ΕΛΛΑΔΑ: ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Η ΤΙΜΩΡΙΑ

[agaliarep]

Δεν ξέρω αν το πρόσεξες αλλά το θέμα είναι άλλο. Το γιατί διάλεξα αυτή την εικόνα για avatar μου και το τι πιστεύω δεν σε αφορά και πολύ περισσότερο δεν αφορά εμένα η άποψη σου.

Αρχική Δημοσίευση από Αναστάσιος

Σε προσκαλώ-προκαλώ σε δημόσια συζήτηση

Σιγά μην με προκαλέσεις και σε μονομαχία…

Δεν έχω καμία διάθεση ούτε να συναντηθώ, ούτε να επιχειρηματολογήσω στο τι έκανε ή δεν έκανε ο Άρης. Απλά σημείωσα ότι, ό,τι έγραψα δεν θα σε πείραζε, εσύ το γράφεις αυτό, αν δεν είχα βάλει αυτό το Avatar.

Οπότε προφανώς η παρέμβασή σου στο όλο θέμα δεν ήταν το ίδιο το θέμα αλλά το avatar μου που σχολίασες. Εγώ απλά ανάφερα ότι είναι αμφιλεγόμενος. Και είναι κατά την προσωπική μου άποψη. Για όλα τα παραπάνω που έχουν σχέση με το θέμα δεν έχεις να πεις τίποτα προφανώς.

Επίσης πρέπει να σου πω ότι όλα όσα γράφτηκαν με εξαίρεση δύο ποστ νομίζω, ήταν αναφορές από εφημερίδες και οργανισμούς. Εσύ αντίθετα έκανες μια κριτική (αυτή του εγώ ξέρω) και τίποτα παραπάνω σε αυτά που γράφουν αναγνωρισμένοι οργανισμοί και στα οποία έχουν κάνει έρευνες και καταγγελίες. Είχα σκοπό να το αλλάξω το avatar αλλά δεν υπάρχει περίπτωση… Αυτά.

καλό θα ήταν να κάνω μια μικρή αναδρομή στο ακροατήριο μου

Μπορείς αν θέλεις να συναντηθείς και να κάνεις διάλεξη για το ΚΚΕ ή τον Βελουχιώτη με το ακροατήριο σου, που προφανώς αποζητάς απεγνωσμένα.
Πάντα φιλικά…
Agaliarep(t).

[Αναστάσιος]

Και φυσικά δεν έχεις καμία διάθεση, διότι δεν έχεις κανένα επιχείρημα και κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου!Διότι αν είχες το δίκαιο με το μέρος σου, ποιος ο λόγος να αρνείσαι μια συνάντηση, όπου (πάντα σε φιλική ατμόσφαιρα) θα συζητούσαμε τα θέματα για τα οποία "σε φλόμωσα στις αηδίες";
Το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να ειρωνεύεσαι και να συνεχίζεις τις προσωπικές επιθέσεις, διότι δε ξέρεις τι άλλο να κάνεις.

Τώρα από κει και έπειτα υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι στο διαδίκτυο και βλέπουν ποιος αποφεύγει, λασπολογεί (όχι εμένα, αλλά με το να λιβανίζει τον Βελουχιώτη το ΚΚΕ) και εμπαίζει.

Υ.Γ. Αλλά αυτή η μανία να κερδίσεις το παιχνίδι εντυπώσεων (διότι σ'αυτό της ουσίας δεν έχεις καμία τύχη) δείχνει πως μάλλον εσύ νοιάζεσαι για το "ακροατήριο" του μεταφυσικού...

[agaliarep]

«Παρ' όλο που οι αρχές ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην πράξη οι νομικές διατάξεις για την προστασία αυτών των δικαιωμάτων περιφρονούνται, με αποτέλεσμα σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε η Μέλανι Αντερσον, ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την κατάσταση στην Ελλάδα.
Αλλοι ισχυρισμοί αφορούν λεκτική εξύβριση, μερικές φορές ρατσιστικού χαρακτήρα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρονται επίσης απειλές σεξουαλικής φύσης.

