Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Κλειστό Θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #11  
Παλιά 12-06-12, 13:00
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

- Η θεία μου έκαψε το παστίτσιο που έβαλε στο φούρνο. Ήθελε να τηγανίσει ψάρια και έπιασε το λάδι από το ντουλάπι. Το λάδι έπεσε από τα χέρια της και χύθηκε ολόκληρο το περιεχόμενο στο πάτωμα γιατί ήταν μισάνοιχτο. Δεν έσπασε το μπουκάλι, διότι ήταν πλαστικό. Εκείνη γλίστρησε και έσπασε τα πόδια της. Με το πόμολο του ντουλαπιού χτύπησε το μάτι της. Ευτυχώς, δεν το έβγαλε. Πονάει όμως. Τώρα δεν μπορεί να κουνηθεί και είναι καθισμένη στο πάτωμα. Σύρθηκε για να βρει το τηλέφωνο να με ειδοποιήσει. Κόπηκε το ρεύμα και περίμενε πολλές ώρες να επανέρθει για να μου τηλεφωνήσει. Πέρασαν επτά ώρες για να επανέρθει. Σαν γιατρός που είσαι θέλω να την εξετάσεις. Φώναζε! Βγήκε το όνειρο της Χαράς και όσα έπαθες παλικάρι μου στο όνειρό της τα έπαθα εγώ. Μα για ποιο όνειρο μιλούσε;
Σταμάτησαν τη συζήτηση στη μέση, γιατί το βαγόνι του ΜΕΤΡΟ ήρθε εκείνη τη στιγμή ακριβώς που μιλούσαν. Σταμάτησε και ανέβηκαν.
- Πώ πω τι σκοτάδια είναι αυτά! Είπε εκείνη.
- Δεν έχεις ξαναπάρει το ΜΕΤΡΟ;
- Ντροπή μου έ; Επτά χρόνια ζω στην Αθήνα και δεν έτυχε να πάρω ΜΕΤΡΟ. Μόνο με τον ηλεκτρικό κυκλοφορούσα.
- Το ΜΕΤΡΟ κυκλοφορεί κάτω από τη γη. Γι’ αυτό βλέπεις τόσο σκοτάδι.
- Ναι, αλλά πρόσεξα ότι και η ταχύτητά του είναι μεγάλη. Είναι πιο γρήγορο από τον ηλεκτρικό.
- Ναι, δεν συγκρίνονται σε ταχύτητα. Ο Πειραιάς όπως ξέρεις δεν έχει ΜΕΤΡΟ.
- Αν είχε θα το προτιμούσες;
- Εξυπακούεται. Στην περίπτωσή μας που πρέπει να είμαστε στο σπίτι το γρηγορότερο θα το έκανα.
Όταν φτάσανε πια στην πλατεία Συντάγματος περπατήσανε λίγο κι εκείνος επανέλαβε την ερώτηση που προηγουμένως έμεινε αναπάντητη.
- Τι όνειρο είδες προχθές που αναστάτωσε τη θεία μου;
- Ω Θεέ μου, είναι τρομερό. Αυτά ονειρεύτηκα ότι τα έπαθες εσύ. Της είχα διηγηθεί το όνειρο που είχα δει.
Εκείνη έκανε μια παύση. Κατάπιε το σάλιο της, πήρε μια ανάσα και του διηγήθηκε το όνειρο που είδε με δυο λόγια, βγάζοντας έξω πολλές λεπτομέρειες που δεν χρειάζεται να τις γνωρίζει. Του είπε την ουσία του ονείρου.
- Άλλα στοιχεία του βγήκαν προφητικά και άλλα αντίθετα λοιπόν.! Τώρα κατάλαβα πως έμαθες ότι παίζω κιθάρα, τώρα κατάλαβα γιατί δεν ήθελες να με γνωρίσεις αρχικά. Όλα έχουν την εξήγησή τους.
- Δεν τα ξέρεις όλα. Από το φόβο μου μη βγει το όνειρο αληθινό δεν άφησα το τριαντάφυλλο στο βιβλίο, όπως πραγματικά ήθελα, αλλά το έβαλα στο γραφείο.
- Δεν καταλαβαίνω τι μου λες!.
- Εγωίσταρε! Του είπε και γέλασαν κι οι δύο.
Χωρίς να το καταλάβουν έφτασαν στο σπίτι. Εκείνη έτρεξε να φέρει τα ιατρικά εργαλεία της από το σπίτι, που τα είχε σε περίπτωση ανάγκης γιατί σ’ αυτή την πολυκατοικία δεν υπήρχε άλλος γιατρός. Εκείνος όταν μπήκε στο σπίτι σήκωσε τη θεία του και την ξάπλωσε στο κρεβάτι. Την είδε να κλαίει.
- Πώς είναι; Είπε η Χαρά μόλις μπήκε στο χώρο αναστατωμένη και λαχανιασμένη. Είχε κατέβει τη σκάλα με τα πόδια, γιατί φοβήθηκε από το όνειρό της μη μείνει κλειδωμένη μέσα στο ασανσέρ. Αυτό της έλειπε αυτή τη στιγμή!
- Κλαίει. Δεν μπορώ να την ηρεμήσω. Κάνε κάτι! Πονάει!
- Θα την εξετάσω εγώ και θα πάψει να κλαίει. Κλαίνε οι δειλές, η θεία είναι θαρραλέα έτσι θεία;
- Όχι δεν είμαι, κάνεις λάθος. Πονάω. Ώρες είμαι καθηλωμένη στο πάτωμα. Έχουν σπάσει τα νεύρα μου. Γιατί αργήσατε;
- Ήρθαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε. Ήμασταν μακριά.
Η Χαρά έκανε όσα μπορούσε. Στο τέλος ο Ανδρέας είδε στο βλέμμα της την ανησυχία και το φόβο. Έμεινε αρκετή ώρα αμίλητη.
- Πώς είναι η θεία κορίτσι μου, ανησυχώ. Είπε κλαμένος εκείνος.
- Άσχημα τα πράγματα. Είναι σπάσιμο. Βλέπεις, δεν μπορεί να το κουνήσει. Πονάει όταν την αγγίζω στο σημείο αυτό.
- Τι θα κάνουμε;
- Το απλούστερο και το πολυπλοκότερο συνάμα. Να τη μεταφέρουμε στο νοσοκομείο. Θα κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις και θα νοσηλευτεί εκεί. Βλέπεις είναι πρησμένο. Σου λέω εγγυημένα ότι το έχει σπάσει. Όμως και το άλλο της πόδι δεν αντιδρά. Πολύ φοβάμαι ότι πρόκειται για ένα ράγισμα. Δεν είναι στην κατάσταση που είναι το άλλο.
- Πλάκα κάνεις! Το αυτοκίνητό μου το άφησα στο εστιατόριο.
- Έχω το δικό μου. Ηρέμησε. Θέλω όμως να οδηγήσεις εσύ. Είμαι ταραγμένη.
- Εγώ τι να πω που είμαι περισσότερο από σένα. Θεία μου είναι!
- Καλά, θα οδηγήσω εγώ.
- Ποιο είναι το διανυχτερεύον νοσοκομείο; Εσύ που είσαι γιατρός θα ξέρεις.
- Στην περίπτωσή της είναι ειδικό το ΚΑΤ που βρίσκεται στην Κηφησιά. Είναι όμως λίγο μακριά. Με τον ηλεκτρικό από το Μοναστηράκι θα ήμασταν αμέσως εκεί. Δηλαδή θα πάρουμε το ΜΕΤΡΟ μέχρι το Μοναστηράκι και από το Μοναστηράκι θα πάρουμε τον ηλεκτρικό για Κηφησιά.
- Καλά δεν πεθαίνει σε καμιά περίπτωση. Θα έλεγα να καλέσουμε το ασθενοφόρο να έρθει να την πάρει .

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #12  
Παλιά 12-06-12, 13:03
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

- Όχι, το ασθενοφόρο δεν θα φτάσει εγκαίρως. Θα χάσουμε χρόνο. Προτείνω να της πάρουμε ένα αναπηρικό καροτσάκι και να τη μεταφέρουμε με το ΜΕΤΡΟ.
- Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Είναι κλειστά τα μαγαζιά.
- Όχι, θα δανειστούμε από μια φίλη μου το δικό της. Εκείνη είναι πια καλά δεν το χρειάζεται. Η κοπέλα μένει στο άλλο τετράγωνο.
