Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Το ανεξήγητο στο χώρο των τεχνών

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 06-04-08, 14:58
Απέριττος Ο χρήστης Απέριττος δεν είναι συνδεδεμένος
Διεγραμμένο μέλος
 
Εγγραφή: 19-01-2004
Μηνύματα: 521
Προεπιλογή Ο άρχοντας των δακτυλιδιών - Η αλληγορία πίσω απο την μυθολογία της μέσης γης

Είναι μερικές στιγμές στην ζωή μας που από ένα άσχετο φαινομενικά γεγονός, κάτι κάνει κλικ στο μυαλό μας και μας κατεβαίνει μια ιδέα. Σήμερα το μεσημέρι λοιπόν άκουγα ένα παλιό κομμάτι του Μάνφρεντ Μαν από τον δίσκο Solar Fire που είχε τον τίτλο Saturn - Lord Of The Ring.
Ξαφνικά ήρθε στο μυαλό μου μια ολόκληρη εικόνα της τριλογίας του Τόλκιν και ένοιωσα κατά την δική μου θεώρηση το τι ήθελε να πει.
Ο πλανήτης Κρόνος είναι ο πλανήτης που περιβάλλεται από τα δακτυλίδια του. Κατά την ελληνική μυθολογία ο Κρόνος = Χρόνος είναι αυτός που τρώει τα παιδιά του. Τα δακτυλίδια του είναι αυτά που κυριαρχούν πάνω στις ζωές των όντων και ορίζουν την διάρκεια της ύπαρξής τους. Αυτός που κυριαρχεί και που ελέγχει τα δακτυλίδια του Κρόνου = Χρόνου στην ουσία έχει εξουσία στην ίδια την ζωή.
Αυτό δεν μας δείχνει και η ταινία; Η εξουσία του άρχοντα των δακτυλιδιών που κυριαρχεί και καταδυναστεύει τους θνητούς. Ο Φρόντο τελικά καταστρέφοντας το δακτυλίδι καταφέρνει να περάσει στην αιωνιότητα φεύγοντας μαζί με τα ξωτικά γιατί κατάφερε να καταστρέψει τα δεσμά του δακτυλιδιού, μέσα όμως από μεγάλο πόνο και κόπο. Απαρνούμενος ότι ήξερε και ότι αγαπούσε.
Αυτό είναι η πιο δύσκολη απόφαση. Να αφήσεις όλα αυτά που ξέρεις να απαρνηθείς στην ουσία τον ίδιο σου τον εαυτό για να κερδίσεις την αιωνιότητα.
Το μάτι του Κρόνου = Χρόνου ελέγχει τα πάντα. Μέσα από την καταστροφή αναγεννά την ζωή για να την καταστρέψει και πάλι. Ο μόνος τρόπος για να γλυτώσουμε από το μάτι του άρχοντα των δακτυλιδιών είναι να βρεθεί η δική μας Αμάλθεια που θα μας κρύψει μέχρι που θα γίνουμε δυνατοί και θα πορευθούμε τον δύσκολο δρόμο της καταστροφής του δακτυλιδιού και της απελευθέρωσης από τα δεσμά του Χρόνου...
Αν δεχθούμε ότι μπορεί να στέκεται αυτή η σκέψη ως προς το έργο του Τόλκιν, τότε βλέποντας ξανά την τριλογία, είτε διαβάζοντάς την, θα ανακαλύψουμε πολύ περισσότερα πράγματα που πριν πέρασαν απαρατήρητα από την συνείδησή μας. Ίσως η τριλογία να δείχνει και τον τρόπο πάλι με αλληγορία, μέσω του οποίου μπορεί να ευοδωθεί αυτή η πορεία...
Φιλικά...
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 06-04-08, 18:57
AVATARGR
Guest
 
Μηνύματα: n/a
Προεπιλογή

Φίλοι μυ καλησπέρα σας.

Φίλε μου Απέριττε ο Αρχοντας των Δακτυλιδιών είναι απο τα αγαπημένα μου
έργα...

Πολλά είναι αυτά που πρέπει κανένας να ψάξει και να βρεί οχι μόνο με την
πρώτη ματιά αλλά κυρίως με την δεύτερη...

