Αδελφοτητα Της Θλιψης

[karakis xristos]

Αν η αδελφοτιτα της θλιψης ανικε σε ενα παραμυθι.Κανενας δεν εχει γραψη για την θλιψη διοτι δεν μπωρει να την καταλαβη.Η θλιψη ειναι φοβος και ο φοβος μπωρει να εκφραστη μεσα σε μια ταινια τρομου,και το γελιο ειναι ενας αμυντικος μηχανισμος του φοβου ποσες φορες γελασατε οταν γλυτοσατε απο καποια δυσαρεστη κατασταση καπως ετσι αντιμητοπιζετε και την θλιψη.Οσο αναφωρα για την αδελφοτητα της θλιψης ισως να ειναι κατασκευασμα του μυαλου ενος ανθροπου οπως και οι υπολοιπες σκοτινες εταιριες.Αν ολη μας η θεωρια για την ζωη κρυβοταν πισω απο καποιο ψεμμα θα γελουσατε.Η θλιψη κρυβετε πισω απο την αναγκη του ανθροπου για το τελειο για το απολυτο ο στοχος ειναι μια θλιψη ποιος εφτασε στην τελειοτητα μονο ανθροπη της θρησκιας καθε ονειρο μας αρχιζη απο μια θλιψη καθε αναγκη για να δημιουργησουμε ξεκινα απο την αναγκη για να καλητερεψουμε την ζωη.Ακομα και η φαντασια προερχετε απο τον πονο απο την εξωτερικη τυφλωση και την εσωτερικη ενωραση της ψυχης μας η φαντασια ειναι μια θλιψη.Αν ψαχνετε για την αδελφοτιτα της θλιψης θα πρεπει να κοιταξετε καταματα τους ανθρωπους αυτους της καθημερηνοτητας οταν καταλαβουμε αυτους τοτες θα γινουμε και εμεις εξωγιηνη και αμεσως θα ανικουμε στην αδελφοτητα της θλιψης βλεπετε φενετε τοσο ευκολο αλλα ειναι ακατορθωτο αν ο ιουδας πηρε ολη την θλιψη της σταυροσης με τον απαγχονισμο του γιατι δεν τον αποκαλουμε αποστολο αν ο προδοτης ιουδας ειναι ο κακος του παραμυθιου που προκαλη το φοβο τον δικο μας να μην καταληξουμε σαν αυτον για εμας σημερα θα επρεπε να ηταν προφητης διοτι μας διδαξε τον δρομο για να αποφευγουμε τα λαθη.Γελασατε ποτε στην ζωη σας βλεποντας καποιον πεθαμενο νιωσατε ευτιχισμενη βλεποντας πως εσεις εχετε την υγεια σας σε αντιθεση με ολους τους αρρωστους.Ειμαστε παρατηρητες της ζωης αν ναι ποτε δεν θα καταλαβουμε την αδελφοτητα της θλιψης αν καποτε πιστεψετε σε αυτους θα μπωρεσουμε να καταλαβουμε και τι σημενη η θλιψη βλεπετε αυτη δεν υπηρξε ποτε ενα ρομαντικο παραμυθακι ηταν παντα μια δυσαρεστη κατασταση για τον παρατηρητη.Και εγω γινομε τοσο ασχημος επειδη δεν ξερω να γραφω αλλα παντα πυστευω στην ασυνηδητη αντιληψη αυτη ισως με καταλαβη οταν βλεπετε αυτα τα ασχημα λογια παντα πυστευω στο συλογικο ασυνηδητο και αυτο ισως να ειναι ο δρομος προς την θλιψη μας.Ποτε δεν θα μπωρεσουμε να γινουμε σωστη κριτες για τους συναθροπους μας διοτι συνεχιζουμε να ειμαστε ανθροπη με παθη σαν τον ιουδα.

[KANE]

Φίλε Καράκη Χρήστο, δεν αμφισβητεί κανείς την θεωρεία σου για τη θλίψη η οποία έχει ενδιαφέρον.(χρησιμοποίησε εάν θέλεις το word και βάζε σημεία στίξης). Αυτό που είπαν τα παραπάνω μέλη που βρίσκουν και εμένα σύμφωνο είναι πως δεν υπάρχουν στοιχεία ότι υπάρχει ή υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο σαν αδελφότητα.