- Είναι 4 το πρωί. Δεν περιμένουμε να ξημερώσει ο Θεός τη μέρα του και να αγοράσουμε ένα δικό μας; Θα ξυπνήσεις την κοπέλα τέτοια ώρα;
- Μπα, η Σοφία δεν έχει τέτοια ανάγκη. Σε κανένα μπαράκι θα πίνει. Χρωστά 14 μαθήματα. Κορίτσι του καθήκοντος. Θα της τηλεφωνήσω να δω που βρίσκεται.
- Τι γίνεται φιλενάδα, δεν κοιμάσαι τέτοια ώρα; Μια μέρα κοιμήθηκες και κόντεψες να χάσεις το μάθημα.
- Άστα αυτά Σοφία χρειάζομαι επειγόντως τη βοήθειά σου. Θέλω εκείνο το καροτσάκι που είχες όταν έπαθες εκείνο το ατύχημα. Το έχεις ακόμα;
- Εγώ είμαι στον Πειραιά, αλλά είναι στο σπίτι η μαμά. Θα στο δώσει. Δεν ξέρω που το έχει βάλει. Θα της τηλεφωνήσω και θα σου τηλεφωνήσω άμεσα.
- Και θα ξυπνήσουμε τη γυναίκα τέτοια ώρα;
- Δεν κοιμάται. Φοβάται για μένα και ξενυχτά να με περιμένει.
-- Αχ βρε Σοφία είσαι αδιόρθωτη!
- Τι το θέλεις αλήθεια; Χτύπησε ο νεαρός που ήτανε μαζί σου και σου κρατούσε το χεράκι και κοιταζόσασταν σαν ερωτευμένοι τετ α τετ τα δυο σας συντροφιά στο τραπέζι με το πράσινο φαναράκι. Έχεις τέτοια μυστικά από μένα; Μάλιστα, μου είπες ότι δεν θα έβγαινες απόψε, αλλά ευτυχώς ο Θεός με φώτισε να πάω στον Βάκχο απόψε να δω με τα μάτια μου μια αλήθεια που αγνοούσα. Μήπως δεν ξέρεις ποιος είναι ο Βάκχος;
- Δεν ήξερα ότι είχα και κατάσκοπο. Πού ήσουν;
- Στο μοβ φαναράκι ήταν όλη η παρέα. Δεν θέλαμε να σε φέρουμε σε δύσκολη θέση. Στην Ελένη το χρωστάς. Μας πρότεινε να μην φανερωθούμε για να μη σε φέρουμε σε δύσκολη θέση. Άλλωστε είχες καλή παρέα. Περιμένω αύριο παράρτημα ε;
- Βρε φιλενάδα βιάζομαι, έχω πρόβλημα. Θα σου τα πω όλα, εντάξει!
- Εσύ είσαι τυχερή που δεν μένεις με τους γονείς σου. Εγώ νιώθω χάλια.
- Αφού πέρασες στην Αθήνα. Σε άλλο σπίτι θα μένεις. Έχουμε οικονομική κρίση. Θα μπορούσατε να ενοικιάσετε δύο σπίτια; Δεν συμφέρει. Άλλωστε, πας όπου θέλεις. Κάνεις ό,τι θέλεις. Δεν σε περιορίζουν.
- Ναι, αλλά δεν μπορώ να είμαι τετ α τετ με ένα γοητευτικό άνδρα. Λοιπόν κλείνω και θα σε πάρω σε λίγο για το καρότσι, γιατί διακρίνω αγωνία στη φωνή σου. Θα μου τα πεις αύριο έτσι;
- Ναι Σοφία Θα στα πω. Το ορκίζομαι!
-- Άντε και μας έπρηξες Σοφία μου. Αν δεν ήσουνα όμως εσύ να μου τηλεφωνήσεις θα έφευγα στην Πάρο, θα έχανα το μάθημα και δεν θα ήμουν με το γοητευτικό νεαρό. Σε σένα χρωστώ την ευτυχία μου.
Πήγε στο δωμάτιο που καθόταν ξαπλωμένη η θεία και ο ανιψιός της καθισμένος στο πλάι του κρεβατιού, της κρατούσε το χέρι.
- Που πήγες Χαρά μου, ανησύχησα.
- Μιλούσα με τη Σοφία.
- Τόση ώρα;
- Ήπιε και είχε λογοδιάρροια. Δεν έκλεινε το τηλέφωνο. Λοιπόν περιμένω πάλι τηλεφώνημά της.
Εκείνος κάτι πήγε να πει και τον σταμάτησε.
Δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα. Θα στα πω όλα μετά. Τηλεφωνάει πάλι.
- Έλα Σοφία μου, πες μου τι έγινε;
- Λοιπόν Χαρά άκου. Η μαμά το έχει το καροτσάκι και μπορείς να πας να το πάρεις όποτε θέλεις. Το είχε στο πατάρι και σκόπευε να το πετάξει, αλλά δεν το έκανε. Αφού το χρειάζεσαι θα στο δώσει. Πήγαινε, σε περιμένει.
- Ευχαριστώ. Είπε και το έκλεισε.
- Που πας; Της είπε εκείνος ανήσυχος.
- Πάω στης Σοφίας το σπίτι.
- Δεν σ’ αφήνω να πας μόνη σου. Εφόσον εξασφαλίσαμε ότι η θεία δεν κινδυνεύει, θα έρθω μαζί σου.
- Τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο. Μείνε κοντά της. Στην θεία έκανα μια ηρεμιστική ένεση για να πάψει να πονάει. Θα κοιμηθεί ήρεμα για πολλές ώρες.
- Θα έρθω. Επιμένω.
- Καλά, έλα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 12-06-12 στις 13:04
  #13  
Παλιά 12-06-12, 13:08
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Εκείνη τη στιγμή η Αθήνα φλεγόταν, η κοπέλα πέρασε από τα στενά για να μην πέσει πάνω στη συμπλοκή των ταραχοποιών. Έβλεπαν την κόλαση να περνά μπροστά στα μάτια τους και έτρεμαν μην τους βρει καμιά αδέσποτη ριπή και τους σκοτώσει. Έβλεπαν σπίτια, μαγαζιά να φλέγονται. Φωτιές αναμμένες παντού. Τα ΜΑΤ ήταν μαζεμένα και έριχναν πέτρες, βαρελότα, δακρυγόνα αποπνικτική η ατμόσφαιρα κι εκείνοι έτρεξαν και πρόλαβαν και μπήκαν στο σπίτι της Σοφίας. Άρπαξαν το καροτσάκι και έφυγαν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Από το ένα του χέρι κρατούσε το καροτσάκι και από την άλλη τη Χαρά κι εκείνη ένιωθε όμορφα. Αλλά όταν απομακρύνθηκαν είδαν ότι το μαγαζί που ήταν κάτω από το σπίτι της Σοφίας διαλύθηκε σε δευτερόλεπτα από ένα βαρελότο που έριξε ένας νεαρός διαδηλωτής.
- Θεέ μου θα καεί ζωντανή η μητέρα της Σοφίας αν απλωθεί η φωτιά στα πάνω διαμερίσματα. Πρέπει να τη σώσουμε Ανδρέα.
- Δεν είναι δική μας δουλειά αυτή. Θα το κάνουν άλλοι.
- Όχι, δεν πρέπει να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Αν φοβάσαι φύγε.
Δεν πρόλαβε να της απαντήσει. Είδαν μετά από λίγο τη μητέρα της Σοφίας να βγαίνει ζωντανή από την πόρτα της πολυκατοικίας φορώντας ένα σάλι και τη νυχτικιά της. Έτρεμε κι από το φόβο και από το κρύο. Ανησυχούσε για τον άνδρα της, ανησυχούσε για τη Σοφία. Ηρεμία δεν μπορούσε να βρει. Ο πατέρας της Σοφίας ήταν νυχτοφύλακας και τη νύχτα δούλευε σε ένα ξενοδοχείο. Έτσι, έλειπε από το σπίτι τα βράδια.
- Ελάτε κυρία Ευτέρπη πάμε.
- Ο Θεός να σε έχει καλά κορίτσι μου. Το σπίτι μου, το σπιτάκι μου θα καταστραφεί.
- Πώς αντιληφθήκατε τη φωτιά; Δεν πρόλαβε να φτάσει τόσο ψηλά.
