Ο Οικουμενικός Σωτήρας - Η Αμωμος Σύλληψη

[Leon_]

Ο Οικουμενικός Σωτήρας – Εισαγωγή

Εγώ (Όσιρις) έφερα το δικό μου όνομα στο στόμα μου ως ένα Λόγο δύναμης, και αμέσως ήρθα να είμαι κάτω από την μορφή των πραγμάτων που είναι και κάτω από την μορφή του Χέπερα (Δημιουργός). – Το Βιβλίο της Γνώσης της Εξέλιξης του Ρα, και του ανατρεπτικού ’πεπ (Αιγυπτιακή παράδοση)

Μέσα σε ένα χρόνο αυτός(Prajapati) αποφάσισε να μιλήσει. Είπε «bhurbhuva svar». «Bhur» το οποίο σημαίνει γη, «bhuva» το οποίο σημαίνει μύθος και «svar» το οποίο έγινε ο ουρανός… με το στόμα του δημιούργησε τους θεούς. - The Satapatha Brahmana (Ινδουιστική παράδοση)

Αυτή είναι η αρχή του Αρχαίου Λόγου…το δυναμικό και η πηγή για κάθε τι που έγινε. – The Popol Vuh (Παράδοση των Μάγιας)

Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον θεόν, και θεός ην ο Λόγος. – Η Αγία Γραφή (Χριστιανική Παράδοση)

Ο Λόγος είναι οικουμενικός. Αυτό είναι γνωστό σε όλες τις μεγάλες θρησκείες και σε όλες τις πνευματικές παραδόσεις.

Ολόκληρη η δημιουργία φτιάχτηκε με τον Λόγο. Ο Κοσμικός Χριστός είναι ο Λόγος.

Ο Λόγος αποτελεί το Ουράνιο Τρίγωνο της Καβάλας.

Ο Λόγος είναι ο Κοσμικός Χριστός, αυτή η παλλόμενη ενέργεια η οποία πάντα επιζητεί να βοηθήσει τη δυστυχισμένη ανθρωπότητα.

Και αυτοί οι οποίοι ενσαρκώνουν το Χριστό(Κρίσνα, Χόρους, Ιησού, Φου Χι, κτλ.) είναι ένα με τον Λόγο, γίνονται ο Λόγος επί της σαρκός. Αυτοί οι Μεσσίες αναδύονται από ποικίλες κουλτούρες σε κάθε σημείο της ιστορίας με σκοπό να εγκαθιστούν μεγάλες πνευματικές παραδόσεις οι οποίες δοξάζουν τον Λόγο και διδάσκουν τον τρόπο για να τον ενσαρκώσει κάποιος. Έρχονται για να εκπληρώσουν το σκοπό του Λόγου και για να διευκρινίσουν αληθινές διδασκαλίες οι οποίες αναπόφευκτα εκφυλίζονται λόγω της αποκάλυψης τους στο κόσμο των ανθρώπων και πρέπει να αναζωογονηθούν.

Με αυτόν τον τρόπο, μέσα σε αυτούς τους αγγελιοφόρους(αβατάρες) «Ο Υιός του Ανθρώπου» γεννιέται στο κόσμο ως μια πηγή φωτός η οποία διασκορπίζει το σκοτάδι της άγνοιας. Παρόλα αυτά ο Κοσμικός Χριστός δεν περιορίζεται ούτε από το χρόνο ούτε από το χώρο. Εκφράζεται μέσα από τους Μεσσίες οι οποίοι γεννιούνται σε συγκεκριμένες κουλτούρες και σε συγκεκριμένες στιγμές της ιστορίας. Ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτών οι αντικειμενικές αλήθειες του Κοσμικού Χριστού λαμβάνονται με ένα τρόπο ο οποίος είναι συγκεκριμένος στο χρόνο και στο τόπο στον οποίο ο Μεσσίας παραδίδει τις διδασκαλίες. Αν και το πρόσωπο της διδασκαλίας συνέχεια αλλάζει (λόγω των ανόμοιων κουλτούρων της παγκόσμιας παράδοσης) η ουσία της διδασκαλίας είναι αμετάβλητη, διότι οι αλήθειες οι οποίες περιέχονται μέσα στις διδασκαλίες είναι οι ίδιες αντικειμενικές και αμετάβλητες. Αυτές οι αλήθειες περιέχονται μέσα στις ίδιες τις ζωές(και αληθινές και μυθικές) των Σωτήρων που τις δίδαξαν.


Αυτή η διάλεξη αρχίζει μια σειρά άρθρων που καταδεικνύουν την οικουμενική φύση του Κοσμικού Χριστού. Κάθε μια από τις ιστορίες που εξετάζεται περιέχει σε πολύ μεγάλο βαθμό Καβάλα και Αλχημεία, για να κατανοηθούν αληθινά απαιτείται διαλογισμός και στοχασμός. Για να γίνουν επιπλέον κατανοητές οι αρχές και οι όροι που θα παρουσιαστούν από εδώ και στο εξής, προτείνεται η μελέτη των βιβλίων «Ταρώ και Καβάλα» και «Ο Τέλειος Γάμος» του Σαμαέλ Αούν Βεόρ.

Σ.τ.Μ. Για τη μετάφραση και τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου έχει παρθεί άδεια από τους δικαιούχους του αρχικού άρθρου. Το αρχικό άρθρο στην αγγλική γλώσσα βρίσκεται στην ακόλουθη σελίδα: http://www.gnosis-usa.com/index.php?...=220&Itemid=43

Τα παραπάνω βιβλία του Σαμαέλ Αούν Βεόρ κυκλοφορούν και στην ελληνική γλώσσα.

Το παρακάτω άρθρο διατίθεται και σε μορφή .pdf (Acrobat Reader 4.0 ή μεταγενέστερο). Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω της ακόλουθης διεύθυνσης: gnosisgreek@yahoo.gr

[Leon_]

Η άμωμος σύλληψη

Εν αρχή…

Το πιο κοινό θέμα το οποίο μπορεί να βρει κανείς στη ζωή των Σωτήρων του κόσμου είναι αυτό της άμωμου συλλήψεως από μια παρθένο μητέρα.

Ο Πλάτωνας έγραψε για το οικουμενικό αρχέτυπο ενός δεύτερου θεού (η δεύτερη σεφίρα της Καβάλας, Τσόκμα, Ο Χριστός) ο οποίος αποτύπωσε τον εαυτό του στο σύμπαν με τη μορφή του σταυρού, και ο θεϊκός του άνθρωπος (ο παρθένο-γέννητος Bodhisattva) ο οποίος θα μαστιγωθεί, θα βασανιστεί, και θα χάσει τα μάτια του στη φωτιά. Αφού θα έχει υποστεί όλα αυτά, θα σταυρωθεί. Σύμφωνα με τον Έλληνα φιλόσοφο Σέσιφο (4 π.Χ. αιώνα) «ο θεϊκός» Πλάτωνας ήταν ο «υιός του Απόλλωνα» και ήταν και ο ίδιος αποτέλεσμα μια άμωμου συλλήψεως.

Αλλά η παράδοση της αναγνώρισης μια άμωμου συλλήψεως ενός Υιού του Θεού ήταν δύσκολα μια καινοφανή πρακτική στον αρχαίο ελληνό-ρωμαϊκό κόσμο όπως και ο Ησίοδος αναφέρει την γέννηση του Ήφαιστου. Στη Θεογονία του καθαρά δηλώνει ότι η Ήρα «…χωρίς ερωτική ένωση γέννησε τον διάσημο Ήφαιστο.»

Ο Έλληνας ήρωας, Περσέας, ήταν αποτέλεσμα μιας άμωμου συλλήψεως, γιος της πριγκίπισσας Δανάης, της οποίας ο πατέρας, Βασιλιάς Ακρίσιος (βασιλιάς του ’ργους), την κλείδωσε μέσα σε ένα μπρούτζινο θάλαμο κάτω από το έδαφος. Ο Δίας διείσδυσε μέσα στο μπρούτζινο θάλαμο της Δανάης μέσα από μια τρύπα στην οροφή(σύμβολο του αδένα της επίφυσης) και κατήλθε σε αυτήν ως μια χρυσή βροχή. Με αυτόν τον τρόπο έγινε η σύλληψη του Περσέα. Αλλά γιατί μέσα σε ένα μπρούτζινο θάλαμο; Ο μπρούτζος είναι ένα αμάλγαμα δύο μετάλλων, του κασσίτερου και του χαλκού. Αυτά τα δύο μέταλλα είναι εσωτερικά σύμβολα των δύο πολικοτήτων – θετικής (κασσίτερος, σχετίζεται με τον Δία) και αρνητικής (χαλκός, σχετίζεται με την Αφροδίτη). Ο μπρούντζος δημιουργείται όταν αυτές οι δύο πολικότητες φέρνονται μαζί και δένονται με αγνό τρόπο. Αυτή είναι η μεγάλη κρυφή γνώση της Αλχημείας με την οποία η Δανάη μπόρεσε να πετύχει τη σύλληψη ενός θεϊκού παιδιού.

Η σεξουαλική φωτιά των Τριών Λόγων (η σεφίρα Μπίνα, το ’γιο Πνέυμα) στα ινδουιστικά έχει το όνομα Κουνταλίνι και συμβολίζεται με ένα φίδι καιόμενης φωτιάς. – Σαμαέλ Αούν Βεόρ, Εσωτερική Πραγματεία της Ερμητικής Αστρολογίας: Παρθένος

Ο τύραννος Βασιλιάς Αμώλιος εξανάγκασε την αγνή Ρέα Σίλβια να γίνει μια εστιάδα ώστε να μην μπορεί να γεννήσει γιό και να αξιώσει δικαιώματα στο θρόνο. Παρόλο το φόβο του αυτή γέννησε δύο γιούς, τους θρυλικούς προγόνους του Ρωμαϊκού πολιτισμού. Ο Ρόμολος και ο Ρέμος εξυμνήθηκαν ως οι γιοί του θεού ’ρη, τον οποίο ευνόησε η Ρέα Σίλβια καθώς έβγαζε νερό από την ιερή του πηγή(η σεφίρα Γιεσότ, τα νερά της ζωής).

