Το πιο σωστό εφαρμόσιμο Πολίτευμα

[arkantos]

Για σας παιδιά,

Η δική μου άποψη σχετικά με το θέμα που ανοίξατε ταυτίζεται με την άποψη που είχε ο Marx περί κοινωνικής ιστορίας και ταξικής πάλης.Ένα (οποιοδήποτε) κράτος ακολουθεί μια σταθερή πορεία αλλαγής των πολιτευμάτων του μέσα από την ιστορία.Στην αρχή επικρατούσε ο Πρωτόγνορος Κομουνισμός,οι άνθρωποι δεν κατείχαν ιδιοκτησία στα χέρια τους δεν υπήρχαν τα όρια των κρατών και κυριαρχούσε η αγνότητα.Στη συνέχεια περάσαμε στην Κοινωνία των Δουλοπάροικων όπου λίγοι είχαν εξουσία και οι περισότεροι ήταν δούλοι που εργάζονταν για την παραγωγή υπεραξίας.Με την πάροδο των χρόνων φτάσαμε στο Φεουδαρχικό καθεστός στο οποίο εξουσία είχαν μόνο όσοι κατείχαν εκτάσεις γης (γαιοκτήμονες).Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας του εμπορίου και της βιομηχανίας όμως άρχισαν να εποφελούντε όσοι σχετίζονταν άμμεσα με αυτούς τους τομείς και βρέθηκαν σε διαμάχη με τους φεουδάρχες,αυτοί ήταν οι καπιταλιστές που τελικά υπερίσχυσαν.Με την εξέλιξη αυτή όμως των πολιτευμάτων ο λαός βρισκόταν όλο και περισσότερο σε δύσκολη θέση καθώς τα χρηματικά αποθέματα μαζέυονταν στα χέρια λιγότερων με αποτέλεσμα να βρει τη λύση μέσο της επανάστασης και τότε είναι που βγαίνουμε από τον Καπιταλισμό και μπαίνουμε στον Σοσιαλισμό.Με την συσπείρωση των πολιτών γύρο από αυτό το θεσμικό πλαίσιο περνάμε στη δημιουργία ενός Δημοκρατικού-Δικτατορικού Προλεταριάτου και με τη συνεχή πολιτισμική και τεχνολογική ανάπτιξη καταλήγουμε στην παγειοποίηση της Αταξικής Κοινωνίας όπου δηλαδή ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να εκμεταλέυεται άνθρωπο.Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν καταφέραμε ως άνθρωποι να περάσουμε στο Δημ.-Δικτ.Προλ. γιατί πες το λόγο βλακείας πες το λόγο ηλιθιότητας μετά τον Σοσιαλισμό ξαναγυρνούσαμε στον Καπιταλισμό και κάναμε συνεχώς τον ίδιο κύκλο.

Φιλικά,

[R-b-t3r]