Όπως σωστά αναφέρεις οι αλληγορίες πολλές...
Αλλά οι αγωνες που πρέπει να κάνει κάποιος στην πορεία του και στις
αναζητήσεις του μέσα στην ζωή...

Ευχαριστώ.
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 06-04-08, 22:28
Fox_Mulder Ο χρήστης Fox_Mulder δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 20-12-2004
Μηνύματα: 101
Προεπιλογή

Η αλήθεια είναι ότι έχει αναπτυχθεί μια τεράστια (παρά)φιλολογία γύρω από το θέμα αυτό, με δεκάδες θεωρίες και απόψεις.

Όμως, αυτό που οι περισσότεροι δεν αναφέρουν είναι ότι ο Tolkien μισούσε την αλληγορία, αρνιόταν να χαρακτηρίσει αλληγορικό το έργο του και κάθε τέτοια ερμηνεία τη χαρακτήριζε λανθασμένη.

Σκοπός του Tolkien δεν ήταν να περάσει κάποια "κρυφά" μηνύματα μέσα από το έργο του, αλλά να "χτίσει" τον κόσμο του με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί ο καθένας να ταυτιστεί με ένα κομμάτι του κόσμου αυτού... Για αυτό λένε ότι εαν "επισκεφθείς" τη Μέση Γη έστω και μια φορά, θα σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή.
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 06-04-08, 23:14
Oddb@llSoul Ο χρήστης Oddb@llSoul δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 02-11-2007
Περιοχή: Somewhere over the rainbow...
Μηνύματα: 220
Προεπιλογή

Ο Τόλκιν έγραψε το Έπος του κατα τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα στο έπος πέρασε την βασική ιδέα της καταπολέμησης της ανώτατης ταραχοποιούσας αρχής του σύμπαντος που σττην τριλογία παίρνει αρχικά το τόλο του Σάουρον, του άρχοντα της Μόρντορ. Βασίστηκε σε τοπικές Κέλτικες παραδόσεις και ,το πιό ίσως σημαντικό, επηνόησε ολόκληρη γλώσσα για τη φυλή των Ξωτικών.

Η Μέση Γή κατά κάποιους θα μπορούσε να είναι η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ πρωτιύ γεμήσει ολόκληρη η λεκάνη της με νερό απο το Γιβραλτάρ. (Προηόν του Περιβόητου κατακλυσμού; Αίτιο χαμού της Ατλαντίδας;...Να που γεννιέται ένας μύθος ή και μπαίνουμε σε σκέψεις απλά. Ας μην σχολιαστεί αυτό.)

Όμως γιατί να είναι κακός ο Σάουρον; Μα γιατί υπάρχει και σε αυτή τη ιστόρια κάτι ανάλογο του Μήλου της Καλλίστης, της Ωραίας Ελένης, του ποθητού αντικειμένου: Το δαχτυλίδι. Και όχι οποιοδήποτε σαφώς αλλά αυτό που εξουσιάζει κάθε άλλο.

Η απληστία και η μάχη για την απόκτηση κάτι που μας λοίπει (σταθερός παράγοντας της εξέλιξης, προυπόθεση για ανανέωση και συνέχηση της ζωής,) απλούστατα οδηγεί κάθε χαρακτήρα της ταινίας σχεδόν στην απληστία. Ο Σμήγκολ, το Γκόλουμ Παίρνει το πρώτο βραβείο μοχθηρότητας καθώς το δαχτυλίδι του άνηκε για μία περίοδο. Το δαχτυλίδι απλά είναι ο λόγος της καταστροφής. Όχι μόνο θέλουν όλοι να το έχουν, αλλά αν τελικά το έχει μονάχα ένας τότε η καταστροφή είναι η μόνη συνέπεια. Και άρα, πρέπει να καταστραφεί, εκεί που δημιουργήθηκε, στο βουνό της Μόρντορ. (Αυτό προσδίδει και την "αποκλειστικότητα" στο δαχτυλίδι καθώς είναι ιδιαίτερα ξεχωριστή η προελευσή του.)