[Leon_]

Ο Έλληνας Διόνυσος(Βάκχος για τους Ρωμαίους), με τον τίτλο «ο διπλογεννημενός» από τους ακόλουθους του, γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη.

Και η Καδμεία Σεμέλη γέννησε έναν λαμπρό γιο, τον φημισμένο Διόνυσο, αφού ενώθηκε ερωτικά με τον Δία, θνητή με αθάνατο. Τώρα είναι και οι δύο θεοί.

Με το να γεννήσει το «Χρυσό Παιδί» η θνητή μητέρα Σεμέλη ενσάρκωσε τον Θεϊκό Πατέρα της (το ανώτερο μέρος κάθε μονάδας) και γέννησε την δική της αθάνατη ψυχή. Σύντομα μετά τη σύλληψη του παιδιού η Σεμέλη καταβροχθίστηκε από την θεϊκή φωτιά του Δία και ο Πατέρας των Θεών άρπαξε τον γεννημένο από φωτιά Διόνυσο από τις στάχτες και τον έμπηξε μέσα στο μηρό του για προστασία. Ο Δίας είναι το ιερό σύμβολο του Εσώτερου Είναι, και ως Πατέρας των Θεών είναι ο Χριστός. Στην εσωτερική σοφία, ο πλανήτης Δίας κυβερνά τις μηριαίες αρτηρίες και τους μηρούς του φυσικού σώματος. Η διαδοχική γέννηση του Διόνυσου από το μηρό του Δία συμβολίζει τη δεύτερη γέννηση από τον Θεϊκό του Πατέρα. Αυτό σημαίνει ότι δημιούργησε τα οχήματα της ψυχής και ενσάρκωσε το ανώτερο μέρος της Μονάδας του, το Είναι. Με αυτόν τον τρόπο έγινε ο θεϊκός άνθρωπος του Πλάτωνα. Ο Διόνυσος λέγεται ότι επινόησε την τέχνη της κατασκευής του κρασιού (σύμβολο της Αλχημείας). Ταξίδεψε πολύ στο κόσμο για να παρουσιάσει το κρασί (Το Μεγάλο Αρκάνο) και τελικά κατήλθε στον ’δη (κόλαση) για να σώσει τη μητέρα του. Αυτή είναι η συμβολική εργασία του Bodhisattva στο Δεύτερο Βουνό. Να κατέλθει στη δική του ’βυσσο με σκοπό να πεθάνει (σε όλο του/ της το εγώ) και να πάει στο τάφο της όγδοης Μύησης της Αφροδίτης (η σεφίρα Μπίνα). Αυτό σχετίζεται με το δράμα της ανάστασης, το οποίο θα είναι μέρος της ομιλίας σε επόμενο άρθρο.

Ο άγγελος Γαβριήλ υποσχέθηκε, στην παρθένο (Μαρία), ότι αυτή θα γεννήσει «τον Υιό του Υψίστου» καθώς θα παντρευόταν αυτή έναν άντρα με το όνομα Ιωσήφ. Αυτή του απάντησε «Πώς θα γίνει αυτό, αφού δε γνωρίζω άντρα;». Και ο άγγελος απάντησε, «Πνεύμα ’γιο θα έρθει πάνω σου και δύναμη Υψίστου θα σε επισκιάσει. γι' αυτό και το άγιο που θα γεννηθεί θα κληθεί Υιός Θεού.» Και έτσι η Ευλογημένη Παρθένος Μαρία με άμωμο τρόπο έμεινε έγκυος στον Ιησού. Στους πρώιμους Χριστιανικούς χρόνους υπήρχε η πίστη και ότι η Μαρία είχε γεννηθεί από παρθένο. Μια πηγή για την άμωμο σύλληψη της Μαρίας είναι ο Ιωάννης της Δαμασκού, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι γονείς της Μαρίας ήταν γεμάτοι και εξαγνισμένοι από το ’γιο Πνεύμα, και ελεύθεροι από την σεξουαλική επιθυμία. Ομοίως, η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια επιβεβαιώνει (’μωμος Σύλληψη), ότι ακόμα και το ανθρώπινο στοιχείο (η καταγωγή της Μαρίας), το υλικό από το οποίο πήρε μορφή, ήταν αγνό και ιερό. Με άλλα λόγια, η διδασκαλία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας υπαγορεύει ότι η γέννηση από παρθένο του Ιησού δεν ήταν καθόλου πρωτότυπη αφού, όπως και ο Ιησούς, και η σύλληψη της Ευλογημένης Παρθένος Μαρίας έγινε χωρίς αμαρτία.

Είναι ενδιαφέρων να δούμε ότι ο Απόστολος Παύλος, κατέγραψε τη πρώτη γνωστή αναφορά στη γέννηση του Ιησού (ανάμεσα στο 49 και 55 π.Χ.) στην επιστολή προς Γαλάτας 4:4, ως έχει:

Όταν όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός απέστειλε προς τα έξω τον Υιό του, που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν κάτω από το νόμο.

Ο νόμος, φυσικά, είναι ο νόμος της Ανθρώπινης Ψυχής, η έκτη εντολή, «ου μοιχεύσεις.» Η έκτη εντολή είναι η πρώτη εντολή της Ανθρώπινης Ψυχής. Κάποιος γεννημένος κάτω από αυτόν το νόμο είναι ένας νόμιμα γεννημένος. Ένας Δάσκαλος μπορεί να γεννηθεί μόνο από κάποιον που εκπληρώνει το νόμο της έκτης εντολής.

[Leon_]

Κρίσνα, ο Ινδός Χριστός, ήταν ένας νόμιμα γεννημένος από την παρθένο μητέρα του Ντεβάκι. Ο νεογέννητος Κρίσνα ακόμα αναφέρει αυτήν στο «Bhagavad Purana» ως μια «αγνή κυρία» στην αφήγηση της γέννησης του. Είναι γραμμένο ότι ο Βισνού, «ο Θεός όλων των πραγμάτων», εισήλθε στο νου του Βασουντέβα (ο φυσικό πατέρας του Κρίσνα) και σε καθορισμένο χρόνο η Ντεβάκι γέννησε την εκδήλωση του αλάνθαστου Θεού…ο οποίος εναποτέθηκε στη μήτρα της από τον Βασουντέβα…μέσω νοητικής μεταβίβασης. Ενδιαφέρον είναι να σημειωθεί ότι η άμωμος σύλληψη εκπληρώνεται μέσω του Βασουντέβα αντί να γίνει άμεσα μέσω της Ντεβάκι. Το γεγονός αυτό είναι μια υπενθύμιση ότι στην Αλχημική πράξη ο σύζυγος ουσιωδώς γίνεται ο Θεϊκός Πατέρας της συζύγου ενώ η σύζυγος γίνεται η Θεϊκή Μητέρα του συζύγου. Αυτό γίνεται ώστε να συμβεί ο ίδιος ο Θεός, το ανώτατο άτομο, θα δεχτεί γέννηση στο σπίτι του Βασουντέβα και «το βάρος του γήινου βασιλείου θα αφαιρεθεί από τη γέννηση του Κυρίου.» Σε μια άλλη εκδοχή της άμωμου συλλήψεως (από το «Vishnu Purana») ο Θεός Βισνού άρπαξε μια μαύρη και μια άσπρη τρίχα από το κεφάλι του και είπε, «Και οι δυο τρίχες μου θα ενσαρκωθούν στη γη και θα αφαιρέσουν τις δυστυχίες από τα πρόσωπα των ανθρώπων εκεί… Αυτή η μαύρη τρίχα μου θα δώσει γέννα στον όγδοο γιο της Ντεβάκι (Κρίσνα, η άσπρη τρίχα έγινε ο δυνατός αδελφός Μπαλαράμα). » Και όπως προείπε ο Θεός ο Ίδιος εμφανίστηκε ως το όγδοο παιδί της Ντεβάκι.

Πιθανώς η αρχαιότερη καταγεγραμμένη περίπτωση (πριν το 2000 π.Χ.) αυτής της αγέραστης παράδοσης των Σωτήρων γεννημένων με άμωμη σύλληψη είναι η γέννηση του Gilgamesh:

Παιδί της γυναίκας του Lugal banda και μιας μεγαλύτερης δύναμης, ο Gilgamesh είναι ένας ζωντανός θρύλος, το άριστο μωρό της Ninsun, αυτή που ποτέ δεν άφησε κανέναν άντρα να την αγγίξει, αληθινά τόσο σταθερή και θεσπέσια, τόσο χωρίς αμαρτία

Αναφέρθηκε από τους πιστούς ως «το Φως του Κόσμου», ο Μίθρας καταγράφτηκε ως ένας Πέρσης σωτήρας που έζησε πριν από 2500 χρόνια, γεννημένος από τη παρθένο Αναχίτα, «ο ’μωμος». Είναι ακόμα ο Μίθρας γιος της παρθένου Αντίτι της «Μητέρας των Θεών» σε μια ινδουιστική Βεδική παράδοση ηλικίας 3500 χρόνων. Ο Μίθρας είχε μια ακολουθία η οποία εξαπλώθηκε από την Ευρώπη μέχρι την Ασία και λατρεύτηκε από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες για πάνω από 300 χρόνια. Η λατρεία του Μίθρα ήταν ευρέως διαδεδομένη. Γι’ αυτό το λόγο, όπως και με πολλές άλλες παραδόσεις Σωτήρων που επιβίωσαν ανά τους αιώνες από την προσαρμογή και την αλλαγή της κουλτούρας, υπάρχουν περισσότερες από μια εκδοχές για τη γέννηση και το θάνατο του Μίθρα. Η πιο κοινή εκδοχή της άμωμου γεννήσεως του Μίθρα αναφέρεται με το επίθετο ο «γεννημένος από βράχο». Ο Μίθρα καλούνταν «Θεός εκ Πέτρας,» ή ο «Θεός από το Βράχο» καθώς είχε γεννηθεί άμωμα από μια πέτρα. Το άμωμα γεννημένο παιδί, Κι (από το Κινέζο ήρωα της πλημμύρας, Γιου) γεννήθηκε από μια πέτρα όπως και οι Σκανδιναβοί θεοί και ο ήρωας Ενκίντου από την αρχαία Βαβυλωνιακή Παράδοση του Gilgamesh.

