Διάσωση της Ελληνικής Γλώσσας και Εκκλησία (Στέφανος Μυτιληναίος)

[Solon Aimonas Eautou]

Διάσωση της Ελληνικής Γλώσσας και Εκκλησία (Στέφανος Μυτιληναίος)

Διαβάστε το άρθρο στο -----> http://www.metafysiko.gr/textview.php?id=210

"Ένα ακόμα χονδροειδέστατο και πλέον διαδεδομένο ψέμα του λεγομένου «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού», το οποίο έρχεται από κοντά να επικουρήσει τον μύθο του εκκλησιαστικού «κρυφού σχολειού» και της δήθεν διάσωσης των αρχαίων ελληνικών βιβλίων από την Εκκλησία, είναι εκείνο που θέλει χάρη στην Εκκλησία να διασώζεται και η Ελληνική γλώσσα. Και μάλιστα το ψέμα γιγαντώνεται όταν οι ίδιοι που το διαδίδουν ισχυρίζονται, ότι χάρη στη διάσωση και διατήρηση της γλώσσας μας μέσα από τη χριστιανική λειτουργία κρατήθηκε ζωντανή και η εθνική μας ελληνική συνείδηση.
Πράγμα εντελώς ανυπόστατο εφόσον η μόνη συνείδηση που επέτρεπε και καλλιεργούσε το χριστιανικό ιερατείο ήταν εκείνη του ρωμιού (Ρωμαίου) και σε καμία περίπτωση του Έλληνα, που σήμαινε ως επίθετο για τους ρασοφόρους συνώνυμο κάθε κακού και εξαπολυόταν συνήθως από τη μεριά τους ως βρισιά ή κατηγορία.

[ELPINIKI]

Δεν γνωρίζω αν επιτρέπεται να γίνει κάποιος σχολιασμός εδώ ή αν θα έπρεπε να ανοίξω κάπου αλλού θέμα, όπως και να έχει μεταφέρετε το αντίστοιχα.
Διαβάζοντας το άρθρο του κυρίου Στέφανου Μυτιληναίου, και μη θέλοντας τόσο να υποστηρίξω τις θέσεις του χριστιανισμού, αναρωτιέμαι τα εξής:

Ένα ακόμα χονδροειδέστατο και πλέον διαδεδομένο ψέμα του λεγομένου «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού», το οποίο έρχεται από κοντά να επικουρήσει τον μύθο του εκκλησιαστικού «κρυφού σχολειού» και της δήθεν διάσωσης των αρχαίων ελληνικών βιβλίων από την Εκκλησία, είναι εκείνο που θέλει χάρη στην Εκκλησία να διασώζεται και η Ελληνική γλώσσα. Και μάλιστα το ψέμα γιγαντώνεται όταν οι ίδιοι που το διαδίδουν ισχυρίζονται, ότι χάρη στη διάσωση και διατήρηση της γλώσσας μας μέσα από τη χριστιανική λειτουργία κρατήθηκε ζωντανή και η εθνική μας ελληνική συνείδηση.