Η παρατήρησή σου Απέριττε είναι πολύ καλή και εύστοχη. Όμως έννοιες όπως η απληστία κρύβονται παντού αφού αποτελούν κυρίαρχα και παντοτινά συστατικά του σύμπαντος. Απο αυτά αναδύεται ο χρόνος.
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 07-04-08, 08:27
Απέριττος Ο χρήστης Απέριττος δεν είναι συνδεδεμένος
Διεγραμμένο μέλος
 
Εγγραφή: 19-01-2004
Μηνύματα: 521
Προεπιλογή

Καλημέρα σε όλους σας...
αγαπητέ Fox δεν ξέρω τι έλεγε ο Τόλκιν πάντως αυτό που έχω διαπιστώσει απο την δική μου την επαφή με το έργο του, είναι ότι κατ' αρχήν μπορεί να διαβαστεί σε πολλά διαφορετικά επίπεδα ανάλογα με την συνειδησιακή εξέλιξη και κατάσταση του αναγνώστη. Οπότε οι αναγωγές είναι αναπόφευκτες και σίγουρα ανακαλύπτεις πολλές αλληγορίες στο έργο του. Έγινε τυχαία; Εγώ δεν το πιστεύω. Μπορεί να μην ήθελε να δώσει λαβή για να αρχίσουν να τον ρωτάνε διάφορα. Μπορεί απλά να ήθελε όποιος το διαβάσει και ανάλογα με την αντίληψή του, να πάρει αυτό που πρέπει να πάρει.
Τώρα για να επιστρέψω στις αρχικές μου σκέψεις.
Ο Μπίλμπο ο οποίος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχει στην κατοχή του το δακτυλίδι έχει σταματήσει να γερνάει. Το γκόλουμ το οποίο απέκτησε το δακτυλίδι με αθέμιτο τρόπο πέρασε σε μια κατάσταση αρρωστημένη, επειδή κατά την γνώμη μου προσπάθησε να ελέγξει και να δαμάσει τον χρόνο με λάθος τρόπο.
Ο μάγος Γκάνταλφ είναι ο οδηγός, ο συνοδοιπόρος, ο δάσκαλος ο οποίος αφού έχει περάσει την διαδικασία επιστρέφει και ως καταλύτης δείχνει τον δρόμο σε αυτούς που θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι.
Σε όλο το έργο παρατηρούμε ότι όλοι αυτοί οι οποίοι παρασύρονται απο το δακτυλίδι και προσπαθούν να το έχουν στον έλεγχό τους (δηλαδή στην ουσία ακολουθούν τον λάθος δρόμο), τελικά πέφτουν σε μια ενδιάμεση κατάσταση απο την οποία δεν μπορούν να απεγκλωβιστούν. Όπως και οι βασιλιάδες Νάζγκουλ οι οποίοι δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν με το σωστό τρόπο την δύναμη του δακτυλιδιού και έπεσαν στον κόσμο των σκιών...
Θα σκεφτώ και άλλα πράγματα μέσα απο το έργο. Ίσως κάτσω να ξαναδω για άλλη μια φορά την τριλογία και είμαι σίγουρος ότι θα βρω και άλλες αναφορές που πριν δεν είχα προσέξει...
Φιλικά...
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 07-04-08, 14:21
Oddb@llSoul Ο χρήστης Oddb@llSoul δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 02-11-2007
Περιοχή: Somewhere over the rainbow...
Μηνύματα: 220
Προεπιλογή

Παράθεση:
Μπορεί να μην ήθελε να δώσει λαβή για να αρχίσουν να τον ρωτάνε διάφορα. Μπορεί απλά να ήθελε όποιος το διαβάσει και ανάλογα με την αντίληψή του, να πάρει αυτό που πρέπει να πάρει.
Πράγματι, και το ίδιο συμβαίνει με πολλές ταινίες όπως το Μάτριξ π.χ. ή οι ταινίες του Ντάρεν Αρονόφσκυ κατα τη γνώμη μου.

