Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Εσωτερική Αναζήτηση – Φιλοσοφία – Επιστήμες

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 09-02-10, 20:08
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή Μην κρίνεις ίνα μην κριθείς... Πρέπει να ισχύει;

Αφορμή για το συγκεκριμένο θέμα ήταν μία συζήτηση που είχα σήμερα με έναν συνάδελφό μου σχετικά με τον τρόπο που σκέφτονται και λειτουργούν ορισμένα άτομα και πόσο η θέση τους στην κοινωνία επηρεάζει τους γύρω τους. Στην πορεία της κουβέντας, έλαβα ως συμβουλή τη γνωστή φράση "μην κρίνεις για να μην κριθείς", φράση η οποία στη συνέχεια τριγυρνούσε στο μυαλό μου αρκετά.

Σας παραθέτω λοιπόν τη δική μου γνώμη για τη "συμβουλή" αυτή (θα ήθελα να συζητήσουμε και τις δικές σας απόψεις), καθώς θεωρώ πλειοτροπικά θετική τη διαδικασία της "κρίσης", μόνο όμως εφόσον αυτή η διαδικασία μας οδηγεί σε κάτι καλό. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

1. Τι σημαίνει "κρίνω";
Σημαίνει καταγράφω μία κατάσταση, νοοτροπία, πράξη, αποτέλεσμα κλπ, αξιολογώ τις επιδράσεις αυτής στο άμεσο περιβάλλον της και βάσει της εξέλιξης αυτής της πράξης αποφαίνομαι για το αν αυτή η πράξη ήταν καλή/χρήσιμη ή κακή/άσκοπη. Προοπτικά, οι πράξεις στο σύνολό τους φτάνουν να δομήσουν την ψυχοσύνθεση και πνευματική υπόσταση ενός ατόμου, άρα προοπτικά φτάνουμε να κρίνουμε όχι απλά πράξεις αλλά άτομα στο σύνολό τους.

2. Από τι αποτελείται μία υγιής κρίση;
Αποτελείται από τον καθορισμό της πηγής της πράξης (άνθρωπος), τη διαδικασία εξέλιξης της πράξης και από το αποτέλεσμα αυτής στο άμεσο περιβάλλον. Μόνον τότε πιστεύω πως μπορούμε να μιλάμε για ολοκληρωμένη και υγιή κριτική. Επίσης εδώ φαίνεται πως τελικά ο άνθρωπος που επιτελεί μία πράξη και γίνεται αντικείμενο κριτικής δεν είναι αμέτοχος της πράξης του. Κάθε ενέργεια έχει μία πηγή και κατά συνέπεια, η πράξη έχει προέλευση και αυτή η προέλευση και αιτία καθορίζεται-διαμορφώνεται από τον παράγοντα άνθρωπο που αποτελεί και την πηγή της πράξης.

3. Είναι χρήσιμη η κριτική μίας πράξης;
Πιστεύω πως όχι μόνον είναι χρήσιμη αλλά και απαραίτητη! Θεωρώ πως αν η κρίση γίνεται καλοπροαίρετα και με σκοπό να εξελίξει και να βελτιώσει μία πράξη ενός συνανθρώπου μας, τότε ναι, η κρίση είναι θεμιτή γιατί έχει θετικό αντίκτυπο όχι μόνον σε αυτόν όπου ασκούμε την κριτική αλλά και σ' εμάς τους ίδιους! Επίσης, η διαρκής ενασχόληση με την υγιή πλευρά της κριτικής αποτελεί μια άριστη άσκηση κατανόησης του κόσμου μας, διάκρισης του καλού και του κακού αλλά αποτελεί και άριστο μέσο της πνευματικής μας εξέλιξης. Πιστεύω πως κριτική πρέπει και χρειάζεται να ασκούμε γιατί (και) μέσω της κριτικής, ο νους μας βρίσκεται σε εγρήγορση, "παιδεύουμε" την πνευματικότητά μας με το να εξετάζουμε λεπτομερώς θέματα και ζητήματα που μας κινούν το ενδιαφέρον, είτε αυτά μας αφορούν άμεσα, είτε όχι. Εδώ όμως είναι πολύ σημαντικό να προσθέσω πως η όποια κριτική πρέπει να γίνεται με σύνεση κι όχι χωρίς μέτρο και κριτήρια. Έτσι θα αποφύγουμε τόσο την άδικη και λανθασμένη κριτική, όσο και την άσκοπη κριτική για ζητήματα ανούσια.