Ίσως να μην έχει υπάρξει σημαντική έρευνα απο πλευρά του κυρίου Μυτιληναίου, αφού τόσο οι θεολόγοι όσο και οι σοβαροί συγγραφείς (υποστηρικτές του χριστιανισμού) που έχουν αρθρογραφήσει πάνω σε αυτό το θέμα, έχουν ξεκαθαρίσει πως το «κρυφό σχολειό» έχει μεταφερθεί και διαδοθεί στις μέρες μας πιο πολύ ως μύθος παρά ως πραγματικό γεγονός της τότε εποχής.
Το «κρυφό σχολειό» δεν λειτουργούσε με τον τρόπο που εμείς φανταζόμαστε, «μυστικά κάτω από τη μύτη του κατακτητή».
Επίσης, η ιστορία μας έχει γνωρίσει πως πριν ακόμη τη κατάκτηση της χώρας μας από τους Τούρκους, οι λόγιοι της τότε εποχής είχαν φύγει στο εξωτερικό προσπαθώντας να σωθούν, η παιδεία εκείνα τα χρόνια αλλά και έπειτα επί τουρκοκρατίας είχε τα μαύρα της χάλια, αυτοί που έμεναν και γνώριζαν μια «γκλίτσα γράμματα» ήταν οι ιερείς και αυτό λόγω της θείας λειτουργίας, αν δεν γνώριζαν να διαβάσουν δεν θα μπορούσαν να «λειτουργήσουν».
Οπότε γιατί να αμφιβάλλουμε τόσο; Το βρίσκουμε απίθανο οι ιερείς να βοήθησαν μερίδα ανθρώπων να μάθει τα στοιχειώδη, όπως γραφή και ανάγνωση;
Τα παραπάνω βέβαια πέραν από απλές σκέψεις τα βρίσκουμε μέσα στα «Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη», στους «Λόγους του Κολοκοτρώνη», στη «Ιστορία του ελληνικού έθνους», τέλος, ποιος μπορεί να αγνοήσει το έργο του ιερομόναχου Κοσμά του Αιτωλού ο οποίος ίδρυσε εκατοντάδες σχολεία;

Πράγμα εντελώς ανυπόστατο εφόσον η μόνη συνείδηση που επέτρεπε και καλλιεργούσε το χριστιανικό ιερατείο ήταν εκείνη του ρωμιού (Ρωμαίου) και σε καμία περίπτωση του Έλληνα, που σήμαινε ως επίθετο για τους ρασοφόρους συνώνυμο κάθε κακού και εξαπολυόταν συνήθως από τη μεριά τους ως βρισιά ή κατηγορία.

Αν και πάλι κάναμε μια σοβαρή έρευνα πάνω στο πως χρησιμοποιούσε όταν χρησιμοποιούσε η εκκλησία μας τη λέξη «Έλληνας», θα βρίσκαμε πως η εκκλησία με το «Έλληνας» δεν απαξίωνε τον φυλετικά Έλληνα αλλά τον ειδωλολάτρη Έλληνα.
Η λέξη λοιπόν Έλληνας χρησιμοποιούταν μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά από τους χριστιανούς Έλληνες.
Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν την εκκλησία και τις απονέμουν διάφορα χαρακτηριστικά και γνωρίσματα, για παράδειγμα, ομάδα ακραίων αριστερών υποστηρίζουν το άλλο άκρο, πως έχουμε δηλαδή μια εκκλησία με ακραίες εθνικιστικές τάσεις.
Τα πράγματα δεν μπορούν να είναι μόνο μαύρα ή μόνο άσπρα, η αλήθεια, τις πιο πολλές φορές τείνει να είναι γκρι.

[EKATAIOS]

Αρχική Δημοσίευση από ELPINIKI

Αν και πάλι κάναμε μια σοβαρή έρευνα πάνω στο πως χρησιμοποιούσε όταν χρησιμοποιούσε η εκκλησία μας τη λέξη «Έλληνας», θα βρίσκαμε πως η εκκλησία με το «Έλληνας» δεν απαξίωνε τον φυλετικά Έλληνα αλλά τον ειδωλολάτρη Έλληνα.
Η λέξη λοιπόν Έλληνας χρησιμοποιούταν μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά από τους χριστιανούς Έλληνες.

Οι οποίοι χριστιανοί Έλληνες δεν λέγονταν Έλληνες αλλά είχαν άλλο εθνικό όνομα (Ρωμιοί). Αυτή η διάκριση του Ρωμιού από τον Έλληνα (αρχαίο, ειδωλολάτρη) δεν έκοβε στη μέση την ενιαία ελληνική ιστορία (όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα);

Αρχική Δημοσίευση από ELPINIKI

Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν την εκκλησία και τις απονέμουν διάφορα χαρακτηριστικά και γνωρίσματα, για παράδειγμα, ομάδα ακραίων αριστερών υποστηρίζουν το άλλο άκρο, πως έχουμε δηλαδή μια εκκλησία με ακραίες εθνικιστικές τάσεις.

