Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Εμφάνιση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας: Πως σας φάνηκε το ελαφάκι;
1 2 28,57%
2 0 0%
3 0 0%
4 0 0%
5 0 0%
6 1 14,29%
7 0 0%
8 0 0%
9 1 14,29%
10 3 42,86%
Ψήφισαν: 7. Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου

Κλειστό Θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #41  
Παλιά 16-03-12, 15:21
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 40: Εντοπίστηκε η μάνα του στην Αρχίπολη.

Όλοι άρχισαν να κάνουν τη δουλειά τους. Μετακινιόντουσαν στα σημεία που έπρεπε και όταν έφταναν σε σημεία ακίνδυνα έβγαζαν έξω από το τζάμι τον ανιχνευτή. Όλοι πρόλαβαν να φτάσουν στα πόστα τους. Σε λίγο, ένας ανιχνευτής άναψε πράσινο. Δεν περίμεναν να έχουν αυτή την επιτυχία τόσο νωρίς. Ναι, ο ανιχνευτής του Στάθη και της Νικολέτας εντόπισε επιτέλους την άτακτη μάγισσα. Ενημέρωσαν σχετικά τους άλλους ότι στη δική τους ζώνη βρίσκονται και να παραμείνουν στις θέσεις τους, περιμένοντας νέες οδηγίες.
Το τζιπ του Στάθη και της Νικολέτας κινιόταν σε όλη την περιοχή, για να δουν που βρίσκεται η κυρία. Έφτασαν στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στο Κρυονέρι και επιτέλους εντόπισαν μια σκιά μέσα στη μεγάλη κουφάλα του δέντρου, που βρίσκεται εκεί. Πήγαν τάχα να πιούν νερό στην πηγή, που βρίσκεται εκεί και την είδαν να βγαίνει δειλά και να τους πλησιάζει.
- Ξένοι είστε; Τους είπε.
- Οδοιπόροι είμαστε, περιπλανώμενοι τουρίστες και βλέπουμε την περιοχή. Έχουμε ένα σπάνιο βοτάνι και το δίνουμε σε όποιον θέλει. Ψάχνουμε πελατεία. Μήπως ξέρετε καμιά διαθέσιμη;
- Εγώ ήθελα απλά να σας πω τη μοίρα σας, αλλά αυτό που μου λέτε ακούγεται ενδιαφέρον. Τι βοτάνι είναι αυτό; Πόσο κάνει;
- Πόσα μπορείς να δώσεις γι’ αυτό;
- Κρατώ μαζί μου 200 € καλά είναι;
- 500 € κάνει.
- Τότε ελάτε σπίτι μου να σας πληρώσω τα υπόλοιπα. Να σας κεράσω και ένα τσάι.
- Πού μένετε;
- Στην Ελεούσα. Είναι πολύ κοντά από εδώ.
- Έχετε παιδιά;
- Ένα γιο, αλλά τον καταράστηκα να περιπλανιέται άσκοπα στο χώρο και στο χρόνο
- Μα γιατί, μια τόσο καλή κυρούλα σαν εσάς να κάνει ένα τέτοιο έγκλημα;
- Διότι, θέλει να παντρευτεί μια γυναίκα που εγώ δεν θέλω και δεν εγκρίνω. Αλλά τι σας ζαλίζω με τα δικά μου.
- Όχι, μας αρέσει να σας ακούμε. Θέλουμε να σας βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Αφού η μοίρα μας έφερε σε σας.
- Λοιπόν, φαίνεστε καλά παιδιά και χαίρομαι που έχω δύο ανθρώπους να μιλήσω μαζί τους, να τους ανοίξω την καρδιά μου. Αυτή ισχυρίζεται ότι αγαπά τον γιό μου. Ποια τον γέννησε, ποια τον ανέθρεψε. Τον μεγάλωσα εγώ κι ήρθε αυτή να μου τον πάρει; Για τα μούτρα της τον μεγάλωσα; Δεν της τον χαλαλίζω. Είναι δικός μου γιος. Θέλει να μου τον πάρει. Ας έρθει πάνω από το πτώμα μου για να το πράξει. Ποτέ όσο ζω!!!
- Δεν τον χαλαλίζετε σ’ αυτήν ή σε οποιανδήποτε γυναίκα;
- Ε;
- Επαναλαμβάνω την ερώτηση που σας έθεσα. Δεν τον χαλαλίζετε σ’ αυτήν συγκεκριμένα ή σε οποιανδήποτε γυναίκα; Έτσι όπως μου μιλάτε, αυτή την εντύπωση μου δίνετε. Μήπως είστε παθολογικά συνδεδεμένη μαζί του; Είστε ερωτευμένη μαζί του; Οιδιπόδειο σύμπλεγμα είναι; Αλλιώς πώς να εξηγήσω την επίμονη άρνησή σας να γνωρίσει την ευτυχία. Αυτή δεν είναι αγάπη μάνας, γιου. Κάτι άλλο είναι. Ξεφεύγει το φυσιολογικό και οδεύει σε άλλα μονοπάτια.
- Δεν τα καταλαβαίνω αυτά που μου λέτε. Είναι κακό να θέλω ο γιος μου να μείνει κοντά μου;
- Εσείς δεν παντρευτήκατε;
- Βέβαια. Τι είναι αυτά που με ρωτάς παλικάρι μου;
- Η δική σας πεθερά δεν σας έδωσε το γιο της; Τον κράτησε για τον εαυτό της, Δεν νομίζω. Γιατί δεν το σκέφτεστε απ’ αυτή την πλευρά; Και τώρα που τον καταραστήκατε πάλι δεν τον έχετε.
- Θέλετε να πείτε ότι … Δεν το σκέφτηκα ποτέ αυτό. Αγράμματη γυναίκα είμαι. Εννοώ ότι ξέρω να διαβάζω τα 24 γράμματα, αλλά δεν κόβει το μυαλό μου παραπέρα.
- Για σκεφτείτε το λογικά. Σας δίνω όσο χρόνο θέλετε. και τότε θα καταλάβετε μόνη σας τι κακό προκαλέσατε και στον γιο σας, και στον εαυτό σας, και στην κοπέλα. Σαν γονιός έχεις το δικαίωμα να εμποδίσεις ένα ζευγάρι που πέφτει στο γκρεμό, για το δικό του συμφέρον. Όταν όμως είναι για το δικό σας συμφέρον και είναι ευτυχισμένος κοντά της, δεν έχετε αυτό το δικαίωμα πάνω του. Λυπάμαι.
Την είδαν να αλλάζει ύφος και να κλαίει. Πραγματικά η Έλβα ήταν εντάξει και της φερόταν σαν μητέρα. Πλούσια, από καλή οικογένεια, και θα τον έκανε ευτυχισμένο. Γιατί προκάλεσε τόσο κακό; Ποιος δαίμονας μπήκε μέσα της;
- Αν δίνατε τη συγκατάθεσή σας θα σας κάνανε εγγονάκια. Θα τρέχανε και θα σας φωνάζανε γιαγιούλα. Κάποιο απ’ αυτά θα είχε το όνομά σας. Σίγουρα. Εξαιτίας σας βρίσκονται στην ανυπαρξία.
- Αλίμονο! Αυτό το καταραμένο βιβλίο με τα ξόρκια φταίνε. Θα τα καταστρέψω. Θα σπάσω το μαγικό ραβδί. Τι έκανα Θεέ μου. Σχώρα με παιδάκι μου όπου κι αν είσαι!
- Όχι, αντί να τα καταστρέψετε δώστε τα σε μας για πληρωμή μας για το βοτάνι που σας φέραμε. Θα απαλλαγείτε απ’ αυτά. Να είστε σίγουρη. Δεν θέλουμε άλλα χρήματα. Αυτά μας αρκούν.
- Έχετε δίκιο. Απ’ το να τα πετάξω, καλύτερα να τα δώσω σε σας. Ελάτε στο σπίτι μου να σας τα δώσω η ίδια.
Τελικά δεν χρειάστηκε να την κοιμίσουν. Με την εξυπνάδα τους κατάφεραν να πείσουν την κυρούλα να τα δώσει μόνη της, με τη θέλησή της, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι βαλτοί από το γιο της. ¶ρα, τα υπνωτικά δεν χρειάστηκαν τελικά. Ήταν πιο εύκολο απ’ ό,τι πίστευαν να την πείσουν με το δικό τους τρόπο.
Όταν έφτασαν στο σπίτι ο Στάθης εντόπισε ποιο είναι. Της είπε ότι ήθελε να μείνει μόνος για λίγο για να βρει καλύτερο μέρος να παρκάρει. Ας μπει μέσα με την Νικολέτα και στο μεταξύ θα ερχόταν κι αυτός. Καμία από τις δύο γυναίκες δεν υποψιάστηκε το σκοπό που ήθελε να μείνει μόνος. ¶λλωστε, η δικαιολογία του ήταν βάσιμη.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #42  
Παλιά 16-03-12, 15:32
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 41: Ενημέρωση όλων των ομάδων για την πρώτη τους επιτυχία