Ας μην ξεχνάμε πως γενικότερα η κρίση του εαυτού μας (αυτοκριτική) ενθαρρύνεται από κάθε θρησκευτικό-φιλοσοφικό σύστημα. Πάραυτα ξεχνάμε πως η διαδικασία της αυτοκριτικής αποτελεί την πιο δύσκολη και υπεύθυνη μορφή άσκησης κριτικής, καθώς σε αυτή την περίπτωση όχι μόνον αναλύουμε μία πράξη μας αλλά πρέπει και να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε τρόπους βελτίωσης των πράξεών μας χωρίς επιστροφή στα λάθη του παρελθόντος. Πάραυτα, ο λανθασμένος αταβισμός των συμπεριφορών μας είναι πολλές φορές παρών... Είναι πολλές οι περιπτώσεις που ενώ πρέπει να είμαστε αμείλικτοι με τον εαυτό μας, αντίθετα απλά "σημειώνουμε" τη λανθασμένη ενέργειά μας χωρίς διάθεση αυτοβελτίωσης.

Στη διαδικασία της κρίσης, πολλές φορές φτάνουμε να κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια. Όμως, ένα σημάδι της πνευματικής μας εξέλιξης είναι και το να καταφέρουμε να μπούμε στο "πετσί" της περίπτωσης σαν να βιώναμε από πρώτο πρόσωπο την κατάσταση. Σαφώς υπάρχουν περιπτώσεις όπου δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη θέση και τα συναισθήματα αυτού που επιτελεί μια πράξη κι εκεί το μόνο που δικαιούμαστε να κάνουμε (κι εφόσον αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε) είναι το να υποθέσουμε πως αυτή την κατάσταση τη βιώνουμε εμείς και να έλθουμε στη θέση του άλλου, παίζονταις έναν εικονικό ρόλο. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η προαίρεση και ο συνειρμός σκέψεων και πράξεων είναι ξεκάθαρος. Εκεί, τα πράγματα είναι πιο εύκολα και μπορούμε να σχηματίσουμε ασφαλή συμπεράσματα, άρα να ασκήσουμε κριτική επιτυχώς.

Επίσης, πάνω στη χρησιμότητα της κριτικής, θέλω να τονίσω πως πέραν των άλλων αποτελεί μία μέθοδο αυτοεκτίμησης και εμπιστοσύνης στη σοβαρότητα της σκέψης μας, καθώς η τακτική του τύπου "ποιός είμαι εγώ για να κρίνω τους άλλους", αν εφαρμοστεί συστηματικά, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακρότητα και την αρρωστημένη μετριοφροσύνη που θα φτάσει σε πλήρη απαξίωση της αυτοεκτίμησής μας.

Ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ως προς το που ασκούμε κριτική. Συνήθως μια απλή κριτική αφορά στο άμεση μέλλον αλλά μια βαθιά κριτική, έτσι όπως κάθε άνθρωπος οφείλει να την εφαρμόζει, πρέπει να προβάλλεται το δυνατόν βαθύτερα στο μέλλον και να εξετάσει το αποτέλεσμα βάσει όλων των συγκοινωνούντων παραμέτρων.

Επίσης πιστεύω πως η κρίση δεν πρέπει απαραίτητα να διαμορφώνεται βάσει του τι χαρακτηρίζει το κοινωνικό σύνολο ως "αρμόζουσα πράξη". Αυτό γιατί πρώτον με αυτό το σκεπτικό, πάλι ανάγουμε τη διαδικασία σε μια ευρύτερη (άρα με πολλές πιθανότητες λάθους) κρίση, την οποία εκφράζει το κοινωνικό σύνολο. Επίσης δεν μπορώ να δεχτώ πως σε όλα τα ζητήματα η ηθική είναι θέμα στατιστικής. Ίσως στις μέρες μας αποδίδουμε πολύ εύκολα τον χαρακτηρισμό σε κάτι ως "ηθικό" (γιατί πολλές φορές λανθασμένα το ηθικό ταυτίζεται με το νόμιμο...), εν αντιθέσει με το σχετικά άμεσο παρελθόν όπου ο χαρακτηρισμός μιας πράξης ως ηθική δινόταν με το σταγονόμετρο.

Όλα είναι σχετικά στη διαδικασία της κριτικής. Σαφώς και υπάρχουν παγκόσμιες σταθερές, ηθικοί νόμοι αν θέλετε που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τα ζώα, όμως οι άνθρωποι είναι ικανοί να ενεργήσουν με πολλές πιθανές πράξεις για το ίδιο αίτιο.

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίσουμε πρώτα το αν είμαστε ικανοί να ασκήσουμε κριτική σε κάποιον, όχι για λόγους ευγένειας, μετριοφροσύνης κλπ αλλά καθαρά για λόγους ικανότητας. Δηλαδή, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε αν έχουμε τις προδιαγραφές να κρίνουμε έναν άνθρωπο, αν έχουμε την ανάλογη πνευματική βαρύτητα με εκείνον για να τον κρίνουμε, έστω για ένα μεμονωμένο γεγονός. Άρα λοιπόν, πριν από μία καλοπροαίρετη κριτική, προηγείται η αξιολόγηση-κριτική του αν είμαστε ικανοί για κάτι τέτοιο (μία προστιθέμενη αξία της φράσης του θέματος).