Εθνικιστικές τάσεις έχει η εκκλησία της Ελλάδας (που δημιουργήθηκε λίγο μετά από το ελληνικό κράτος). Το Πατριαρχείο, αντιθέτως, πάντοτε παρέμενε πιστό στη βυζαντινή οικουμενικότητα.

[EKATAIOS]

Πολύ σημαντικά είναι αυτά που γράφει ο κ. Μυτιληναίος για τους ελληνόφωνους μουσουλμάνους και ρωμαιοκαθολικούς και πράγματι αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι η επιβίωση της ελληνικής γλώσσας δεν οφείλεται και τόσο στην Εκκλησία.

Ταυτόχρονα όμως επιβεβαιώνουν αυτό που ο ίδιος θέλει να αρνηθεί: Ότι το θρήσκευμα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των εθνικών ταυτοτήτων. Οι ελληνόφωνοι χριστιανοί αισθάνονταν πολύ εγγύτερα με τους χριστιανούς Αρβανίτες, Βλάχους (οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό τους και έγιναν καθόλα Έλληνες) ενώ με τους ελληνόφωνους μουσουλμάνους τους χώριζε αγεφύρωτο χάσμα και μίσος. Αυτή η βαθιά ιστορική διαφοροποίηση καθιστά προβληματική κάθε προσπάθεια εθνικής ταύτισης των δύο πλευρών.

Θα σταθώ λίγο στο παρακάτω απόσπασμα:
Οι εξισλαμισμένοι (του Πόντου) αυτοορίζονται ως "Ρωμαίοι", "Λαζοί" και "Τούρκοι". Με το "Ρωμαίοι" δηλώνουν την ελληνοφωνία τους, με το "Λαζοί" το ότι είναι μαυροθαλασσίτες και με το "Τούρκοι" ότι είναι πολίτες της Τουρκίας. Το "Ρωμαίος" δεν το συνδέουν με το "Γιουνάν", που θα πει "Ελλαδίτης" στα τούρκικα. Η σύνδεση με το χώρο της Ελλάδας άρχισε να γίνεται τα τελευταία χρόνια, όταν ήρθαν σε επαφή με τους Ελλαδίτες Πόντιους, οι οποίοι άρχισαν να επιστρέφουν με τουριστικά γκρουπ στους γενέθλιους χώρους. Έτσι οι εξισλαμισμένοι, των ορεινών κυρίως περιοχών, ανακάλυψαν ότι δεν μιλούν μια άγνωστη και περίεργη γλώσσα αλλά ότι εντάσσονταν σε μια ευρύτερη γλωσσική ομοεθνία.

Τι λέει με λίγα λόγια εδώ; Ότι αυτοί οι Πόντιοι, αν διατήρησαν κάποια προγενέστερη ιστορική μνήμη και παράδοση, αυτή ήταν η ρωμαίικη (ονομάζονται Ρουμ-Ρωμαίοι και λένε τη γλώσσα που μιλάνε ρωμαϊκή), η βυζαντινή δηλαδή, και όχι η «ελληνική». Δεν αναγνωρίζουν ότι είναι Γιουνάν (Γιουνάν στα τούρκικα σημαίνει φυσικά Έλληνες και όχι απλά Ελλαδίτες), αν και τελευταία, μετά τις συναναστροφές τους με τους Ελλήνες Πόντιους, έχουν αρχίσει και ταυτίζουν το «Ρωμαίος» με το «Έλληνας» (κάτι που έκαναν παλαιότερα και όσοι χριστιανοί Πόντιοι ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα). Εγώ πάντως γι’ αυτούς τους μουσουλμάνους Πόντιους (αλλά και τους Τουρκοκρητικούς) έχω διαβάσει ότι μπορεί να συγκινούνται όταν βλέπουν Έλληνες και να θυμούνται την καταγωγή τους αλλά αν τους ρωτήσεις τι είναι θα σου πουν ότι πάνω απ’ όλα είναι Τούρκοι.