Οι παραβιάσεις από μέλη των σωμάτων ασφαλείας δεν σταματούν στους ξυλοδαρμούς. Σε επτά περιπτώσεις που παρατίθενται στην έκθεση, αστυνομικοί πυροβόλησαν και τραυμάτισαν θανάσιμα άνδρες, σε συνθήκες όπου είτε δεν υπήρχε άμεσος κίνδυνος θανάτου ή σοβαρού τραυματισμού ή είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμη η ύπαρξη τέτοιου κινδύνου.
Στην έκθεση περιλαμβάνονται πληροφορίες για:
• Οκτώ θανάσιμους πυροβολισμούς από αστυνομικούς (τρία θύματα ήταν Ρομά, ένας Ρωσοπόντιος, δύο Αλβανοί, ένας 17χρονος Σέρβος μαθητής λυκείου και ένα μέλος της πλειονότητας του ελληνικού πληθυσμού)
• Εννέα υποθέσεις ανηλίκων
• Έξι αγόρια και άντρες που υποβλήθηκαν σε σεξουαλικές απειλές και εξευτελισμό, ο ένας δημοσίως
Με βάση τις πληροφορίες που έχουν στη διάθεσή τους η ΔΑ και η ΔΟΕ:
• Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ούτε ένας αστυνομικός δεν καταδικάστηκε για βασανιστήρια ή κακομεταχείριση που διαπράχθηκαν μεταξύ 1996 και 2001.
• Το 2000 και το 2001, μόνο τρεις αστυνομικοί που βαρύνονταν με κατηγορίες σχετικές με βασανιστήρια και κακομεταχείριση, έφτασαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Δύο υποθέσεις κατέληξαν σε αθώωση, ενώ στην τρίτη η ποινή 30 μηνών φυλάκισης μειώθηκε σε 15 μήνες με αναστολή.
• Κανένας αστυνομικός δεν δικάστηκε για τέτοια αδικήματα κατά το πρώτο οκτάμηνο του 2002. Από τις αρχές του 2000 μέχρι τον Ιούνιο του 2002, δικαστικά συμβούλια ή δικαστήρια εξέδωσαν αποφάσεις για πέντε υποθέσεις θανάσιμων πυροβολισμών από αστυνομικούς. Σε δύο από αυτές, δεν απαγγέλθηκε κατηγορία κατά των αστυνομικών, σε δύο άλλες οι εν λόγω αστυνομικοί κρίθηκαν ένοχοι ανθρωποκτονίας από αμέλεια και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης με αναστολή, ενώ στην πέμπτη υπόθεση αστυνομικός κρίθηκε πρωτόδικα ένοχος ανθρωποκτονίας από αμέλεια και καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσεράμισι ετών. Η έφεσή του εκδικάζεται από χθες, 23 Σεπτεμβρίου. Παρατηρητές της ΔΑ και της ΔΟΕ παρακολούθησαν την πρώτη ημέρα της δίκης.
• Μέχρι το τέλος Ιουνίου 2002, δεν είχαν απαγγελθεί κατηγορίες σε κανέναν συνοριακό φύλακα ή στρατιώτη για τα συνοριακά περιστατικά που παρατίθενται στην έκθεση.
Οι εθνότητες των θυμάτων έχουν ως εξής:
• 17 Αλβανοί,
• 15 Ρομά (Τσιγγάνοι),
• 10 μέλη της πλειονότητας του ελληνικού πληθυσμού,
• 1 Ρωσοπόντιος,
• 1 Σέρβος,
• 22 άλλοι, μεταξύ των οποίων 18 αιτούντες άσυλο και μετανάστες χωρίς άδεια παραμονής και εργασίας, από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία (κυρίως Κούρδοι από την Τουρκία, το Ιράν και το Ιράκ)

Η Διεθνής Αμνηστία και η Διεθνής Ομοσπονδία Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα συνιστούν τη βελτίωση της εκπαίδευσης των αστυνομικών, με ιδιαίτερη έμφαση στη χρήση μη βίαιων μέτρων επιβολής του νόμου, καθώς και την εκπαίδευσή τους στο χειρισμό των όπλων και την εκτίμηση των κινδύνων, για να μην υπάρξουν άλλοι θάνατοι.
Μαρτυρίες
«[Ένας αστυνομικός] έβγαλε ένα σίδερο κάτω από το γραφείο του ... και μου το έβαλε στον λαιμό λέγοντας ότι θα με έπνιγε αν δεν έλεγα την αλήθεια... [Ένας αστυνομικός] μου είπε: "Κατέβασε το παντελόνι σου. Αν δεν κατεβάσεις το παντελόνι να σε γαμήσω, θα πεθάνεις εδώ". Είπα ότι δεν το κατεβάζω ... Τράβηξε το κουμπί και το ξεκούμπωσε. Εγώ το ξανακούμπωσα και τότε με χτύπησαν ...».
Λάζαρος Μπέκος, 17 ετών, Ρομ (Τσιγγάνος)

«Παρακάλεσα να προσέχει το χέρι μου γιατί ήταν εγχειρισμένο από παλαιότερο διπλό κάταγμα, αυτός [όμως] με κλώτσησε στο στομάχι και στη συνέχεια στο αριστερό χέρι, το οποίο τελικά υπέστη και άλλο κάταγμα. Μόλις αντιλήφθηκα ότι μου έχει σπάσει το χέρι, του είπα "μου έσπασες το χέρι, μου φωνάζεις, σε παρακαλώ, ένα γιατρό". Ενώ σφάδαζα από τους πόνους, ο ίδιος επιχείρησε να με κλωτσήσει στα γεννητικά όργανα και σκύβοντας να αποφύγω το κτύπημα δέχθηκα την κλωτσιά στο δεξιό πλευρό. Τότε φοβήθηκα ότι έφθασε το τέλος μου...»
Ηλίας Χατζηδιάκος, 40 ετών