4. Είναι θετικό και χρήσιμο να υφιστάμεθα κριτική;
Εδώ τα πράγματα είναι λίγο "ιδιαίτερα". Σίγουρα κάθε άνθρωπος, μιας και ζει και δρα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, κάθε μέρα είναι υποψήφιος κριτικής από τους γύρω του. Από την άλλη πλευρά όμως, πάντοτε ήμουν υπέρ της άποψης πως η αποδοχή της κριτικής από τους άλλους πρέπει να γίνεται επιλεκτικά. Η επιλογή δεν πρέπει να γίνεται με γνώμονα το τι μας ακούγεται ωραίο στα αυτιά αλλά με βάση το ποιός ασκεί αυτή την κριτική. Κατά συνέπεια, τόσο η θετική, όσο και η αρνητική κριτική έρχεται δεύτερη σε σειρά σπουδαιότητας, καθώς πρωταρχικό ρόλο παίζει το ποιός μας απευθύνει την κριτική αυτή.

Αν ο ασκών την κριτική είναι άτομο χωρίς πνευματικότητα και μιλά και σκέφτεται εντελώς επιφανειακά, τότε είτε η θετική, είτε η αρνητική κριτική είναι ανούσιες. Αν όμως αυτό το άτομο έχει πνευματική βαρύτητα, τότε η θετική κριτική που θα μας ασκήσει θα είναι μια επιβράβευση των ενεργειών μας αλλά και από την άλλη, η αρνητική κριτική του πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά γύρω από το πως δρούμε, καθώς για εμάς η γνώμη του "μετράει". Αυτό έρχεται να συνδεθεί με τη γνωστή ρήση (αλλά και τρόπο-στάση ζωής) τι θα πει ο κόσμος... Εδώ απαντώ πως με ενδιαφέρει επιλεκτικά το τι θα πει ο κόσμος. Η κριτική του (θετική ή αρνητική), όσο προέρχεται από πνευματώδη άτομα, ικανά στην κρίση, με ενδιαφέρει τα μέγιστα, αν όμως προέρχεται από άτομα που δεν δικαιούνται να αξιώνουν κρίση, τότε δεν με ενδιαφέρει καθόλου η άποψή τους και αυτή η διάκριση προδιαγραφών μεταξύ ατόμων αποτελεί επίσης μία έκφανση της ορθής κρίσης που ασκούμε εμείς στους άλλους.

Προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στην αξία και την αναγκαιότητα της κριτικής. Κατ' ουσίαν αποτελεί μία άριστη μέθοδο ατομικής και συλλογικής εξέλιξης και πνευματικής βελτίωσης αν κι εφόσον ασκηθεί σωστά. Κάθετί στον κόσμο μας αξιολογείται διαρκώς και σε βάθος με γνώμονα την εμπειρία, το αποτέλεσμα και τη λογική περισσότερο από το συναίσθημα. Αν δεν υπήρχε η διαδικασία (θεσμό θα την ονόμαζα) της κριτικής δεν θα υπήρχε καμία εξέλιξη στην πνευματικότητα της ανθρωπότητας.

Είναι στη φύση μας να κρίνουμε τους άλλους και αυτό δεν αλλάζει. Είναι εσωτερική μας ανάγκη αλλά όπως κάθε ανάγκη, έτσι και αυτή πρέπει να ικανοποιείται και να προάγεται με σύστημα και μέθοδο...

Κλείνοντας θέλω να σημειώσω και να διευκρινήσω πως ως θετική ή αρνητική κριτική ορίζω την αξιολόγηση μιας πράξης ως καλή ή κακή (γενικότερα) και προοπτικά την αξιολόγηση ενός ατόμου ως υψηλής ή χαμηλής υπόστασης. Δεν ταυτίζω την αρνητική κριτική με το "κουτσομπολιό", την κακολογία και γενικότερα κάθε "ελαφρύ" σχόλιο στις πράξεις των άλλων γιατί τις θεωρώ a priori ανούσιες και στερούμενες κάθε ενδιαφέροντος.

Πολλές φορές, όταν εύχομαι κάτι σε έναν άνθρωπο (πχ στα γενέθλιά του), του εύχομαι να έχει υγεία, ευτυχία και φώτιση. Ένας λόγος για το τελευταίο είναι γιατί αυτή η φώτιση περιλαμβάνει και την άσκηση της υγιούς κριτικής.