[Trithemius]

Αρχική Δημοσίευση από ELPINIKI

Αν και πάλι κάναμε μια σοβαρή έρευνα πάνω στο πως χρησιμοποιούσε όταν χρησιμοποιούσε η εκκλησία μας τη λέξη «Έλληνας», θα βρίσκαμε πως η εκκλησία με το «Έλληνας» δεν απαξίωνε τον φυλετικά Έλληνα αλλά τον ειδωλολάτρη Έλληνα.

Θα συμφωνήσω με τα σχόλια επί τούτου που ακολούθησαν από τον Εκαταίο αλλά επιπλέον θέλω να συμπληρώσω ότι ο αρχαιοελληνισμός ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση είχε με ειδωλολατρεία, εν αντιθέσει με τους συγχρόνους τους. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ξεκαθαρισμένο το ζήτημα του συμβολισμού στις αναπαραστάσεις, τα αγάλματα και τα κάθε λογής αντικείμενα αντιπροσωπευτικά των θεών τους.

Το όλο θέμα περί σύνδεσης της αρχαίας Ελλάδας με την ειδωλολατρεία είναι λάθος εκ της γεννήσεώς του και δυστυχώς η διάδοση αυτού του μακραίωνου ψεύδους συνεχίζεται ακόμη και σήμερα από μορφωμένα άτομα. Πάντως, αν θέλουμε να αναζητήσουμε στοιχεία ειδωλολατρείας στην Ελλάδα, θα βρούμε πολλά αλλά όχι σχετιζόμενα με την αρχαιοελληνική λατρευτική γραμμή...

[ELPINIKI]

Οι οποίοι χριστιανοί Έλληνες δεν λέγονταν Έλληνες αλλά είχαν άλλο εθνικό όνομα (Ρωμιοί). Αυτή η διάκριση του Ρωμιού από τον Έλληνα (αρχαίο, ειδωλολάτρη) δεν έκοβε στη μέση την ενιαία ελληνική ιστορία (όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα);

Όχι...γιατί θα έπρεπε;
Άσε την αρχαία Ελλάδα στην άκρη και το πως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα και προσπάθησε να μεταφερθείς στο 1800 και θα καταλάβεις γιατί δεν "έκοβε στη μέση την ενιαία ελληνική ιστορία", πως μπορείς να κάνεις μια τέτοιου είδους συσχέτιση όταν η ιστορία του ελληνικού γένους στους τόσους αιώνες σκλαβιάς γραφόταν με κόκκινα γράμματα;

Εθνικιστικές τάσεις έχει η εκκλησία της Ελλάδας (που δημιουργήθηκε λίγο μετά από το ελληνικό κράτος). Το Πατριαρχείο, αντιθέτως, πάντοτε παρέμενε πιστό στη βυζαντινή οικουμενικότητα.

Όχι... είναι λάθος το τόσο αυθαίρετο απόλυτο και ακραίο συμπέρασμα που εξάγεις. Απορώ όμως γιατί δεν έχεις σχολιάσει όλη τη παράγραφό μου και μένεις σε μια πρόταση δίνοντάς της μάλιστα και άλλη πορεία.

(σημείωση)[Γενικότερα, τέτοιου είδους θέσεις είναι ξεκάθαρες και δεν αποτελούν τόσο μια απλή έρευνα πάνω σε θέματα ιστορικά αλλά διακρίνεται η τάση κάποιων σύγχρονων ιδεολόγων ιστορικών που χωρίς πηγές και στοιχεία οδηγούνται σε συμπεράσματα που ως μόνο σκοπό έχουν να πλήξουν την Εκκλησία.
Φυσικά το "έργο" τους αναιρείται αυτομάτως απο την ίδια την ιστορία, όταν έχουμε στα χέρια μας απομνημονεύματα και έργα ανθρώπων που έζησαν τότε και διηγούνται εκείνα τα χρόνια καθώς και το ρόλο που έπαιξε η εκκλησία μας τότε].