- Το είδα από την τηλεόραση.
- Αυτό που επάθατε σήμερα, θα το πάθουμε μια μέρα κι εμείς. Όσοι έχουν σπίτια και μαγαζιά σχεδόν έξω από τη Βουλή είναι καταδικασμένοι να τα χάσουν δυστυχώς.
- Εσείς δεν κινδυνεύετε τόσο πολύ. Ζείτε στα στενά. Αλίμονο από μας που είμαστε σχεδόν φάτσα με τη Βουλή!
- Θα μείνετε σπίτι μας απόψε.
- Και η Σοφία, πως θα το μάθει;
- Θα της στείλω μήνυμα. Ηρεμήστε όλα θα γίνουν.
- Ο Θεός να σας έχει καλά. Είπε εκείνη και τους έδωσε την ευχή της. Έκλαιγε από χαρά και την έκλεισε στην αγκαλιά της.
Έφτασαν στο σπίτι και έβαλαν την κυρία Ευτέρπη να κοιμηθεί.
Ήταν ταλαιπωρημένη. Τηλεφώνησαν πρώτα στο σύζυγό της και του είπαν τι έπαθαν, που βρίσκεται και ότι είναι καλά. Έπειτα τηλεφώνησαν στη Σοφία και της είπαν ό,τι ακριβώς είπαν και στον πατέρα της. Η Σοφία προσπάθησε με τον ηλεκτρικό και το ΜΕΤΡΟ να φτάσει το γρηγορότερο στο σπίτι της κυρίας Θάλειας.
Η Χαρά όμως και ο Ανδρέας πήραν με το αναπηρικό καροτσάκι την άρρωστη θεία μέχρι το ΜΕΤΡΟ . Κατέβηκαν στο Μοναστηράκι, από εκεί πήρανε τον ηλεκτρικό και φτάσανε στο νοσοκομείο της Κηφησιάς. Το ΚΑΤ.
- Καθυστερήσαμε πολύ. Ευτυχώς, η ένεση που έκανες στη θεία την ηρέμησε αρκετές ώρες.
- Ναι, δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ. Από το μεσημέρι βασανίστηκε. Κόπηκε πολλές ώρες το ρεύμα. 5 το πρωί έχει πάει. Τι ταλαιπωρία!
Πες μου αλήθεια. Τι μπορεί να πάθει η θεία;
- Να της το βάλουν σε γύψο. Αλλά μπορεί να μπει και το άλλο. Αυτό είναι στην κρίση των γιατρών.
- Φοβήθηκα μην πάθει μόλυνση.
- Για να πάθει μόλυνση, πρέπει να υπάρχει ανοικτή πληγή να εισχωρήσουν τα μικρόβια και να προκαλέσουν τη ζημιά. Αυτό απλά είναι ένα βγάλσιμο ή ένα σπάσιμο. Μη σκέφτεσαι τα χειρότερα τέτοιες ώρες. Ξέρω τι κάνω.
- Θα γίνει καλά ε; Έχασα τη μανούλα μου και η θεία Θάλεια είναι σαν μανούλα για μένα.
- Θα γίνει καλά. Κάθισε να δούμε ποιο είναι το πρόβλημα πρώτα, αν και είναι εμφανές, διότι πρήστηκε. Εγώ λέω με βεβαιότητα σπάσιμο του οστού ή ράγισμα αυτού και θα το βάλει στο γύψο.
Η διάγνωση τελικά των γιατρών ήταν αυτή ακριβώς που προέβλεψε η Χαρά. Ο Ανδρέας διαπίστωσε ότι θα γίνει μια μέρα καλή γιατρός. Τελικά η θεία θα μείνει μέσα, και τα πόδια της θα μπουν στο γύψο. Μπήκε σε ένα δωμάτιο που υπήρχαν τρεις ασθενείς. Συγκεκριμένα, τρεις γυναίκες. Η μια είχε επιδέσμους στο κεφάλι και τα δύο της χέρια στο γύψο. Η άλλη είχε το αριστερό της πόδι στο γύψο, και η τρίτη το αριστερό της χέρι κι έκλαιγε γιατί ήταν αριστερόχειρας, και παρακαλούσε να έσπαγε το δεξί, γιατί ένιωθε άχρηστη. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει μ’ αυτό το χέρι, μόνο το σταυρό της. Η θεία Θάλεια τελικά έβαλε στο γύψο τα δυο της πόδια.
Όταν έμειναν μόνες της είπε:
- Θα πεθάνω κορίτσι μου;
- Όχι, ο γιατρός λέει ότι θα βγείτε γρήγορα.
- Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του.
- Όχι, δεν μ’ αρέσουν τα ψέματα. Εγώ μιλάω ντόμπρα. Είδα τις εξετάσεις σας. Το ένα πόδι έχει σπάσιμο, το άλλο ράγισμα. Μόλις κολλήσουν τα κόκαλα θα αφαιρέσεις τους γύψους και θα είσαι καλά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #14  
Παλιά 12-06-12, 13:12
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

- Θα σου πω ένα μυστικό. Όταν μου διηγήθηκες το όνειρο έκανα μια ευχή όσα είδες να τα πάθω εγώ για να περάσετε καλά με τον Ανδρέα.
- Σύμπτωση είναι. Δεν πιστεύω ότι έπιασε η ευχή σας. Το πεπρωμένο έτσι όρισε να γίνει για σας.. Περνάμε καλά με τον Ανδρέα, έχουμε χημεία και δεν στο κρύβω ότι….Χαμήλωσε το κεφάλι της και έγινε κατακόκκινη.
- Ότι; Εμένα ντρέπεσαι. Εμείς είμαστε φίλες. Κοίταξε με Χαρά. Ναι;
- Ναι. Είναι ο άνδρας που πάντα ζητούσα. Γλυκός, στοργικός, προστατευτικός. Είναι ο άνδρας των ονείρων μου.
- Τα ίδια μου είπε κι αυτός για σένα. Με την ευχή μου παιδιά μου. Να και κάτι ευχάριστο που άκουσα σήμερα.
- Μόνο που πρέπει να διαβάσω. Τα έχω ρίξει στον κόκορα και μετά θα έχω πρόβλημα.
- Και δεν χαίρεσαι καημένη να μείνεις με τον άνδρα π’ αγαπάς.
- Λέω να μην πάω να γράψω, γιατί δεν θα έχω μετά δικαιολογία να μείνω. Εκτός αν παρακολουθήσω κάποια μεταπτυχιακά προγράμματα.
- Θα μείνετε στην Πάτρα όταν παντρευτείτε ή στην Πάρο;
- Αυτά είναι νωρίς να τα συζητήσουμε ό,τι ορίσει η μοίρα θα κάνουμε. Αν και οι γονείς μου δεν θα θέλουν να φύγω σε άλλο τόπο για πάντα. Ας πάω να γράψω, αφού ο Θεός μου έκανε αυτό το δώρο. Θα φύγω στην Πάρο και θα δοκιμάσω την αγάπη του. Τι λες θεία θα με ακολουθήσει; Μπορώ να σε αποκαλώ έτσι, έχω το δικαίωμα;
- Φυσικά και το έχεις. Είμαι σίγουρη ότι θα σε ακολουθήσει. Το μεταπτυχιακό του έγινε, αλλά δεν πήγε τελικά να το παρακολουθήσει. Το θέμα το κατέχει καλά και δεν θέλει να μάθει περισσότερα γι’ αυτό. Έπρεπε να είχε φύγει στην Πάτρα αυθημερόν, αλλά έμεινε για σένα. Μου είπε το τρελόπαιδο χθες το βράδυ ότι βρήκε δουλειά στον Πειραιά για να έχει κάτι να ασχολείται. Παίζει κιθάρα 2 φορές την εβδομάδα σ’ ένα εστιατόριο στον Πειραιά. .
- Το ήξερα. Επήγαμε μάλιστα σ’ αυτό το εστιατόριο μαζί.
- Το ήξερες και δεν μου είπες τίποτα;
- Έπρεπε να κρατήσω το μυστικό του. Μόνο αυτό δεν σου είπα.
- Ο πατέρας του μου έβαλε τις φωνές, αλλά είναι μεγάλος και πρέπει να παίρνει μόνος του αποφάσεις. Είναι 31 ετών. Του μίλησα για σένα με τα καλύτερα λόγια και τον ηρέμησα. Ύστερα πήγα να ψήσω τα ψάρια, κι έγινε το κακό.