Η Αρούρου σκέφτηκε τον ’νου. Τότε αυτή μούσκεψε τα δημιουργικά της δάχτυλα, έπλασε ένα βράχο, και τον πέταξε όσο πιο μακριά μπορούσε μέσα στο δάσος. Με αυτό τον τρόπο γέννησε τον Ενκίντου.

Αυτοί που καταλαβαίνουν την ιερή επιστήμη της Αλχημείας, θα αναγνωρίσουν αμέσως το νόημα αυτού του συμβολισμού. Κάποιος θυμάται τη διδασκαλία του Σίμωνα Πέτρου, Κεφάς Πατάρ, «η Πέτρα», «Εγώ ακουμπώ στη Σιών ένα κύριο θεμέλιο λίθο, εκλέγω, πολύτιμη, και αυτός ο οποίος θα πιστέψει σε αυτή δε θα καταδικαστεί.» Κάποιος ο οποίος θα γεννηθεί από τη φιλοσοφική λίθο, «την θεμέλιο λίθο που οι χτίστες απέρριψαν», τον υγρό λίθο του Ερμή ο οποίος είναι η σεφίρα Γιεσότ (Εβραϊκά: Θεμελίωση), και έχτισε το σπίτι του πάνω σε θεμέλια από πέτρα. Είναι ο διπλογεννημένος. Αυτό φέρνει στη συζήτηση και τα λόγια του σοφού Βασιλιά Ντρουπάντα, από τον Ινδουιστικό μύθο Mahabharata, όπου αναφέρει «ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους αυτοί οι οποίοι είναι διπλογεννημένοι είναι οι καλύτεροι.»

Όλα τα αρχικά εργαλεία της (ελεύθερης)Μασονίας χρησιμεύουν στη δουλειά με το λίθο. Κάθε Δάσκαλος Μασόνος πρέπει να λαξεύσει καλά τη Φιλοσοφική του Λίθο. Αυτή η λίθος είναι το σεξ. Πρέπει να χτίσουμε το ναό του Αιώνιου πάνω στον Ενεργό Λίθο (και όχι πάνω στην άμμο). – Σαμαέλ Αούν Βεόρ, Ο Τέλειος Γάμος

Οι Μασονικές Στοές ήταν φύλακες αυτής της γνώσης του Μεγάλου Αρκάνου(Ελιξιρίου) πριν εκφυλιστούν σε κοινωνικές λέσχες των ελίτ οι οποίες έχασαν το νόημα των δικών τους συμβόλων και τελετουργικών.

Το αλχημικό σύμβολο της πέτρας ενισχύεται από την επίδειξη του Μίθρα όπου πετούσε βέλη σε ένα βράχο με σκοπό να φέρει έξω νερό. Αυτό είναι το ίδιο δίδαγμα που παρουσίασε ο Εβραίος σωτήρας Μωϋσής όταν χτύπησε ένα βράχο με το ραβδί του για να φέρει έξω νερό. Γιατί είναι μέσα στη «πέτρα» του Γιεσότ, το σεξ, όπου τα νερά της ζωής βρίσκονται.

Αυτό είναι το κλειδί για τη μυστηριώδη μαύρη πέτρα από το Qa’abah (αφιερωμένη στην αραβική Θεϊκή Μητέρα Al-Uzza, ιδιαίτερα τιμώμενη από τη φυλή στην οποία ο Μωάμεθ ανήκε). Αυτό είναι το μυστικό της ιερής πέτρας από την οποία το σπαθί (της Κουνταλίνης) τραβιέται από τον ένα αληθινό Βασιλιά (Αρθούρος, ο Εσώτερος). Αυτό είναι το νόημα του βράχου της Δήλου ο οποίος επέπλεε στο νερό και έδωσε στη Λιτό σωτηρία ώστε να γεννήσει τα θεϊκά δίδυμα τον Απόλλωνα και την ’ρτεμη, μετά από εννιά ημέρες μαρτυρίου από το φίδι Πύθωνα (το οποίο τελικά και έσφαξε ο Απόλλωνας). Είναι το νόημα του μεγάλου βράχου που σήκωσε ο Περσέας με σκοπό να κερδίσει τα δικαιώματα που είχε εκ γενετής – το σπαθί του πατέρα του (της Κουνταλίνης) και τα σανδάλια (σύμβολο της πορείας του Δρόμου του δικού του Εσώτερου Πατέρα) και τελικά τον Αθηναϊκό θρόνο (όπου στέφεται Βασιλιάς, ένας Μαλέκ, η σεφίρα Τίφερετ). Είναι η λαμπρή μπλε πέτρα η οποία προστατεύει τον ήρωα της παράδοσης των Απάτσι από τους εχθρούς του, το Παιδί από το Νερό.

Μέσα σε αυτά τα σύμβολα είναι φανερό ότι εκτός του ότι είναι σύμβολο της σεξουαλικής αλχημικής ένωσης με σκοπό τη σύλληψη ενός φυσικού, εν τούτοις θεϊκού παιδιού, η γέννηση με άμωμη σύλληψη είναι επιπλέον ένα σύμβολο της Δεύτερης Γέννησης όπως εξήγησε στο Νικόδημο ο Ιησούς,

Αν κάποιος δε γεννηθεί από νερό (της σεφίρας Γιεσότ, η σεξουαλική δύναμη) και (η φωτιά) Πνεύμα, δε δύναται να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού.

Η δεύτερη γέννηση συμβαίνει εσωτερικά. Ο άνθρωπος ο γεννημένος από φωτιά και νερό είναι ένας αληθινός άνθρωπος, το Ανώτερο Μάνας. Με αυτό το τρόπο ο προσεκτικός αναγνώστης θα αναγνωρίσει τα σύμβολα του νερού και της φωτιά να είναι παρόντα στις ιστορίες γεννήσεως όλων των οικουμενικών Σωτήρων. Αλλά κάποιος πρέπει να ξέρει πώς να ψάξει. Για παράδειγμα, το όνομα Μωϋσής στα Εβραϊκά είναι γραμμένο (με λατινικούς χαρακτήρες) ως «Moshe». Το όνομα Moshe αποτελείται από τα Εβραϊκά γράμματα Mem, Shin, και He. Το γράμμα Mem εκφράζει το νερό. Το Shin τη φωτιά και το He τη μήτρα. Συνεπώς το όνομα Μωϋσής κυριολεκτικά σημαίνει «γεννημένος από νερό και φωτιά». Είναι μόνο μέσω της σεβαστής ένωσης ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα στην ιερή επιστήμη της Αλχημείας όπου μπορεί κάποιος να γεννηθεί από νερό και φωτιά και να ενσαρκώσει την Ανθρώπινη Ψυχή του. Και όταν η Ανθρώπινη Ψυχή (το Ηλιακό Αιτιατό Σώμα) γεννηθεί τότε ο Χριστός μπορεί να γεννηθεί μέσα στο στάβλο του bodhisattva.

[Leon_]

Σε απεικονίσεις του Μίθρα να αναδύεται σε ολοκληρωμένη μορφή από ένα βράχο, φοράει μόνο ένα Φρυγικό καπέλο (σύμβολο του αδένα της επίφυσης), να σηκώνει ψηλά μια αναμμένη δάδα σε κάθε χέρι (μερικές φορές κρατά ένα σπαθί σε κάθε χέρι), με κόκκινες φλόγες να εκτοξεύονται γύρω του από την petra genetrix (την δημιουργική δύναμη του Αγίου Πνεύματος). Οι αναμμένες δάδες είναι «οι δύο λυχνίες που μπροστά στον Κύριο της γης έχουν σταθεί» (όπως αναφέρεται στην «Αποκάλυψη» της Χριστιανικής Βίβλου). Αυτές είναι σύμβολα των δύο ανυψωμένων φιδιών της Κουνταλίνης, Ίδα και Πινγκαλά, που υποδεικνύουν την τέλεια γνώση κάποιου γεννημένου με ολοκληρωμένη μορφή (ο ολοκληρωμένος άνθρωπος με τέλεια δημιουργημένα ηλιακά οχήματα) και όρθιος (ενωμένος με τον Θεό, το Τετραγράμματον).

Ομοίως, ο Αζτέκος ήρωας Huitzilopochtli λέγεται ότι ανάβλυσε από τη μήτρα σε ολοκληρωμένη μορφή ώστε αμέσως ήλθε σε συμπλοκή με του εχθρούς της μητέρας του κρατώντας το «φλεγόμενο φίδι» (το σπαθί της Κουνταλίνης), ή xiucoatl. Οι εχθροί της μητέρας του είναι η ίδια του η αδελφή (η θεά της σελήνης = οι σεληνιακές δυνάμεις) και τα 400 αδέλφια του (4 + 0 + 0 = 4 = η κατώτερη τετράδα, ή τα τέσσερα σώματα της αμαρτίας). Ο Huitzilopochtli γεννήθηκε με άμωμη σύλληψη από την παρθένο μητέρα του Coatlicue, η οποία έμεινε έγκυος από μια μπάλα από χνούδι (από το πουλί Quetzal / το Περιστέρι του Αγίου Πνεύματος) που κατέβηκε από τον παράδεισο. Η Coatlicue («δέρμα Φιδιού») απεικονίζεται με μια εικόνα ενός ανθρώπινου Κηρυκείου του Ερμή με δύο φίδια για κεφάλι.