«Αφού με έπιασαν, οι αστυνομικοί με έσυραν στο περιπολικό, όπου με ακούμπησαν στο καπό και άρχισαν να με χτυπούν, πιστεύω δε ότι χρησιμοποίησαν και κλομπ. Από τα χτυπήματα έπεσα κάτω και τότε άρχισαν να με κλωτσούν. Σε κάποια στιγμή με έβαλαν στο περιπολικό, όπου άρχισαν πάλι να με χτυπούν. Για κάποιο λόγο με έβγαλαν από το περιπολικό, με ξαναχτύπησαν, με έβαλαν πάλι μέσα όπου με χτύπησαν για άλλη μια φορά. Τα παιδιά μου στο μεταξύ είχαν βγει στην πόρτα και, βλέποντας τους αστυνομικούς να με χτυπούν, άρχισαν να κλαίνε».
Ανδρέας Καλαμιώτης, 21 ετών, Ρομ

«Γύρω στις 6.30 μ.μ., πέρασα ένα ποταμάκι κατά μήκος των συνόρων και άρχισα να σκαρφαλώνω τη βουνοπλαγιά ... Όταν έφτασα στην κορυφή, πήρα ένα μονοπάτι μέσα απ' το δάσος. Δεν είχα προχωρήσει πάνω από 300 μέτρα όταν άκουσα ένα σκύλο. Ο σκύλος μού όρμησε και μ' έπιασε απ' το μανίκι του σακακιού μου. Τότε άκουσα στρατιώτες να φωνάζουν: "Αλτ!" Απάντησα: "Μάλιστα!" ... Οι στρατιώτες μού φώναξαν από απόσταση και απάντησα ότι ήμουν μόνος. Ήρθαν και με έψαξαν, φώναξαν στο σκύλο να με αφήσει και μου πήραν ό,τι είχα επάνω μου ... [Έπειτα] μου είπαν να ξαπλώσω μπρούμυτα στο έδαφος. Όταν το έκανα, άρχισαν να με κλοτσούν και να με χτυπούν με τους υποκοπάνους των όπλων τους στα πλευρά, την πλάτη και τους ώμους. Τους είπα: "Σας παρακαλώ, είμαι γέρος άνθρωπος, σας παρακαλώ μη με χτυπάτε". Εκείνοι μου έβαλαν τις φωνές: "Μην πεις κουβέντα αν δεν σε ρωτήσουμε". Αφού με ξυλοφόρτωσαν για τα καλά, δύο στρατιώτες (υπήρχε ένας τρίτος στρατιώτης που στεκόταν σε απόσταση κάπου 12 έως 15 μέτρων και δεν πλησίασε) μου είπαν να σηκωθώ. Με δυσκολία στάθηκα στα πόδια μου. Οι δύο στρατιώτες που με είχαν χτυπήσει, απομακρύνθηκαν γύρω στα πέντε μέτρα και κάτι είπαν ο ένας στον άλλο χαμηλόφωνα. Δεν κατάλαβα, ούτε άκουσα τι έλεγαν. Όμως μετά από αυτή τη συνομιλία, ο ένας με πλησίασε από πίσω με ένα πιστόλι στο χέρι και είπε: "προχώρα μπροστά" και, μόλις σήκωσα το δεξί πόδι για να κάνω το πρώτο βήμα, με πυροβόλησε με το πιστόλι και μου είπε ξανά να προχωρήσω μπροστά. Εγώ όμως του είπα να με πυροβολήσει στο κεφάλι και να με αποτελειώσει. Τότε ο ίδιος στρατιώτης μου είπε: "Γιατί έκανες πίσω;" - παρ' όλο που είχα κάνει μόλις ένα βήμα εμπρός. Καθώς βρισκόμουν πεσμένος, τραυματισμένος, στο έδαφος, μου είπαν: "Τρέχα τώρα πίσω στην Αλβανία" ... Μετά από περίπου μία ώρα, ήρθε ένας στρατιωτικός γιατρός. Προσπάθησε να σταματήσει την αιμορραγία. Έσκισε ένα κομμάτι απ' το πουκάμισό μου και το έβαλε στο δεξιό μέρος του στομαχιού μου, απ' όπου είχε βγει η σφαίρα και μου είπε να το πιέσω [πάνω στην πληγή]. Πήρε δύο ζώνες από τους στρατιώτες και τις έδεσε σφιχτά γύρω από τα τραύματα απ' όπου είχε μπει και βγει η σφαίρα».
Φερχάτ Τσέκα (Ferhat Ceka), 67 ετών, Αλβανός

«Στα σύνορα μας πλησίασαν άνδρες των ελληνικών συνοριακών δυνάμεων. Μας διέταξαν να ξαπλώσουμε κάτω. Τρεις από τους φίλους μου το έβαλαν στα πόδια, αλλά εμένα με έπιασαν και άρχισαν να με κλοτσάνε και να με χτυπάνε με τους υποκόπανους των όπλων στο κεφάλι και στο σώμα. Έπειτα με πήγαν στο στρατώνα και πήραν τα χρήματα που είχα επάνω μου ... με κράτησαν περίπου μία ώρα. Στη 1 π.μ., στις 14 Ιουνίου 2001, με έφεραν στο αλβανικό τελωνειακό φυλάκιο και αμέσως πήγαμε στους [Αλβανούς] αστυνομικούς και τους είπαμε τι συνέβη. Η αστυνομία έλαβε τα απαραίτητα μέτρα και με μετέφερε στο νοσοκομείο».
Καστριότ Ράπι (Kastriot Rrapi), Αλβανός

«[Αστυνομικοί στο Νέο Κρατητήριο Ελληνικού] με άρπαξαν και άρχισαν να με κλοτσάνε, να με τραβάνε και να με χτυπάνε με ένα μεγάλο μαύρο ορθογώνιο αντικείμενο που είχε δύο προεκτάσεις σαν δαγκάνες. Κάθε φορά που με άγγιζαν ήταν σαν να διαπερνούσε το κορμί μου ηλεκτρικό ρεύμα».
Τζόζεφ Εμέκα Οκέκε (Joseph Emeka Okeke), Νιγηριανός μετανάστης κρατούμενος εν όψει απέλασης.