- Εγώ είμαι 27 ετών. Μην τα σκέφτεσαι αυτά. Πάει πια. Τέλειωσε. Άλλωστε, το ευχήθηκες. Δεν το ευχήθηκες; Τι παραπονιέσαι λοιπόν;
Εκείνος μπήκε στο χώρο και έφερε σπανακόπιτες γιατί δεν είχανε φάει τίποτα από το πρωί. Είχαν τελειώσει οι τυρόπιτες. Δεν είπανε τίποτα, απέμεινε να κοιτάζει ο ένας τον άλλο.
Όταν επέστρεψαν στο σπίτι βρήκαν τη Σοφία τη μητέρα της και τον πατέρα της να κοιμούνται βαθιά. Δεν τους αντιλήφθηκαν που μπήκαν. Ήταν όλοι παραδομένοι στην αγκαλιά του Μορφέα. Έμαθαν τελικά ότι το σπίτι τους δεν το επηρέασε η φωτιά. Έφτασε μέχρι τον τρίτο όροφο, το δικό τους ήταν στον έκτο. Όλα καλά λοιπόν. Μόλις ξυπνήσουν θα πάνε εκεί. Τώρα μένανε στο διαμέρισμα της κυρίας Θάλειας.
Εκείνη πήγε στο διαμέρισμά της να διαβάσει και εκείνος κρατούσε το βιβλίο και του τα απαντούσε. Είχε και στιγμές που έπαιζε την κιθάρα του και της έφτιαχνε τη ψυχολογία. Περνούσανε όλες τις ώρες μαζί και δόξα τω Θεώ τίποτα δεν πήγε στραβά στη μεταξύ τους σχέση μέχρι τώρα. Λέτε η ευχή της θείας να συντέλεσε σ’ αυτό; Ποιος ξέρει!
Μια μέρα είδε ότι οι σελίδες του βιβλίου της έλειπαν. Τσιμπήθηκε για να δει αν ήταν πραγματικότητα ή όνειρο. Τον ρώτησε σχετικά και δεν της απάντησε. Ήταν σκασμένη.
- Ηρέμησε. Εγώ τις πήρα. Σκέφτηκα ότι αν δεν τις έχεις δεν θα πας να γράψεις και θα μείνεις κοντά μου. Αν όμως γράψεις…Έκλαψε και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
- Για συνέχισε, τι θα γίνει αν πάω να γράψω;
- Ε, δεν καταλαβαίνεις; Ή κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις;
- Ξέρεις δεν λειτουργώ τελευταία. Φταίει που δεν ήπια καθόλου καφέ.
- Σ’ αγαπώ.
- Κι εγώ σ’ αγαπώ, αλλά θα φύγω μόνο για μερικούς μήνες. Τον Οκτώβριο θα έρθω πάλι. Θα κάνω μεταπτυχιακά μπουμπούνα.
- Θα σε περιμένω λοιπόν. Δέκα τέσσερις μέρες γνωριζόμαστε κι όμως καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωριστά. Είπαν και έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Συνέχεια φωνάζανε ο ένας στο άλλο Σ’ αγαπώ και φιλήθηκαν αρκετά.
- Μίλησα στους γονείς μου για σένα. Θέλουν να σε γνωρίσουν. Είπε η Χαρά σε μια στιγμή όταν απεγκλωβίστηκε από την αγκαλιά του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #15  
Παλιά 12-06-12, 13:19
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

- Θα γίνει κι αυτό, αλλά προς το παρόν ας δούμε τι θα κάνουμε. Σκέφτηκες πού θα μείνουμε αν τελικά κάνουμε οικογένεια μαζί;
- Οι δικοί μου δεν μ’ αφήνουν να ζήσω στην Πάτρα. Μου το δήλωσαν ότι αν έρθεις στην Πάρο, έχει καλώς, Αν όχι, ξέχασε με. Έχω αυστηρούς γονείς.
- Εγώ δεν έχω τέτοιου είδους προβλήματα. Έχει δικηγόρους στην Πάρο; Θα ανοίξω εκεί γραφείο. Ήμουν ασκούμενος σε έναν δικηγόρο στην Πάτρα, έμαθα τη δουλειά. Η Πάτρα έχει πολλούς.
- Έχει βέβαια, και στην Παροικία και στη Νάουσα. Αλλά ένας περισσότερο τι θα πειράξει; Εγώ μένω στην Νάουσα.
- Αντέχει το νησί για ακόμη έναν;
- Ναι, αντέχει, διότι κάποιοι πεθαίνουν ή συνταξιοδοτούνται, πρέπει να μπουν νέοι. Άλλωστε δεν είναι μικρό νησί.
- Πάρε τις σελίδες σου. Συγνώμη που σου έσκισα το βιβλίο. Έλα να πιούμε ένα κρασάκι να το γιορτάσουμε.
- Όχι, αρνούμαι να πιω. Αύριο γράφω. Δεν θα επαληθευτεί το όνειρο.
- Όπως θέλεις. Φοβιτσιάρα!
- Αγόρασα ξυπνητήρι. Το έχω βάλει για τις 7 το πρωί. Αν τολμήσεις να του αλλάξεις προγραμματισμό και δεν ξυπνήσω, θα έχεις να κάνεις μαζί μου. Με έχεις δει άγρια;
- Πολύ θα ήθελα να δω αυτή τη σκηνή. Είπε και γέλασε. Γέλασαν κι οι δύο.
Εκείνος ήταν έτοιμος να φύγει, αλλά δεν το έκανε. Επέστρεψε εκ νέου και της είπε:
- Μη διαβάσεις απόψε, κοιμήσου νωρίς. Ό,τι ξέρεις πια, ξέρεις. Πιές ένα χυμό ή ένα γάλα. Θα σου κάνει καλό αυτή η κίνηση, θα σε τονώσει. Θα περάσω το πρωί να σε πάρω στο Πανεπιστήμιο. Όπως βλέπεις δεν είμαι τέρας. Είπε, τη φίλησε κι έφυγε.
Το πρωί το ξυπνητήρι δεν χτύπησε. Εκείνη κοιμόταν. Τότε ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας. Εκείνη σηκώθηκε να ανοίξει.
- Καλημέρα! Ώρα Ελλάδος επτά Παρακαλώ σηκωθείτε!
- Καλημέρα είπε νυσταγμένα και τον φίλησε.
- Τι έπαθε το ξυπνητήρι; Δεν χτύπησε; Της είπε ειρωνικά.
- Ξέρεις… Αυτό έγινε. Δεν ξέρω τι έγινε. Δες εσύ. .
- Δεν αποθήκευσες την ώρα που του όρισες να σε ξυπνήσει, ούτε το alarmενεργοποίησες. Αν περίμενες απ’ αυτό να σε ξυπνήσει θα έχανες το μάθημα κακομοίρα μου. Ετοιμάσου! Θα είμαι κάτω στο γκαράζ. Τι ώρα γράφεις;
- 9.15
- Για όνομα του Θεού. Το πανεπιστήμιο είναι πολύ κοντά. Ξύπνησες από τα χαράματα γι’ αυτό; Σε πέντε λεπτά θα είμαστε εκεί.
- Το ξέρω, Αθήνα είναι, μπορεί να συμβεί κάτι. Καλύτερα να είμαι νωρίτερα παρά να βρω την καγκελόπορτα κλειστή.
- Δεν έχεις άδικο. Σε μισή ώρα να είσαι έτοιμη. Ρίξε μια ματιά στα sos και δες όσα δεν θυμάσαι. Αυτό μπορείς να το κάνεις μέσα στο αυτοκίνητο όσο σε παίρνω στο πανεπιστήμιο ή μόλις φτάσουμε μέχρι να ανοίξει η πόρτα.
- Αν δεν ήσουν εσύ!
- Μη λες τίποτα. Δεν μου χρωστάς τίποτα. Σ’ αγαπώ. Αυτό θέλω να το θυμάσαι καλά.
- Αυτή τη στιγμή άλλα πρέπει να θυμάμαι. Αυτό πρέπει να το ξεχάσω για λίγο, αν θες να γράψω καλά. Είπε και γέλασαν κι οι δύο.