Ο Στάθης πήρε τα πέντε ζευγάρια τηλέφωνο. Ήξεραν ότι είχε εντοπιστεί στην συγκεκριμένη περιοχή, αλλά δεν γνώριζαν ότι κατάφεραν με διπλωματία να πάρουν τα αντικείμενα αυτά, χωρίς να την κοιμίσουν, με αποτέλεσμα να τους τα δώσει η ίδια με τη θέλησή της. Αυτό ούτε καν μπορούσαν να το φανταστούν. Ούτε στην πιο τρελή τους φαντασία. Μάλιστα ο Βασίλης παρατήρησε:
- Ευτυχώς δεν έτυχε σε μας. Εμείς θα χρησιμοποιούσαμε το υπνωτικό. Δεν θα πήγαινε το μυαλό μου τόσο μακριά. Όλοι κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης λέγατε εμένα έξυπνο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είμαι, γιατί αυτή την πιθανότητα δεν θα μπορούσα να τη σκεφτώ, ούτε κατά διάνοια. Μπράβο Στάθη!
- ¶λλωστε εγώ σας έμπλεξα σ’ αυτή την κατάρα, εγώ θα σας ξεμπλέξω.
- Τότε αξίζεις ένα δεύτερο μπράβο γι’ αυτό.
Έπρεπε να ενημερώσει και το Μάρκο. Ο Μάρκος όσο άκουγε αυτή την διήγηση δεν πίστευε στ’ αφτιά του. Ήταν τόσο ευτυχισμένος, που δεν ήξερε με τι λόγια να στολίσει τον άξιο συνεργάτη του. Έμεινε σιωπηλός να κλαίει από χαρά. Ο Στάθης ανησύχησε αν ήταν καλά.
- ¶ξιος ! ¶ξιος! Του φώναζε. Πάρε τα σύνεργα αυτά και θα πας να τα δώσεις σε όποιον εντοπίσει την Έλβα. Γρήγορα πήγαινε σπίτι να τα πάρεις, πριν αλλάξει γνώμη. Παρκάρισε το αυτοκίνητό σου σε κάποιο άλλο μέρος για να φανεί βάσιμη η δικαιολογία σου. Και πάλι μπράβο! Μην ξεχάσετε ένας από τους δύο να συνεννοηθείτε να κλείσει τον ανιχνευτή. Να μην ανάβουν και οι δύο ταυτόχρονα στο ίδιο μέρος. Σας βλέπω να τελειώνετε αυθημερόν την αναζήτηση και αύριο να βλέπετε τους δικούς σας. Αν συνεχίσετε έτσι, αυτό θα γίνει σίγουρα.
- Αυτό έχει γίνει ήδη. Παρκάρισα το αυτοκίνητο Σε λίγο θα μάθεις νέα μου.
- Θα περιμένω.


Κεφάλαιο 42: Απέκτησαν το ραβδί και βιβλίο με τα ξόρκια.
Μόλις πλησίασε το σπίτι της είδε ότι η τουαλέτα ήταν έξω. Υπήρχε ένα μικρούτσικο ξεχωριστό δωματιάκι μέσα στον κήπο. Ένα άλλο δωματιάκι ήταν το πλυσταριό, λίγο μεγαλύτερο εκείνο. Μόλις μπήκε είδε την Νικολέτα καθισμένη σε έναν καναπέ παλιό. Γενικά το σπίτι ήταν παραδοσιακό. Είχε πιάτα με ζωγραφιές στολισμένα στον τοίχο. Στη μέση υπήρχε μια εστία. Ένα είδος παλιού τζακιού που οι παλιές γυναίκες μαγείρευαν τα φαγητά τους και παράλληλα ζεσταίνονταν. Μάλιστα μέσα στην εστία υπήρχε ένα μαγκάλι. Και πάνω στην εστία μπρούτζινα και χάλκινα σκεύη, Σε ένα σημείο είδε ένα παλιό σίδερο που λειτουργούσε με κάρβουνο. Στο πάτωμα υπήρχαν πολύχρωμα κιλίμια στρωμένα και από πάνω υπήρχε ένας σοφάς. Ο σοφάς ή σουφάς όπως αλλιώς λέγεται, ήταν ένα κρεβάτι, το οποίο ήταν λίγο πιο ψηλά από το υπόλοιπο σπίτι. Κάτι σαν δεύτερος όροφος, αλλά δεύτερος όροφος δεν ήταν ακριβώς, γιατί είχε 5 σκαλάκια. Ναι, για να πέσεις σ’ αυτό το κρεβάτι έπρεπε να ανέβεις 5 σκαλάκια. Ήταν στρωμένο με διπλή φλοκάτη. Το φως ήταν ένα μακρύ καλώδιο και είχε μια τεράστια λάμπα μαυρισμένη από την πολύ χρήση.
Αυτό ήταν όλο κι όλο το δωμάτιο αυτού του σπιτιού. Σε μια γωνιά υπήρχε ένας μπουφές, παλιό ντουλάπι με καθρέπτη σκαλιστό μιας άλλης εποχής. και δίπλα του ένα τεράστιο μπαούλο που φύλαγε τα ρούχα της. Εκεί μέσα ήταν φυλαγμένα τα μαγικά όργανα που της ζήτησαν.
Αφού ήπιαν το τσάι τους και γεύτηκαν τα νόστιμα παραδοσιακά κουλουράκια της με γεύση σοκολάτας, κανέλας και σταφίδας, ο Στάθης έκανε πως έφευγε. Ντρεπόταν να ζητήσει το βιβλίο και το ραβδί. Περίμενε από τη μητέρα του Μάρκου να τα θυμηθεί και να τους τα δώσει. Εκείνη πράγματι τα θυμήθηκε, του έδωσε μέσα σε μια τσάντα τα μαγικά όργανα κι εκείνος της έδωσε το κουτάκι, αλλά της είπε να το ανοίξει όταν φύγουν, τις επέστρεψε τα 200 € γιατί, όπως είπε, δεν τα χρειάζεται. Μόνο με τα μαγικά όργανα πληρώθηκε. Εκείνη επέμενε να τα πάρει και στο τέλος υπερίσχυσε η γνώμη της. ¶ρα, το ζευγάρι αυτό ήταν κατά 200 € πλουσιότεροι από τους άλλους.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #43  
Παλιά 16-03-12, 17:56
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 43: Ο Τρύφωνας και η Παυλίνα εντοπίζουν την Έλβα στο Δάσος του αγίου Σουλά.