*θα περιμένω και τις δικές σας απόψεις πάνω σε αυτή τη φράση-συμβουλή...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Trithemius : 09-02-10 στις 20:29
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 09-02-10, 20:29
Το avatar του χρήστη TheCrow
TheCrow Ο χρήστης TheCrow δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 24-01-2010
Μηνύματα: 11
Προεπιλογή

Συμφωνώ με τα λεγόμενα σου Trithemius αλλά έχω και μια ένστανση...για ποιο λόγο μια κριτική έχει βαρύτητα εφόσων την ασκεί άτομο με ισχυρό πνευματικό υπόβαθρο?
__________________
He was already dead. He died a year ago the moment he touched her. They're all dead. They just don't know it yet.
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 09-02-10, 20:36
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από TheCrow Εμφάνιση μηνυμάτων
Συμφωνώ με τα λεγόμενα σου Trithemius αλλά έχω και μια ένστανση...για ποιο λόγο μια κριτική έχει βαρύτητα εφόσων την ασκεί άτομο με ισχυρό πνευματικό υπόβαθρο?
Γιατί η ίδια του η υπόσταση έχει αποδείξει πως ο τρόπος που προσεγγίζει τις καταστάσεις είναι αποτελεσματικός και δίκαιος κι επιπλέον το κάνει πράξη διάγοντας βίο σύμφωνο με τα ιδεώδη. Άραγε πως θα μπορούσε να έχει άξια βάση η κριτική ενός ανθρώπου που τον ενδιαφέρει μόνον ο εαυτούλης του ή το πως θα καταφέρει να εξαπατήσει τους γύρω του προκειμένου να καρπωθεί ωφέλη που δεν δικαιούται; (αναφέρω δύο παραδείγματα). Προοπτικά, η ζωή μας και η θέση μας στην κοινωνία, αντανακλά το είναι μας, το παράγωγο της αληλλεπίδρασής μας με την κοινωνία και αυτό το παράγωγο αποτελεί γνώρισμα του πνευματικού μας υποβάθρου. Φυσικά, δέχομαι και τις εξαιρέσεις, δέχομαι πως "από το αγκάθι βγαίνει ρόδο και από το ρόδο βγαίνει αγκάθι" αλλά αυτά θεωρώ πως είναι απλώς οι εξαιρέσεις.

Το ποιός ασκεί την κριτική έχει να κάνει με τις προδιαγραφές του ως άνθρωπος και όπως κι αν το δούμε, στην πνευματικότητα έχουμε διαβαθμίσεις που οφείλονται κυρίως στο είδος και τον αριθμό των εμπειριών μας αλλά και της αναλυτικής ικανότητας του νου...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Trithemius : 09-02-10 στις 20:37
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 10-02-10, 04:26
Το avatar του χρήστη no slave
no slave Ο χρήστης no slave δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 13-07-2008
Περιοχή: βριλησσια
Μηνύματα: 700
Προεπιλογή

Trithemius,εχεις αναλυσει ενα κομματι της καθημερινοτητας μας κατα τη γνωμη μου πολυ ευστοχα.παρ'ολα αυτα εχω 2 ενστασεις:

1.για πολλα χρονια ειχα υιοθετησει την προταση που ανεφερες "με νοιαζει τι θα πει ο κοσμος επιλεκτικα" και "δινω βαρυτητα στην κριση του πνευματικα (και ισως διανοητικα) εξελιγμενου".στην πορεια ομως καταλαβα πως αυτο που με εξελισσει δεν ειναι μονο η αυτοκριτικη η η κριτικη του ηδη εξελιγμενου αλλα συμβαλλει τα μαλλα και η κριτικη του λιγοτερου πνευματικου ανθρωπου.στην ουσια εαν δωσουμε εμφαση στα κριτηρια κρισης του "κατωτερου" ανθρωπου,μπορουμε να εντοπισουμε την αιτια που τον καθηλωνει στασιμο κι ετσι να εφοδιαστουμε με ενα ακομη οπλο κατα της πνευματικης στασιμοτητας.
το πιο προφανες παραδειγμα στο παραπανω ειναι η μορφωση (δεν αναφερομαι στις εξαιρεσεις).αν λοιπον εγω ειμαι του λυκειου και δεχτω ορθη

κριτικη απο καποιον του πανεπιστημιου,μου μπαινουν υποψιες οτι η μορφωση παιζει καποιο ρολο.αν στη συνεχεια δεχτω λανθασμενη κριτικη απο καποιον του δημοτικου,τοτε ειμαι σχεδον πεποισμενος οτι η μορφωση παιζει καταλυτικο ρολο.ετσι λοιπον γνωριζω πως ενα μονοπατι που θα με εξελιξει,ειναι το να εισαχθω σε ενα πανεπιστημιο,ποσο μαλλον να κανω και μεταπτυχιακο.
καλο ειναι λοιπον να προσπαθουμε να ψυχολογησουμε τον κριτη μας ανεξαρτητως κοινωνικοπνευματικης βαθμιδας και οχι να αδιαφορουμε επιλεκτικα.με αυτον τον τροπο κατανοουμε καλυτερα τον κοσμο γυρω μας,το περιβαλλον μας και κατ'επεκταση τον εαυτο μας.