Τελικά έκανε 45 λεπτά να ετοιμαστεί. Ένιωθε ευτυχισμένη. Τελικά το όνειρο δεν της βγήκε σε κακό. Ήταν αντίθετο. Αυτός ο άνδρας θα τη βοηθούσε πολύ. Στάθηκε δίπλα της κάθε στιγμή.
Έφτασαν στο πανεπιστήμιο και είδε τη καγκελόπορτα ανοιχτή. Είδε τους φοιτητές σκυμμένους στα κιτάπια τους. Η Σοφία έδινε άλλο μάθημα. Αυτό το είχε περάσει. Χρωστούσε όμως 14. Η Σοφία την είδε μέσα στο αυτοκίνητο του Ανδρέα. Της έγνεψε να βγει. Εκείνη σκυμμένη στα κιτάπια της δεν την αντιλήφθηκε, αλλά την είδε ο Ανδρέας που την αντιλήφθηκε εκείνος και της το είπε. Βγήκαν και οι δύο από τ’ αυτοκίνητο και η Σοφία ήθελε να μάθει τα πάντα για τον Ανδρέα. Τελικά, τότε δεν μίλησαν την επόμενη μέρα, γιατί είχαν τις φασαρίες με τη φωτιά και δεν υπήρχε το ανάλογο κέφι. Τώρα, για πρώτη φορά, της τα είπε όλα. Της σύστησε τον Ανδρέα και έδωσαν τα χέρια. Η Χαρά είχε έναν φόβο. Η Σοφία ήταν λεπτοκαμωμένη, πιο ψηλή, πιο όμορφη από εκείνη. Έτσι την έβλεπε τουλάχιστον με τα δικά της μάτια και μείωνε τον εαυτό της. Όμως τον τελευταίο καιρό δεν έτρωγε λόγω των εξετάσεων και είχε χάσει κάποια κιλά, αλλά την καλλίγραμμη Σοφία δεν μπορεί να την φτάσει. Αυτή η σκέψη τη βασάνιζε και φοβόταν ότι θα της έκλεβε τον Ανδρέα. Φώλιασε αυτή τη σκέψη στο μυαλό της και ηρεμία δεν μπορούσε να βρει. Ένιωσε τόση ταραχή, που νόμιζε ότι τα ξέχασε όλα όσα είχε διαβάσει. Δεν ένιωθε καλά. Ο Ανδρέας μιλούσε και γελούσε με τη Σοφία κι αυτό την έκανε να ζηλεύει αφόρητα. Λέγανε περί ανέμων και υδάτων, γιατί ήταν παρούσα στην συζήτηση και άκουγε τι λέγανε, αλλά ένα χαμόγελο και ένας λόγος που δεν απευθυνόταν σ’ αυτήν ήταν μια μαχαιριά που της τρυπούσε την καρδιά. Αυτά δεν έπρεπε να συμβούν σήμερα που πήγε να δώσει εξετάσεις.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #16  
Παλιά 12-06-12, 13:23
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Εκείνος σταμάτησε να μιλά στη Σοφία και είδε την Χαρά να κλαίει. Δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της. Δεν είχε πάρει καθόλου μέρος στη συζήτηση. Και οι δύο το είχαν καταλάβει.
- Τι έχεις καρδούλα μου; Τι έχεις Χαρά μου; Είπε τρομαγμένος.
- Φοβάμαι ότι τα έχω ξεχάσει όλα. Πρώτη φορά δεν μπορώ να γράψω. Έχω πάθει τρακ. Δεν ξέρω τι φταίει. Τα κοιτάζω και νιώθω σαν να μην τα έχω ξαναδεί Κάτι με έχει στεναχωρήσει πολύ σήμερα και επηρέασε αρνητικά τη ψυχολογία μου.
- Ζήλεψες; Είπε εκείνος γελώντας.
- Αυτό κάνει μπαμ από μακριά. Το κατάλαβα κι εγώ Ανδρέα Είπε η Σοφία.
- Ηρέμησε, δεν τρέχει τίποτα. Σαν δικηγόρος θα βλέπω και θα μιλώ με τόσες γυναίκες. Αλίμονο! Για σκέψου, εσύ σαν γιατρός που θα είσαι θα βλέπεις τόσους ασθενείς. Εγώ τουλάχιστον θα βλέπω τις πελάτισσες με τα ρούχα. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Θέλεις να λέω κι εγώ α, γιατί μιλάς και γελάς με τον καθένα; Αυτό δεν είναι ωραίο. Σου έχω δηλώσει ότι σ’ αγαπώ και το εννοώ. Δεν έχω μάτια για άλλη. Να μου έχεις εμπιστοσύνη.
- Ναι, αλλά τώρα που είδες τη Σοφία θα λες ότι είναι πιο όμορφη από μένα.
- Ποιος το είπε αυτό; Σου έχω πει κάτι τέτοιο; Πώς βγάζεις αυτό το αυθαίρετο συμπέρασμα;
- Δεν ισχύει αυτό;
- Όχι βέβαια. Λοιπόν ηρέμησε. Μήπως ένα φιλί θα σε ηρεμήσει;
- Όχι, νιώθω όπως παλιά. Θα μας δουν όλοι.
- Αυτό ήθελα να ακούσω. Πάω στο αυτοκίνητο να σε περιμένω. Ρίξε αν θες μια ματιά.
Όταν ήρθε η Σοφία κοντά της εκείνος είχε πάει στο αυτοκίνητο. Τη βρήκε σε ένα παγκάκι να διαβάζει.
- Παρακολούθησα όλη τη σκηνή. Καλά είσαι πολύ χαζή. Είναι δυνατόν να ζηλεύεις εμένα; Έχεις την εντύπωση ότι οι όμορφες κερδίζουν πάντα στη ζωή; Ίσως σε σένα βρήκε αυτό που ήθελε. Μπορεί εκείνος να σε υψώνει και να λέει ότι είσαι η πιο όμορφη του κόσμου και εσύ τι κάνεις; Κατεβάζεις τον εαυτό σου. Με ποιο κριτήριο αξιολόγησες ότι εγώ είμαι πιο όμορφη από σένα; Βάλε μυαλό Χαρά μου αν θες να μείνεις κοντά του. Αυτές οι ανασφάλειες που έχεις δεν βγαίνουν σε καλό, κουράζουν τους άνδρες. Αν τον αγαπάς πρέπει να βγάλεις από το μυαλό σου όλα όσα σε βασανίζουν και σε πικραίνουν. Και να μου άρεσε δεν θα σου έκανα ποτέ τέτοιο κακό. Φίλες είμαστε. Λογικέψου λοιπόν και δες πως σε κοιτάζει. Αν δεν ζηλεύεις θα χαίρεσαι τη ζωή. Αυτή τη συμβουλή σου δίνω. Μην αφήνεις το σατανά να δηλητηριάζει τη σχέση σας. Ακόμα και κάτι να ίσχυε θα έβλεπες με τι άτομο είχες να κάνεις και θα έκανες αηδιασμένη πέρα. Αν ζηλεύεις τους άνδρες τους δίνεις αξία, δεν το καταλαβαίνεις; Εκμεταλλεύονται την κατάσταση και μετά κοροϊδεύουν ή σε έχουν σίγουρη. Και το κυριότερο το παίρνουν πάνω τους. Μην τους δίνεις τόσες χαρές. Να μάθεις να αγαπάς υγιεινά. Αυτό που έχεις δεν είναι αγάπη, αλλά αρρώστια που αργά ή γρήγορα θα διαλύσει και τη σχέση σου και την ψυχή σου. Οι εμμονές σκοτώνουν την αγάπη. Δεν θα ήθελες κάτι τέτοιο να συμβεί στη σχέση σου έτσι; Άλλωστε, δεν είναι ο τύπος μου. Λοιπόν μπορείς να μείνεις ήσυχη ότι από μένα δεν κινδυνεύεις. Καλή επιτυχία.
Δεν της απάντησε τίποτα. Είχε δίκιο η Σοφία, σε όλα είχε δίκιο. Πέρασε όλη την υπόλοιπη ώρα να διαβάζει κι εκείνος την περίμενε με λαχτάρα να τελειώσει.
