Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Jovitaki
Εγω αρχικα θα συμφωνησω με τις αποριες του Fox Mulder για το αν ειχαν ιδια τετοια συναισθηματα η διαισθηση οι πιστοι πριν τον θανατο του Παπα η οποιοι πιστοι πριν τον θανατο καποιου θρησκευτικου ηγετη.Ισως αυτα σχετιζονται ακριβως και μονο με αυτο.Απο την αλλη ο καιρος ειναι κατι το προβλεψιμο με ακρως επιστημονικα μεσα...ο ουρανος ηταν κοκκινωπος εκεινο το βραδυ(προσωπικα σκεφτηκα οτι θα γινει καποιος σεισμος)
Για μενα ηταν απλα ενα κρυο βραδυ του Γεναρη και ουτε κανενα σκυλι ακουσα..και γατα που εχω...ηταν εντελως ηρεμη και νυσταγμενη.
Ο συγκεκριμενος θανατος ειναι παντα ενα λυπηρο γεγονος οπως ομως ειναι και ο καθε θανατος σε καθε γωνια του πλανητη με οποιο τροπο κι αν παλευεται η αποφυγη του....με λυπει ομως πολυ περισσοτερο να ξερω οτι παιδακια σε μοναδικες λιωνουν περιμενοντας τον θανατο απο καρκινο διχως να εχουν κανενα οικονομικο μεσο για θεραπειες και ακριβα νοσοκομεια παρα μονο την θεληση τους για ζωη και τελικα να την χανουν...
|
Έχουν περάσει 3 χρόνια από τότε, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα περίεργο εκείνο το βράδυ... Ήταν ένα απλό χειμωνιάτικο βράδυ με κρύο... Και ο γάτος μου ούτε βλέφαρο κούνησε... Το βράδυ κοιμήθηκα μια χαρά -τώρα αν είδα κανένα όνειρο δεν ξέρω, αλλά και να είδα δε θυμάμαι να με παραξένεψε κάτι ή να μου έμεινε μετά... Την είδηση του θανάτου την έμαθα το πρωί που ετοιμαζόμουν να πάω στο σχολείο(πήγαινα δευτέρα Λυκείου τότε), και απ' τη μια στενοχωρήθηκα για τον άνθρωπο, απ' την άλλη δεν με έπιασε κατάθλιψη... Καμία σχέση με το αίσθημα λύπης που περιγράφηκε στο thread(σαν Μεγάλη Βδομάδα)... Αντίθετα μάλιστα εκείνη τη βδομάδα ήμουν και πολύ χαρούμενη γιατί Τετάρτη ήταν των 3 Ιεραρχών, Πέμπτη η κηδεία του και Παρασκευή ήταν 1 του μηνός και θα πηγαίναμε εκδρομή, οπότε όλα αυτά σήμαιναν ότι 3 μέρες συνεχόμενες δεν είχαμε σχολείο... Καφρίλα, το ξέρω, αλλά αυτή ήταν η εμπειρία μου και των φίλων μου... χαχαχα