|
#1
|
||||
|
||||
Οι κακοί της παρέας - Ράνια Ιωάννου (melian)
Μερικές σκέψεις γύρω από τους "αγαπημένους" μας κακούς των ιστοριών, στο άρθρο που μπορείτε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο: Μπορείτε να εκφράσετε τις δικές σας σκέψεις σε αυτό εδώ το νήμα.
__________________
Μέλος της ομάδας Gateway Υπεύθυνη ανανεώσεων της Fantasy Gate "Μη διδάσκεις τίποτα, αφού έχεις ακόμα να μάθεις τα πάντα." - Fernando Pessoa ------------------------------------- WordsToCount FantasyGate |
#2
|
||||
|
||||
Το μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι ότι η τραγικότητα των "κακών" είναι στοιχείο εξανθρωπισμού που αναπτύσσετε μονάχα στην πορεία των βιβλίων/ταινιών. Στην αρχή, σχεδόν πάντα οι "κακοί" εκπροσωπούν το οριακό με ένα απόλυτα φυσικό και αδικαιολόγητο τρόπο. Βλέπε για παράδειγμα ο Joker του Nolan που πολύ σωστά ο σεναριογράφος καταθέτει μια σειρά από εναλλακτικά origin stories υπονοώντας πως δεν έχει σημασία το παρελθόν του "κακού", δεν θέλουμε να έχει παρελθόν ο "κακός" παρά να αποτελεί την ενσάρκωση των εμποδίων που ο ήρωας (ο οποίος οφείλει να είναι τραγικός και ως εκ τούτου να εξελίσσετε δια μέσου της πλοκής) πρέπει να ανταπεξέλθει. Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Hannibal του Thomas Harris που το origin story του όχι μόνο απογοήτευσε τους fan αλλά και ανθρωποποίησε τον πρωταγωνιστή απομακρύνοντας τον από το μεταφυσικό πεδίο όπου ανήκει!
__________________
Επισκεφτείτε τον προσωπικό ιστότοπο του Γιώργου Ιωαννίδη: www.apophenia.gr |
#3
|
||||
|
||||
Τι ωραία που γράφεις Ράνια μου. Πρώτη φορά μου άρεσε κάτι που αφορά τους κακούς.
__________________
* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης. |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|