Κάτω από ένα πεύκο ήταν καθισμένη η Έλβα και περίμενε τους φίλους της να την εντοπίσουν. Το μηχάνημα ανίχνευσης της Παυλίνας και του Τρύφωνα άναψε πράσινο. Μερικά παιδάκια που έπαιζαν στο πάρκο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας που βρίσκεται εκεί κοντά, είδαν το ελαφάκι, σταμάτησαν το παιχνίδι τους, και έτρεξαν να παίξουν μαζί του. Ο Τρύφωνας και η Παύλίνα τρόμαξαν όταν είδαν όλα τα παιδιά να το χαϊδεύουν και περισσότερο τρόμαξαν μην έρθει κάποιος πατέρας και το σημαδέψει με το όπλο του. Ένας άτακτος μικρούλης του πετούσε πέτρες. Έπρεπε γρήγορα να ειδοποιήσουν το ζευγάρι Στάθη και Νικολέτα να έρθουν μέσω Διμυλιάς και να φέρουν τα όργανα της μαγείας μαζί τους. Ευτυχώς, η διαδρομή δεν ήταν μεγάλη. Τους είπαν ερχόμενοι να κλείσουν τον ανιχνευτή
Πραγματικά, ο Στάθης και Νικολέτα πήραν το δρόμο της Διμυλιάς και πολύ γρήγορα έφτασαν στο μέρος που τους υπέδειξαν. Ο Στάθης από μακριά διάβασε το πρώτο ξόρκι και η Έλβα μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα που πέταξε μακριά. Τα παιδιά δεν κατάλαβαν τι είχε συμβεί και έτρεξαν στο παιχνίδι τους. Η Έλβα πόνεσε από την πέτρα που της έριξε ο μικρός, αλλά δεν πληγώθηκε αυτή τη φορά. Απλά πόνεσε κι έτσι δεν τιμώρησε το κακό παιδί.
- Πιθανολογείται ότι πήγε στην κοιλάδα των πεταλούδων. Τηλεφωνήστε σ’ αυτόν που έχει αυτή την έδρα.
- Εμείς έχουμε αυτή την διαδρομή.
- Ωραία, εμείς φεύγουμε. Καλή επιτυχία. Κρατήστε εσείς τα μαγικά όργανα, εντοπίστε την και ψάξτε να βρείτε ποιο ξόρκι δίνει πίσω την αρχική της μορφή. Προσέξτε μη γίνει λάθος. Το ξόρκι να ξέρετε δεν δουλεύει όταν πέσει το σκοτάδι. Μόνο όσο φέγγει ο ήλιος. Καλή επιτυχία. Είπε ο Στάθης κι έφυγε.

Κεφάλαιο 44: Εντοπίστηκε η πεταλούδα στην κοιλάδα, αλλά όλες μοιάζουν. Ποια είναι η σωστή;

Πήγαν στον βιότοπο που τους είπε ο Στάθης. Έπρεπε να πληρώσουν είσοδο για να μπουν. Το έπραξαν. Ευτυχώς, που είχαν χρήματα μαζί τους. Μπήκαν μέσα και είδαν να στέκονται πάνω στους κορμούς αρκετές πεταλούδες. Τους συνέστησαν να μην κάνουν θόρυβο, ούτε να χτυπούν παλαμάκια, διότι οι πεταλούδες τρομάζουν, χάνονται και απομακρύνονται από το βιότοπο με αποτέλεσμα να απλωθούν σε άλλα μέρη του νησιού, και την επόμενη χρονιά θα γεννηθούν λιγότερες. Ο ανιχνευτής άναψε πράσινο. Θεέ μου, τόσες πολλές πεταλούδες και νερά που υπάρχουν εδώ. Πραγματικά, είδαν ξύλινα γεφυράκια και τα διέσχιζαν, μονοπάτια και κορμούς γεμάτους κοκκινόμαυρες πεταλούδες. Ένα είδος συγκεκριμένο άλλωστε ευδοκιμεί από Ιούνιο ως Αύγουστο στο συγκεκριμένο βιότοπο, που βρίσκεται στη Ρόδο.
Πώς θα την έβρισκαν τώρα; Αν τους έβλεπε αυτή έπρεπε να κάνει κάτι. Ας μην τα περιμένει όλα απ’ αυτούς. Αυτοί ήρθαν να βοηθήσουν. Δεν ήταν όμως μάντεις. Η Έλβα τους είδε και κινήθηκε λίγο πιο πέρα από τις άλλες.
- Εδώ είμαι! Ακούστηκε μια ψιλή γυναικεία φωνή.
- Πού είσαι; Δεν σε βλέπουμε.
- Θα μπω μέσα στο σακίδιό σας. Προσέξτε μη με κλειδώσετε μέσα και σκάσω. Θα πάμε κάπου να με κάνετε γυναίκα. Κάπου που δεν θα φοβάμαι ότι θα μας δουν.
- Μπες, δεν θα το κλείσουμε.
- Τι πάθατε; Μόνοι σας μιλάτε; Είπε κάποιος που ήταν δίπλα τους.
- Στο κινητό μιλάμε με hands free φίλε, θες τίποτα.
- Κλείστε το κινητό. Απαγορεύεται. Θα τρομάξουν οι πεταλούδες.
- Μάλιστα. Δεν το ήξερα. Είπε, κι αφού πήγαν βόλτα σε όλη την κοιλάδα βγήκαν από την έξοδο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #44  
Παλιά 16-03-12, 18:12
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 45: Αποτυχημένη προσπάθεια να πάρει η Έλβα πίσω την πραγματική της μορφή

