μας λέει η μυθολογία τελικά τι τον κάνανε και ποιος τον πήρε
και ποιος τα κονόμησε , κάτι σαν τα ομόλογα της JP Morgan ένα πράγμα πάντως
ο Τάνταλος την ξαναέκανε τη βρωμιά του.
Κάλεσε τους θεούς να τους κάνει το τραπέζι, για ένα μεζεδάκι, και κανένα κοψίδι.
Λέει η μυθολογία πως έπιασε το γιο του τον Πέλοπα και τον έσφαξε και τον μαγείρεψε
και τους τον σέρβιρε. Ο Δίας έψαχνε να βρει το ψαρονέφρι, πουθενά το ψαρονέφρι.
- Ρε c , τι κρέας είναι τούτο ;
- Φάε και πες μας Δία μου . . .
Τρώει η Δήμητρα δυο μπουκιές. . .
- Κατσικάκι δεν είναι, χοιρινό δεν είναι, μοσχαράκι δεν είναι . . . τι είναι ;
- Ρε, πούνε ο Πέλοπας, για φέρτονα να τον δούμε ;
Ταραχή ο Τάνταλος, σύγκρυο τονε έπιασε
- Βρε τον παλιοκερατά . . . μας τάισε ανθρώπινο κρέας
- Φτού σου καθίκι
- Δηλαδή μας κορόιδεψες ασυστόλως
- Ρε, ντιπ μινάρας είσαι ; (Είπαμε, για το «μινάρας» θα ρωτήσετε ένα Πατρινό τι πα να πει)
Και σαν θεοί που ήσανε πιάσανε τον Πέλοπα και τον ξανασυνθέσανε και ξαναζωντανέψανε
και μετά ο Πέλοπας κατέβηκε στη Πελοπόννησο και έγινε βασιλιάς και τα έχουμε ξαναπεί αυτά
και μετά ο Δίας καταδίκασε τον Τάνταλο σε αιώνιο βασανιστήριο.
Τονε έβαλε μέσα σε μια λίμνη που δίψαγε αιώνια αλλά δε μπορούσε να πιεί γιατί το νερό
απομακρυνόταν από τα χείλη του όσο αυτός προσπαθούσε να το πλησιάσει και πεινούσε
αιώνια αλλά δεν μπορούσε να πιάσει τα φρούτα διότι και τα κλαδιά απομακρυνόντουσαν
όσο άπλωνε το χέρι του. Μαρτύριο μεγάλο σας λέω.




Οι γραμματιζούμενοι λένε πως ο Τάνταλος ήταν ο πρώτος επαναστάτης που
πήγε κόντρα στους θεούς και την θέλησή του. Τους κατασκόπευσε, τους έκλεψε
μυστικά τα οποία διέδωσε και τους ειρωνεύτηκε. Τιμωρήθηκε με αιώνιο μαρτύριο
όπως και ο Προμηθέας.

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, (Ολύμπια Ωδή1) ο μύθος έχει μια άλλη εκδοχή. Κάποιος πειρατής
ονόματι Ποσειδώνας απήγαγε τον Πέλοπα αλλά η γειτονιά κατηγόρησε τον Τάνταλο
ότι έσφαξε τον γιο του για να του αμαυρώσει την φήμη.

Πάντως οι έλληνες στη μυθολογία τους δε ξεχνάγανε πάντα να βαραίνουνε
με πολλές κατάρες τις οικογένειες. Έτσι και τον Τάνταλό και τον Πέλοπα τους
βαραίνουν πολλές κατάρες και αυτές τις κληρονομούν οι γενεές των Πελοπιδών.

Συνεχίζεται.
Απάντηση με παράθεση
  #28  
Παλιά 22-04-07, 20:00
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Μυθολογικές σκόρπιες σκέψεις. (Η αλλιώς , μη τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς)


Δεν υπάρχει τίποτα που να φαίνεται φυσικό στη φύση.
Τη μέρα εκείνη που η φύση θα σας φανεί φυσιολογική θα έχει έρθει το τέλος αλλά
και η αρχή σε κάτι άλλο, κάτι άγνωστο , αντίο ουρανέ , αντίο θάλασσα , αντίο άνεμε, αντίο Ήλιε .

Δεν σας μοιάζει πως ένα μικρό κομμάτι αυτού του ουρανού είναι τελείως αφύσικο και ανήκει σε ένα θεό ?

Κοιτάτε τριγύρω σας . . . Τι βλέπετε ? Κάτι φυσικό ?

Όχι , μια οπτασία βλέπετε . . .

Όπου κι αν περιπλανιέται το μάτι σας κρύβεται ένας θεός.

Και αν τυχόν δεν είναι εκεί τα σημάδια της ιερής του παρουσίας είναι
η σιωπή ή η μυρωδιά του γρασιδιού ή η φρεσκάδα του κρύου νερού.

Τα πάντα είναι ιερά , αλλά αυτή η ιερότητα είναι και κατάρα.
Οι θεοί που αγαπούν και την ίδια στιγμή μισούν.

Για τον αρχαίο άνδρα οι μύθοι ή οι ιεροτελεστίες , είναι αληθινές εμπειρίες
και μέρος της καθημερινής ύπαρξής του και του σώματός του.
Για αυτόν η πραγματικότητα είναι μια οντότητα τόσο γεμάτη που το συναίσθημα
που δοκιμάζει στη γαλήνη του σιωπηλού ουρανού , είναι όμοια με την πιο βαθιά
προσωπική εμπειρία ενός σύγχρονου ανθρώπου.

Εκεί θα βρεις ένα κόσμο που η λογική του είναι διαφορετική απ τη δική μας
Η ζωή εκεί είναι ρεαλιστική . Γιατί μόνο αυτοί που είναι μυθικοί είναι ρεαλιστές
και μόνο αυτοί που είναι ρεαλιστές είναι μυθικοί.

Αυτό προβλέπεται από τη θεϊκή μας λογική

Η λογική που δεν είναι ορατή είναι τα αναπόφευκτα λάθη που θα σε οδηγήσει. Και θα γίνουν πολλά .

Αυτός ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη γεωργία , έσπειρε με σπόρους.
Αυτός που κατάλαβε το παράδειγμα των σπόρων , ότι χάνουν το σχήμα τους
κάτω από τη γη για να ξαναγεννηθούν , η αναβίωση , η αναβίωση η αναβίωση

αυτό είναι το τελευταίο μάθημα .

Αλλά το τελευταίο μάθημα δεν έχει πια κανένα νόημα , καμιά αξία

Αυτό που βλέπαμε σε σπόρο είναι τώρα το μεγάλωμα του σπόρου αλλά για μας ,
τους τελειόφοιτους ,δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Σαν μια παλιά ανάμνηση
που δε μας αφορά άλλο.

Για να γίνω πιό συγκεκριμένη . . . Δεν υπάρχει θεός.


ΥΓ
Μη μασάτε , για να σας "ψαρώσω" τα έγραψα.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 10:18.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.