Στο Κώδικα Vaticanus την παρθένο Chimalman επισκέφτηκε ένας πρεσβευτής από το παράδεισο που ανάγγειλε το θέλημα του Θεού ότι αυτή θα γεννήσει ένα θεϊκό γιό. Μόλις έφυγε από το σπίτι της, η Chimalman έμεινε έγκυος με ένα γιο, τον Αζτέκο Χριστό Quetzalcoatl. Σε μερικές εκδοχές της γέννησης του Quetzalcoatl αυτός γεννήθηκε (όπως και ο Μίθρα και ο Κι) από μια πέτρα, ένα λαμπρό λίθο από νεφρίτη ή από σμαράγδι. Ομοίως, ο Ehecatl (του οποίου η αγάπη για την αγνή Mayahuel συμβολιζόταν με ένα όμορφο δέντρο) γεννήθηκε από μια πέτρα που ήταν μαχαίρι θυσιαστηρίου, υποδεικνύοντας ένα ακόμα χαρακτηριστικό του Διπλογεννημένου, την θυσία. Αυτές οι τρεις θεμελιώδεις απαιτήσεις για να γεννηθεί ξανά κάποιος είναι η Αλχημική Γέννηση, ο Μυστικός Θάνατος, και η Θυσία. Η Θυσία είναι το βασικό χαρακτηριστικό του Χριστού και το Τρίτο Βουνό για τον bodhisattva. Όλα τα πράγματα φτιάχτηκαν από αυτόν, και χωρίς αυτόν δεν μπορούσε να φτιαχτεί τίποτα από αυτά που είχαν φτιαχτεί. Ο Χριστός είναι η ουσία όλης της δημιουργίας, πηγή όλης της ζωής και του φωτός στο σύμπαν, που θυσιάζει τον εαυτό Του από στιγμή σε στιγμή με σκοπό να γεννήσει τα πολλαπλά βασίλεια και τις μορφές πάνω στο αιώνιο Δέντρο της Ζωής. Όπως το Δέντρο της Ζωής είναι ένας χάρτης τόσο της οργάνωσης του σύμπαντος όσο και του ανθρώπου, αυτή η ίδια θυσία του Χριστού συμβαίνει και στην εσωτερική δημιουργία των οχημάτων της ψυχής μέσα σε κάθε μυημένο. Όπως είναι πάνω είναι και κάτω.

Με αυτό το τρόπο η αγνή παρθένος Xquic («Ματωμένη Σελήνη») έμεινε έγκυος στους δίδυμους ήρωες των Μάγιας, Hunahpu και Xbalanque, όταν το θυσιασμένο κεφάλι του Hun Hunahpu (το οποίο στηριζόταν πάνω στη κολοκυθιά) έφτυσε στο εκτεταμένο χέρι της και είπε, «Είναι απλώς ένα σημάδι που σου δίνω, το σάλιο μου.» Όταν ρωτήθηκε από τον πατέρα της ποιος ήταν υπεύθυνος για την εγκυμοσύνη της, η Xquic απάντησε, «Δεν υπάρχει κάποιος άντρας που να ξέρω το πρόσωπο του… Αυτό που είναι στη κοιλιά μου δημιουργήθηκε όλο από μόνο του όταν πήγα να θαυμάσω το κεφάλι του Hun Hunahpu…»

[Leon_]

Είναι γραμμένο ότι η γέννηση του Ζαρατούστρα (Ζωροάστρη) των Περσών ήταν θαυματουργή. Η παρθένος μητέρα του Dughdova έμεινε έγκυος όταν η δόξα του Ahura Mazda («ο Ανώτερος Θεός του Σύμπαντος») κατήλθε από το παράδεισο και μπήκε στο σπίτι της. Η ψυχή του τοποθετήθηκε από τον Ahura Mazda στο ιερό φυτό Haoma και έγινε η σύλληψη του από το απόσταγμα του φυτού Haoma μέσα στο γάλα. Σε μια άλλη παράδοση η σύλληψη του Ζαρατούστρα έγινε όταν επισκέφτηκε τη μητέρα του ένα ακόντιο από φως (όπως με τους Περσέα, Samonocodom, Dung Ming, Nayenezgani, κ.α.). Σε μια ακόμα εκδοχή ο Ζαρατούστρα ήταν ο γιος της μεγάλης σαλαμάνδρας Oromasis. Οι Σαλαμάνδρες είναι τα στοιχειώδη της φωτιάς, παραπέμποντας στον Ζωροάστρη ως ένας γεννημένος από φωτιά. Πιστεύεται ότι η μελλοντική του επανεσάρκωση θα γεννηθεί πάλι από μια παρθένο.

Στις παραδόσεις της Μεγάλης Βρετανίας (Ιρλανδία, Σκωτία, Ουαλία, Αγγλία) υπάρχουν πολλοί κοινοί θρύλοι για Σωτήρες γεννημένους από άμωμες συλλήψεις:

Ο ασύγκριτος ήρωας Chuchulainn γεννήθηκε από τον ηλιακό θεό Lugh (ο φυσικός του πατέρας ήταν ο προφήτης Sualtimh, ο οποίος επίσης λεγόταν ότι γεννήθηκε από μια παρθένο) και την παρθένο Dechtire. Με τη θεϊκή χάρη του Lugh (ηλιακή φωτιά), η Dechtire έμεινε έγκυος σε ένα όνειρο ενόσω ξάπλωνε κοντά στο ποταμό Boyne (νερό). Μια εκδοχή της γέννησης τους ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε τρεις φορές (1, φυσικά, 2, ως ένας Διπλογεννημένος, ή Ηλιακή Γέννηση, και 3, μέσω της Ανάστασης) και για αυτό το λόγο απεικονίζονταν μερικές φορές με τρία κεφάλια (π.χ. Μπράχμα, Karttikeya κτλ.). Μια περιγραφή του διηγείται ότι τα μαλλιά του στεκόταν όρθια και στις άκρες κάθε τρίχας καθόταν μια σπίθα φωτιάς (Πεντηκοστιανές φλόγες του Αγίου Πνεύματος).

Ο φημισμένος αν και μυστηριώδης μάγος Μέρλιν (από το Ουαλικό «Myrrdin» = Γεράκι ή στα Βρετανικά «Moridunon» = οχυρό της θάλασσας) καταγράφηκε να είναι ένας γεννημένος με άμωμη σύλληψη ανάμεσα σε ένα γονιό από τον ’λλο Κόσμο και μια αγνή παρθένο βασιλικής καταγωγής.

Ο μεγάλος σοφός και μάγος Taliesin ήταν ένας γεννημένος με άμωμη σύλληψη από τη μάγισσα Ceridwyn. Η Ceridwyn ετοίμασε ένα δραστικό ποτό το οποίο θα αποκάλυπτε όλα τα μυστήρια του σύμπαντος σε αυτόν που θα το έπινε. Αυτό προοριζόταν για το γιο της τον Afaggdu («Απόλυτο Σκοτάδι»). Αλλά τρεις σταγόνες έσταξαν έξω από το αναβράζον ποτό στο δάχτυλο ενός μικρού αγοριού με το όνομα Gwion («Λευκός, Απαστράπτων»), το οποίο τις έγλυψε και αμέσως έλαβε τη σοφία που προοριζόταν για τον Afaggdu. Η Ceridwyn καταδίωξε το αγόρι. Αυτός έγινε ένας λαγός, και αυτή έγινε ένα λαγωνικό, αυτός έγινε ένα ψάρι, και αυτή έγινε μια ενυδρίδα… και έτσι συνέχισαν ώσπου αυτός έγινε ένας κόκκος αλευριού και αυτή μεταμορφώθηκε σε μια κότα και τον έφαγε. Η Ceridwyn έμαθε γρήγορα ότι έμεινε έγκυος και ύστερα από καθορισμένο χρόνο γέννησε το αναγεννημένο Gwion. Αυτός ήταν τόσο όμορφος που αυτή δε μπορούσε να τον σκοτώσει. Αντίθετα τον έδεσε μέσα σε μια δερμάτινη τσάντα και τον πέταξε στη θάλασσα (όπως με τους Περσέα, Karttikeya, Ρόμολους και Ρέμους, Μωϋσή, Maui, κ.α.). Αυτός βρέθηκε και υιοθετήθηκε από τον ανιψιό του βασιλιά Dyfed, ο οποίος τον ονόμασε Taliesin («Απαστράπτον Μέτωπο»). Με την αθωότητα ενός παιδιού, ο Gwion (το Buddhata, η Ουσία) χρησιμοποίησε τις τρεις σταγόνες (τα τρία ηλιακά άτομα του Λόγου) από το αναβράζον ποτό (αναβράζον από τη θερμότητα του Αλχημικού σιδηρουργείου) για να γίνει ο κόκκος αλευριού (ο σπόρος) που γονιμοποίησε (τα τρία σεληνιακά άτομα της…) την Ceridwyn (…Μητέρας Φύσης) και είχε ως αποτέλεσμα την επαναγέννηση του (η δεύτερη γέννηση) ως ένα όμορφο παιδί (το «Χρυσό Παιδί» ή αλλιώς η Ανθρώπινη Ψυχή, η σεφίρα Τίφερετ = «Ομορφιά»).

Υπήρχε επίσης ένας περιληπτικά αναφερόμενος, αλλά πολύ σεβόμενος Κέλτης ήρωας με το όνομα Madon ap Modron του οποίου η σύλληψη έγινε μέσω μιας ηλιακής σπίθας (φωτιά) και μιας ποταμίσιας θεάς (νερό) για τον οποίο λίγα είναι γνωστά εκτός από το γεγονός της απαγωγής του τρεις ημέρες μετά τη γέννηση του και την τελική απελευθέρωση του από τον ’λλο Κόσμο από τους σωτήρες του ώστε να κατορθώσει μια σπουδαία πράξη. Είναι η περιπέτεια ενός άλλου ήρωα με το όνομα Culhwych που πρέπει να βρει και να σώσει τον Mabon, με τη βοήθεια του θείου του Βασιλιά Αρθούρου (σύμφωνα με τις περισσότερες εκδοχές). Για να βρει τον Mabon χρειάστηκε να συμβουλευτεί τέσσερα στη σειρά ηλικιωμένα πλάσματα για το μέρος που πιθανώς βρισκόταν ώσπου να οδηγηθεί στον πολύ αρχαίο Σολομό του Llyn Llyw. Μόνο ο σολομός κατείχε την απάντηση στην ερώτηση για το μέρος που βρισκόταν ο Mabon και οδήγησε τους σωτήρες του μπροστά από ένα τεράστιο τοίχο και είπε «ο Mabon ο γιος του Modron βρίσκεται εδώ, και ποτέ κανένας δεν έχει φυλακιστεί τόσο σκληρά». Χρειάστηκε ολόκληρη η δύναμη από τους στρατιώτες του Αρθούρου για να εισβάλλουν μέσα στο τοίχο και να σώσουν τον Mabon.