Μόλις μπήκανε στο τζίπ η Έλβα βγήκε από την ανοικτή τσάντα και πέταξε μέσα στο αυτοκίνητο αστειευόμενη.
- Λοιπόν τι θα γίνει με μένα θα είμαι για πολύ πεταλούδα;. Σπάσανε τα νεύρα μου!
- Πολύ νευρική είσαι για πεταλούδα. Εγώ ξέρω ότι οι πεταλούδες είναι τα πιο αγνά ζώα.
- Μέχρι ενός σημείου. Η υπομονή έχει και όρια.
- Τότε θα έπρεπε να σε μεταμορφώσουμε σε γαϊδούρα. Η υπομονή του γαϊδάρου είναι παροιμιώδης.
- Βρε, τελείωνε κι άσε κατά μέρος τις ανοησίες.
- Πάμε σε ένα ανοικτό μέρος, που δεν θα έχει κόσμο, να σου δώσουμε πίσω την αρχική μορφή σου.
- Τώρα μιλάς λογικά.
Πήγαν σε ένα χωράφι και άρχισαν τις προσπάθειες. Εδώ έχει χιλιάδες ξόρκια ποιο είναι το σωστό;
- Υπάρχει ευρετήριο στο τέλος της σελίδας. Δείτε αυτό που λέει αντίδοτο.
- Μάλιστα αντίδοτο σελίδα 407.
- Αντίδοτο από ζώο να γίνεις άνθρωπος. Τώρα είσαι όνομα του ζώου.
- Εννοεί να πεις το όνομα του ζώου. Σε τι μπουμπούνες έμπλεξα Θεέ μου! Γλίτωσε με!
- Τώρα είσαι πεταλούδα
Μόλις πιεις αυτό θα γίνει ς άνθρωπος Δεν έγινες.
- Είναι φυσικό να μη γίνω. Πρέπει να κρατάς το ραβδί στο χέρι και να με χτυπήσεις Μόλις πεις τη λέξη αυτό θα με χτυπήσεις και θα γίνω άνθρωπος.
- Δύσκολο!
- Παυλίνα ανέλαβε εσύ, γιατί με το μπουμπούνα σου θα ξημερωθούμε εδώ πέρα.
- Στα μάγια οι γυναίκες είναι πιο ικανές.
- Το έριξες πάλι το καρφάκι σου. Δεν μπορούσες να μην το ρίξεις.
Ανέλαβε η Παυλίνα, τα έκανε όλα σωστά και δεν μπορούσε να γίνει ξανά κοπέλα.
- Τι λάθος έκανα;
- Εσύ καλά τα έκανες. Κάποιο πρόβλημα θα υπάρχει. Θα το εντοπίσουμε άμεσα.

Κεφάλαιο 46: Ένα ανέλπιστο πρόβλημα

Πράγματί, όπως τα είπε η πεταλούδα έγιναν τα πράγματα. Κάποιο πρόβλημα προέκυψε που έκανε το ξόρκι αδύνατο. Ενώ τα έκανε όλα σωστά η Παυλίνα, η Έλβα κατάλαβε ότι κάποιο ζευγάρι παράτησε το πόστο του ή έκλεισαν τον ανιχνευτή. Ναι, πράγματι κάποιο ζευγάρι έζησαν μαγικές ερωτικές στιγμές μαζί στο νησί του ήλιου, με αποτέλεσμα να σπάσει η αλυσίδα και η μεταμόρφωση να μην πραγματοποιηθεί.
Όταν το έμαθε ο Μάρκος άρχισε να τους καλεί όλους για να δουν ποιος έκανε αυτό το λάθος. Το ζευγάρι που ήταν στην Παλαιά Πόλη, ο Μάνος και η Πολυξενη, ήταν οι μόνοι που δεν απάντησαν στο κάλεσμά του και κατάλαβε ότι αυτοί έκαναν αυτό που δεν έπρεπε. Εφόσον ήταν ένα μόνο το ζευγάρι που έκανε κοπάνα, θα ξαναέκαναν την προσπάθεια να γίνει κοπέλα η Έλβα.
Ο Μάρκος πληροφορήθηκε από την Παυλίνα το πρόβλημα. Έφυγε από το Φαληράκι πολύ πικραμένος. Έψαξε το ζευγάρι αυτό με τον ανιχνευτή του και είδε με μεγάλη του λύπη ότι δεν ήταν στο πόστο τους, είχαν ξεφύγει από το όριο που είχαν, είχαν κλείσει τον ανιχνευτή και έκαναν μπάνιο με μαγιό στην παραλία Ζέφυρος και φιλιόντουσαν.
-- Πώς βρέθηκαν αυτοί εδώ; Δεν τους είπα να μην απομακρυνθούν; Τους ανόητους ! Μου χάλασαν τη δουλειά. Εξαιτίας τους έχουν όλοι μια μέρα καθυστέρηση. Δεν νομίζω να προλάβουμε την δύση του ήλιου, εκτός κι αν γίνει το θαύμα.
- Καλοπερνάτε ε; Να σας φέρω και αντηλιακό; Ή μηπως προτιμάτε ένα αναψυκτικό.
- Ναι, βρε παιδί μου ξέχασες να μας βάλεις μέσα. Κι ένα παγωτό, αν δεν σου κάνει κόπο, δεν θα ήταν άσχημο.
- Είστε ανόητοι. Ποιος σας είπε ότι ήρθαμε για τουρισμό εδώ, και γιατί ξεφύγατε από το πόστο σας;
- Συγνώμη, η Πολυξένη με παρέσυρε.
- Ναι παρασύρθηκε το νήπιο.
- Για προσέξτε καλά. Δεν θα μου τινάξετε το σχέδιο στον αέρα με τα καμώματά σας. Γρήγορα στο πόστο σας, γιατί δεν θα είμαι τόσο επιεικής. Σας απαγορεύω να βγείτε το βράδυ. Τα άλλα ζευγάρια θα πάνε όπου ζήτησαν. Αυτή είναι η τιμωρία σας.
- Ανόητε.
- Ανόητη. Είπαν μεταξύ τους και ο Μάρκος έφυγε έξαλλος.
Εκείνοι με βαριά καρδιά επέστρεψαν στο πόστο τους, άνοιξαν τον ανιχνευτή και είδαν ότι ήταν πράσινος. Πώς να μην είναι, αφού η πεταλουδίτσα μας επέμενε να δει από κοντά τους ανόητους που της στέρησαν την ανθρώπινη μορφή της με την απερισκεψία τους και να τους μιλήσει με τη γλώσσα που τους αξίζει. Ζήτησε να κλείσει ο Τρύφωνας τον δικό του, γιατί δεν ήταν στο δικό του πόστο. Έκανε ό,τι είπε και την περίμεναν στο τζιπ.
Ακολούθησε μια έντονη λογομαχία ανάμεσα στην πεταλούδα και στο ανόητο ζευγάρι. Τους απαγόρευσε την αποψινή βραδινή έξοδο κι αυτή. Τα λόγια της τους έκαναν να ντρέπονται και για να εξιλεωθούν έπρεπε να γίνει νέα προσπάθεια. Και αυτή η προσπάθεια θα γίνει από τον ίδιο το Μάνο πριν από τη δύση του Ηλίου. Ζήτησε από τον Τρύφωνα να της δώσει το βιβλίο και το ραβδί και να φύγει άμεσα στο πόστο του. Θα γινόταν αυτή η προσπάθεια μετά από μια ώρα για να μην τρέχει στο δρόμο ο Τρύφωνας. Να έχει χρόνο να πάρει μια ανάσα πριν από το ηλιοβασίλεμα. Όμως σε μισή ώρα περίπου έφτασε στο δάσος του Αγίου Σουλά και άνοιξε τον ανιχνευτή.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #45  
Παλιά 16-03-12, 18:16
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 47: Η πεταλούδα έγινε κοπέλα