«Οι αστυφύλακες, παρά το γεγονός ότι ήμουν μόνη, άοπλη και με στραμμένα τα νώτα προς αυτούς, ... για λόγους που μου είναι άγνωστοι, μου επιτέθηκαν βίαια, δημιούργησαν κλοιό γύρω μου και άρχισαν να με χτυπούν με τα γκλομπς και με κλοτσιές σε όλα τα σημεία του σώματός μου, μέχρι που σωριάστηκα στο οδόστρωμα. Ακόμη και τότε όμως δεν σταμάτησαν να με χτυπούν, αλλά αντίθετα ο [αστυνομικός με πολιτικά] συνέχισε με μεγαλύτερη ακόμη σφοδρότητα, παρά το γεγονός ότι ήμουν εντελώς εξουδετερωμένη και ανυπεράσπιστη, να με κλωτσάει στο κεφάλι και το πρόσωπο».
Μέλπω Κορωναίου

[agaliarep]

Αυτά είναι μόνο κάποια περιστατικά, από αυτά που καταγγέλλονται και όχι από αυτά που από φόβο να μην μπλέξουν χειρότερα.
Ένα από τα περιστατικά που έχουν γίνει μπροστά στα μάτια μου είναι ότι αστυνομικός (ομάδα Ζ) εξύβρισε πολίτη για παράβαση του κ.ο.κ. Ο πολίτης ήταν περίπου 50 χρόνων. Όταν διαμαρτυρήθηκε ο αστυνομικός τον απείλησε. Όταν ο πολίτης του ζήτησε τα στοιχεία του ο αστυνομικός κινήθηκε απειλητικά εναντίων του. Για κακή του τύχη ευτυχώς ο πολίτης ήταν δικαστικός. Μόλις έδειξε την ταυτότητα του ο αστυνομικός άρχισε να δικαιολογείτε. Μέχρι εκεί είδα, το θέμα είναι ότι εάν δεν ήταν δικαστικός και ήταν ένας απλός πολίτης ο αστυνομικός ο οποίος ποτέ δεν πέρασε από ψυχιατρική εξέταση θα μπορούσε να είχε συνεχίσει ακόμα και να χειροδικήσει.
Είναι εύκολο να μιλάει κάποιος για μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες αποκτούν ξαφνικά δύναμη και είναι δήθεν αξιόπιστες και αμερόληπτες ενώ στην πράξη εξυπηρετούν τα στενά συμφέροντα των ομάδων που ανήκουν. Η διεθνής αμνηστία δεν είναι μια ομάδα από 5 ανθρώπους και η αξιοπιστία της είναι αναγνωρισμένη από το Ελληνικό κράτος αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι καταγγελίες γίνονται και φυσικά είναι οι περισσότεροι αλλοδαποί, γιατί είναι ο πιο εύκολος στόχος. Αυτό δείχνει ότι όχι μόνο υπάρχουν αστυνομικοί που ζουν στην εποχή των ταγματασφαλιτών και χρησιμοποιούν την βία για να μπορέσουν να επιβληθούν και να εκτονώσουν την ψυχολογική ανωμαλία που έχουν, αλλά είναι και ρατσιστές.
Είναι γεγονός που ξέρω ανθρώπους που θέλησαν να κάνουν καταγγελία εις βάρος αστυνομικών και η προσαγωγή τους στο αστυνομικό τμήμα ήταν σε μηνιαία βάση, όπου οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν υπέστησαν βία σωματική αλλά ψυχολογική.
Η αυταρχικότητα μερίδας των αστυνομικών είναι δεδομένη, αλλά η ευθύνη της αστυνομίας γενικότερα είναι ότι αφήνει στους κόλπους της τέτοια άτομα, που το μόνο που κάνουν είναι να βγάζουν να καταπιεσμένα σεξουαλικά τους και όχι μόνο προβλήματα πάνω σε ανθρώπους που πολύ απλά δεν μπορούν να αντιδράσουν. Από το προληπτικό ξύλο που πέφτει πριν από αγώνες ποδοσφαίρου όχι με τα γκλοπ αυτά βγαίνουν αργότερα αλλά με τις ασπίδες, μέχρι ένα απλό έλεγχο στο δρόμο που καταλήγει σε ξεγύμνωμα του «υπόπτου» σε δημοσία θέα, η αστυνομία σε πολλές περιπτώσεις κάνει κατάχρηση εξουσίας. Στα περιστατικά που γίνονται όσα καταγγέλλονται από την Διεθνής Αμνηστία δεν είναι κατάχρηση είναι εγκληματική ενέργεια.