Έγραψε 8 με άριστα το 10. Καλή απόδοση για ένα τόσο δύσκολο μάθημα. Φυσικά, μ’ αυτό το βαθμό πέρασε το μάθημα Ο καθηγητής της έμαθε ότι έγινε καλά, αλλά δεν βγήκε ακόμα από το νοσοκομείο, διότι έπρεπε να κάνει κάποιες επιπλέον εξετάσεις. Ο Αναπληρωτής δεν ήταν τόσο καλός καθηγητής, αλλά απ’ ό,τι έμαθε έβαλε τα θέματα που είχε διαλέξει ο πρώτος καθηγητής προς τιμήν του, δεν τα άλλαξε και ήταν βατά. Θα έπαιρνε λοιπόν το πτυχίο της.
Μετά το μάθημα έμεινε περίπου δέκα μέρες κοντά του. Ποτέ δεν τον ζήλεψε ξανά. Η αγάπη τους μέρα με την μέρα γινόταν πιο δυνατή. Εκείνη ήθελε να μείνει κοντά του όλες τις ημέρες μέχρι το μεταπτυχιακό. Να μην φύγει. Τώρα πια η Πάρος δεν την ευχαριστούσε. Δεν ήθελε πια να πάει εκεί. Ήθελε να μείνει στην Αθήνα για να είναι κοντά του. Η μητέρα της επέμενε να πάει. Της έλεγε ότι είναι ανήθικο κάτι τέτοιο και την επηρέασε. Τελικά επικράτησε αυτή η άποψη. Η Χαρά θα έφευγε. Όταν το έμαθε ο Ανδρέας ήταν έτοιμος να κλάψει. Δεν πίστευε ότι θα γινόταν αυτό ποτέ. Έπρεπε να συγκρατηθεί και να κάνει υπομονή. Ο Οκτώβριος δεν θα αργήσει. Τότε θα άρχιζαν τα μεταπτυχιακά προγράμματα που θα παρακολουθούσε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #17  
Παλιά 12-06-12, 13:30
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Την τελευταία μέρα κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν έβγαινε μιλιά από το στόμα τους. Τα μάτια τους ήταν βουρκωμένα. Έπεσε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και φιλιόντουσαν χωρίς να σταματάνε μέσα στο αυτοκίνητό του για πολύ ώρα. Το αυτοκίνητό της το άφησε στο σπίτι. Θα ταξίδευε χωρίς αυτό. Επήγαν στον Πειραιά. Το λιμάνι ήταν γεμάτο ασφυκτικά με κόσμο που έφευγε στις διακοπές τους. Σήμερα ήταν 1 Ιουλίου όταν αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι. Στα μέσα Οκτωβρίου θα επέστρεφε. Θα ήταν πολύς ο καιρός που θα ζούσε ο ένας χωρίς τον άλλο κι αυτό τους αρρώσταινε ψυχικά.
Όταν είδε το ταχύπλοο πλοίο να έρχεται κατάλαβαν ότι έπρεπε να μπει μέσα και να τον αποχωριστεί για λίγο. Αυτή φοβόταν ότι ήταν πολύς ο καιρός και θα έβρισκε κάποια άλλη και θα την αντικαθιστούσε. Πίστευε το ρητό Μάτια που δεν βλέπονται…Όχι απλά το πίστευε, αλλά και φοβόταν μήπως αληθεύει. Κοίταξαν τον κόσμο να μπαίνει μέσα στο πλοίο, κράτησε στο χέρι το εισιτήριό της και εκείνος της είπε:
- Ήρθε η ώρα! Λοιπόν, άκουσε με καλά, τα τηλέφωνά μου τα έχεις. Πήρα laptop για να έχουμε ζωντανή επικοινωνία όλο αυτό τον καιρό μεταξύ μας. Θα σου στείλω πρώτος ένα e-mail, αφού γνωρίζω το δικό σου, για να σου κοινοποιήσω την ηλεκτρονική μου διεύθυνση που δεν την γνωρίζεις. Αφού στην Πάρο έχεις ίντερνετ μπορεί να γίνει η επικοινωνία μας άνετα μέσω αυτού.
- Δεν θα χαθεί η επικοινωνία μας έτσι αγάπη μου;
- Μη λες ανοησίες. Μόλις φτάσεις θέλω να μου τηλεφωνήσεις αμέσως.
- Σου το υπόσχομαι.
- Και μη ξεχνάς ότι σ’ αγαπάω.
- Και εγώ σ’ αγαπάω. Είπε εκείνη και του έσφιξε το χέρι.
Πραγματικά κράτησε το λόγο της και του τηλεφώνησε. Μιλούσαν πολλές ώρες στο τηλέφωνο και μέσω του ίντερνετ. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν πονούσε πολύ που δεν ήταν κοντά της, γιατί ήταν σαν να είναι κοντά της.
Ανήμερα της Αγίας Μαρίνας ήταν τα γενέθλιά της. Εκείνη είχε πάει από προχθές στο απέναντι νησί μια εκδρομή με τους δικούς της και κατέληξαν να πάνε μια βόλτα στο σπήλαιο της Αντιπάρου με τους δικούς της. Από την Πούντα πήρανε το ferry boatγια να πάνε απέναντι και μεταφέρανε και το αυτοκίνητό τους μαζί. Σε ένα δεκάλεπτο περίπου είχαν φτάσει. Εκείνος την έπαιρνε τηλέφωνο, αλλά του έλεγε συνέχεια ένα μήνυμα «Η κλήση σας δεν είναι εφικτή». Εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε πολλά μέτρα βάθος κάτω από τη γη. Είναι φυσικό το κινητό τόσο βαθιά να μην πιάνει. Ήθελε να της πει ότι θα έρθει στην Πάρο και θα μείνει εκεί όλο το καλοκαίρι. Μάλιστα, θα βρίσκεται κοντά της την ημέρα των γενεθλίων της. Το σκέφτηκε όμως καλύτερα και δεν θα της το ανακοίνωνε, απλά θα της έκανε έκπληξη. Όμως απορούσε έπαθε κάτι και δεν το σηκώνει ή έμεινε από μπαταρία;
Όταν βγήκε από το σπήλαιο η Χαρά από το βαθύ σκοτάδι βρέθηκε ξαφνικά στο φως και αυτό τη δυσκόλεψε πολύ. Μέχρι να συνέρθει πέρασε αρκετή ώρα. Στο διάστημα αυτό εκείνος πήρε το ταχύπλοο πλοίο και ταξίδευε με προορισμό την Πάρο μαζί με την θεία του, η οποία ήταν καθηλωμένη στο καροτσάκι της. Η μητέρα της Σοφίας της το χάρισε. Ο Ανδρέας φοβόταν να την αφήσει μόνη τώρα που έφυγε η Χαρά και αποφάσισε να την πάρει μαζί του. Αυτό θα έκανε πολύ ευτυχισμένη τη Χαρά, γιατί την αγαπούσε σαν μητέρα της.
Όταν η Χαρά έπιασε το κινητό της, μόλις συνήρθε, είδε ότι είχε 27 κλήσεις από εκείνον .
-- Πω! Πω! Πόσο μ’ αγαπάει! Σκέφτηκε.
Όταν τον πήρε τηλέφωνο άκουσε το ίδιο σήμα. Εκείνος βρισκόταν εν πλω και η επικοινωνία μεταξύ τους δεν κατέστη εφικτή.
-- Θα του έκαψα τη μπαταρία. Γιατί δεν έστειλε ένα μήνυμα, αφού δεν με βρήκε;
Θα ήθελε ο γλυκούλης μου να μου ευχηθεί για τα γενέθλιά μου με το στόμα. Αυτό είναι σίγουρα.
Όταν ο Ανδρέας και η θεία του άραξαν στο λιμάνι της Πάρου εκείνος είδε όλη τη μαγεία να ορθώνεται μπροστά του. Ένα μαγευτικό μέρος, που κρύβεται όλη η κυκλαδίτικη αρχοντιά. Πραγματικά, μαγεύτηκε που ήρθε εδώ. Ο ήλιος έλαμπε ζεστός καλοκαιριάτικος και το τοπίο επιβλητικό και αρκετά ζεστό τον καλούσε να το εξερευνήσει. Πάνω απ’ όλα ο καθαρός αέρας τον έκανε να νιώσει ότι αναπνέει, ότι ζει. Αυτό το μέρος τον τραβούσε και ήθελε να το γνωρίσει. Η πρώτη κίνηση ήταν να πάνε στην Παναγιά την Εκατονταπυλιανή που βρίσκεται κοντά στο λιμάνι. Ήταν επιθυμία της θείας του και δεν της χάλασε το χατίρι. Όταν δεις απ’ έξω αυτό το ναό είναι ένα απλό κτίριο που δεν θυμίζει εκκλησία. Όταν όμως μπεις πιο μέσα, φαίνεται η διαφορετική αρχιτεκτονική απ’ τις άλλες εκκλησίες. Η ιδιαιτερότητα αυτού του ναού είναι οι 99 ανοικτές πύλες - καμάρες και μια που είναι κλειστή και το ιερό βαπτιστήριο σε σχήμα σταυρού που δεν υπάρχει σε κανέναν άλλο ναό.