Αυτό που δεν κατάφερε να κάνει ο Τρύφωνας, με την πρώτη φορά πέτυχε ο Μάνος, χωρίς να του πει τίποτα. Έδειξε σαν να ήξερε καλά το βιβλίο. Τη χρήση του ραβδιού. Πραγματικά ήξερε πώς να χρησιμοποιήσει το ραβδί, έδειξε ότι ήταν πιο έμπειρος από τον άλλο και η Έλβα χάρηκε που ανέλαβε ένας πιο έμπειρος να της δώσει πίσω την αρχική μορφή της. Αν αναλάμβαναν οι άλλοι, μπορεί να γινόταν και γουρούνι. ¶ντε μετά να την ψάχνουν σε όλα τα χοιροστάσια του νησιού. Τι δικαιολογία θα έβρισκαν; Καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα.
Μόλις έγινε κοπέλα τους είπε:
- Κάθε εμπόδιο για καλό. Ο Τρύφωνας δεν είχε τη δική σου πείρα. Γι’ αυτό το λόγο θα πάτε στην βραδινή σας έξοδο κανονικά κι εσείς, όπως και οι άλλοι. Θα ξεχάσω την βλακεία που κάνατε ως μη γενόμενη. Είναι το ευχαριστώ που μ’ έκανες ξανά άνθρωπο. Θέλω να καλέσεις τον Μάρκο να έρθει αμέσως εδώ. Δεν θα πάω εγώ, θα έρθει αυτός.
- Όπως θέλεις Έλβα. Ευχαριστούμε. Έχεις καλή ψυχή.
- ¶λλωστε είστε ερωτευμένοι. Θα πρέπει να είμαστε πιο επιεικείς με τους ερωτευμένους. Επειδή δεν θέλω να πικραθείτε σας συγχωρώ.
- Αν δεν σε κάναμε κοπέλα, θα είχες την ίδια γνώμη;
Δεν τους απάντησε τίποτα. Γέλασε μαζί τους και γέλασαν κι αυτοί.


Κεφάλαιο 48: Το ζευγάρι επιτέλους ενώθηκε

Τα σχέδια άλλαξαν. Εφόσον όλα πήγαν καλά, ο καθένας θα πήγαινε σε όποιο μέρος του νησιού λαχταρούσε ελεύθερα. Δεν είχαν πια πόστα, δεν είχαν όρια, δεν είχαν απαγορεύσεις. Η αποστολή τους στέφθηκε με επιτυχία. Πρόλαβαν τη δύση του ήλιου και υπήρχε και χρόνος να καθυστερήσουν αν ήθελαν, έτσι δεν θα καθυστερούσαν. Αύριο θα έβλεπαν τους δικούς τους. Θα πήγαιναν επιτέλους στην εποχή τους. Μόνο, που κάποιος έπρεπε να το κάνει αυτό, η ίδια η μητέρα του Μάρκου. Έπρεπε να την καλέσει γι’ αυτό. ¶λλωστε, τώρα πια άλλαξε μυαλά. Τελικά τίποτα δεν προγραμματίζεται. Αλλιώς τα υπολόγιζαν, αλλιώς τα έφερε η ζωή.
Η στιγμή που ο Μάρκος και η Ελένη- Βασιλεία βρέθηκαν δεν άργησε να έρθει. Εκείνος έτρεχε να την αγκαλιάσει και εκείνη έτρεχε σαν ελαφάκι σε όλους τους δρόμους της παλιάς πόλης. Εκείνη τελικά κατέληξε να ανεβαίνει τη σκάλα της πινακοθήκης και έπαιζαν το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα στο βολικό μπαλκόνι αυτής. Με τίποτα δεν μπορούσε να την πιάσει.
.Ήταν 5 το απόγευμα. Ο Μάρκος κατάφερε να δαμάσει πια την αγριολαφίνα του και κατάφερε να της δώσει ένα φιλί. Τελικά, μετά απ’ αυτό το φιλί έγινε κανονικός άνθρωπος όπως αυτούς και έχασε τις μαγικές του δυνάμεις. . Τους ζήτησε όλοι να έρθουν εδώ, να μοιραστούν την χαρά του, αλλά ένα νέο προβληματάκι δεν μπόρεσε να τους ικανοποιήσει.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #46  
Παλιά 16-03-12, 18:20
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 49: Σκάσιμο λάστιχου στη Λίνδο;

Τελικά στο πλωτό εστιατόριο θα πήγαιναν όλοι και τα επτά ζευγάρια. Επέστρεψαν τα βαλιτσάκια με κλειστούς τους ανιχνευτές και κράτησαν μόνο τα χρήματα. Ο μόνοι που δεν το έκαναν ήταν η Μαρκέλλα και ο Ανδρέας που ήταν ακόμη στη Λίνδο. Αυτοί είχαν ακόμη τον ανιχνευτή ανοικτό. Όλοι ανεξαιρέτως ήταν ελεύθεροι πια να πάνε σε οποιοδήποτε σημείο του νησιού θέλουν, αφού η αποστολή ολοκληρώθηκε. Έπρεπε να πάνε αύριο να βρουν την μητέρα του για να τους πάει όλους πίσω στην εποχή τους. Ο Μάρκος πήρε τηλέφωνο να τους ενημερώσει ότι τελείωσαν, να κλείσουν τον ανιχνευτή και να επιστρέψουν, αλλά το τηλεφώνημα αυτό πρόλαβε να το κάνει πρώτος ο Ανδρέας.
Ο Ανδρέας πήρε στεναχωρημένος τηλέφωνο τον Μάρκο και τον ενημέρωσε ότι έμειναν από λάστιχο. Το γέλιο που έπεσε δεν περιγράφεται. Τους είπαν να μείνουν εκεί και σε λίγο θα έρθουν να τους πάρουν . Σε 50 λεπτά περίπου είχαν φτάσει όλοι.
Ήταν επτά και μισή και τους φάνηκε σαν να ήταν νωρίς. Έβλεπαν απέναντι τη Λίνδο και το ηλιοβασίλεμα με τα σπιτάκια της και δεν χόρταιναν να βλέπουν την ομορφιά αυτή. Βέβαια ο Μάρκος και ο Ανδρέας, σαν Ροδίτες που ήταν, την ήξεραν και την είχαν ξαναδεί, αλλά για τους άλλους ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Λίγο πιο πέρα φαινόταν το λιμανάκι του Αποστόλου Παύλου. Ήταν το σημείο που μίλησε ο Απόστολος Παύλος στους Ροδίτες και τους δίδαξε το Χριστιανισμό. Μάλιστα, υπάρχει εκεί ένας βράχος σε σχήμα κεφαλιού και εικάζεται ότι είναι ο ίδιος ο άγιος, ότι δηλαδή λάξευσαν στο βράχο το κεφάλι του αγίου προς τιμήν του. ¶λλωστε, όλη η Λίνδος είναι ένας βράχος. Η λέξη Λίνδος σημαίνει βράχος, αλλά καθιερώθηκε να λέγεται έτσι το σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού. Παλιά ανέβαιναν πάνω με γαϊδούρια. Εκεί βρίσκεται η ακρόπολη.
Σε μια ανηφόρα λοιπόν κόλλησε το αυτοκίνητο του Ανδρέα. Όλοι προσπάθησαν να το μετακινήσουν και παρατήρησαν ότι δεν έμεινε από λάστιχο, όπως εσφαλμένα πίστευε, αλλά από βενζίνη. Καλά, δεν είχε το είχε δει αυτό, πού είχε το μυαλό του; Όλοι ήξεραν την απάντηση και κανείς δεν τόλμησε να τον ρωτήσει σχετικά. Πως έβγαλε το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι ήταν λάστιχο; Αυτό ήταν μια ευκαιρία να δουν και να γνωρίσουν την Λίνδο.
Ο Μάρκος έπιασε ένα μεγάλο χοντρό σκοινί και έδεσε το αυτοκίνητό του με το αυτοκίνητο του Ανδρέα . Οι υπόλοιποι έμειναν στη Λίνδο να περιμένουν. Ο Ανδρέας καθισμένος στη θέση του οδηγού χαιρόταν να κινείται χωρίς να οδηγεί και ξάπλωσε αναπαυτικά στην πολυθρόνα του αυτοκινήτου, την οποία κατέβασε σαν κρεβάτι. Η διαδρομή δεν ήταν δυστυχώς μεγάλη. Όταν σταμάτησαν την ανέβασε.
Πήγαν στο πιο κοντινό βενζινάδικο και γεμίσανε βενζίνη το αυτοκίνητο. Το γέμισαν εντελώς και κατάφεραν να το θέσουν σε λειτουργία. Ο Ανδρέας είχε χάσει πολλά επεισόδια. Δεν είχε ενημερωθεί ότι τελειώσανε και απόρησε που τους είδε όλους μαζεμένους. Μάλιστα είχε ακόμη ανοικτό τον ανιχνευτή. Σε μια στιγμή ήθελε να μάθει ποια είναι η κοπέλα που είναι μαζί τους και το μετάνιωσε. Κόντεψε να ξεσπάσει νέος εμφύλιος σπαραγμός ανάμεσα σ’ αυτόν και τη Μαρκέλλα. Ο λόγος είναι εμφανής. Δεν έγινε όμως καβγάς, γιατί ο Ανδρέας περιορίστηκε στην ερώτηση αυτή και δεν έδωσε συνέχεια.
Η χαρά ζωγραφίστηκε σε όλα τα πρόσωπα όταν έμαθαν ότι αύριο φεύγουν στην εποχή τους. Αυτό ηρέμησε τα πράγματα και η μέρα κύλισε ήρεμα από εδώ και μπρος, χωρίς να φανεί κανένα σύννεφο στον ορίζοντα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #47  
Παλιά 16-03-12, 18:25
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 50: Η τελευταία τους νύχτα στη Ρόδο