[R-b-t3r]

Εγώ μια παρατήρηση έχω να κάνω. Η θλίψη δεν είναι παράγωγο του φόβου. Γίνεται να είσαι ατρόμητος και θλιμένος. Η θλίψη είναι έλλειψη ελπίδας και αποφασιστικότητας. Η θλίψη είναι ηττοπάθεια, όσο υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που πολεμά για αυτά που πιστεύει η θλίψη δεν θα κερδίσει ποτέ...

[karakis xristos]

ο πονος ειναι παραγωγο της θλιψης αυτη που κατακληζη καθε ανθροπο που αμφιβαλη για την υλη του.ολοι εχουμε αναρωτηθη για το αν και το παρελθον αν δεν ειχε πραξη τοτε ετσι τοτες το μελλον θα ηταν καλυτερο ετσι σκεφτομε και εγω οταν γραφω για μια αδελφοτητα που ισως να μην υπαρχη οπως και εμεις.καθε τι που μας δημιουργη κατι κακο ειναι και ενας πονος ο πονος ο εγκεφαλικος πονος μας αποκαλυπτη οτι τελικα αποτελουμαστε απο μορια που μας δημιουργουν την ψευδεστηση οτι ειμαστε κατι.αυτο το κατι μας κανει το παραμυθι οτι καποτε θα γινουμε καλυτερη κοιτω το μελλον και βλεπω σκοτινα σημεια που καποτε θα καναν την ανθροποτητα κατι το ανωτερο κατι το σκοτεινο υπαρχη εκει πισω θεε μου τι θλιψη που προσπαθω να μαθω κατι το σκοτινο την ανακαλυψη την κανω ερευνα γινομε ενας ερευνητης αυτο ειναι το χομπι μου.καθε θλιψη δημιουργιετε απο ενα μελλον του αν καθε μελος της θληψης δημιουργιετε απο μια θρησκεια που ηταν μελος καποια ομαδας που δεν γνωριζαμε γιατι υπηρχε.η θλιψη να βρεις για ποιο λογο υπαρχης η ερωτηση αν αγαπας αυτο που κανεις τα λογια της ματαιοτητας του σεξπιρ υποδουλονουν την υλη.η υλη μας προκαλη να βρουμε το ανωτερο το υπερ αυτο που σε κανει να νιωθης την τελειοτητα.γνωρισατε το τελειο οχι διοτι δεν υπαρχη τελειο σαν ενοια ναι υπαρχη και σαν λεξη αλλα αυτο που θελει να καταλαβη ο εγκεφαλος σαν τελειο σκονταφτη στο υπερ.βαργιεμαστε να ειμαστε ανθροπη η θελουμε να κανουμε την λεξη ανθροπος ποιο πλουσια.αν θυσιασετε την υλη σας θα πατε στην κολαση και εκει θα βρειτε το παρελθον σας να σας κατηγορη που σας νικησε το αν.το λογια μου κρυβουν την θλιψη και τον πονο ολοι η συγραφης γραφουν αφου πρωτα νιωσουν τον πονο για να γραψουν.ψαχνω να βρω την αληθεια της λεξης της θλιψης αλλα βλεπω ενα φοβο για να αντιμετοπισετε αυτο που πυστευετε αυτο που σας κανει να θελετε να γραφετε αν η θληψη δεν υπηρχε δεν θα γραφαμε τιποτα δεν θα προσπαθουσαμε καν να θελουμε να προσπαθησουμε να ζησουμε.δεν ειμαστε βιτσιοζη αλλα εχουμε μαθει να ποναμε και καναμε τον πονο μια μορφη αληθειας και εργου ενος εργου οπου ο προταγωνηστης ειναι το εγω μας αυτος ο απροσοπος χαρακτηρας που κρυβετε μεσα μας ειναι ενας νευρικος πονος μια χειμικη οθηση οχι ειναι τα γραμματα καποιου που θελει να μαθει για την θλιψη.η αδελφοτητα της θλιψης αρχιζη οταν προτομαθαμε τι σημενη η λεξη πονος οταν χισαμε το πρωτο δακρυ για τον πονο οταν μελοποιησαμε και το καναμε θεατρο για να το βλεπουν η αλλη.το θεατρο τον αρχαιον ελληνων αρχηζε με ενα πονο με μια τραγωδια με μια θλιψη για το αν αυτο εγινε μια χολιγουντιανη ταινια με οπτικα εφε.η γραφη εγινε για να γραψουμε την ιστορια για να καταλαβουμε τα λαθη μας.η θλιψη υπηρχε προτου καν θελησουμε μιλησουμε μας την εφεραν καποιη σαν καποια μορφη ενεργεια σαν κατι το απρωσοπο τη φοβομαστε αληθεια.ντρεπομαστε να πουμε οτι προερχομαστε απο το τιποτα απο την αρχικη σκοτινη ενεργεια η μηπως τελικα θα βρουμε την αληθεια της γενιας της θλιψης οταν ερθουμε κοντα στην σκοτηνη ενεργεια φοβομαστε να μιλησουμε για εμας η τελικα αναρωτιομαστε για εμας και αυτο το κανουμε επιστημη την ερωτηση του σεξπιρ η του μπεηκον.