-Αυτό το ναό τον έκτισε η Αγία Ελένη κατά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Λέγεται ότι σταμάτησε στο νησί της Πάρου και αγάπησε τόσο πολύ αυτό το μέρος, ώστε έκτισε αυτόν τον περίλαμπρο ναό….
Αυτά κι άλλα πολλά τους είπε ο Ιερέας που τους είδε να κοιτάζουν μαγεμένοι το ιερό, και την διαφορετικότητα από τους άλλους ναούς. Ακολούθησε το προσκύνημα στον άγιο αυτό τόπο. Βέβαια, το είχε παρακολουθήσει από την τηλεόραση σε ντοκιμαντέρ, αλλά είναι διαφορετική η αίσθηση όταν το ζεις από κοντά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 12-06-12 στις 13:30
  #18  
Παλιά 12-06-12, 13:32
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Φεύγοντας από την Παροικία πήραν ένα ταξί και πήγαν στην Νάουσα. Εκεί σταμάτησε σ’ ένα δρομάκι και έδειχνε τη φωτογραφία της σε όλους τους ντόπιους, αν την ξέρει κανείς, αλλά όλοι την ήξεραν και μάλιστα κάποιος του έδειξε το σπίτι της, αλλά ενώ το εντόπισε, δυστυχώς το βρήκε σφαλιστό γιατί εκείνη έλειπε στην Αντίπαρο, όπως προαναφέρθηκε, από προχθές το βράδυ με την οικογένειά της. Εκείνος λυπήθηκε που δεν την βρήκε, αλλά τουλάχιστον κάποια στιγμή θα έρθει. Φοβόταν να ξανατηλεφωνήσει, μην ακούσει πάλι αυτό το μήνυμα, αλλά αν τηλεφωνούσε θα του απαντούσε. Αλλά εκείνος πού να το ξέρει αυτό; Έτσι δεν τηλεφώνησε κανείς από τους δύο.
Λίγο αργότερα μια γριούλα ήρθε να ποτίσει τα λουλούδια της Χαράς και να ταΐσει τον Αζόρ το σκυλάκι της, που το άφησε μωράκι και τώρα έγινε 8 ετών. Το είχε αγοράσει ένα χρόνο πριν πάει στο πανεπιστήμιο. Η γριούλα τους είδε να περιμένουν.
- Καλησπέρα παλικάρι μου την κυρά – Θοδώρα ψάχνετε;
- Όχι, συγκεκριμένα ψάχνουμε τη Χαρούλα.
- Τη γιατρίνα μας ψάχνεις; Ε, η κυρά Θοδώρα είναι η μάνα της.
- Ναι. Τη γιατρίνα ψάχνω. Μήπως ξέρετε πού μπορώ να τη βρω;
- Άσχημη ώρα διάλεξες να τους επισκεφτείς παλικάρι μου. Εγώ είμαι η γειτόνισσα. Επήγαν για διακοπές στην Αντίπαρο. Εκεί γιορτάζουν το πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας. Γίνεται γλέντι εκεί τρικούβερτο κάθε τέτοια μέρα. Όλοι οι Παριανοί είναι μαζεμένοι από προχθές το πρωί. . Από την Πούντα μέχρι την Νάουσα και από τη Νάουσα μέχρι την Παροικία. Όλοι σου λέω. Έχει και ξένους το νησί. Σήμερα έχει και του λόγου της τα γενέθλιά της. Λείπουν από ψες το βράδυ. Θα γυρίσουν αύριο το μεσημέρι. Εγώ είμαι γριά πια και δεν πάω σε τέτοια, αλλά όταν ήμουν νέα το έριχνα στο χορό. Το χορό μου ζήλεψε ο μακαρίτης και τρελάθηκε και με πήρε.
- Και πώς μπορεί να πάει κανείς στην Αντίπαρο κυρούλα;
- Πρέπει να βιαστείς παλικάρι μου να προλάβεις το καραβάκι. Έχει κάθε μισή ώρα δρομολόγια. Πρέπει να πας στην Παροικία . Από εκεί θα πάρεις το καραβάκι. Σε 20 λεπτά θα είσαι εκεί. Αν έχεις αυτοκίνητο πρέπει να πας από την Πούντα.
- Ευχαριστώ πολύ. Είπε εκείνος και προσπάθησε να πάει το γρηγορότερο . Πήρε ταξί και ήρθε στην Παροικία. Εκεί πρόλαβε το καραβάκι την ώρα που έφευγε. Ήταν ο τελευταίος επιβάτης. Φυσικά πήρε και τη θεία του μαζί. Όταν μπήκε μέσα πήρε μια ανάσα ανακούφισης και η σκέψη ότι θα την έχει στην αγκαλιά του τον τρέλαινε ακόμα πιο πολύ.
- Τι ωραίο μέρος Θεία, γαλήνη, ηρεμία, χαίρεσαι να ζεις εδώ.
- Να ζήσεις παλικάρι μου, αφού σου αρέσει. .
- Καμία σχέση με την Αθήνα και την Πάτρα.
- Συμφωνώ. Εδώ θα περνάς θαυμάσια μ’ αυτήν π’ αγαπάς.
- Άλλωστε, οι δικοί της την θέλουν κοντά τους. Ο πατέρας μου δεν έχει πρόβλημα, φτάνει να αξίζει τον κόπο η κοπέλα μου είπε.
- Αξίζει, στο λέω εγώ.
- Συμφωνώ θεία μου.
Όταν άραξε το πλοιάριο εκείνος έβλεπε το τοπίο και το θαύμαζε. Πρόκειται για ένα γραφικό νησί που μοιάζει ν' αγκαλιάζεται από πανέμορφες αμμώδεις παραλίες κι απόμερους όρμους και κρυστάλλινα γαλανά νερά. Τα λευκά σπιτάκια, τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια, οι μικρές εκκλησίες και οι Μπουκαμβίλιες συνθέτουν την αυθεντική λιτή κυκλαδική εικόνα. Ήταν μαγεία γι’ αυτόν να κοιτάζει αυτό το τοπίο. Ήταν ένας επίγειος παράδεισος. Τώρα κατάλαβε γιατί η Χαρά το αγαπούσε τόσο πολύ. Σκεφτόταν τον εαυτό του να περπατά με εκείνη πιασμένοι χέρι- χέρι. Την ίδια ακριβώς σκέψη έκανε κι εκείνη μ’ αυτόν.
Όταν έφτασε στην αυλή της αγίας Μαρίνας είδε πολύ κόσμο μαζεμένο. Σε κάποιο σημείο την είδε να μιλά και να γελά με έναν νεαρό. Μαζί τους ήταν ένα ζευγάρι. Σε λίγο ο νεαρός κι εκείνη αγκαλιάστηκαν και ο μεσήλικας άνδρας τους έβγαλε φωτογραφία. Λίγο αργότερα έπιασαν ένα τραπεζάκι και στη μέση του προαύλιου χώρου το τοποθέτησαν. Στο σημείο αυτό βάλανε μια πολυώροφη τούρτα και άναψαν δύο κεράκια. Ένα ροζ κεράκι με τον αριθμό 2 και ένα με τον αριθμό 7. Έβαλαν για στολίδι μια κόκκινη κορδέλα. Η τούρτα ήταν μικτή σοκολάτα με βανίλια και μάλιστα έγραφαν και στα εκατό Χαρά μου. Ο νεαρός της είπε να κάνει μια ευχή. Ο Ανδρέας καθισμένος σε μια γωνιά τα παρατηρούσε όλα αυτά. Ήθελε να κλάψει. Τον είχε αντικαταστήσει; Το έπαιζε σε διπλό ταμπλό; Δεν ήξερε να πει. Γι’ αυτό δεν τηλεφώνησε. Βρήκε αυτό το νεαρό. Έπρεπε να μάθει ποιος είναι αυτός. Ήθελε να ρωτήσει τους περαστικούς, αλλά δεν ήθελε να την εκθέσει και να εκτεθεί. Της έλεγε να μην τον ζηλεύει και τώρα την πάτησε αυτός.