[Leon_]

Γίνεται φανερό ότι ο Mabon είναι η συνείδηση φυλακισμένη από το Εγώ. Τα τέσσερα αρχαία ζώα που οδηγούν τον Culhwych (την Ανθρώπινη Ψυχή) στον σολομό (ο Χριστός) είναι τα τέσσερα οχήματα της ψυχής (Ousel of Kilgrwri – το Φυσικό Σώμα, Stag of Rhendevre – το Ζωτικό Σώμα, Owl of Cwn Cawlwyd – το Αστρικό Σώμα, Eagle of Gwernabwy – το Νοητό Σώμα). Το καθένα από αυτά οδηγεί τον πολεμιστή (Ανθρώπινη Ψυχή) στο επόμενο σοφότερο πλάσμα μέχρι να βρει τον Σολομό of Llyn Llyw (ο Χριστός), ο μόνος με τη Σοφία που ψάχνει και ελευθερώνει τον Mabon (την συνείδηση και αναπαράσταση του Ηλιακού Αιτιατού Σώματος). Ο Culhwych ενδυναμώνεται από το θείο του, τον Βασιλιά Αρθούρο (το Είναι), και από τους πολεμιστές του (η ελεύθερη συνείδηση) ώστε να κατορθώσει αυτή τη σπουδαία αποστολή. Αφότου απελευθερωθεί ο Mabon (το Ηλιακό Αιτιατό Σώμα του Culhwych) κάνει το θέλημα του Βασιλιά Αρθούρου (του Είναι) και οδηγεί το κυνήγι προς το παντοδύναμο αγριογούρουνο του Twrch Trwyth και τα εφτά μανιώδη αιμοβόρα γουρουνόπουλα (οι Επτά Κύριες Αμαρτίες / Εγώ), ο θάνατος των οποίων έχει ως αποτέλεσμα το γάμο του Culhwych (της Ανθρώπινης Ψυχής) με την όμορφη Olwen (η Θεϊκή Ψυχή).

Ολόκληρη η ιστορία είναι μια αλληγορία του Δρόμου ενός Μυημένου ώστε να γεννηθεί ξανά. Ο Μυημένος γεννιέται ξανά με τη δημιουργία των ηλιακών σωμάτων και με τον συμβολικό γάμο με την Θεϊκή Ψυχή. Αλλά η αποστολή του Bodhisattva είναι να αυτό-πραγματωθεί και να δημιουργήσει το Σώμα της Τελειότητας. Αυτή είναι η ανώτερη μορφή επαναγέννησης όπου απαιτείται η Ανθρώπινη Ψυχή να κατέλθει στην δική της άβυσσο και να πεθάνει μέσα σε όλα της τα Εγώ. Αυτό συμβολίζεται ως η τελευταία αποστολή του Culhwych στην οποία πρέπει να κατέλθει στη κόλαση και να φέρει πίσω το αίμα της Μαύρης Μάγισσας (σχετίζεται με το δράμα της ανάστασης, το οποίο θα συζητηθεί σε μελλοντική διάλεξη).

Το όνομα Mabon ap Modron σημαίνει «ο Υιός της Μητέρας». Με το να περπατάει στο Δρόμο ο Mabon ap Modron, ο Culhwych ήταν επίσης «ο Υιός της (Θεϊκής) Μητέρας», όπως ήταν και ο Κέλτης ήρωας Lleu («ο Φωτεινός») Llaw Gyffew, ο γεννημένος με άμωμη σύλληψη δίδυμος αδελφός του Dylan («η Θάλλασα») από την παρθένο Arianrod όταν έπεσε πάνω στο ραβδί του Math, μάγου κυβερνήτη του Gwynedd. Τέτοιοι «Υιοί της Μητέρας» στην Κελτική παράδοση είχαν πάντα σχέση με τον Κέλτη Ήλιο-θεό, πάντα ήταν προϊόν μυστηριωδών γεννήσεων ή γεννημένοι από παρθένο, πάντα τους έπαιρναν μακριά σύντομα μετά τη γέννηση τους, και πάντα ήταν διάδοχοι στη βασιλεία ύστερα από την ολοκλήρωση φαινομενικά αδύνατων αποστολών. Επιπλέον αναπόφευκτα παντρεύονταν την πιο όμορφη γυναίκα στο κόσμο (η Καβαλιστική σεφίρα Γκεμπούρα, η Θεϊκή Ψυχή).

Οι πολλές αρχαίες παραδόσεις της Ασίας προωθούν μια εντυπωσιακή απεικόνιση γεννήσεων από παρθένο με άμωμη σύλληψη. Μερικές αναφορές:

Μια νύμφη ενώ έκανε μπάνιο σε ένα ποτάμι στη Κίνα την ακούμπησε ένα νούφαρο, και ο θεϊκός Fohi (καλείται «αυτός ο οποίος είναι ένας και τρεις»), ο ιδρυτής της Κινέζικης αυτοκρατορίας, συλλήφθηκε. Σε μια άλλη εκδοχή της παρθένου μητέρας του Fohi, Moyë, περπατούσε στην όχθη ενός ποταμιού, όταν ξαφνικά περικυκλώθηκε από ένα ουράνιο τόξο και έμεινε έγκυος σε ένα θεϊκό γιό. Στα πρώτα δώδεκα χρόνια κυοφορίας της ονειρεύτηκε ότι ήταν έγκυος σε ένα λευκό ελέφαντα (π.χ. η σύλληψη του Shakyamuni Βούδα, δες παρακάτω). Η μητέρα του Chang Ti/ Huang Di έμεινες έγκυος αφού παρατήρησε ένα μεγαλοπρεπή κεραυνό κοντά στο άστρο Dubhe (στη Μεγάλη ’ρκτο). Παρομοίως, η μητέρα του Κινέζου ήρωα της πλημμύρας, Yu, έμεινε έγκυος αφού είδε ένα πεφταστέρι να περνάει ανάμεσα στις Πλειάδες. Λέγεται ακόμα ότι η σύλληψη του Κινέζου φιλόσοφου και δάσκαλου Lao-Jun (Lao Tsu) έγινε από ένα πεφταστέρι και αυτός αναδύθηκε από τα πλευρά της παρθένου μητέρας του (όπως ο Shakyamuni, ο Indra κ.α. η Ανθρώπινη Ψυχή ξεδιπλώνεται από τη Θεϊκή Ψυχή) ύστερα από μια κυοφορία 80 χρόνων (80 = 8 + 0 = 8, δες τον Padmasambhava παρακάτω) και αναφέρθηκε ότι γεννήθηκε με άσπρα μαλλιά (αγνός, εγκρατής) και με τη δύναμη της ομιλίας (ο Λόγος).

[Leon_]

Στη Ταϊλάνδη, μια περιπλανώμενη ηλιακτίδα χάιδεψε ένα νεαρό παρθένο κορίτσι, αναφερόμενο ως «η Κυρία της Προσευχής», και ο μεγάλος και υπέροχος λυτρωτής, Samonocodom, συλλήφθηκε.

Στη Κορεάτικη παράδοση ο ηρωικός Dung Ming συλλήφθηκε όταν ένα κορίτσι από το χαρέμι του πρώτου βασιλιά της Κορέας είδε ένα σύννεφο ή μια ακτίνα φωτός να εισέρχεται στο στήθος της. Η εγκυμοσύνη γέννησε υποψίες (όσον αφορά την αγνότητα της) και ο βασιλιάς διέταξε να την θανατώσουν. Αλλά μόλις άκουσε την ιστορία της την άφησε να γεννήσει το παιδί της. Ο Dung Ming γεννήθηκε και παρόλες τις απόπειρες δολοφονίας του βασιλιά, μεγάλωσε ώστε να γίνει βασιλιά του Fuyu και ιδρυτής της Κορεάτικης φυλής.

Η Alan-ko των πρώιμων Μογγόλων λέγεται ότι είχε τέσσερις άμωμες συλλήψεις (συμπεριλαμβανομένης της γέννησης του Bodunchar, προγόνου του Τζέγκις Χαν) όταν την επισκέφτηκε ένας «χρυσός σπινθηροβόλος άντρας» ο οποίος μπήκε στο σπίτι από τη καπνοδόχο (π.χ. ο Δίας με τη Δανάη) και χαϊδεύοντας τη κοιλιά της, το φως του εισήλθε στη μήτρα της.

Ο Κινέζος Χριστός, Fu Xi, συλλήφθηκε άμωμα όταν η μητέρα του πάτησε το ίχνος ποδιού του θεού της καταιγίδας, ή αλλιώς του Μέγα Ανθρώπου. Καλυμμένη με μια θαυμάσια λαμπρότητα ένιωσε ξαφνικά ζεστή τη κοιλιά της και αργότερα ανακάλυψε πως ήταν έγκυος. Ο Κινέζος ήρωας Hou Chi πιστεύται ότι γεννήθηκε με τον ίδιο τρόπο.