[Ποσειδώνιος]

M. XAΡΙΤΟΥ - ΦΑΤΟΥΡΟΥ, ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ.
Ο βασανιστής δεν γεννιέται αλλά γίνεται

Ποιοι μηχανισμοί, όμως, μετατρέπουν έναν απλό άνθρωπο σε βασανιστή; Υπάρχουν, άραγε, κοινά σημεία μεταξύ των σύγχρονων βασανιστών του Αμπού Γκράιμπ και Γκουαντανάμο, που όλοι είδαμε φωτογραφίες τους τον τελευταίο χρόνο, με τους βασανιστές της εδώ δικτατορίας; Η κ Μ. Χαρίτου -Φατούρου, καθηγήτρια κλινικής ψυχολογίας του ΑΠΘ, πήρε συνεντεύξεις από μερικούς από τους βασανιστές της εδώ δικτατορίας, και εξέδωσε την πρώτη μελέτη που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα για αυτό το ζήτημα (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα). Επίσης, μελέτησε και τους Βραζιλιάνους βασανιστές κατά την διάρκεια της εκεί δικτατορίας. Έτσι, η ίδια μας λέει: "Η θέση μου και η έρευνά μου έχει αποδείξει ότι ο βασανιστής δεν γεννιέται αλλά γίνεται. Αυτό συμβαίνει σε όποια περίπτωση χρησιμοποιούν μεθόδους εκπαίδευσης, που είναι κοντά στις στρατιωτικές. Ο στρατός, βασικά, εκπαιδεύει τον νεοσύλλεκτο στο να υπακούει στην εξουσία. Όταν το κοινωνικοπολιτικό σύστημα είναι δικτατορικό, αυταρχικό, τότε τον εκπαιδεύει να υπακούει στην εξουσία βίας. Δηλαδή, στις περιπτώσεις που η εξουσία είναι βίαιη και παράγει βία προς τους πολίτες, τότε και ο στρατιώτης, ο νεοσύλλεκτος, ο αστυνομικός ο οποίος είναι το όργανο της, γίνεται βίαιος".
Μιλώντας μας πιο συγκεκριμένα για την εκπαίδευση τους, αναφέρει: "Μελέτησα τη μεθοδολογία που χρησιμοποιούσαν τότε για την εκπαίδευση των ΕΣΑτζίδων και δεν έχουν παύσει εντελώς ακόμα και τώρα να την χρησιμοποιούν. Σήμερα, παρόλο που τα πράγματα είναι πιο ήπια, χρησιμοποιούν παρόμοιες μεθόδους για την εκπαίδευση των πρασινοσκούφηδων, των ΜΑΤ, των μονάδων υποβρυχίων καταδρομών. Όσους, δηλαδή, ανήκουν σε μονάδες ελίτ, όπου και απαιτείται παραπάνω εκπαίδευση, σε χρόνο και σε ικανότητες, από την βασική. Αυτό το βλέπεις και στους Αμερικανούς πεζοναύτες, που κάνουν τέτοιου είδους εκπαίδευση, με βασικά χαρακτηριστικά: Αρχικά την απομόνωση. Σε αποκόβουν από το περιβάλλον, το κοινωνικό, έτσι ώστε να χάσεις την επαφή σου με τον έξω κόσμο για 3 έως 6 μήνες. Επίσης, την σωματική ανάπτυξη. Στη συνέχεια, σου κάνουν καψώνια. Τα οποία είναι εντελώς παράλογα και εντελώς εξαντλητικά. Με αυτόν τον τρόπο παράγουν αυτό που λέμε εμείς οι ψυχολόγοι η "Μαθημένη Απελπισία". Αισθάνεσαι απελπισία, δεν ξέρεις τι θα σου έρθει μετά. Έτσι, μαθαίνεις να υπακούς σε όποια οδηγία ή διαταγή σου δώσουν. Να σκοτώσεις την μάνα σου; Να τη σκοτώσεις".
Στη συνέχεια, η καθηγήτρια του ΑΠΘ μας αναφέρει ότι ο βασανιστής, φτάνοντας στα κελιά των φυλακισμένων, εφαρμόζει αυτά που έχει ήδη υποστεί στην εκπαίδευση. Όχι όμως για εκδίκηση. Αλλά επειδή έμαθε πως αισθανόταν ο ίδιος όταν του έκαναν το καψώνι. "Ο βασανιστής υπακούει σε εντολές, δεν το κάνει για κέφι. Στην περίπτωση που το χαίρεται, είναι "κακός" βασανιστής. Για να είναι "καλός", πρέπει να μην το χαίρεται, αλλά να το κάνει σαν επάγγελμα. Αν το χαίρεται, εκτρέπεται, ενώ πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Δεύτερον, αν συνεχίσει δεν θα καταφέρει να αποσπάσει ομολογίες από τον βασανισθέντα. Σταματάει λοιπόν, για να συνεχίσει αργότερα. Επομένως - και σύμφωνα με την Χάνα ’ρεντ (1963), σε συμπεράσματά της για τους δράστες του ολοκαυτώματος - δεν είναι καλό να είσαι σαδιστής".

http://www.epohi.gr/tortures_issues_152005.htm

[Ποσειδώνιος]

Οι δημοκράτες Βασανιστές... (Αμπού Γκράιμπ)