[cosmictsak]

του σεξπιρ η του μπεηκον.

τυρί, καπνιστό, ντομάτα και μπέικον...

[tsilof]

Φίλε Χρήστο δυστυχώς το κείμενό σου είναι από δυσανάγνωστο έως ακαταλλαβίστικο, λόγω ανορθογραφίας, έλλειψη στίξης κλπ κλπ .

Και να θέλεις να εκφράσεις κάτι, αυτό δε φτάνει ποτέ σε αποδέκτες.

Θα ταν καλύτερο να έγραφες αρχικά αυτό που θες να πεις, σε ένα κείμενο του world στο pc σου( όπου σε κάθε λέξη που θα στην "υπογραμμίζει", κάνεις δεξί κλικ και "διόρθωση") και έπειτα με "αντιγραφή-επικόλληση" το επισυνάπτεις σαν απάντηση στο forum.
Φιλικά

Αρχική Δημοσίευση από cosmictsak

...τυρί, καπνιστό, ντομάτα και μπέικον...

[Knight MIXAIL]

οπως παρουσιαζεται η "αδελφοτητα"αυτη,
σε τι διαφερει απο οσους φτανουν στο σημειο να σηκωσουν τον σταυρο του αλλου ?
μαλιστα χωρις καποιος να τους υποδειξη την αναγκη αυτη.

αν αναλαμβανεις ενα καθηκον- το οποιο αναγνωριζεις ως δικο σου καθηκον-
επιθυμοντας να το φερεις εις περας για να επιτευχθει ετσι το "ορθον", δεν ειναι
μεγιστη η χαρα που λαμβανεις στο τελος ?

επειδη ολες οι αναφορες στην "αδελφοτητα" εχουν σαν πρωτο σημειο αναφορας την
σχεση ιησου ιουδα, ο καζαντζακης σε ολα του τα διηγηματα ,ιδιαιτερα στον "τελευταιο
πειρασμο" αλλα και στο θεατρικο "ιησους', μια τετοια εικονα δινει για τον ιουδα.
αλλα και η παλαιοτερη οπερα "ιχ υπερλαμπρο αστρο", κατι τετοιο αφηνε να εννοηθει,
τουλαχιστον η ελληνικη εκδοχη της.

[Knight MIXAIL]

επανερχομαι με την ευκαιρια της δημοσιευσης του γνωστικου κειμενου
με τον τιτλο "ευαγγελιο του ιουδα' με μερικες ακομα σκεψεις

σε πολλες κινηματογραφικες μεταφορες, αλλα και λογοτεχνικα κειμενα, διαφαινεται μια προσπαθεια του ιουδα, να εκβιασει καποια πραγματα.
την επανασταση των εβραιων κατα των ρωμαιων, καθοτι ζηλωτης.
αρα κινηται μαλλον αντιθετα με την θεληση του διδασκαλου απο την ναζαρετ.
αλλα ετσι δειχνει οτι δεν κατανοει την πνευματικοτητα της διδασκαλιας,
αλλα επιθυμει υλικα αποτελεσματα

παραπερα, αφου αυτοκτονησε, δεν μπορει να ειναι δικο του κειμενο.
εκτος βεβαια αν σταματαει στον "μυστικο δειπνο" τα γεγονοτα απο την
μεγ πεμπτη και μετα ειναι τοσα πολλα και σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα,
που μαλλον δεν αφηνουν χρονο για την τηρηση ημερολογιου.
απο την αλλη, αν προκειται για την αναληψη ενος καθηκοντος, δεν αυτοκτονεις ,οταν το εκπληρωνεις και μαλιστα στο ακεραιο.