Τα ηρωικά ανίψια της Γιαπωνέζας θεάς του ήλιου, Hikohohodemi («Πριγκίπισσα-Φωτιά-Ίσκιος») και Hosuseri («Πριγκίπισσα-Φωτιά-Λάμψη») ήταν γιοι γεννημένοι με άμωμη σύλληψη από την Kono-Hana-Sakuya-Hime («’νθη-από-τα-Δέντρα-Ανθισμένη-Πριγκίπισσα»). Επειδή με θαυματουργό τρόπο έμεινε έγκυος τη νύχτα του γάμου της, ο αμφίβολος σύζυγος την κατηγόρησε για απιστία. Για αυτό το λόγο έχτισε ένα τοίχο, μια μικρή κατοικία, και τη στιγμή της γέννησης έβαλε φωτιά αναφωνώντας, «Αν αυτό που βρίσκεται στη μήτρα δεν είναι απόγονος του Ουράνιου Εγγονιού, σίγουρα θα καταστραφεί από τη φωτιά, αλλά αν είναι στα αλήθεια απόγονος του Ουράνιου Εγγονιού, τότε η φωτιά δε θα του κάνει κακό.» Τελικά, αυτή και οι γεννημένοι από φωτιά γιοι της (τρεις σύμφωνα με κάποιες αφηγήσεις) αναδύθηκαν άθικτοι από τη κόλαση.

Μια αφήγηση της άμωμης γέννησης του Βούδα Shakyamuni βρίσκεται στο Buddhacarita:

Αυτοί οι δύο(η μητέρα και ο πατέρας του Shakyamuni) γευόμενοι την απόλαυση της αγάπης, και μια μέρα αυτή έμεινε έγκυος στο καρπό της μήτρας της, αλλά χωρίς καμία μόλυνση, με τον ίδιο τρόπο που η γνώση ενώθηκε ώστε μαγικά να παράγει καρπό

Επιπλέον είναι γραμμένο ότι η «Μεγάλη Maya», η μητέρα του Βούδα Shakyamuni, έμεινε έγκυος όταν είχε ένα όραμα ενός λευκού ελέφαντα. Ονειρεύτηκε ότι ένας όμορφος λευκός ελέφαντας (ένα Ανατολικό σύμβολο του Αγίου Πνεύματος / Του Λόγου) την πλησίασε κρατώντας ένα άνθος νούφαρου και εισήλθε στη μήτρα της. Η Maya γέννησε όρθια, κρατώντας το κλαδί ενός δέντρου. Αυτή είναι μια καθαρή ένδειξη για αυτούς που καταλαβαίνουν τα σύμβολα ότι αυτή ήταν αγνή και είχε μια αλχημική (άμωμη) γέννηση. Όρθια = Μαεστρία = έχοντας πετύχει Το Σώμα Ηλιακόν, τα Ηλιακά Σώματα.

Κρατώντας το κλαδί ενός Δέντρου (το Δέντρο της Ζωής εσωτερικά, το Είναι) γέννησε τον Βούδα Shakyamuni (το «Χρυσό Παιδί») μέσω της χάρης του Αγίου Πνεύματος. Είναι ακόμα γραμμένο ότι ο Βούδας Shakyamuni γεννήθηκε όρθιος και αμέσως έκανε εφτά βήματα για να δηλώσει ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία του γέννηση.

Τα εφτά βήματα εκφράζουν την θριαμβευτική δημιουργία των εφτά φιδιών (π.χ. οι εφτά ημέρες της δημιουργίας στη Γένεση) και επακόλουθη μαεστρία πάνω στη φύση, η δεύτερη γέννηση, ο όρθιος άνθρωπος. Ο Shakyamuni ενσάρκωσε το Είναι του (η σεφίρα Τσέσεδ) και με αυτό το τρόπο υπερέβη τον Τροχό της Σαμσάρα και το Νόμο της Επιστροφής. Μέσα σε αυτό το σύμβολο είναι το κλειδί για τη κατανόηση της φύσης του αληθινού ανθρώπου όπως αποκαλύφτηκε από τον Σαμαέλ Αούν Βεόρ πάνω στα λόγια του Βούδα: «Ακούστε εμένα σωστά, για κάθε άνθρωπο Βούδα υπάρχουν εφτά Βούδες!»

[Leon_]

Ο εκπληκτικός Padmasambhava της Βουδιστικής παράδοσης γεννήθηκε άμωμα χωρίς μητέρα ή πατέρα. Σύμφωνα με τις επικρατούσες εκδοχές της γέννησης του, και σύμφωνα με τις δικές του υπαγορεύσεις, ο Padmasambhava γεννήθηκε από το άνθος ενός νούφαρου (και αυτή είναι η σημασία του ονόματος του). Μια ακτίνα κόκκινου φωτός (η φωτιά του Αγίου Πνεύματος) διείσδυσε στο κέντρο μιας λίμνης (τα σεξουαλικά νερά της σεφίρας Γιεσότ) εξαιρετικά αγνής ποιότητας (λόγω της μετατροπής) με το όνομα Ωκεανός του Γάλακτος ή Η Εκθαμβωτική ’μωμη Λίμνη. Ένα μεγάλο, άμωμο άνθος νούφαρου εμφανίστηκε «και από τη καρδιά του Μεγάλου Ευσπλαχνικού, Εγώ, ο Padma, ο Γεννημένος από Νούφαρο Γκουρού πήγασε ως η συλλαβή «HRI» (ο Λόγος). Η συλλαβή διαλύθηκε σε φως και αμέσως εκεί ανήλθε ένα όμορφο οχτώ χρονών αγόρι τέλεια στολισμένο με τα κύρια και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά ενός Βούδα. Κρατώντας μια vajra, μια τρίαινα, και ένα νούφαρο στα χέρια του, ξεκίνησε αμέσως να παραδίδει διδασκαλίες στους Ντέβες και στις Ντακίνι της περιοχής. Ο οχτάχρονος Padmasambhava εξήγησε όσον αφορά τη κληρονομιά του: «Ο πατέρας μου είναι ο από μόνος του αναδυμένος Samantabhadra, Η Μητέρα μου είναι η σφαίρα της πραγματικότητας, Samantabhadri. Η αγνότητα μου είναι η ένωση της αρχέτυπης σοφίας και του Dharmadhatu.»

Θεωρήθηκε ως ο ιδρυτής της σχολής Dzogchen του Βουδισμού, ο Garab Dorje γεννήθηκε με θαυματουργό τρόπο από μια παρθένο και κόρη του Βασιλιά Dharmasoka της Ινδίας. Τοποθετήθηκε σε μια τάφρο με φωτιά για εφτά μέρες. Ενθυμούμενη ένα όνειρο που προείπε για τη θεϊκή γέννηση του, η πριγκίπισσα τον πήρε από τη τάφρο άθικτο και τον ονόμασε Rolang Dewa.

Ο Ινδός Σωτήρας και σφαγέας δαιμόνων Karttikeya γεννήθηκε από ένα σπόρο του Σίβα (η Τρίτη ’ποψη της Ινδουιστικής Αγίας Τριάδας, το ’γιο Πνεύμα), μέσω της Agni (Θεάς της Φωτιάς), ο οποίος το άφησε μέσα στο Γάγγη (τα νερά της ζωής, η σεφίρα Γιεσότ). Για αυτό από εδώ και πέρα καλούνταν μερικές φορές Agnibhuva (ο υιός της Agni) και Ganga-putra (ο Υιός του Γάγγη), ένα φωτεινό αγόρι όπως ο ήλιος και όμορφο όπως το φεγγάρι. Ο Karttikeya γεννήθηκε (όπως συμβούλεψε ο Ιησούς το Νικόδημο) από νερό (η σεφίρα Γιεσότ, η σεξουαλική δύναμη) και (φωτιά) από το ’γιο Πνεύμα. Σε μια άλλη εκδοχή της γέννησης του Karttikeya είναι γραμμένο ότι αυτός γεννήθηκε από φωτιά που έπεσε από το τρίτο μάτι του θεού Σίβα (’γιο Πνεύμα) μέσα σε μια λίμνη (τα νερά της σεφίρας Γιεσότ) κοντά στο Madras. Ακόμα μια άλλη αφήγηση έφερε τον Karttikeya ως αποτέλεσμα μια συνδυασμένης άμωμης κυοφορίας εφτά διαφορετικών παρθένων γυναικών από εφτά σοφούς (είναι επίσης καταγραμμένο ότι ήταν απαραίτητες εφτά παρθένες μήτρες για την άμωμη γέννηση της Agni). Αυτή η μεταφορά πραγματοποιεί την προαναφερθείσα διδαχή του Βούδα Shakyamuni: «για κάθε άνθρωπο Βούδα υπάρχουν εφτά Βούδες!» Γιατί είναι επιτακτικό για κάθε ανθρώπινη ψυχή να «γεννηθεί» σε κάθε ένα από τα επτά σώματα που αποτελούν το αληθινό Ανθρώπινο Ον. Αυτό είναι δυνατό μόνο μέσω της συνετής χρήσης της «φωτιάς» και του «νερού» μέσα στο σιδηρουργείο της Αλχημείας.

Οι αδελφοί Pandava, οι κεντρικοί ήρωες του αρχαίου Ινδιάνικου πνευματικού επικού ποιήματος Mahabharata, γεννήθηκαν και οι δύο από παρθένο μητέρα (παρόλες τις πολλές εγκυμοσύνες) και Θεό(Θεούς). Για τον αναγνώστη επιπλέον διευκρινίζεται ότι όταν ο Surya, ο θεός του Ήλιου, πρόσφερε στη Kunti την ευλογία «ενός πανίσχυρου παιδιού όπως τον εαυτό του» αυτή ντροπαλά απάντησε, «Σας παρακαλώ διδάξτε με πως αυτό μπορεί να γίνει χωρίς εγώ να χάσω την αγνότητα μου», και ο θεός την καθησυχάζει, «Πώς είναι δυνατόν εγώ, που επιθυμώ την ευημερία όλων των πλασμάτων, να γίνω αιτία κάποιος να διαπράξει μια αμαρτωλή πράξη, που οδηγεί μόνο στη δυστυχία; Μη φοβάσαι. Ακόμα και αφού ενωθείς με εμένα, θα παραμείνεις μια παρθένος.»