Στέλιος Αναστασιάδης

Μετά την δημοσίευση των φωτογραφιών στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ και ενώ η κοινή γνώμη σοκαρίστηκε με τις αποκαλυπτικές φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, η κ. Μ. Χαρίτου- Φατούρου, μελέτησε, από τα γραφόμενα στον τύπο, αυτά τα περιστατικά και δημοσίευσε τα συμπεράσματά της και στο περιοδικό ΚΡΑΜΑ (τ.15 Ιούνιος 2004): "Στη φυλακή της Βαγδάτης είχαμε δύο παγκόσμιες πρώτες. Πρώτον, είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις στη σύγχρονη ιστορία που τα βασανιστήρια δεν λάμβαναν χώρα με απόλυτη μυστικότητα. Έστω αν μια δικτατορία βασάνιζε και το ήξερε όλος ο κόσμος, αυτή δεν το παραδεχόταν. Αντίθετα, σε αυτή την περίπτωση, δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες στο ίντερνετ, (της έβγαζαν φαίνεται για να κάνουν πλάκα). Δείγμα της κουλτούρας που υπήρχε μέσα στη φυλακή. Θεωρούσαν σπουδαίο πράγμα το να κάνουν βασανισμούς. Τα έβλεπε όλος ο κόσμος. Δεν τα έκρυβαν. Η δεύτερη παγκόσμια πρώτη ήταν ότι γυναίκες ήταν βασανιστές ανδρών. Το να βασανίζει μουσουλμάνο -και σεξουαλικά μάλιστα - μια γυναίκα είναι τρομερό. Αισθάνεται ένα τίποτα. Νομίζω ότι αυτό θα είναι διπλά κακό για αυτές όταν θα γυρίσουν πίσω στις πατρίδες τους. Εκεί θα έχουν να αντιμετωπίσουν και το γυναικείο στερεότυπο".
Υπάρχουν, όμως, κοινά σημεία μεταξύ αυτών των περιστατικών και των βασανισμών κατά την επταετία; "Εκείνο που είδα στους βασανιστές στο Ιράκ είναι αυτό που είχα διαπιστώσει και στους ΕΣΑτζήδες στον ελληνικό πληθυσμό. Ήταν το παιδί του γείτονά σου, προέρχονταν από οικογένειες οι οποίες δεν είχαν κανένα πρόβλημα, για να πεις ότι έφτιαξαν σαδιστές. Αυτό που ξέρουμε στην ψυχολογία είναι ότι τα κακοποιημένα παιδιά γίνονται μετά θύτες, όμως αυτό δεν συνέβαινε. Οι Αμερικανοί πεζοναύτες είναι κανονικοί άνθρωποι, που οι περισσότεροι κατάγονταν από μικρές και φτωχές κωμοπόλεις στα Απαλάχια. Σημαντικό ρόλο στην αλλαγή τους διαδραμάτισε η κουλτούρα που επικρατούσε μέσα στη φυλακή. Ότι είναι οι εχθροί, είναι οι τρομοκράτες, πρέπει να τους βασανίσουμε, να προστατεύσουμε την κοινωνία, πρέπει να το κάνουμε για την οικογένειά μας, για την θρησκεία μας, για την πατρίδα μας, κτλ. Αυτά που ονομάζουμε "Διευκολυντικούς Μηχανισμούς" και σε κάνουν να ξεχάσεις τις αξίες με τις οποίες έχεις μεγαλώσει. Προπαγάνδα δηλαδή, η οποία δημιουργεί όλη αυτή την κουλτούρα μέσα στο στρατόπεδο και σου επιτρέπει να δράσεις με τον τρόπο που θέλουν αυτοί".



ΜΑΡΙΑ ΠΙΝΙΟΥ-ΚΑΛΛΗ, Δ/ΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ
Έγκλημα χωρίς ίχνη