Τελικά όλοι πήγαν στο πλωτό εστιατόριο με φόντο από τον Ευαγγελισμό μέχρι το Καστέλο. Απόψε ήταν καθισμένοι στο εστιατόριο, που είναι πλωτό και φαίνεται όλο το Μανδράκι με τα φώτα του. Έχει απέραντες τζαμαρίες. Τα τραπεζάκια έχουν λαμπίτσες με χαμηλό φωτισμό και είναι ρομαντικό μέρος για τους ερωτευμένους. . Σ’ αυτό μπορούν να πάνε και φίλοι. Δεν πάνε μόνο οι ερωτευμένοι, αλλά για τους ερωτευμένους είναι ιδανικό μέρος. Είναι μέσα στη θάλασσα, αλλά είναι αραγμένο, δεν κινείται.
Έμοιαζε με νυχτερινή cart postal. Πραγματικά κουνούσε σαν να ταξιδεύεις σε πλοίο χωρίς αυτό να αληθεύει. Απλά το κύμα το κουνάει χωρίς να κινείται. Είχαν ντυθεί πολύ βαριά όλοι και τελικά οι υπόλοιποι θαμώνες φορούσαν πιο ελαφριά ρούχα. Όχι τζιν παντελόνι, αλλά υφασμάτινο. Ο Μάρκος δεν τα ήξερε καλά τα πράγματα. Όλοι τους κοιτούσαν περίεργα. Τελικά κάθισαν αδιάφορα σε 4 τραπεζάκια. Στο ένα κάθισε η Μαρκέλλα με τον Ανδρέα και ο Τρύφωνας με την Παυλίνα. Στο δεύτερο Η Νικολέτα με τον Στάθη και ο Βασίλης με την Κατερίνα. Στο τρίτο ο Μάρκος με την Έλβα και ο Σωτήρης με την Ευανθία και στο τέταρτο μόνοι τους ο Μάνος με την Πολύξένη.
Όταν τελείωσε η τακτοποίηση είδαν τα φώτα χαμηλωμένα και λαμπίτσες στα τραπέζια. Παρήγγειλαν σαμπάνιες, παραγωγή του νησιού και απόψε ήπιαν λίγο, όχι μέχρι να μεθύσουν, για να είναι αύριο καλά. Λείπουν 2 εβδομάδες ακριβώς από το σπίτι τους και τους φάνηκε αιώνας. Επειδή ήταν βράδυ δεν έφαγαν, αρκέστηκαν να πιουν.
Ο Μάρκος σήκωσε ψηλά το ποτήρι του και έκανε μια πρόποση και τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Κάπου βαθιά μέσα τους υπήρχε μια φωνούλα που τους έλεγε να μείνουν ακόμα λίγο. Σίγουρα όμως δεν είναι σωστό να γίνεται αυτό. Έβγαλαν από τις τσέπες τους να δουν τις φωτογραφίες τους. Αυτή τη φορά ήταν έγχρωμες, έβλεπαν τα πρόσωπά τους αλλά έλειπαν ακόμα κάποια στοιχεία για να ολοκληρωθούν.
Η ώρα κύλισε γρήγορα. Επόμενη κίνηση ήταν να κοιμηθούν απόψε κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ήταν ζεστά και αν το πρωί είχε ψύχρα θα έπιαναν την κουβερτούλα και θα κοιμόντουσαν αγκαλιά. Είχαν βρει πια τον τρόπο να είναι ζεστά ή κρύα. Καλύτερο κλιματιστικό από την αγκαλιά του αγαπημένου σου, δεν υπάρχει. Αυτό ήταν ένα κοινό συμπέρασμα, φτάνει να είναι αληθινή η αγάπη του.
Πήγαν όλοι στην παραλία Ζέφυρος και έκαναν βραδινό μπάνιο. Πραγματικά, το ολόγιομο αυγουστιάτικο φεγγάρι ήταν θέαμα μοναδικό και ο φλοίσβος των κυμάτων ένα τραγούδι μεθυστικό. Έτσι κύλησε όλη η υπόλοιπη βραδιά μέχρι που τους πήρε ο ύπνος και έβλεπαν γλυκά όνειρα ο ένας κλεισμένος στην αγκαλιά του άλλου.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #48  
Παλιά 16-03-12, 18:35
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 51: Συμφιλίωση μάνας γιου και νύφης.