2.Μην κρίνεις ίνα μην κριθείς
ενω λοιπον εχεις καταθεσει πολυ ωραιες και χρησιμες σκεψεις,βασιζεσαι σε μια εντελως διαφορετικου νοηματος προταση.στην καινη διαθηκη η λεξη "κρινω" εχει διαφορετικο νοημα απο το πραγματικο και δηλωνει το "καταδικαζω".η εννοια που χρησιμοποιειται εχει να κανει πως με τον τροπο που θα κατακρινεις-καταδικασεις τον συναθρωπο σου,με τον ιδιο τροπο θα κατακριθεις-καταδικαστεις απο τον Θεο.εφοσον λοιπον ησουν αυστηρος κριτης χωρις δειγματα συγχωρεσης,θα αντιμετωπιστεις ακριβως το ιδιο για τις πραξεις σου (και το αντιθετο φυσικα).
επισης μια πολυ ωραια φραση της κ.δ ειναι η εξης:"πως μπορεις να βλεπεις το ξυλαρακι στο ματι του αδερφου σου,οταν εσυ εχεις ολοκληρο δοκαρι στο δικο σου ματι.βγαλε πρωτα το δοκαρι απο το ματι σου και επειτα θα μπορεσεις να διακρινεις καλυτερα το ξυλαρακι στο ματι του διπλανου σου".
απαραιτητη λοιπον προυποθεση στο να ασκησεις κριτικη ειναι το να εχει προηγηθει αυτοκριτικη.αφου εμεις οι ιδιοι πρωτα γνωρισουμε καλα τον εαυτο μας και τη φυση μας,τοτε μπορουμε να εμπιστευτουμε την κριτικη που ασκουμε και παραλληλα να την εμπιστευτει και αυτος που κρινεται.
__________________
Αλλαι μεν βουλαί ανθρώπων,
άλλα δε Θεός κελεύει.
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 10-02-10, 11:52
Το avatar του χρήστη Ενώχ
Ενώχ Ο χρήστης Ενώχ δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-02-2008
Μηνύματα: 454
Προεπιλογή

Έχω μία λίγο διαφορετική άποψη...
που όμως η διαφορετικότητά της πηγάζει από τις διαφορετικές
βασικές θέσεις του πρώτου post..

Δηλαδή:

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Trithemius Εμφάνιση μηνυμάτων
1. Τι σημαίνει "κρίνω";
Σημαίνει καταγράφω μία κατάσταση, νοοτροπία, πράξη, αποτέλεσμα κλπ, αξιολογώ τις επιδράσεις αυτής στο άμεσο περιβάλλον της και βάσει της εξέλιξης αυτής της πράξης αποφαίνομαι για το αν αυτή η πράξη ήταν καλή/χρήσιμη ή κακή/άσκοπη. Προοπτικά, οι πράξεις στο σύνολό τους φτάνουν να δομήσουν την ψυχοσύνθεση και πνευματική υπόσταση ενός ατόμου, άρα προοπτικά φτάνουμε να κρίνουμε όχι απλά πράξεις αλλά άτομα στο σύνολό τους.
Νομίζω ότι έχεις συμπεριλάβει την αντίληψη, την κατανόηση, την διάκριση
και την κρίση μαζί.

Έτσι, και σύμφωνα με την γνώμη μου, η κρίση είναι μόνο:
αποφαίνομαι για το αν αυτή η πράξη ήταν καλή/χρήσιμη ή κακή/άσκοπη

Άρα,
Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Trithemius Εμφάνιση μηνυμάτων

2. Από τι αποτελείται μία υγιής κρίση;
Δεν υπάρχει υγιής κρίση ή μη υγιής...
Όχι μόνο γιατί η κρίση είναι δεν είναι αιτία αλλά γιατί ότι είναι υγιές για έναν
μπορεί να μην είναι για τον άλλο (θα επανέλθω σε αυτό λίγο πιο κάτω..
στην διαφορετικότητα δηλαδή)

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Trithemius Εμφάνιση μηνυμάτων
3. Είναι χρήσιμη η κριτική μίας πράξης;
Ενώ στην ανάλυση σου εμπλέκεις και τον "πομπό", και σύμφωνα με την
δική μου γνώμη, δεν είναι έτσι καθώς η χρηστικότητα της κρίσης είναι
καθαρά ιδιότητα του "δέκτη".