Το όλο θέμα περί σύνδεσης της αρχαίας Ελλάδας με την ειδωλολατρεία είναι λάθος εκ της γεννήσεώς του και δυστυχώς η διάδοση αυτού του μακραίωνου ψεύδους συνεχίζεται ακόμη και σήμερα από μορφωμένα άτομα. Πάντως, αν θέλουμε να αναζητήσουμε στοιχεία ειδωλολατρείας στην Ελλάδα, θα βρούμε πολλά αλλά όχι σχετιζόμενα με την αρχαιοελληνική λατρευτική γραμμή...

Σωστά, απλά είναι ελάχιστοι αυτοί που γνωρίζουν το παραπάνω σήμερα, αν και, δεν ξέρω αν θα συμφωνήσεις, υπάρχουν αρκετοί που ασπάζονται την αρχαία ελληνική συνέιδηση, οδηγούμενοι πολλές φορές σε ακραίες ειδωλολατρικές - γραφικές συμπεριφορές.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι της εκκλησίας τότε δεν γνώριζαν πως ο αρχαίος Έλληνας δεν ήταν ειδωλολάτρης και αυτό γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκαν με την αρχαία Ελλάδα. Οπότε είχε κυριαρχήσει με το "Έλληνας" να αναφέρονται σε ανθρώπους με "ειδωλολατρικές συμπεριφορές". Άλλο αυτό όμως, έχει μεγάλη διαφορά η μεταφορική χρήση της λεξης "Έλληνας" (απο τους ιερείς τότε) απο ότι η κυριολεκτική της σημασία(που ορισμ'ενοι θέλουν να της δώσουν σήμερα).

[Trithemius]

Αρχική Δημοσίευση από ELPINIKI

Σωστά, απλά είναι ελάχιστοι αυτοί που γνωρίζουν το παραπάνω σήμερα, αν και, δεν ξέρω αν θα συμφωνήσεις, υπάρχουν αρκετοί που ασπάζονται την αρχαία ελληνική συνέιδηση, οδηγούμενοι πολλές φορές σε ακραίες ειδωλολατρικές - γραφικές συμπεριφορές.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι της εκκλησίας τότε δεν γνώριζαν πως ο αρχαίος Έλληνας δεν ήταν ειδωλολάτρης και αυτό γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκαν με την αρχαία Ελλάδα. Οπότε είχε κυριαρχήσει με το "Έλληνας" να αναφέρονται σε ανθρώπους με "ειδωλολατρικές συμπεριφορές". Άλλο αυτό όμως, έχει μεγάλη διαφορά η μεταφορική χρήση της λεξης "Έλληνας" (απο τους ιερείς τότε) απο ότι η κυριολεκτική της σημασία(που ορισμ'ενοι θέλουν να της δώσουν σήμερα).

Συμφωνώ σε αυτό που γράφεις περί ακραίων ειδωλολατρικών συμπεριφορών, πλην όμως η αρχαιοελληνική λατρευτική γραμμή ούτε βασίστηκε, ούτε μετεξελίχθηκε σε μερική έστω ειδωλολατρεία. Αυτά τα φαινόμενα περί αμιγούς ειδωλολατρείας είναι άσχετα με την αρχαιοελληνική λατρευτική γραμμή. Όμως σε άλλη περίπτωση λατρείας (...), θα διαπιστώσουμε ότι η ειδωλολατρεία δεν αποτελεί παρέκκλιση από την αρχική λατρευτική γραμμή αλλά βασικό εργαλείο ανάπτυξης και εδραίωσης της πίστης...

[ELPINIKI]

Αρχική Δημοσίευση από Trithemius

Συμφωνώ σε αυτό που γράφεις περί ακραίων ειδωλολατρικών συμπεριφορών, πλην όμως η αρχαιοελληνική λατρευτική γραμμή ούτε βασίστηκε, ούτε μετεξελίχθηκε σε μερική έστω ειδωλολατρεία. Αυτά τα φαινόμενα περί αμιγούς ειδωλολατρείας είναι άσχετα με την αρχαιοελληνική λατρευτική γραμμή. Όμως σε άλλη περίπτωση λατρείας (...), θα διαπιστώσουμε ότι η ειδωλολατρεία δεν αποτελεί παρέκκλιση από την αρχική λατρευτική γραμμή αλλά βασικό εργαλείο ανάπτυξης και εδραίωσης της πίστης...