Η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων χρόνων όμως, ανακαλύπτοντας τεχνικές που δεν αφήνουν ίχνη, έρχεται να κάνει τα πράγματα ακόμα ευκολότερα για τους επίδοξους βασανιστές. Αυτοί υιοθετούν τις μοντέρνες μεθόδους, απενοχοποιημένοι στη συνείδηση του κόσμου και καλυμμένοι έναντι των διεθνών συμβάσεων απαγόρευσής των βασανιστηρίων, ελλείψει πειστηρίων.
Η κ. Μ. Πίνιου - Καλλή διευθύντρια του Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, η οποία έχει καταγράψει περίπου 30 "τεχνικές" βασανισμών και πρόσφατα ονομάτισε διεθνώς μέσω της "Καθημερινής" και του ξένου τύπου την ''Αισθητηριακή Καταπόνηση'', με την βοήθεια μιας φωτογραφίας από το Γκουαντανάμο, μας αναφέρει:
"Οι καινούργιες μέθοδοι βασανιστηρίων συνεχώς αυξάνονται. Αυτές που είδαμε στο Αμπού Γκράιμπ είναι συγκλονιστικές, καθώς δεν αφήνουν σωματικά τραύματα. Το να γδύσεις ένα μουσουλμάνο και να βγάλεις φωτογραφία είναι σαν να έχει προδώσει το σώμα του σε όλη του τη ζωή. Το να σε φοβίσει ένα σκυλί θεωρείται από την θρησκεία τους η μεγαλύτερη ταπείνωση. Το να είσαι σε ένα κελί και να είναι όλα βαμμένα γύρω σου κόκκινα, όπως έγινε στο Γκουαντανάμο, αυτό λέγεται "Αισθητηριακή Καταπόνηση". Τους ανθρώπους αυτούς τους είχανε με μάσκα, δηλαδή κατάργηση της οσμής. Τους είχανε βάλει βύσματα στα αυτιά, κατάργηση της ακοής. Τους είχανε φορέσει μονοχρωματικές στολές. Τους είχανε κλείσει τα μάτια, κατάργηση της όρασης. Τους είχαν ακινητοποιήσει και τους είχαν αφήσει κάτω από περίεργες κλιματικές συνθήκες. Αυτό καταπονεί τα αισθητήρια και είναι βασανιστήριο καινούργιο, μοντέρνο βασανιστήριο, το οποίο δεν αφήνει σημάδια. Και αυτό είναι το τραγικό. Δεν μπορώ εγώ να το διαπιστώσω ή να το καταγράψω παρά μόνο μέσω μιας φωτογραφίας που μου ήρθε από το Γκουαντανάμο".
Όπως λοιπόν φαίνεται από τα παραπάνω, η γνώση των "προοδευτικών μυαλών", έχει και αυτή μερίδιο ευθύνης σε αυτή την διαστροφή. Η κ Μ. Πίνιου - Καλλή σημειώνει:
"Παλιά τα βασανιστήρια γίνονταν με παράγοντα τον πόνο και την ψυχική καταπόνηση. Οι διάφοροι κακοήθεις εγκέφαλοι έβρισκαν τρόπους, που τους ίδιους θα τους πείραζαν, και τους εφάρμοζαν στα θύματα. Σήμερα, γίνεται με την βοήθεια της επιστήμης. Τα φαρμακευτικά βασανιστήρια οι γιατροί τα συστήνουν, το να βιάσουν μια γυναίκα πάνω στο ίδιο της το κρεβάτι, ώστε ποτέ να μην θέλει να επιστρέψει στο σπίτι της, ψυχολόγοι έδωσαν αυτή την συμβουλή".
Αναζητώντας λοιπόν την απάντηση στο ερώτημα γιατί ένας άνθρωπος να μετατραπεί σε βασανιστή, πράγμα που προκαλεί τουλάχιστον αποστροφή, σύμφωνα με τους σύγχρονους ηθικούς και νομικούς κώδικες, και γιατί ένας επιστήμονας να συμβάλει σε αυτό, η διευθύντρια του κέντρου πιστεύει: "Στο θέμα του βασανιστή είναι η προσήλωση σε κάποιο ιδεώδες, στη δουλειά που κάνεις. Η αποπροσωποποίηση του άλλου που έχεις απέναντί σου, του θύματος. Ή, όπως έκαναν στην ιερά εξέταση, να θες να σώσεις την ψυχή του άλλου. Τα μεγαλύτερα εγκλήματα χάριν ενός σκοπού γίνονταν.
Επομένως, η απάντηση μου είναι η ίδια και για αυτούς τους επιστήμονες. Χάριν μιας δουλειάς που κάνουν, μιας εργασίας, ενός project που θα τους αναδείξει, βοηθάνε σε αυτά. Παραβιάζοντας φυσικά την διακήρυξη του Τόκιο, η οποία απαγορεύει στους γιατρούς να δίνουν συμβουλές ή να συμμετέχουν σε τέτοιες διαδικασίες".

http://www.epohi.gr/tortures_issues_152005.htm

[agaliarep]

Όσο για την ανωνυμία μου είναι αστείο γιατί είναι γνωστό και το όνομα μου αλλά και φώτο μου έχει δημοσιευτεί στο forum. Οπότε δεν κρύβομαι από τίποτα μια και δεν μπορώ ακόμα και να ήθελα.
Το αν έχω το δίκιο με το μέρος μου ή όχι. Όσο αναφορά το θέμα για την ατιμωρησία των αστυνομικών (και μετά από τα τελευταία γεγονότα με το δικαστικό κύκλωμα, ατιμωρησία γενικός) με δικαιώνουν όλοι αυτοί που έγραψαν τα παραπάνω κείμενα, τα μέλη της διεθνούς αμνηστίας, δημοσιογράφοι από τα ΝΕΑ, ΒΗΜΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, in.gr.
Όσο αναφορά για το σχόλιο μου για τον Βελουχιώτη για το αν είναι αμφιλεγόμενος ή όχι το αποδεικνύει ότι κάποιοι που ήταν πιο κοντά στα γεγονότα, τον εξυμνούν και άλλοι τον καταδικάζουν.
Όσο αναφορά γιατί διάλεξα αυτό το avatar δεν νομίζω ότι πέφτει σε κανέναν λόγο.
Το ότι με φλόμωσες στις αηδίες προφανώς πήγαινε στα σχόλια σου για την αστυνομία, εγώ μίλησα με στοιχεία και εσύ με υποθέσεις για να καταλήξεις στο ότι δεν γουστάρεις τον Βελουχιώτη.
Η προσωπική επίθεση όπως την ονομάζεις, αν μπορεί να την ονομάσει κάποιος έτσι εξήλθε από την αντίδραση σου και τον τρόπο που επέλεξες να αντιπαρατεθείς στα γραφόμενα μου (δηλ. των κακών οργανισμών) και από της δικές σου επιθέσεις για παραπλανητικούς τίτλους, ότι σας κορόιδεψα και σας πρόσβαλα την νοημοσύνη. Μπορώ να πω συγνώμη για την ειρωνεία μια και δεν την αξίζεις...
αλλά δεν νομίζω ότι χρωστάω τίποτα άλλο και σε κανέναν.

