Η δίκη των μαγισσών του Σάλεμ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Η δίκη των μαγισσών του Σάλεμ...

H δίκη των μαγισσών του Σάλεμ είναι ένα περιβόητο περιστατικό της
αποικιακής ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο οδήγησε στην
καταδίκη και εκτέλεση κατοίκων του χωριού Σάλεμ στη Μασαχουσέτη το 1692
με την κατηγορία της μαγείας.

Αποτελώντας μια νοητή «συνέχεια» των κυνηγιών μαγισσών της μεσαιωνικής
Ευρώπης, οι δίκες μαγισσών ανήκουν στην προτεσταντική διωκτική παράδοση
και το περιστατικό αυτό έχει χρησιμοποιηθεί έκτοτε ως γλαφυρό παράδειγμα,
σε τομείς όπως η πολιτική αλλά και η λογοτεχνία, για τους κινδύνους που
κρύβει ο θρησκευτικός φανατισμός, οι ψευδείς κατηγορίες και η κυβερνητική
παρείσφρηση στις προσωπικές ελευθερίες του ατόμου.


Αν και το γεγονός έχει μείνει στην ιστορία μνημονεύοντας τις μάγισσες του
Σάλεμ, οι ακροαματικές διαδικασίες έλαβαν χώρα σε διαδοχικές πόλεις της
επαρχίας της Μασαχουσέτης:
Σάλεμ Βίλατζ, Σάλεμ Τάουν, Ίπσουιτς, Άντοβερ, Βοστώνη και Τσαρλς Τάουν.

Ιστορικό πλαίσιο..

Προκειμένου να κατανοήσει κανείς τα γεγονότα που περιστρέφονται γύρω από
το κυνήγι και τη δίκη των μαγισσών του Σάλεμ, πρέπει να δώσει προσοχή στο
χρονικό πλαίσιο κατά το οποίο έλαβαν χώρα οι κατηγορίες για εξάσκηση μαγείας.
Κατά το 17ο αιώνα στην αποικία της Μασαχουσέτης, όπως και στις
περισσότερες πουριτανικές αποικίες στο Νέο Κόσμο, υπήρχε η πεποίθηση στους
κατοίκους ότι βρίσκονταν σε διαρκή μάχη με το Σατανά.
(Προτεσταντική και Καθολική Θεώρηση)

Επίσης, η αντιμαχία του Σάλεμ Βίλατζ με τη γειτονική Σάλεμ Τάουν, μια
πρόσφατη επιδημία ευλογιάς και ο φόβος της επίθεσης από πολεμικές φυλές
ιθαγενών δημιούργησαν ένα κλίμα φόβου και καχυποψίας.

Τα γεγονότα στο Σάλεμ -Αρχή και υποψίες

Το χειμώνα του 1692, 200 περίπου χρόνια μετά την έναρξη του κυνηγιού των
μαγισσών στην Ευρώπη και την έκδοση του Malleus Maleficarum, η Ελίζαμπεθ
Πάρις (Μπέτι), 9 ετών, και η Άμπιγκεϊλ Ουίλιαμς, 11 ετών, άρχισαν να
παρουσιάζουν περίεργα συμπτώματα, τα οποία κανείς γιατρός δεν μπορούσε να
εξηγήσει, μέχρι που ένας εξ αυτών, o Γουίλιαμ Γκριγκς, απεφάνθη ότι τα κορίτσια ήταν δαιμονισμένα.
Τα συμπτώματα περιλάμβαναν κραυγές, βλασφημίες, σπασμούς, μυστήριες
επικλήσεις και κατάσταση έκστασης και σύντομα παρατηρήθηκαν και σε άλλα
κορίτσια της πόλης.
Έτσι ο αιδεσιμότατος Σάμιουελ Πάρις, πατέρας της Μπέτι, ζήτησε βοήθεια και
από γειτονικές πόλεις, ενώ και οι υπόλοιποι κάτοικοι της πόλης άρχισαν να
πιέζουν τα κορίτσια να κατονομάσουν τους ανθρώπους που καταπιάνονταν με «έργα του Διαβόλου».

Ο αιδεσιμότατος Πάρις άρχισε να υποψιάζεται την Τιτούμπα, ινδιάνα σκλάβα
που είχε γεννηθεί στη Νότια Αμερική και είχε φέρει μαζί του από την Καραϊβική
(νησιά Μπαρμπάντος), γνώστρια της μαγικής λατρείας της Obeah.
Τα κορίτσια του χωριού επισκέπτονταν συχνά την Τιτούμπα για να τους πει το
μέλλον ή να τη συμβουλευτούν για ό,τι άλλο τις ενδιέφερε, γνωρίζοντας όμως
πως αυτό απαγορευόταν αυστηρά τότε, καθώς στο πουριτανικό περιβάλλον
όπου ζούσαν, οποιαδήποτε θρησκευτική εκδήλωση πέραν του καθιερωμένου
θεωρούνταν ως μαγεία, άρα συνεργασία με το Διάβολο.
Σύμφωνα με τις ιστορίες, ο Πάρις κάποια στιγμή την είδε να βγάζει κάτι από τις
στάχτες στο τζάκι, απαίτησε να του εξηγήσει τι ήταν αυτό κι εκείνη του
απάντησε ότι ήταν το «γλυκό των μαγισσών» και ότι το έφτιαξε στοχεύοντας
τη θεραπεία των κοριτσιών.
Ο Πάρις δεν την πίστεψε και, χτυπώντας την, εκείνη αναγκάστηκε να
ομολογήσει ότι ήταν η υπεύθυνη για την κατάσταση των κοριτσιών.
Έπειτα, ζήτησε από την Ελίζαμπεθ, την κόρη του, να αποκαλύψει τι πραγματικά
συμβαίνει κι εκείνη τα ομολόγησε όλα, ενώ και η ανιψιά του, Άμπιγκεϊλ,
βεβαίωσε πως κάποια άτομα στην πόλη είχαν συνάψει συμφωνία με τον Διάβολο.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.