Το πρωί δεν άργησε να έρθει. Πήγαν σε ένα ταχυφαγείο και αγόρασαν τυρόπιτες και γάλα για να πάρουν το πρωινό τους Τουλάχιστον, τώρα έτρωγαν πραγματικό φαγητό, αλλά το αίσθημα κορεσμού και στις δύο περιπτώσεις ήταν κοινό.
Μέσα στο τζιπ έτρωγαν και είχαν χαρεί γι’ αυτό. Το μεσημέρι θα έτρωγαν σε ένα εστιατόριο στ’ Απόλλωνα. Ευελπιστούσε να ήταν μαζί και η μητέρα του. Πάντα ήθελε να την αγκαλιάσει και να της συγχωρήσει τα πάντα. Μάνα του ήταν άλλωστε, και η μάνα έχει πάντα δίκιο, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι μάνα και είναι υπεύθυνη για όσα κάνει.
Όταν έφαγαν ήθελαν να ρωτήσουν κάτι το Μάρκο. Σε όλους γεννήθηκε αυτή η απορία. Αν το καλοκαίρι του 2012 πάνε στη Ρόδο και συναντηθούν μαζί του, εκείνος θα τους θυμάται; Ο ίδιος ήξερε την απάντηση, αλλά δεν ήταν σίγουρος.. Ήθελαν πολύ να γίνει αυτό και μάλιστα το καλοκαίρι του 2012, του πραγματικού 2012, θα το κάνουν πραγματικότητα. Θεέ μου, λέτε να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο; Απορούσαν. Θα έβλεπαν και ανάλογα θα έπρατταν. Ο Μάρκος τους απάντησε σχετικά.
- Νομίζω θα είναι ένα είδος Déjà vu απλά. Όταν πάτε στην εποχή σας, δεν θα με θυμάστε, αλλά θα θυμάστε τα γεγονότα σαν όνειρο. Θα μοιάζετε σαν να έχετε μερική αμνησία. Όταν έρθετε στη Ρόδο θα κοιταχτούμε και απλά δεν θα ξέρουμε που συναντηθήκαμε, αλλά θα χτυπάμε το κεφάλι μας ότι κάπου έχουμε συναντηθεί. Αλλά πού;
- Εγώ γνώρισα τον Ανδρέα στο σπίτι. Πώς θα λέω ότι γνωριστήκαμε; Είπε η Μαρκέλλα.
- Με σας θα γίνει το εξής παράδοξο. Όταν πάτε στην εποχή σας δεν θα είστε ζευγάρι εκεί. Θα είστε δύο άγνωστοι. Θα γνωριστείτε κατόπιν και θα αγαπηθείτε κεραυνοβόλα. Εσύ θα κλαις για την απονιά του Ισίδωρου. Θα σε αγαπήσει ο Ανδρέας, θα σε παρηγορήσει και θα γνωριστείτε απ’ την αρχή. Οι υπόλοιποι θα είστε κανονικά ζευγάρια.
- Μα δεν με πονάει πια ο Ισίδωρος.
- Τώρα ισχύει αυτό εδώ. Όταν πας εκεί θα είναι διαφορετικά τα πράγματα.
- Μυστήρια που είναι η ζωή!
- Λοιπόν φεύγουμε;
- Τι το λέμε και δεν το κάνουμε. Πού πάμε;
- Στην Ελεούσα, στο σπίτι της μητέρας μου. Θα πάρουμε το δρόμο της Εθνικής οδού Ρόδου – Λίνδου για να φτάσουμε γρηγορότερα.
- Εσύ ξέρεις.
- Βάλατε βενζίνη μην έχουμε τα ίδια προβλήματα;
- Ναι, το βράδυ φοβηθήκαμε από τον Ανδρέα και τα γεμίσαμε όλοι.
- Λαμπρά! Έτοιμοι για Ελεούσα λοιπόν. Το μεσημέρι τρώμε στ’ Απόλλωνα Μετά το φαγητό η μητέρα μου θα σας στείλει στην εποχή σας.
- Ας πάμε φαγωμένοι. Καλά το σκέφτηκες.
- Εσένα ο νους σου όλο στο φαί είναι.
- Για να πάμε στην εποχή μας θα πρέπει να συμφιλιωθείτε πρώτα.
- Ναι, αν αυτό γίνει σωστά, εσείς θα επιστρέψετε εγκαίρως. Στάθη πες μου έναν τρόπο, εσύ που με σωστή στρατηγική κατάφερες το ακατόρθωτο.
- Να της μιλήσεις. Να της πεις ότι ακόμα κι αν παντρευτείς δεν θα την εγκαταλείψεις ποτέ. Να της πεις ότι θα της κάνεις εγγονάκια και μάλιστα ένα απ’ αυτά θα έχει σίγουρα το όνομά της. Αυτή η έκφραση τρελαίνει και την πιο πέτρινη καρδιά.
- Αυτά της είπες;
- Ναι, έκανα γκάφα;
- Όχι. Εγώ δεν το σκέφτηκα ποτέ. Εγώ που είμαι γιος της δεν ξέρω ποιο είναι το αδύνατο σημείο της, και το ξέρεις εσύ;
- Δούλεψε η τύχη. Μόνο αυτός ο τρόπος θα σας φέρει κοντά. Δεν ήξερα άλλο.
Δεν είπαν τίποτα άλλο. Μπήκαν στο αυτοκίνητο και πήγαν στην Ελεούσα. Δεν την βρήκαν όμως στο σπίτι. Έλειπε. Κάθισαν να την περιμένουν, γιατί τους είπε μια γειτόνισσα ότι πήγε στο μαγαζί. Σε δύο λεπτά θα ήταν εκεί.
Όταν τον είδε από μακριά να της χαμογελά ένιωσε μεγάλη συγκίνηση. Είδε την Έλβα πια κανονική κοπέλα και τους δύο πονηρούς να της χαμογελάνε.
- Ωραία μου τη φέρατε! Είπε αστειευόμενη. Φασκόμηλο ήταν.
- Εμείς βοτάνι είπαμε. Βοτάνι δεν είναι το φασκόμηλο; Δεν σας είπαμε ψέματα.
- Αν σας ρωτούσα το όνομα θα μου το λέγατε; 500 € κοστίζει το φασκόμηλο;
- Τρελοί είμαστε; Αξίζει 500 € το βοτάνι αυτό; Μόνο ένα ναρκωτικό. Με τίποτα. Θέλαμε το καλό σας.
- Μαμά, δέξου την Έλβα είναι καλό κορίτσι. Θα σου κάνει και εγγονάκια Εμένα μ’ έστειλες χαμένο στο χρόνο. Αφού μ’ αυτόν τον τρόπο ήμουν χαμένος τότε γιατί εμπόδιζες την Έλβα να είναι μαζί μου, αφού πάλι χαμένος θα είμαι;
- Συγχώρησε με κορίτσι μου, συγχώρησε με παλικάρι μου. Σας έκανα μεγάλο κακό. Όμως τώρα πια τέρμα τα μαγικά.
- Δύο τελευταία θα κάνεις μαμά. Ένα να στείλεις όλα αυτά τα παιδιά στην εποχή τους, και ένα ακόμα να πάμε στο δικό μας σύμπαν.
- Είναι για καλό;
- Βέβαια είναι για καλό.
- Τότε να το κάνω με όλη μου την καρδιά. Είπε και αγκάλιασε με τα δυο της χέρια από τη μία πλευρά τη νύφη της και από την άλλη το γιο της.
- Θα πάμε πρώτα σε μια ταβέρνα να φάμε. Είπε ο Μάρκος. Έχω κλείσει τραπέζι.
- Και τόσο φαί που έκανα τι θα το κάνω;… Έχεις δίκιο, είστε 14 άτομα και μαζί με μένα 15. Δεν φτάνει για όλους. Καλά το σκέφτηκες. Πάμε λοιπόν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #49  
Παλιά 16-03-12, 18:40
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 52: Πίσω στην εποχή τους

