Κριτική και σχόλια για το διήγημα "Το πληγωμένο ελαφάκι"

[fantasy]

Εντάξει πάω πάσο δεν σου άρεσε. Το δέχομαι!
Όμως θέλω να σου ξεκαθαρίσω κάτι. Το κάθε κεφάλαιο εκτός από τον επίλογο είναι 1 σελίδα του υπολογιστή. Απλά, επειδή εδώ είναι πυκνογραμμένο κείμενο δίνει αυτή την αίσθηση. Δεν έχω λοιπόν περιγραφή μέσα στο σπίτι; Στη Ρόδο, σε όλα τα μέρη; Δεν περιγράφω το 1852; Εντάξει η κάθε γνώμη είναι υποκειμενική. Σε άλλους αρέσει, σε άλλους δεν αρέσει. Όμως είναι άσχημο να γράφεις ότι εκτίθεμαι στα μάτια άλλων και να προσβάλλεις. Λες απλά τη γνώμη σου και δεν κατακρίνεις εμένα ή τους άλλους. Αυτό με πείραξε. Άλλωστε, γι' αυτό άνοιξα το νήμα αυτό. Δεν περίμενα να αρέσει σε όλους. Δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό. Δεν είναι το πρώτο μου διήγημα. Το έγραψα σε στιλ διηγήματος για να μην πλήξουν για να είναι ευχάριστο στο διάβασμα.
Τα μυθιστορήματα είναι κουραστικά και πληκτικά.
Είναι μια ιστορία φανταστική, σωστά ορθογραφημένη, ευχάριστη, περιπετειώδης. Είναι ό,τι ακριβώς ζητά το μεταφυσικό. Συγγραφέας δεν σκοπεύω να γίνω. Αν γινόταν αυτά δεν θα τα έγραφα εδώ. Όταν ρωτάω τη γνώμη τους εννοώ διαβάζονται, είναι ευχάριστα, περνάνε καλά; Αυτός είναι ο σκοπός. Βλέποντας ότι το διήγημα μου το διάβασαν 100,200, 300...700 άτομα ικανοποιούμαι. Αν ένας μου πει ότι του άρεσε, πέρασε ωραία, με ικανοποιεί να συνεχίσω. Αν άλλος μου πει έκανες λάθος όπως εσύ εγώ θα δω πού κάνω λάθος και δεν θα το επαναλάβω την επόμενη φορά ή δεν θα γράψω πια άλλο. Η φίλη Χίμαιρα που τη θέτεις σαν παράδειγμα δεν είπε ότι είναι άσχημο αλλά ήθελε περισσότερα στολίδια, τα οποία δεν τα έβαλα γιατί δεν φαντάστηκα ότι τα χρειάζεται στο συγκεκριμένο μέρος ή το χρειάζεται εκεί που το έβαλα. Μια γυναίκα θα κρίνει διαφορετικά το έργο μου. Οι άνδρες ίσως πουν τους χαρακτήρες ξύλινους. Παίζει ρόλο και το φύλο και ο τρόπος που σκέφτεσαι. Αν ήμουν άνδρας θα είχα άλλο ύφος. Έχει όμως και άνδρες που θα πουν ωραίο είναι και γυναίκες που δεν θα το εγκρίνουν. Γι΄αυτό το λόγο λαμβάνω υπόψην μου τι λέει η πλειοψηφία και κρίνω. Θυμάμαι ότι το παρά 5 όλος ο κόσμος το έβλεπε κι εγώ ήμουν το 20% που το απέρριπτε. Έτσι για κάθε έργο η κρίση είναι υποκειμενική. Δεν θέλω λοιπόν να αμφισβητείς τη γνώμη των άλλων, αλλά να λες δεν μου αρέσει εμένα. Το κατάλαβες;