αναρωτιεμαι, αν ολα ηταν προδιαγεγραμμενα, τι γινεται με την δικη μας
ειλευθερη βουληση ?

[karakis xristos]

οταν συνηδητοποιης οτι καποια μερα θα πεθανης και αυτη η μερα ειναι η σημερινη θα αναθεωρησης τα παντα θα αναζητησης το αγνωστο μεσα απο τα ευχελια και τα ευαγγελια γινεσε αμαρτωλος και θα ζητησης απευθιας απο τον θεο μια παραταση της ζωης σου.θα ζησης ενα μαρτυριο διοτι δεν θα αναγενηθης θα παραμηνης ο ιδιος ματαιοδοξος ανθροπος θα χαιρεσε που θα απολαμβανης το αερα.η θλιψη τι σχεση να εχει με ολα αυτα που μιλω ειναι η ζωη του ιουδα το δογμα του γνωστικισμου ειναι η ζωη χωρις δογμα ειναι η δικη μας η ζωη.λιποσαρκα ατομα ζηταμε την λυτροση με μια διαιτα οταν τρωμε συνεχεια διαφορες αηδιες χωρις να σκεφτομαστε το μελλον.ονειροπολουμε και σκεφτομαστε ρομαντικα ετσι γλυτονουμε τον θανατο που μας καραδοκη σε οποια γωνια και να βρεθουμε.μια ζωη μεσα στην θλιψη θα ειναι ενα μαρτυριο μια προδοσια στην ιδια μας την ψυχη γινομαστε ιουδες κατατασουμε και κατηγοριοποιουμε αυτα που βλεπουμε διοτι νωμιζουμε οτι αποτελουν την τελειοτητα το ποιο ισχυρο ον μετα το απολυτο που ειναι ο θεος.η συνεχομενη θλιψη μας κανει ανθροπους που γραφουμε ακανονιστα χωρις χρονο χωρις αιτια ζουμε μια ζωη χωρις να εχουμε καταλαβη το γιατι ζουμε εικαζουμε μεσα στο μαρτυριο ειμαστε τοσο μονη.ποτε δεν θα καταλαβουμε αν υπηρξε η ομαδα της θλιψης ποτε δεν θα καταλαβετε για ποιο λογο γραφετε απλως θα εικαζετε και θα συγρινεστε αναμεταξυ σας ποιος εχει γραψει το καλυτερο μυνημα μια ομαδα μια αδελφοτητα αποτελη μια ιεραρχια με τον αρχηγο τους και το μελος του.αληθεια θα παω να ερευνησω αυτους τους ανθροπους που μενουν μονη απομακρισμενη απο ομαδες και προκαταληψης αυτη που προσπαθουν μονη τους να καταλαβουν τι ειναι αυτο που καθοδηγη ολο το συνολο.αυτος ο μοναδικος που δεν τον γνωρισε κανενας και ουτε προκυτε να τον γνωριση κανενας αυτος θα ειναι η διαφορα αυτος θα ανικη στην αδελφοτητα της θλιψης πορευετε μονος βοηθοντας ψυχες μεσα στην μοναξια του φενετε τοσο γραφικο.