Παράθεση:
Τώρα για να επιστρέψω στις αρχικές μου σκέψεις.
Ο Μπίλμπο ο οποίος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχει στην κατοχή του το δακτυλίδι έχει σταματήσει να γερνάει. Το γκόλουμ το οποίο απέκτησε το δακτυλίδι με αθέμιτο τρόπο πέρασε σε μια κατάσταση αρρωστημένη, επειδή κατά την γνώμη μου προσπάθησε να ελέγξει και να δαμάσει τον χρόνο με λάθος τρόπο.
Το Γκόλουμ φίλε Απέριττε ήταν έτσι απο πρίν...Μοναχικό και σάπιο στην εμφάνιση. Εκπροσωπεί ίσως τους αποδιοπομπέους χαρακτήρες, το περιθώριο που πασχίζει να ξεφύγει απο κάτι ή προσπαθεί με κάθε τρόπο να γυρήσει σε αυτό. Το Γκόλουμ αποκτά το δαχτυλίδι και όπως όλοι χάνεται μαζί του. Είναι απλά το "Εκεί Έξω" που ζεί ερημήτικα. και Ολόκληρος ο κόσμος είναι ο εαυτός του. Πολλά ζώα που ζούν σε απομακρησμένες περιοχές μαζεύουν διάφορα αντικείμενα στη φωλιά τους. Οι αρκούδες π.χ. νομίζω μαζεύουν διάφορα σκουπίδια, το ίδιο και οι πίθηκοι μερικές φορές. Οτιδήποτε μοιάζει σπάνιο το κατακτούν με τη βία. Συμβαίνει και στον κόσμο των ανθρώπων αυτό.(φυσικά.)

Τα αρσενικά παλεύουν για το ένα και μοναδικό θυληκό στο ζωικό βασίλειο...Και έτσι πάει.

Θυμάσαι την ταινία "Και οι Θεοί τρελάθηκαν!" ;;; Με το μπουκάλι που έπεσε στον καταβλησμό ιθαγενών απο την Αφρική και το πέταξε ένας πιλότος ελικοτέρου (ή αεροπλάνου; ); Οι ιθαγενείς αλληλοσκοτώθηκαν και το ονόμαζαν "το κακό πράγμα". Γιατί; Επειδή ΟΛΟΙ το ήθελαν. Ήταν σπάνιο και κανείς δεν γνώριζε πώς ακριβώς χρησίμευε...


Παράθεση:
Ο μάγος Γκάνταλφ είναι ο οδηγός, ο συνοδοιπόρος, ο δάσκαλος ο οποίος αφού έχει περάσει την διαδικασία επιστρέφει και ως καταλύτης δείχνει τον δρόμο σε αυτούς που θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι.
Ναι, ο Γκάνταλφ είναι η σοφία μέσα στην βλακεία, ο Ιησούς της υπόθεσης αν θές. Αυτός που χώνει φάπες στους άλλους για να τους συνετήσει και τελικά τους οδηγεί εκεί που πρέπει.


Παράθεση:
Σε όλο το έργο παρατηρούμε ότι όλοι αυτοί οι οποίοι παρασύρονται απο το δακτυλίδι και προσπαθούν να το έχουν στον έλεγχό τους (δηλαδή στην ουσία ακολουθούν τον λάθος δρόμο), τελικά πέφτουν σε μια ενδιάμεση κατάσταση απο την οποία δεν μπορούν να απεγκλωβιστούν. Όπως και οι βασιλιάδες Νάζγκουλ οι οποίοι δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν με το σωστό τρόπο την δύναμη του δακτυλιδιού και έπεσαν στον κόσμο των σκιών...
Το πόθητό αντικείμενο φέρνει κουτουλιές. Θα μαλλιοτραβηχτούν για να το έχουν όλοι. Όπως είπα όμως, και ένας να το έχει θα φέρει καταστροφή στην ζωή του ίδιου και στους γύρω. Όπως είπες οι Νάζκουλ δεν μπόρεσαν να το χρησιμοποιήσουν σωστά και έγειναν σκιές. Το ίδιο συνέβει και με την Ατομική ενέργεια και τη ρίψη βόμβας στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Όταν κάτι έξυπνο πέσει στα χέρια ενός βλάκα τότε το αποτέλεσμα θα είναι...Πικάντικο.

Α, το νέο περιοδικό FOCUS έχει αφιέρωμα στην βλακεία επι την ευκαιρία, αντε πάρ' το. Θα σε διαφωτήσει στο πόσα μπορούν να κάνουν αυτοί οι χαρησματικοί άνθρωποι...