Η θεία του όμως ήξερε γιατί εκείνος συμπεριφερόταν έτσι, ποιος ήταν ο νεαρός, γιατί της είχε μιλήσει σχετικά η Χαρά, αλλά της άρεσε να τον βλέπει να βασανίζεται. Ο ανιψιός της όταν ερωτεύεται τρελαίνεται. Αυτό διαπίστωσε και γελούσε. Εκείνος πόνεσε που έβλεπε εκείνη να μιλά με το νεαρό και περισσότερο απ’ όλα η απάθεια της θείας του. Έβλεπε εκείνη με τον νεαρό και δεν έλεγε τίποτα; Δεν πήρε ούτε μια φορά το μέρος του. Δεν την έβριζε. Να θεία, να μάλαμα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #19  
Παλιά 12-06-12, 13:36
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Την ώρα που λέγανε το τραγουδάκι έκανε την εμφάνισή του και ήταν έτοιμος να πέσει να σωριαστεί στο πάτωμα. Με δυσκολία κρατιόταν όρθιος. Έτρεχαν δάκρυα στα μάτια του. Ήταν αδύνατον να τα συγκρατήσει. Εκείνη όταν τον είδε έλαμψε ολόκληρη. Εκείνος έμεινε σιωπηλός. Περίμενε την πρώτη κίνηση να την κάνει εκείνη.
- Μαμά, μπαμπά, αδερφούλη μου αυτός είναι ο Ανδρέας ή ονειρεύομαι;
- Είπε ότι είναι ο αδερφός της. Αδερφός της είναι θεία μου; Είπε χαμηλόφωνα. Ναι, το είχα καταλάβει από την αρχή έτσι δεν είναι θεία;.
- Ναι παιδί μου, σε πιστεύω. Ό,τι πεις εσύ.
Εκείνη παραμέρισε τον κόσμο. Έτρεξε κι έπεσε στην αγκαλιά του. Δεν την ένοιαζε που την έβλεπε τόσος κόσμος. Σημασία είχε να κλειστεί στην αγκαλιά του. Οι γονείς της αντέδρασαν, αλλά δεν μπορούσαν ούτε πρόλαβαν να κάνουν ή να πουν το παραμικρό. Είχε προλάβει να κλειστεί στην αγκαλιά του.
- Δεν χρειάζεται να κάνω ευχή. Ήρθε ο αγαπημένος μου, είπε χωρίς να ντραπεί κανέναν. Και συνέχισε. Τι έχεις Ανδρέα φαίνεσαι στεναχωρημένος. Γιατί είσαι σιωπηλός.
- Σε κοιτάζω και νομίζω ότι είναι όνειρο αυτό που ζω. Θέλω μόνο να σε κοιτάζω. Παραμέρισες τους πάντες για να έρθεις κοντά μου πριν ακόμα με συστήσεις στους δικούς σου. Αυτό δεν το κάνουν πολλές.
- Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά μου αγαπημένε μου που σε ξαναείδα που δεν σκέφτηκα τι συνέπεια έχει αυτό. Ήταν λάθος μου, συγνώμη.
- Όχι, αντίθετα αυτό δείχνει πόσο μ’ αγαπάς. Χρόνια πολλά αγάπη μου! Της είπε και της φόρεσε στο δάχτυλο ένα μονόπετρο πανάκριβο δαχτυλίδι.
- Ευχαριστώ πολύ. Δεν έπρεπε να ξοδευτείς για μένα. Είναι πανέμορφο!
- Είναι το δώρο μου για τα γενέθλιά σου.
Δεν πίστευε στα μάτια της. Οι γονείς της είχανε αγριέψει. Ρεζίλι τους έκανε σε όλους τους χωριανούς. Αύριο δεν θα είχαν μούτρα να βγουν έξω. Για να τους ηρεμήσει τους σύστησε τον Ανδρέα. Ήξερε πως όταν τον γνωρίσουν θα μαγευτούν μαζί του.
Έπειτα έγιναν οι συστάσεις. Ο Ανδρέας φοβόταν μήπως και δεν άρεσε στους δικούς της. Έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να τον συμπαθήσουν. Έβγαλε τον καλό του εαυτό. Μόνο που σε μια στιγμή εκείνος τους παραπονέθηκε επειδή του στέρησαν την αγαπημένη του. Εκείνοι του εξήγησαν ότι είναι μια καθώς πρέπει οικογένεια και δεν τους αρέσει το κορίτσι τους να τραβιέται με έναν άγνωστο στην Αθήνα. Πραγματικά, είχε πέσει σε καλή οικογένεια, το είχε καταλάβει, αλλά κι αυτός τη σεβάστηκε. Δεν της ζήτησε ποτέ να κάνουν σεξ, ούτε είχε στο μυαλό του κάτι τέτοιο. Ή συζήτηση κράτησε αρκετά. Έκλεισαν ένα δίκλινο δωμάτιο στο ξενοδοχείο γι’ αυτόν και για τη θεία του και θα έμεναν περισσότερο εκεί τώρα που γνώρισαν τον Ανδρέα. Οι γονείς του μαγεύτηκαν μαζί του. Ειδικά, η μητέρα της την πείραξε και της είπε ότι αν ήταν νέα θα τον ερωτευόταν. Εκείνη και ο πατέρας της αντέδρασαν έντονα και έκλεισε με γέλιο αυτή η μαγική στιγμή. Πραγματικά, η διαμονή τους εκεί θα ήταν αξέχαστη!
Το γλέντι άναψε γερά. Στη μέση του όμως είχανε πρόβλημα, γιατί ο κιθαρίστας είχε κάποιο πρόβλημα υγείας. Οι νησιώτες άρχισαν να αντιδρούν. Το γλέντι θα τελείωνε εδώ αν δεν βρισκόταν λύση. Α! Ου! Όλοι ήθελαν να χορέψουν. Ο αρμόδιος της ορχήστρας ρώτησε αν κάποιος ξέρει να παίζει κιθάρα, να τον αντικαταστήσει για λίγο, μέχρι να γίνει καλά. Ο Ανδρέας προσφέρθηκε να βοηθήσει. Αυτό έκανε την οικογένεια της Χαράς να τον εκτιμήσει ακόμα περισσότερο. Τελικά, άρεσε τόσο πολύ ο Ανδρέας που ο καημένος ο νησιώτης πήγε στο ξενοδοχείο δυσαρεστημένος. Όταν άρχισε το νησιώτικο πρόγραμμα εκείνος κάθισε στο τραπέζι και έφαγε και ήπιε. Πραγματικά, όλοι είχαν να λένε πως η γιατρίνα τους βρήκε ένα όμορφο παλικάρι, κι αυτή καμάρωνε που ήταν το αγόρι της και αν θέλει ο θεός, που φαίνεται ότι το εγκρίνει, να γίνει και άνδρας της.
Έζησαν μαζί για πάντα στην Πάρο. Έτσι το ήθελαν κι έτσι έγινε. Δεν το μετάνιωσαν ποτέ. Η ζωή τους ήταν πάντα γλυκιά, διότι αγαπήθηκαν αληθινά. Είχαν βέβαια και τις δύσκολες στιγμές τους, όπως όλος ο κόσμος, αλλά πάντα προσπαθούσαν να βρουν την καλύτερη λύση. Την ευτυχία την γνώρισε ο ένας στα μάτια του άλλου. Τώρα πια είχε πλάι της τον αγαπημένο της, πήρε το πτυχίο της, έζησε στον τόπο π’ αγαπούσε. Τι άλλο θέλει ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;


ΤΕΛΟΣ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 12-06-12 στις 13:38
  #20  
Παλιά 12-06-12, 22:42
Το avatar του χρήστη Vakryle
Vakryle Ο χρήστης Vakryle δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 14-01-2012
Μηνύματα: 994
Προεπιλογή

Θα ανοίξει topic με θέμα το σχολιασμό;
__________________
"The needs of the many outweigh the needs of the few"
-Mr. Spock, Starfleet's First Officer, 2230 A.D. - 2387 A.D.
Κλειστό Θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 09:52.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.