Αρχική Δημοσίευση από arkantos

Για σας παιδιά,

Η δική μου άποψη σχετικά με το θέμα που ανοίξατε ταυτίζεται με την άποψη που είχε ο Marx περί κοινωνικής ιστορίας και ταξικής πάλης.Ένα (οποιοδήποτε) κράτος ακολουθεί μια σταθερή πορεία αλλαγής των πολιτευμάτων του μέσα από την ιστορία.Στην αρχή επικρατούσε ο Πρωτόγνορος Κομουνισμός,οι άνθρωποι δεν κατείχαν ιδιοκτησία στα χέρια τους δεν υπήρχαν τα όρια των κρατών και κυριαρχούσε η αγνότητα.Στη συνέχεια περάσαμε στην Κοινωνία των Δουλοπάροικων όπου λίγοι είχαν εξουσία και οι περισότεροι ήταν δούλοι που εργάζονταν για την παραγωγή υπεραξίας.Με την πάροδο των χρόνων φτάσαμε στο Φεουδαρχικό καθεστός στο οποίο εξουσία είχαν μόνο όσοι κατείχαν εκτάσεις γης (γαιοκτήμονες).Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας του εμπορίου και της βιομηχανίας όμως άρχισαν να εποφελούντε όσοι σχετίζονταν άμμεσα με αυτούς τους τομείς και βρέθηκαν σε διαμάχη με τους φεουδάρχες,αυτοί ήταν οι καπιταλιστές που τελικά υπερίσχυσαν.Με την εξέλιξη αυτή όμως των πολιτευμάτων ο λαός βρισκόταν όλο και περισσότερο σε δύσκολη θέση καθώς τα χρηματικά αποθέματα μαζέυονταν στα χέρια λιγότερων με αποτέλεσμα να βρει τη λύση μέσο της επανάστασης και τότε είναι που βγαίνουμε από τον Καπιταλισμό και μπαίνουμε στον Σοσιαλισμό.Με την συσπείρωση των πολιτών γύρο από αυτό το θεσμικό πλαίσιο περνάμε στη δημιουργία ενός Δημοκρατικού-Δικτατορικού Προλεταριάτου και με τη συνεχή πολιτισμική και τεχνολογική ανάπτιξη καταλήγουμε στην παγειοποίηση της Αταξικής Κοινωνίας όπου δηλαδή ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να εκμεταλέυεται άνθρωπο.Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν καταφέραμε ως άνθρωποι να περάσουμε στο Δημ.-Δικτ.Προλ. γιατί πες το λόγο βλακείας πες το λόγο ηλιθιότητας μετά τον Σοσιαλισμό ξαναγυρνούσαμε στον Καπιταλισμό και κάναμε συνεχώς τον ίδιο κύκλο.

Φιλικά,

Ο καπιταλισμός υπερισχύει γιατί "μιλά" άμεσα στην πεμτουσία της ανθρώπινης ψυχής: την απληστία.
Θα παρουσιαστούν πολλοί που θα με κατηγορήσουν για αυτή την απαισιόδοξη αλλά και υποτιμητική για τον άνθρωπο θέση, αλλά ας θυμούνται ότι όλη η φιλοσοφία της οικονομίας και του οικονομικού συστήματος (οι βασικές παραδοχές τουλάχιστον) στηρίζεται στο ότι πάντοτε τα αγαθά θα είναι περιορισμένα και ότι οι ανάγκες σε αγαθά ΠΑΝΤΟΤΕ αυξάνονται ανεξαρτήτως από την αύξηση ή μη του πληθυσμού.

Η ψυχική ανάγκη της εξουσίας είναι βαθιά ριζωμένη στον άνθρωπο και είναι παράγωγο ή τουλάχιστον συγγενές κίνητρο με την απληστία. Η απόπειρα συγκέντρωσης της δύναμης γύρω από συγκεκριμένα άτομα είναι δυστυχώς και η κινητήρια δύναμη του πολιτισμού. Πιστεύει κανείς ότι η Ακρόπολη θα χτιζόταν αν δεν υπήρχε η Αθηναϊκή συμμαχία? Κανένα άλλο από τα 7 θαύματα του κόσμου? Να μιλήσουμε για την κλασσική μουσική και τις όπερες όπου στην ουσία ήταν η διασκέδαση των ευγενών και σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπήρχαν?

Σε μια αταξική κοινωνία που δεν θα υπήρχε καμία συγκέντρωση δύναμης ή χρήματος ή παρεμφερούς μέσου, δεν θα είχε νόημα και η οικογένεια. Η οικογένεια υφίσταται για να παρέχει μια συνέχεια στην ιδιοκτησία αλλά και την κατοχή της εξουσίας στους απογόνους σε μια προσπάθεια να εξασφαλιστεί η επιβίωση των απογόνων. Σε μια αταξική κοινωνία ισοδυνάμων οντοτήτων, θα μιλάμε για ανυπαρξία οικογενειακής δομής. Συμφωνείς με αυτή την ιδέα?
Επιπλέον θα παρατηρήσω αυτό που παρατήρησε πριν από χιλιάδες χρόνια ο Αριστοτέλης: Σε μια κοινωνία όπου όλοι είναι ίσοι, κάποιοι αδικούνται!
Ο λόγος απλός: Δεν είναι οι ικανότητες όλων ίσες αλλά κάποιοι σε συγκεκριμένους τομείς είναι καλύτεροι από όλους τους υπόλοιπους. Είναι δίκαιο λοιπόν να αμοίβονται ή γενικά να έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα ασχέτως της απόδοσής τους ή της προσφοράς τους στην κοινωνία? Τι κίνητρο μπορείς να παρέχεις σε κάποιον όταν ασχέτως απόδοσης θα αμοιφθεί το ίδιο? Αξιοσημείωτο ειναι ότι το τελευταίο που αναφέρω συνέβει στις χώρες του ανατολικού μπλόκ όπου έπεσε αισθητά η εργατικότητα των πολιτών τις τελευταίες δεκαετίες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Και ερχόμαστε στο ζουμί: αν δεν είναι όλοι ίσοι, με ποιό κριτήριο θα κρίνεις ποιός θα αμοίβεται καλύτερα και πόσο ή με ποιόν τρόπο?