Παράθεση:
Θα σκεφτώ και άλλα πράγματα μέσα απο το έργο. Ίσως κάτσω να ξαναδω για άλλη μια φορά την τριλογία και είμαι σίγουρος ότι θα βρω και άλλες αναφορές που πριν δεν είχα προσέξει...
Φιλικά...
Θα το κάνω κι εγώ, έχω δεί μονάχα την πρώτη και κάτι σκηνές απο τι άλλες δύο. Παρ' όλα αυτά ξέρω τί γείνεται.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Oddb@llSoul : 07-04-08 στις 14:25
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 10-04-08, 00:35
kiklonas Ο χρήστης kiklonas δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 15-09-2006
Μηνύματα: 206
Προεπιλογή

O Tόλκιν δεν με ενδιαφέρει τι πίστευε ο ίδιος για το έργο του με ενδιαφέρει πως προωθήθηκε το έργο του ως έργο ενός μεγάλου παραμυθά που είχε σκεφτεί φοβερά και τρομερά πράγματα και που ουσιαστικά πρόκειται για μια συρραφή όλων των μυθολογιών του κόσμου και όλων των θρησκειών.

Μήπως ο καλοκάγαθος μάγος Γκάνταλφ που ήταν γκρίζος στην αρχή και έπεσε μέσα στο ηφαίστειο και πολέμησε και επιβίωσε από το τέρας εκείνο και επανήλθε φωτεινός και άσπρος και δυνατότερος σας θυμίζει κάτι από Ιησού Χριστό; Λέω εγώ μήπως τώρα.... Μήπως ο Ιησούς κατέβηκε στον κάτω κόσμο για να δώσει την μάχη με το τέρας που λέγεται θάνατος και επανήλθε με την ανάσταση του πιο λαμπρός και πιο δυνατός παρα ποτέ;;;;;

Μήπως το μάτι του κακού (δεν θυμάμαι πως το λέγαν) που βρισκόταν πάνω στον πύργο σας θυμίζει κάτι από το μασωνικό μάτι στην πυραμίδα που εποπτεύει τα πάντα;;;;

Μήπως τα ξωτικά σας θυμίζουν κάτι από τα τάγματα αγγέλων; Μήπως το οτι αν ζευγαρώσουν τα ξωτικά με ανθρώπους χάνουν την αθανασία τους σας θυμίζει κάτι από την θεωρία των Νεφελίμ;

Μήπως ο άκακος Φρόντο σας θυμίζει κάτι από "αμνός θεού ο αίρων την αμαρτία κόσμου"???????

Είναι πάμπολλες οι ομοιότητες που έχει το συγκεκριμένο έργο με θρησκείες του κόσμου μας και είναι ντροπή να λέει ο συγγραφέας πως πρώτος αυτός τα σκέφτηκε.
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 10-04-08, 00:57
Oddb@llSoul Ο χρήστης Oddb@llSoul δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 02-11-2007
Περιοχή: Somewhere over the rainbow...
Μηνύματα: 220
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από kiklonas
O Tόλκιν δεν με ενδιαφέρει τι πίστευε ο ίδιος για το έργο του με ενδιαφέρει πως προωθήθηκε το έργο του ως έργο ενός μεγάλου παραμυθά που είχε σκεφτεί φοβερά και τρομερά πράγματα και που ουσιαστικά πρόκειται για μια συρραφή όλων των μυθολογιών του κόσμου και όλων των θρησκειών.

Μήπως ο καλοκάγαθος μάγος Γκάνταλφ που ήταν γκρίζος στην αρχή και έπεσε μέσα στο ηφαίστειο και πολέμησε και επιβίωσε από το τέρας εκείνο και επανήλθε φωτεινός και άσπρος και δυνατότερος σας θυμίζει κάτι από Ιησού Χριστό; Λέω εγώ μήπως τώρα.... Μήπως ο Ιησούς κατέβηκε στον κάτω κόσμο για να δώσει την μάχη με το τέρας που λέγεται θάνατος και επανήλθε με την ανάσταση του πιο λαμπρός και πιο δυνατός παρα ποτέ;;;;;

Μήπως το μάτι του κακού (δεν θυμάμαι πως το λέγαν) που βρισκόταν πάνω στον πύργο σας θυμίζει κάτι από το μασωνικό μάτι στην πυραμίδα που εποπτεύει τα πάντα;;;;

Μήπως τα ξωτικά σας θυμίζουν κάτι από τα τάγματα αγγέλων; Μήπως το οτι αν ζευγαρώσουν τα ξωτικά με ανθρώπους χάνουν την αθανασία τους σας θυμίζει κάτι από την θεωρία των Νεφελίμ;

Μήπως ο άκακος Φρόντο σας θυμίζει κάτι από "αμνός θεού ο αίρων την αμαρτία κόσμου"???????