Αυτός ο ισχυρισμός γίνεται κατανοητός από αυτούς που καταλαβαίνουν τις αρχές της Αλχημείας. Και είναι ισοδύναμο με το λόγο για τον οποίο ο Έλληνας πατέρας των θεών, ο Δίας, αναφέρεται ως Ο Αιώνιος Παρθένος παρά το γεγονός ότι έδωσε γέννηση σε πολλούς ήρωες μέσα από τις διάσημες ερωτοτροπίες του με θνητές γυναίκες. Κάποιος που ασκεί την Αλχημεία (Λευκός Ταντρισμός) είναι αγνός και παραμένει παρθένος παρά τη σεξουαλική ένωση, την σύλληψη, και τη γέννηση. Αγνότητα δε σημαίνει αποχή από τη σεξουαλική πράξη, σημαίνει αποχή από τον οργασμό. Όπως και το Χρυσό Παιδί μπορεί να γεννηθεί μόνο από κάποιον που ασκεί την αγνότητα, Αυτό πάντα γεννιέται από μια παρθένο. Και είναι η Θεϊκή Μητέρα που δημιουργεί Το Σώμα Ηλιακόν των διπλογεννημένων μέσω της φωτιάς του Αγίου Πνεύματος, διατηρημένη και σφραγισμένη από την αγνότητα. Η Θεϊκή Μητέρα, η οποία ποτέ δεν πέφτει (αντίθετα με την Ανθρώπινη Ψυχή), είναι όπως ο Δίας (ο Θεϊκός Πατέρας) Ο Αιώνιος Παρθένος και Μητέρα του Χρυσού Παιδιού (το Ηλιακό Αιτιατό Σώμα της Ανθρώπινης Ψυχής).

Είναι επιπλέον φανερό για τους μαθητές της Καβάλας ότι οι πέντε γιοι του Pandu (οι Pandavas) αντιπροσωπεύουν τη δημιουργία των πέντε ηλιακών σωμάτων. Πρέπει να επισημανθεί ότι ο Pandu ήταν καταραμένος να χάσει την αθανασία του και τις θεϊκές του δυνάμεις όταν υπέκυψε σε γεμάτο πόθο μοιχεία (καταπατώντας την έκτη Εντολή, η οποία είναι η πρώτη Εντολή της Ανθρώπινης Ψυχής). Μόνο μέσα από μεγάλες θυσίες και αγώνα που εξαπολύσανε οι γιοί του Bhima (η σεφίρα Μαλκούτ – το φυσικό σώμα), και Yudhisthira (η σεφίρα Γιεσότ – η Ουσία, το μέρος της Μονάδας που ποτέ δε πέφτει και παίρνει μορφή στα νερά της σεφίρας Γιεσότ ώστε μια μέρα να στεφθεί βασιλιάς, και μέσα από μεγάλες θυσίες να φτάσει τα υψηλότερα αξιώματα των Ουρανών), τα δίδυμα Nakula (η σεφίρα Νέτσα – το νοητό σώμα) και Sahadeva (η σεφίρα Χοδ – το σώμα των συναισθημάτων) και Arjuna (η σεφίρα Τίφερετ – η ανθρώπινη ψυχή και ο πολεμιστής) κατάφερε να λυτρωθεί. Οι Pandavas καθοδηγούνται από τη σοφία του Κρίσνα (ο Χριστός) ενάντια στους απαίσιους και απατεώνες συγγενείς τους (η λεγεώνα των Εγώ οδηγούμενη από τους τρεις προδότες Duryodhana, Shakuni, και Dushashana και ενθαρρυμένη από τη δύναμη του Karna, του Εωσφόρου). (σε μελλοντική διάλεξη θα γίνει μελέτη των οικουμενικών παραδόσεων για τον Εωσφόρο)

Οι ηρωικοί αγώνες των Pandavas μπορούν να ολοκληρωθούν μόνο με την απάρνηση των γήινων απολαύσεων (ταύτιση με το Εγώ) και με τη κάθοδο στην ένατη σφαίρα της Αλχημείας (η διασταύρωση των Lingam – Yoni). Όπως ο Ιησούς ο Χριστός είπε στους μαθητές του,

«Αν κάποιος θέλει πίσω μου να έρθει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του (να διαλύσει το Εγώ) και ας σηκώσει το σταυρό του (να ασκεί την Αλχημεία) και ας με ακολουθεί (να θυσιάσει τον εαυτό του για την ανθρωπότητα).»

Παρομοίως, ο Dhyani Boddhisattva Vajrasattva προέβλεψε για τον Padmasambhava από το τόξο ενός ουράνιου τόξου (οι Λόγοι, ο Χριστός) με τη συνοδεία εβδομήντα-δύο χιλιάδων θεών (72 = 7 + 2 = 9, τα νερά της σεφίρας Γιεσότ):

…Αυτός θα απορρίψει το βασίλειο (τον υλικό και αισθητήριο επίπεδο της σεφίρας Μαλκούτ, η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «βασίλειο») ως σαπισμένο.

[Leon_]

Και τελικά μέσα από πρακτικές ασκητισμού (θυσία) και διαλογισμού, ο Padmasambhava έμαθε πολλές πρακτικές όπως αυτή της εξαγωγής του ελιξιρίου από την άμμο (η εκλέπτυνση της σεξουαλικής δύναμης) και η μετατροπή των ακαθαρσιών και της σάρκας από τα πτώματα σε αγνό φαγητό (η απελευθέρωση της ζωοδόχου συνείδησης από το σάπιο εγώ). Αλλά για να κατορθώσει την υπέρβαση της ζωής και του θανάτου ώστε να φτάσει την τέλεια Σοφία (η σεφίρα Τσόκμα) ο Padmasambhava έπρεπε να «σηκώσει το σταυρό του», για το οποίο απαιτείτο ένα πνευματικό ταίρι ώστε να κατέλθει στην ένατη σφαίρα. Για αυτό το λόγο ενώθηκε με τη Mandarava μέσα σε μια σπηλιά, μια πράξη για την οποία κάηκε πάνω σε ένα βουνό από λάδι και ξύλο για επτά ημέρες (η Mandarava καταδικάστηκε σε μια τάφρο με αγκάθια για 25 ημέρες, 2 + 5 = 7) από τον (Εσώτερο) πατέρα της Mandarava, τον βασιλιά. Ο Padmasambhava μετέτρεψε τη φωτιά (το ’γιο Πνεύμα) σε μια λίμνη αγνού νερού (τα εξαγνισμένα νερά της σεφίρας Γιεσότ) και εμφανίστηκε την έβδομη ημέρα με την ίδια μορφή όπως και στην άμωμη γέννηση του – αυτή ενός οχτάχρονου παιδιού (η συνείδηση ξαναγεννημένη ελεύθερη από το εγώ, Το Δεύτερο Βουνό του bodhisattva) καθισμένο πάνω σε ένα νούφαρο. Στον Padmasambhava και στη Mandarava προσφέρθηκε το νέκταρ της μακροζωίας ως ένα ζευγάρι, και έφτασαν το vajrasattva (η Διαμαντένια Ψυχή).

Εν το μεταξύ, στην άλλη άκρη του κόσμου οι ίδιες ιστορίες άμωμα γεννημένων Σωτήρων λέγονταν μεταξύ των Ιθαγενών Αμερικάνων φυλών. Μια τέτοια ιστορία, ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των ινδιάνων των μεγάλων πεδιάδων, ήταν αυτή του Αγοριού από τα Αστέρια. Το Αγόρι από τα Αστέρια, γεννήθηκε άμωμα από μια παρθένο η οποία ερωτεύτηκε ένα αστέρι (το εσώτερο αστέρι του Είναι της). Αυτό υιοθετήθηκε και τελικά μεγάλωσε και έγινε ένας σφαγέας τεράτων. Στη κορύφωση των περιπετειών του πέθανε όταν ένα φίδι (της Κουνταλίνης) εισήλθε στο σώμα του με αποτέλεσμα την ανάσταση του στην αθανασία ως το Αστέρι του Αυγερινού. Σύμφωνα με το έθνος των Kiowa το Αγόρι από τα Αστέρια χωρίστηκε σε δύο αγόρια (το φαινόμενο των διδύμων είναι ένα κοινό θέμα στη παράδοση των Σωτήρων το οποίο θα είναι θέμα προς συζήτηση σε μελλοντική διάλεξη) νωρίς στη ζωή, ένα από τα οποία τελικά εξαφανίστηκε μέσα σε μια λίμνη ενόσω το άλλο έγινε το φάρμακο tsaidetali. Στην εκδοχή της φυλής Blackfoot η μητέρα του Αγοριού από τα Αστέρια, η γυναίκα με τα φτερά, σκάλισε ένα απαγορευμένο φυτό γογγυλιού (όπως η Εύα και ο απαγορευμένος καρπός) για το οποίο καταδικάστηκε να ζει μια ζωή δυστυχίας στο κόσμο για τον οποίο επίσης καταδικάστηκε (όπως η Πανδώρα) για την λαθεμένη περιέργεια της. Πέθανε από τη θλίψη αφήνοντας τον ορφανό γιο της να τον μεγαλώσει η Γιαγιά-Ηλικιωμένη-Γυναίκα-της Νύχτας. Αυτόν συχνά τον κακομεταχειρίζονταν και τον περιγελούσαν για μια πολύ εμφανή ουλή που είχε στο πρόσωπο του (η ατέλεια του εγώ ύστερα από τη πτώση) για αυτό το λόγω τον καλούσαν Poia (πρόσωπο με Ουλή). Ο Poia πήγε σε ένα μεγάλο ταξίδι για να βρει τη Χώρα στον Ουρανό και να γιατρευτεί από την ουλή του. Επί τρεις μέρες, ο Poia νήστευε και προσευχόταν. Την τρίτη μέρα, είδε ακτίνες να αντανακλώνται πάνω «στο Μεγάλο Νερό», δημιουργώντας ένα μονοπάτι προς τον ήλιο. Ακολούθησε αυτό το μονοπάτι και έφτασε στο σπίτι του αληθινού παππού και γιαγιά του (αυτός ήταν γιος του Αυγερινού, της Αφροδίτης), του Ήλιου και της Σελήνης. Κάτω από τη παράκληση του εγγονιού του, ο Ήλιος αφαίρεσε την ουλή. Ο Ήλιος ακόμα δίδαξε στον Poia σπουδαία μαγικά και αλήθειες για τον κόσμο, τις οποίες έφερε πίσω στους συνανθρώπους του για να τους ανακουφίσει από τις δυστυχίες τους. Ο παππούς και η γιαγιά του ακόμα του έδωσαν και ένα μαγικό φλάουτο για να γοητεύει τις γυναίκες ώστε να τον ερωτεύονται (όπως ο Κρίσνα). Αλλά λόγω της ανυπακοής της μητέρας του, ο Poia έπρεπε να γυρίσει στη γη. Ωστόσο, μόλις παντρεύτηκε την κόρη του αρχηγού (η Θεϊκή Ψυχή), η οποία παλιά τον είχε απορρίψει (ως έναν σημαδεμένο από το εγώ), ο Ήλιος και το Φεγγάρι (η αλχημεία) του επέτρεψαν να φέρει την καινούργια του γυναίκα, στη Χώρα στον Ουρανό, στην οποία παρέμειναν για πάντα.