"Αυτά τα φαινόμενα περί αμιγούς ειδωλολατρείας είναι άσχετα με τη θεωρία του (...χριστιανισμού...).
Αν διαβάσουμε προσεχτικά το ευαγγέλιο και δούμε - καταλάβουμε τις πράξεις του Ιησού, θα διαπιστώσουμε οτι η διδασκαλία του χριστιανισμού δεν βασίστηκε αλλά δυστυχώς μετεξελίχθηκε σε μερική έστω ειδωλολατρεία και αποτελεί παρέκκλιση απο την αρχική λατρευτική γραμμή αλλά αποτελεί βασικό εργαλείο ανάπτυξης και εδραίωσης της πίστης, στα χέρια των "εκπροσώπων του Ιησού στη γη", που τόσο απεγνωσμένα αλλά έξυπνα προσπαθούν να κοιμήσουν συνείδήσεις προς δικό τους όφελος"...

[EKATAIOS]

Αρχική Δημοσίευση από ELPINIKI

Όχι...γιατί θα έπρεπε;
Άσε την αρχαία Ελλάδα στην άκρη και το πως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα και προσπάθησε να μεταφερθείς στο 1800 και θα καταλάβεις γιατί δεν "έκοβε στη μέση την ενιαία ελληνική ιστορία", πως μπορείς να κάνεις μια τέτοιου είδους συσχέτιση όταν η ιστορία του ελληνικού γένους στους τόσους αιώνες σκλαβιάς γραφόταν με κόκκινα γράμματα;

Αν μεταφερόμουν στο 1800 ή νωρίτερα και είχα την αντίληψη του μέσου ανθρώπου της εποχής, πολύ απλά δεν θα αντιλαμβανόμουν γύρω μου κανένα "ελληνικό γένος". Ο ακριβής προσδιορισμός των ονομάτων εδώ έχει μεγάλη σημασία. Το "γένος" εκείνη την εποχή ήταν οι χριστιανοί ρωμιοί. Για να γίνει αντιληπτό το γένος ως ελληνικό έπρεπε να συνδεθεί νοερά με την αρχαία Ελλάδα (και ο διαχωρισμός του χριστιανού από τον ειδωλολάτρη ήταν μια τροχοπέδη γιατί τότε το θρήσκευμα έπαιζε πρωταρχικό ρόλο στον προσδιορισμό της ταυτότητας).

Αρχική Δημοσίευση από ELPINIKI

Όχι... είναι λάθος το τόσο αυθαίρετο απόλυτο και ακραίο συμπέρασμα που εξάγεις. Απορώ όμως γιατί δεν έχεις σχολιάσει όλη τη παράγραφό μου και μένεις σε μια πρόταση δίνοντάς της μάλιστα και άλλη πορεία.

(σημείωση)[Γενικότερα, τέτοιου είδους θέσεις είναι ξεκάθαρες και δεν αποτελούν τόσο μια απλή έρευνα πάνω σε θέματα ιστορικά αλλά διακρίνεται η τάση κάποιων σύγχρονων ιδεολόγων ιστορικών που χωρίς πηγές και στοιχεία οδηγούνται σε συμπεράσματα που ως μόνο σκοπό έχουν να πλήξουν την Εκκλησία.
Φυσικά το "έργο" τους αναιρείται αυτομάτως απο την ίδια την ιστορία, όταν έχουμε στα χέρια μας απομνημονεύματα και έργα ανθρώπων που έζησαν τότε και διηγούνται εκείνα τα χρόνια καθώς και το ρόλο που έπαιξε η εκκλησία μας τότε].