[Samael]

Συνφωνώ μαζί σου R-b-t3r. Είναι ακριβώς όπως το είπες. Η απληστία (με την έννοια του ότι δεν ευχαριστιεται κανείς με τίποτα και πάντα θέλει κάτι παραπάνω) και ο ανταγωνισμός (είτε υγιής είτε όχι) είναι βαθειά ριζωμένα στη ψυχή μας. Σχετικά λοιπόν με την ερώτηση που θέτεις στο τέλος, δεν υπάρχουν κριτήρια αλλά μόνο συμφέροντα που στηρίζονται στην απληστία και τον ανταγωνισμό. Και όποτε αυτά αλλάζουν (τα συμφέροντα) αλλάζουν και οι ευνοούμενοι.

[R-b-t3r]

Αρχική Δημοσίευση από Samael

Σχετικά λοιπόν με την ερώτηση που θέτεις στο τέλος, δεν υπάρχουν κριτήρια αλλά μόνο συμφέροντα που στηρίζονται στην απληστία και τον ανταγωνισμό. Και όποτε αυτά αλλάζουν (τα συμφέροντα) αλλάζουν και οι ευνοούμενοι.

Φίλε μου, η ερώτηση που έκανα στο τέλος δεν έχει κάποια συγκεκριμένη απάντηση. Ο τρόπος που απαντά ο καθένας στην ερώτηση αυτή, δείχνει και το πολίτευμα που αρμόζει σε αυτόν.
Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, τα πολιτειακά συστήματα ασχολούταν κυρίως με την κατανομή της εξουσίας-αμοιβής ανάμεσα στα διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Άρα το πως αντιλαμβάνεσαι το ποιός πρέπει να πληρώνεται καλύτερα, δείχνει και το πολίτευμα στο οποίο ρέπεις από την φύση σου.

Κάτι επίσης που δεν έχει θιχθεί είναι ότι οι περισσότεροι ταυτίζουν το οικονομικό σύστημα (καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κτλ), με το πολιτειακό ενώ ουσιαστικά αποτελεί επιμέρους τμήμα της πολιτικής διακυβέρνησης. Μιλάμε όλοι για δημοκρατία αλλά δεν ξεκαθαρίζουμε, για παράδειγμα, ποιός θέλουμε να νομοθετεί.
Ενα πολίτευμα ως σύνολο πρέπει να ξεκαθαρίζει:
1. Ποιός κυβερνά και βάσει ποιάς εξουσίας.
2. Ποιός νομοθετεί (και βάσει ποιάς εξουσίας.)
3. Ποιός εκτελεί (και βάσει ποιάς εξουσίας.)
4. Ποιός δικάζει (και βάσει ποιάς εξουσίας.)
5. Τι πολιτική ακολουθά επίσημα το κράτος έναντι της οικονομίας.
6. Τί κοινωνική διαστρωμάτωση δέχεται το κράτος και αν είναι σαφή τα όρια μεταξύ του κάθε κοινωνικού στρώματος ή αν είναι επιτρεπτή η μετακίνηση μεταξύ στρωμάτων.
7. Και τέλος η επίσημη πολιτική απέναντι σε μια ή περισσότερες θρησκείες.