Είναι πάμπολλες οι ομοιότητες που έχει το συγκεκριμένο έργο με θρησκείες του κόσμου μας και είναι ντροπή να λέει ο συγγραφέας πως πρώτος αυτός τα σκέφτηκε.
Θα πώ μονάχα πως παρθενογέννεση δεν υπάρχει...Και κάθε ιδέα που μας δημιουργείται στην πραγματικότητα υπάρχει ήδη εκεί έξω...Μα οι παρατηρήσεις σου είναι καλές και δεν τις αμφισβητώ καθόλου.

Όμως το γεγονός οτι ο Τόλκιν ήθελε να αναφέρει όλα τα περι εξουσίας, φόβου και αλήθειας μέσα στο έπος δεν σημαίνει απαραίτητα οτι μέσα κρύβονται συνωμοσιολογικά στοιχεία...Το μύνημα είναι ξεκάθαρο και τα όσα υποστηρίζεις υπάρχουν πράγματι...Φυσικά δεν ασπάζομαι καμία άποψη και χεραιτώ και τις δύο. Αλλά μάλλον ,επειδή με πονάει το ένα μου πόδι, κουτσαίνω και γέρνω προς την πρώτη...

Αλλά οι Ιλλουμινάτοι και οι Μασώνοι π.χ. ας πούμε δεν ήρθαν ξαφνικά απο τον Ουρανό για να φέρουν κάτι νέο. Η ιδέα προυπήρχε και αυτοί βασίστηκαν σε αυτή: Τον Αντιδογματισμό και την καταπολέμηση αυτού ολικά, (Ιλλουμινάτοι) καθώς και η "κρυφή γνώση" και η ιδέα πώς κάποιοι την έχουν και την διαδίδουν στα εκλεκτά μέλη που θα περάσουν τον 3ο βαθμό των Τεκτόνων.

Το γεγονός οτι υπάρχουν αυτές οι "τσιμπιμένες" ιδιότητες δεν είναι παρά απόδειξη του μεγαλείου του έπους του Τόλκιν, το οποίο κατάφερε να κρατήσει μέσα του κάθε παραμικρή ιδέα και αν την προβάλει έμμεσα ή άμεσα στον αναγνώστη. Όλα είναι εκεί μέσα.

Δεν έφτιαξαν οι Ιλλουμινάτοι τον κόσμο. Ο κόσμος έφταξε αυτούς. Και για αυτό έχουν και την τιμή να ονομάζονται "Πεφωτισμένοι". Γιατί έχουν την φώτιση και η θέση τους στον κόσμο είναι ξεχωριστή απο αυτήν των κοινών "γύρω".

Τώρα για τους Νέφιλημ....Οκ, μέσα. Δεν λέω τίποτ' άλλο.



Αυτά απο εμένα.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Oddb@llSoul : 10-04-08 στις 01:03
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 05-08-08, 07:59
Το avatar του χρήστη LuX
LuX Ο χρήστης LuX δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 04-05-2006
Μηνύματα: 1.811
Προεπιλογή

συνηθως μας αρεσει να ταυτιζουμε τα ονειρα μας με τη πραγματικοτητα ....
αλλες φορες να προσαμοζουμε αυτο που βλεπουμε στις γνωσεις μας .....
οπως και να εχει νομιζω πως παντα θα υπαρχει ευκολος τροπος ωστε να κολλαμε τα διαφορα κομματια του παζλ ειδικα οταν ολα τους ειναι τετραγωνα .