ανοικουμε στο συνολο για να καταλαβουμε το συνολο θα πρεπει να απομακρυνθουμε απο το κοπαδι τον ρομαντικον απο το κοπαδι που προσπαθη να καταταση καθε ενα σε ομαδα και συνολο η μοναξια δεν θα ειναι ενα ρομαντικο ποιημα καποιου συγραφεα η μοναξια θα ειναι μεσα στο συνολο ετσι θα αντιμετοπιζης περισοτερο πονο η αδελφοτητα της θλιψης δεν προσαρμοζετε στην μοναξια της δεν γινεσε μοναχος σε ενα βουνο γινεσε μοναχος μεσα σε μια πολη μεσα σε αυτο που σε κανη να πονας και σε κανει να νιωθης ενας απολυτος ανθροπος.ποτε δεν θα καταλαβουμε της γενια της θλιψης διοτι ποτε δεν καταλαβαμε πως η θλιψη μας κανει να θελουμε να φτασουμε σε αυτο που θελουμε να λεμε καλυτερο και ομορφο δωσαμε χρωμα δωσαμε εικονα και κινηση στο καλυτερο το δωσαμε γραφικο χαρακτηρα αλλα ακομα συνεχιζουμε να εικαζουμε οτι η ψυχη βρισκετε καπου μεσα στον εγκεφαλο μας εκει που δεν μπωρουμε να το βρουμε.αν καποτε μπωρεσουμε και εξερευνησουμε τον εγκεφαλο τοτες καπου εκει θα συνηδητοποιησουμε πως ολοι αυτη η εγκεφαλη κατασκευασαν ενα υπεροχο παρελθον και ενα ματαιοδοξο παρον εκει θα καταλαβουμε οτι το μελλον που προσπαθησαμε να το κανουμε καλυτερο τελικα καταλιξαμε σε μια παροντικη ματαιοδοξια αυτη που αγαπησαν και πολεμισαν για κατι σημερα αποτελουν μια ματαιοδοξη ιστορια.ετσι και τον ιουδα προσπαθουμε να τον καταταξουμε σε μια ομαδα προσπαθουμε να καταλαβουμε αν τελικα αυτο που τον οδηγησε σε κατι που το οναμαζουμε προδοσια ειναι το χρημα ξεχναμε οτι με το χρημα καθοδηγουμε τα παντα στην ζωη μας με αυτα σπουδαζετε με αυτα δημιουργιτε.αν προσπαθισετε ποτε σας να συνδεσετε τα ασυνδετα θα καταληξετε σε μια απεραντη ματαιοδοξια σε μια θλιψη.και αν ποτε προσπαθησω να καταλαβω την φραση που ειπε ο ο χριστος στον ιουδα στο ευαγελιο του ιουδα κοιταξε πισω απο αυτο το συνεφο εκει θα δεις ενα αστερι αυτο το αστερι θα σε καθοδιγη στην ζωη σου.καταστεψτε την εικονα που κατασκευασατε με τοσο κοπο αυτο δεν θα ονομαστη πτωση αλλα λυτρωση απο αυτο που εχτισες σε ολη σου την ζωη μεχρι και τωρα αναθεωριτε την στιγμη που πεθενης γιατι την στιγμη εκεινη πηγενης στο σημειο που ησουν καποτε τοτες που δεν ειχες γενηθη.πισω απο τα συνεφα βλεπουμε απιαστα αστρα που φενονται τοσο φωτινα αλλα πολλη μακρια αυτη η αποσταση μας κανει να αναρωτιομαστε αν στο μελλον θα μπωρεσουμε να καταλαβουμε γιατι γενιθικαμε.γιατι να ειναι ο χριστος ο μοναδικος που γενιθικε για να μας λυτροση η λυτοση ερχετε μεσα απο την θλιψη τοτες θα καταφερουμε να καταλαβουμε για την αδελφοτητα της θλιψης.