Σαν να λέμε... είναι καλό ή κακό το internet;

Το ίδιο και για το 5...


Έτσι, αυτό που έχω να προτείνω εγώ... είναι ότι

Κάθε άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί και να επεξεργαστεί μέχρι ένα
συγκεκριμένο "φλοιό" του κρεμμυδιού της πραγματικότητας....

Έτσι, σαφώς και πολλοί άνθρωποι μπορούν να "συμμερίζονται" μία
κρίση λόγω του ίδιου "φλοιού"....

Μπορεί να φτάνουν στην κρίση αυτή από διαφορετικά μονοπάτια του
λογικού τους μηχανισμού....

Ακόμα, μπορεί και στον ίδιο φλοιό... να έχουμε και διαφορετικές κρίσεις
ανάλογα με το εάν τους αρέσει το κρεμμύδι ή όχι....
(ή όσο μπορούν να ξεφλουδίσουν).

Όλο αυτό όμως είναι χρήσιμο; Και εάν ναι, πώς;

Κάθε πράξη μας, σύμφωνα με την δική μου γνώμη, είναι πολυεπίπεδη.
Μπορεί να το αντιλαμβανόμαστε ή όχι....

Έτσι,η χρηστικότητα της κρίσης εξαρτάται όχι μόνο από την ικανότητα του
δέκτη να αντιληφθεί την "πολυεπιπεδικότητα" των πράξεών του...

αλλά και από την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται το επίπεδο (του φλοιού)
από το οποίο έρχεται η κρίση....

Π.χ. μπορούμε να δούμε μία ωραία ταινία και να πούμε (σαν απλοί θεατές)
ότι ήταν καλή. Ενώ, ένας φωτογράφος να πει ότι δεν είχε καλή φωτογραφία,
ένας ενδυματολόγος να πει ότι είχε φοβερά κοστούμια, ένας "διαλογογράφος"
να πει ότι είχε χάλια διαλόγους κ.ο.κ.


Και γιατί όμως το "μην κρίνεις για να μην κριθείς";

γιατί να ισχύει;

Και όχι μόνο... εάν ισχύει.. ισχύει για όλους;

Νομίζω πως ΚΑΙ αυτό είναι μία δικλείδα ασφαλείας....

για όλους αυτούς που θα μπουν στο λεωφορείο σπρώχνοντας για να προλάβουν
θέση αλλά θα κάνουν το σταυρό τους μόλις δούνε εκκλησία...

για αυτούς που θα κάνουν "προσευχή" και θα πουν "Θεε μου, κάνε τον
τάδε να πάθη αυτό και αυτό και αυτό"...

για όλους αυτούς, που ενώ έχουν την ικανότητα να επεξεργαστούν
βασικά πράγματα (όπως το να "στήσουν" ένα επιχείρημα) δεν μπορούν
να καταλάβουν τι λένε.....

Πιστεύω πως, πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να μην βασίζονται στις κρίσεις των
άλλων.... γιατί δεν μπορούν να δουν αφενός την "πολυεπιπεδικότητα" των
πράξεών τους και αφετέρου να διακρίνουν το επίπεδο του φλοιού από το
οποίο έρχεται η κρίση...

Είπα όμως να μην βασίζονται... ενώ το ρητό λέει "μην κρίνεις" πρώτα...

Σαφώς!

Σε αυτό το "επίπεδο" του φλοιού της καθημερινότητας... "μάχαιρα έδωσες
μάχαιρα θα λάβεις".....
(γιατί υπάρχει και το άλλο... όπως του ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ,
που ενώ του έστειλαν κόπρανα (ή κέρατα) τους έστειλε πίσω λουλούδια
λέγοντάς τους... ο καθένας ό,τι έχει πιο όμορφο στέλνει !!! )


@no Slave
Δεν νομίζω ότι εμπεριέχεται η κρίση του Ενός στην όλη διαδικασία...
Μην ξεχνάμε το τόσο ωραίο παράδειγμα του ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
στις "Αδερφοφάδες" του...

όπου,τελικά, Ένας άνοιξε τις πόρτες της παράδεισου για όλους...
όλους όλους...
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 10-02-10, 16:22
Το avatar του χρήστη cydox
cydox Ο χρήστης cydox δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 29-05-2004
Μηνύματα: 28
Προεπιλογή

Θεωρώ πως η κριτική, είναι κάτι διαφορετικό από την κρίση. Και υπάρχει μεγάλη σύγχυση με αυτές τις έννοιες.

Η κριτική όταν ασκείται έχει την έννοια του διαχωρισμού, εμπεριέχει πολικότητα.