@
__________________
προσωπικη σελιδα - http://ΩΚΥΑΛΟΣ & ΟΡΕΙΘΥΙΟΣ.com
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 05-08-08, 12:39
Το avatar του χρήστη agaliarep
agaliarep Ο χρήστης agaliarep δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 09-08-2005
Περιοχή: Mandri
Μηνύματα: 1.621
Προεπιλογή

Μπορούμε πολύ εύκολα να πούμε και να κολλήσουμε ότι θέλουμε στον Τολκιν και στον άρχοντα των δαχτυλιδιών. Μπορούμε εάν θέλουμε να βάλουμε και να δούμε ότι στοιχεία θέλουμε. Αυτό είναι άλλωστε και η μαγεία της ανάγνωσης βιβλίων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όλα όσα βλέπουμε έχουν καμία σχέση με τον δημιουργό. Με τον δημιουργό του κόσμου, με τον δημιουργό του βιβλίου, με τον δημιουργό του οτιδήποτε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έγραψε τον άρχοντα των δαχτυλιδιών κατά την διάρκεια του πολέμου, αλλά το Σιλμαρίλλιον, το οποίο έγραφε από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και μέχρι το τέλος της ζωής του. Ουσιαστικά το βιβλίο δεν το τελείωσε ποτέ και αυτό που κυκλοφορεί δεν είναι παρά μια συρραφή διάφορων κειμένων από τον Γιό του Κρίστοφερ.

Ουσιαστικά το βιβλίο το είχε στο μυαλό του, το είχε μέσα στο μυαλό του και είχε κρατήσει σημειώσεις και σχεδιαγράμματα από τον πόλεμο, αλλά άρχισε την συγγραφή του μετά το 37 όπου εκδόθηκε το Χομπιτ. Δεν ξέρω τι μπορεί να δει ο καθένας στα βιβλία του, αυτά όμως που είναι εμφανή στα βιβλία του εάν κάποιος έχει διαβάσει και την βιογραφία του, είναι τα εξής.

Καταρχάς ο Τολκιν πήρε μέρος στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τον πόλεμο που άλλαξε όλους τους πολέμους. Ήταν εκπαιδευτής αλόγων, οπότε είχε μεγάλη αγάπη για τα άλογα και αυτό φαίνεται σε όλο του το έργο. Πήρε μέρος στην Μάχη του Σομ, που έχασε δύο από τους καλύτερους φίλους του. Για αυτό και στον άρχοντα εξυμνεί ουσιαστικά τόσο πολύ την φιλία και βάζει την συντροφιά, μια συντροφιά όπως αυτός και οι φίλοι του, που δεν θέλουν να πολεμήσουν αλλά πρέπει.

Γενικά σε πάρα πολλά σημεία του βιβλίου του τα στοιχεία είναι βιογραφικά.
Από τον Δεντρογένη που του είχε δώσει στοιχεία φίλου του από το πανεπιστήμιο μέχρι το όνειρο του Φάραμιρ, που στην ταινία φαίνεται σαν όνειρο της Eowyn με την θάλασσα. Από τον Αραγκορν που ηρεμεί το άλογο (κάτι που είχε κάνει πολλές φορές) μέχρι την καταστροφή του δάσους από τον Σάρουμαν για να φτιάξει τον στρατό του (ουσιαστικά η βιομηχανική επανάσταση, αυτή που άλλαξε και τον τρόπο που διεξάγονταν εως τότε οι πολέμοι. Ο Πρώτος παγκόσμιος ήταν ο πρώτος πόλεμος που χρησιμοποιήθηκαν άρματα μάχης και ο τελευταίος που χρησιμοποιήθηκε ιππικό) κ.ο.κ.

Το πιο σημαντικό που ήθελε να πει ο Τολκιν προσωπικά πιστεύω είναι ότι η φιλία είναι πολύ σημαντική και ότι ο πιο μικρός, ο πιο ασήμαντος (όπως οι φίλοι του Τολκιν και χιλιάδες άλλοι απλοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν στον 1 & 2 Π.Π. ) μπορούν να κάνουν την διαφορά όπως την έκανε ο ασήμαντος Φρόντο. Ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει την διαφορά, να γίνει ήρωας ακόμα και ας μην είχε τίποτα ηρωικό, εάν το απαιτήσουν οι καταστάσεις.