Ο θρυλικός Posayamo των Puelbo γεννήθηκε σε μια παρθένο όταν αυτή έτρωγε σπόρους από κουκουνάρι. Καθώς άλλαζε η Γυναίκα των Navajo άμωμα σύλληψε τα δίδυμα Nayenezgani («Σφαγέας Τεράτων») και Tobadjishtchini («Το Παιδί του Νερού») όταν βγήκε στο φως του ήλιου ενόσω έσταζε νερό. Όπως και ο Poia τα δίδυμα πήγαν σε ένα επικίνδυνο ταξίδι ώστε να φτάσουν το σπίτι του πατέρας τους θεού του ήλιου. Η Λευκά-Βαμμένη-Γυναίκα βασανίζονταν από ανελέητα τέρατα, και προσευχήθηκε για βοήθεια. Για αυτό το λόγω το πνεύμα γνωστό με το όνομα Ζωοδότης ήρθε σε αυτήν με τη μορφή βροχής (νερό) και κεραυνού (φωτιά). Ο Ζωοδότης της είπε ότι θα γεννήσει ένα παιδί, το οποίο θα καλείται το Παιδί του Νερού (γεννημένο από τα νερά της σεφίρας Γιεσότ). Για αυτό το λόγω στην παράδοση των Απάτσι ο ήρωας το Παιδί του Νερού γεννήθηκε άμωμα στην Λευκά-Βαμμένη-Γυναίκα και προχώρησε να σφάξει τους δαίμονες που την βασάνιζαν. Ο Deganawida των Seneca γεννήθηκε σε μια παρθένο με το όνομα Huron και έφτιαξε ένα λευκό (φιλοσοφική) πέτρινο κανό με το οποίο έπλευσε στην Λίμνη Ontario (σεξουαλικά νερά) για να ανασυγκροτήσει τους δύσπιστους Iroquois (η συνείδηση φυλακισμένη στο Εγώ). Φύτεψε το Μεγάλο Δέντρο της Ειρήνης (το Δέντρο της Ζωής), ένα σύμβολο της συμφιλίωσης. Μετά από μόνο εφτά μήνες η παρθένος που έζησε με τη μητέρα της έμεινε έγκυος παρόλο που ποτέ δεν πήγε με άντρα. Γέννησε το αγόρι, Wacdjîgιga («Hare»). Η γυναίκα σύντομα πέθανε, και το παιδί το μεγάλωσε η γιαγιά του. Ο Δημιουργός της Γης (Θεός) είχε δημιουργήσει τον Wacdjîgιga ως τον πέμπτο και τελευταίο μια σειράς εκλεκτών υιών (Trickster, Turtle, Bladder, and Redhorn) με το σκοπό να σώσουν την ανθρωπότητα από όλους τους αμαρτωλούς. Στον τέλος, αυτός μόνος του πέτυχε. Ως η πέμπτη δημιουργία του Δημιουργού της Γης, ο Wacdjîgιga αντιπροσωπεύει την Ανθρώπινη Ψυχή, τον Υιό ο οποίος κάνει το θέλημα του Πατέρα.

Σύμφωνα με μια ιστορία από τη φυλή των Iroquois και από τη φυλή των Huron η Γυναίκα-Που-Έπεσε-Από-τον-ουρανό (ή Ataentsic, «Η Αιώνια») πήρε το όνομα της όταν έπεσε κατακόρυφα από μια τρύπα που έγινε από ένα ξεριζωμένο ζωοδόχο Δέντρο (το Δέντρο της Ζωής). Το δέντρο, το οποίο παρείχε φαγητό στα ουράνια πλάσματα, ξεριζώθηκε όταν αυτή διέπραξε μοιχεία. Σε μια άλλη εκδοχή αυτή επιθύμησε να γεύσει από το Μεγάλο Δέντρο, το οποίο ήταν απαγορευμένο να το αγγίξει κανείς (όπως το Δέντρο της Γνώσης), και έστειλε τον απρόθυμο σύζυγο της να πάρει τις λιχουδιές για αυτήν. Οι ακατάσχετες επιθυμίες της, την οδήγησαν μέσα στη τρύπα την οποία έσκαψε ο σύζυγος της στη βάση του δέντρου όπου και έπεσε. Έπεσε από τον Ουράνιο Κόσμο μέσα στα αρχέγονα νερά που κάλυπταν τη γη. Τελικά αυτή γέννησε τα ηρωικά δίδυμα Μικρό Βλαστάρι (ή Yoskeha / Djuskaha) και Πυρόλιθο (ή Taweskare /Othagwenda). Σε άλλες εκδοχές η παρθένος κόρη της λέγεται ότι είχε άμωμα μείνει έγκυος στα δίδυμα όταν μπήκε μέσα της η ανάσα του Δυτικού Ανέμου. Ο απατεώνας Πυρόλιθος (η πέτρα που δίνει φωτιά, ο Εωσφόρος) πάντα επιζητούσε να εμποδίσει τις προσπάθειες του Μικρού Βλασταριού να δημιουργήσει έναν τέλειο κόσμο, λέγοντας ότι οι άνθρωποι θα ζουν πολύ εύκολα και πολύ ευτυχισμένα. Η ιστορία των συγκρούσεων τους και των συμβιβασμών τους δημιούργησε τη γη.

Μια από τις πιο αρχαίες και μακροχρόνιες διαρκείς παραδόσεις καταγεγραμμένες είναι αυτή των Αρχαίων Αιγυπτίων. Παρά την απώλεια πολλών κειμένων που περιείχαν το ιστορικό και θεολογικό παρελθόν αυτού του πολύ αρχαίου πολιτισμού πολλές περιγραφές παρθένων, άμωμων, γεννήσεων εντούτοις παραμένουν διατηρημένες. Μερικές αναφορές:

Ο Thoth, όπως και ο Padmasambhava, αναγνωρίζονταν σε μερικά Αιγυπτιακά κείμενα ως αυτό-δημιούργητος ή «αυτός που προσφέρθηκε από τον ίδιο τον θεό», δημιουργημένος από τη καρδιά του Ρα (ο Λόγος). Είναι σπουδαίο να σημειωθεί ότι ο Thoth, το σύμβολο της Σοφίας (ο Χριστός-Νους), απεικονίζονταν από τους Αιγύπτιους ιερείς με το αντρικό μέλος διεγερμένο κάτω από το οποίο ήταν γραμμένο «Δότης της λογικής». Αυτό ήταν ένα ξεκάθαρο κλειδί για αυτούς «που έχουν αυτιά για να ακούσουν» και μάτια για να δουν ότι η αληθινή ευφυΐα γεννιέται μέσα στο Σιδηρουργείο του Ηφαίστου, η σεξουαλική αλχημεία. Και τελειοποιείται μέσω του μυστικού θανάτου και της ενσάρκωσης του Χριστού-Νου. Ο Thoth θεωρήθηκε ακόμα ο εφευρέτης του Κηρυκείου του Ερμή, αρχικά εκφρασμένου από μια απλή εικόνα ενός σταυρού (και τα δύο, φυσικά, είναι σύμβολα της Αλχημείας).

Η Nut, η μητέρα του Αιγύπτιου Σωτήρα Osiris, λατρευόταν ως η Μεγάλη Μητέρα, εν τούτοις μια ’μωμη Παρθένος. Αυτή είναι μια έμμεση αναφορά στην άμωμη γέννηση του Osiris, ο οποίος τελικά αναγνωρίστηκε ως η άποψη του Θεϊκού Πατέρα του Λόγου και ως ο Αδελφός, και Σύζυγος, της Isis η οποία και αυτή είχε γεννηθεί από την ’μωμη Παρθένος Nut και την παρθένο μητέρα του Αιγύπτιου Χριστού, Horus. Η Isis έμεινε έγκυος στο θεϊκό παιδί όταν τάραξε το δολοφονημένο σώμα του Osiris με τη μορφή ενός πουλιού. Εκτός από το ότι ήταν γιος της Isis είναι αποδεδειγμένο σε πολλές περιγραφές ότι ο Horus είναι ακόμα και αδελφός της, γεννημένος από τη Nut. Μια περιγραφή που επιχειρεί να διαφωτίσει τη σχέση αυτή απεικονίζει τη γέννηση του ως το αποτέλεσμα του έρωτα του Osiris και της Isis όταν αυτοί ήταν ακόμα στη μήτρα της Nut. Για αυτό το λόγω αυτός γεννιέται από τη Nut ως αδελφός και γιος της Isis. Αυτό το φαινομενικό «ανακάτωμα» ενδο-οικογενειακών σχέσεων είναι ένα σημαντικό θέμα ανάμεσα σε όλες τις οικουμενικές παραδόσεις.