Η κρίση είναι η υγιείς διαδικασία με την οποία ο κάθε άνθρωπος βγάζει τα συμπεράσματα του για τον κόσμο γύρω του, είναι ένα από τα στοιχεία που μας κάνουν μοναδικούς. Φυσικά ανάλογα με το επίπεδο συνειδητότητας του καθενός η κρίση εξελίσσεται.

Παράθεση:
Κάθε άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί και να επεξεργαστεί μέχρι ένα
συγκεκριμένο "φλοιό" του κρεμμυδιού της πραγματικότητας....

Έτσι, σαφώς και πολλοί άνθρωποι μπορούν να "συμμερίζονται" μία
κρίση λόγω του ίδιου "φλοιού"....

Μπορεί να φτάνουν στην κρίση αυτή από διαφορετικά μονοπάτια του
λογικού τους μηχανισμού....

Ακόμα, μπορεί και στον ίδιο φλοιό... να έχουμε και διαφορετικές κρίσεις
ανάλογα με το εάν τους αρέσει το κρεμμύδι ή όχι....
(ή όσο μπορούν να ξεφλουδίσουν).
Συμφωνώ! Αλλά η κριτική από την κρίση διαχωρίζονται με πολύ λεπτοφυής γραμμές.. Μόνο αν τα έχει ξεχωρίσει και αφομοιώσει κανείς δεν περνά στην πλάνη της κριτικής. Η κρίση είναι ο πνευματικός "μπούσουλας" ενώ η κριτική μια συνήθεια της κατώτερης φύσης μας..και άκρως διαχωριστική!
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 10-02-10, 20:16
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από no slave Εμφάνιση μηνυμάτων
ενω λοιπον εχεις καταθεσει πολυ ωραιες και χρησιμες σκεψεις,βασιζεσαι σε μια εντελως διαφορετικου νοηματος προταση.στην καινη διαθηκη η λεξη "κρινω" εχει διαφορετικο νοημα απο το πραγματικο και δηλωνει το "καταδικαζω".η εννοια που χρησιμοποιειται εχει να κανει πως με τον τροπο που θα κατακρινεις-καταδικασεις τον συναθρωπο σου,με τον ιδιο τροπο θα κατακριθεις-καταδικαστεις απο τον Θεο.εφοσον λοιπον ησουν αυστηρος κριτης χωρις δειγματα συγχωρεσης,θα αντιμετωπιστεις ακριβως το ιδιο για τις πραξεις σου (και το αντιθετο φυσικα).
Χμμ.. νομίζω πως στην κ.δ., η συγκεκριμένη φράση αποδίδεται εν συντομία με το "mind your own business" , καθώς αν επρόκειτο για κατά-κριση, τότε θα γραφόταν ως "μην κατακρίνεις για να μην κατακριθείς".

Όσο για το ζήτημα της αυστηρότητας, συγγνώμη αλλά έτσι όπως το θέτεις, μου μοιάζει σαν αλισβερίσι, πλήρες ιδιοτέλειας. Δηλαδή, δεν σε κρίνω αυστηρά, έτσι ώστε όταν έρθει η σειρά μου να μην με κρίνουν κι εμένα σκληρά... Θεωρώ πως μία τέτοια υλοποιημένη ηθική δεσμεύει τον άνθρωπο στη θρησκεία μέσω ποινής ή ανταμοιβής, ενώ είναι δεδομένο πως ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τη θρησκεία για να είναι ηθικός. Το να τρομοκρατούμε τον πιστό με μία σκληρή μεταθάνατον κρίση, δεν τον οδηγεί ηθελημένα (ορθολογιστικά) σε ηθική πορεία αλλά σε "συμβολαιογραφικές πράξεις" που τον δεσμεύουν σε έναν ηθικό δρόμο, όχι γιατί κατανόησε την αξία της ορθής κρίσης αλλά γιατί αναγνώρισε μία ποινή σε περίπτωση που κρίνει τον συνάνθρωπό του. Η διαφορά μεταξύ της ηθικής που είναι απαλλαγμένη από αλισβερίσια και δρα ως έχει ως κοινωνική στάση και της ηθικής που μεθοδεύει η θρησκεία μέσω τιμωρίας ή ανταμοιβής είναι χαώδης και προτίθεμαι να το αναπτύξουμε σε ξεχωριστό θέμα αν το κρίνετε απαραίτητο.

*για τα υπόλοιπα θα απαντήσω το συντομότερο δυνατό
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 11-02-10, 13:09
Το avatar του χρήστη Ενώχ
Ενώχ Ο χρήστης Ενώχ δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-02-2008
Μηνύματα: 454
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από cydox Εμφάνιση μηνυμάτων
Θεωρώ πως η κριτική, είναι κάτι διαφορετικό από την κρίση. Και υπάρχει μεγάλη σύγχυση με αυτές τις έννοιες.