Το σχόλιο αυτό στόχευε όσους συγχέουν το ρόλο της ελλαδικής εκκλησίας με το ρόλο του Πατριαρχείου. Αν κάνουμε αυτή την απαραίτητη διάκριση και αντιληφθούμε τα δεδομένα της εποχής, τότε λύνονται πολλές παρεξηγήσεις. Για παράδειγμα γιατί το Πατριαρχείο έπρεπε να τεθεί υπέρ της ελληνικής επανάστασης, τη στιγμή που αυτή διακήρυττε την ανεξαρτησία μόνο των Ελλήνων (και όχι όλων των ορθοδόξων των Βαλκανίων) και μάλιστα αν πετύχαινε θα σήμαινε πιθανότατα την αποκοπή της Ελλάδας από το Πατριαρχείο και την ενιαία χριστιανική κοινότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας (πράγμα που τελικά έγινε);

[merum]

Καλησπέρα,

Το βρίσκουμε απίθανο οι ιερείς να βοήθησαν μερίδα ανθρώπων να μάθει τα στοιχειώδη, όπως γραφή και ανάγνωση;

Παρ' όλο που μπορεί να υπήρξαν ιερείς που βοήθησαν τους Έλληνες να μάθουν γραφή και ανάγνωση επί Τουρκοκρατίας, ας μην ξεχνάμε τους αφορισμούς αγωνιστών της Επανάστασης (και του πνεύματος), προερχόμενους από Μητροπολίτες και Αρχιεπισκόπους.

Αν και πάλι κάναμε μια σοβαρή έρευνα πάνω στο πως χρησιμοποιούσε όταν χρησιμοποιούσε η εκκλησία μας τη λέξη «Έλληνας», θα βρίσκαμε πως η εκκλησία με το «Έλληνας» δεν απαξίωνε τον φυλετικά Έλληνα αλλά τον ειδωλολάτρη Έλληνα. Η λέξη λοιπόν Έλληνας χρησιμοποιούταν μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά από τους χριστιανούς Έλληνες.

Έχω την εντύπωση οτι ο όρος ''Έλληνας'' από την εποχή του Βυζαντίου ακόμα, δεν χρησιμοποιούνταν για τον ειδωλολάτρη Έλληνα, αλλά για τον μετέχοντα της ελληνικής παιδείας. Ήδη από την πρωτοβυζαντινή περίοδο η εκκλησιαστική ηγεσία χαρακτήριζε ως ειδωλολατρικό οτιδήποτε θύμιζε ελληνικό πολιτισμό. Αυτή τη γραμμή αλλωστε κράτησε και μέχρι τα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Όσον αφορά στον Κοσμά τον Αιτωλό φίλη Ελπινίκη, υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη άποψη από αυτήν:

τέλος, ποιος μπορεί να αγνοήσει το έργο του ιερομόναχου Κοσμά του Αιτωλού ο οποίος ίδρυσε εκατοντάδες σχολεία;

...που υποστηρίζει οτι ο Κοσμάς ο Αιτωλός μιλούσε για σχολεία στα οποία διδάσκονταν εκκλησιαστικά κείμενα μόνο. ''Είναι προτιμότερο, έλεγε, να έχει κανείς σχολείο στον τόπο του, παρά βρύσες και ποτάμια. Σκοπός του σχολείου είναι να διδάξει τι είναι Θεός, τι είναι άγγελοι, δαίμονες, κόλαση, παράδεισος''. Οτι συμβούλευε υποταγή στους Τούρκους, για να προστατευτεί το γένος μας από την εκ δυσμών απειλή. Οτι χρησιμοποιούσε τον όρο ''Έλλην'' υποτιμητικά μόνο. Οτι στα κηρύγματά του έκανε αναφορές σε βιβλικά πρόσωπα μα ποτέ σε Έλληνες φιλοσόφους, ποιητές, ιστορικούς. Συμμεριζόμενος και εκείνος τα εχθρικά αισθήματα της Εκκλησίας προς το ελληνικό μας παρελθόν, δήλωνε:
''Έμαθα πως με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και είσθε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας.''

Αυτό πώς μπορεί κανείς να το αγνοήσει; Προσωπικά, με προβληματίζει έντονα σχετικά με την παιδεία που λάμβαναν τότε οι Ελληνόπαιδες και που ίσως συνεχίζουν να λαμβάνουν ως σήμερα...