[nERaiDoULa]

Από ένα ψαξιματάκι στο google :


Άλλοι λένε ότι η αδελφότητα καθορίζει τις τύχες του κόσμου απο τα παρασκήνια, ακολουθώντας κάποιο θεϊκό σχέδιο (ένας τίτλος που τους αποδίδεται είναι "οι 72 που κυβερνούν τον κόσμο") και άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι είναι απλά ενας θρύλος.
Έγιναν διάφορες προσπάθειες απο την πλευρά της Αδελφότητας για την ίδρυση ενός Ιερού Πολιτισμού στο δυτικό κόσμο. Αυτές οι προσπάθειες ξεκίνησαν περίπου την εποχή της παρακμής της Αιγύπτου, γύρω στο 900π.Χ. Πρώτα ήταν η Ελλάδα, έπειτα η Ρώμη και μετά ο χριστιανικός πολιτισμός του Βυζαντίου.
Πολλοί σύγχρονοι μυστικιστές πιστευουν ότι ο επόμενος Ιερός Πολιτισμός θα είναι η Αμερική, όμως αυτή η κατευθυνση πιστευεται ότι έχει εγκαταλειφθεί και ότι έχει επιλεχθεί να προωθηθεί ο Λαϊκός Πολιτισμός.
Ένας απο τους στόχους τους είναι να σταματήσουν πλέον οι ανθρώποι να αλληλοσκοτώνονται στο όνομα ενός Θεού ή μεγάλων ιδεολογιών. Αλλά ο πιο σημαντικός τους στόχος (αποστολή) είναι να μειώσουν αυτό που συνήθως ονομάζεται "αρνητικό κάρμα" του κόσμου.
"Είναι αυτοί που υποφέρουν απο το κακό... είναι αυτοί που παίρνουν επάνω τους όλη τη θλίψη και τον πόνο του κόσμου..."
Μέσα απο την Διανοητική και Συναισθηματική αγωνία μιμούνται τον Κύριο και παίρνουν τα βάσανα, την θλίψη και τις αδικίες του κόσμου. Με λίγα λόγια θα μπορούσε να χαρακτηριστούν σαν ένα είδος μετασχηματιστών.
Η μυστικότητα σχετικά με τις τεχνικές που χρησιμοποιούν είναι απίστευτα αδιαπέραστη, δεσμευμένη απο απαράβατους όρκους.
Ο Κύριός τους, δεν είναι άλλος απο τον 12ο Απόστολο.
Θεωρούν τον Ιησού ιερό, θεϊκό πρόσωπο και τον τιμούν γιατί έφερε σε πέρας με τέλειο τρόπο την αποστολή του. Το ότι η πράξη της λύτρωσης είχε συμβεί, το ότι ξαναρύθμισε καταλυτικά το κακό κάρμα του κόσμου μέχρις ενός σημείου, έπρεπε να γίνει γνωστό στον κόσμο. Το γεγονός αυτό έπρεπε να γίνει μια φόρμουλα αντανάκλασης και ανάμνησης στο χώρο και στον χρόνο.
Αυτό κατάφερε ο Ιησούς και οι ακόλουθοι του. Όλο αυτό έγινε με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε ο Λυτρωτής να εκτελέσει τη δική του αποστολή, αλλά μέσα απο αυτήν του την πράξη να κατακτήσει την ολοκληρωτική ταπείνωση και να προκαλέσει την απέχθεια και την αποστροφή όλης της ανθρωπότητας. Ο Άνθρωπος της Θλίψης ήταν ο 12ο Απόστολος που πέθανε για τις αμαρτίες μας. Ο Ιούδας.
Ο πραγματικός Δάσκαλος για την Αδελφότητα της Θλίψης, δεν σταυρώθηκε αλλά κρεμάστηκε. Πριν κρεμαστεί λέγεται ότι μετέδωσε το μυστικό του σε μια μικρή ομάδα μαθητών. Η Αδελφότητα της Θλίψης, αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος της Μεγάλης Μυστικής Αδελφότητας, είναι οι απογόνοι εκείνης της μικρής ομάδας. Συνεχίζουν το έργο του, παίρνοντας επάνω τους το φταίξιμο, τις αμαρτίες, τα βάσανα και την ατελείωτη θλίψη του κόσμου.
Το έμβλημα της Αδελφότητας είναι η αγχόνη και συμβολίζεται με το ελληνικό γράμμα Γ. Η αγχόνη του ανθρώπινου πόνου και ο Γ-άμος με αυτόν, γυρισμένη στις 4 κατευθύνσεις, στους 4 προσανατολισμούς υποδεικνύει το σύμβολο της Σβάστικας (αρχαίο σύμβολο δύναμης).
Το τάγμα τους διδάσκει επίσης ότι κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, η Θεία Κοινωνία δεν ήταν συμβολική αλλά κυριολεκτική. Δηλ. έφαγαν απο την σάρκα και ήπιαν απο το αίμα του Ιησού.
Παράλληλα για το φιλί του Ιούδα λένε ότι ήταν "Φιλί αποχαιρετισμού, η Σφραγίδα της Ιερής Συμφωνίας, ιερή πράξη που είναι απαγορευμένο να αποκωδικοποιηθεί και να εξηγηθεί στο αμαρτωλό πλήθος...