.

[Αναστάσιος]

Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου. Αν γινόταν συνάντηση, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε και αυτό το θέμα, πόσα αρπάζουν οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις από τα κοινοτικά κονδύλια, και με στοιχεία και όχι στον αέρα.Τώρα από κει και πέρα, συνέχισε τον ακατάσχετο μονόλογο σου πίσω από μία οθόνη. Όσοι έχουν μάτια και διαβάζουν, βλέπουν ποιος υπεκφεύγει,προσβάλει ,εμπαίζει και μετά ...δήθεν απαξιεί.

Κοινώς,

Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.

[agaliarep]

Φυσικά δεν θα περίμενα το ίδιο το κρατός να βγει και να ομολογήσει ότι θρέφει στους κόλπους του φίδια που ξεσπούν πάνω στους αδύναμους. Και φυσικά περιμένω από τους μη κυβερνητικούς οργανισμούς να βγουν και να πουν ένα μέρος από την αλήθεια που βλέπω και έχουν βιώσει γνωστοί και φίλοι αλλά και εγώ ο ίδιος. Φαινόμενα σαν αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω συμβαίνουν και πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουν να συμβαίνουν για καιρό. Η κατάχρηση εξουσίας από δημόσιους λειτουργούς αλλά και ο βασανισμός ο σωματικός αλλά κυρίως ο ψυχολογικός είναι ένα γεγονός στο οποίο η κοινωνία εθελοτυφλεί αλλά και ένα μέρος της συντηρεί μέσα σε μια λανθάνουσα αντίληψη της δημοκρατίας. Η αστυνομία πρέπει, οφείλει αλλά και είναι υποχρεωμένη να στηρίζει και να υπερασπίζεται και να προστατεύει τον πολίτη ανεξάρτητος χρώματος, καταγωγής και πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων. Μέσα στα πλαίσια αυτής της προστασίας πρέπει να είναι και η προστασία της προσωπικότητας αλλά και των δικαιωμάτων του πολίτη, πράγμα που σε πολλές περιπτώσεις δεν συμβαίνει, αντίθετα υπάρχει βιασμός της προσωπικότητας από τους ίδιους που πρέπει να την προστατεύουν. Αυτός ο βιασμός δεν υπάρχει δυστυχώς μόνο στους κόλπους της ΕΛΑΣ αλλά και σε άλλα επίπεδα της κοινωνίας όπως ο στρατός ή ακόμα και οι δικαστικοί. Το πρόβλημα του βιασμού της προσωπικότητας αλλά και η μη καταδίκη και τιμωρία όλων όσων κάνουν κατάχρηση εξουσίας είναι ακόμα χειρότερο μια και ο πολίτης δεν οδηγείτε στην καταγγελία τέτοιων γεγονότων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια αίσθηση αδικίας από το μέρος των πολιτών, αλλά και η τόνωση του ηθικού των καταχραστών με αποτέλεσμα τα φαινόμενα να έχουν μια αυξητική τάση. Δεν είναι περίεργο ούτε και ακούγεται για πρώτη φορά ότι αστυνομικοί πουλούν τις υπηρεσίες τους σε καταστήματα ή εκβιάζουν πολίτες για προστασία. Φυσικά στοιχεία για κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Και πώς να υπάρχει όταν πριν από δύο χρόνια επιχειρηματίας της Πάτρας έκανε καταγγελία για εκβιασμό από την ΣΔΟΕ και μετά από αυτό έγινε στόχος υπέρογκων προστίμων με αποτέλεσμα να κλείσει. Φυσικά τα φαινόμενα με τους αστυνομικούς είναι πιο πολύπλοκα και μερικές φορές φέρνουν αντιμέτωπους τους πολίτες με πιο επικίνδυνες καταστάσεις.

[cosmictsak]

Τώρα από κει και πέρα, συνέχισε τον ακατάσχετο μονόλογο σου πίσω από μία οθόνη. Όσοι έχουν μάτια και διαβάζουν, βλέπουν ποιος υπεκφεύγει,προσβάλει ,εμπαίζει και μετά ...δήθεν απαξιεί

Επί της ουσίας έχεις να πείς τίποτα Αναστάσιε? Γιατί μέχρι στιγμής εσύ είσαι αυτός που υπεκφεύγει προσπαθώντας να αλλάξει την κατεύθυνση της συζήτησης. Αμφισβητείς τα στοιχεία και τα γεγονότα που παραθέτει ο agaliarep? Αν έχεις αντίλογο και επιχειρήματα ας τα δούμε (γιατί μεχρι στιγμής δεν έχουμε δεί τίποτα).