Όπως επίσης και ο καθένας μπορεί να διαφθαρεί όσο καλός και να είναι. Ότι ο καθένας μπορεί να γίνει κακός χωρίς στην ουσία να είναι, όπως ο Σμίγκολ που γίνεται Γκόλουμ. Το ποιος είναι καλός και το ποιος είναι κακός, είναι πολύ συγκεχυμένο, αφού ακόμα και το κακό γκόλουμ, έχει άλλωστε τραγική μοίρα και ζωή. Μερικά από τα πιο σημαντικά λόγια του βιβλίου και αυτά που ήθελε να πει ο Τολκιν τα βάζει στο στόμα του Γκάνταλφ στην συζήτηση του με τον Φρόντο:

-Κρίμα που δεν τον σκότωσε ο Μπίλμπο όταν του δόθηκε η ευκαιρία…

-Κρίμα; Ο Οίκτος συγκράτησε το χέρι του Μπίλμπο… Πολλοί που ζουν αξίζει να πεθάνουν. Πολλοί που πεθαίνουν αξίζει να ζουν. Μπορείς να τους τα δώσεις αυτά Φρόντο; Μην βιάζεσαι να κρίνεις ποιος πρέπει να ζει και ποιος να πεθάνει. Ακόμα κι οι πιο σοφοί δεν μπορούν να δουν το τέλος. Πιστεύω ότι το Γκόλουμ έχει έναν ακόμα ρόλο να παίξει για καλό ή για κακό πριν τελειώσουν όλα.
Ο Οίκτος του Μπίλμπο ίσως ορίσει τη μοίρα πολλών…
Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι τι θα κάνουμε με το χρόνο που μας έχει δοθεί….

Και θα μπορούσα να γράφω και να γράφω για τέτοια στοιχεία ώρες ατελείωτες.
Αυτό όμως έχει σχέση με το γιατί εξελίσσεται το βιβλίο όπως εξελίσσεται. Ουσιαστικά ο Τολκιν έλεγε ότι δεν έχει αλληγορίες και ότι δεν του αρέσουν οι αλληγορίες στα βιβλία του, γιατί πάρα πολλοί τότε που εκδόθηκε το βιβλίο (μετά τον 2 π.π.) έλεγαν ότι το δαχτυλίδι είναι η πυρηνική βόμβα. Πράγμα που δεν ισχύει μια και την ιδέα του δακτυλιδιού την είχε πολύ πριν.

Μοιαζει με άλλες μυθολογίες;
Μα φυσικά. Ο Τόλκιν εκτός από τους μεγαλύτερους γλωσσολόγους του κόσμου, ήξερε πολύ καλά του μύθους τις παραδώσεις και των Ελλήνων και των Λατίνων και των Νορβηγών και και και …
Αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε είναι γιατί άρχισε να γράφει ο τολκιν. Ο Τολκιν δεν άρχισε να γράφει γιατί δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει. Σε συζητήσεις που έκανε με τον φίλο του C.S. Lewis (τα χρονικά της Νάρνια) στο πανεπιστήμιο εξέφραζε την δυσαρέσκεια του ότι η Αγγλική κουλτούρα δεν είχε δική της μυθολογία. Ο πιο γνωστός μύθος της Αγγλίας του Βασιλιά Αρθούρου δεν ήταν καν Αγγλικός, αλλά ουσιαστικά Γαλλικός με πολλά άλλα στοιχεία από άλλες μυθολογίες. Αυτή το κενό στην μυθολογία προσπάθησε ο Τολκιν αλλά και ο Λούις να συμπληρώσουν στα έργα τους. Τα κοινά στοιχεία δεν είναι τόσο στον Άρχοντα, όσοι έχουν διαβάσει το Σιλμαρίλλιον, μπορούν να βρουν πολύ περισσότερες…

Βέβαια ένα βίβλίο είναι ένας ζωντανός οργανισμός και αλλάζει όπως αλλάζουν και αυτοί που το διαβάζουν. Μπορεί ο καθένας να δει και να συνδέσει όπως θέλει τα γεγονότα, αυτά που συμβαίνουν γύρω του με αυτά που διαβάζει, αυτά που ξέρει με αυτά που διαβάζει. Το ίδιο βιβλίο σε διαφορετικές κοινωνίες έχει διαφορετική ανάγνωση και ερμηνεία. Και τα πλούσια σε μηνύματα, εικόνες, αισθήματα, συναισθήματα, βιβλία του Τολκιν είναι ιδανικά για αυτό…

Καλή σας μέρα…
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 08:12.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.