Η κριτική όταν ασκείται έχει την έννοια του διαχωρισμού, εμπεριέχει πολικότητα.

Η κρίση είναι η υγιείς διαδικασία με την οποία ο κάθε άνθρωπος βγάζει τα συμπεράσματα του για τον κόσμο γύρω του, είναι ένα από τα στοιχεία που μας κάνουν μοναδικούς. Φυσικά ανάλογα με το επίπεδο συνειδητότητας του καθενός η κρίση εξελίσσεται.



Συμφωνώ! Αλλά η κριτική από την κρίση διαχωρίζονται με πολύ λεπτοφυής γραμμές.. Μόνο αν τα έχει ξεχωρίσει και αφομοιώσει κανείς δεν περνά στην πλάνη της κριτικής. Η κρίση είναι ο πνευματικός "μπούσουλας" ενώ η κριτική μια συνήθεια της κατώτερης φύσης μας..και άκρως διαχωριστική!
Πολύ ενδιαφέρων ο διαχωρισμός κριτικής και κρίσης..


όμως έχω την εντύπωση πως ασκεί κανείς κριτική σε κάποιον
σχετικά με ένα aspect.. και όχι για την πράξη συνολικά.
(κριτικός θεάτρου π.χ.)

Νομίζω... δεν ξέρω.

Θα μπορούσες να "τραβήξεις" την λεπτή κόκκινη γραμμή ανάμεσα
στην κριτική και την κρίση;

Για να βοηθηθώ και εγώ που δεν έχω ξανασυναντήσει αυτή την
"εκδοχή".
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 11-02-10, 18:53
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή

Θεωρώ πως και οι δύο έννοιες, κρίση και κριτική εμπεριέχουν τόσο την πολικότητα, όσο και ένα συμπέρασμα-αποτέλεσμα αξιολόγησης...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 12-02-10, 15:00
Το avatar του χρήστη no slave
no slave Ο χρήστης no slave δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 13-07-2008
Περιοχή: βριλησσια
Μηνύματα: 700
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Trithemius
Όσο για το ζήτημα της αυστηρότητας, συγγνώμη αλλά έτσι όπως το θέτεις, μου μοιάζει σαν αλισβερίσι, πλήρες ιδιοτέλειας. Δηλαδή, δεν σε κρίνω αυστηρά, έτσι ώστε όταν έρθει η σειρά μου να μην με κρίνουν κι εμένα σκληρά...
ισως να μην εγινα σαφης..
στην παραπανω φραση (ξανα)τονιζω πως εμπεριεχεται η εννοια της συγχωρεσης.το συγκεκριμενο δεν φαινεται οταν αποκοβουμε τη φραση,αλλα λαμβανοντας της υπ'οψιν σε συναρτηση με ολοκληρη την κ.δ.
Παράθεση:
Η διαφορά μεταξύ της ηθικής που είναι απαλλαγμένη από αλισβερίσια και δρα ως έχει ως κοινωνική στάση και της ηθικής που μεθοδεύει η θρησκεία μέσω τιμωρίας ή ανταμοιβής είναι χαώδης και προτίθεμαι να το αναπτύξουμε σε ξεχωριστό θέμα αν το κρίνετε απαραίτητο.
εφοσον το θεμα εχει τιτλο παρμενο απο θρησκευτικο βιβλιο,δεν βλεπω το λογο να το αναπτυξουμε καπου αλλου,καθως και η σταση της θρησκειας αποτελει μια ακομη οπτικη.μεχρι λοιπον να αποφασισουμε το που θα συζητηθει,ας μου επιτραπει ενα σχολιο:
κατα τον χριστιανισμο,ο ιδιος ο Ιησους (Θεος) θα διατελεσει τον κριτη οσον αφορα την "εισοδο στον παραδεισο".ο "σωστος" χριστιανος ειναι αυτος που υιοθετησε την φυση του Χριστου και πετυχε κατα καποιο τροπο το καθ'ομοιοσιν.ετσι λοιπον φαινεται οτι και η κριση μπορει να ειναι χαρακτηριστικο του ανθρωπου,καταριπτοντας την εννοια της φρασης ετσι οπως εσυ την εννοεις.
τελος,να τονισω για χιλιοστη φορα οτι αλλο θρησκεια,αλλο εκκλησια.η θρησκεια θελει εμβαθυνση και αποσυμβολισμο,ενω η εκκλησια θελει τη 17 νοεμβρη

υγ.θα ηθελα το σχολιο σου περι επιλεκτικης αποδοχης κρισης-κριτικης.
__________________
Αλλαι μεν βουλαί ανθρώπων,
άλλα δε Θεός κελεύει.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 00:01.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.