Πήγαν σε μία ταβέρνα και είχε πολυκοσμία. Δεν είχαν κλείσει τραπέζι, αλλά ευτυχώς τακτοποιήθηκαν. Το γεύμα ήταν κατσικάκι με ρεβίθια. Αυτή τη σπεσιαλιτέ είχε αυτό το κατάστημα. Φάγανε ντόπια κρέατα, λουκάνικα, πατάτες, χόρτα. Μάλιστα η Μαρκέλλα ευχαριστήθηκε τόσο πολύ που είπε:
- Ωραία συνταγή, θα πω στη μαμά να μου τη φτιάχνει.
- Ωραία, αλλά παχυντική. Θα την θυμάσαι άραγε όταν πάμε στην εποχή μας;
- Αμφιβάλλω.
- Εμένα πάντως μου άρεσε πολύ.
- Κι εμάς το ίδιο.
Αυτό το κατάστημα ήταν πολύ μεγάλο, αλλά αυτοί κάθισαν έξω γιατί ήταν καλοκαίρι. Έτσι δεν μπήκαμε μέσα για να χαρακτηρίσω την ταβέρνα αυτή. Ήταν μια χωριάτικη ταβέρνα που διέθετε ξυλόφουρνο. Έγλυψαν τα πιάτα που λέει ο λόγος. Επέστρεψαν τα χρήματα και τα βαλιτσάκια στο Μάρκο και δεν κράτησαν τίποτα για τον εαυτό τους. Μάλιστα ήπιαν και Ροδίτικο επώνυμο κρασί
Μετά το γεύμα ο Μάρκος τους είπε:
- Τι κάνουμε τώρα παιδάκια;
- Εσύ θα μας πεις.
- Τι λαχταράτε;
- Τώρα που το λες ένα γλυκό θα το ήθελα. Είπε ο Σωτήρης και σκάσανε όλοι στα γέλια.
- Δεν εννοούσα αυτό. Κάθε ροδίτικη ταβέρνα, μόνο στη Ρόδο συμβαίνει αυτό, μετά από κάθε γεύμα φέρνει γλυκό στους πελάτες της, χωρίς να το παραγγείλουν. Κάτι σαν δώρο. Το έχουν καθιερωμένο όλες ανεξαιρέτως.
- Τι γλυκό θα μας φέρεις μπάρμπα;
- Ένα ραβανί λαχταριστό φίλε μου με καρύδα και σιρόπι λεμόνι. Είπε ο ταβερνιάρης.
- Αδημονώ να το δοκιμάσω είπε ο Σωτήρης κι έτρεχαν τα σάλια του. Γέλασαν όλοι.
- Μετά το γλυκό που θα πάμε; Είπε ο Μάρκος γεμάτος απορία.
- Στην εποχή μας. Είπε ο Βασίλης και ο Μάρκος σταυροκοπήθηκε που επιτέλους όλοι πήραν μπροστά.
Μετά το γλυκό ο Μάρκος τους είπε να πάνε σε ένα χωράφι.
- Πρέπει να υπολογίσω σωστά την απόσταση μη βρεθείτε στο Ντουμπάι.
- Τόσο πιωμένος που είσαι, τίποτα δεν αποκλείεται.
- Μάνα έλα πιάσε το βιβλίο στη σελίδα 548 και διάβασε ό,τι σου λέω.
- Γέφυρα απλώνεται πέρα από το χρόνο
Και τους ταξιδιώτες μας μεταφέρει σ’ άλλη γη
Πρόσεξε μην κάνεις λάθος
- Γέφυρα απλώνεται πέρα από το χρόνο
Και τους ταξιδιώτες μας μεταφέρει σ’ άλλη γη
Εμφανίστηκε αυτή η γέφυρα μπροστά τους και όλοι την διάβηκαν. Γύρισαν πίσω και χαιρετούσαν τον Μάρκο. Ο Μάρκος ήταν στη μέση είχε στην μια αγκαλιά τη μητέρα του και στην άλλη την κοπέλα του. Πόσο ευτυχισμένοι έδειχναν! Επιτέλους απόψε θα έτρωγαν σπιτικό φαγητό από τα χεράκια της μαμάς. Καλό και νόστιμο το φαγητό έξω, αλλά της μαμάς είναι διαφορετικό. Φτάνει να πήγαιναν όλα καλά, όλοι αυτό προσδοκούσαν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #50  
Παλιά 16-03-12, 18:44
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 53: Η επιστροφή του Μάρκου και των δικών του στην εποχή τους

Ο Μάρκος σκέφτηκε ότι αν πήγαινε πίσω στην εποχή του θα ήταν πάλι μαλωμένος με τη μητέρα του, αλλά τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Η μητέρα του δεν θα ήταν μάγισσα, και το ραβδί με το βιβλίο θα χαθεί μαζί μ’ αυτούς. Θα αντιμετώπιζαν μόνοι τους την κατάσταση συμφιλίωσης και θα προσπαθήσουν με ανθρώπινα μέσα να βρουν τη λύση στο πρόβλημα που τους ταλανίζει, χωρίς την παραμικρή βοήθεια. Εκείνος είχε πέσει σε περισυλλογή, ήταν σε κατάσταση κατάθλιψης χαμένος και βυθισμένος στις σκέψεις του. Η μάνα του ήταν μια άπονη γυναίκα που θα έκανε οτιδήποτε για να εμποδίσει αυτό το γάμο. Η Ελένη- Βασιλεία, ένα άτομο κυνηγημένο σαν ελάφι δεν πλησίαζε καθόλου τη δράκαινα που τους ρουφούσε το αίμα με τη μιζέρια, την κακία, τις προσβολές. Τα πάντα δοκίμασαν, αλλά δεν κατάφεραν να δαμάσουν το τέρας που βρυχάται.
Από τη στιγμή που γύρισαν στην εποχή τους η κατάσταση έγινε αφόρητη. Έφτασε η αθεόφοβη να καλέσει τον γιο της και να του δηλώσει ότι θα τον ξεγράψει, αν συνεχίσει να έχει παρτίδες μ’ αυτή τη γυναίκα. Εκείνος αφοσιώθηκε σε ένα δικό του κόσμο, άλλαξε σπίτι και έζησε σε ένα δικό του στις Καλυθιές και άφησε τη μέγαιρα να μένει μόνη της σε μέρος που δεν ήθελε να ξέρει. Το σπίτι που έμεναν το πούλησε. Όμως εκείνη γνώριζε που κατοικούσε ο Μάρκος και είχε βάλει ντέντεκτιβ να τον παρακολουθεί και να της δίνει αναφορά αν βλέπονται κρυφά. Η σατανική γυναίκα είχε λάβει τα μέτρα της για όλους και για όλα, ήθελε να ήταν εξασφαλισμένη ότι μ’ αυτή την κατάσταση θα κουραστεί η κοπέλα και θα τον παρατήσει. Φυσικά, η καημένη η Ελένη – Βασιλεία δεν τολμούσε να τον δει κι έτσι χάθηκαν για μήνες ο ένας από τον άλλο. Εκείνος δεν μπορούσε να χαρεί την ζωή κλεισμένος σε ένα σπίτι που τον πνίγει, όχι βέβαια ότι αν έβγαινε έξω θα ήταν καλύτερα. Εκείνη, μόνη και πληγωμένη προσπαθεί να τον βρει και να γυρίσει κοντά του, αλλά οι δρόμοι είναι κλειστοί. Έπρεπε να βρουν τρόπο να αποδράσουν, αλλά πώς θα μπορούσαν να το πετύχουν αυτό;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

Κλειστό Θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 11:55.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.